Sonntag, 29. März 2009

Η αυτοκρατορία του μικρότερου κακού.

Για άλλη μια φορά ο Μισεά ρίχνει φως στον σημερινό κόσμο σαν εξωγήϊνος.
Έξω από κάθε τριμμένη ιδεολογία, που ακούμε δεξιά και αριστερά, εμμένει στην άποψη της αντίφασης μεταξύ ανθρωπισμού και νεοφιλελευθερισμού.
Καταρχήν, βήμα - βήμα αποδεικνύει, ότι ο πολιτικός φιλελευθερισμός είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος του οικονομικού φιλελευθερισμού.
Ο νεοφιλελευθερισμός συνιστά ένα οικονομικό και ανήθικο τερατούργημα, που δεν μπορεί να συνυπάρχει με την κοινωνία των ανθρώπων. Μάλιστα, καταλήγει ο Μισεά, η εσωτερική λογική αυτού του συστήματος οδηγεί στην αναίρεση της ανθρωπότητας.
Ο φιλελευθερισμός, (οικονομικός: η ρύθμιση της τιμής των προϊόντων και των υπηρεσιών χωρίς κρατική παρέμβαση, κοινωνικός: ο καθένας είναι υπεύθυνος για την πάρτη του και δεν υπάρχουν κοινωνικές δεσμεύσεις και κατά συνέπεια και κοινωνικές υποχρεώσεις ή αξίες) ξεκινάει από την εποχή των Φώτων, δηλαδή μετά την Γαλλική Επανάσταση.
Η ανθρωπότητα βγαίνει κουρασμένη από συνεχείς πολέμους και επιζητά ένα σύστημα που θα εξασφαλίσει την ειρήνη.
Σ αυτό το δρόμο προς μια διαρκή ειρήνη, επιλέγει να συντάξει καταρχήν ένα νομικό πλαίσιο, στο οποίο θα ρυθμίζονται ουδέτερα, χωρίς καρδιά και χωρίς ιδεολογία όλες οι ανθρώπινες συγκρούσεις και συμπεριφορές.

Οριακά, αυτό το χωρίς ιδέες και χωρίς αξίες κράτος (που απαγορεύει, κατά συνέπεια στον εαυτό του να κρίνει οιοδήποτε άλλο ζήτημα πλην των ζητημάτων τεχνικής φύσεως) δεν θα πρέπει να θεωρείται ως «κυβέρνηση των ανθρώπων». Συνιστά απλώς (όπως λέει και ο Σαιν Σιμόν) μια καθαρή «διαχείριση των πραγμάτων» και απαιτεί απλές αρμοδιότητες εμπειρογνώμονος και καλώς ενημερωμένου διαχειριστή.
Από αυτή την άποψη, κανείς δεν θα μπορούσε να το διατυπ
ώσει καλύτερα από τον Ιμμάνουελ Καντ:
Το σχεδίασμα για μια αιώνια ειρήνη, στην υποθετική περίπτωση του τέλειου νομοθετικού έργου, η μηχανική του Δικαίου θα αρκούσε από μόνη της να εξασφαλίσει την ειρηνική συνύπαρξη ακόμα και σ ένα λαό δαιμόνων.


Το πρόσταγμα της ελεύθερης αγοράς, καταργεί κάθε άλλη αξία.
Το «δωρίζω» μια πανάρχαια ανθρώπινη ανάγκη, αντικαθίσταται με το πουλάω και ανταλλάσσω. Όπως γράφει και στο άλλο βιβλίο του – η εκπαίδευση της αμάθειας – ο καπιταλισμός δεν θα μπορούσε να υπάρχει, αν δεν είχε κληρονομήσει τους ηθικούς τύπους ανθρώπων του παρελθόντος.
Αυτή η κοινωνία δαιμόνων, όπου βέβαια η ισότητα είναι ισότητα κατά φαντασία, καθόσον ο πιο δυνατός επιβάλει και το δίκιο, καθώς επίσης καταλαμβάνει τις θέσεις στην πλατεία ή στο μπαλκόνι του κόσμου, ενώ οι αδύνατοι συνεχίζουν να ζουν και να δουλεύουν σε όλο και πιο σκοτεινά καταγώγια, έχει από τη φύση της ανάγκη - ώστε να διαιωνίζεται η παραγωγή του κέρδους, που είναι και η βάση του οικονομικού φιλελευθερισμού - μιας διαρκούς Μεγέθυνσης.
Δυστυχώς, από αυτή τη λογική της αέναης Μεγέθυνσης δεν ξέφυγε ούτε το αντίπαλο μοντέλο που είναι το σοσιαλιστικό .
Τόσο ο καπιταλιστικός κόσμος όσο και ο σοσιαλιστικός θεώρησαν ότι η μεγέθυνση που θα επιτυγχάνεται με την βοήθεια της επιστήμης θα οδηγήσει την ανθρωπότητα στην ειρήνη και στην απελευθέρωση.

