Freitag, 16. März 2007

Και οι 7 ήσαν υπέροχες, αλλά εις διπλούν!


Μετά από την πρόσκληση των πολύ εκλεκτών συμπλόκγερ μου,
Αναγνώστη
και Αλεξάνδρα,
τους οποίους ευχαριστώ πολύ που με σκέφτηκαν, ανταποκρίνομαι γεμάτη νοσταλγία με μνήμες από τα φοιτητικά μου χρόνια.

Ο κινηματόγραφος ήταν το πολύ – πολύ αγαπημένο μου σπόρ, της εποχή της ανεμελιάς. Λεφτά δεν είχα να φάω, αλλά πού μ έχανες πού μ έβρισκες στο Kino (από το κινηματογράφος), γερμανιστί.
Μου φαίνεται εντούτοις βουνό να διαλέξω 7 ταινίες, γιατί όσες ταινίες έρχονται στο μυαλό μου, η μία μετά την άλλη, διεκδικούν τα πρωτεία.
Πώς να ξεχωρίσω την καλλίτερη ανάμεσα από το θαύμα του Μιλάνου, τη μάμα ρόμα, το τσίρκο ( ακόμα θυμάμαι τα γέλια μου με τον γάιδαρο επί σκηνής), το κλέψας του κλέψαντος, με το αμίμητο – ίο σόνο σπορτίβο, τους μοντέρνους καιρούς, τη Στέλλα με 40 τουλάχιστον χρόνια πρωτοπορίας, τη για ποιόν κτυπά η καμπάνα, το πεθαίνοντας στη Μαδρίτη!
Όμως θα προσπαθήσω!


Θα ξεχωρίσω 7 ταινίες της χρυσής εποχής του κινηματογράφου, που τυχαίνει να είναι και ασπρόμαυρες και άλλες 7 πολύχρωμες.

Βιτόριο ντε Σίκα: Ο κλέφτης των ποδηλάτων: Την ταινία την έχω δει τουλάχιστον 5 φορές. Το βλέμμα του παιδιού προς τον πατέρα του στο τέλος της ταινίας δεν φεύγει και δεν θα φύγει ποτέ από το μυαλό μου.
Ταινία του ιταλικού νεορεαλιστικού κινηματογράφου, παρέα με τις άλλες υπέροχες ταινίες της εποχής, όπως η Μάμα Ρόμα, το Θαύμα του Μιλάνου, ο κλέψας του κλέψαντος, κλπ.κλπ.
Ο μοναδικός Τσάρλι Τσάπλιν: Ο δικτάτορας, στην αμίμητη σκηνή που ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ παίζουν με τον πλανήτη γή ποδόσφαιρο.
Λουϊ Μπουνιουέλ: Λος Ολβιντάντος,. Θέμα η παιδική εγκληματικότητα στον άκαρδο κόσμο της απόλυτης φτώχειας.
Εισενσταϊν: σοσιαλιστικός ρεαλισμός, Οκτώβρης, σκηνές μοναδικές, όπως εκείνη με το καρότσι που κατρακυλάει ξέφρενο την κατηφόρα με το πλακόστρωτο, σκηνή που αντιγράφει όχι με την ίδια τραγικότητα, αλλά με αρκετή φινέτσα, ο Μπράϊαν στην ταινία οι αδιάφθοροι με τον Κέβιν Κόστνερ.
Φριτς Λάνγκ: Μητρόπολη, αριστουργηματική ταινία. Κάθε εικόνα κι ένας πίνακας. Οι τεράστιες μηχανές και ο άνθρωπος πιο μικρός και από μια βίδα τους. Οι εργοδότες από πάνω και οι εργάτες στην υπόγα. Σκληρά προφητική ταινία!!
Ροσσίφ Φρεντερίκ: Πεθαίνοντας στη Μαδρίτη, η ιστορία της άλωσης της Μαδρίτης και της ισπανικής Δημοκρατίας, από τον φασίστα Φράνκο, υποστηριζόμενο από τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ. Η μεγάλη πρόβα, για την επικείμενη μεγαλύτερη σφαγή της ανθρωπότητας, τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Μιχάλης Κοκκογιάνης χωρίς σχόλια: Στέλλα

Μετά το άπαιχτο φύγε Στέλλα κρατάω μαχαίρι, θα περάσω στις επόμενες 7 πολύχρωμες ταινίες.

