Montag, 25. Februar 2008

Διαβάζω και αντιγράφω

Πως θα μπορούσα να χαλάσω το χατήρι στο φίλο μου συνμπλόγκερ Βιτα μι Μπάρουακ!

Μου ζήτησε να πάρω το πιο κοντινό μου βιβλίο, να πάω στη σελίδα 123 και από κει να αντιγράψω την 6η και 7η και την 8η περίοδο.
Ε, καλά μην γινόμαστε και τυπολάτρες, να μετράω από τελεία σε τελεια, είναι κομμάτι βαρετό. Μπορεί όμως και να είναι όντως οι ζητηθείσες!

Αντιγράφω, λοιπόν, τρεις προτάσεις που είμαι σίγουρη, ότι θα σας διασκεδάσουν με την σοβαρότητα τους:



Αλλωστε , χωρίς την υπόθεση μιας τέτοιας common decency (κοινή αξιοπρέπεια), η καθημερινή ζωή των ανθρώπων θα έμοιαζε με εκείνους τους διαλόγους ανάμεσα σε rational fools, (ορθολογικοί τρελλοί) όπως τους φαντάζεται ο Αμάρτια Σεν:

- Πού βρίσκεται ο σταθμός; Με ρωτάει ένας περαστικός.
- Εκεί κάτω του λέω δείχνοντας το ταχυδρομείο και μήπως μπορείτε να μου ταχυδρομήσετε αυτό το γράμμα, μια και είναι στο δρόμο σας;
- Ναι ευχαρίστως μου απαντάει, αποφασισμένος να ανοιξει τον φάκελο για να δει αν περιέχει κάτι ενδιαφέρον.


Το βιβλίο είναι «το αδιέξοδο του Ανταμ Σμίθ» του Ζαν Κλώντ Μισεά.
Θεωρώ, ότι αξίζει να το κουβεντιάσουμε στο επόμενο πόστ. Η συζήτηση θα είναι για τον σοσιαλισμό και τον φιλελευθερισμό, έννοιες που για τον Μισεά ταυτίζονται αμφότερες με τον καπιταλισμό.

Ερωτηση κρίσεως: Πόσες περίοδοι είναι οι παραπάνω;;;

Donnerstag, 21. Februar 2008

Η Ελλάδα αιμορραγεί Ιστορία



Σήμερα η Ελλάδα γράφει ένα κομμάτι Ιστορία.

Το πόσο μεγάλο είναι αυτό το κομμάτι, πόση βαρύτητα έχει, θα το δείξει η ιστορία.

1. Η ΠΓΔΜ, επιμένει να αυτοπροσδιοριστεί ως «Μακεδονία»
Το δικαιούται;
Μπορεί δηλαδή ένα έθνος να κλέβει την ιστορία άλλου έθνους;;
2. Ένα κομμάτι ενός κράτους αποφασίζει να αυτονομηθεί, επειδή αυτό ζητάει η πλειοψηφία (70%) των τοπικών υπηκόων του. Είναι σωστό αυτό;

Ας μην αρχίσω να λέω και εγώ τα δικά μου. Τόνοι από μελάνι χύνεται δεξιά και αριστερά.

Μια Ελλάδα που έχει ξεπεράσει κάθε όριο διαφθοράς και ανηθικότητας, καλείται να γράψει ιστορία.

Μια διεφθαρμένη Ελλάδα, μπορεί μόνο να αιμορραγεί ιστορία . Ας ετοιμαστούμε να την κλάψουμε!!

Όποιος ενδιαφέρεται για τα θέματα, μπορεί να κοιτάξει

Στο ιστολόγιο του Greg

Στα Νέα χωρίς φίλτρα φελλού

Στις Θεαμαπάτες και δικτυώματα

Στο Φάντασμα της Ελευθερίας

και λίγα, αλλά μεστά λόγια για την ελληνικότητα της Μακεδονίας στο ιστολόγιο του

καθηγητη κ. Μαλιγκούδη

Samstag, 16. Februar 2008

Sweatshop





Η Βρετανία είναι ένας φορολογικός παράδεισος για τους 54 πιο πλούσιους Βρετανούς. Πληρώνουν μόνο 1,5% φορολογία, αλλιώς θα έπαιρναν τα κεφάλαια τους να πάνε αλλού. Αλλά, γράφει η Independent , καταντάει πολύ αστείος αυτός ο ισχυρισμός. Γιατί όταν οι πλούσιοι πληρώνουν μόνο 1,5% σημαίνει ότι κλέβουν τους άλλους Βρετανούς. Να φοβόμαστε μήπως φύγουν σημαίνει απλώς, ότι θέλουμε να μένουν στη Βρετανία, για να κλέβουν μόνο εμάς. Ε πώς; να τους επιτρέψουμε να κλέβουν τους άλλους, τους Γάλλους ή τους Ιταλούς. Όχι εμείς είμαστε περήφανοι που κλέβουν εμάς!

