Montag, 24. Mai 2010

Είμαστε όλοι Ελληνες.


O Jean Ziegler υπέγραψε και αυτός μεταξύ άλλων την παρακάτω έκκληση:


Appel des Appels -Midi-Pyrénées Τουλούζη, 13 Μαίου 2010
contact.ada.mp@gmail.com

ΔΗΛΩΣΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ Κο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΌ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Εμείς οι πολίτες, επαγγελματίες της περίθαλψης και ψυχικής υγείας, της κοινωνικής εργασίας, της δικαιοσύνης, της έρευνας, της πληροφορίας, της τέχνης και του πολιτισμού, καθώς και όλων των κλάδων που αναφέρονται στη δημόσια υπηρεσία, ενωμένοι υπο την ονομασία Appel des Appels-Midi-Pyrénées, (Έκκληση των Εκκλησεων Νοτιας Γαλλιας-Πυρηναιων), δηλώνουμε ότι είμαστε στο πλευρό του ελληνικού λαού, υποστηρίζοντας το κίνημα αντίστασης του, ενάντια της χρηματιστηριακής δικτατορίας των αγορών.
Για τον λόγο αυτό και με την παρούσα δήλωση, απαιτούμε την άρση του σχεδίου των μέτρων αυστηρής λιτότητας στα οποία αδίκως, η ελληνική κυβέρνηση καθώς και το σύνολο των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης, σε συμμαχία με το ΔΝΤ, υποβάλουν τον ελληνικό λαό. Προφασιζόμενη ότι αναχαιτίζει τις «χρόνιες παθήσεις» της κατάχρησης, διαφθοράς, δωροδοκίας, ελλείματος και χρέους, απο τις οποίες πάσχει το ελληνικό κράτος, η αυστηρή αυτή αγωγή, καταστροφική ως προς τις συνέπειες, απέχει πολύ απο το να μπορέσει να καταστείλλει το ξέσπασμα μιας ακόμα βαθύτερης κρίσης.
Τόσο η ελληνική κυβέρνηση όσο και οι υπόλοιπες κυβερνήσεις της Ευρωζώνης δεν δύνανται ν’αγνοούν ότι -στερώντας το ελληνικό κράτος της κυριαρχίας και αυτονομίας του, ρίχνοντας το ως βορά σε χρηματιστές και ξέφρενους κερδοσκόπους- το σχέδιο των μέτρων τους δεν μπορεί παρά να οδηγήσει ολόκληρη τη χώρα στο χάος, την ύφεση, την ανέργια, τον εξευτελισμό και την ανέχεια.
Η Ελληνική κυβέρνηση καθώς και οι υπόλοιπες κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, δεν δύνανται ν’αγνοούν ότι -επιβάλοντας μέτρα που δεν κάνουν παρά να αυξάνουν τις αδικίες και τις ανισότητες-, θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την κοινωνική συνοχή, συνθλίβουν τους πιο αδύναμους, θυσιάζοντας τα δικαιώματα τους.
Δεν δύνανται ν’αγνοούν ότι προφυλάσσοντας τους πραγματικούς υπαίτιους και υπεύθυνους αυτής της κρίσης, γίνονται έτσι και οι συνένοχοί τους.
Αυτή η επιλογή φέρει σοβαρότατες και βαριές συνέπειες, που ήδη εξάλλου εκδηλώθηκαν μέσα απο τα τόσο τραγικά γεγονότα της 5ης μαίου, των οποίων όλοι εμείς υπήρξαμε, δίχως εξαίρεση, μάρτυρες.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, ΤΗΣ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, ΤΩΝ ΕΛΛΕΙΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ, ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ :

ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΕΝΟΧΟΙ, ΝΑ ΔΙΩΚΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΑΥΤΗΡΑ.

ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΠΗ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΗΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΑΣ.

ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ -ΟΝΤΑΣ ΕΞΩΣΤΡΑΚΙΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΓΧΡΗΜΑΤΙΣΜΟ- ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΑΝ ΚΕΝΤΡΟ ΒΑΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΓΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΠΙΟ ΔΙΚΑΙΑ ΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΑΣ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΝ ΤΙΣ
ΕΘΝΙΚΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΕΚΚΛΗΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

ΤΈΛΟΣ, ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΤΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΕΝΟΣ ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, ΣΕ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΕΤΑΙΡΙΕΣ, ΤΟΥΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ, ΩΣΤΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΝΑ ΣΥΝΕΙΣΦΕΡΟΥΜΕ
ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ, ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ
ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ ΤΟΥ ΜΟΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

Υπογράφηκε απο το Appel des Appels Midi-Pyrénées
_______________________

Jean Ziegler : « Η ΕΕ παίζει το παιγνίδι του ΔΝΤ και των πολυεθνικών»


Ο κοινωνιολόγος και στέλεχος του ΟΗΕ, που υπέγραψε την διαμαρτυρία της l’Humanité, με την ευκαιρία της επανέκδοσης του τελευταίου βιβλίου του, το μίσος προς τη Δύση, έδωσε της παρακάτω συνέντευξη:

Ποια είναι η αντίληψη σας για την ελληνική κρίση και των συνεπειών της;

Jean Ziegler:

Το δεξιό καθεστώς του Καραμανλή που προηγήθηκε της τωρινής κυβέρνησης του Πασόκ (σοσιαλιστική) ήταν ένα σύστημα συστηματικής λεηλασίας των πόρων της χώρας. Όπως στις Δημοκρατίες της Μπανανιάς, είδαμε ιδιωτικοποιήσεις των πόρων της Ελλάδας σε μεγάλη κλίμακα συνοδευμένες με πολύ μεγάλη φοροδιαφυγή. Έγκυρες ελβετικές τραπεζικές πηγές εκτιμούν ότι μόνο σε ελβετικές τράπεζες, βρίσκονται πάνω από 36 Δις Ευρώ ελληνικά κεφάλαια που προέρχονται από αυτή τη φοροδιαφυγή. Επιπλέον, ορισμένοι από του μεγαλύτερους Έλληνες εφοπλιστές μετέφεραν την έδρα τους στο εξωτερικό – αρχής γενομένης από τον σημαντικότερο ανάμεσα τους, τον Λάτση, που εδρεύει στο Versoix κοντά στη Γενεύη.
Το σκάνδαλο, είναι ότι ανήκει πλέον στον ελληνικό λαό και στους εργαζόμενους του να πληρώσουν βαριά για την σχεδόν-χρεωκοπία του Κράτους, ενώ οι άρχουσες τάξεις φυγάδεψαν το κυριότερο μέρος των περιουσίων τους. Τα χρέη του Κράτους ισοδυναμούν σήμερα με 112% του ελληνικού ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν).

Τι πιστεύετε για το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) σ’ αυτή τη κρίση;

Jean Ziegler:
Υπάρχει εκεί ένα δεύτερο αληθινό σκάνδαλο. Με τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογούμενων (των 15 χωρών του Ευρώ και των Ελβετών), επιβάλλονται αυστηροί όροι στον ελληνικό πληθυσμό. Στο όνομα της διάσωσης της χώρας, της οποίας οι πόροι λεηλατήθηκαν από την δεξιά κυβέρνηση, επιβάλονται σημαντικές κοινωνικές οπισθοδρομήσεις (πάγωμα μισθών, μειώσεις των κοινωνικών παροχών και του αριθμού των δημόσιων υπαλλήλων…) και νέες ιδιωτικοποιήσεις, βοηθώντας μ αυτό το τρόπο τις βαριά χρεωμένες μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες. Στη πράξη, είναι η ευκαιρία για την Ευρώπη και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της να διαλύσουν το Ελληνικό κοινωνικό Κράτος ενώ το ΠΑΣΟΚ είχε έρθει στην εξουσία με ένα πρόγραμμα προώθησης της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Ποια θα ήταν μια δικαιότερη λύση αυτής της κρίσης;

Jean Ziegler:
Θα έπρεπε οι Ευρωπαίοι και η ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή κεντρική Τράπεζα) να προκαταβάλουν στη Ελλάδα κονδύλια με προνομιακά χαμηλά επιτόκια που να της επιτρέψει να τηρήσει γρήγορα τις υποχρεώσεις της. Όμως η χώρα τέθηκε ενώπιο του διλήμματος: ή δανείζεστε στη – πολύ – υψηλή τιμή ή δεχτείτε το σχέδιο ΕΕ-ΔΝΤ και τους οικονομικούς περιορισμούς του. Η Ελλάδα αντιδρούσε να υποβληθεί στους ανάξιους όρους της Ευρώπης και του ΔΝΤ ελπίζοντας να μπορέσει να δανειστεί για λογαριασμό της στη διεθνή αγορά. Ωστόσο με την υποβάθμιση της πιστοληπτικής της ικανότητας από πλευράς του ιδιωτικού πρακτορείου αξιολόγησης Standard and Poors, μειώθηκε σε τέτοιο βαθμό η φερεγγυότητα του Ελληνικού Κράτους, ώστε ο δανεισμός της χώρας από την αγορά να γίνει αδύνατος (επιτόκια κοντά στα 20%). Δεν είχε πια άλλη επιλογή παρά να παραδοθεί στους όρους του σχεδίου ΕΕ-ΔΝΤ.

Η ΕΕ έπαιξε λοιπόν το ρόλο που συνήθως ανήκει στο ΔΝΤ και τους νεοφιλελεύθερους οικονομολόγους του.

Jean Ziegler:
Τελείως. Με την Ελλάδα, η ΕΕ αναπαράγει πρακτικά το ίδιο σχήμα των προγραμμάτων διαρθρωτικών προσαρμογών που επιβάλει το ΔΝΤ σε φτωχές χώρες όπως το Μπουρκίνα-Φάσο ή το Μπανγκλαντές. Περιληπτικά, πρόκειται να εξαρθρωθεί το κοινωνικό Κράτος, ώστε να γίνει η χώρα «ελκυστική για τις ξένες επενδύσεις». Με αυτό τον τρόπο, η ΕΕ και η ΕΚΤ παίζουν εντελώς το παιγνίδι του ΔΝΤ και των πολυεθνικών εταιρειών. Η ΕΕ απόδειξε για άλλη μια φορά ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια οντότητα στην υπηρεσία των ολιγαρχών του χρηματοοικονομικού παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου.
__________________________
1. Συνέντευξη από Ramine Abadie

Η σπατάλη και η διαφθορά δεν είναι μόνο ελληνικό σπόρ



Μπορεί η φωνή των πλουσίων να μην είναι πάντα άδικη, αλλά καλά θα κάνουμε να την ακούμε για να μην ξεχνάμε τι σημαίνει αδικία.*

