Donnerstag, 26. Juli 2007

Βιβλία για διακοπές

Οι διακοπές

είναι ο καλλίτερος καιρός για να ξεχρεώσει κανείς τη βιβλιοθήκη του από τα βιβλία που πάνω στον ενθουσιασμό του έχει αγοράσει, αλλά δεν έχει προλάβει να διαβάσει.

Αν λοιπόν έχετε πολλά τέτοια βιβλία, ορμήστε τους.
Αν η βιβλιοθήκη σας έχει ξεχρεωθεί, τότε ρίχτε μια ματιά εδώ.

Απ όλα έχει ο μπαξές!


Πολιτικά βιβλία:














Joseph Stiglitz, νομπελίστας, πρώην αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, που όμως την κοπάνησε, από αυτόν τον οργανισμό που ιδρύθηκε για να καταπολεμήσει την πείνα και κατάντησε να την προωθεί και να την μεγαλώνει: «Η μεγάλη αυταπάτη».
Η κρίση του καπιταλισμού σήμερα, η πρώην Σοβιετική Ένωση, και ο ρόλος της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Χμμ, άρχισα από ένα βαρύ βιβλίο. Οικονομία. Αλλά δεν είναι βαρύ. Αντίθετα, θα το έλεγα οικονομία για αρχάριους.
Jean Ziegler, ειδικός σύμβουλος του ΟΗΕ για την πείνα στον πλανήτη μας: Ότι δικό του βιβλίο βρείτε στα ελληνικά, αγοράστε το! Έχω κάνει 2 αφιερώματα για τον Ziegler, εδώ και εδώ και το επόμενο πόστ θα είναι για το καινούργιο του βιβλίο.

Λογοτεχνία:















Υπάρχουν βιβλία που τα διαβάζει κανείς, σαν να πίνει ένα καλό κρασί!
Δεν ξέρω, τι είναι αυτό που ξεχωρίζει ένα καλό βιβλίο από ένα αριστούργημα.
Θα έλεγα, η διαχρονικότητά του…

Τζών Στάϊνμπεκ: διαχρονικός, πολιτικός, ευαίσθητος, τρυφερός. Και μόνο τα σταφύλια της οργής να είχε γράψει, θα έφτανε, όπως και ο Ουγκώ με τους «Αθλιους»
Ο «Χειμώνα της Διχόνοιας» περιγράφει τον κόσμο της Αμερικής, που βουλιάζει στην αλλοτρίωση και στη διαφθορά. Χωρίς κραυγές, ένας απλός οικογενειάρχης που παρασύρεται από την πίεση να είναι κάποιος. Όπου το κάποιος είναι βέβαια ο πλούσιος.

Διαφθορά και ποιος της αντιστέκεται. Άκρως επίκαιρο.

Δύο υπέροχα βιβλία δύο γυναικών, για την ζωή δύο γυναικών:
Η μια στην μία πλευρά και η άλλη στην άλλη πλευρά του κόσμου. Γεωγραφικά εννοώ.

Η δύναμη της παράδοσης οδηγεί στη μία πλευρά του κόσμου τη γυναίκα - της Ινδίας - στη κόλαση του «ακάθαρτου», του παρία, στο αφανισμό, ενώ στην άλλη εμποδίζει τους δύο ερωτευμένους - της Αλλεξάνδριας - να χαράξουν ένα κοινό δρόμο.



Αρουντάτι Ρόϊ: "Ο Θεός των μικρών πραγμάτων" Ένα βιβλίο για να καταλάβουμε, που βρίσκεται η σημερινή Ινδία.



Πέρσα Κουμούτση: "Δυτικά του Νείλου". Ένα βιβλίο για να καταλάβουμε τι απέγινε ο ελληνισμός της Αλεξάνδρειας. Της ερωτικής Αλεξάνδρεια του Κωνσταντίνου Καβάφη και της Πέρσας Κουμούτση. Για το βιβλίο της Πέρσας Κουμούτση, έχω κάνει αφιέρωμα.