Υπάρχουν βέβαια και χειρότερα, από το να κλέβεις το βιός των φτωχών
για να γίνεις εσύ πλούσιος.

Δείτε τι ψάρεψα από το δίκτυο:

Η Nike προσφέρει στην πελατεία της μια ιδιαίτερη υπηρεσία. Με μόνο 50 δολάρια, αναγράφει πάνω στα καινούργια σας παπούτσια την αγαπημένη σας ρήση ή το όνομά σας ή ότι νομίζετε ότι σας αντιπροσωπεύει και σας εκφράζει.

Αυτήν…… την εκπληκτική υπηρεσία



την ονομάζει «NIKE iD»




Παρακολουθείστε τη παρακάτω κουφή αλληλογραφία:
Γιατί τα παπούτσια του Jonah H. Perettis δεν ονοματιστήκανε «Sweatshop»
Από: «NIKE iD»
Προς: »Jonah H. Peretti«

Η παραγγελία σας «NIKE iD», ακυρώθηκε για ένα από τους παρακάτω λόγους:
1. H προσωπική σας αναφορά, περιέχει σήμα τρίτων ή είναι πνευματική περιουσία τρίτων.
2. Η προσωπική σας αναφορά περιέχει το όνομα αθλητή ή ομάδα, για τα οποία εμείς δεν έχουμε κανένα δικαίωμα αναφοράς
3. H προσωπική σας αναφορά δεν χαράχθηκε. Μήπως δεν θέλετε;
4. H προσωπική σας αναφορά περιέχει βωμολοχίες ή άλλα ανεπίτρεπτα λόγια, που η μαμά σας θα μας έδερνε.
Εάν παρά ταύτα επιθυμείτε μια προσωπική παραγγελία επισκεφτείτε το σάιτ μας:
http://www.nike.com/
Ευχαριστούμε,
NIKE iD

Από: Jonah H. Peretti
Προς: NIKE iD
Γειά,
Η παραγγελία μου ακυρώθηκε, αλλά η προσωπική μου αναφορά δεν προσκρούει σε κανένα κανόνα από αυτούς που μου αναφέρατε.
Η αναφορά μου στα παπούτσια που παράγγειλα ήταν η λέξη
*sweatshop*






Η λέξη Sweatshop δεν είναι :
1) Logo τρίτου,
2) το όνομα αθλητή,
3) κενό, ή
4) βωμολοχίες.
Επέλεξα αυτή την ταυτότητα γιατί ήθελα να θυμάμαι
το κόπο και την εργασία εκείνων των παιδιών, που κατασκεύασαν τα παπούτσια μου.
Μπορείτε σας παρακαλώ να μου στείλετε άμεσα αυτά τα παπούτσια;
Ευχαριστώ και καλή χρονιά.
Jonah Peretti


Απο: NIKE ID
Προς: Jonah H. Peretti

Αγαπητέ πελάτη της NIKE iD
Η παραγγελία σας NIKE iD ακυρώθηκε, γιατί η προσωπική σας αναφορά περιείχε βωμολοχίες και ανεπίτρεπτες κουβέντες.

Εάν συνεχίζετε να θέλετε NIKE iD παρακαλώ ξαναπροσπαθήστε στο http://www.nike.com/
Ευχαριστώ,
NIKE iD


Από: Jonah H. Peretti
Προς: NIKE iD


Αγαπητή NIKE ΙD,
Ευχαριστώ, για την άμεση απάντηση σας.
Ωστόσο, ακόμα και αν σας ευχαριστώ για την γρήγορη εξυπηρέτηση των πελατών σας, δεν αποδέχομαι τις δηλώσεις σας, ότι η παραγγελία μου περιέχει απρεπείς χαρακτηρισμούς.
Έψαξα στο λεξικό τη λέξη »sweatshop«
Η λέξη δεν είναι συνώνυμη με κάποια βρισιά.


Η λέξη σημαίνει μαγαζί η φάμπρικα, όπου οι εργαζόμενοι δουλεύουν πολλές ώρες με χαμηλά μεροκάματα, κάτω από συνθήκες που βλάπτουν την υγεία τους και που η αρχή της πάει πίσω στο 1892.

Επομένως η προσωπική μου αναφορά δεν βγαίνει από τα κριτήρια του πρώτου σας μέϊλ.
Η σελίδα σας αναφέρει την "ελευθερία" να επιλέξουμε και την "ελευθερία" να εκφραστούμε.
Συμμερίζομαι την αγάπη της ΝΙΚΕ για ελευθερία και προσωπική έκφραση.