Στη συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης απαντώντας σε εκείνους που σωστά θα πουν, ότι ναι εμείς οι Έλληνες (η σωστη έκφραση είναι κάποιοι Ελληνες, όπως σωστά παρατηρεί και ο Vrennus στα σχόλια) ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητες μας μέχρι που ήρθε η κρίση, θα απαντήσω, ότι δεν είναι μόνο η Ελλάδα που έζησε και ζει μέσα σε μια αλόγιστη χλιδή και σπατάλη, αλλά όλος ο δυτικός κόσμος έζησε και συνεχίζει να ζει σε μια φρενίτιδα διασπάθισης του πλούτου της γης και δολοφονίας της φύσης, μεταμορφώνοντας τον πλανήτη σιγά – σιγά σε μια απέραντη έρημο.
Ζούμε σε ένα κόσμο ανάποδα. Η λέξη ύφεση είναι ο ίδιος ο διάβολος μεταμορφωμένος, ενώ η ανάπτυξη είναι συνυφασμένη με την ευτυχία και τη ζωή. Είναι ο Θεός που μας προστατεύει και μας αγαπά!
Με τη κρίση όλα έγιναν χρήμα. Η οικολογική καταστροφή στο κόλπο του Μεξικού, μόλις και μετά βίας αποτελεί το ένα χιλιοστό του χρόνου των ειδήσεων. Δηλαδή ποιων ειδήσεων; Οι ειδήσεις γέμιζαν και συνεχίζουν να γεμίζουν με τις δηλώσεις του κάθε ηλίθιου οικονομολόγου διεθνούς εμβέλειας που αισθάνεται υποχρεωμένος να μας βομβαρδίζει με όποια αηδία περνάει από το μυαλό του. Δηλαδή ποιο μυαλό του; Αυτό που νομίζει ότι έχει!
Πως φτάσαμε στη κρίση; Θα απαντήσω με ένα άλλο ερώτημα: Υπήρχε μια, έστω μια πιθανότητα να φτάσουμε κάπου αλλού;
Και επειδή, όταν κανείς κλαίει για το παρελθόν, απλώς αγνοεί το μέλλον, σταματήστε τις κλάψες και σκεφτείτε το αύριο!
Ένα αύριο, που όλοι αυτοί οι κρετίνοι πολιτικοί αρχηγοί των εταίρων μας Ευρωπαίων δεν θα ξέρουν πώς να διαχειριστούν τα ελλείμματα, τα χρέη, τα εκατομμύρια των ανέργων, την αύξηση της εγκληματικότητας, την απαρχή των ελλείψεων βασικών αγαθών και υπηρεσιών και το αργά αλλά σταθερά επερχόμενο χάος στην ανεξέλεγκτη και αχαλίνωτη αγορά.
Μας κατηγορούν για σπατάλη! ποιοι;
Το 2008, η Goldman Sachs κατέβαλε κατά μέσον όρο 163.000 ευρώ σε κάθε υπάλληλο της, η Morgan Stanley 106.000 και η Merrill Lynch 85.000.
Μεταξύ 2003 και 2007, σύμφωνα με τον οίκο Boomberg, οι παραπάνω τράπεζες και η Bear Stearns κατέβαλαν στους υπαλλήλους τους ποσό 116 δις ευρώ επιπλέον του μισθού τους.
Όμως τα κέρδη των υψηλόβαθμων υπαλλήλων είναι ακόμα πιο εξωφρενικά. Λέγεται ότι ο Ρίτσαρντ Φούντ πρώην διευθυντής της Lehman Brothers κέρδισε μέσα σε τρία χρόνια 340 εκατομμύρια ευρώ.
Ο πρόεδρος της Πόρσε έλαβε το 2007 πάνω από 77 εκατομμύρια ευρώ.
Στο μεταξύ τα συνταξιοδοτικά ταμεία των ΗΠΑ έχασαν 2000 δις δολάρια. **

Μας κατηγορούν για διεφθαρμένους και διαπλεκόμενους:

Ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Χενρι Πόλσον, πρώην διευθυντής της Goldman Sachs, υποχρέωσε τον πρόεδρο της Bear Stearns να πουληθεί στην J.P Morgan. Του διαμήνυσε βάζοντας τους το πιστόλι στον κρόταφο: «η κλείνεις συμφωνία ή σε υποχρεώνουμε να κηρύξεις πτώχευση.» Προηγουμένως και σε λιγότερο από 100 ώρες η μετοχή της J.P Morgan στο χρηματιστήριο είχε πέσει από τα 70 δολάρια στα 2.
Η περιουσία των τριών πλουσιότερων ατόμων του πλανήτη ξεπερνά τη περιουσία των 48 φτωχότερων χωρών.

Οι ιστορίες δεν έχουν τέλος! Διέξοδος δεν υπάρχει!
Οι σημερινοί πολιτικοί και διανοούμενοι προσπαθούν να βρουν λύση σε ένα σύστημα που έχει σαπίσει. Ψελλίζουν καθημερινά τα ίδια και τα ίδια. Θα πιάσουμε τους φοροφυγάδες, θα ιδιωτικοποιήσουμε τη μάνα μας, θα απελευθερώσουμε τα ταξί και τα υπόλοιπα τρελά, όπως θα μειώσουμε τις συντάξεις, τους μισθούς, τα δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων, την νυχτερινή εργασία θα την πληρώνουμε σαν ημερήσια, την Κυριακάτικη σαν καθημερινή, το 8ωρο θα γινει 12ωρο, αλλά θα αμείβεται σαν εξάωρο, επιδόματα θα παίρνουν μόνο οι υπάλληλοι της Βουλής, κλπ. κλπ. Συσκέφτονται καθημερινά για να εφεύρουν τρόπους να μαζέψουν ψίχουλα όταν τους λείπουν καρβέλια.
Το μεγαλείο της ανθρώπινης ηλιθιότητας σε όλο της το μεγαλείο.
Είναι φανερό, ότι μια εποχή δύει και μια άλλη ανατέλλει. Και δυστυχώς τέτοιες ιστορικές εποχές δεν είναι ντυμένες με ρόδα αλλά με βία και θάνατο!

_________________
*Αντιστροφή της πρότασης «Μπορεί η φωνή των φτωχών να μην είναι πάντα δίκαιη, αλλά καλά θα κάνουμε να την ακούμε για να μην ξεχνάμε τι σημαίνει δικαιοσύνη», που δεν θυμάμαι ποιος την πρωτοδιατυπωσε.
** Τα ασφαλιστικά ταμεία χάνουν λεφτα, επειδή οι τράπεζες παίζουν στο καζίνο τις αποταμιεύσεις των εργαζομένων, και όχι γιατι οι συνταξιούχοι έγιναν πολλοί και αμείβονται με υπέρογκα ποσά, όπως μας τσαμουνάνε οι πολύξεροι!!!

Donnerstag, 20. Mai 2010

Διαφθορές και διαφορές



Το πάρτυ τέλειωσε, δήλωσε η κυρία Γκαίμπελς. Εννοούσε, ότι εμείς εδώ στην Ελλάδα τρώμε με χρυσά κουτάλια εις υγείαν των κορόιδων Γερμανών που δουλεύουν σαν τα σκυλιά.
Έχουμε όλοι Καγιέν και τζιπ, κότερα πολυτελείας, πισίνες στα παλάτια μας, πίνουμε ντοπ-περινιον και τρώμε μπελούγκα, σε πλήρη αντίθεση με τους φρόνιμους βόρειο-ευρωπαίους, που με το ζόρι καταφέρνουν να αγοράσουν τη φτηνιάρικη μπύρα τους, τα παρακατιανά φοκσβαγκεν ή ρενώ, τις πατάτες και λοιπές τροφές για φτωχούς.
Είμαστε ελεεινοί φοροφυγάδες! ακόμα και οι σύζυγοι των υπουργών μας κλέβουν την εφορία ασύστολα, να μη μιλήσουμε για τους μεγαλογιατρούς, τους μεγαλομηχανικούς, τους μεγαλοδικηγόρους τους μεγαλομεγάλους, πάλι σε αντίθεση με όλους τους άλλους εταίρους μας που χωρίς εξαίρεση πληρώνουν τους φόρους τους!


Ψέματα;

Αυτά πιστεύουν όλοι σχεδόν οι Έλληνες, όλοι οι βορειοευρωπαίοι και τώρα εσχάτως προστέθηκαν και οι κινέζοι!


Είναι όντως έτσι;

Εσείς τι πιστεύετε;

******************************************************

1. Η καρικατούρα απο http://www.koufogiorgos.de/

σε κάποιο φορολογικό παράδεισο, λέει ο ένας: "Η ευρώπη θα φορολογήσει τις χρηματαγορές"

και ρωτάει ο άλλος "Ευρώπη; που είναι αυτό;"
2. Ο πίνακας είναι του Grambs 1935, απο μια συλλογή για την κρίση του 29

Mittwoch, 19. Mai 2010

Τέρμα οι κουκουλοφόρες στη Γαλλία



ψηφίστηκε ο νόμος κατά της μπούργκας. Μάλιστα το πρόστιμο θα το πληρώνει και ο σύζυγος επί 7!
1000 Ευρώ πρόστιμο η κουκουλουφόρα γυναίκα, 7000 ο σύζυγος!!!

Μπράβο στη Γαλλία, πάντα μπροστά.

Πάνω απο μήνα ρεουν 700.000 λίτρα την ημέρα στη θάλασσα του Μεξικού

Οταν η οικονομική κρίση μας κάνει να ξεχνάμε τα υπόλοιπα:

Dienstag, 18. Mai 2010

Οι δέκα εντολές της φιλελεύθερης θρησκείας




Εντολή πρώτη:
θα σε οδηγεί ο εγωισμός σου και θα ενταχθείς πειθήνια στο κοπάδι των καταναλωτών.

Εντολή δεύτερη:
Θα χρησιμοποιείς τον πλησίον σου ως μέσο για την επίτευξη των στόχων σου.

Εντολή τρίτη:
Θα μπορείς να λατρεύεις όλα τα είδωλα της αρεσκείας σου αρκεί να λατρεύεις τον υπέρτατο θεό, την Αγορά
Εντολή τέταρτη:
δεν θα κτίζεις καμιά δική σου άποψη που να αποτρέπει την ένταξη σου στο κοπάδι,
Εντολή πέμπτη:
θα πολεμάς κάθε κυβέρνηση και θα εκθειάζεις την «καλή διακυβέρνηση»
Εντολή έκτη:
Θα προσβάλεις κάθε δάσκαλο που θα είναι σε θέση να σε διαπαιδαγωγήσει
Εντολή έβδομη:
θα παραβλέπεις τη γραμματική και θα εκχυδαΐζεις το λεξιλόγιο
Εντολή όγδοη:
Θα παραβιάζεις τους νόμους χωρίς να συλλαμβάνεσαι
Εντολή ένατη:
Σε σχέση με την τέχνη θα παραβάσεις μια και καλή τη πόρτα που ήδη άνοιξε ο Ντισάμπ
Εντολή δέκατη:
Θα απελευθερώσεις τις ορμές σου και θα αναζητάς ηδονή χωρίς όρια.
**********************
από το βιβλίο του Ιγνάσιο Ραμονέ: Το απόλυτο κράχ, εκδόσεις 21ου

Sonntag, 16. Mai 2010

η πρόταση για τα οικονομικά



Βαρέθηκα να διαβάζω τους σοφούς και πάνσοφους να λένε πώς θα ξεπεράσουμε την κρίση, όταν η μόνη συνταγή που έχουν, είναι η μείωση των μισθών και των δημοσίων δαπανών. Το γεγονός ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχίζεται επ’ άπειρο το λησμονούν ή κάνουν πως το λησμονούν, ή το μυαλό τους έχει πάθει αγκύλωση και δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους.
Που θα τα βρει η ΕΚΤ τα 800 δις ευρώ, για να χρηματοδοτήσει τις χώρες του Νότου;
Πού τα βρήκε η Αμερική τα 10 περίπου τρις δολάρια που χρηματοδότησε τις τράπεζες για να χρηματοδοτήσουν με τη σειρά τους άλλες τράπεζες και επιχειρήσεις και πάει λέγοντας;
Το δημόσιο έλλειμμα όλων των χωρών του κόσμου είναι περί τα 15 τρις ευρώ. Μόνο το δημόσιο!! Δηλαδή αυτά που χρωστάει η Κεντρική Κυβέρνηση για να πληρώνει μισθούς, εξοπλισμούς, δημόσια έργα κλπ. κλπ. Σκεφτείτε ότι ο δημόσιος τομέας έχει από το 1989 συρρικνωθεί στο μισό τουλάχιστον. Από αυτά τα 15 τρις τα 4 (περίπου) τρις είναι τόκοι και τοκοχρεολύσια. Αν δεν υπήρχαν τα τοκοχρεολύσια τα περισσότερα κράτη δεν θα είχαν ελλείμματα.


