Mittwoch, 21. März 2007

Μακάμα, όπως λέμε νουβέλα

Αυτό το Πόστ το αφιερώνω στη φίλη μου την Αμπθα, που μου έμαθε την μακάμα.

Η μακάμα, λογοτεχνικό είδος των αράβων, γεννιέται στην εποχή της παρακμής, το λένε νουβέλα, αλλά δεν έχει σημασία. Άλλοι το είπαν στάσιμο ή κάθισμα.
Στη μακάμα ο αφηγητής λέει ανώνυμα αυτά που θα ήθελε να πει ο συγγραφέας, αλλά φοβάται να τα πει ανοιχτά.
Ξέρω, ότι η Αμπθα θα με βρίσει που χωρίς να έχω ξανακούσει τη λέξη μακάμα, θέλω να γράψω κιόλας μία!
Αλλά, τι να κάνω, ήθελα τόσο πολύ να μιλήσω για τη μακάμα, που μου φάνηκε ο πιο πρόσφορος τρόπος.


Προχθές πηγαίνοντας βόλτα στη θάλασσα, συνάντησα, τον φίλο μου τον Πυθαγόρα.

Λεβέντης και παντογνώστης.

- Δε μου λες και συ τη άποψη σου για το βιβλίο της στ δημοτικού τον ρωτάω;

- Να σου πώ,
Η σχέση του ανθρώπου με την ιστορία του είναι όπως οι ομόκεντροι κύκλοι.
Στο κέντρο βρίσκεται ο ίδιος.
Στο πρώτο κύκλο, βρίσκονται οι γονείς του.
Στο δεύτερο το χωριό του,
Στο τρίτο η πατρίδα του, δηλαδή η ιστορία του, το παρελθόν του και βέβαια και το μέλλον του.
Αν αρχίσεις και διαταράσσεις αυτούς του κύκλους, ο άνθρωπος γίνεται φτερό στον άνεμο, δες, μου δείχνει, όπως αυτό. Τράβηξε μία τρίχα από τα μαλλιά του και την άφησε στον άνεμο.

- Κατάλαβα, του λέω, αλλά εμείς οι έλληνες τι είμαστε, πάντα ήρωες και πάντα οι Άλλοι έχουν άδικο;

- Και τι σημασία έχει. Το παιδί όταν μεγαλώσει θα έχει όλο το καιρό μπροστά του να διαλέξει ό,τι θέλει. Δικό του το μυαλό, δικές του και οι κρίσεις.
Όμως μπορείς να πεις σε ένα παιδί ότι ο πατέρας του είναι ένας φονιάς; όχι επειδή θα μπορούσε να είναι ή να μην είναι ένας φονιάς, αλλά επειδή εσύ έτσι θέλεις να ερμηνεύσεις την ιστορία ΤΟΥ, γιατί κατά πώς φαίνεται δεν μιλάς για τη δική σου ιστορία, ούτε για τη δική του ιστορία, αλλά για την ιστορία του Άλλου.

- Με μπέρδεψες

- Καλά, σιγά να μη σε μπέρδεψα εγώ, σαν μη ξέρεις, ότι

αν ήταν ο ντουνιάς σωστός, δε θάταν οι μικροί στην εξουσία

Αυτά είπε ο Πυθαγόρας, άρπαξε το μονόκερο από το κέρατο και έφυγε μακριά.

22 Kommentare:

  1. ο πυθαγόρας έμενε λίγο πιο κάτω από τη θάλασσα, σέ μια παράγκα φτιαγμένη από ήλιο. είχε μάθει πως όταν φτιάχνεις παράθυρα, έχεις φτιάξει πιο πριν κι ένα τοίχο.
    τη νύχτα στο σπίτι του είχε νύχτα, και τη μέρα, είχε μέρα.
    τα λόγια του ήταν απλά και αβίαστα, ποτέ σίγουρα.
    γι'αυτό ήταν ευτυχισμένος, ο φίλος μου ο πυθαγόρας.
    ήτανε φίλος του κι ένας ήρωας του καρκαβίτσα, κι ένας φίλος του κανάρη που τον κάνανε ποίημα κάτι άλλοι.

    τι να σου πω.
    ο πυθαγόρας είχε μάτια.
    κι εγώ είμαι κουρασμένη, μετά από τόση ένταση και κούραση, φχαριστήθηκα που βρήκα εδώ

    εσένα.

