Montag, 30. April 2007

la Pasionaria ή Καλή Πρωτομαγιά

Θα τιμήσω αυτή την Πρωτομαγιά, φέρνοντας στο νου σας, την τραγική ιστορία της κατάλυσης της ισπανικής Δημοκρατίας από τους φασίστες του Φράνκο, που τελέσθηκε με την πλήρη υποστήριξη του Χίτλερ και του Μουσολίνι και κάτω από τα αδιάφορα βλέμματα των συμμάχων αγγλογάλλων.
Ήταν η μεγάλη πρόβα της επικείμενης σφαγής του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου.
Το Ιούλιο του 1936, το ισπανικό ραδιόφωνο εκφωνεί το λόγο της τραγικής ηρωίδας αυτού του ύπουλου και απάνθρωπου πολέμου, της Dolores Ibarruri

Εργαζόμενοι, Αντιφασίστες, εργαζόμενε λαέ
Σηκωθείτε,
Ετοιμαστείτε να υπερασπιστείτε την λαϊκή ελευθερία και τα δημοκρατικά επιτεύγματα του λαού!
Από τις δηλώσεις της κυβέρνησης και του λαϊκού μετώπου γνωρίζετε ήδη την σοβαρότητα της στιγμής.
Με την κραυγή «ο φασισμός δεν θα περάσει» αντισταθείτε κομμουνιστές, σοσιαλιστές, αναρχικοί, στρατιώτες και πιστές στον λαό δυνάμεις στους προδότες που θέλουν να κυλήσουν στη λάσπη την τιμή σας.
Όλη η χώρα τρέμει από οργή μπροστά στις πράξεις αυτών των αλιτήριων, που θέλουν με φωτιά και σπαθί να αιματοκυλήσουν και να τρομοκρατήσουν τον ισπανικό λαό.
Αλλά δεν θα τα καταφέρουν!
Όλη η Ισπανία έχει ξεσηκωθεί. Στη Μαδρίτη ο λαός έχει βγει στους δρόμους και δίνει δύναμη στη Κυβέρνηση με το αγωνιστικό του πνεύμα να αφανίσει τους εξεγερμένους αντιδραστικούς φασίστες.
Νέοι, Εμπρός, στον αγώνα!
Γυναίκες, ηρωικές γυναίκες του λαού.
Πολεμείστε στο πλευρό των ανδρών, υπερασπιστείτε μαζί το ψωμί σας και την ζωή των παιδιών σας που κινδυνεύει !
Στρατιώτες, παιδιά του λαού! Προχωρήστε μαζί σαν ένας άνθρωπος, στη πλευρά της Κυβέρνησης, στο πλευρό των αδελφών σας και των συντρόφων σας.
Αγωνιστείτε για την Ισπανίας της 16 Φεβρουαρίου
Εργαζόμενοι όλων των πολιτικών κατευθύνσεων!
Αν δεν πέσει κανείς ούτε ένα λεπτό σε αμφιβολίες, τότε θα γιορτάσουμε αύριο την Νίκη! Να είστε όλοι έτοιμοι να δράσετε. Κάθε εργαζόμενος, κάθε αντιφασίστας, πρέπει να δει τον εαυτό του κινητοποιημένο στρατιώτη.

Λαέ της Καταλωνίας, Βάσκοι, λαέ της Γαλικίας, λαέ όλης της Ισπανίας!
Εμπρός για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας. Το κομμουνιστικό κόμμα σας καλεί στον αγώνα.
Εργαζόμενοι πάρτε θέση και υπερασπιστείτε τη χώρα σας ενάντια στους εχθρούς του λαού!
Ζήτω το λαϊκό μέτωπο
Ζήτω η ένωση των αντιφασιστών
Ζήτω η δημοκρατία.



Βέβαια σήμερα η Δημοκρατία δεν κινδυνεύει, ή …….