Αυτή η τυφλή πίστη στην επιστήμη ή η πίστη στη τυφλή επιστήμη, αντικατέστησε την τυφλή μεσαιωνική πίστη σε ένα υπέρτατο όν και οδήγησε στην απαξίωση του απλού ανθρώπου και της απλής λογικής και κοινής αξιοπρέπειας.

Η νέα μοντέρνα εποχή, η εποχή που κυριαρχεί το δίκαιο της κοινωνίας των δαιμόνων, ριζώνει χρόνο με τον χρόνο την κυριαρχία του χρήματος με την ίδια ταχύτητα που ξεριζώνει παλιές αρχές, παλιές ηθικές, παλιές κανονιστικές διαδικασίες, που ρύθμιζαν μέχρι τότε τις ανθρώπινες σχέσεις.



Η νέα αυτοκρατορία, μεγεθύνεται και ξεπερνά όλα τα όρια. Γεωγραφικά ή ανθρωπολογικά!

Είναι απλώς αναγκαίο να προσθέσουμε ότι η φιλελεύθερη παγκοσμιοποιημένη αυτοκρατορία διαθέτει τα μέσα για να κάνει να συμπέσει η δική της κατάρρευση μαζί με την κατάρρευση ολόκληρου του πλανήτη. Αυτό δεν συνέβαινε με τις παλαιότερες αυτοκρατορίες.




το video, το αφιερώνω στον greek rider

Sonntag, 22. März 2009

Νεαρόν Υδωρ και πυρηνική ενέργεια




Σήμερα παγκόσμια ημέρα νερού, θα ξαναμιλήσουμε για την πυρηνική ενέργεια, επειδή, εκτός των άλλων

ένα πυρηνικό εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος, σπαταλά διπλάσιο νερό από ότι ένα συμβατικό.

Σε προηγούμενες αναρτήσεις δείξαμε,
  1. Τα πυρηνικά αποτελούν μια βόμβα, που η σημερινή φιλελεύθερη ελίτ, έχει τοποθετήσει στο τραπέζι του κόσμου και μπορεί να εκραγεί σήμερα ή αύριο ή στα επόμενα 10.000 χρόνια και περισσότερο. Η απενεργοποίηση αυτής της βόμβας, μέχρι στιγμής δεν είναι δυνατή!!
  2. Η πυρηνική ενέργεια δεν βοηθάει στην μείωση των εκπομπών του CO2, αντίθετα διαμορφώνει το τοπίο σε ραδιενεργό και υπέρθερμο!
  3. Το ουράνιο, που είναι το καύσιμο για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος με την τεχνολογία της σχάσης του πυρήνα του, είναι ένα σπάνιο ορυκτό που θα τελειώσει ακόμα πιο γρήγορα και από το πετρέλαιο.
Αυτά τα παραπάνω είναι οι σοβαρότερες εστιάσεις. Αν κάποιοι άνθρωποι δεν ήταν άρρωστοι και διεφθαρμένοι, θα είχαν από καιρό τώρα κλείσει όλα τα πυρηνικά εργοστάσια.
Μια ενδιαφέρουσα και πολύ κατανοητή μελέτη, μπορείτε να διαβάσετε σε άπταιστα γερμανοαγγλικά εδώ

Μετέφρασα για σας τα συμπέρασμα της μελέτης:

  • Η ατομική ενέργεια παίζει διεθνώς περιορισμένο ρόλο.
  • Είναι εξαιρετικά δύσκολη η εύρεση εξειδικευμένου προσωπικού.
  • Η κοινή γνώμη είναι πολύ αρνητικά διακείμενη και προτιμά άλλες πηγές ενέργειας. Μάλιστα, όσοι προβληματίζονται με τις κλιματικές αλλαγές, είναι ακόμα πιο αρνητικοί!!
  • Η ατομική βιομηχανία έχει αποδειχτεί σφόδρα αναξιόπιστη. Τις υπερβάσεις στον προϋπολογισμό υποχρεώθηκαν πλειστάκις να αναλάβουν οι φορολογούμενοι.
  • Τα νέα έργα δεν κομίζουν ελπίδες βελτιώσεων των προβλημάτων, αλλά ακριβώς το αντίθετο.
  • Η ατομική ενέργεια εμποδίζει την ανάπτυξη άλλων μορφών ενέργειας.

