Mittwoch, 30. Juni 2010

Που είναι οι γυναίκες;



Σύμφωνα με τον Amartya Sen, βραβείο Νόμπελ οικονομίας, εκατό εκατομμύρια γυναίκες απουσιάζουν σήμερα από τον κόσμο μας! Ναι σωστά διαβάσατε!! εκατό εκατομμύρια γυναίκες δηλώνουν απούσες. Πού είναι; Εξαφανισμένες, ακρωτηριασμένες, ναρκωμένες με μεθαμφεταμίνες, πεθαμένες από υποσιτισμό και από έλλειψη φροντίδας, από μελαγχολία ή από AIDS, πριν να φθάσουν στην ηλικία του ενός έτους.
Έφηβες ακόμα προτιμούν να πεθάνουν παρά να ζήσουν στα πορνεία της Κίνας και της Ινδίας.
Εκατό εκατομμύρια, είναι παραπάνω από μιάμιση φορά του γαλλικού πληθυσμού: μητέρες, αδελφές, νέα κορίτσια που δεν θα κρατήσουμε ποτέ στην αγκαλιά μας για να τους πούμε λόγια αγάπης.
Εκατό εκατομμύρια στόματα και χείλια που δεν θα αγγίξουν ούτε τα μάγουλά μας ούτε τα μέτωπά μας, που δεν θα φιλήσουν ποτέ τους ανθρώπους που θα μπορούσαν να αγαπήσουν, δεν θα ψιθυρίσουν σε κανένα το πόνο τους, τα όνειρα τους, τα ιδανικά τους: στόματα και χείλια κλειστά πριν μάθουν να μιλούν και που θα κρατήσουν για πάντα τη σιωπή των καταραμένων.
Μια ινδική παροιμία λέει: «Να μεγαλώσεις ένα κορίτσι είναι σαν να ποτίσεις τον κήπο του γείτονά σου.» . Με άλλα λόγια, είναι απώλεια χρόνου και χρήματος το να αναθρέψεις ένα κορίτσι σε μια φτωχή οικογένεια. «Δεν θέλω να έχω κορίτσι για να ζει τους ίδιους πόνους που έζησα», δηλώνει η Indira, μια Ινδή 25 ετών που ανήκει σε ανώτερη κάστα. « Ο υπερβολικός πόνος σκοτώνει!
Αυτή η καθημερινή, ακραία βία παρακινεί τις γυναίκες να αυτό-εξαλειφθούν», γράφει η Manon Loizeau, βραβείο Albert London, στον πρόλογό του βιβλίου της ‘Το μισό του ουρανού που έγινε σε λίγους μήνες παγκόσμιο μπεστ σέλερ,. Τραγική ειρωνεία, «Η γυναίκα είναι το άλλο μισό του ουρανού», λέει μια παλιά κινέζικη παροιμία και ξαφνικά αποκτά μιαν άλλη τραγική διάσταση. Σ’ αυτήν ακριβώς τη χώρα, αλλά και στις γειτονικές της στην ανατολικής Ασία, αυτό το «ουράνιο ήμισυ» εξαφανίζεται από τους καταλόγους των ληξιαρχείων του κόσμου!
«Το μισό του ουρανού» συνέγραψαν, μετά από δέκα χρόνια έρευνας, ο Nicholas Kristof και η κινέζα σύζυγός του, Sheryl WuDunn, αμφότεροι δημοσιογράφοι της New York Times. Πρέπει κανείς να το διαβάσει για να αντιληφτεί το εύρος μιας κοσμικής εξαφάνισης που την βλέπει και την γνωρίζει ο ΟΗΕ και τα ΜΜΕ του πλανήτη, λες και είναι μια μαύρη τρύπα όπου κανένα φως δεν μπορεί να διαφύγει.
Και όμως, όταν συλλαμβάνεται ένας μόνο κινέζος αποστάτης στη Σαγκάη ή στο Πεκίνο, κινητοποιούμαστε, διαμαρτυρόμαστε, με το δίκαιο μας, στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας της έκφρασης, ζητώντας την άμεση απελευθέρωση του. «Όταν όμως εκατό χιλιάδες κορίτσια απάγονται και γίνονται θύματα των δικτύων της πορνείας, αυτό δεν θεωρείται ούτε καν είδηση», αναφέρουν οι συγγραφείς.