Ακόμα διαβάζει κανείς ¨εάν θέλετε ένα καλό αποτέλεσμα, εκφραστείτε ελεύθερα"
Η σκέψη να δημιουργήσω μόνος μου τα ίδια τα παπούτσια μου με αναστατώνει.
Το προσωπικό μου logo θα ήτανμια έκφραση αναγνώρισης εκείνων των εργατών Sweatshop που εργάζονται για να εκπληρώσουν το όραμά μου.
Ελπίζω να με καταλαβαίνετε και να ξανασκεφτείτε την ακύρωση της παραγγελίας μου.
Ευχαριστώ,

Jonah Peretti


Από: NIKE iD
Προς: Jonah H. Peretti

Αγαπητέ πελάτη της NIKE iD,
Μπλα μπλά μπλα και

εάν επιθυμείτε μεγάλα δροσερά λιβάδια και πράσινα άλογα επισκεφτείτε μας στο http://www.nike.com/

ευχαριστώ,

NIKE iD


Από: Jonah H. Peretti
Προς: NIKE iD

Αγαπητή NIKE iD,
Ευχαριστώ για τον χρόνο και την ενέργεια που επενδύσατε σε μένα. Αποφάσισα να παραγγείλω παπούτσια με άλλο logo, αλλά επιτρέψτε μου να εκφράσω μιαν επιθυμία μου.

Μπορείτε να μου στείλετε και μια έγχρωμη φωτογραφία του δωδεκάχρονου κοριτσιού που κατασκεύασε τα παπούτσια μου;


Ευχαριστώ,
Jonah Peretti


Τώρα γιατί σας τα γράφω όλα αυτά;
Γιατί τόσο

ο Ομπάμα

όσο και

η Χίλλαρη,
ανακοινώνουν, ότι όταν θα εκλεγούν θα απαγορεύσουν την εισαγωγή προϊόντων
που έχουν παραχθεί με εργασία
Sweatshop.

Τους πιστεύετε;;;;;
Εγώ καθόλου.

Mittwoch, 6. Februar 2008

Δύο Βιβλία δύο συγγραφείς


Αυτήν την ανάρτηση την αφιερώνω στον φίλο τον Κρόπερ, ο οποίος έχει και αυτός ασχοληθεί με την «Φάλαινα» του Χέρμαν Μελβιλ.
Την ανάρτηση του φίλου μου δεν την διάβασα για να μην επηρεαστώ από τα γραφόμενα του.

Ψυχανεμίζομαι, ότι οι απόψεις μας διαφέρουν ριζικά, αλλά εμένα μη με πάρετε στα σοβαρά.




«όλες οι ετοιμοθάνατες σπερμοφάλαινες – γυρίζουν το κεφάλι τους προς τον ήλιο και στη θέση αυτή αφήνουν τη τελευταία τους πνοή»

«Αν μελλοντικά κάποιο έθνος με υψηλό πολιτισμό και ποιητική φαντασία δελεάσει τους πρόσχαρους θεούς της πρωτομαγιάς του παλιού καιρού, ώστε να πάρουν πίσω τα πρωτοτόκια τους, αν πράγματι τους ενθρονίσει πάλι στον εγωιστικό αυτή τη στιγμή ουρανό, στον ερημικό σήμερα λόφο, τότε ασφαλώς η μεγάλη σπερμοφάλαινα,

ανεβαίνοντας στον υψηλό θρόνο του Δία θα πάρει στα χέρια της την εξουσία»


Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει ένα μυθιστόρημα μεγάλο;;
Το θέμα του?
Ο τρόπος γραφής του?
Η προπαγάνδα περί αυτού;
Η συγκίνηση που σου προκαλεί διαβάζοντας;
Κάποια αποσπάσματα;
Οι αλήθειες του;
Ο ανθρωπισμός τους;
Τα μηνύματα του;
Η όλα μαζί;

Δεν είμαι κατάλληλη για να σας πω, γιατί μερικές φορές κάποια «αριστουργήματα» τα βρίσκω ανιαρά και φλύαρα, ενώ αντίθετα ξετρελαίνομαι για μυθιστορήματα που δεν τα ξέρει ούτε η μάνα του συγγραφέα.

«Μομπι Ντικ ή η φάλαινα» του Χέρμαν Μέλβιλ, 900 σελίδες γεμάτες από θάλασσα, ουρανό και ανθρώπινη μοναξιά ή καλλίτερα ανθρώπινη φρενοβλάβεια. Μετά από δυο μέρες διάβασμα ταξιδεύεις και συ με το «Πινκουόντ» αλλά ταξιδεύεις με απέχθεια, γιατί παρακολουθείς να σφάζονται αυτά τα θεία θηλαστικά για τη δόξα του ανθρώπου.
Μακελλάρισμα αλλά και απέραντος θαυμασμός για αυτόν τον Λεβιάθαν, όπως τον αποκαλεί ο αφηγητής.