Τέλος:
  • Ένα καινούργιο ατύχημα,
  • Ένα συμβάν με ραδιενεργή βόμβα,
  • Μια επίθεση σε ατομικό εργοστάσιο ή σε μεταφορά ατομικού υλικού
  • Μια σοβαρή απειλή με ατομικό εκρηκτικό υλικό….
Και αυτό που κάποιοι ακόμα σήμερα αντιλαμβάνονται σαν ενεργειακή ασφάλεια, μπορεί σε μια νύχτα να μεταμορφωθεί σε ένα ασήκωτο εφιάλτη


Και μην ξεχνάτε:

Η βλάβη του περιβάλλοντος σε σχέση με την πυρηνική ενέργεια, δεν περιορίζεται στο πυρηνικό εργοστάσιο, αλλά ξεκινάει, από την εξόρυξη του ουρανίου!



Ορυχείο ουρανίου της Αυστραλίας όπως φαίνεται απο τον google earth

Οι Αβορίνοι της Αυστραλίας πέθαιναν από καρκίνο. Οι ιδιοκτήτες ορυχείων, υποστήριζαν, ότι ο θάνατος των Αβορίνων οφείλεται στο βάρβαρο τρόπο που ζουν.
Κάποιοι επιστήμονες όμως, όπως ο καθηγητής Collin Tatz, ερευνητής για την ζωή των Αβορίνων το είδε αλλιώς:
«Το ίδιο κακό στιλ διαβίωσης έχουν και άλλοι Αβορίνοι της Αυστραλίας, αλλά μόνο αυτοί που ζουν κοντά στο ορυχείο ουρανίου πεθαίνουν από καρκίνο σε διπλάσια ποσοστά»
Για τα ορυχεία ουρανίου, δείτε περισσότερα εδώ

δείτε και το παρακάτω video που είδα και στο rwf:

Montag, 16. März 2009

Sonntag, 15. März 2009

Η τροφή των ανθρώπων

Όπως είπα στο προηγούμενο ποστ, υπάρχει μια ράτσα που μου τη δίνει.
Αύτη η ράτσα ανθρώπων είναι οι φιλόζωοι, γιατί ενώ αγαπούν τα γατάκια και τα σκυλάκια, καταβροχθίζουν άλλα ζώα ΧΩΡΙΣ να νοιάζονται, ούτε καν να κάνουν κάποιες σκέψεις για το ΠΩΣ και ΠΟΥ ζουν αυτά τα δυστυχισμένα ζωντανά,


Δείτε αυτο το video και κάντε κλικ εδω, όπου θα βρείτε το ίδιο με ελληνικούς υπότιτλους



Είπα να σας χαλάσω το κυριακάτικο φαγητό.

Εγω πάντως τρώω ψάρια, αν και δείτε και το παρακάτω διάγραμμα και ανατριχιάστε έτι περισσότερο!

Γι αυτό πρέπει να γίνουμε κατά 6/7 χορτοφάγοι και μόνο κατά 1/7 ψαροφάγοι ή κρεατοφάγοι και όταν θα φάμε κανένα ζωάκι, να εχει δει το φως του ήλιου. Είναι πολύ πιο ακριβό το βιολογικό κρέας, αλλα όταν θα το έχετε μειώσει,ΔΕΝ θα επιβαρύνει το πορτοφόλι σας. Αντιθετα θα το ελαφρώσει και εσείς θα είστε πιο υγιείς!!
Σκεφτείτε το σοβαρά!


Η κατάρρευση της υδρόβιας ζωής, λόγω υπερβολικής αλιείας.

Το διάγραμμα το ψάρεψα εδώ

Dienstag, 10. März 2009

Πέντε πράγματα που μ ενοχλούν


Ετσι θα φαινόταν ο κόσμος αν τον ζωγραφίζαμε σύμφωνα με την διανομη του παγκόσμιου πλούτου
(παρόμοιοι χάρτες εδώ)


Πέντε πράγματα που μ ενοχλούν:
Παρότι έχουμε πει εδώ, ότι δεν πολυγουστάρω να μιλάω για την εαυτή μου, είπα να μην χαλάσω το χατίρι στο φίλο μου το χαμόγελο και στον φίλο greekrider και να σας μιλήσω για 5 πράγματα που με τσαντίζουν:

1. Σιχαίνομαι τη τσιγγουνιά.

