Sonntag, 31. August 2008

The Svalbard project



Κατέχουμε το 50% του πλούτου αυτού του κόσμου, παρότι είμαστε μόνο το 6,3% του πληθυσμού του. Αυτή η διαφορά είναι ιδιαίτερα μεγάλη μεταξύ ημών και των λαών της Ασίας. Σε μια τέτοια κατάσταση δεν μπορούμε παρά να προκαλέσουμε τη ζήλεια και δυσαρέσκεια όλων των άλλων λαών εναντίον μας. Η αποστολή μας για τα επόμενα χρόνια είναι να ανακαλύψουμε τη μορφή αυτών των σχέσεων, που θα μας επιτρέψει να διατηρήσουμε αυτή την ανισότητα ευημερίας, χωρίς να μειώσουμε σοβαρά την εθνική μας ασφάλεια. Για να επιτύχουμε κάτι τέτοιο, πρέπει να παραιτηθούμε από κάθε είδους συναισθηματισμών και ονειροφαντασίωσεων και να επικεντρώσουμε τη προσοχή μας σε κάθε προσωπική και εθνική περιουσία.

Δεν θα επιτρέψουμε να παρασυρθούμε από την πολυτέλεια του αλτρουϊσμού και της πλανητικής ευτυχίας. (1)


Αυτά τα κυνικά δήλωνε ο George Kennan 60 ακριβώς χρόνια πριν!
Και όπως δείχνουν τα πράγματα οι πολιτικοί και οι στρατηγοί αυτής της πλούσιας χώρας έμειναν πιστοί στο δόγμα Κένναν!
Χωρίς καμία φειδώ, επενέβησαν με κάθε μέσο διπλωματικό ή στρατιωτικό και σε κάθε γωνιά του πλανήτη, όπου θεώρησαν ότι τα συμφέροντα των ΗΠΑ (διάβαζε ορθότερα μια μικρής ελίτ) υπηρετούνται καλλίτερα.

Δείτε τι δηλώνει αυτό το τελευταίο καμάρι-πρόεδρος των ΗΠΑ:

«Είμαστε εδώ στο Ιράκ, για να τρυγήσουμε τους σπόρους της δημοκρατίας που σπείραμε, ώστε να ανθίσουν σε όλα τα αυταρχικά καθεστώτα της περιοχής». (2)

Όποιος δεν το πιστεύει αυτό, κάνει μεγάλο λάθος! Διότι όντως KAI για σπόρους κατέφθασαν στο Ιράκ και όχι για να το απελευθερώσουν από τον δικτάτορα και πρώην κολλητό τους Σαντάμ Χουσέϊν.
Οι αμερικανοί, αφού βομβάρδισαν το Ιράκ, μια χώρα με πάμφτωχο πληθυσμό, που λιμοκτονούσε εδώ και 10 χρόνια απο το ανήθικο εμπάργο των πολιτισμένων χωρών, αφού κατέστρεψαν ένα από τα αρχαιότερα μουσεία της ανθρωπότητας, κατέστρεψαν και την τράπεζα σπόρων του Ιράκ, ηλικίας 10.000 χρόνων. Το ίδιο έπραξαν και στο Αφγανιστάν.

Αναρωτηθήκατε μήπως γιατί οι αμερικανοί σβήνουν από το χάρτη τέτοιες τράπεζες; Είναι άραγε μια νέα διαστροφή ή κατά λάθος τους έπεσε μια βόμβα εκεί που δεν ήθελαν, όπως έγινε και με τον βομβαρδισμό της πρεσβείας της Κίνας στην πρώην Γιουγκοσλαβία;



Μήπως γιατί οι ίδιοι, σε άλλο μέρος του πλανήτη διαθέτουν πολλά εκατομμύρια δολάρια για ν' αποθηκεύουν τους ίδιους σπόρους;

Φαίνεται ότι αυτούς τους σπόρους της γης, κάποιοι τους κλέβουν και τους αποθηκεύουν.
Το έχω ξαναθέσει το ερώτημα, αλλά δεν μπορώ παρά να το επαναλάβω: Τι σόϊ άνθρωποι είναι αυτοί που διαθέτουν έναν αμύθητο πλούτο και εντούτοις, κλέβουν τους σπόρους της γης και τους φυλάνε στην άλλη άκρη του κόσμου!
Τι ξέρουν αυτοί περισσότερο από μας, άραγε; Μήπως περιμένουν κατακλυσμό και ετοιμάζουν την νέα κιβωτό;

Αντιγράφω τα λόγια του William Engdahl:

Στην ξεχασμένη από τον θεό άκρη του κόσμου ο Bill Gates επένδυσε 30  εκατομμύρια, μαζί με το ίδρυμα Rockefeller, την Monsanto Corporation, την Syngenta Foundation και την Κυβέρνηση της Νορβηγίας μεταξύ άλλων, σ αυτό που αποκαλούμε «τράπεζα σπόρων για την δευτέρα παρουσία» Επισήμως το έργο ονομάζεται «the Svalbard Global Seed Vault on the Norwegian island of Spitsbergen, part of the Svalbard island group».