Samstag, 21. April 2007

Αραβικός πολιτισμός, τότε και σήμερα


Όχι, μα το ναι δεν θα προσευχηθώ στον Θεό όσο θα παραμένω φτωχός. Τις προσευχές τις αφήνω για τον Σεϊχη, για τον οπλαρχηγό, που τα κελάρια του είναι γεμάτα φίσκα. Γιατί να προσευχηθώ εγώ; Είμαι τάχατες ισχυρός; Έχω παλάτια άλογα πλούσιες ενδυμασίες, χρυσό ζωνάρι εγώ; Όσο δεν έχω ούτε ένα τόσο δα κομμάτι γης δικό μου η προσευχή μου θα τανε σκέτη υποκρισία.

Λίβελος που γράφτηκε από τον Άλ – Ιφρικί περί το 1000.

Πριν αλλάξω ατμόσφαιρα από τον Αραβικό πολιτισμό, αντέγραψα ένα πολύ αεράτο και πολύ ερωτικό ποίημα, και κλίνω λιγάκι δυσάρεστα γι αυτούς του καταπληκτικούς γείτονες μας.

Με τα φρύδια υψωμένα, τα μάτια και το στόμα ορθάνοιχτα από τη τρομάρα σου, κοίταζες το πουκαμισάκι σου που σου πήρε ο ποταμός, να το παρασέρνει μακριά το ρέμα.
Ανέβηκα στην όχθη και σου φώναξα.
- Χαίρε Ω κόρη του Μπακίλη! Η χαρά κι η ευτυχία μαζί σου να ναι για πάντα!
Μου απάντησες:
- Πως μπορώ να είμαι ευτυχισμένη, δεν βλέπεις το πουκαμισάκι μου να μου το παίρνει μακριά ο ποταμός;
Ο ποιητής ξέρει να ωφελείται από τις περιστάσεις, λοιπόν της είπα:
- Κόρη του Μπακίλη, η ευτυχία μαζί σου να ναι πάντα! Η νιότη σου είναι όμοια με το πουκαμισάκι αυτό, που σου παρέσυρε το ρέμα, φεύγει σαν κι αυτό, μακριά από σένα, κάθε μέρα, και τίποτε στο κόσμο δεν μπορεί να τηνε φέρει πίσω…
Μην κάθεσαι να το κοιτάζεις που φεύγει, μα έλα εδώ, σ αυτήν την φυλλωσιά.
Θα σου κάμω ένα πουκαμισάκι με φιλιά και χάδια.


Μακάρι να μπορούσα να καταλάβω, πώς άλλαξαν στα χρόνια αυτά που πέρασαν, τέτοιοι πολιτισμοί….

Και σκέφτομαι, πως ίσως μετά από 1000 χρόνια κάποιοι μακρινοί απόγονοί μας, κάτι τέτοια θλιβερά να λένε για μας.

Το κείμενο, του μαθηματικού Άλ – Ιφρικί, είναι περισσότερο καυστικό για την άρχουσα ιδεολογία του Ισλάμ από ότι θα περίμενε κανείς.

Όμως σήμερα, ποιος αντιστέκεται σ αυτήν;




Οι παραπάνω φωτο είναι από πρόσφατη διαδήλωση στο Λονδίνο

Mittwoch, 11. April 2007

Ελένη Κονδύλη, Εισαγωγή στη λογοτεχνία των Αράβων


Μέσα σε μία επιφυλακτική Εγγύς Ανατολή, που μαστίζεται από βίαιες θρησκευτικές έριδες οι πρώτες αραβικές κατακτήσεις (634 – 642) θα βρουν αμέσως ευνοϊκό κλίμα.
Η μοίρα του Ισλάμ θα είναι κατά κάποιον τρόπο να επανεργοποιήσει αυτόν τα αρχαίο πολιτισμό θέτοντας τον σε νέα τροχιά προσφέροντας του καινούργιες συνθήκες ζωής.