Όχι πως μ αρέσει η σπατάλη, καθόλου δεν προασπίζομαι τους σπάταλους. Τι στα κομμάτια οικολόγα θα ήμουν;

Απεχθάνομαι τον τσιγκούνη, γιατί πίσω από την τσιγγουνιά του κρύβει την μικροψυχία του. Ο τσιφούτης είναι στεγνός από συναισθήματα, δεν θα μπορέσει ποτέ του να νοιώσω αλληλεγγύη και τρυφερότητα ούτε για τον σύντροφό του, ούτε για τον φίλο του. Κατά βάση, δεν θα αποκτήσει ποτέ σύντροφο ή φίλο.
Ο μόνος σύντροφος στη ζωή του θα είναι τα λεφτά του και τα υπάρχοντά του.

Θα μου επιτρέψετε να γίνω λίγο πιο σαφής.

Όταν μιλάω για φιλαργυρία, δεν εννοώ απλώς την φιγούρα του Μολιέρου, του ανθρώπου δηλαδή, που κλωσά τα χρήματα και αδυνατεί να τα ανταλλάξει με αγαθά που έχουν αξία, αφού το χρήμα δεν είναι παρά μόνο χαρτιά. Αυτή είναι η αστεία άποψη της φιλαργυρίας, είναι η άποψη η φιλολογική και στην πραγματικότητα η πιο ακίνδυνη.

Με εξοργίζει ο πλούσιος, που ενώ έχει δισεκατομμύρια να φάνε ακόμα και οι κότες, κοιτά να βγάλει από τη μύγα ξύγκι, για να αυγατίσουν ακόμα πιο πολύ τα δισεκατομμύρια του, θαρρείς πως θα καταφέρει ο ανόητος να πάει με αυτά τα δις στ αστέρια.

Πλουτίζουν κρυμμένοι, όχι σε σκοτεινά υπόγεια, αλλά σε λαμπερά παλάτια που κάποιοι άλλοι ανόητοι επιδεικνύουν σε άλλους ανόητους για να τους τρέχουν τα σάλια.


2. Αμέσως μετά, σειρά έχει η σπατάλη,
που ενώ μοιάζει να είναι αντίθετη της φιλαργυρίας, στην πραγματικότητα είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.

Σπατάλη είναι επίδειξη πλούτου, που έχει κλαπεί από κάποιον φτωχό. Η σπατάλη είναι ύβρις. Ο σπάταλος δεν σκέφτεται, τον ανθρώπινο μόχθο που κρύβει κάθε αγαθό, ούτε το αποτύπωμα που αφήνει κάθε μικρό ή μεγάλο αγαθό πάνω στην μάνα μας τη γη. Ο σπάταλος είναι το ίδιο συναισθηματικά άδειος με τον φιλάργυρο.
(μην μπερδεύουμε τον σπάταλο με τον ανοιχτοχέρη, δηλαδή με αυτόν που βρίσκει χαρά όταν μοιράζεται αυτά που έχει, αδιάφορο αν είναι λίγα ή πολλά).



3. Μετά από τα παραπάνω δύο πολύ σοβαρά πράγματα που με ενοχλούν και με εξοργίζουν, υπάρχουν πολλά άλλα μικρότερα. Μ ενοχλούν οι ελληναράδες-σωφεράτζες.

Αυτοί που κορνάρουν και βρίζουν και παρκάρουν ακόμα και μέσα σε κήπους, πάνω σε λουλούδια, δίπλα από εστιατόρια υπαίθρια. Να μην συνεχίσω, ξέρετε πιο καλά από μένα πως οδηγούν οι ελληναράδες. Είναι κάποιες στιγμές, που θάθελα να ήμουν γίγαντας για να μπορώ να τους πλακώσω στις φάπες.




4. Μια άλλη ράτσα ανθρώπων, που μου σπάει τα νεύρα είναι οι φιλόζωοι. Ναι μάλιστα, μου τη δίνουν οι φιλόζωοι, αυτοί που λατρεύουν τα σκυλιά τους και τα γατιά τους και συμμετέχουν σε φιλοζωϊκές εταιρείες, αλλά δεν έχουν ιδέα και καμία άποψη για τις συνθήκες που ζούσαν τα ζώα που καταβροχθίζουν σχεδόν καθημερινά στο τραπέζι τους.