Το συνολικό χρέος ιδιωτικό και δημόσιο των πρώτων 33 χωρών ανέρχεται σε 55 τρις και κάτι δις δολάρια. Δηλαδή όσο σχεδόν το παγκόσμιο ΑΕΠ (58 τρις είναι το παγκόσμιο ΑΕΠ). Μόνο οι 10 πρώτες χώρες (ΗΠΑ, Η.Β., Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Ισπανία, Ιρλανδία, Ιαπωνία, Λουξεμβούργο, Ελβετία, με τη σειρά χρέους) χρωστάνε 46,6 τρις
Ας μην μιλήσουμε για τα χρηματιστήρια αξιών και παραγώγων (δηλαδή στοιχημάτων) που παίζονται περί τα 800τρις και βάλε και κάτι παραπάνω για να είμαστε μέσα.
Πως είναι δυνατόν να χρωστάνε όλοι (εκτός από της Μιχαλούς) τέτοια ποσά; Ποιος δανείζει ποιόν;
Λοιπόν η πρόταση για έξοδο από τη κρίση είναι μία και μοναδική: Τυπώνουμε κάργα χρήμα, και δανείζουμε όλο τον ντουνιά με αρνητικά επιτόκια. Θα τρέξουν όλοι να δανειστούν, θα γίνουν έργα επί έργων και όσο πιο μεγάλο δάνειο πάρουν τόσο πιο λίγα θα επιστρέψουν! Σε λίγα χρόνια όλα τα χρέη θα έχουν πληρωθεί.

Μη γελάτε, αν ήμουν απόφοιτη του Χάρβαρντ θα έπαιρνα Νόμπελ!

Ρεζουμέ: Διανοούμενοι και πολιτικοί της πεντάρας, καταλάβετε ότι το σύστημα σας τα φτυσε και άστε όλα τα άλλα ψόφια περί δημοσιονομικής πολιτικής. Γιατί μόνο αν παραδεχτούμε, δηλαδή αν παραδεχτείτε ότι το συστηματάκι της ρεμούλας και της μίζας και κυρίως της εξουσίας που χαρίζει σε λίγους να καταδυναστεύουν τους πολλούς και να νομίζουν με το μικρό τρελό μυαλό τους ότι έτσι κυβερνάνε το σύμπαν και ότι η ζωή όχι μόνο των δις ανθρώπων, αλλά και όλου του έμβιου σύμπαντος εξαρτάται από το πώς ξύπνησαν το πρωί όλοι αυτοί οι άρρωστοι, εμετικοί στρος καν και μέρκελες, μόνο αν παραδεχτείτε ότι αυτή η πιο βάρβαρη και πιο αιματοβαμμένη πτυχή της ιστορίας της ανθρωπότητας που ξεκινάει από το 1492, ξεψυχάει, μόνο τότε υπάρχει ελπίδα η ανθρωπότητα να ξαναβρεί τον χαμένο αυτοσεβασμό της και να ζητήσει συγνώμη σε όλα όσα μέχρι σήμερα ποδοπάτησε.



Δείτε και το Βίντεο, έτσι συμπληρωματικά, για να καταλάβετε ποιά Κυβερνηση έχουμε για να διαχειριστεί τη σημερινή κρίση:


παρέμβαση Σημίτη

Παραθέτω για ιστορικούς λόγους την παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού για την οικονομική κρίση, χωρίς σχόλια:

Υπάρχει λύση;
Το Πρόγραμμα Σταθεροποίησης στηρίζεται σε μια συγκεκριμένη αντίληψη για τη λειτουργία της αγοράς. Η άποψη των οικονομολόγων του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που επεξεργάστηκαν τη χρηματοδότηση της χώρας, είναι συνοπτικά η εξής:

Η μείωση των κρατικών δαπανών, η αύξηση των φόρων και ο δραστικός περιορισμός των ασφαλιστικών παροχών θα μειώσουν αισθητά τα κρατικά ελλείμματα. Το κράτος θα πάψει έτσι να δανείζεται όλο και περισσότερο. Αρνητική επίπτωση θα υπάρξει στο επίπεδο της ύφεσης και του αποπληθωρισμού. Είναι όμως αναγκαία μέσα για την εξυγίανση της οικονομίας. Υφεση θα επέλθει διότι τα μέτρα λιτότητας θα περιορίσουν την οικονομική δραστηριότητα. Επιχειρήσεις θα κλείσουν, η ανεργία θα πολλαπλασιαστεί και προϊόντα θα μείνουν αδιάθετα. Θα ακολουθήσει ένα ξεπούλημα εργασίας και προϊόντων. Συνέπεια θα είναι η μείωση του πληθωρισμού. Ο αποπληθωρισμός θα βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα και θα αντιστρέψει την πτωτική τάση της οικονομικής δραστηριότητας. Η οικονομία θα παρουσιάσει και πάλι θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, προσφέροντας νέες θέσεις εργασίας στους εργαζομένους και νέες ευκαιρίες κέρδους στις επιχειρήσεις. Θα αποκατασταθεί έτσι η αναπτυξιακή δυναμική και η δημοσιονομική ισορροπία.

Η ύφεση και η πτώση του πληθωρισμού, με πιθανό ακόμα και τον αποπληθωρισμό, ενεργούν κατά την αντίληψη αυτή με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούσε άλλοτε η υποτίμηση της δραχμής. Το νόμισμα έχανε την αξία του. Ταυτόχρονα έχαναν την αξία τους η εργασία, τα προϊόντα και τα περιουσιακά μας στοιχεία. Ημασταν συλλογικά φτωχότεροι αλλά πιο ανταγωνιστικοί χάρη στις μειωμένες απαιτήσεις των εργαζομένων και τις χαμηλότερες τιμές. Μια υποτίμηση δεν είναι σήμερα πια δυνατή.

Το νόμισμά μας, το ευρώ, είναι νόμισμα πολλών άλλων χωρών και η νομισματική πολιτική ασκείται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Σύμφωνα με την κρατούσα οικονομική αντίληψη, τα μόνα μέσα που μας απομένουν στις συνθήκες των δραματι κών δημοσιονομικών ανισορροπιών που επικρατούν είναι η αυστηρή λιτότητα, η μεσοπρόθεσμη ύφεση και ο αποπληθωρισμός.

Η αποτελεσματικότητα αυτής της μεθόδου διάσωσης επηρεάζεται από τις ειδικές περιστάσεις που επικρατούν στην κάθε οικονομία. Στην περίπτωση της Ελλάδος υπάρχουν ιδιαιτερότητες που καθιστούν το εγχείρημα ιδιαίτερα δύσκολο.

Εάν μια οικονομία βρίσκεται ήδη σε ύφεση, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, η επιπρόσθετη ενίσχυση της ύφεσης μπορεί να οδηγήσει σε παρατεταμένη στασιμότητα. Η έλλειψη αναπτυξιακών ευκαιριών, η εκτεταμένη απροθυμία επενδύσεων, ο αναποτελεσματικός διοικητικός μηχανισμός αποτελούν κατ’ εξοχήν επιβαρυντικά στοιχεία.

Η αμφισβήτηση από τις αγορές της ικανότητας να πληρώνου με τα χρέη μας και η άνοδος των ελληνικών επιτοκίων σε πρωτόγνωρα ύψη οφείλεται στο ότι η ελληνική οικονομία θεωρείται αντιπαραγωγική και μη ανταγωνιστική. Βρίσκεται ήδη σε στενωπό διαρκείας με μηδενική ή και αρνητική ανάπτυξη. Η έξοδος από την κατάσταση αυτή θα είναι αμφίβολη και πάντως θα διαρκέσει καιρό.

Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας εν μέσω ύφεσης θα είναι περιορισμένη. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Γερμανία ακολουθούν σταθερά αντιπληθωριστική πολιτική. Ο πληθωρισμός των εμπορικών μας εταίρων μάλλον δεν πρόκειται να είναι σημαντικά υψηλότερος του δικού μας ώστε να αποκτήσουμε ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και να ανακάμψει η οικονομία. Για την Ελλάδα διαγράφεται η πιθανότητα ο δικός μας πληθωρισμός να είναι ανώτερος εκείνου της Ευρωζώνης λόγω της αύξησης των εμμέσων φόρων όπως ο ΦΠΑ. Η βέβαιη αύξηση του βασικού ευρωπαϊκού επιτοκίου τα επόμενα χρόνια θα συμβάλει επίσης σε ένα αυξημένο επίπεδο πληθωρισμού στην Ελλάδα. Χρειαζόμαστε μια ενισχυμένη στρατηγική ανταγωνιστικότητας για να ξεπεραστούν οι αντίρροπες δυνάμεις.

Η χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας από το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ενωση έχει συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα. Στο διάστημα αυτό η Ελλάδα θα πρέπει να ανακτήσει τη δυνατότη τα να εξασφαλίζει δάνεια από την αγορά με λογικά επιτόκια. Προϋπόθεση είναι να κερδίσει πάλι την εμπιστοσύνη των αγορών, να πιστέψουν οι δανειστές ότι δεν πρόκειται να χάσουν τα χρήματά τους. Αν το πετύχει, θα έχει ευχέρεια κινήσεων. Θα μπορεί να συζητήσει πειστικά με την Ευρωπαϊκή Ενωση για μια παράταση της προσαρμογής της στους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας κατά έναν τουλάχιστον χρόνο. Θα μπορέσει να δανειστεί εναλλάσσοντας βραχυχρόνιο με μακροχρόνιο δανεισμό, ώστε να ρυθμίσει την εξόφληση των χρεών της κατά τρόπο που τη διευκολύνει. Η ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας είναι μια διαδικασία παράλληλη προς τη συνεπή εφαρμογή του Προγράμματος. Αν η διεθνής κοινότητα διαπιστώσει ότι καταβάλλουμε την αναγκαία προσπάθεια να πετύχουμε τους προσδιορισμένους στόχους, θα αλλάξει βαθμιαία τη στάση απέναντί μας. Αν αντίθετα οι προβλεπόμενοι τριμηνιαίοι έλεγχοι αποδείξουν ότι υστερούμε σε αποφασιστικότητα, υπεκφεύγουμε ή συγκαλύπτουμε στοιχεία, η χρηματοοικονομική βοήθεια θα σταματήσει ταχύτατα. Οι συνέπειες θα είναι τραγικές. Θα διατρέχουμε τον κίνδυνο να αποκλειστούμε από την Ευρωζώνη.

Η έξοδος από την Ευρωζώνη θα συνοδεύεται από την καθιέρωση της δραχμής ως νέου νομίσματος και την ταυτόχρονη αρχική επίσημη υποτίμησή της κατά 30% περίπου έναντι του ευρώ. Η πραγματική υποτίμηση πι θανόν να είναι πολύ μεγαλύτερη, αφού η αγορά θα πιέσει την αξία της δραχμής σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα. Η αποχώρηση από την ΟΝΕ θα προκαλούσε καταστροφικούς κραδασμούς: μαζική έξοδο κεφαλαίων, απόσυρση των καταθέσεων από νοικοκυριά και επιχειρήσεις, με πιθανή συνέπεια την κατάρρευση της χρηματοδότησης της οικονομίας. Η οικονομία θα βρισκόταν πολύ γρήγορα σε πορεία συνεχώς επιτεινόμενης ύφεσης. Η κοινωνία θα διολίσθαινε σε χωρίς τέλος εξαθλίωση. Η αύξηση του χρέους κατά το ύψος της υποτίμησης θα επέβαλε μακροχρόνια λιτότητα. Πιθανότατα έπειτα από ένα σύντομο διάστημα θα παρουσιαζόταν έντονος πληθωρισμός, ο οποίος θα εξάλειφε τα όποια προσωρινά οφέλη της υποτίμησης, επιβάλλοντας συνεχείς νέες υποτιμήσεις.

Η έξοδος από την ΟΝΕ θα έπληττε καίρια την αξιοπιστία μας, τις εξωτερικές οικονομικές μας σχέσεις, τις λίγες αλλά υπαρκτές χρηματοδοτικές ροές προς το εσωτερικό μας. Θα καθιστούσε τη συνεργασία μας στην Ενωση εξαιρετικά δύσκολη και θα μας απομόνωνε διεθνώς. Είναι, τέλος, μάλλον βέβαιο ότι δεν θα εξασφάλιζε την αποπληρωμή του χρέους. Υπάρχουν βέβαια μερικοί που θεωρούν την έξοδο από την Ευρωζώνη και από την Ενωση ως την ενδεδειγμένη λύση. Θα επέτρεπε, ισχυρίζονται, χάρη σε νέο δανεισμό, ανάπτυξη της χώρας στηριγμένη σε μια «εθνική βιομηχανική πολιτική», σε «ανταγωνιστικό τουρισμό» και σε «απελευθέρωση της γεωργίας από τα δεσμά της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής». Πρόκειται για φαντασιώσεις. Η Ελλάδα υπό αυτές τις νέες συνθήκες δεν θα μπορούσε να δανειστεί ούτε δεκάρα. Η συνεργασία με τους κύριους εμπορικούς μας εταίρους θα σταματούσε αμέσως. Θα βρισκόμαστε για απροσδιόριστο χρόνο στο περιθώριο. Η αποχώρηση από την ΟΝΕ δεν αποτελεί επιλογή. Είμαστε υποχρεωμένοι να μείνουμε μέλη της και να εργαστούμε για την προσαρμογή μας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, εφαρμόζοντας το Πρόγραμμα Σταθεροποίησης.