Σήμερα, αμέσως μετά την ανάγνωση των υπερηχογραφημάτων, εκατομμύρια γυναίκες στην Ασία κάνουν έκτρωση, για να μην φέρουν στο κόσμο ένα παιδί γένους θηλυκού. Διαγραμμένες από το χρωμοσωμικό γεγονός, επειδή κατέχουν ένα καταραμένο διπλό Χ, εκατομμύρια μελλοντικές γυναίκες δεν θα δουν την ημέρα. Μπορούμε να το αποκαλέσουμε μια «γυναικτονία»;;
Δεν είναι τυχαίο που ο Amartya Sen, αυτός ο ινδός οικονομολόγος έχει λανσάρει αυτή τη ανησυχητική κραυγή για τα εκατό εκατομμυρίων απουσών γυναικών. Μέσα στα βιβλία και τις ομιλίες του, υιοθετεί το θηλυκό γένος όταν μιλάει αόριστα για ένα πρόσωπο. Αυτός ο βεγγαλέζος ινδός ερευνά τρόπους για να εξαλειφθούν οι «επανορθώσιμες αδικίες». Και δεν είναι τυχαίο που είναι γυναίκες αυτές που στην Ινδία και στη Κίνα, επιδιώκουν να βάλουν τέλος σε αυτές τις «επανορθώσιμες αδικίες». Γυναίκες ψάχνουν να βρουν τις αγνοούμενες, γυναίκες προσπαθούν να πείσουν τις μητέρες, τις οικογένειες, τους δήμους, τα κράτη, ότι το μέλλον του πλανήτη μας περνά από τις γυναίκες.
«Όταν μεγαλώνεις έναν άντρα, μεγαλώνεις ένα άτομο. Όταν μεγαλώνεις μια γυναίκα, μεγαλώνεις μια οικογένεια» προφήτευσε ο Gandhi.
Ωστόσο, οι πνευματικές και κοινωνικές δυστυχίες, δεν είναι οι μόνες αιτίες αυτών των μαζικών εξαφανίσεων των γυναικών. Η θρησκεία διαχωρίζει τις γυναίκες εδώ και δεκατέσσερις αιώνες στο μουσουλμανικό κόσμο. Εκατοντάδες νέες γυναίκες τιμωρούνται καθημερινά με ανασκολοπισμό, με λιθοβολισμό, με ρίξιμο στη πυρά. Μόνο στο Πακιστάν, τα τελευταία δέκα χρόνια, στις ζευκτές πόλεις Islamabad και Rawalpindi, πέντε χιλιάδες γυναίκες και κορίτσια κρίθηκαν ένοχες για ανυπακοή και ψεκαστήκαν με κηροζίνη ή με οξέα, και κάηκαν από τα μέλη της οικογένειάς τους ή από τα πεθερικά τους!
Η Benazir Bhutto δολοφονήθηκε, η Taslima Nasreen (Μπανγκλαντές) και η Shirin Ebadi (Ιράν, βραβείο Νόμπελ ειρήνης), ζουν στην εξορία. «Η πλειοψηφία των κατοίκων της κόλασης θα είναι γυναίκες, που βλαστημούν υπερβολικά και είναι αχάριστες προς τους συζύγους τους», αναφέρει ο Muhammad Imran, στον επίλογο του βιβλίου της Manon Loizea.
Είναι μακρύς ο κατάλογος των βιαιοτήτων κατά του άλλου μισού του ουρανού: σύγχρονη σκλαβιά στην Ασία, στη Μέση Ανατολή όπως και στη Δύση, χτυπημένες γυναίκες (μια νεκρή κάθε δύο μέρες σε Γαλλία), διάκριση στη πρόσληψη εργασίας, ενοχική απουσία από την πλειοψηφία των ευρωπαϊκών κοινοβουλίων, από τις θέσεις οικονομικών αποφάσεων στα κράτη και στις επιχειρήσεις. Σήμερα, μια ακόμη μάστιγα τις χτυπά, το AIDS που έγινε πρώτη αιτία θνησιμότητας των γυναικών στις περισσότερες χώρες της Αφρικής.
Ακόμα και αν καταλαμβάνουν ορατές θέσεις στις τηλεοπτικές μας οθόνες, στη Δύση οι γυναίκες δεν πεθαίνουν κατά πρώτο λόγο επειδή είναι γυναίκες, όμως είναι καταδικασμένες σε λιγότερο φωτεινούς κόσμους, να είναι μόνο σκιές, αντικαταστάσιμες, όντα δευτέρας κατηγορίας. «Η γυναίκα είναι το μέλλον του ανθρώπου», τραγούδησε ο Aragon. Ίσως, στην μακρινή πορεία της ανθρωπότητας να έρθει εκείνη η ημέρα, που θα συμπέσει το Πραγματικό με τη Ποίηση.

