Συνειρμοί…..

Με αφορμή το Άρθρο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου, "Αν οι δεινόσαυροι ήταν οικολόγοι", την αναφορά του Helix Nebulae στον Ηρόστρατο και το πόστ του Mirage, "Και αν βγούν αληθινοί" ανασύρθηκε από τη μνήμη μου ένα διήγημα του Oscar Wilde.
Θα σας το πω με δικά μου λόγια, γιατί είναι δύσκολο να βρω το ίδιο το διήγημα.
« Ο John ο τροβαδούρος ήταν πολύ διάσημος στη πόλη μας. Το κέντρο που τραγουδούσε ήταν πάντα ασφυκτικά γεμάτο.
Όπως το μοιραίο εκείνο βράδυ. Καρέκλα να κάτσεις δεν έβρισκες. Οι άνθρωποι είχαν καλύψει κάθε γωνιά του κέντρου. Ούτε καρφίτσα όρθια δεν έπεφτε.
Ο John ο τροβαδούρος άρχισε να σέρνει τα δάκτυλά στην κιθάρα του και να μαγεύει το πλήθος.
Έξαφνα, μία ύπουλη μυρωδιά καμένου κάλυψε την ατμόσφαιρα. Ο κόσμος πανικόβλητος σηκώθηκε όρθιος έτοιμος να τραπεί σε φυγή.
Ο John ο τροβαδούρος, σήκωσε τα μάτια του από την κιθάρα και με τη μαγευτική φωνή του, τους τραγούδησε σαγηνευτικά:
Μη ανησυχείτε, δεν θα συμβεί τίποτε. Καθίστε και ακούστε τα τραγούδια μου!
Και έτσι έγινε, όλοι κάθισαν ήσυχα και απολαμβάνοντας τη φωνή και την κιθάρα του John κάηκαν μέχρις ενός!»

Δεν θέλουμε να κοιτάξουμε το μέλλον, γιατί μας τρομάζει!

Μακάρι να είναι όλα παραμύθια της Αχαλιμάς.