Μη τρομάζετε, μπορεί να είναι και διαδώσεις!! Μπορεί να είναι συνομωσίες! Ιστορίες φρίκης, για να διασκεδάσουμε την πλήξη μας!

Καλή Κυριακή, όση απέμεινε!


***********************************************
(1) George Kennan, αρχηγός σχεδιασμού και προγραμματισμού του Υ. Εξωτερικών των ΗΠΑ 1948
(2) George W. Bush

Dienstag, 19. August 2008

tell me lies








Οι Ολυμπιακοί αγώνες ξεκίνησαν στην αρχαία Ελλάδα πολλούς αιώνες πριν την εποχή του Πυθαγόρα. Σε μία τέτοια εκδήλωση, ο Πυθαγόρας αυτοχαρακτηρίστηκε φιλόσοφος και όρισε και την έννοια της φιλοσοφίας.

Η αναγέννηση των αγώνων έγινε τα 1896 δηλαδή 100 χρόνια πριν τους Ολυμπιακούς της Ατλάντα.

Παρένθεση: Τα μέσα της συμφοράς και της αγραμματίλας (κατά το καμαρίλας) λένε διαρκώς η ολυμπιάδα και η ολυμπιάδα, λες και το κάνουν επίτηδες για να μας την σπάνε. Κλείνει η παρένθεση

Γνωστά πράγματα, τα λέω έτσι για εισαγωγή.

Πάμε στην ουσία της σημερινής ιστορίας μου.

Ένα από τα εκατομμύρια μικρο- και μεγαλοψέματα που ακούμε εσχάτως είναι η θεαματικότητα των Αγώνων. Την τελετή έναρξης παρακολούθησαν 4 δισεκατομμύρια άνθρωποι, μας λένε.

Πόσο ψέμα είναι αυτό?

Πολύ μεγάλο ψέμα, σκέφτηκα αμέσως, αλλά ήθελα και να το τεκμηριώσω.

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε ο πλανήτης κουβαλάει 6.692.568.694 ανθρώπους και ανθρωπάκια. Από αυτά 593.698.427 είναι ανθρωπάκια κάτω των 7 ετών.

Ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί στο 9% του παγκόσμιου πληθυσμού

Ένα δις άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της πείνας, στο τρίτο κόσμο, ένα μεγάλο μέρος από αυτούς είναι τυφλοί από έλλειψη βιταμίνης Α, λόγω υποσιτισμού. Επομένως τους αφαιρούμε.

Μένει ένα υπόλοιπο 5.100.000.000 στρογγυλεμένο.

Πόσοι από αυτούς τους καταρχήν δυνητικά θεατές θα μπορούσαν να έβλεπαν το κινέζικο υπερκίτσ?

Με μια πρώτη ματιά, θα έλεγα, ότι αν κάποιος έχει εισόδημα κάτω από 100 ευρώ τον μήνα, θα δυσκολευόταν να δει τηλεόραση, σκέφτομαι μάλιστα πως ούτε καν θα ξέρει τι είναι Ολυμπιακοί Αγώνες και που πέφτει η Κίνα.

Αυτοί οι κάτω των 100 ευρώ το μήνα εισόδημα είναι μόνο 3.500.000.000 μπορεί να είναι και 4.000.000.000. Δυστυχώς, το γράφημα είναι δυσανάγνωστο, γιατί κάτω από τα 300 ευρώ ζιπάρεται το 92% του παγκόσμιου πληθυσμού και δεν φαίνονται οι διαφορές μεταξύ των εισοδηματικών τάξεων των 100, 200 και 300 ευρω μηνιαίως

Πρώτο αποτέλεσμα: Έξω οι πάμφτωχοι, έξω τα ανθρωπάκια, μένουν 2.905.237.512

χαρούμενοι άνθρωποι άνω των 7 ετών που θα μπορούσαν να στρογγυλοκαθίσουν στην τιβί και να θαυμάσουν την τελετή έναρξη και τα βεγγαλικά.