Ας μείνουμε λίγο στη Λογοτεχνία:




Υπάρχουν βιβλία που τα διαβάζεις γρήγορα, επειδή διαβάζεις μία σελίδα στις 10, και δεν χάνεις ούτε το νόημα ούτε το μήνυμα και άλλα που δεν τα διαβάζεις τόσο γρήγορα, αλλά στο τέλος έχεις ξεχάσει και το νόημα και το μήνυμα, επειδή δεν έχει τίποτε από τα δύο.
Αλκυόνη Παπαδάκη: το ταξίδι που λέγαμε
Ιρβιν Γιάλομ: Η μάνα και το νόημα της ζωής.

Ιστορικά Βιβλία:
Βιβλία, χωρίς ιστορία, δεν πάει!














Βιβλία επιστημονικά:

Κάντε ένα μικρό ντούζ στη Βιολογία, με τρία πολύ ευχάριστα και πολύ διδακτικά βιβλία, για τη ζωή, για το DNA, για τη γή μας, για τον άνθρωπο, για όλα τα ζώα, τα φυτά, τα μανιτάρια τα μικρόβια, τους ευκαριώτες, τους ιούς, τα γονίδια.















Εrnst Mayr: Τί είναι εξέλιξη
Albert Jacquard: Η επίγνωση των ορίων
Lynn Margulis, Dorion Sagan: What is life.

Καλές διακοπές και καλές αναγνώσεις.
Και αν κάτι διαβάστε από τα παραπάνω, θα χαιρόμουνα να ακούσω τη γνώμη σας.

Montag, 23. Juli 2007

Ζέστη; Υπομονή γιατι τα χειρότερα έρχονται




Η θαλασσιά λουρίδα δηλώνει τις διακυμάνσεις της θερμοκρασίας,
λόγω φυσικών φαινομένων.
Η κόκκινη, λόγω ανθρώπινου παράγοντα


Η μαύρη είναι ο μέσος όρος.

Δείτε και μερικές εικόνες, για να πάρετε θάρρος:



Αυτά τα νησάκια θα βουλιάξουν, κάτω από τα νερά που θα ανέβουν,
λόγω των πάγων που θα λιώνουν σιγά - σιγά!




Η Αύξηση της θερμοκρασίας θα σκοτώσει τα κοράλια,
αλλά και το πλαγκτόν που παράγει το περισσότερο Οξυγόνο του πλανήτη



Διάγραμμα χωρίς πολλές εξηγήσεις: Η θερμοκρασία καλπάζει σε ύψη τρομακτικά!




Οι πάγοι λιώνουν, αλλά όταν οι πάγοι λιώνουν αποβάλουν τον εγκλωβισμένο αέρα, που έχει πολύ μεθάνιο. Το μεθάνιο δρά 7 φορές περισσότερο από CO2 στην φυλάκιση της θερμοκρασίας στον γήινο αέρα και συνεπώς στην άυξηση της θερμοκρασίας.



Η Γερμανία, σήμερα!!!




Η Αυστραλία σήμερα





Ενα παιδί από το μέλλον!

Dienstag, 17. Juli 2007

Μισθοί και αμοιβές!



Στο συλλογισμό, ότι μένουμε πεινασμένοι,
Όλοι εμείς που υπομένουμε, ότι μας κλέβετε
Θα καταλάβουμε κάποτε, ότι μόνο μία βιτρίνα γυάλινη
Μας χωρίζει από το ψωμί που μας λείπει
Μπέρτολτ Μπρέχτ


Εδώ και τόσο καιρό θέλω να αναρτήσω ένα πόστ περί μισθών και αμοιβών.
Αφορμή μου έδωσε ο συνπλόγκερ Ab – Irato, με το σχόλιο που αναφέρω στο τέλος.
Δυσκολεύομαι όμως φοβερά.
Γιατί είναι τόσα τα θέματα που αγγίζω, ανατρέχοντας σε διάφορες πηγές που χάνομαι και απελπίζομαι. Απελπίζομαι, όταν κάθε φορά διαπιστώνω, πόσο η συντριπτική πλειοψηφία των συνανθρώπων μας, γεννήθηκε στη σκοτεινή πλευρά του κόσμου μας.