    AntwortenLöschen
  2. Τα πνεύματα τελικά (μικρά μεγάλα δεν έχει σημασία) συναντώνται. Να το κουβεντιάσουμε κι' αυτό το μεταφυσικό κάποια στιγμή αλλά ξεφεύγω. Αυτό με τους κύκλους-σύνορα εγκλεισμού και αυτοοργάνωσης σκεφτόμουνα πάλι σήμερα. Αυτά τα σύνορα που προσπαθούν να εξαφανίσουν πλην του ενός. Του ατομικού. Που δεν μπορούν να το αλώσουν. Αν μπορούσαν θα το έκαναν κι' αυτό. Που το διογκώνουν για να μας πείσουν ότι έχουμε χώρο να αναπνεύσουμε. Δεν χρειαζόμαστε την κοινότητα. Αρκούν το εγώ και ο κοσμος. Αλλά κάνουν τόσο λάθος να νομίζουν ότι θα πετύχει κάτι τέτοιο. Δεν το επιτρέπουν οι χοροί οι κυκλικοί μας και τα τραγούδια μας τα πολυφωνικά. Τα τραγούδια μας που είναι μελωδική απαγγελία και όχι ατομική επίδειξη φωνητικής δεινότητας. Η προσωδία μας.

    AntwortenLöschen
  3. Χωρίς σχόλια, κάνω copy and paste το δικό σου, για να μην το γράψω κάπου αλλού, εκεί που τσακωνόμαστε για τον Αλέξανδρο και τον Κεμάλ.

    Κατάλαβα, του λέω, αλλά εμείς οι έλληνες τι είμαστε, πάντα ήρωες και πάντα οι Άλλοι έχουν άδικο;

    AntwortenLöschen
  4. Ταλεντάρα λοιπον και στη μακάμα!!!
    Λογοτεχνία και ουσία, το λένε το σπορ. Και πολύ μου αρέσει. Κι ο Πυθαγόρας επίσης. :)

    AntwortenLöschen
  5. σ'αρέσει ο πυθαγόρας; πι-θα-νον να τον γνωρίσεις. θα συνεννοηθούμε με την άνζε-τά, την ιδιοκτήτρια της παραλίας, και θα οργανώσουμε μια ομιλία στην παραλία, θα μιλάει ο πυθαγόρας, θα τραγουδάει ο πυθαγόρας, και θα ζωγραφίζει κύκλους αφιερωμένους στον γρεγκ ο αρχι-μύ(ί)δης.ο μπάμπης θα συνοδεύει μεμιαλίρα, κι εσύ γητεύτρα, θα φτάνεις καβάλα στ'άλογό σου μ'΄ενα κουτάκι γιατρικά, σαν κι αυτά που έχουν οι άγιοι ανάργυροι στις βυζαντινές εικόνες. ο εγγονόπουλος θα παρακολουθεί...
    πολυκοσμία ρε παιδάκι μου...
    εγώ θα είμαι κει και θα σκουπίζω την άμμο με μια σκούπα.
    τώρα πάω για καφέ, μόλις ξύπνησα.
    (ή και όχι)
    την καλημέρα μου σε όλους τους ψαχτίριδες σαν και μένα...

    AntwortenLöschen
  6. Άψογο το σκηνικό! Ευφάνταστο και με σωστή κατανομή ρόλων. Όταν θα ξεπεζεύω θέλει λίγη προσοχή, αλλά δεν ανησυχώ κάποιος θα βρεθεί να βοηθήσει. Εσύ πάντως κρύψε τη σκούπα γιατί φοβάται ο Ντορής και πες στον Γκρεγκ και στον Μπάμπη να 'ναι κάπου κοντά να βοηθήσουν γιατί τα υπόλοιπα παιδιά δεν τα γνωρίζω ακόμα και ντρέπομαι όσο νά 'ναι, κορίτσι πράμα! :Ρ
    Φιλιά πολλά σε όλην την παρέα!

    AntwortenLöschen
  7. Σοφός λαός οι Άραβες...
    Πολύ μ΄άρεσε η μακάμα σου.
    Άσε που έμαθα και τι εστί μακάμα.
    Πανεπιστήμιο τα blog τελικά...
    Πανεπιστήμιο!
    :)

    AntwortenLöschen
  8. Καλησπέρα Αμπθα μου,
    Χαίρομαι που δε με μάλωσες, που ξεκίνησα να γράφω μακάμες.
    Ο Πυθαγόρας και ο Επίκουρος είναι οι αγαπημένοι μου. Βλέπεις ήταν και φεμινιστές. Αλλά δεν είναι γι αυτό Ο Επίκουρος ήταν υλιστής και ανοικτό μυαλό. Ο Πυθαγόρας ήταν για μένα ο πρώτος επιστήμονας. Δεν ξέρω σε ποιο βιβλίο του Καρκαβίτσα αναφέρεται ο Πυθαγόρας. Και ο Καρκαβίτσας είναι από τους αγαπημένους μου.
    Και εγώ χαίρομαι που είμαι εδώ και συ με βρήκες. Σου έχω αφήσει μήνυμα και στο πινώ με Γιώτα.
    Για τη παραλία μου, ναι μ αρέσει πολύ η ιδέα να βρεθούμε.
    Η Γητεύτρα είναι στη Ελβετία.
    Ο Μάρξ και ο Γρεγκ;;
    Εσύ;;
    Εγώ προς το παρόν ταξιδεύω στη έρημο Σαχάρα, και διαβάζω ποιήματα στον πρίγκιπά μου.
    Πανέμορφη η Σαχάρα τη νύχτα. Ο ουρανός γεμάτος αστέρια που σου παίρνουν τα μυαλά.

