«Ο Yunus και η τράπεζα Grameen μαρτυρούν, ότι και οι πιο φτωχοί μεταξύ των φτωχών μπορούν να δουλέψουν για να συνθέσουν και να επιτύχουν την δική τους πρόοδο».
Με αυτά τα λόγια απένειμε η Επιτροπή Νόμπελ για την Ειρήνη (εικόνα με τρείς γυναίκες!!!) το τελευταίο βραβείο της χρονιάς 2006 στον Mohammed Junus από το Μπαγκλαντές. Αυτή τη φορά το βραβείο έπιασε τόπο! Το μισό στην Τράπεζα Grameen και το άλλο μισό στον ιδρυτή της, Mohammed Junus από το Bangladesch, τον τραπεζίτη των πτωχών.
Η Τράπεζα Grameen, δίνει μικρά δάνεια, με χαμηλό επιτόκιο και κυρίως χωρίς να ζητάει εγγυήσεις. Το 97% της πελατείας της είναι πάμφτωχες γυναίκες! Ιδρύθηκε το 1976.
Σήμερα η Τράπεζα Grameen διαθέτει περί τα 2000 υποκαταστήματα σε 70000 χωριά στο Μπαγκλαντές.
Η Deutsche Welle χαρακτηρίζει την επιλογή της Ακαδημίας, ως μεγάλη έκπληξη.
Κοσσυφοπέδιο: Ο Αλμπίν Κούρτι συγκάλεσε έκτακτη σύσκεψη μετά την επίθεση
του Ιράν με τα drones Saheed
-
Ο πρωθυπουργός του Κοσσυφοπεδίου, Άλμπιν Κούρτι, κάλεσε το Συμβούλιο
Ασφαλείας του Κοσσυφοπεδίου το απόγευμα της Κυριακής (14 Απριλίου) μετά την
άνευ προ...
vor 24 Minuten
%20(3).jpg)
.jpg)
Είναι γεγονός πως η αυτή τη φορά η Νορβηγική Επιτροπή Νόμπελ υπήρξε ιδιαίτερα προσεκτική και αποφάσισε να απονείμει το φετινό Νόμπελ Ειρήνης στον, αποκαλούμενο "τραπεζίτη των φτωχών", Muhammad Yunus από το Μπανγκλαντές. Αλησμόνητο έχει μείνει το όνειδος της απονομής του 1973, όταν τιμούμενος της χρονιάς υπήρξε ο Henry Kissinger (κατά το ήμισυ, μαζί με τον Βιετναμέζο Le Duc tho) για τη "συνεισφορά" του στην απόσυρση των στρατευμάτων των Η.Π.Α. από το Βιετνάμ. Στο σκεπτικό της επιτροπής αναφέρεται πως «η διαρκής ειρήνη δεν μπορεί να επιτευχθεί αν ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού δεν εξασφαλίσει τα μέσα για να βγεί από τη φτώχεια και η μικροπίστωση είναι ένα από αυτά τα μέσα». (...) Βέβαια, θα ήταν υπερβολικό και μικρόψυχο το να κατακρίνουμε μια τέτοια πρωτοβουλία που έχει άμεσα, ουσιαστικά και απτά ευεργετικά αποτελέσματα σε ανθρώπους οι οποίοι, σε αντίθετη περίπτωση, "δε θα είχαν στον ήλιο μοίρα". Λίγες μόνο παρατηρήσεις που ισοδυναμούν με προσπάθεια διύλισης του κώνωπα. Η κυβέρνηση του Μπανγκλαντές έχει συνεισφέρει κατά 60% στο κεφάλαιο της τράπεζας, προφανώς κατόπιν πιέσεων και κρούσεων του Γιούνους. Άραγε, η κυβέρνηση της χώρας αυτής, όπως και κάθε κυβέρνηση στον πλανήτη, χρειαζόταν τα φώτα ενός προβληματισμένου πολίτη για να δει το μέγεθος της ανέχειας και να αναλάβει κάποια δράση; Η απάντηση είναι αυτονόητη και μάλλον δε χρήζει ανάλυσης και ιδιαίτερης αναφοράς, ενώ εξάγεται αβίαστα από ένα απόσπασμα ομιλίας του Γιούνους (αν και με κάποιες ασάφειες και μισόλογα) στο νορβηγικό ίδρυμα Stromme το 1997: «Αν θεωρούσαμε τη φτώχεια απαράδεκτη, φαινόμενο που δεν πρέπει να υπάρχει σε πολιτισμένες κοινωνίες, θα είχαμε δημιουργήσει τους κατάλληλους θεσμούς και τις κατάλληλες πολιτικές για να την εξαλείψουμε σε όλον τον κόσμο. Θέλαμε να πάμε στο φεγγάρι και πήγαμε. Όταν, λοιπόν, δεν πετυχαίνουμε κάτι, η πρώτη υποψία μου είναι πως δεν το