Μάλιστα!! Δηλώνω ευθαρσώς και φωναχτά, ότι όποιος θέλει να αυτοχαρακτηριστεί φιλόζωος, πρέπει να μην βάζει στο στόμα του κρέας από ζωντανά που έζησαν χωρίς ποτέ να δουν το φώς του ήλιου, μόνο και μόνο για τη δόξα του ανθρώπου!!! (επί αυτού θα επανέλθω σε επόμενο ποστ)

5. Τέλος, με τσαντίζουν οι άνθρωποι, που τους λες κάτσε να φάμε ή να πιούμε κάτι, σύμφωνα με την προσταγή των Πυθαγορείων «κάτσε να φας, κάτσε να πιεις αλλιώς σήκω και φύγε» και σου λένε όχι!!

Τα μπαλάκι ας το πάρει όποιος γουστάρει!

Sonntag, 8. März 2009

Και υπέρθερμοι και ραδιενεργοί !!



Α. Πυρηνική Ενέργεια και ζυγοστάθμιση κινδύνων

Πριν από κάποια χρόνια το αμερικανικό κογκρέσο ανέθεσε σε μια επιστημονική επιτροπή να αναπτύξει μια λογική των συμβόλων και να προτείνει έναν συμβολισμό, αναγνωρίσιμο στα επόμενα 10.000 χρόνια.
Την επιτροπή πλαισίωσαν φυσικοί, ανθρωπολόγοι, γλωσσολόγοι, ψυχολόγοι, παλαιοντολόγοι, και καλλιτέχνες .
Στόχος της επιτροπής ήταν να βρουν ένα τρόπο να προειδοποιείται η μελλοντική γενιά για την επικινδυνότητα των πυρηνικών αποβλήτων.
Οι ειδικοί ανακάτεψαν όλη την δύναμη των συμβόλων από τον Όμηρο, τον Χριστό και από όλους τους αρχαίους πολιτισμούς ανά την υφήλιο, αλλά όλη αυτή η έρευνα δεν ήταν δυνατό να ξεπεράσει μια ιστορία δυο ή τριών χιλιάδων χρόνων και δεν έφτασε ποτέ στο βάθος των 10.000 ετών και πιο πίσω.
Μάλιστα, διαπίστωσαν ότι η ερμηνεία των συμβόλων ακόμα και σε πολύ κοντινή χρονική περίοδο είχε δισυπόστατη ερμηνεία. Έτσι λ.χ. αν βρει κανείς πάνω σ’ ένα μπουκάλι μια νεκροκεφαλή, αναγνωρίζει αμέσως έναν κίνδυνο, αντίθετα, αν την ίδια νεκροκεφαλή την βρει πάνω σε έναν τοίχο, ή σε ένα πανί, την ερμηνεύει σαν το πέρασμα χαρούμενων πειρατών.



Με αυτά τα λίγα λόγια περιγράφει ο γερμανός κοινωνιολόγος Ulrich Beck, το θανατηφόρο κίνδυνο των πυρηνικών σταθμών παραγωγής ενέργειας.
Δεν χρειάζεται σχολιάσω περαιτέρω την ανάγλυφη τραγικότητα της εποχής μας. Ο κοινός νους αντιλαμβάνεται ευθύς, ότι ο σημερινός τεχνοκράτης έχει χάσει την αίσθηση των ορίων.

Προσπαθεί να υποθέσει την σημασιολογία της ανθρωπότητας σε ένα απίστευτα μακρινό μέλλον, προκειμένου να εφησυχάσει τις φόβους του για ένα μελλοντικό ολοκαύτωμα, που υπαίτιος είναι αυτός και μόνο αυτός.

Ωστόσο, αιτιολογεί την υπέρβαση αυτή, σαν την μοναδική λύση, προκειμένου να αποφύγει μια άλλη υπέρβαση. Αυτή την υπέρβαση ή αυτών των υπερβολών που έχουν ήδη οδηγήσει τον πλανήτη σε τροχιά υπερθέρμανσης με γνωστούς και όχι υποθετικούς – κινδύνους.

Τι δηλώνει περήφανα και πλήρους γνώσης ο σημερινός φιλελεύθερος τεχνοκράτης;

καλλίτερα πυρηνικοί και ραδιενεργοί παρά υπέρθερμοι!