Fernand Braudel, «η γραμματική των πολιτισμών»

Πριν λίγες μέρες απεφεύχθη μία σύρραξη με το Ιράν.
Οι 15 βρετανοί που πιάστηκαν εντός ή εκτός των χωρικών υδάτων του Ιράν και κρατήθηκαν 16 ημέρες σε ιρανικές φυλακές, αφέθησαν ελεύθεροι. Σήμερα πουλάνε την περιπέτεια της ομηρίας τους και θησαυρίζουν!
Ευτυχώς γι αυτούς, που πλουτίζουν και ευτυχώς για μας, που γλιτώσαμε άλλο ένα πολεμικό επεισόδιο.

Από την άλλη, ο πόλεμος στο Ιράκ, καλά κρατεί. Το κόστος του αγγίζει αστρονομικά ποσά. Οι Άγγελοι της Δημοκρατίας εξαντλούνται να διδάσκουν τους βάρβαρους. Σκοτώνουν, βιάζουν, βασανίζουν, αρπάζουν! Αυτά τα άγια δηλαδή πράγματα που γίνονται σε κάθε πόλεμο και ιδιαίτερα σε κάθε πόλεμο που δεν έχει πατρίδα.

Ποιοι είναι όμως αυτοί οι τραγικοί και συγχρόνως φοβεροί μας γείτονες;;

Δεν θα άξιζε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να τους γνωρίσουμε καλλίτερα;

Τι είναι Άραβας;
Τι ρόλο έχει παίξει στην ευρωπαϊκή ιστορία και κουλτούρα;
Πώς να απαντήσει κανείς τέτοια ερωτήματα σε ένα ποστ; Πρέπει να είναι και γρήγορο, για να μη βαριέται ο αναγνώστης, αλλά να είναι και κατατοπιστικό.

Ο Fernand Braudel, στη «γραμματική των πολιτισμών» είναι πολύ κατατοπιστικός, τόσο για την Γεωγραφία και το πολιτισμό των Αράβων και του Ισλάμ, όσο και για το ρόλο που διαδραμάτισαν στην ιστορία της αναγέννησης και κατ επέκταση στην νεότερη ιστορία του κόσμου μας.

Οι Άραβες, είναι ένα άθροισμα πολλών εθνοτήτων, όπως αλγερινοί, αιγύπτιοι, σύριοι, ιρακινοί, ιρανοί, παλαιστίνιοι, Σαουδάραβες κ.α.
Ενώθηκαν κάτω από τη κοινή θρησκεία – το Ισλάμ – και δέθηκαν με την κοινή γλώσσα την Αραβική!
Το γλωσσικό αυτό εργαλείο θα αποδειχθεί τεράστιας σημασίας για το πολιτισμό.
Όταν στην χριστιανική δύση είχε επικρατήσει ο σκοταδισμός του μεσαίωνα, οι Άραβες μετέφρασαν και διέσωσαν τα μέχρι σήμερα κείμενα της ελληνικής αρχαιότητας.
Οι Άραβες γνώριζαν το χαρτί, που είναι πολύ φτηνότερο από την περγαμηνή.
Λένε ότι στη Κόρδοβα ο Χαλίφης Αλ Χακάμ (961-976) είχε 400.000 χειρόγραφα στην κατοχή του.
Αυτές οι μεταφράσεις έφτασαν στην Αναγέννηση και πυροδότησαν την νέα εποχή.
Δεν είναι μόνο η μετάφραση!
Στη Βαγδάτη διαμορφώνεται και μια λογοτεχνία, μία οικουμενική σκέψη, ένας οικουμενικός ζήλος, ένας ολόκληρος πολιτισμός. Από εδώ ακτινοβολεί σε ολόκληρο τον κόσμο, μας λέει ο Μπροντέλ.