Θα μπορούσαν, αλλά την ημέρα της τελετής, ο κόσμος συνέχισε να γυρίζει γύρω από τον άξονά του και


Cartoon : De Kap

Ούτε οι πόλεμοι σταμάτησαν, παρά την σημασία των αγώνων για εκεχειρία και κουροφέξαλα, κάτι τέτοια δεν τα μασάμε εμείς οι έλληνες, που θα έλεγε ο μεγάλος Αλεξανδρινός, ούτε οι συγκοινωνίες σταμάτησαν, ούτε οι σταθμοί παραγωγής ενέργειας, ούτε τα νοσοκομεία, ούτε οι άνθρωποι βγήκαν από την εντατική, ούτε οι άστεγοι βρέθηκαν σε τζάκι με τιβί, ούτε οι ερωτευμένοι ανέστειλαν την φεγγαροβόλτα τους, ούτε οι φυλακισμένοι πήραν άδεια.

Δεύτερο αποτέλεσμα: Έξω οι φύλακες, που ακόμα και αν έχουν γνώση, αδυνατούν, μας μένουν το πολύ 2.900.000.000

Και τρίτο και φαρμακερό αποτέλεσμα:

Είναι δυνατόν να κοίταξαν ΟΛΟΙ αυτοί τηλεόραση; Τέτοια ταύτιση γούστου;

Πάντως από τον κύκλο μου, ένα 40% δεν είδε.

Άντε να πούμε 30. Που σημαίνει ότι 70% σε όλο το πλανήτη είδε τηλεόραση!!!
Τεράστια επιτυχία!!!

Επομένως, με τέτοια εκπληκτική ταύτιση απόψεων και γούστου μόλις και μετά βίας είδαν αυτήν την υπερφίαλη επίδειξη σπατάλης (όταν τα 90% της ανθρωπότητας πεινάει) και ρύπανσης (όταν όλοι μιλάμε για οικολογική επιβάρυνση), το πολύ 2δισ και 30 εκατομμύρια άνθρωποι άνω των 7 ετών!!!

Πέσαμε έξω μόνο 100%

Κατά τα λοιπά, ψυχραιμία, ακούστε τη μουσική και καλά να περνάμε και καλά μεταλλαγμένα μετάλλια

***********************************
Ο συντελεστής Gini δηλώνει τις εισοδηματικές ανισότητες. Οσο πλησιάζει την μονάδα τόσο οι διαφορές μεγαλώνουν

Donnerstag, 14. August 2008

Η Αλεξάνδρεια και η Πέρσα Κουμούτση



Οι ετησίες (1) είναι ξεροί και δυνατοί άνεμοι που φυσούν από τα τέλη Ιουλίου μέχρι τα μέσα Αυγούστου.
Φαντάζομαι ότι κανείς από τα αρχαία ακόμα χρόνια δεν θα τις αγαπούσε ιδιαίτερα. Γιατί τους χάλαγε τα ταξείδια και έβαζε σε κίνδυνο τα πλοία τους, πρωτόγονα μεν, αλλά και τα μοναδικά μεταφορικά μέσα για τρόφιμα και άλλα είδη. Η μεταφορά δια ξηράς δεν μπορούσε να αποφέρει πολλά πράγματα, πρώτον γιατί ήταν ανασφαλής και δεύτερον γιατί ήταν αδύνατη η μεταφορά μεγάλων ποσοτήτων, ας πούμε για παράδειγμα σιτηρών.


Αρχαίο κυπριακό πλοίο

Την εποχή της μεγάλης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, πρώτα η Αίγυπτος, και ύστερα η υπόλοιπη Μεσοποταμία, προμήθευαν με σιτηρά τον τότε κόσμο. Αν κάτι πήγαινε στραβά, αν δηλαδή ενέσκηπτε καμιά μεγάλη φουρτούνα και βούλιαζαν τα πλοία, τότε πεινούσαν οι πάντες. Γη της επαγγελίας, ονομάζει η εβραϊκή (χριστιανική) θρησκεία την Παλαιστίνη – Ισραήλ, αλλά εγώ νομίζω ότι η γη της επαγγελίας ήταν η Αίγυπτος.