Η εφαρμογή του Σταθεροποιητικού Προγράμματος προϋποθέτει έναν αποτελεσματικό μηχανισμό υλοποίησης. Οι διοικητικοί μηχανισμοί όμως πάσχουν σοβαρά στην Ελλάδα. Η έκταση της φοροδιαφυγής είναι ένα παράδειγμα της αδυναμίας της διοίκησης. Το φαινόμενο επεκτάθηκε τα τελευταία χρόνια παρά τις επανειλημμένες υποσχέσεις για την καταπολέμησή του. Χρειάζεται λοιπόν μια συστηματική και συνεχής προσπάθεια για να επιτευχθούν οι στόχοι του Προγράμματος. Δισταγμοί και καθυστερήσεις δεν δικαιολογούνται. Αναβολές για να μειωθεί το πολιτικό κόστος ή ρυθμίσεις, που στην πραγματικότητα διατηρούν το υφιστάμενο καθεστώς, είναι ανεπίτρεπτες.

Οι όποιες καλόπιστες προσπάθειες να ελεγχθεί το πρόβλημα με πολιτικά μέσα είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Για να βελτιωθεί η κατάσταση χρειάζονται πόροι. Πρέπει να πετύχουμε περίσσευμα που θα μειώσει το έλλειμμα. Αποφασιστικότητα χρειάζεται και για τις διαρθρωτικές μεταβολές. Εχουν εξαγγελθεί πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά είτε δεν πραγματοποιήθηκαν είτε έγιναν ελάχιστα από τα αναγκαία βήματα λόγω του φόβου του πολιτικού κόστους και πολύ περισσότερο λόγω της αδυναμίας των υπηρεσιών να επεξεργαστούν λύσεις.

Η ύφεση που θα φέρει το Πρόγραμμα Σταθεροποίησης χρειάζεται αντίδοτο, αναπτυξιακές δραστηριότητες. Οι δυνατότητες είναι περιορισμένες λόγω της έλλειψης πόρων. Υπάρχοντες πόροι, όπως εκείνοι των κοινοτικών προγραμμάτων, πρέπει να αξιοποιηθούν στο έπακρο. Οι δυσκολίες προκύπτουν συνήθως από την ανεπάρκεια των διοικητικών μηχανισμών. Αρχές Μαΐου οι κοινοτικοί εκπρόσωποι που έλεγξαν την πορεία του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Ανάπτυξης (ΕΣ ΠΑ), σύμφωνα με τις εφημερίδες, προειδοποίησαν «όχι μόνο για τον κίνδυνο να χαθούν πόροι, αλλά κυρίως για τον κίνδυνο να χαθεί η τελευταία ευκαιρία για τη χώρα μας να βελτιώσει τις υποδομές και να βοηθήσει την οικονομία σε μια περίοδο ύφεσης».

Το Πρόγραμμα Σταθεροποίησης είναι σε μεγάλο βαθμό δημιούργημα των εκπροσώπων των δανειστών μας. Ενδιαφέρεται γι’ αυτό σχεδόν αποκλειστικά για πολιτικές και μέτρα που θα κατοχυρώσουν την αποπληρωμή των δανείων και τη συμμόρφωσή μας με τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αλλά για να λειτουργήσει το Πρόγραμμα δημιουργικά, χρειάζεται η ένταξή του σε ένα ευρύτερο σχέδιο ανόρθωσης, σε μια στρατηγική, σε ένα πλαίσιο που καθορίζει τις επιδιώξεις της χώρας για έξοδο από την κρίση αλλά και για μετά την κρίση. Στόχος δεν μπορεί να είναι να επανέλθουμε στην υστέρηση, στο πριν, να επιστρέψουμε σε μια κατάσταση όπου θεωρούσαμε τον δανεισμό ως λύση των προβλημάτων μας. Για να πετύχει η τιτάνια προσπάθεια που απαιτείται, χρειάζεται η αίσθηση μιας τομής με ένα παρελθόν πελατειακής πολιτικής, επικοινωνιακών τεχνασμάτων και εκμετάλλευσης της εξουσίας με στόχο τη διαιώνισή της.

Χρειάζεται όχι μόνο να εξηγηθεί τι προτίθεται να επιδιώξει η κυβέρνηση με τις πολιτικές της, αλλά και να γίνουν συγκεκριμένα αποτελεσματικά βήματα. Οι πολίτες για να συνεργαστούν, για να συμμορφωθούν με ένα πρόγραμμα που δυσκολεύει την καθημε ρινή τους ζωή και ματαιώνει πολλές από τις επιδιώξεις τους, θέλουν να αντιληφθούν ότι πράγματι αρχίζει μια περίοδος ανάπτυξης, αναδιανομής του πλούτου και μελλοντικής βελτίωσης του επιπέδου ζωής τους. Το Πρόγραμμα Σταθεροποίησης είναι κοινωνικά άδικο. Επιβαρύνει κυρίως τους συνταξιούχους και τους μισθωτούς, ενώ θα έπρεπε να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στον περιορισμό των μη μισθολογικών δαπανών. Υπάρχουν ακόμη δαπάνες που μπορούν να περιοριστούν αισθητά με ειδική έρευνα σε κάθε υπουργείο εντός του 2010. Το Πρόγραμμα Σταθεροποίησης χρειάζεται αλλαγή. Η 13η και 14η σύνταξη θα πρέπει για παράδειγμα να καταβληθούν και πάλι. Αλλά εκτεταμένες αλλαγές δεν μπορούν να γίνουν τώρα που δεν έχουμε αξιοπιστία. Οποιαδήποτε σχετική προσπάθεια θα φανεί ως υπαναχώρηση. Δυνατή θα είναι μόλις αποδείξουμε ότι η εφαρμογή του Προγράμματος μάς απασχολεί σοβαρά και απο τελεί την προτεραιότητά μας. Οταν γίνουμε πάλι πιστευτοί στις προτάσεις και στις δράσεις μας.

Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να προσελκύσει επενδύσεις. Δεν τις διευκολύνει όμως. Αυτό οφείλεται στις εξαιρετικά χρονοβόρες και πολύπλοκες διαδικασίες, τις αντικρουόμενες αποφάσεις των οργάνων της Πολιτείας και την αδιαφορία ή και την εχθρότητα των τοπικών κοινωνιών. Οι νέες μορφές ενέργειας ή ο τουρισμός προσφέρονται για τη δημιουργία ανταγωνιστικών επιχειρήσεων. Αλλά λείπει ο μηχανισμός στήριξής τους. Στη Μεσσηνία χρειάστηκαν πάνω από δώδεκα χρόνια προσπάθειας για να γίνει ένα τουριστικό συγκρότημα υψηλού διεθνούς επιπέδου. Είναι ένα αποτρεπτικό για επενδυτές παράδειγμα. Μπορούμε να τα καταφέρουμε; Πολλοί ξένοι οικονομολόγοι, καθηγητές ή σχολιαστές, πιστεύουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε αδιέξοδο. Ορισμένοι επισημαίνουν ότι οι ανάγκες δανεισμού θα φτάσουν συνολικά μέχρι το 2014 σε ποσά πολύ μεγαλύτερα από τα 110 δισ. που μας διατέθηκαν. Η Ελλάδα, κατά την άποψή τους, δεν θα είναι σε θέση να εξασφαλίσει από την αγορά τα αναγκαία χρήμα τα παρά τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΔΝΤ. Αλλοι τονίζουν ότι υπάρχουν δυνατότητες επίλυσης του προβλήματος μέσω μιας επιπρόσθετης χρηματοδότησης από την Ενωση ή μιας νέας πιο σκληρής περικοπής των μισθών. Δεν πιστεύουν όμως ότι οι πολιτικές συνθήκες θα επιτρέψουν τέτοιες πρωτοβουλίες.

Η άποψη για τη θετική έκβαση της ελληνικής κρίσης στηρί ζεται στην υπόθεση ότι η Ενωση δεν θα επιτρέψει την πτώχευση μιας χώρας μέλους της και θα παρέμβει πάλι εφόσον αυτό χρειαστεί. Το Συμβούλιο Κορυφής της ζώνης του ευρώ στις 7 Μαΐου επικύρωσε τη συμφωνία στήριξης στην Ελλάδα. Εξέφρασε τη θέληση των μελών της να δράσουν αποφασιστικά για να στηρίξουν το ευρώ και να αποφύγουν την οποιαδήποτε αρνητική εξέλιξη της κρίσης για τις χώρες της ΟΝΕ. Η δημιουργία του νέου μηχανισμού αντιμετώπισης κρίσεων με κεφάλαια ύψους 720 δισ. ευρώ περίπου είναι έκφραση της νέας αυτής πολιτικής. Η εξέλιξη αυτή ισχυροποίησε τη θέση της Ελλάδας. Δεν θα πρέπει όμως να υποτιμήσουμε τη θέληση της Ενωσης να βάλει τάξη στη διαχείριση των οικονομιών των μελών της. Θα τιμωρήσει όποια χώρα παραβεί τις υποχρεώσεις της προκειμένου να παραδειγματίσει άλλες χώρες. Η Ελλάδα δεν θα πρέπει να αποτελέσει το αρνητικό παράδειγμα που θα επιλέξει. Πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να υπερβεί τα προβλήματά της. Αρκεί να υπάρξει θέληση, αποφασιστικότητα και ταχύτητα αντι δράσεων από τους υπεύθυνους για τις οικονομικές εξελίξεις. Η αντιμετώπιση των προβλημάτων να έχει ως επιδίωξη τη βελτίωση της πορείας της χώρας και όχι την αποφυγή του πολιτικού κόστους ή την επικοινωνιακή απήχηση. Εχουμε επιτύχει να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και σε άλλες κρίσιμες εποχές. Η ένταξη στην ΟΝΕ αποτελεί ένα παράδειγμα.