Η υπόθεση γνωστή.
Ο καπετάνιος Αχααβ κυνηγάει με συνεπή μονομανία μια λευκή σπερμοφάλαινα.
Για τον Αχααβ, δεν υπάρχει σπίτι, οικογένεια, γαλήνη, αγάπη, αλλά μία απερίγραπτη λύσσα για ένα θηρίο της θάλασσας. Στο τέλος χάνεται και αυτός και το πλοίο και το πλήρωμα πλήν ενός, που μας διηγείται την ιστορία του πάνω στο φαλαινοθηρικό «Πινκουόντ» .

Όλο το βιβλίο ένα ταξίδι, μια φρικτή καταδίωξη αυτού του απαράμιλλου θηλαστικού, που αναφέρεται συνέχεια ψάρι και με νεύριασε, παρότι ήταν γνωστό από τότε, ότι η φάλαινα και το δελφίνι είναι θηλαστικά και όχι ψάρια.

Ο Χέρμαν Μέλβιλ ανήκει στους συγγραφείς που διαμόρφωσαν το μεγάλο αμερικάνικο μυθιστόρημα και που είναι σήμερα πάλι της μόδας. Αντίθετα η επόμενη γενιά, η γενιά δηλαδή του Στάϊνμπεκ, του Χέμινιγουέί του Τζάκ Λόντον, του Φιτζέραλντ, του Φάρελ, συγγραφείς που ανήκαν στην αμερικανική αριστερά, πέρασαν στην «χαμένη γενιά», όπως την βάφτισε η Γερτρούδη Στάϊν, με πολύ δίκιο, αφού σήμερα διαβάζω τον Μόμπι Ντίκ για δεύτερη φορά και όχι τον Τζάκ Λόντον ή τον Ζολά!

Ο αμερικάνικος νατουραλισμός όχι μόνο ξεχάστηκε, αλλά θεωρείται και μπας κλάς, ενώ το φριχτό κυνήγι μιας σπάνιας άσπρης φάλαινας ξαναβγαίνει στο προσκήνιο. Πιθανό για κάποιους ψαγμένους να αποτελεί μια συμβολική ερμηνεία της συμπεριφοράς και πορείας του ανθρώπου πάνω στον πλανήτη μας, μπορεί όμως και όχι.

Ο Μόμπι Ντίκ ήταν το ευαγγέλιο της Μπάαντερ – Μάϊνιχοφ, γιατί μοιάζει με τη ζωή τους, που την χαράμισαν κυνηγώντας μια χίμαιρα, ένα θηρίο, έναν λεβιάθαν.

Στο τελευταίο του βιβλίο ο Εκο, αναφέρεται στις αρνητικές κριτικές που πήρε το βιβλίο όταν πρωτοεμφανίστηκε και θεωρεί τους τότε κριτικούς άσχετους και ανίδεους, αφού δεν αντιλήφθηκαν την εξαιρετική ποιότητα αυτού του μνημειώδους έργου.
Στο ίδιο βιβλίο ο Εκο, συστήνει σε όποιον δεν αρέσει ο Οδυσσέας του Τζόϊς και μάλιστα το απόσπασμα όπου ο ήρωας διαβάζει καθισμένος σε μια τουαλέτα και αφοδεύει διαβάζοντας ή διαβάζει αφοδεύοντας να επισκεφτεί ψυχίατρο, επειδή δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει την ομορφιά μιας τέτοιας θεσπέσιας σελίδας.

Εμένα ο Οδυσσέας τους Τζόϋς με έπληξε αφάνταστα.

Σας παραθέτω και το περί ού ο λόγος απόσπασμα:
«Ο Λέοπολντ Μπλούμ πάει πρωί – πρωί στον καμπινέ να αφοδεύσει. Ενώ αφοδεύει διαβάζει:
«Διάβαζε ήρεμα, αυτοσυγκρατούμενος, την πρώτη στήλη και ενδίδοντας αλλά και αντιστεκόμενος, άρχισε τη δεύτερη. Στα μισά η τελευταία αντίσταση του κάμφθηκε και επέτρεψε στα έντερα του να ανακουφιστούν ήρεμα, καθώς διάβαζε και συνέχιζε να διαβάζει υπομονετικά, ενώ εκείνη η χθεσινή δυσκοιλιότητα είχε παρέλθει. Ελπίζω να μην είναι καμιά υπερμεγέθης και μου ερεθίσει τις αιμορροΐδες. Όχι ακριβές μέγεθος. Εντάξει Αχά, Δυσκοίλιος πάρτε ένα χάπι κάσκαρα σαγκράν». Κλπ. κλπ. κλπ.

Περί γούστου κολοκυθόπιτα που θα μου έλεγε και ο φίλος Αθεόφοβος!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...