Σ αυτή τη χώρα, το ελληνικό στοιχείο είχε σημαντική παρουσία που ξεκινάει από πάρα, μα πάρα πολύ παλιά!
Τόσο παλιά και τόσο συνεχή, που ο ιστορικός – συγγραφέας John Maddox Roberts, αναφέρει την Κλεοπάτρα, σαν μια ελληνίδα εξαιρετικής σαγήνης, ευφυΐας, αλλά και …. ασχήμιας (2).

Για να ξαναγυρίσουμε στις ετησίες, σήμερα, μάλλον μόνο οι φανατικοί ιστιοπλόοι τις επιζητούν. Εγώ μετράω τις μέρες να φύγουν και να ξεκουμπιστούν, γιατί, όσο φυσάει 7 και 8 και συχνά και 10 Μποφόρ, αυξάνεται ο κίνδυνος των πυρκαγιών! Συνήθως, οι ετησίες ξεθυμαίνουν μετά της Παναγίας. Δηλαδή, λίγο ακόμα και την σκαπουλάραμε για εφέτος, αν και πέρυσι το θεριό της φωτιάς όρμησε στις 26 Αυγούστου και σάρωσε στη διάβα του βουνά, λαγκάδια, ζωντανά και σπίτια.

Κουράγιο αδέλφια να περάσει ο Αύγουστος, χωρίς την περσινή τραγωδία και του χρόνου πάλι βλέπουμε.

Ο Αύγουστος, παρά τις ετησίες, είναι ο μήνας που με μαγεύει περισσότερο από όλους τους άλλους, γιατί θυμάμαι τα μικράτα μου, όταν σκαρφάλωνα σε μια συκιά, για να διαβάσω με την ησυχία μου!
Σήμερα, μερικές 10ετίες μετά, συνεχίζω να διαβάζω όχι σκαρφαλωμένη σε μια συκιά, αλλά δίπλα της. Δεν είναι ούτε η ίδια η συκιά, ούτε το ίδιο οικόπεδο και κυρίως ούτε η ίδια ηλικία. Ούτε ο μπαμπάς, ούτε η μαμά είναι πια εδώ. Φευγάτοι και αυτοί και η συκιά, αφού έπεσε θύμα της προόδου και της τσιμεντοποίησης! Αλλά κάποιες αναγνώσεις διατηρούν την ίδια νεανικότητα, που όπως φεύγει σαν νεράκι ανάμεσα από τα χέρια μας, αφήνει μια πικρή ανάμνηση, όπως λέμε νοσταλγία!
Νοσταλγία που δηλώνει το άλγος που νοιώθουμε μακριά από τις ρίζες μας!

Αυτή η νοσταλγία σε αρπάζει όταν διαβάζεις την Πέρσα Κουμούτση.
Για την Πέρσα Κουμούτση έχω κάνει άλλη μια ανάρτηση για το τρίτο βιβλίο της «δυτικά του Νείλου».
Εδώ θα σας πω δυο λόγια για τα άλλα δύο βιβλία της.



Αλεξάνδρεια στο δρόμο των ξένων

Δεν θα περίμενε κανείς πολλά από το πρώτο βιβλίο μιας νεαρής συγγραφέας και μάλιστα, όταν αποφασίζει να γράψει για μια πόλη που άλλα ιερά τέρατα της ελληνικής και της ξένης λογοτεχνίας έχουν γράψει αριστουργήματα, με πρώτο και καλλίτερο τον Κωνσταντίνο Καβάφη, ή τον Στρατή Τσίρκα. Και όμως, με μια γραφή στιβαρή, γεμάτη αυτοπεποίθηση, χωρίς τσιριτζάτζουλες και εξωτερικές αναφορές σε λόγια άλλων μεγάλων συγγραφέων, για να ενισχύσει το λόγο της, η Πέρσα Κουμούτση καταφέρνει να μας μεταφέρει στη μαγεία αυτής της αστραφτερής και ερωτικής πόλης, της Αλεξάνδρειας. Τα Κεφάλαια χωρίζουν το ένα από το άλλο σαν νησάκια ενός ενιαίου αρχιπελάγους. Αυτό το παρατήρησα και στο πρώτο βιβλίο που είχα την τύχη να διαβάσω. Η Αλεξάνδρεια στο δρόμο των ξένων, είναι η ιστορία μιας οικογένειας που μαζεύει τα υπάρχοντα της σε ένα μπόγο και ξενιτεύεται από την Σμύρνη, 8 χρόνια πριν τον …συνωστισμό, με προορισμό την Αίγυπτο. Ο κυρ Γιάννης και η κυρία Βασιλική φτάνουν στην Αίγυπτο με τρία κορίτσια στην αγκαλιά. Σχεδόν αμέσως, θα βρουν δουλειά, θα προκόψουν και θα αποκτήσουν άλλα δύο κορίτσια. Την Ελένη και την Περσεφόνη. Η Περσεφόνη, το κύριο πρόσωπο του έργου, θα βιώσει τα τραγικά γεγονότα του προηγούμενου αιώνα, όπως ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, αλλά κυρίως θα βιώσει το τέλος του υπέροχου αυτού παραμυθιού της ιστορίας των Ελλήνων στην Αίγυπτο, που ξεκινάει από τους Πτολεμαίους και τελειώνει με τον Νάσερ το 1951.