Στις 19 Ιουνίου συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την ένταξη της Ελλάδος στην ΟΝΕ και οκτώμισι από την εισαγωγή του ευρώ στη φυσική του μορφή. Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας δεν επέτρεπε την αισιοδοξία για την κατάληξη των ελληνικών προσπαθειών ένταξης στην Ευρωζώνη. Επειτα και από τις επιλογές της τριετίας 1990 1993, η Ελλάδα ήταν αποδυναμωμένη οικονομικά και πολιτικά. Το δημόσιο χρέος από 65,7% του ΑΕΠ το 1989 είχε φτάσει 100,5% του ΑΕΠ το ’93. Οι εξαγγελίες για ένταξη στο κοινό νόμισμα δεν αντιμετωπίζονταν απλώς με σκεπτικισμό από τους εταίρους μας, αλλά με ευθεία αμφισβήτηση. Το δημόσιο χρέος είχε ξεφύγει από τον έλεγχο, τα ελλείμματα έμοιαζαν να μην μπορούν να περιοριστούν, ο πληθωρισμός κάλπαζε σε επίπεδα πάνω από το 10%, οι πραγματικοί μισθοί και οι συντάξεις συρρικνώνονταν κάθε χρόνο, η ανεργία αυξανόταν, δεν δημιουργούνταν έργα υποδομής, η ανάπτυξη ήταν μηδενική. Ολες οι εκτιμήσεις συνέκλιναν στη διαπίστωση πως η Ελλάδα δεν θα γινόταν ποτέ μέλος της ΟΝΕ, ενώ ακούγονταν φωνές ακόμα και για έξωση της Ελλάδος από την Ε.Ε. Οποιοι παραλληλισμοί με τη σημερινή κατάσταση δεν είναι άδικοι ούτε τυχαίοι. Ταυτόχρονα, στο εσωτερικό έπρεπε να καταπολεμηθούν νοοτροπίες, δισταγμοί, αμφι βολίες και αντιδράσεις, πολλές φορές ιδιαίτερα έντονες, που προκαλούνται όταν θίγονται κατεστημένα συμφέροντα. Ο στόχος δεν ήταν απλώς να επιτύχουμε τη στείρα επίτευξη των κριτηρίων της Συνθήκης του Μάαστριχτ, αλλά και να κινητοποιήσουμε τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, να εξασφαλίσουμε ένα σταθερό οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον με ευρύτερο κλίμα εμπιστοσύνης στην κοινωνία, στις επιχειρήσεις. Να ενισχύσουμε έτσι τις επενδύσεις, την παραγωγικότητα και τη σύγκλιση του βιοτικού επιπέδου με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Τα αποτελέσματα της πολιτικής μας από το 1996 μέχρι την ένταξη το 2000 μιλούν από μόνα τους. Ο πληθωρισμός τιθασεύτηκε. Τα φορολογικά έσοδα αυξήθηκαν σημαντικά. Υλοποιήθηκε μια μεγάλη δημοσιονομική εξυγίανση και, μάλιστα, χωρίς να υπονομευτεί η αναπτυξιακή προοπτική της χώρας. Τέθηκε σε εφαρμογή και υλοποιήθηκε ένα πρωτόγνωρο πρόγραμμα ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού των υποδομών σε όλους τους τομείς των πολιτικών μας. Η Ελλάδα είχε επί σειρά ετών έναν από τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ε.Ε. Η ανεργία βρέθηκε σε σταθερά πτωτική πορεία, τα πραγματικά εισοδήματα εργαζομένων και συνταξιούχων αυξήθηκαν, τα επιτόκια μειώθηκαν, οι επενδύσεις ενισχύθηκαν σημαντικά. Συγχρόνως, κάναμε τολμηρά βήματα για την ενίσχυση της αξιοκρατίας και της διαφάνειας στον δημόσιο τομέα. Δημιουργήσαμε νέους ελεγκτικούς μηχανισμούς, σειρά Ανεξάρτητων Αρχών και ενισχύσαμε το ΑΣΕΠ. Πρωτοβουλίες όπως ο «Καποδίστριας», τα ΚΕΠ και η Βοήθεια στο Σπίτι άλλαξαν το πρόσωπο της Δημόσιας Διοίκησης, αυξάνοντας τους διαθέσιμους πόρους και τις υπηρεσίες προς τον πολίτη. Ολα αυτά έγιναν αντιμετωπίζοντας με αποφασιστικότητα αντιδράσεις και σε συνεχή σύγκρουση με εδραιωμένες αντιλήψεις και συμφέροντα. Ο στόχος επετεύχθη. Η Ελλάδα έγινε μέλος της ΟΝΕ χάρη στην προσπάθειά της. Κανείς δεν της χαρίστηκε. Η επιτυχία δεν ήρθε ούτε εύκολα ούτε χάρη στον αυτόματο πιλότο. Το 2004 η νέα τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, υπακούοντας στη λογική της αντι
παλότητας που διαπνέει το κομματικό σύστημα, αμφισβήτησε αυτή την επιτυχία. Χρησιμοποίησε το τέχνασμα της μεταφοράς μελλοντικών δαπανών, ιδιαιτέρως των αμυντικών, στο παρελθόν, για να τεκμηριώσει τον ψευδή ισχυρισμό της ότι η Ελλάδα δεν είχε επιτύχει το επιβεβλημένο όριο του ελλείμματος. Το αποτέλεσμα ήταν η σύγχυση στο ευρωπαϊκό επίπεδο και, όταν επήλθε ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός τη διετία 2007 2009, η καταρράκωση της αξιοπιστίας της χώρας. Καιρός είναι πια να δούμε την πραγματικότητα γύρω μας με ειλικρίνεια, να μη φαντασιωνόμαστε λύσεις που δεν υπάρχουν και να δεχτούμε ότι η έξοδος από τη κρίση εξαρτάται κατά κύριο λόγο από εμάς τους ίδιους, από τη θέληση, τη συνέπεια και την επιμονή μας.

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/05/30.html

Samstag, 15. Mai 2010

Ενός κακού μύρια έπονται....

Αφού όλοι οι πολιτικοί μετά τη χούντα φρόντισαν να χρεοκοπήσουν τη χώρα, ο ένας λίγο και ο άλλος περισσότερο, με κύριο υπεύθυνο το τραγελαφικό δίδυμο Παπανδρέου εγγονό και Παπακωνσταντίνου ανεψιό, τώρα φώναξαν και τους Τούρκους, εκχωρώντας τους συγκυριαρχία!
Η Ελλάδα οδηγείται σήμερα από την κυβέρνηση των προδοτών σε σκοτεινά μονοπάτια, όπου θα κυριαρχεί η απόλυτη φτώχεια, η αμορφωσιά, η λήθη για το παρελθόν της, η αστυνομοκρατία, η υποτέλεια, ο πλήρης εξευτελισμός της.





*Με προγραμματισμένα κοινά υπουργικά συμβούλια σε ανώτατα κλιμάκια, (να είστε σίγουροι ότι μόνο η άποψη των Τούρκων θα περνάει)

*με κοινά βιβλία ιστορίας (να είστε σίγουροι ότι μόνο εμείς οι ευνουχισμένοι έλληνες θα το τηρήσουμε)

*αφοπλισμένοι (και δω να είστε σίγουροι ότι μόνο εμείς θα το τηρήσουμε)

*με τζαμιά μέσα στην Αθήνα, (πάλι δεν μπαίνει ούτε καν θέμα να κτίσουμε ισάριθμες ορθόδοξες εκκλησίες στην Τουρκία)

το αύριο είναι ήδη χαμένο.


Γίναμε για άλλη μια φορά στην ιστορία μας μια χώρα για κλάματα!


Σήμερα, (δηλαδή εχτές) πραγματοποιήθηκε, στις 7:00 μ.μ., στην πλατεία Κλαυθμώνος, το συλλαλητήριο, που κάλεσε το ΑΡΔΗΝ μαζί με πολλές ελλαδικές, κυπριακές, αρμενικές, ποντιακές και κουρδικές οργανώσεις και συλλογικότητες, με σκοπό να διαδηλώσουμε την αντίθεση μας στον νεο-οθωμανισμό και τη σουλτανική επίσκεψη Ερντογάν, όπως και την πολιτική υποτέλειας της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Οι μισθοφόροι όμως του Παπανδρέου και του Χρυσοχοΐδη έδειξαν το πραγματικό πρόσωπο της κατοχής που έχουν εγκαθιδρύσει τα αφεντικά τους, ΔΝΤ, Ε.Ε. και Ερντογάν. Η συγκέντρωση αντιμετώπισε ένα όργιο αστυνομικής βίας. Κλούβες και αναρίθμητοι άνδρες των ΜΑΤ απέκλεισαν τον χώρο, απαγορεύοντας την πρόσβαση και εγκλωβίζοντας τους πάνω από δύο χιλιάδες διαδηλωτές που κατάφεραν να φτάσουν στη συγκέντρωση. Η αστυνομική βία ήρθε να συμπληρώσει τις προβοκάτσιες του Καρατζαφέρη και των λοιπών ακροδεξιών, καθώς και την καραντίνα που έστησαν τα ΜΜΕ, αποσιωπώντας τόσο το πραγματικό νόημα της επίσκεψης των νέων επικυρίαρχων, όσο και οποιαδήποτε κίνηση διαμαρτυρίας απέναντι στο ξεπούλημα της χώρας.

Οι εκπρόσωποι του νεο-οθωμανισμού έπρεπε να στήσουν στο Χίλτον το πάρτι του ξεπουλήματος και των εγκαινίων της «νέας εποχής», της συγκυβέρνησης της Ελλάδας με τους νεο-οθωμανούς του Νταβούτογλου, ανενόχλητοι από τους Έλληνες πολίτες, που το δικαίωμα έκφρασής τους υποτίθεται ότι προστατεύεται από το Σύνταγμα.

Κι όταν αυτοί διεκδίκησαν το αυτονόητο, το δικαίωμα να διαδηλώνουν σε μια ελληνική, όπως θέλουμε να πιστεύουμε, πρωτεύουσα, επιστρατεύτηκαν τα χημικά, το ξύλο και οι τραυματισμοί. Η διαδήλωση άντεξε και συνεχίστηκε παρά τις επανειλημμένες επιθέσεις των ΜΑΤ. Η φωνή των διαδηλωτών ενάντια στο ξεπούλημα δεν πνίγηκε, κι ακούστηκε στους δρόμους της Αθήνας, παρά τα χημικά τα οποία αφειδώς χρησιμοποιήθηκαν. Για μας είναι μόνο η αρχή.



Ακούστηκαν τα συνθήματα:

- ΠΡΩΤΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΤΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ, ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΠΟΥΛΑΝΕ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

- ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ, ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ

- ΚΥΠΡΟΣ -ΑΡΜΕΝΙΑ -ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ -ΑΙΓΑΙΟ -ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΙΑΙΟ

- ΕΞΩ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΡΑΤΟΚΡΑΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

- ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ-ΠΑΠΑΤΖΗ ΞΕΣΚΕΠΑΣΤΗΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥ

- ΠΑΡΕ ΤΗ ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣ, ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΕΙ Ο ΛΑΟΣ

- ΞΕΦΤΙΛΑ- ΞΕΦΤΙΛΑ ΦΥΛΑΝΕ ΤΟΝ ΑΤΤΙΛΑ,



Θα ακουστούν και πάλι στους δρόμους, παρά τη συνωμοσία της σιωπής που απλώνεται συστηματικά πάνω από την αγανάκτηση του λαού ενάντια στο ξεπούλημα της ζωής του και της χώρας του. Θα μας βρίσκουν συνέχεια μπροστά τους.

Περιοδικό ΑΡΔΗΝ, Εφημερίδα ΡΗΞΗ

Mittwoch, 12. Mai 2010

Διαδήλωση κατά της επίσκεψης Ερντογκάν

Δεν είναι στο χέρι μας να εμποδίσουμε την επίσκεψη του Μπους.
Είναι όμως στο χέρι μας να διαμαρτυρηθούμε γι αυτήν και θα το κάνουμε!



Έτσι χαιρέτησε η μεγάλη ινδή συγγραφέας και ακτιβίστρια Αρουντάτι Ρόυ την επίσκεψη του Μπους του νεότερου στην Ινδία, τον Μάρτη του 2006, αναγκάζοντας τον Μπους να βγάλει λόγο δίπλα στον ζωολογικό κήπο, και να υποχρεώσει τίγρεις, λιοντάρια και μαϊμούδες να χασμουριούνται και να μουγρίζουν.

Στην Ελλάδα του 2010 ο Ερτογκάν ετοιμάζεται να φτάσει στην Αθήνα, απρόσκλητος ή αυτοπροσκαλεσμένος το ίδιο κάνει, με ένα τεράστιο επιτελείο για να συζητήσει με το δίδυμο της προδοσίας Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου, πως θα αρπάξουν και αυτοί ένα κομμάτι από την σε κόμμα βρισκόμενη Ελλάδα.

Για τα τούρκικα κοράκια, έγραψε η Κύρα Αδάμ η Ζέτα Ζήκου, και το ΚΚΕ (δείτε το δεύτερο σχόλιο) αλλά κανένα κόμμα δεν τόλμησε να οργανώσει κινητοποίηση!


Όμως, ας μην χάνουμε όλες τις ελπίδες μας! Υπάρχουν και στον τόπο μας ελάχιστοι μεν, αλλά που το λέει η καρδιά τους να φωνάξουν:

Δεν είναι στο χέρι μας να εμποδίσουμε την επίσκεψη του Ερτογκάν.
Είναι όμως στο χέρι μας να διαμαρτυρηθούμε γι αυτήν και θα το κάνουμε!

Sonntag, 9. Mai 2010

Avatar, η λέξη για τον κόσμο είναι δάσος, Λαβίνια

Δεν υπάρχει λόγος να υποκρινόμαστε τώρα, ότι δεν ξέρουμε πώς να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον.