    AntwortenLöschen
  9. Greg,
    Παρότι αυτά που λέω μοιάζουν λιγάκι αστεία, εγώ τα θεωρώ πολύ σοβαρά.
    Οδηγούμαστε σε άτομα, σκόρπια χωρίς ηθική και χωρίς οράματα. Άνθρωποι χειρότεροι από ποτέ.
    Όταν πριν 5 χρόνια, συζητούσαμε με φίλους, για ποια είναι σήμερα η αντίθεση, που θα εξελιχθεί σαν κυρίαρχη στα επόμενα χρόνια. Είπα, η αντίθεση μεταξύ παγκόσμιας κυριαρχίας και εθνικών κρατών. Πισωγύρισμα;; η ελικοειδής εξέλιξη προς τα πάνω

    AntwortenLöschen
  10. καλησπέρα Babis,
    φοβάμαι πως δεν μπήκες στο πνεύμα του Άλλου. Όλοι οι λαοί περιχαρακώνονται στο Εγώ, πόσο αρνητικό είναι αυτό είναι μεγάλο θέμα συζήτησης. Εγώ λέω, ότι είναι η αντίφαση των επόμενων χρόνων. Και βασικά προτιμώ να είμαι εγώ και οι Άλλοι οι γύρω μου, παρά οι Άλλοι της άκαρδης παγκόσμιας Τάξης, του χρήματος, (ούτε καν του Κεφαλαίου)

    AntwortenLöschen
  11. Γητεύτρα μου,
    Κρυώνεις εκεί στη ξενιτιά;;
    Άντε να έρθεις να πάμε για καφέ και κουβέντα. Και ο μονόκερως σε περιμένει!

    AntwortenLöschen
  12. Μάρξ, είδες τι μαθαίνει κανείς στο δίκτυ;;
    Αλλά τι ανθρώπους γνωρίζει στο δίχτυ!
    Τεφαρίκια, έναν και έναν
    Να είμαστε καλά να κουβεντιάζουμε.

    AntwortenLöschen
  13. παν
    επ!
    ιστήμιο...
    η καθαρίστρια προσπαθεί να κρύψει το σκουπόξυλο. δεν είναι μόνο ο ντορής της γητεύτρας που ψαρώνει, είναι η ίδια η καθαρίστρια που ψαρώνει μπρος στα μουστάκια ενός μουσαφίρη...
    αλλού λέει παν να φαν ο μαρξ κι ο μητσοτάκης.
    (τώρα ο μητσοτάκης μου κατσε σαν ομοιοκαταληξία, ελπίζω να μην τον πειράζει)
    ο μουστάκιας, κρυφοκουμουνιστής, είχε έρθει από άλλη εποχή.
    η δόλια η καθαρίστρια τον ερωτεύτηκε, και δεν είχε καταλάβει ότι για να τον πλησιάσει, έπρεπε ν'αφήσει όχι τη σκούπα και το σκουπόξυλο, δυστυχώς αυτό δεν το αποχωριζόταν ποτε , αλλά έπρεπε ν αφήσει την άμμο και να πάει σ'ένα σπίτι με παρκέ, το σπίτι 1930, όπου είχαν φυτρώσει τα περίφημα μουστάκια.
    μπρος στο δίλημμα, η άνζε τά κι ο πυθαγόρας ο φίλος της μίλησαν για να τη συνετίσουν.
    πού πας κορίτσι μου ξυπόλυτο στ'αγκάθια, της είπαν. πρόσεχε! ο τύπος είναι πανεπιστημιακός! ξέρεις τι σημαίνει αυτό;
    η άνζε-τα ετοιμαζόταν να της εξηγήσει, μα ο πυθαγόρας από δίπλα πήγε κατ'ευθείαν στο ψητό:
    πού θα πας!
    σοφότερο πράμα από την άμμο δεν υπάρχει, κι άσε τους πανεπιστημιακούς!
    η άμμος είναι πράμα που δεν τελειώνει.
    όλα τ'άλλα είναι στη μεθόριο. μεθώρειο. μεθόρειο.
    άντε πια!
    έτσι συνέχισα να σκουπίζω...