Μισθοί και αμοιβές ή λαός και Κολωνάκι

Μισθοί πείνας, και εξευτελισμού του ανθρώπου από τη σκοτεινή μεριά και αμοιβές τρίπαχες και τρισθεόρατες από την άλλη μεριά!
Ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι «ζούν» με λιγότερο από ένα ευρώ τη μέρα, ενώ υπάρχουν άλλοι που έχουν εκατομμύρια και δισεκατομμύρια, που αν με τα λεφτά ενός εξ αυτών αγόραζα καλαμπόκι θα τάιζα όλες τις κότες του πλανήτη στον αιώνα τον άπαντα.

Αμοιβές που τσεπώνουν οι πολιτικοί μας, σοσιαλιστές ή φιλελεύθεροι, πολεμόχαροι ή ειρηνιστές, ριζοσπάστες ή συντηρητικοί.
Αμοιβές ξεδιάντροπες, χρήμα βρώμικο, επίσημα ξεπλυμένο σε φορολογικούς παραδείσους, στις λαμπερές τράπεζες της Ελβετίας και στα διεθνή χρηματιστήρια!
Και από την άλλη, ορδές πάμπτωχων, που δουλεύουν 80 ώρες τη βδομάδα για ένα βρωμερό ξεροκόμματο.

Σε οποιαδήποτε κοινωνία λέει ο Μάρξ στο Κεφάλαιο, αυτός που δεν έχει κανένα περιουσιακό στοιχείο, (κανένα μέσο παραγωγής για την ακρίβεια), εργάζεται για να ζήσει ο ίδιος, πουλώντας τη εργατική του δύναμη, (η μόνη περιουσία του), αλλά και για να ζήσει και αυτός που κατέχει τα μέσα παραγωγής και του τα διαθέτει.
Αν δηλαδή χρειάζεται να δουλέψει 3 μέρες την εβδομάδα για να παράγει τα προϊόντα που χρειάζεται για να ζήσει τον εαυτό του και την οικογένεια του, δουλεύει άλλες τρεις για τον φεουδάρχη, ή τον μπογιάρο, ή τον αφέντη του. Όσο ανταλλάσσουν προϊόντα με αξία χρήσης, τότε η κατάσταση είναι ανεκτή.
Με την βιομηχανική επανάσταση ο προλετάριος παράγει προϊόντα που έχουν αξία ανταλλαγής. Άρα, παράγονται προϊόντα που δεν έχουν στόχο να καλύψουν κάποιες ανάγκες, αλλά να πουληθούν για να μαζευτεί χρήμα στα ταμεία.
Τα προϊόντα, σαν αξίες χρήσεις εξαφανίζονται και γίνονται χρήμα κουδουνιστό ή τριζάτο. Η εργασία χωρίς όριο πλέον, ξεπερνάει κάθε φυσικό τέτοιο.
Ο καπιταλισμός αρχίζει τα όργιά του

Οι αρχαίοι σκλάβοι, περνούσαν πολύ καλύτερα από τους νέους σκλάβους. Ο ιδιοκτήτης είχε υποχρέωση να τον ταΐζει, να τον ντύνει, να το κρατάει υγιή. Αλλιώς τον έχανε.

Οι φεουδάρχες, έπαιρναν ένα κομμάτι της σοδειάς, σαν φόρο από τους μικρούς γαιοκτήμονες και έδιναν ένα μέρος της σοδειάς σε ακτήμονες, σαν αμοιβή για την εργασία τους.
Μάλιστα υπήρχε Νόμος που όριζε τον ελάχιστο χρόνο εργασίας. Ενώ στον καπιταλισμό και στην εποχή της μισθωτής εργασίας, ψηφίζεται ο ένας Νόμος μετά τον άλλο, για να οριστεί ο μέγιστο χρόνος εργασίας.