Ας ξεφύγουμε από αυτή την αφόρητη πίεση που ασκεί η οικονομική κρίση, σε όλα τα επίπεδα της ζωή μας. Ας ξεχάσουμε για λίγο αυτή την εμετική συμπεριφορά του δίδυμου ΓΑΠ – Παπακωνσταντίνου και ας κάνουμε ένα ταξίδι σε κόσμους μακρινούς στο χώρο και στον χρόνο, που βέβαια δεν θα αφήσει το προβληματισμό μας «που πάμε και που οδηγείται η ανθρωπότητα» εκτός πεδίου και σε τούτη την ανάρτηση μου.



Η Ursula Le Guen (φωτο επάνω) έχει κατηγοριοποιηθεί στην λογοτεχνία, ως συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας. Ωστόσο οι φανταστικοί κόσμοι των έργων της δεν είναι άλλο από αλληγορίες του δικού μας γήινου κόσμου. Για παράδειγμα, στον «αναρχικό των δύο κόσμων» αντιπαραθέτει τον καπιταλισμό με τον κομμουνισμό, ενώ στη «λέξη για τον κόσμο είναι δάσος» προβάλλει με μια απαράμιλλη τραγικότητα την αλλοτρίωση του ανθρώπου και
κυρίως την ολέθρια σχέση του με το δάσος και εν γένει με το φυσικό του περιβάλλον.




Ο Αθσή, είναι ένας πλανήτης, στον οποίο ζουν έλλογα όντα, άνθρωποι μιας άλλης εξέλιξης, χωρίς καθόλου τεχνικό πολιτισμό με μια, ακατανόητη για τους γήινους εισβολείς, επαφή με το δάσος, θαρρείς και δάσος και κάτοικοι είναι ένας και αυτός οργανισμός. Στον πλανήτη Αθσή η λέξη δάσος σημαίνει και κόσμος, όπως εδώ στη γη λέμε γη και εννοούμε τον πλανήτη, αλλά και το χώμα. Στον Αθσή δεν υπάρχει βία, δεν υπάρχει εξουσία, δεν υπάρχουν αλληλοσκοτωμοί, δεν υπάρχουν τηλέφωνα και συσκευές επικοινωνίας, παρότι τα μηνύματα μεταφέρονται από το ένα μέρος του κόσμου στο άλλο, σαν αγέρας από το ένα φύλλο του δένδρου στο άλλο. Όταν οι άνθρωποι μαλώνουν, ο νικητής τραγουδάει στον νικημένο ένα δυνατό τραγούδι.
Οι γήινοι εισβολείς φτάνουν στον πλανήτη με τα σούπερ όπλα τους και ακολουθούν το ίδιο πρόγραμμα των Ισπανών στην Αμερική του 1500 και μετέπειτα. Σφάζουν, σκλαβώνουν, βιάζουν τις γυναίκες, ξεπατώνουν τα δάση, με συνέπεια να μετατρέπουν τον πλανήτη αργά, αλλά σταθερά σε έρημο. Οι ειρηνικοί αυτοί άνθρωποι, με αφορμή τον βιασμό και το θάνατο μιας αθσής, ξεσηκώνονται και σφάζουν ένα μέρος των αποίκων, ενώ το υπόλοιπο το υποχρεώνουν να παραμείνει σε μια γωνιά και να φύγει με το επόμενο αστρόπλοιο.
Όταν καταφτάνει το αστρόπλοιο που θα μεταφέρει τον νικημένο πληθυσμό των γήινων, ο αρχηγός της αποστολής, πλησιάζει τον «Θεό» των Ασθή και του δηλώνει την απόφαση του να φύγουν και να μην επιστρέψουν ποτέ, εκτός και αν οι ίδιοι το επιδιώξουν. Δηλώνει με άλλα λόγια την πλήρη νίκη των "άγριων" ενάντια στους "πολιτισμένους". Στο τέλος, λίγο πριν την αναχώρησή του, αγγίζοντας τον τρυφερά τον ρωτάει, αν όλα θα παραμείνουν, όπως ήταν πριν.
Η δραματική απάντηση «Δεν υπάρχει λόγος να υποκρινόμαστε τώρα, ότι δεν ξέρουμε πώς να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον» μας θυμίζει την τραγική κατάληξη στο όνειρο ενός τρελού του Ντοστογιέφσκι στο οποίο ο τρελός γήινος αναφωνεί «σε λίγες μέρες κατάφερα να τους διαφθείρω όλους»

Αυτό το συγκλονιστικό διήγημα πέρασε στην μεγάλη οθόνη ως «Αβαταρ», με τον γνωστό χολιγουντιανό φανφαρόνο μανιχαϊσμό.



***************************************
Ο κόσμος είναι ιερός, γεμάτος θεότητες, πνεύματα μεγάλες δυνάμεις και παρουσίες. Σε κάποιες από αυτές δίνουμε ονόματα … ο Άρης για τα χωράφια και τον πόλεμο, η Εστία για τη φωτιά, η Δήμητρα για τη Γεωργία, η Μάνα γη για το χώμα.






Στο τελευταίο βιβλίο της "Λαβίνια" η Le Guen δεν προσφεύγει σε σύμβολα που τόσο χαρισματικά επινοεί στο πεδίο της επιστημονικής φαντασίας για να μας επιστήσει την προσοχή στην σημερινή τραγική εικόνα του κόσμου μας, αλλά στην ιστορία. Και σωστά, αφού η ανθρώπινη ιστορία, για όποιον ξέρει να την διαβάζει, είναι μια ανεξάντλητη πηγή σεναρίων και θεατρικών παραλλαγών που ακόμα και η πιο έξαλλη φαντασία δεν μπορεί να γεννήσει .


Διαβάζοντας την « Λαβίνια» είχα την αίσθηση, ότι η Le Guen καταγγέλλει τον σημερινό κόσμο για έλλειψη ιερότητας και σεβασμού και γι αυτό θεωρεί την σημερινή κοινωνία ικανή να διαπράξει κάθε είδους έγκλημα αφού δεν υπάρχουν ούτε ηθικά όρια ούτε ιερά εμπόδια, και ο δρόμος της βίας και του τρόμου είναι πλατύς και ανοιχτός.
Για να μιλήσει για αυτήν την χαμένη ιερότητα μας μεταφέρει στην μικρή πόλη Λάτιο, που ζει η Λαβίνια κόρη του βασιλιά Λατίνου.
Στο Λάτιο θα φτάσει ο Αινείας ο οποίος θα παντρευτεί την Λαβίνια, όπως προέβλεψε ο ποιητής Βιργίλιος, ο οποίος φανερώνεται στην Λαβίνια και της εξιστορεί τα μελλούμενα.
Αυτή η αίσθηση της ιερότητας είναι διάχυτη στο βιβλίο από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα.
Επαναλαμβάνει ξανά και ξανά, θα έλεγα με αυτιστικό ρυθμό, σκηνές θυσιών, σπονδών και χοών. Ο βασιλιάς, η βασίλισσα, η πριγκίπισσα, ο λαός, όλοι βλέπουν όνειρα και οιωνούς! Οι αποφάσεις δεν παίρνονται με ορθολογιστικά κριτήρια, αυτά δεν υπάρχουν, αλλά σύμφωνα με χρησμούς και παραμύθια. Ένας κόσμος παγανιστικός, μυστικιστικός, πολεμόχαρος, αλλά και ηρωϊκός, παράξενα ηρωϊκός. Δύο λαοί αλληλοσκοτώνονται την ίδια ώρα που ετοιμάζονται να συγγενέψουν.

Αποκαλυπτική είναι η επιμονή του Αινεία να ερμηνεύσει τη λέξη «σέβας».


« Όμως τι είναι σέβας» ρώτησε ο Αινείας.
Το ερώτημα του έριξε όλους σε σιωπηλή περισυλλογή.


«Υπακοή στη θέληση των δυνάμεων της γης και του ουρανού» είπα εγώ στο τέλος διατυπώνοντας τη θέση υπό μορφή ερώτησης, όπως κάνουν συχνά οι γυναίκες.
« Να κάνεις το σωστό» είπε η Ιλλίβια
«Ποιο είναι το σωστό στο πόλεμο;» ρώτησε ο Αινείας
«Η επιδεξιότητα, το θάρρος, η ρώμη» απάντησε μεμιάς ο Ασκάνιος. «Στον πόλεμο η ανδρεία είναι το σέβας. Ο αγώνας για τη Νίκη»

«Άρα, για τη νίκη όλα είναι δίκαια; »
«Ναι» είπε ο Ασκάνιος και αρκετοί από τους άνδρες συγκατένευσαν. Όμως οι γηραιότεροι Τρώες δεν το έκαναν.
«Δεν μπορώ να το καταλάβω» είπε ο Αινείας με χαμηλή φωνή.
«Νόμιζα πως αυτό που οφείλει να κάνει ένα άνδρας είναι το ίδιο με αυτό που πρέπει να κάνει. Όμως, τι γίνεται στην περίπτωση που δεν είναι το ίδιο; Τότε η επίτευξη της νίκης ισοδυναμεί με ήττα. Η διαφύλαξη της τάξης σημαίνει πρόκληση ταραχών, καταστροφή, θάνατο. Η ανδρεία και το σέβας αλληλοκαταστρέφονται. Δεν μπορώ να το καταλάβω»
………………
«Αν ένας άνδρας πιστεύει πως η αρετή του μπορεί να αποδειχτεί μόνο στον πόλεμο, τότε για κείνον ο χρόνος που διαθέτει για όλα τα άλλα είναι άσκοπος. Η καλλιέργεια της γης, αν είναι αγρότης, η διακυβέρνηση αν κατέχει εξουσία, η λατρεία, οι θρησκευτικές τελετουργίες, όλα είναι κατώτερα από την ανδρεία στον πόλεμο»
«Ναι» απάντησε ο Ασκάνιος ευχαριστημένος νομίζοντας πως είχε πείσει τον πατέρα του.
«Δεν θα εμπιστευόμουν αυτόν τον άνδρα για να καλλιεργήσει τη γη, ούτε να κυβερνήσει, ούτε να υπηρετήσει τις δυνάμεις που μας εξουσιάζουν» είπε ο Αινείας, «επειδή πάντα θα έψαχνε την ευκαιρία να κάνει πόλεμο.»


Η Le Guen, μας άφησε άλλο ένα αριστούργημα. Ένα βιβλίο που δεν πρέπει να λείψει από κανενός τη βιβλιοθήκη. Εξαιρετική είναι και η μετάφραση της Μαρίνας Τουλγαρίδου. Εύχομαι καλή ανάγνωση σε όποιον το διαβάσει.

Donnerstag, 6. Mai 2010

Σιωπηλή διαμαρτυρία κατά της βίας

Σήμερα, Πέμπτη 6 Μαίου, στις 7 μμ γίνεται προσπάθεια να πραγματοποιηθεί καθιστική διαμαρτυρία κατά των εκδηλώσεων βίας στις πορείες. Η προσπάθεια αυτή έχει ξεκινήσει από φοιτητές και άλλους απλούς πολίτες, ανεξάρτητα από παρατάξεις και κόμματα. Δε μας αφορά το ποιοι προβαίνουν σε τέτοιες ενέργειες, δε μας αφορά το πώς αυτοπροσδιορίζονται, καταδικάζουμε τη βία που κόστισε τη ζωή τριών συμπολιτών μας σήμερα, απ' όπου και αν προέρχεται. Διαδώστε το για να υπάρξει συμμετοχή.