1. Πρώτη, η πολύ πολύχρωμη υπερπαραγωγή του Hollywood «Όσα παίρνει ο άνεμος» και να ήθελα δεν μπορούσα να την αφήσω έξω, κυρίως επειδή το όσα παίρνει ο άνεμος ήταν το δεύτερο λογοτεχνικό βιβλίο που διάβασα.
2. Συμπαραγωγή των γερμανών σκηνοθετών της δεκαετίας του 70, Fassbinder, Kluge, Reitz και Schlöndorf: Deutschland im Herbst (Η Γερμανία τον Φθινόπωρο).
Μία ταινία, που καλό θα ήταν να την ξαναβλέπαμε, γιατί έχει γίνει πολύ επίκαιρη.
Στην Γερμανία του 1977, για τους τρεις αυτοκτονισμένους αναρχικούς Andrea Baader, Gudrun Ensslin και Jan-Carl Raspe, δεν βρίσκεται χώρος ταφής. Οι εξαιρετικοί αυτοί σκηνοθέτες, αλλά και διανοούμενοι, κινούνται ανάμεσα στην δική μας Αντιγόνη και στην εποχή τους, με ασυναγώνιστη αισθητική. Στον φοιτητικό κινηματογράφο που προβλήθηκε η ταινία, έτριζαν τα παράθυρα από τα χειροκροτήματα και τα γιουχαΐσματα κατά της τότε σοσιαλιστικής κυβέρνησης.
Διαβάστε τι έγραψε ένας από τους σκηνοθέτες αυτής της ταινίας:
"μετά από την ενασχόλησή μου με την ταινία και τις εμπειρίες που κάνει κανείς, αναρωτιέμαι, γιατί υπάρχουν μόνο τόσοι λίγοι από τους λεγόμενους «τρομοκράτες». Πώς γίνεται και δεν χτυπάνε περισσότερο."
3. Μπερτολούτσι: 1900, εξαιρετική ιστορική ταινία, με εκπληκτικές σκηνές. Σύντομη αναφορά για αυτόν το τόσο σπουδαίο αιώνα για την ανθρωπότητα. Η ταινία ξεκινάει με τον θάνατο του Βέρντι και τους ιταλούς που ξεχύνονται κλαίγοντας στο δρόμο. Αναρωτηθείτε σας παρακαλώ, πόσοι έλληνες έκλαψαν τη δική μας μεγάλη ντίβα Μαρία Κάλλας;

4. Αριάν Μνουσκίν: 1789. Στο ίδιο πνεύμα με την προηγούμενη ταινία, αναφορά στη Γαλλική Επανάσταση, από την καταπληκτική σκηνοθέτιδα Αριάν Μνουσκίν.
5. Σαρλ Αζναβούρ: Αραράτ. Ταινία για τη σφαγή των Αρμενίων. Δεν μπορώ να ξεφύγω από τις ιστορικές ταινίες. Το ψέμα της ιστορίας, τόσο σε κοινωνικό όσο και σε ιδιωτικό επίπεδο.
6. Volker Schlöndorf : πάλι ο Schlöndorf , αυτή τη φορά με τη χαμένη τιμή της Κατερίνας Μπλούμ. Η βαρβαρότητα του κίτρινου τύπου.

Θα κλίσω, με τον δικό μας Θόδωρο Αγγελόπουλο και τη ταινία του «ο Θίασος» όχι μόνο γιατί είναι μία ιστορική ταινία, αλλά γιατί κατέβαλα κάποια προσπάθεια να μην αναφέρω πολλές χολιγουντιανές ταινίες και είδα ότι το πέτυχα με πολύ μεγάλη ευκολία.

Αισθάνομαι, ότι άφησα πολλές ωραίες ταινίες εκτός, αλλά ελπίζω οι επόμενοι που παίρνουν τη μπάλα να τα καταφέρουν καλλίτερα από μένα:
- Χρήστος Μόρφος
- Βίτα μι Μπάρουακ
- Μπάμπης
-Διαβολοδικηγόρος
-Γητεύτρια
-Αβθά

25 Kommentare:

  1. Άψογη παρουσίαση! Αυτή είναι παίχτρια! Ανεβάζεις τον πήχη φιλενάδα και πολύ μου αρέσει! :)Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση! Θα απαντήσω βράδυ...πάω για τον επιούσιον.