Παιδιά από 8 χρονών σύρονται από τις 5 το πρωί σε εργοστάσια ανήλιαγα μέχρι τις 8 το βράδυ. Νόμος απαγορεύει την εργασία για παιδιά κάτω των 10, μετά κάτω των 11 και μετά κάτω των 13. Νόμοι που καταπατούνται ανηλεώς μέχρι το 1844.
Γυναίκες δουλεύουν νύχτα και μέρα σε ορυχεία, σχεδόν γυμνές. Σε λιγότερο από 10 χρόνια έχουν εξαντλήσει κάθε μόριο της δύναμης τους.
Νόμος απαγορεύει τη γυναικεία εργασία τη νύχτα σε ορυχεία, γιατί σοκάρονται οι πουριτανοί λόρδοι, που γυναίκες διανυκτερεύουν σχεδόν γυμνές με άνδρες ανάκατα.

Η εργατική τάξη μετά από πολλούς αιματηρούς αγώνες κερδίσει το 8άωρο, που σήμερα οι νέοι Κροίσοι του πλανήτη αρχίζουν αδιάντροπα να το παραβιάζουν.

Σήμερα 200 τόσα χρόνια μετά την αυγή του καπιταλισμού, πού βρισκόμαστε;;

Οι εταιρείες ASDA, Primark και Tesco πληρώνουν στα μικρά χέρια του Μπαγκλαντές 6 λεπτά την ώρα. Αυτά τα μικρά χεράκια εργάζονται 80 ώρες την εβδομάδα.

Οι εταιρείες Adidas, Kohl's, Warner Bros, Bugle Boy, Jordache, Nautica αναπτύσσονται στο δικτατορικό καθεστώς της Μπούρμα, και δίνουν μισθούς 3 λεπτά την ώρα.

Οι Mattel, MAG, Sega, και Wal-Mart, δίνουν στη Κίνα 10 - 12 λεπτά.
Η Freetrend πάλι στην Κίνα (Κίνα = παράδεισος του Κεφαλαίου, κόλαση του εργάτη)
Ωράριο εργασίας 14 με 15½ ώρες την ημέρα, από τις 7:30 έως 21:30, 6 ημέρες την εβδομάδα.
14 λεπτά την ώρα ή 1,73 Ευρώ για 10 ώρες εργασία την ημέρα.
10 λεπτά πρίμ για υπερωρίες.
Καμία ελευθερία κινήσεων. Απαιτείται άδεια για απομάκρυνση του εργάτη κατά την διάρκεια του φαγητού, ή για να πάει στην τουαλέτα. Η θέση εργασίας του παρακολουθείται με κάμερα.
Οι εργαζόμενοι, οφείλουν να ξέρουν απ έξω, σαν τα μικρά παιδιά τους κανονισμούς.
Αν κάνουν λάθος κατά την «απαγγελία» πρέπει να τον γράψουν 100 φορές.
Αρρώστια απαγορεύεται.
Για να πιάσεις δουλειά στην Freetrend, δίνεις εγγύηση 50 rmb, ποσόν που παρακρατείται από τους πρώτους μισθούς
12 εργάτες κοιμούνται σε ένα μικρό δωμάτιο.
Απαγορεύονται τα σωματεία και ο συνδικαλισμός.