ή για να παραφράσω τον Κάλβο



Και αν είναι να πεθάνετε


για τα λεφτά μου,



Θείος είναι ο θάνατος,



Μια φορά κανείς πεθαίνει.











Μόνο που με την τύφλα του ο σημερινός τεχνοκράτης, δεν βλέπει ότι και αυτός τον ίδιο θάνατο θα συναντήσει.


Β. Η χρήση πυρηνικών καυσίμων, δεν μειώνει την εκπομπή του CO2.

Στην συνέχεια προηγούμενης ανάρτησης, για το ψεύτικο και παραπλανητικό δίλλημα, της τάχα μου τάχα μειωμένης εκπομπής CO2, παραθέτω παρακάτω ένα άρθρο από το Courier International, που τεκμηριώνει την παραπάνω θέση.

Μεταφράζω την αρχή που είναι και η ουσία:

Είναι ένα πράγμα να παρουσιάζεται η πυρηνική ενέργεια, ως πανάκεια για την μείωση των εκπομπών CO2 και άλλο πράγμα είναι η πραγματικότητα.
l’Agence internationale de l’énergie, υπολόγισε ότι στα επόμενα έτη 2010 μέχρι 2050, προκειμένου να πέσουν στο μισό οι εκπομπές CO2 θα πρέπει να αυξηθεί ο αριθμός των πυρηνικών σταθμών κατά 32 μονάδες ετησίως, φτάνοντας στις 1280.

(Η κατασκευη ενός πυρηνικού εργοστασίου διαρκεί τουλάχιστον 10 χρόνια και υπάρχει ΕΝΑΣ μοναδικός κατασκευαστης στο κόσμο που παράγει τον πυρήνα του που η δυνατότητα του δεν ξεπενάει τα 4 κομμάτια ανά έτος)

Το σύνολο ΟΜΩΣ της μείωσης CO2, δεν θα ξεπερνούσε το 6%, υποθέτοντας ότι οι συνθήκες εξόρυξης του ουρανίου θα είναι οι ίδιες με τις σημερινές, πράγμα που δεν ισχύει, καθόσον θα πρέπει να γίνουν εκτεταμένες εκσκαφές για να γίνει εξόρυξη νέου ουρανίου και επομένως θα αυξηθούν και οι εκπομπές CO2.

Το άρθρο αναφέρει και άλλα ενδιαφέροντα για τον εφιάλτη αυτόν που λέγεται πυρηνική ενέργεια.