    AntwortenLöschen
  2. Λυπάμαι ειλικρινά που από την άρτια λίστα σου (και ενδεικτική των αναζητήσεων σου αλλά και των ευαισθησιών σου) που φανερώνει ένα έντονα πολιτικά σκεπτόμενο ον μου διέφυγε μια ταινία που θα έπρεπε με κάθε τρόπο να χωρίσει και στις δικές μου λίστες. Το αριστουργηματικό και επικό 1900.

    AntwortenLöschen
  3. Δύσκολα, πολύ δύσκολα μου βάζεις. Από τις ταινίες που αναφέρεις δεν -θυμάμαι να- έχω δει ούτε τις μισές. Θα προσπαθήσω. Αύριο...

    AntwortenLöschen
  4. Φιλενάδα Γητεύτρα,
    πολύ με ανεβάζεις και δεν κάνει.
    Τις ταινίες που αναφέρω τις έχεις δει; Εγώ τις θυμήθηκα και συγκινήθηκα.
    Και όσο και να ψάχνω, δεν μπορώ να βρω αντίστοιχες της εποχής μας, εξ ίσου τόσο καλές, τόσο βαθιά ανθρώπινες, τόσο διακριτικές με τη δυστυχία. Ελπίζω όμως να μου βρεις εσύ!
    Περιμένω με αγωνία.

    AntwortenLöschen
  5. Καλησπέρα Αναγνώστη μου
    και στο στέκι μου.
    Ανταμώσαμε στη «Μητρόπολη», μεγαλειώδης ταινία. Βλέπεις τη φωτογραφία και τα παίζεις, κοντά 75 χρόνια μετά
    Αυτό που με εντυπωσίασε όμως από τις επιλογές σου, είναι που δεν έχεις ούτε μία ελληνική. Εσύ, που είσαι ο μεγαλύτερος βιβλιοφάγος ελληνικών βιβλίων! Ίσως γι αυτό

    AntwortenLöschen
  6. Καλησπέρα Χρήστο.
    Δεν το πιστεύω, ότι δεν έχεις δει όλες αυτές τις ταινίες. Εγώ τις περισσότερες από αυτές τις έχω δει, πάνω από τρεις φορές!

    AntwortenLöschen
  7. Ange-ta, (παρεμπιπτόντως μου αρέσει πολύ το όνομά σου, μοιάζει κινέζικο, από πού το πήρες;) σε ευχαριστώ για την πρόσκληση για τις ταινίες. Οι δικές σου, "και οι εφτά ήσαν υπέροχες", θα πρέπει να τις αποφύγω. Αλλά να τα γράψω στο blog μου καλύτερα. Συνέχισα και τη κουβέντα περί μαντήλας κλπ., μπορείς να δεις.

    AntwortenLöschen
  8. Ως γνήσιος κινηματογραφόφιλος έχω δεί όλες τις ταινίες που γράφεις εκτός από το Deutschland im Herbst Πότε παίχτηκε αυτό περίπου και πού ;

    AntwortenLöschen
  9. Γειά σου Αθεόφοβε.
    παίχτηκε στη Γερμανία το 1978, ένα χρόνο μετά τα γεγονότα του 77, που τα αναφέρω. Δεν ξέρω αν το Φιλμ ήρθε στην Ελλάδα. Είναι το μόνο έργο από αυτά που αναφέρω που το είδα μόνο μια φορά. Η ατμοσφαιρα όμως αυτού του εργου, δεν μου έχει φύγει ποτέ από το μυαλό.
    Πάντως πωλείται σε DVD. Είναι ενδιαφέρον να δει κανείς πώς η γερμανική κοινωνία που θεωρείται άκρως συντηριτική αντιμετώπισε το πρόβλημα της τρομοκρατίας.
    Η κοινωνία του 77 σε αντιπαράθεση με τη κοινωνία του 2007.

    AntwortenLöschen
  10. Γεια σου Babis,
    Το όνομα Ange-ta το πήρα από τα δύο ολόκληρα ονόματα που μου κληρονόμησε η μαμά και ο μπαμπάς.
    Όλα δηλαδή τα γράμματα περιέχονται στο πραγματικό μου ονοματεπώνυμο.
    Εδώ όμως είμαστε ινκόγκνιτο! Ενώ εσύ και πολλοί άλλοι στο δίκτυ όχι.
    Αλλά από ότι έχω αντιληφθεί, αυτοί που εμφανίζονται με τα πραγματικά τους ονόματα είναι επαγγελματίες του Show-Business, συμπεριλαμβανομένου και των πολιτικών.
    Εν ολίγοις, δεν είμαι δημοσιογράφος, συγγραφέας, πολιτικός, ηθοποιός, ποδοσφαιριστής, τοπ μόντελ,

    AntwortenLöschen
  11. Dieser Kommentar wurde vom Autor entfernt.