Ανίεροι φόνοι και αθλιότητες

Δεν συνηθίζω να κρίνω και να κατακρίνω βίαιες συμπεριφορές, επειδή φρονώ ότι η βία ξεκινάει από την εξουσία. Εξ άλλου η βία στην γερμανική είναι η ίδια λέξη με την εξουσία (Gewalt) όπως στα ελληνικά η λέξη κράτος χρησιμοποιείται για το κράτος δηλαδή την εξουσία, αλλά και τη βία. Λέμε υπό το κράτος της μέθης και όπως έχουμε ξαναπεί η λέξη Δημοκρατία δεν είναι άλλο παρά η με τη βία άσκηση της εξουσίας από τον λαό.
Όμως, θρηνώ από τα βάθη της ψυχής μου τα τρία άτομα που κάηκαν μέσα στη τράπεζα, που δεν είχαν την δύναμη να αντισταθούν στην εργοδοσία και να κατέβουν και αυτά στη διαδήλωση. Θρηνώ γι αυτούς διπλά. Γιατί έχασαν τη ζωή τους, ενώ εργάζονταν.
Να καταδικάσω αυτούς τους επαγγελματίες επαναστάτες της πεντάρας, το βρίσκω λιγάκι περιττό και σόλοικο, επειδή η τραγικότητα των αθώων θυμάτων συνθλίβει με το βάρος της κάθε ελαφριά γραφή! Και λέω ελαφριά, γιατί ότι και να γράψει κανείς, λίγο θα είναι.
Να προσθέσω, ότι ο θάνατος αυτών των ανθρώπων συμπαρασύρει στο θάνατο και τον ίδιο τον αγώνα που δεν πρόλαβε να ξεκινήσει;
Θα το προσθέσω, παρότι χαμένα λόγια θα ναι για αυτούς τους εγκληματίες προβοκάτορες, που δεν είναι άλλο τι παρά χαμένα κορμιά, γνήσια παράγωγα ενός συστήματος που δήθεν πολεμάνε!

Mittwoch, 5. Mai 2010

Montag, 3. Mai 2010

Συνέντευξη του κορυφαίου οικονομολόγου Σαμίρ Αμίν στον Κ.τ.Ε. και τον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο

Ο Σαμίρ Αμίν, εχω μιλήσει γι αυτόν τον πολύ σπουδαίο οικονομολόγο, δικαιώνει την άποψη όσων υποστηρίζουν στάση πληρωμών ή αναδιαπραγμάτευση του χρέους.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

‘Αλλοι θα συμφωνήσουν, άλλοι θα διαφωνήσουν, πολλοί θα προβληματισθούν ή και θα σοκαρισtούν. Το προσόν όμως του Γαλλοαιγύπτιου οικονομολόγου Σαμίρ Αμίν, μέλους μιας μικρής ομάδας ανθρώπων που επηρέασαν καθοριστικά την οικονομική σκέψη του Ανδρέα Παπανδρέου, είναι ότι δεν μασάει τα λόγια του, δεν στρογγυλεύει τις ιδέες του και επιτρέπει επομένως να γίνει πραγματική συζήτηση και διερεύνηση σοβαρών προβλημάτων και εναλλακτικών λύσεων. Αυτό δηλαδή στο οποίο δεν μας έχει συνηθίσει η απίστευτη λογοδιάρροια χωρίς νόημα και περιεχόμενο των περισσότερων «διανοουμένων», δημοσιογράφων και πολιτικών μας κι αυτό που έχουμε απελπιστικά ανάγκη.

Μιλώντας για τον πατέρα του και τους ανθρώπους που τον επηρέασαν, ο σημερινός Πρωθυπουργός έλεγε, σε μια συνέντευξή του στον Γιάννη Διακογιάννη, το 2006:
ο Ανδρέας δεν χρησιμοποιούσε τον όρο κοινωνία των πολιτών, αλλά μιλούσε συνεχώς για το λαϊκό και μαζικό κίνημα, το συνδικάτο, την Αυτοδιοίκηση και την Αποκέντρωση. Όλα αυτά επηρέασαν το λαό για μία άμυνα της κοινωνίας απέναντι σε ξένες πολιτικές, απέναντι σε εξωτερικές παρεμβάσεις. Κι αν τότε υπήρχε ο κίνδυνος λόγω της δικτατορίας που επέβαλαν οι ξένοι, σήμερα και πάλι λόγω της παγκοσμιοποίησης χρειάζεται να υπάρχει ισχυρή κοινωνία για να αντισταθεί στην ισοπέδωση αλλά και να εκμεταλλευθεί τις προκλήσεις της εποχής. Άνθρωποι σαν τον Σουήζυ, τον Καρντόζο, τον Μαρκούζε, τον Σ. Ράιτ Μιλς, τον Μπέρτραντ Ντε Τζουβενέλ, τον Γκάλμπρεϊθ, τον Σαμίρ Αμίν και άλλους, όπως και τα απελευθερωτικά κινήματα αλλά και οι προοδευτικές κυβερνήσεις τον επηρέασαν.

Κατά τον Αμίν, μεγάλο όνομα μεταξύ των ριζοσπαστών οικονομολόγων του 20ού αιώνα και κορυφαίο διεθνώς ειδικό σε θέματα ανάπτυξης, η Ελλάδα έχει να διαλέξει, στο σημείο που έφθασαν σήμερα τα πράγματα, μεταξύ μιας κοινωνικής καταστροφής και της αποχώρησης από την ευρωζώνη με ταυτόχρονη αναδιαπραγμάτευση του χρέους.

Ο Σαμίρ Αμίν ήταν ένας από τους πρώτους ανθρώπους στους οποίους τηλεφώνησε ο Ανδρέας Παπανδρέου, το βράδυ της 18ης Οκτωβρίου 1981. Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ τον θαύμαζε και τον συμβουλευόταν, ενώ είχε μεταφράσει και στα ελληνικά ένα από τα γνωστότερα βιβλία. Συγγραφέας περισσότερων από τριάντα βιβλία, πολλά μεταφρασμένα στα ελληνικά, το τελευταίο για το πώς μπορούμε να φύγουμε από την κρίση, ο Σαμίρ Αμίν είχε και έχει πάντα μια έντονη διεθνή πολιτική δράση, ενώ θεωρείται ένα από τα μεγάλα ονόματα μεταξύ των ριζοσπαστών οικονομολόγων και κορυφαίος ειδικός σε θέματα ανάπτυξης. Διηύθυνε το Ινστιτούτο Αφρικανικής Ανάπτυξης του ΟΗΕ και το Φόρουμ του Τρίτου Κόσμου, ενώ δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Πουατιέ, του Ντακάρ και του Παρισιού VIII.


Ερώτ. ‘Ησουν φίλος του πρώην Πρωθυπουργού μας, του Ανδρέα Παπανδρέου. Σήμερα κυβερνά την Ελλάδα ο γιός του. Τι θα του έλεγες να κάνει, αν ζητούσε τη συμβουλή σου;

Απάντ. Να φύγει από το ευρώ! Θα σου εξηγήσω όμως συγκεκριμένα τι εννοώ. Ας δούμε καταρχήν την καταγωγή του προβλήματος. Η δημιουργία του ευρώ ήταν μια ηλιθιότητα. Γιατί; Γιατί δεν υπάρχει νόμισμα χωρίς κράτος. Και δεν υπάρχει ευρωπαϊκό κράτος, ούτε καν συνομοσπονδιακό, που να αντιμετωπίζει τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα των ευρωπαϊκών χωρών. Δεν υπάρχει ευρωπαϊκό κράτος, ούτε πολιτική και πολιτιστική ωριμότητα για ένα τέτοιο κράτος στο ορατό μέλλον. Στις συνθήκες αυτές δεν μπορεί να υπάρξει κοινό νόμισμα. Το κοινό νόμισμα μπορεί να λειτουργήσει και λειτούργησε όσο δεν υπήρχαν προβλήματα και τα πράγματα πήγαιναν καλά. ‘Οταν όμως παρουσιάζονται προβλήματα, οι πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις διαφέρουν από τη μια χώρα στην άλλη και το νόμισμα δεν αντέχει. Το να φτιάξεις πρώτα νόμισμα και μετά κράτος, είναι σαν να βάζεις το κάρο πριν από το άλογο. Ανήκω σε αυτούς τους λίγους, ακόμα και ανάμεσα στους μαρξιστές, ακόμα και στους κύκλους της ριζοσπαστικής αριστεράς, που τα επεσήμαναν αυτά εγκαίρως. Αυτό που μπορούσαν και έπρεπε να κάνουν, για την ευρωπαϊκή οικοδόμηση, ήταν, αντί να επιταχύνουν τη δημιουργία του ευρώ, να παραμείνουν στο «φίδι», την αλληλεγγύη μεταξύ των ευρωπαϊκών νομισμάτων, με ισοτιμίες σταθερές αλλά αναθεωρήσιμες, ώστε να λαμβάνουν υπόψιν τους τις διαφορές των προβλημάτων ανάμεσα στις χώρες. Σε αυτό το επίπεδο μόνο μία ευρωπαϊκή χώρα ενήργησε έξυπνα, η Σουηδία, που δεν μπήκε στο ευρώ.

Ερ. Και η Μεγάλη Βρετανία

Απ. Αυτό έγινε για πολύ διαφορετικούς λόγους, γιατί είναι ένα παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό κέντρο, που βρίσκεται σε συμπληρωματικό ανταγωνισμό με τη Γουώλ Στρητ.
Το δεύτερο σημείο όμως που θα ήθελα να σταθώ είναι ότι το ευρωπαϊκό οικοδόμημα φτιάχτηκε με τρόπο που απαγορεύει οποιαδήποτε εναλλακτική και με επιχειρήματα ανόητα, ιστορικές αναλογίες που δεν έχουν νόημα, όπως να μη ξαναγίνει πόλεμος κλπ., που στην πραγματικότητα δεν στέκονται, δεν είναι τα προβλήματα του σήμερα. Δεν μπορείς σε αυτά τα πλαίσια να φτιάξεις π.χ. μια κοινωνική Ευρώπη.
Μιλάνε οι Σοσιαλιστές για κοινωνική Ευρώπη. Αλλά αυτή η Ευρώπη δεν μπορεί να γίνει κοινωνική. Σε μια ορισμένη στιγμή σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη ήταν σοσιαλδημοκρατικές. Δεν την έφτιαξαν όμως την κοινωνική Ευρώπη. Δεν την έφτιαξαν γιατί δεν μπορούσαν να τη φτιάξουν. Ποιος λοιπόν θα τη φτιάξει και πως;
Είναι αδύνατο να μεταρρυθμίσεις αυτή την Ευρώπη. Για να τη μεταρρυθμίσεις πρέπει πρώτα να τη γκρεμίσεις. Να καταργήσεις τις συνθήκες της Λισσαβώνας, να καταργήσεις τις συνθήκες του Μάαστριχτ. Πρέπει να αποικοδομήσεις, πριν ξαναοικοδομήσεις. Γιατί είναι τέτοιο το οικοδόμημα που δεν μπορείς να τροποποιήσεις τις αποστάσεις ανάμεσα στα δωμάτια. Είναι το ίδιο το σχέδιο λάθος. Η σημερινή κρίση με την Ελλάδα είναι η ευκαιρία να γίνει αυτό.
Κατηγορούν την Ελλάδα για διαφθορά, φοροδιαφυγή, διάφορα προβλήματα, που δεν υπάρχουν άλλωστε μόνο στην Ελλάδα. Υπάρχουν κάποια στοιχεία αλήθειας στις κατηγορίες…

Ερ. Υπάρχουν, αν και υπάρχει επίσης πολύ αλήθεια στο ότι οι ευρωπαϊκές και μάλιστα γερμανικές εταιρείες πρωτοστάτησαν στη διαφθορά των ελληνικών κυβερνήσεων, των πολιτικών και των αξιωματούχων μας.

Απ. Ασφαλώς. Είναι αλήθεια. Αυτά που λέγονται κατά της Ελλάδας είναι εύκολα επιχειρήματα, επιχειρήματα που ομολογούν κακή πρόθεση και δεν θα σταθώ σε αυτά

Ερ. Πάντως, είναι ένα σημείο με σημασία, γιατί υπάρχει μια συζήτηση για τα αίτια της κρίσης. ‘Αλλοι εκτιμούν ότι είναι μια καθαρά ελληνική κρίση, καθυστέρηση των δομών, διαφθορά κλπ., άλλοι, αντίθετα, την αποδίδουν στη διεθνή οικονομική κρίση.