Ο κατάλογος δεν τελειώνει.
Στην Ιορδανία, αν αρρωστήσεις χάνεις δύο μεροκάματα. Η δουλειά δεν σταματάει ούτε τις Κυριακές. Όταν οι εργάτες πέφτουν κάτω από την εξάντληση τους χτυπάνε. Όλος αυτός ο εξευτελισμός και όλη αυτή η κούραση, για 2 σέντ την ώρα.
Γυναίκες, που μετά την απίστευτη κούραση της μέρας, σέρνουν τα πόδια τους, να φτάσουν σε ένα σπίτι (αν μπορεί κανείς να πεί σπίτι τις κατοικίες αυτών των δυστυχισμένων) και να ξεκινήσουν ένα δεύτερο αγώνα, για να βρουν δύο ψίχουλα να ταΐσουν τα παιδιά τους.
Τι έκαναν στ αλήθεια όλα αυτά τα πλάσματα ενός κατώτερου θεού για να υποφέρουν έτσι;
Αυτή η σκοτεινή μεριά, το 78% του παγκόσμιου πληθυσμού, που ενώ σπαρταράει στη κούραση δεν έχει αρκετή τροφή για να ταΐσει τα παιδιά του, ταΐζει με χαβιάρι και σαμπάνιες το υπόλοιπο 22%.
Θαυμάστε αμοιβές:
Ο πολύς κύριος Wulfowitz, πρώην υφυπουργός πολέμου των Η.Π.Α., διορίστηκε πρόεδρος της Παγκόσμια Τράπεζας, με αμοιβή 190.000 δολάρια τον μήνα. Αλλά με τόσα λίγα, δεν μπορούσε να συντηρήσει την ερωμένη του και την διόρισε και αυτή στην Π.Τ.
Ο κ. Ακερμαν, αρχηγός της Deutsche Bank, κερδίζει με πολύ ιδρώτα, μόλις 13,2 εκατομμύρια το χρόνο.
Ο κ. Percy Barnevik και ο Göran Lindahl, αρχηγοί - Manager της ABB, έβαζαν στην πάντα για την συνταξούλα τους 233 εκατομμύρια ελβετικά φράγκα, παρότι η ABB είχει οικονομικά προβλήματα.
Ο γνωστός μας κ. Κόρτι βούτηξε προκαταβολικά τα μιστά του για 5 χρόνια, ήτοι μόνο 12 εκατομμύρια ελβετικά φράγκα ενώ δούλεψε μόλις 5 μήνες, αφού την swissair την πτώχευσε. (τα υπόλοιπα τα ξέρετε).
Ο κ. Marcel Ospel, της UBS κερδίζει 23'975'954 Fr.
Ο πάρα πολύς κ. Daniel Vasella, της Novartis: 21'257'120 Fr.
Ο κ. Franz Humer, της Roche: 14'741'295 Fr.
Ο κ. Peter Brabeck, της Nestlé: 13'757'351 Fr.
Ο κ. Walter Kielholz, της Credit Suisse: 12'100'00 Fr.

Με άλλα λόγια, ο κ. Ακερμαν κερδίζει σε ενάμισι χρόνο, δουλεύοντας με άνεση και χωρίς νυχτερινή εργασία τόσα λεφτά, όσα θα μπορούσε να κερδίσει ο δυστυχής ιορδανός αν δούλευε 365 μέρες το χρόνο, 10 ώρες τη μέρα από την εποχή των πυραμίδων μέχρι σήμερα.

Όμορφος κόσμος παιδικός αγγελικά πλασμένος!

Το σχόλιο του Ab Irato, που με έσπρωξε να ρίξω μια ματιά στους μισθούς στον πλανήτη μας:

