Sonntag, 23. September 2007

Ας τραγουδήσουμε μαζί!!


Κυριακή γαρ!

λα λα λα









8 Kommentare:

  1. Η ηλικία δεν κρύβεται!!!
    Γαμώ την ατυχία μου

    AntwortenLöschen
  2. Λα λα λα λα
    Ούτε το ταλέντο κρύβεται.

    Χαιρετίσματα και Καλή Κυριακή.

    AntwortenLöschen
  3. Καλο υπολοιπο Κυριακης και καλη εβδομαδα απο αυριο!!!

    AntwortenLöschen
  4. Καλή Κυριακή λοιπόν!
    και από Δευτέρα κουράγιο για άλλη μια βδομάδα, χαράς και εργασίας

    AntwortenLöschen
  5. Δες εδω στο Παρατηρητήριο Κλιματικών Αλλαγών τα τελευταία νέα:

    http://bio-mirage.blogspot.com/2007/09/blog-post_30.html

    Εργασία ναι ... Χαρά προς τι; ;)

    Μια παρατήρηση για το προηγούμενο πόστ και τον δικαιολογημένο μεν, αλλά ισοπεδωτικό δε, Αντι-αμερικανισμό. Μην ξεχνάμε οι "λευκοί" που πήγαν στην νέα Ήπειρο απο ποιά εφόρμησαν και ότι το είδος Home Sapiens Sapiens αυτό που περιγράφεις κάνει τα τελευατία 40.000 χρόνια (με κάποιες εξαιρέσεις βέβαια όπως οι Ινδιάνοι για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα ...). Μάλιστα σύμφωνα με επιστήμονες όπως ο Jaret Diamond η πληθυσμιακή πίεση, η "ανάπτυξη" και η "εξέλιξη" οδηγούσε διαχρονικά το είδος αυτό λόγω της ακόρεστης δίψας για πόρους στην περιγραφόμενη συμπεριφορά.

    Τέλος για τις εκλογές 2007 θα σου αρέσει το παρακάτω:

    http://notes-mirage.blogspot.com/2007/09/blog-post.html

    Χε, χε, πήγες να μου χαλαρώσεις Κυριακάτικα, ε;;;

    AntwortenLöschen
  6. ΄Ηρθα να τραγουδήσωμεν...

    Τρέχει, τρέχει, τρέχει το νερό
    τρέχει τρέχει τρέχει το νερό στο μύλο
    έπιασες καινούριο φίλο
    τρέχει, τρέχει, τρέχει το νερό
    τρέχει τρέχει τρέχει το νερό στ’ αυλάκι
    σ’ άλλον έδωσες φιλάκι
    Παίζει με το κύμα το νερό
    τρέχει, τρέχει, τρέχει το νερό
    παίξαμε και μεις με τ’ όνειρο
    τρέχει τρέχει τρέχει το νερό στο μύλο
    κι όλα γίνονται βαριά
    στου καιρού τη ζυγαριά
    Τρέχει, τρέχει, τρέχει το πουλί
    τρέχει τρέχει τρέχει το πουλί στα κλώνια
    σαν τα νιάτα, σαν τα χιόνια
    τρέχει, τρέχει, τρέχει το πουλί
    τρέχει τρέχει τρέχει το πουλί στα δέντρα
    ήσουν της καρδιάς μου αφέντρα
    Παίζει με το κύμα το νερό
    τρέχει, τρέχει, τρέχει το πουλί
    παίξαμε και μεις με τ’ όνειρο
    τρέχει τρέχει τρέχει το πουλί στα δέντρα
    κι όλα γίνονται βαριά
    στου καιρού τη ζυγαριά.

    Και διατί να την κρύψωμεν άλλωστε, την ηλικίαν μας ange-ta μου, δικά μας είναι τα χρόνια, δεν τα κλέψαμε..
    Και άξια και καλά ήταν...πόλεμο δε γνωρίσαμε...δεν πεινάσαμε... παίξαμε στις αλάνες, γρατζουνιστήκαμε, ματώσαμε και για να σταματήσουμε την αιμορραγία, πασπαλίζαμε με χώμα την πληγή.... και συν τοις άΛλοις προλάβαμε και την τεχνολογία...
    Είμαστε από τα ΤΥΧΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ και ΕΤΣΙ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ!

    Γλαρένιες αγκαλιές

    AntwortenLöschen
  7. αθήνα
    και στη διάθεσή σας,
    λόγιά μου
    :)

    AntwortenLöschen
  8. Γλαρένιες αγκαλιές μου,
    Αυτά σκέφτομαι και γω. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν 10000000 φορές καλύτερα απο των παιδιών μας.
    Τρέχαμε στους δρόμους από την ανατολή του ήλιου μέχρι τη δύση!!
    Δυο κοριτσάκια, εγώ και η αμέσως μεγαλίτερη αδελφή μου, κανείς δεν μας πείραξε ποτέ!!!

    Εχεις δίκιο σε όλα όσα γράφεις,

    Καλό μηνα και ευχαριστώ για το υπέροχο ποίημα!!!

    AntwortenLöschen

καλημέρα και καλά σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...