Présenter le nucléaire comme la panacée face aux émissions
de gaz à effet de serre est une chose ; parvenir
à construire les installations nécessaires pour atteindre
cet objectif en est une autre. Dans ses “Perspectives
sur les technologies de l’énergie 2008”, l’Agence internationale
de l’énergie a calculé que, pour parvenir à baisser
de moitié le niveau des émissions entre 2010 et 2050,
il faudrait construire 32 réacteurs chaque année durant
cette période, soit quelque 1 280 unités. Avec, à terme,
toujours selon l’AIE, une “économie” de CO2 de 6 %.
Le bimestriel américain Mother Jones cite une étude
publiée début 2008 qui indique que les réserves d’uranium
exploitables dans le monde déclinent rapidement
et que, évidemment, “si la filière est amenée à se développer,
ce déclin n’en sera qu’accéléré”. En fait, relève
le bimestriel américain, “l’accès à un minerai d’uranium
d’une qualité suffisante pour alimenter des réacteurs
nucléaires est de plus en plus difficile : il faut creuser toujours
plus profond, l’extraction est toujours plus complexe,
la qualité toujours moins bonne”. Avec un effet collatéral :
plus l’accès à l’uranium est difficile, plus il faut employer
d’engins émettant des gaz à effet de serre. “La filière
nucléaire, prise de bout en bout”, remarque ironiquement
un ingénieur australien, “va finir par dégager autant de
ces gaz qu’une centrale à gaz classique.” Echapper au gaz,
russe celui-là, serait l’une des vertus secondaires de la
filière atomique. La crise entre Moscou et Kiev, cet hiver,
a laissé des traces, et assurer l’approvisionnement énergétique
devient une priorité européenne. Seulement
voilà, à lire le quotidien moscovite Izvestia, l’indépendance
nucléaire n’est qu’un leurre. “L’uranium russe est
utilisé dans les centrales allemandes, britanniques, suisses,
néerlandaises, finlandaises… Rosatom détient 40 % du
marché des services d’enrichissement de l’uranium naturel.
Une centrale sur six dans le monde fonctionne au
combustible russe. Et la Russie ne cesse de gagner des
parts de marché, en Inde et aux Etats-Unis notamment,
grâce à la qualité de ses produits.”
Moscou va d’ailleurs peut-être bientôt devoir fournir Pékin,
dont les rêves de grandeur nucléaire se heurtent à la réalité,
selon les professionnels du secteur contactés par
le quotidien cantonais 21 Shiji Jingji Baodao. Ils lui ont
déclaré que “les réserves en uranium de la Chine ne peuvent
alimenter que le tiers des centrales nucléaires prévues
pour 2020. Il va donc falloir trouver de nouveaux fournisseurs.
La Chine a d’ailleurs signé en 2008 des accords d’approvisionnement
avec Areva et avec le Kazakhstan.”
Autre goulet d’étranglement de la filière, la pénurie de
personnels formés (techniciens et ingénieurs), “tant pour
la conception et la réalisation des centrales que pour leur
maintenance et leur surveillance ultérieures”, constate
The Bulletin of the Atomic Scientists. C’est là un problème
majeur à résoudre impérativement pour pouvoir développer
cette filière. “La formation est évidemment la solution,
et à tous les niveaux, pas seulement à celui des
études supérieures.”
Mother Jones note aussi que, “pour certains éléments clés
des réacteurs, le nombre de fabricants et leur productivité
est très en deçà des besoins, notamment en matière
de réacteurs de forte puissance”.
Le quotidien britannique The Times, pour sa part, met l’accent
sur un problème sidérurgique. Il apparaît, en effet,
que les grands constructeurs de réacteurs dépendent tous
du même fournisseur pour la fabrication des coeurs de
réacteur, des lingots d’acier de 600 tonnes coulés tout
d’une pièce. En 2006, révèle The Times, les principaux
acteurs de l’industrie nucléaire (dont Areva et Toshiba) se
sont inquiétés des limites de cette usine, qui appartient
à Japan Steel Works (JSW) et qui ne peut produire que quatre lingots par an ! Certes, JSW a décidé d’investir lourdement
afin de doubler cette production, et l’entreprise
accepterait même de négocier des transferts de technologies
– mais sous quelles conditions ? – pour que la production
passe à douze lingots par an en 2011. Mais, même
ainsi, on voit mal comment pourraient être construits les
quelque 237 nouveaux réacteurs qui, selon les décomptes
de la World Nuclear Association, sont annoncés pour les
vingt et une prochaines années…

συνεχίζεται

Samstag, 7. März 2009

Κιτσ και εκκλησία


Είχα ετοιμάσει άλλη ανάρτηση,

αλλά διάβασα τον Ab Irato και δεν άντεξα:

Κοιτάχτε ΤΟ ΚΑΡΑκιτσαριό!!!

Εκτός και αν ο γούμενος βρήκε το δρόμο να επικοινωνεί με τον Κύριο μέσω κινητού. Ε, τώρα η καμπάνα ξεπεράστηκε.

Κύριε ελέησον που λένε και άλλοι συνμπόγκερσ μας!!!!!!!

Donnerstag, 5. März 2009

Το 13ο Υπόγειο - Βαγγέλης Μπέκας



Το μπλόγκ του φίλου Barouak είναι από τα πρώτα μπλόγκ που είχα δώσει ιδιαίτερη προσοχή.
Έχει ένα σουρεαλιστικό στυλ και ασκεί μια αδιάκοπη και θα έλεγα «χαρούμενη» κριτική στην σημερινή πραγματικότητα.
Με την έκφραση «χαρούμενη» προσπαθώ να σηματοδοτήσω το στυλ με το οποίο ασκεί την κριτική, το στυλ δηλαδή το σουρεαλιστικό και όχι το αποτέλεσμα.
Ο Βαγγέλης Μπέκας, κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό και το πρώτο του βιβλίο «το 13 υπόγειο»
Ο ήρωας του βιβλίου κινείται σε ένα εφιαλτικό, οργουελικό και