θέλουμε αρκετά (…)». Η χρήση του πρώτου πληθυντικού στα παραπάνω λόγια σημαίνει πως είμαστε όλοι το ίδιο συνυπεύθυνοι για την ευρεία διάδοση της νόσου της απόλυτης φτώχειας και για την προκλητική επικράτηση της σκανδαλώδους ανισοκατανομής του παγκόσμιου πλούτου; Σε γενικές γραμμές, η πρωτοβουλία του Μουχάμαντ Γιούνους είναι πρωτότυπη και αξιέπαινη, μιας και δίνει διέξοδο σε απόκληρους και αδικημένους του κοινωνικοοικονομικού συστήματος. Από την άλλη, είναι ορατός ο κίνδυνος να υιοθετήσουν πλήρως αυτοί οι άνθρωποι την άκρως ατομιστική νοοτροπία του αδίστακτου καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας. Πιθανή είναι, επίσης, και η μελλοντική πλήρης υποταγή τους στο χρήμα. Θα ήταν ίσως ουτοπικό να μιλούσαμε για κολεκτιβοποίηση της παραγωγής και κοινωνικοποίηση της ιδιοκτησίας. Ίσως η μέθοδος του Γιούνους να είναι ένα πρώτο και αποφασιστικό βήμα προς μια επιθυμητή κατεύθυνση, αν και η μελέτη της ανθρώπινης ιστορίας και η αδιάλειπτη παρατήρηση της καθημερινότητας μας κάνει αρκετά επιφυλακτικούς και δύσπιστους…
AntwortenLöschenΕλάχιστες ημέρες μετά την απόφαση της Νορβηγικής Επιτροπής Νόμπελ, ο Μουχάμαντ Γιούνους ανακοίνωσε την ίδρυση πολιτικού κόμματος και την πρόθεσή του να συμμετάσχει στις βουλευτικές εκλογές του προσεχούς Ιανουαρίου. Ο ίδιος δήλωσε πως αναζητεί «έντιμους και ικανούς ανθρώπους με σκοπό την κάθαρση της πολιτικής σκηνής του Μπανγκλαντές και την εξάλειψη της διαφθοράς». Είναι γνωστό πως πολιτική εξουσία και ηθική ακεραιότητα δε συμβαδίζουν. Ο χρόνος θα δείξει αν υπάρχει περιθώριο για εξαιρέσεις…
Υ.Γ. "Μπαγιάτικο;" Μπα, μάλλον διαχρονικό είναι το θέμα...
Όταν έγραψα αυτό το πόστ, δεν είχα ακόμα πλήρη εικόνα για τον Μουχάμαντ Γιούνους.
AntwortenLöschenΉμουν ωστόσο (και παραμένω) πολύ επηρεασμένη από τον Jean Ziegler, ο οποίος έχει γράψει πολλά για την πείνα και τη φτώχεια στον πλανήτη μας.
Μου φάνηκε σαν ένα φωτεινό παράδειγμα, για την δυνατότητα του ενός ανθρώπου, σαν μονάδα, να κάνει μεγάλα πράγματα.
Και πράγματι. Είναι εκπληκτικά, αυτά που έχει καταφέρει.
Σήμερα ζουν πάνω από 40.000 χωριά – περί το 10% του πληθυσμού του Μπαγκλαντές με δάνεια Grameen-Bank, (Χωρίο τράπεζα, κατά λέξη).
Η Grameen-Bank Τράπεζα έχει χορηγήσει 4 δις δολάρια σε 42 εκατομμύρια χρεώστες, μέχρι σήμερα.
Παρά ταύτα, έχει ασκηθεί κριτική, στο είδος αυτό της ανάπτυξης, γιατί τα δάνεια που παίρνουν οι διάφοροι πάμφτωχοι χωρικοί, απλώς χρησιμεύουν να καλύψουν τις άμεσες ανάγκες τους, να μπορέσουν να αγοράσουν σπόρους, να δουλέψουν και έτσι η γη να μην μείνει χέρσα, χωρίς, από την άλλη, να αποκτούν κάποια δυνατότητα ανάπτυξης και καταπολέμησης της συστηματικής τους φτώχειας.
Βλέπεις, υπάρχουν και άλλοι, που είναι πιο πεσιμιστές από σένα.
Συμφωνώ μαζί σου, και μοιράζομαι πέρα για πέρα την άποψη, ότι η εξουσία διαφθείρει!
Για να μη συμβεί αυτό, πρέπει να γίνει μια ριζική μεταστροφή της ανθρώπινης συμπεριφοράς! Τώρα πώς μπορεί να γίνει αυτό;;
Εδώ είναι το μεγάλο ερώτημα.
Εγώ, όμως πιστεύω φανατικά, ότι αυτό θα γίνει!
Υ.Γ. Ναί το θέμα είναι δραματικά διαχρονικό