    AntwortenLöschen
  14. Την ημέρα που ο Παγκόσμιος Ιστός έφτασε τους 100 εκατ. δικτυακούς τόπους, ένας πίνακας του Jackson Polock πουλήθηκε 100+40 εκατ. $!!!

    AntwortenLöschen
  15. merci vita mi,
    όλα καλά, κατά τα άλλα;;

    AntwortenLöschen
  16. Φιλενάδα μας μπέρδεψες σφόδρα,
    Τι έχουν δηλαδή τα πολύ ωραία μουστάκια του αδελφού Μαρξ;
    Εγώ τα βρίσκω έξοχα. Και το μπλόγκ του το βρίσκω έξοχο. Πάντα κάτι μαθαίνεις από τον Μάρξ.
    Ασε δε τον Μουτσοτάκη, μακριά από μας ο γρουσούζης!!
    Αλλά αφού μιλάς για άμμο:


    Ο Φερνάν Μπροντέλ, λέει ότι ο ήλιος της Μεσογείου οφείλεται στην άμμο της Σαχάρας, που έχει ανέβει ψηλά στην ατμόσφαιρα. Εκεί τα δισεκατομμύρια καθρεπτάκια, αντανακλούν τον ήλιο και προσδίνουν στην μεσογειακή ατμόσφαιρα αυτό το εκπληκτικό φως.

    AntwortenLöschen
  17. μ'άρεσε αυτό που είπες... για τον άλλο

    AntwortenLöschen
  18. Δηλαδή Αnge-ta για να καταλάβω τώρα... η Abttha έβρισε εμένα και τα μουστάκια (που δεν έχω);
    Πολύ ποιητικά τα έγραψε και δεν το αντελήφθην.

    AntwortenLöschen
  19. Μήπως το αντελήφθην εγώ;;
    Αλλά η Αμπθα αποκλείεται να έβρισε κάποιον από τη παρέα μας, αυτό το υπογράφω μετά βδελυγμίας και εσύ έχεις κάτι τεράστιες μουστάκες, αυτό βλέπω εγώ στη φωτό σου, και πολύ χαρούμενο πρόσωπο.
    Εγώ έκανα λογοπαίγνιο με τον Μαρξ (τον Κάρολο), και το μπλόγκ του Μαρξ ήτοι το δικό σου, για να βρω την ευκαιρία να το παινέψω, που είναι πολύ καλό.

    AntwortenLöschen
  20. γειά σου Αλεξάνδρα,
    Ο Αλλος, ότι δεν είμαστε εμείς!

    AntwortenLöschen
  21. ε, θυμήθηκα την τρελή του σαγιό, του δε θυμάμαι ποιανού γάλλου...
    εγώ είμαι αυτή η τρελλή, που γράφω κατά της μαντήλας, και φαίνομαι να είμαι υπέρ της μαντήλας, και ερωτεύομαι τα μουστάκια του υπέροχου μπογκοτέτοιου αλλού φαν μάρξ, και βγαίνει σαν να τα βάζω μαζί του! ήμαρτον και πάλι!
    ρε σύ, μου αρέσει ο τύπος με τα μουστάκια στη φοτό.
    τι αηδίες πάω και γράφω και φαίνονται σαν αντίθετα;
    ε; πάντως πε΄ρασα ένα υπέροχο βράδυ, το ίδιο επιθυμώ και δι υμάς...
    τλμ αύριο...
    άνζε τά, είδες; κι ο μπροντέλ τό γραφε: εσύ και η σαχάρα σου δίνετε φώς σ'αυτά που γράφουμε όλοι εμείς...

    θενκς για τη φιλοξενία...

    AntwortenLöschen
  22. ε, θυμήθηκα την τρελή του σαγιό, του δε θυμάμαι ποιανού γάλλου...
    εγώ είμαι αυτή η τρελλή, που γράφω κατά της μαντήλας, και φαίνομαι να είμαι υπέρ της μαντήλας, και ερωτεύομαι τα μουστάκια του υπέροχου μπογκοτέτοιου αλλού φαν μάρξ, και βγαίνει σαν να τα βάζω μαζί του! ήμαρτον και πάλι!
    ρε σύ, μου αρέσει ο τύπος με τα μουστάκια στη φοτό.
    τι αηδίες πάω και γράφω και φαίνονται σαν αντίθετα;
    ε; πάντως πε΄ρασα ένα υπέροχο βράδυ, το ίδιο επιθυμώ και δι υμάς...
    τλμ αύριο...
    άνζε τά, είδες; κι ο μπροντέλ τό γραφε: εσύ και η σαχάρα σου δίνετε φώς σ'αυτά που γράφουμε όλοι εμείς...

    θενκς για τη φιλοξενία...

    AntwortenLöschen

καλημέρα και καλά σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...