Σ αυτό τον κόσμο των νομάδων, των χαλίφηδων, των πολεμιστών, των ταπεινών, των ποιητών και όπως πάντα των ερωτευμένων, μας ταξιδεύει η Ελένη Κονδύλη, με το υπέροχο βιβλίο της "εισαγωγή στη λογοτεχνία των Αράβων".
Δεν θα επιχειρήσω να κάνω περίληψη του βιβλίου της Ελένης Κονδύλη, γιατί θα ήταν παντελώς ανώφελο, αλλά και αδύνατο.
Θα σας αντιγράψω όμως ένα ποίημα, για να πάρετε μία γεύση από αυτόν τον περήφανο λαό, που αντί να το πολεμάμε, θα πρέπει να κάτσουμε να τον ακούσουμε.
Όχι για να τον συμβουλευτούμε. Όχι δεν ανήκω σε φιλοαραβική οργάνωση, ούτε ασπάζομαι την αραβική κουλτούρα. Το εναντίον!
Αλλά αν τους ακούσουμε, τότε μπορεί να μας ακούσουν και αυτοί και μπορεί να ανεχτεί ο ένας την διαφορετικότητα του άλλου, μέχρι να αρχίσουμε να βαδίσουμε σε ένα κοινό στόχο.
Αυτόν της ελεύθερης και ευτυχισμένης ανθρωπότητας.

Θέλω να ζήσω
Στην κορυφή των βουνών, στον πιο μυστικό χυμό των δένδρων
Στη μανιασμένη θάλασσα, άκου τον αγέρα να ψιθυρίζει:
Ας γυρίσω σε μια γωνιά του κόσμου
να ντυθώ ελπίδα να αποδυθώ την σύνεση.
Δεν φοβάμαι αν τα μονοπάτια είναι τραχιά,
Ούτε τη φωτιά τη πιο μεγάλη.
Όταν αρνείσαι το υψηλό όρος,
Δεν είναι σα να ζεις αιώνια στο χαντάκι;

Σάμπι, άραβας ποιητής

Σήμερα, εκτός από τους Ιρακινούς, τους Ιρανούς, τους Σύριους, τους Αιγυπτίους, υπάρχουν και οι Σαουδάραβες και τα Εμιράτα !

Θαυμάστε τη διαφορά:

*
*
*

Donnerstag, 5. April 2007

διακοπές στη λευκή θάλασσα που λέγεται Αιγαίο



Πάω να υποδεχτώ την Περσεφόνη στη λευκή θάλασσα, που γράφεται και Αιγαίο.

Ωραία λέξη Αιγαίο.

Να σ' αγναντεύω, θάλασσα, να μη χορταίνω
απ' το βουνό ψηλά
στρωτή και καταγάλανη και μέσα να πλουταίνω
απ' τα μαλάματά σου τα πολλά.

Να ναι χινοπωριάτικον απομεσήμερο, όντας

μετ' άξαφνη νεροποντή

χυμάει μες απ' τα σύνεφα θαμπωτικά γελώντας

ήλιος χωρίς μαντύ.

Να ταξιδεύουν στον αγέρα τα νησάκια, οι κάβοι,
τ' ακρόγιαλα σα μεταξένιοι αχνοί
και με τους γλάρους συνοδιά κάποτ' ένα καράβι
ν' ανοίγουν να το παίρνουν οι ουρανοί.

Ξανανιωμένα απ' το λουτρό να ροβολάνε κάτου
την κόκκινη πλαγιά χορευτικάτα
πεύκα, τα χρυσόπευκα, κι' ανθός του μαλαμάτου
να στάζουν τα μαλλιά τους τα μυριστικά.

Κι' αντάμα τους να σέρνουνε στο φωτεινό χορό τους
ως μέσα στο νερό
τα ερημικά χιονόσπιτα-κι' αυτά μες στ' όνειρό τους
να τραγουδάνε, αξύπνητα καιρό.

Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.