Είναι αυτό που λέμε "συμβαίνουν και εις Παρισίους". Μια άλλη σκληρή είδηση που διάβασα την παρελθούσα εβδομάδα τιτλοφορείται «Ένας στους 5 ζει για να δουλεύει/Για 614 εκατ. εργαζόμενους το 48ωρο είναι όνειρο θερινής νυκτός». Γράφει ο Μπάμπης Μιχάλης στην "Ελευθεροτυπία" (Παρασκευή 8 Ιουνίου 2007): «Περίπου έναν αιώνα μετά την υπογραφή της διεθνούς συμφωνίας για μέγιστη εβδομάδα εργασίας 48 ωρών, ένας στους πέντε εργαζόμενους του πλανήτη συνεχίζει να δουλεύει περισσότερο. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO), "Working Time Around The World: Trends in working hours, laws and policies in a global comparative perspective", το 22% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού (614,2 εκατ. εργαζόμενοι) δουλεύουν σήμερα υπερβολικά μεγάλα ωράρια. Η μελέτη εστιάζει στον χρόνο εργασίας σε 50 χώρες του κόσμου και για πρώτη φορά εξετάζει τις επιπτώσεις των σχετικών πολιτικών στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Μεταξύ των χωρών, κορυφαίο σε υπερεργασία στον κόσμο είναι το Περού. Ένας στους δύο Περουβιανούς εργαζόμενους (το 50,9% του εργατικού δυναμικού της λατινοαμερικανικής χώρας) δουλεύει περισσότερες από 48 ώρες την εβδομάδα. Ακολουθούν οι Νοτιοκορεάτες, το 49,5% των οποίων υπερεργάζεται, οι Ταϊλανδοί (46,7%) και οι Πακιστανοί (44,4%)». Τα δύο πρόσωπα του Ιανού: θα πεθάνουμε λόγω υπερεργασίας ή λόγω ανεργίας και ανέχειας. Όλα αυτά, μοιραία, παραπέμπουν σε μια άλλη είδηση της ίδιας εβδομάδας, σύμφωνα με την οποία «(...) εξουθενωμένοι σε σημείο που θυμόντουσαν μόνο το όνομά τους, γλίτωσαν 31 εργάτες από σύγχρονο σκλαβοπάζαρο, που είχε στήσει γιος τοπικού στελέχους του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος σε εργοστάσιο κατασκευής τούβλων στη φτωχική επαρχία της ενδοχώρας, Σανζί (...) δούλευαν υπό άθλιες συνθήκες, χωρίς αμοιβή και ωράριο, με μοναδικό αντάλλαγμα λίγο ψωμί και νερό. Ένας από τους "σκλάβους" ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου με σφυρί επειδή δεν δούλευε αρκετά (...) Οι επιζήσαντες, που γλίτωσαν από την κόλαση, έφεραν στο σώμα τους πληγές, εγκαύματα και μώλωπες, αφού οι επιστάτες τους υποχρέωναν να περπατούν ξυπόλυτοι και να κουβαλούν τούβλα, που δεν είχαν προλάβει να κρυώσουν. Δεν είχαν πλυθεί, χτενιστεί και βουρτσίσει τα δόντια τους για πάνω από έξι μήνες, ενώ φορούσαν τα ίδια ρούχα εδώ και ένα χρόνο. Τους περιφρουρούσαν σκυλιά και "εγκάθετοι" της εργοδοσίας, που παρακολουθούσαν τις επιδόσεις τους. Χωρικοί της περιοχής διατείνονται ότι αν ο Ουάνγκ Ντονγκί, πατέρας του ιδιοκτήτη του εργοστασίου, δεν ήταν γενικός γραμματέας του κόμματος, το εργοστάσιο, που δεν είχε καν άδεια λειτουργίας, θα είχε προ πολλού αποκαλυφθεί» ("Καθημερινή" Σάββατο 9 Ιουνίου 2007). "Η εργασία απελευθερώνει" ισχυριζόταν η επιγραφή στην πύλη του Auschwitz...

Samstag, 7. Juli 2007

Δημοκρατία; Ποιά Δημοκρατία;


«Η αληθινή διάσπαση του κόσμου δεν είναι μεταξύ Ανατολής και Δύσης η μεταξύ Βορά και Νότου, αλλά μεταξύ ηλιθίων και μη ηλιθίων, μεταξύ δημοκρατικών κοινωνιών και μη δημοκρατικών» λέει η Marjane Satrapi σε ένα Interview που έδωσε στον Denis Fernand για την γνωστή θεωρία της πάλης των πολιτισμών.