    AntwortenLöschen
  12. Babis again,
    Για το τελευταίο που δεν είμαι, λυπάμαι σφόδρα, όπως τραγουδάει ο Reinhardt May:
    Kein Mechaniker, kein Botaniker,
    nicht Lokomotiv Führer nein
    kein Maurer
    und kein Ingenieur
    Ich wollte immer nur ein Mannequin sein!!

    AntwortenLöschen
  13. λοιπόν, επειδή με ιντρίγκαρες, άντε, το παιχνίδι ξεγυμνώνει.
    εγώ θα γυμνωθώ -ευτυχώς για όλους μόνο βίρτουαλ- και θα δείτε ότι είμαι ένα αθώο άμαθο πλάσμα...
    θα γράψω για 7 ταινίες κλπ

    εσύ όμως, σε εγ-καλώ, μετά όλα τα αποφατικά σου (δεν είμαι το να τα λο το τρι το, ντο ρε μι φα σολ λα σι ντο) θα μας πεις τι είσαι. χωρίς ονόματα και λοιπά ψιλοενοχλητικά και δημοσιεσχεσίτικα.
    7 τι είσαι!
    πάει;

    εγώ δεν είμαι σινεφίλ.
    γιατί είμαι μια καταπιεσμένη γυνή, άνευ μαντήλας μεν, πλήρους καταπίεσης δε.
    ακόμη και το θέατρο, το διάβαζα παρά το έβλεπα.
    το μάτι το έτρεφα με ζουγραφιές...
    σινεμά
    1. οι μοντέρνοι καιροί, μιας και σε είδα με τον τσάπλιν και το θυμήθηκα. το στρίψιμο του στήθους μιας χοντρής, στην αλυσίδα της απανθρωποποίησης μέσω της μηχανής...
    2. η στέλα, ναι, και κρατάω μαχαίρι. το βλέμα της επανάστασης. και η επανάσταση σε επίπεδο γειτονιάς και ψυχής...
    3. γιολ. το έργο ενός κούρδου σκηνοθέτη, φυσικά ως αγράμματη δε θυμάμαι το όνομά του. συγκλονηστικό στόρυ: ανθρώπινη επαφή μέσα στη φυλακή, τη βρώμικη πολιτική και την αυστηρά σεξουαλική καταπίεση της τουρκίας...
    το έχει δει κανείς σας;
    4. το πράσινο μίλι, γιες, γιες, μου άρεσε πολύ.απελπιστικά ανθρώπινο επίσης.
    5. τσότσι
    ΤΟ ΕΡΓΟ. η απίστευτα δομική εμπλοκή ενός ελάχιστου προσώπου στην αρχή και στο τέλος, μου έκανε φοβερή εντύπωση. ελάχιστο πρόσωπο θεωρώ την εικόνα του πατέρα. ελάχιστος η εικόνα του κακού που εμφυτεύεται στις αρχές και στις μνήμες του εξελισσόμενου ανθρώπου, ελάχιστος ο πατέρας που ωθεί τον νεαρό να απελευθερωθεί από το κακό στο τέλος..., εντάξει, αμερικάνικο, μα ωραίο.
    6. η έκτη αίσθηση, ναι,
    7. ο κάπταιν χουκ και γενικά ο πήτερ παν...
    έργα όπου η σκηνοθεσία ωθεί το στόρυ στα συμβολικά του κομμάτια. πάει καιρός που το έβλεπα... προπαντός ο κάπταιν χουκ, παιδικό ναι, μα βαθύ για με΄να.

    εντάξει.
    αν εννοούσες και οι εφτά ήταν υπέροχες και είχες σκεφτεί και τους νάνους, να, φανερώνομαι, πυγμαίος στο μπόι της κουλτούρας...
    ω,,,
    ...ωιμέ, ωισέ, ωιτέ και άλλα πολλά!
    ανζετά, τα
    ήθελες και τα'
    παθες τώρα!
    (kle;ino me afto to yperoho poiima me tin omoiokaplixia!