Τα χρόνια της νεότητας του, ο ηδονικός του βίος.

Επήγα
Δεν εδεσμεύθηκα.
Τελείως αφέθηκα κ' επήγα.
Στες απολαύσεις,
που μισό πραγματικές,
μισό γυρνάμενες μες στο μυαλό μου ήσαν,
επήγα μες στην φωτισμένη νύχτα.
Κ' ήπια από δυνατά κρασιά,
καθώς που πίνουν οι ανδρείοι της ηδονής.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης


Λίγα είναι τα βιβλία που διαβάζοντάς τα, ξέρω ότι δεν θα τα ξεχάσω ποτέ.
Πως μπορεί να έχεις διαβάσει το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέη και να το ξεχάσεις; Το βιβλίο αυτό το διάβασα στην έκτη δημοτικού και ακόμα το θυμάμαι σα να το διάβασα εχτές.
Η Πέρσα Κουμούτση, στο βιβλίο της Τα χρόνια της νεότητας του, ο ηδονικός του βίος,
φτιάχνει ένα αντι-Ντόριαν. Ο Κωνσταντίνος Βάκαρης, συμμαθητής του μεγάλου Αλεξανδρινού, γερνάει με πολλαπλάσια ταχύτητα από ότι ένας κανονικός άνθρωπος. Η ζωή του φεύγει σαν χείμαρρος μέσα από τα χέρια του και ο Βάκαρης αναπολεί το χαμένο χτές, αλλά ταυτόχρονα και το χαμένο του μέλλον.
Συγκλονιστική γραφή, συγκλονιστική ιστορία με φόντο την Αλεξάνδρεια της αρχής του προηγούμενου αιώνα, που και αυτή οσονούπω σε ότι αφορά τον ελληνισμό θα φυλλορροήσει και θα σβήσει.
Διάλεξα, ένα πολύ ενδεικτικό κομμάτι από το βιβλίο της:

«Τι θα πρεπε να κάνει κανείς για να μην ξοδέψει τη ζωή του μάταια; Να διασκεδάσει; Διασκέδασε με το παραπάνω, ώσπου έστρεψε την οργή των ανθρώπων και των δαιμόνων πάνω του. Να αγαπήσει; Αγάπησε και αγαπήθηκε με πάθος, ώσπου τα λάθη του πλήθυναν τόσο που δεν αποτιμούνται πια. Να πιστέψει στους συνανθρώπους του; Το έκανε, έστω κι αν μερικές φορές επέλεξε λάθος πρόσωπα. ….
Η μήπως να πετύχει ένα αθάνατο δημιούργημα; Αλλά μόνο οι επιστήμονες και οι ποιητές έχουν αυτό το προνόμιο. Οι υπόλοιποι όπως οι απλοί θνητοί, οι καθημερινοί άνθρωποι της ζωής; Τι αναμένεται από αυτούς να κάνουν; Ποιο είναι το δημιούργημα τους; Η διαιώνιση του είδους μήπως; Αλλά γιατί και για ποιο λόγο;
……………………
Ποια είναι η ουσία της ζωής; Συνέχισε να αναρωτιέται πάλι, μόλις ο πόνος υποχωρούσε κάπως. Ποιος είναι ο στόχος; Μακάρι να μπορούσε να ήξερε. Όμως ακόμα και τώρα που είχε τη σοφία του κόσμου συγκεντρωμένη στα χέρια του, καθώς ακουμπούσε τον θάνατο με τα ακροδάχτυλα του, δεν μπορούσε να μαντέψει, δεν μπορούσε να φανταστεί.
………………………………….
Για ένα πράγμα μόνο ήταν σίγουρος: δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τους εαυτούς μας, από τις πράξεις μας, από την συναισθηματική μας μοναξιά, έτσι είμαστε φτιαγμένοι. Κι ό,τι κι αν κάνουμε, όσο κι αν προσπαθήσουμε, μια άλλη δύναμη έξω από μας καθορίζει τη ζωή μας.