Ως να με πάρεις κάποτε, μαργιόλα συ,
στους κόρφους σου αψηλά τους ανθισμένους
και να με πας πολύ μακρυά απ' τη μαύρη τούτη Κόλαση,
μακρυά πολύ κι' από τους μαύρους κολασμένους

Καλή Ανοιξη και σε σας όλους σας!!


Dienstag, 3. April 2007

to blog, to blog, to blog: Αυτό λένε οι Νόμοι και οι Προφήτες

Ο λόγος περί μπλόγκινκγ

και ξανά

Και σε πολύ κοντινό διάστημα θα ξαναγίνει λόγος για τον μπλόγκινγ, όπου πολύ θα ήθελα να βρω μία πρέπουσα ελληνική λεξούλα, που να μιλάει στις καρδιές μας πρώτα και μετά στο μυαλό μας.
Ημερολόγιο το λένε, αλλά δεν λέει πολλά.
Ας το αφήσουμε όμως, για μια άλλη φορά.

Αυτό το πόστ το αφιερώνω στον Αναγνώστη, γιατί από αυτόν μπήκα στον πειρασμό να δημιουργήσω ένα μπλόγκ, κυρίως επειδή δεν μου άρεσε να γράφω κάτω από "ανώνυμος", άσε που συγχύζομαι σφόδρα, όταν βλέπω την αρσενική κατάληξη περί της εαυτής μου. Θέλω να πω δηλαδή, ότι ούτε ως ανώνυμη δεν μπορούσα να σχολιάσω.

Κλείσανε 9 μήνες από το πρώτο μου πόστ. Όσο να γίνει ένα μωρό.
Αξιολογώντας αυτό το 9μηνο, ένα ξεκάθαρο άρωμα ξεχειλίζει τη σκέψη μου:

Η Μπλογκόσφαιρα είναι ένα μεγάλο σχολείο.

Πολλά πράγματα ξαναθυμήθηκα. Πολλά βιβλία ξεσκόνισα από την βιβλιοθήκη μου, αλλά κυρίως πολλά καινούργια μπήκαν στη ζωή μου.
Άλλαξα τρόπο αγοράς βιβλίων. Ενώ παλιότερα πήγαινα σαν τον χάνο και αγόραζα βιβλία που με έπλητταν, σήμερα πηγαίνω και αγοράζω βιβλία που ανοίγουν άλλους ορίζοντες. Δεν προλαβαίνω να διαβάζω πράγματα θαυμαστά.
Ξαναβρήκα την νεανική μου επαναστατικότητα.
Ξαναείδα το κόσμο με τα μάτια της συμπόνιας.
Βγήκα έξω από τον λουστραρισμένο πλαστικό κόσμο της εποχής μας.
Ξαναβρήκα ανθρώπους που νοιάζονται για τη ζωή,
για τον άνθρωπο,
για τον πλανήτη μας.


Η καρδιά μου ξανάγινε χίλια κομμάτια, μοιρασμένα στις χιλιάδες γωνιές του κόσμου μας, που
η ζωή έχει ένα μόνο χρώμα.
Αυτό το γκρίζο, το θολό, το χρώμα της απέραντης φτώχειας, εκεί που ακόμα και η ελπίδα ψόφησε. Μπορεί αυτοί που γράφουν εδώ να μην είναι ΟΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ, (βέβαια υπάρχουν και τέτοιοι, δεν μιλώ γι αυτούς) αλλά είναι πιο λογοτέχνες από πολλούς τα βιβλία των οποίων φιγουράρουν στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων.

Γι αυτό λοιπόν σας λέω:

Μπλογκάρετε, μπλογκάρετε μπλογκάρετε.
Αυτό λένε οι Νόμοι και οι Προφήτες!!!



Θα συναντηθούμε όλοι σε κάποια γιορτή της Άνοιξης,
αυτής της Άνοιξης που σου διώχνει όλες τις αράχνες του παρελθόντος.

Σας φιλώ όλους με πολύ και κάποιους με περισσότερη εκτίμηση
Ανγε-Τα

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...