    AntwortenLöschen
  14. Καλησπέρα Αβθα μου,
    Θα ξεκινήσω από τα 7 είμαι και όχι από τα τι δεν είμαι.
    1. Είμαι γένους θηλυκού.
    2. Είμαι σπουδαγμένη σε πολυτεχνείο της αλλοδαπής, ενώ παράλληλα δούλευα, γιατί έλειπαν τα μέσα, επομένως
    3. είμαι αυτοδημιούργητη
    4. είμαι στρίγγλα με τους κακούς, όποιος με ξέρει, ξέρει ότι καλά θα κάνει να μη τα βάλει μαζί μου, είμαι πρόβατο με τους καλούς
    5. Έκανα ανάποδη πορεία, σαν τίν διάβαζα και όταν πέρασα τα 26 το είχα ρίξει στους χορούς και στα πάρτι! Ακόμα και σήμερα αν βρεθώ σε χορό θα χορεύω μέχρι πρωίας, ό,τι και να παίζεται. Ταγκό, τουίστ, ροκ εν ρόλ, τσάμικο, καλαματιανό, τσα – τσα – τσα, σέικ, αρκεί να είμαι στη πίστα!
    6. ξεχωρίζω τους καλούς και τους κακούς
    7. λατρεύω μέχρι χαμού τον ήλιο τη ζέστη και τα θάλασσα (είναι που θα πάω στη κόλαση καθόσον είμαι παντελώς άθεη, γι αυτό προετοιμάζομαι για το πυρ το αιώνιο) και
    8. αγαπώ το καλό φαγητό, μαγειρεύω κάθε μέρα, δεν πάω σχεδόν ποτέ εστιατόριο και βέβαια
    9. είμαι κουκλάρα, και μετριόφρων
    Αύριο θα σου γράψω για τις ταινίες. (γιόλ σημαίνει δρόμος;;)

    AntwortenLöschen
  15. Agne-ta, πραγματικά ενδιαφέρουσες επιλογές, με αισθητική συνοχή.

    AntwortenLöschen
  16. Agne-ta καλή μου απάντησα, αφού φριχτά βασανίστηκα να επιλέξω. :)
    Όμως από το διπλούν σου, κατάλαβα ότι κι εσύ το ίδιο θα έπαθες. Ξέρεις, ένιωσα σα να σου λένε πες μας ποιό παιδί σου αγαπάς πιο πολύ.
    Συνειδοτοποίησα δε, για μια ακόμα φορά, ότι οι σκηνοθέτες και γενικά οι συντελεστές ταινιών, έχουν κάνει μαγικές δουλειές... Απίστευτη απόλαυση είναι μια αναδρομή στη μαγεία της μεγάλης οθόνης. Καλά να είναι για τις μεγάλες χαρές που μας έχουν δώσει. Ανάσες ζωής τα λέω εγώ αυτά. Σ'ευχαριστώ και πάλι για την πρόσκληση και την ποιοτική πρόκληση!

    http://ghteytria.blogspot.com/

    AntwortenLöschen
  17. Καλησπέρα Καφεϊνη και καλώς ώρισες στο στέκι μου!
    Αισθητική συνοχή; πιο πολύ πολιτική θα έλεγα. Αλλά και οι ταινίες στο δικό μπλόκ ήτνα πολύ καλές. Θα περάσω συντόμως!

    AntwortenLöschen
  18. Καλησπέρα Γητεύτρα,
    εχεις δίκιο, όσο πιο πολύ βλέπω τις επιλογές των άλλων, τόσο σκέφτομαι ότι ο κινηματογράφος μας έχει αφήσει μια πολύ γερή κληρονομιά ομορφιάς και ευασθησίας!

    AntwortenLöschen
  19. Πάω στο μπλόγκ σου, σβέλτα

    AntwortenLöschen
  20. Πάω στο μπλόγκ σου, σβέλτα

    AntwortenLöschen
  21. Θα παίξω, θα παίξω! Φιλιά

    AntwortenLöschen
  22. μητρόπολη.

    τόσο στο μέλλον από το παρελθόν

    AntwortenLöschen
  23. καλησπέρα advocatus diaboli,
    περιμένω, να δω τα γούστα σου!

    AntwortenLöschen
  24. Alexandra,
    πραγματικά, 75 χρόνια πριν!

    AntwortenLöschen
  25. Λοιπόν, μπορείς να δεις τα γούστα μου, τα οποία, όσο και αν σου φαίνεται περίεργο, ταιριάζουν αρκετά με τα δικά σου. Αρκετές από τις ταινίες που έπρεπε να απορρίψω ώστε να είναι μόνον επτά, βρίσκονται στους δικούς σου καταλόγους.

    AntwortenLöschen

καλημέρα και καλά σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...