*************************************************
(1) Τις ετησίες τις λέμε και μελτέμια.
(2): John Maddox Roberts, Η πριγκίπισσα και οι πειρατές. Ο Roberts αναφέρει στο βιβλίο αυτό, ότι η Κλεοπάτρα, παρα τα όσα πιστεύνται, ήταν άσχημη και στραβοκάνα. Εντύπωση κάνει και γι αυτό το αναφέρω εδώ, ότι ονομάζει την Κλεοπάτρα ..... ελληνίδα! Κανονικά έπρεπε, (για να είμαστε in) σαν απόγονη των Πτολεμαίων να την πεί.....σκοπιανή!

Sonntag, 10. August 2008

Μας παρακολουθούν;;;;





Πως μου έκατσε ξαφνικά, ότι όλα αυτά τα εκπληκτικά εργαλεία, όπου παρακολουθείς ποιος σε διαβάζει και ποιος σε επισκέπτεται και πόσοι ταυτοχρόνως και από ποιά χώρα, πως λοιπόν μου έκατσε στο μυαλό, ότι είναι η πιο εύκολη μέθοδος για να καταγράφουν και να παρακολουθούν τα πάρε - δώσε μας!

Βέβαια, εμένα σκασίλα μου μεγάλη. Σιγά τις σοφίες που λέω!



Αλλά αφού μου έκατσε στο μυαλό αυτή η υπόθεση, τα διέγραψα όλα!
Και τους χάρτες, και τις «online αγαπούλες» που λέει και ο Βαγγέλακας και τον μετρητή επισκεπτών!
Στο τέλος - τέλος, δεν ωφελούν πάρεξ της ματαιοδοξίας μας.

Mittwoch, 6. August 2008

Χιροσίμα - Ναγκασάκι

Το μικρό παιδί – The little boy.
Ένα τέτοιο ονοματάκι δόθηκε στο πακέτο που φορτώθηκε στο αεροπλάνο Enola Gay και πέταξε μερικές χιλιάδες μίλια μακριά από τις ακτές της Αμερικής, στην Χιροσίμα στις 6/8/1945 και ενώ ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος είχε λήξει.
Αυτό το μικρό παιδί φόνευσε από την στιγμή που η ανεξέλικτη αλυσωτή αντίδραση μετέτρεψε ένα μικρό ποσό μάζας σε ενέργεια, σύμφωνα με τον τύπο

E= mc2 (όπου Ε: ενέργεια, υπό μορφή θερμότητας και θανατηφόρας ακτινοβολίας που παραμένει ενεργή μερικές εκατοντάδες χρόνια μετά την έκρηξη, m: η διασπώμενη μάζα
c: η ταχύτητα του φωτός, 300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο).

90.000 άτομα ακαριαία, άλλα 110.000 τις επόμενες ημέρες και άλλα 40.000 τα επόμενα χρόνια.

Το ερώτημα που πέφτει βαριά στο τραπέζι της ανθρωπότητας είναι ο ρόλος που έπαιξαν οι τόσο μεγάλοι επιστήμονες και ήταν όντως πολύ μεγάλοι, όταν άνοιγαν ένα τέτοιο παράθυρο στο κόσμο του ολέθρου.
Για μένα, είναι ένοχοι ενός εγκλήματος, που παρόμοιο δεν απαντιέται σε καμιά άλλη κοινωνία και σε καμία άλλη εποχή!
Καμία καταδίκη τους δεν είναι ικανή να γυρίσει πίσω το ρολόι της γης!

Ένας από τους πρωταγωνιστές αυτού του εγκλήματος, ο Oppenheimer είπε:

"Κάναμε την δουλειά του διάβολου και επιστρέψαμε στις αληθινές μας ασχολίες Ο Οππενχάϊμερ, στα επόμενα χρόνια μετά τη ρήψη των βομβών στην Χιροσίμα και μερικές μέρες αργότερα στο Ναγκασάκι, πέρασε από στρατιωτική δίκη, γιατί καθυστέρησε με διάφορες κωλυσιεργίες την κατασκευή της βόμβας υδρογόνου.