«Κατά τη άποψη μου, συνεχίζει η Marjane Satrapi, δημοκρατική είναι μία κοινωνία που ο άνδρας και η γυναίκα είναι ίσοι….
Κάποιοι πιστεύουν, ότι είναι καλό να φέρουν τη Δημοκρατία, όπου αυτό σημαίνει να ρίξουν βόμβες στους ανθρώπους και να στήσουν την Coca-Cola στα μαγαζιά

Ωστόσο, πρέπει να σταματήσουμε να πιστεύουμε σ αυτή τη δήθεν τόσο μεγάλη δυτική κουλτούρα. Είστε πολιτισμένοι, γιατί δεν υποφέρετε από τη πείνα.
Αν τα μαγαζιά στο Παρίσι έκλειναν και κοβόταν το ρεύμα, τότε ο πολιτισμός σας θα πήγαινε περίπατο».

Όποιος ηλίθιος πιστεύει ακόμα, ότι οι Αμερικανοί πήγαν στο Ιράκ για να ελευθερώσουν τον λαό από τον δικτάτορα Σαντάμ Χουσέιν και να φέρουν τη Δημοκρατία, τότε αγνοεί, την χειρότερη μορφή τρομοκρατίας και φασισμού, που έχει ποτέ γνωρίσει η ανθρωπότητα.
Σήμερα, εκτός των άλλων εγκλημάτων κατά του ιρακινού λαού, κάτω από τα πολιτισμένα μάτια της δημοκρατικής Δύσης, οι χριστιανοί Ασυροχαλδαίοι σφαγιάζονται με τον πιο απεχθή τρόπο, όπως καταγγέλλει η ΜΚΟ Gesellschaft fuer bedrohte Voelker.
Στο Ιράκ ζουν από την απαρχή του Χριστιανισμού, ιρακινοί χριστιανοί. Σήμερα αυτό το κομμάτι του πληθυσμού ταυτίζεται από τους Άραβες μουσουλμάνους με την αιτία του κακού. Την τέχνη του «Διαίρει και βασίλευε» την γνωρίζει η Αμερική, αλλά και κάθε δύναμη κατοχής με κάθε λεπτομέρεια.
Ενώ αυτοί λεηλατούν τη χώρα, οι κατεχόμενοι μπορούν να σφάζονται με την ησυχία τους!

Από τους 650.000 χριστιανούς, που ζούσαν στο Ιράκ, τα τρία τέταρτα έχουν ήδη εκπατριστεί.
Ένα από τα τραγικά θύματα αυτής της γενοκτονίας ήταν και ο ορθόδοξος παπάς Παύλος Ισκαντάρ. Το πτώμα του βρέθηκε μετά από την 48ωρη απαγωγή του χωρίς δέρμα και τα άνω και κάτω άκρα του ξεριζωμένα

Donnerstag, 5. Juli 2007

Διαμαρτυρία έξω από τη Βουλή, Κυριακή 8 Ιουλίου και ώρα 19.00

Επειδή, δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε τέτοια συμφορά



που θα μεταμορφώσει τον λαμπερό μας κόσμο σε έναν άνυδρο εφιάλτη


Ας διαμαρτυρηθούμε τη Κυριακή έξω από τη βουλή!
Είναι από τα ελάχιστα που μπορούμε να κάνουμε
το πιο ελάχιστο.

4 Ιουλίου ημέρα ανεξαρτησίας

Dienstag, 3. Juli 2007

Σε ποιόν κόσμο θέλουμε να ζήσουν τα παιδιά μας;




















Ας διεκδικήσουμε τον κόσμο μας!!
οπου και να βρεθούμε, ότι και να κάνουμε,
ας μη ξεχνάμε ποτέ,
το χρέος για τα παιδιά μας.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...