Από την Μητρόπολη του γερμανού σκηνοθέτη Fritz Lang

φριτσλανκικό κόσμο, στον οποίο η ΕΤΑΙΡΕΙΑ επεκτείνεται σιγά –σιγά σαν πανούκλα τόσο στον πάνω όσο και στον κάτω κόσμο.
Καταβροχθίζει, όχι μόνο τους υπαλλήλους της, αλλά και όλη τη γη.
Υπογείως μπορεί κανείς να ταξιδέψει με υπερταχύτατα τραίνα από την Αφρική, στην Ισπανία και στην Ελλάδα εντός ολίγων ωρών. Οι Μάνατζερ, αναλώσιμοι και αυτοί στο βωμό του χρήματος, χρησιμοποιούν τους εργαζόμενους με τον πιο απεχθή τρόπο που μπορεί κανείς να διανοηθεί. Στον κόσμο αυτό μπορεί κανείς να σκεφτεί οτιδήποτε θέλει, αλλά ποτέ και με καμιά δύναμη δεν μπορεί να παραιτηθεί από την ΕΤΑΙΡΕΙΑ. Αυτή αποφασίζει, αν θα ζήσεις στον επάνω κόσμο της κατανάλωσης και της «ευτυχίας» ή στον κάτω κόσμο της εργασίας και της σκλαβιάς.
Βιβλίο, σκληρά μεταφορικό και αν μπορούσα να σκεφτώ ένα οποιοδήποτε μέλλον του σημερινού φιλελεύθερου κόσμου, θα έλεγα σκληρά προφητικό.

Εύχομαι στον Βαγγέλη Μπέκα, να συνεχίσει να έχει έμπνευση και διάρκεια η συγγραφική ζωή του!

Αγοράστε και διαβάστε το βιβλίο πριν εξαντληθεί, γιατί τωρα τελευταία έχω κάνει την εμπειρία να ακούω: εξαντλήθηκε!

Montag, 2. März 2009

S.O.S. Σώστε τους σπόρους της γης! UPDATE


Ανάσα έδωσε η υπουργός Γεωργίας της Γερμανίας στην αγωνία εκατομμυρίων πολιτών φίλων του πλανήτη για τη διατηρηση της ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΟΥΓΓΑΡΙΑ!
Με τους 29 αρνητικούς ψήφους της, η ζυγαριά έγυρε υπέρ της γης και κατά της ΜΟΝΣΑΝΤΟ:
Η απόφαση για την διατηρηση της απαγόρευσης πάρθηκε με 282 υπέρ της απαγόρευσης!!!!!!!!!!

Στις 2 Μαρτίου θα διεξαχθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψηφοφορία για την υποχρεωτική άρση της απαγόρευσης της καλλιέργιας μεταλλαγμένου καλαμποκιού στην Αυστρία και την Ουγγαρία και αμέσως μετά στην Ελλάδα και τη Γαλλία.
Για την διατήρηση της απαγόρευσης απαιτείται ειδική πλειοψηφία 255 ψήφων από τους 345!
Θα μπορούσε να ήταν ανάποδα: Δηλαδή για την άρση της απαγόρευσης να χρειάζεται ειδική πλειοψηφία, αλλά δυστυχώς η επιθυμία των Βρυξελλών είναι να επιτραπούν τα μεταλλαγμένα και θα το επιτύχουν με όλα τα μέσα.

Προσέχτε τώρα:
Η υπουργός Γεωργίας της Γερμανίας, κάτω από την πίεση του γερμανικού λαού, έχει ταχτεί υπέρ της διατήρησης της απαγόρευσης των μεταλλαγμένων. Θα περίμενε, λοιπόν κανείς να ψηφήσει έτσι και στις Βρυξέλλες.
Αλλά όχι! Στις Βρυξέλλες, λέγεται ότι ΔΕΝ θα εμφανιστεί και με τον τρόπο αυτό θα αφαιρεθούν οι 29 ψήφοι που χρειάζονται για την διατήρηση της απαγόρευσης.
Με την άρση της απαγόρευσης, όχι μόνο θα επιτραπεί η ελεύθερη διακίνηση και ελεύθερη καλλιέργεια των μεταλλαγμένων, αλλά

θα είναι υποχρεωτική σε όλη την Ε.Ε. και δεν θα εξαρτάται απο την βούληση των κρατών μελών.

Στην υπόθεση αυτη, κρίσιμη ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η συντριπτική πλειοψηφία των λαών της Ε.Ε. αλλά η ψήφος της Γερμανίδας υπουργού γεωργίας.
Αναμένουμε λοιπόν με αγωνία την ψήφο ή την απουσία ψήφου της υπουργού.
Οι σπόροι της γης και άλλες οικολογικές οργανώσεις έχουν κινητοποιηθεί με διαδικτυακές προτροπές προς την υπουργό, για να παραστεί στη ψηφοφορία και να ψηφίσει κατά της άρσης.

e-mail προς την υπουργό εδώ.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...