Από τη στιγμή αυτή και μετά, οι δύο τότε αντίπαλες δυνάμεις ΗΠΑ και ΕΣΣΔ θα επιδοθούν σε μια κούρσα εξοπλισμών, που μόνο παντελώς παράφρονες μπορούσαν να σκεφτούν.
Κατά το έτος 1980, το οπλοστάσιο των δύο αυτών χωρών διέθετε σε αποθέματα 10 τόνους ΤΝΤ ανά κάτοικο των χωρών τους και της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης.

Η αδρανοποίηση αυτού του υλικού θα χρειάζονταν μερικούς αιώνες, προγραμματισμένης και αδιάκοπης εργασίας.

Οι σκέψεις για μια τέτοια σωτήρια πράξη, είναι μάλλον όνειρο θερινής νύχτας!
Το πρώτο βίντεο το διάλεξα, παρότι είναι στα γερμανικά, γιατί είναι σεμνό. Η αυθεντικότητα του δεύτερου, με τον Oppenheimer να απολογείται, αμφισβητείται.
Παραταύτα είναι συγκλονιστικός!

Sonntag, 3. August 2008

Διακοπές πήγατε? Βιβλία διαβάσατε?

Κάπως αργά ξεκίνησα να μιλήσω για τα βιβλία των διακοπών μας, γιατί οι περισσότεροι την έχουν ήδη κάνει από την απαίσια Αθήνα.

Λοιπόν θα ξεκινήσω με την ρήση του μεγάλου έλληνα διανοητή Παναγιώτη Κονδύλη, αλλά με δικά μου λόγια
Να διαβάζετε τους κλασικούς για να μη σας παπαριάζει ο κάθε ημιμαθείς.
Και εφέτος όπως και πέρυσι έχει ο μπαξές απ’ όλα

Πολιτικά βιβλία:

Αφού μιλάμε για κλασικούς, καλό είναι να διαβάσουμε ή να ξανάδιαβάσουμε το πρώτο τόμο του Κεφαλαίου του Καρλ Μάρξ. Παρότι δεν διαβάζεται σε ένα βράδυ, ούτε και είναι ιδιαίτερα εύκολο, σίγουρα δεν είναι ιδιαίτερα ή δυσάρεστα δύσκολο. Οι ιστορικές αναφορές, στα σκοτεινά χρόνια της απαρχής του καπιταλισμού, που ήταν και τα σκληρότερα χρόνια της ανθρωπότητας, θα σας θυμίσουν κάτι από την εποχή μας.

Μικρά βιβλιαράκια που διαβάζονται γρήγορα αλλά όχι και τόσο γρήγορα, γιατι παραμένουν πολιτικά βιβλία είναι τα παρακάτω δύο που ήταν μάλλον και τα καλίτερα που
διάβασα εφέτος.

Edgar Morin: "Ευρώπη πολιτισμός και βαρβαρότητα".



Ένα βιβλίο που δεν ξεπερνάει τις 100 σελίδες (μπορεί και να κάνω λάθος, δεν το έχω πια στη βιβλιοθήκη μου για να το ελέγξω). Διαβάζεται εύκολα και από τον τίτλο και μόνο μπορεί κανείς να σκεφτεί περί τίνος πρόκειται.
Ένα απόσπασμα για εκείνους που θεωρούν τον Μέγα Αλέξανδρο σφαγιαστή των λαών:

"Περνώ σ αυτό που ονόμασα βαρβαρότητα της πολεμικής κατάκτησης......
Μπορούμε να ξεκινήσουμε για να απλοποιήσουμε τα πράγματα από τον Μ. Αλέξανδρο.....
Ο Αλέξανδρος σεβόταν τους θεούς των διαφόρων πολιτισμών που είχε κατακτήσει. Σε κάθε πολιτεία πάντρευε εκατοντάδες στρατιώτες του με κοπέλες του τόπου, προετοιμάζοντας έτσι έναν μιξογενή πολιτισμό.
η περίπτωση του Αλέξανδρου είναι όμως η απόλυτη εξαίρεση.
Οι άλλοι μεγάλοι κατακτητές είναι τρομεροί. Ο Τζόκινγκ Χαν έσπειρε τον θάνατο και την καταστροφή, τόσο στην Ανατολή, στην Κίνα όσο και στη Δύση, δημιουργώντας μια τεράστια αυτοκρατορία.
Αυτές οι αυτοκρατορίες όμως δεν κρατάνε πολύ...."
Σε αντίθεση με αυτή του Αλέξανδρου που κράτησε 1000 Χρόνια!!!