Απ. Η κρίση δεν είναι ελληνική, είναι παγκόσμια και δεν είναι μόνο χρηματιστική, είναι επίσης οικονομική και πολιτική. Η ελληνική κρίση είναι τμήμα της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας κρίσης. ‘Εχω αφιερώσει στην έξοδο από την κρίση το τελευταίο βιβλίο μου, ποιυ κυκλοφόρησε πριν από έξη μήνες. Φυσικά, οι πιο τρωτές, αδύναμες χώρες έχουν τα μεγαλύτερα προβλήματα, όπως είναι η περίπτωση της Ελλάδας. Αλλά πρόβλημα δημόσιου χρέους υπάρχει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ακόμα και στη Γαλλία. Η ευρωζώνη είναι σε κρίση, αλλά οι πιο τρωτές χώρες πλήττονται περισσότερο.
Γνώρισα τον πατέρα του σημερινού Παπανδρέου, και ξέρω ότι ήταν προσανατολισμένος σε άλλες περιοχές, όπως η Μέση Ανατολή αλλά και η Ρωσία, η Κίνα και σκεφτόταν χάρι σε αυτές να αποκτήσει μια δυνατότητα διαπραγμάτευσης με την Ευρώπη.

Ερ. Αυτά τα σκεφτόταν κυρίως στην αντιπολίτευση.΄

Απ. Πράγματι, μετά αποδέχθηκε τους όρους των Ευρωπαίων, αλλά δεν θέλω, δεν είναι τώρα η στιγμή να κάνω τον απολογισμό του Παπανδρέου. Εν πάσει περιπτώσει, αν βρισκόμουν στη θέση της σημερινής κυβέρνησης θα έφευγα από το ευρώ, θα αποκαθιστούσα τη δραχμή και θα την υποτιμούσα π.χ. κατά ένα ποσοστό 25%, ταυτόχρονα θα επέβαλα συναλλαγματικούς ελέγχους, για να αποφύγω διαδοχικές υποτιμήσεις και μόνο τότε θα πήγαινα να διαπραγματευθώ με τους Ευρωπαίους την ενδεχόμενη αποπληρωμή του χρέους, θέτοντας τους όρους μιας ενδεχόμενης επιστροφής στο ευρώ ή, ακόμα καλύτερα, σε ένα μηχανισμό τύπου «φιδιού». Μόνο ενεργώντας έτσι θα μπορούσα να δημιουργήσω συνθήκες διαπραγμάτευσης, αλλοιώς γιατί οι άλλοι να διαπραγματευθούν με την Ελλάδα; Αυτός είναι παγκόσμιος νόμος, δεν μπορείς να δημιουργήσεις διαφορετικά συνθήκες διαπραγμάτευσης.
Είμαι σίγουρος, είμαι τελείως πεπεισμένος ότι, αν μια ευρωπαϊκή χώρα ξεκινούσε μια κίνηση σε αυτή την κατεύθυνση θα την ακολουθούσαν κι άλλοι. ‘Ολες οι ευρωπαϊκές χώρες είναι σε ασύμμετρη κατάσταση προς τη Γερμανία, που έχει πλεονάσματα απέναντί τους. Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Οι Γερμανοί θέλουν να γίνουν κάπως Ιάπωνες, να κάνουν τα δικά τους, έχοντας γύρω τους μια αποικιακή ή μισοαποικιακή ζώνη στην Ανατολική Ευρώπη. Μπορεί από την άλλη ίσως να σκεφτεί κανείς και άλλα σχήματα για τη Νότιο, τη μεσογειακή Ευρώπη

Ερ. Σαμίρ, διαγράφεις μια πορεία που, ακόμα κι αν συμφωνήσει κανείς μαζί της, δύσκολα βλέπει ποιες πολιτικές δυνάμεις είναι έτοιμες να πάνε σε τέτοιες κατευθύνσεις. Το πολιτικό σύστημα και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη είναι προίόν του «κόσμου που απέρχεται», της «ευτυχούς παγκοσμιοποίησης», δεν έχει διάθεση και δυνατότητα να τον αμφισβητήσει…

Απ. Υπάρχει στην Ελλάδα μια αριστερά και μια ριζοσπαστική αριστερά, ίσως λίγο γερασμένη, αποθαρυμμένη, αλλά που δεν μπορεί, κουβαλάει υποθέτω την ανάμνηση του έπους της ελληνικής Αντίστασης στον γερμανικό φασισμό, κουβαλάει τις αναμνήσεις της αντίστασης των Δημοκρατών στις δικτατορίες που επέβαλαν οι Αγγλοαμερικανοί μετά τον εμφύλιο κλπ. κλπ. Αυτή η αριστερά πρέπει να καταλάβει το διακύβευμα, να πάρει θάρρος, να πιστέψει ότι έχει μια ιστορική ευκαιρία, υπό τον όρο ότι θα μπει μπροστά στον αγώνα για να καταστραφεί αυτό το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και να φτιαχτεί ένα άλλο.

Ερ. Μα Σαμίρ συχνά τα ηγετικά ιδίως στελέχη της αριστεράς, όχι η βάση της, η ηγεσία της είναι τα πιο συντηρητικά άτομα αυτής της κοινωνίας, δεν πιστεύουν στη μεταβολή της. Και μπορεί να ηγούνται της αριστεράς, ο ατομικισμός όμως πολλών από αυτούς είναι έκδηλος. Πως μπορούν να κάνουν αυτά που σκέφτεσαι;

Απ. Παντού συμβαίνει αυτό, αυτό είναι το πρόβλημα της αριστεράς παντού, όχι μόνο στην Ελλάδα. Αλλά υπάρχει σήμερα, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, μια πολιτική δυνατότητα συγκρότησης ενός αντιολιγαρχικού κινήματος στην Ευρώπη. Γιατί δεν είναι μόνο τα λαϊκά στρώματα, οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι που θα πληγούν, είναι και οι μεσαίες τάξεις, είναι και οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Είναι πάρα πολύς ο κόσμος που θα συντριβεί. Δεν μιλάω για σοσιαλιστικό, μιλάω για αντιολιγαρχικό κίνημα.

Ερώτ. Αν η Ελλάδα κηρύξει στάση πληρωμών και φύγει από το ευρώ, όπως προτείνεις, το σημερινό χρέος θα είναι πρακτικά αδύνατο να πληρωθεί και θα πάρει ακόμα πιο δυσθεώρατες διαστάσεις, ειδικά μετρούμενο σε υποτιμημένες δραχμές…

Απ. Γι’ αυτό λέω ότι η παύση πληρωμών πρέπει να συνοδευτεί από επαναφορά συναλλαγματικών ελέγχων. Τώρα οι ευρωπαϊκές χώρες θα μπορούσαν να πάρουν ανταποδοτικά μέτρα. Δεν νομίζω όμως ότι θα σταματήσουν να έρχονται Ευρωπαίοι τουρίστες, μπορεί να έρθουν και περισσότεροι, γιατί θα φτηνήνετε. Τις εξαγωγές σας στην Ευρώπη θα μπορούσατε ίσως να τις ανακατευθύνετε σε άλλες χώρες και περιοχές, αν χρειαζόταν.

Ερ. Ποιες;

Απ. Τη Ρωσία, τη Μέση Ανατολή, την Κίνα, τη Λατινική Αμερική…

Ερ. Πως νομίζεις αλήθεια ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να παίξει το γεωπολιτικό της χαρτί; Ιστορικά, αυτό το χαρτί χρησίμευσε περισσότερο στην υποδούλωση, παρά στη δύναμη της χώρας…

Απ. Πρέπει να φορτώσετε στις ΗΠΑ το βάρος της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης. Η Τουρκία είναι μια μεσαία δύναμη, σχετικά ισχυρή, έχει διεκδικήσεις στο Αιγαίο, πιθανώς για το οικονομικό ενδιαφέρον κάτω από τον πυθμένα του. Αλλά δεν πιστεύω ότι υπάρχουν σήμερα δυνατότητες να σας επιτεθεί η Τουρκία. Κατά συνέπεια μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα γεωπολιτικά σας χαρτιά.

Ερ. Θα μπορούσε ένας ‘Ελληνας, ακόμα κι αν συμμεριζόταν την ανάλυσή σου για ανάγκη μεγάλης μεταρρύθμισης ή ακόμα και καταστροφής της ευρωζώνης, να σου πει πως θέλεις τώρα μια μικρή χώρα σε αυτή την κατάσταση, να σηκώσει αυτό το βάρος…

Απ. Η εναλλακτική που διαθέτετε είναι χειρότερη. Θα υποστείτε μείωση των μισθών κατά 20-30% και μια τεράστια ανεργία, πρωτοφανών διαστάσεων. Η εξέλιξη θα είναι τρομερή, δεν θα την αντέξετε, δεν θα την αντέξει η κοινωνία σας, η χώρα σας. Και ύστερα, αν η Ελλάδα ξεκινούσε τη διαδικασία με το ευρώ, θα έβρισκε μια πολύ μεγάλη απήχηση στην Ευρώπη, γιατί δεν είστε οι μόνοι που έχετε προβλήματα.

Ερ. Σαμίρ, επιχειρηματολογείς σε όρους κοινωνικών ή εθνικών συμφερόντων των ευρωπαϊκών χωρών, αλλά οι ιθύνοντες κύκλοι αυτών των χωρών θεωρούν τη συμμετοχή στην ευρωζώνη εγγύηση της θέσης, του ρόλου, της εξουσίας, των κερδών τους

Απ. Ναι, αλλά η συντριπτικά μεγαλύτερη μερίδα της κοινωνίας θα υποφέρει πολύ αν επικρατήσει η άποψή τους.

Ερ. Υπήρξε μια απόφαση της ΕΕ που λέει ότι, σε περίπτωση απειλής στάσης πληρωμών, θα υπάρξει μια κοινή επέμβαση ΕΕ και ΔΝΤ. Πως κρίνεις αυτό το σενάριο;

Απ. Το ΔΝΤ δεν διαθέτει στρατηγική διαχείρισης μιας τέτοιας κρίσης, μπορεί μόνο να τη διαχειρισθεί από μέρα σε μέρα. Και θα τη διαχειρισθεί ματώνοντας τον ελληνικό λαό. Δεν έχουν στρατηγική.

Ερ. Δεν πρέπει να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της χώρας στις αγορές; Διαφωνείς με αυτό;

Απ. Ασφαλώς διαφωνώ. Αυτό που λες σημαίνει να αναγνωρίσουμε την εξουσία των αγορών.

Ερ. Μπορούμε να την αμφισβητήσουμε;

Απ. Βεβαιότατα. Το είπα και προηγουμένως, υπάρχει σήμερα, και μάλιστα διεθνώς, μια μεγάλη δυνατότητα δημιουργίας ενός αντιολιγαρχικού κινήματος, δεν λέω σοσιαλιστικού, λέω αντιολιγαρχικού. Γιατί δεν πλήττονται μόνο τα λαϊκότερα στρώματα, πλήττονται οι μεσαίες τάξεις, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Ερ. Συμφωνείς με τις εκτιμήσεις ότι περάσαμε το σοβαρότερο σημείο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης;

Απ. Κάθε άλλο. Δεν είδαμε τίποτα ακόμα. Συναντήσαμε μόνο την κορυφή του παγόβουνου.

Ερ. Δεν θα ήταν ορθότερο, από πλευράς τακτικής και πολιτικής, να ζητήσει κανείς την ριζική μεταρρύθμιση αντί της καταστροφής της ευρωζώνης;

Απ. ‘Όχι, γιατί αν αρχίσουν διαπραγματεύσεις για τη μεταρρύθμιση δεν θα τελειώσουν ποτέ, θα τις χρησιμοποιήσουν για να σαμποτάρουν κάθε μεταρρύθμιση ή για να την κενώσουν περιεχομένου.

Ερ. Θα σου πούνε πάντως ότι η καταστροφή της ενωμένης Ευρώπης είναι μια τεράστια στρατηγική νίκη των Ηνωμένων Πολιτειών

Απ. Διαφωνώ. Η σημερινή Ευρώπη είναι πλήρως υποταγμένη στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.

Δημοσιεύτηκε στον “Κόσμο του Επενδυτή”, 30.4.2010

konstantakopoulos.blogspot.com

DDT - ΔΝΤ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...