Κατρίν Λαρρέρ: Η φιλοσοφία του Περιβάλλοντος.


Ένα επίσης μίνι βιβλίο, αλλά εξαιρετικά συμπαγές σε νοήματα και ομορφιά. Ένα μάθημα για τη φιλοσοφία της ζωής, θα έλεγα.
Δείτε με ποια τρυφερότητα μιλάει για τα ζώα:

Η ερώτηση δεν είναι αν μπορούν να σκεφτούν ή αν μπορούν να μιλήσουν, αλλά αν μπορούν να υποφέρουν (Bentam).
Είναι εξαιρετικά εμπνευσμένη η άποψη που εκφράζει ο Singer για τον «ρατσισμό των ειδών» μια αντίληψη που φτάνει στο απόγειό της στην εποχή του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού με τα εκτρωματικά εκτροφεία των ζώων που μας τρέφουν. Για να καταλάβετε τι εννοώ, δείτε τι λέει ο ίδιος: οι πολιτισμοί της αρχαιότητας δεν απέδιδαν στην ανθρώπινη ζωή αξία αρχής, έτσι δέχονταν το πέταγμα των νεογέννητων.

Λογοτεχνία

Διαβάστε ξανά το Έγκλημα και Τιμωρία ή την Φόνισσα, αλλά όχι σε μετάφραση!

Πολύ ωραίο και ευκολοδιάβαστο βρήκα την "κλέφτρα", της Σαρρα Γουότερς.


Σκηνικό: Αγγλία της ίδιας εποχής με εκείνη του Κεφαλαίου του Μάρξ.

Για τους λάτρες της ποίησης προτείνω :


Την Ingeborg Bachmann, σε μετάφραση, εξαιρετική(!!!!) της Ντάντι Σιδέρη-Σπεκ, «Να λέω λόγια σκοτεινά»



Για να πάρετε μια ιδέα της ομορφιάς του βιβλίου:

Ακόμα φοβάμαι να σε δέσω με το νόημα της πνοής μου,
Να σε ντύσω με τις γαλάζιες σημαίες του ονείρου
Να καίω πυρσούς στις νεφελώδεις πύλες του πύργου μου
Του σκοτεινού, για να με βρεις…..

Και το κλασσικό έπος του Χένρι Λονγκφελλόου
«το τραγούδι του Χιαγουάθα»




Η νεότητα είναι όμορφη, το γήρας μοναξιά,
Η νεότητα είναι φωτιά, το γήρας παγωνιά.
Μου θυμίζει τις μέρες που έχουν φύγει,
Τα παθιασμένα νιάτα μου
Και την όμορφη Γουενονάχ


Ιστορικά Βιβλία:

Δεν διάβασα πολύ ιστορία εφέτος και μου έλειψε!
Διάβασα μόνο το 1922 του Γιώργου Καραμπελιά. Προσωπικά το βρήκα ακόμα καλλίτερο από το «1204» του ίδιου, που είχα διαβάσει παλιότερα. Επίσης το κοίλον της Ιστορίας.




Ο ελληνικός πολιτισμός και η ελληνική ιστορία, στο «1922» φτάνουν το 1922 σε αδιέξοδο, σε μαθηματική ασυνέχεια. Τι σημαίνει αυτή η τραγική ημερομηνία για τον ελληνισμό? Μάλλον αγγίζει ένα τέρμα…
Μια οξυδερκής κριτική της σημερινής εκσυγχρονιστικής πολιτικής.

Και τα τρία αυτά βιβλία σας τα προτείνω χωρίς καμία επιφύλαξη. Ακόμα και αν δεν συμφωνήσετε με τον συγγραφέα, αξίζει το κόπο να τον μελετήσετε.

Βιβλία επιστημονικά:

Οπως πάντα ο Stephen Hawking εκπληκτικός .
Ο μεγάλος αυτός φυσικός, δεν χρειάζεται συστάσεις.
Αν είδα καλλίτερα είναι γιατι στάθηκα Στους ώμους των γιγάντων, γράφει ο Ισαάκ Νιούτον. Ένα εξαιρετικό βιβλίο, που μπορείτε να το χαρίζετε και στα παιδιά των φίλων σας σε κάθε ευκαιρία. Χριστούγεννα, γενέθλια, γιορτή.

Καλές διακοπές και καλές αναγνώσεις.
Και αν κάτι διαβάστε από τα παραπάνω, θα χαιρόμουνα να ακούσω τη γνώμη σας.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...