Yves Simon * LE MONDE 19.06.10
*Μυθιστοριογράφος και μουσικοσυνθέτης. Έχει λάβει το βραβείο Médicis για το βιβλίο «Η έκπτωση των συναισθημάτων» και το μεγάλο βραβείο τραγουδιού της γαλλικής ακαδημίας για το δισκογραφικό του έργου. Τελευταίο μυθιστόρημα: «Θα ήθελα τόσο να επιστρέψω» (2007). Τελευταίο CD: «Ψιθυρισμοί» (Barclay/Universal, 2007)

17 Kommentare:

  1. Φιλη ange-ta

    Πολυ καλο αρθρο, σε ευχαριστω που το αναρτησες!

    Πολλους χαιρετισμους!

    AntwortenLöschen
  2. Φίλτατη καλημέρα.
    Παρ' όλες τις ατυχείς προσπάθειες σύνδεσης του φαινομένου με τον καπιταλισμό, μόνο στις ελεύθερες κοινωνίες η γυναίκα απολαμβάνει πραγματικά ίσα δικαιώματα. Του αντιθέτου όντως αδιανόητου.
    Το πρόβλημα ενδημεί στις πάσης φύσεως, δήθεν, "προοδευτικές" και στις διάφορες μουσουλμανικές χώρες, οι οποίες, κατά περίεργο και ανόητο τρόπο, υποστηρίζονται (γιά διάφορους λόγους πολιτικής σκοπιμότητος) από τους πάσης φύσεως κουλτουριαρέους προοδευτικάριους. Πχ η μπούργκα και άλλες τέτοιες σαχλαμάρες μετατρέπουν τις γυναίκες σε άβουλα
    αντρικά "κτήματα", με φοβερότερο απ' όλα το ότι τις έχουν πείσει κιόλας, ότι έτσι πρέπει να γίνεται !! Φανατικές, ανόητες και άξιες της τύχης τους !
    Εκεί αλλά και σε διάφορα άλλα τριτοκοσμικά και "αναπτυσσόμενα" (τρόπος του λέγειν) μέρη ας αναζητηθεί το μείζον τμήμα των κρουσμάτων των θεσμικών ανισοτήτων.
    Εις τη λεγόμενη "Δύση" οι περιπτώσεις είναι μεμονωμένες και σίγουρα όχι θεσμοθετημένες. Οφείλεται σε άρρωστα αντρικά μυαλά που εκμεταλλεύονται χυδαία τη μυϊκή τους (κυρίως) δύναμη η την οικονομική εξάρτηση της γυναίκας.

    AntwortenLöschen
  3. Καλημερα.
    Σα να μη περασε μια μερα απο την εποχη του ΚΟΣΜΟΚΑΛΟΓΕΡΟΥ.
    Κρατω εδω και καιρο στα συρταρια μου το αρθρο-καταγγελια μιας γυναικας....
    καιρος να το αναρτησω!!!

    AntwortenLöschen
  4. Καλησπέρα,πολύ σημαντικό κείμενο,ευχαριστούμε για την προσπάθεια.

    AntwortenLöschen
  5. Dieser Kommentar wurde vom Autor entfernt.

    AntwortenLöschen
  6. Λίγο ατυχές το σχόλιό σου, Ορφέα. Ναι ο καπιταλισμός στη Δύση δεν έχει μπούργκες και τα τοιαύτα, αλλά τόσο η Ινδία, όσο και η Κίνα, μια χαρά τα πάνε με τον καπιταλισμό. Το ίδιο και πολλές αφρικανικές και μουσουλμανικές χώρες. Εκτός κι αν εννοείς την Δύση και το ελεύθερο δημοκρατικό τρόπο ζωής της Δύσης, οπότε η συζήτηση μεταφέρεται σε άλλα επίπεδα, αυτά του εμπορίου λευκής σαρκός, του τράφικινγκ, των ορδών ευρωπαίων τουριστών στην Ταϋλάνδη, του ολλανδικού κόμματος παιδεραστών και άλλα τέτοια ευφρόσυνα και ψυχοφελή...

    AntwortenLöschen
  7. Απάντηση προς σκεπτόμενο Νικόλα βάσει συμπερασμάτων που προκύπτουν από τη δική του τοποθέτηση

    1)Κίνα (!) και Ινδία λογίζονται πλέον ως καπιταλιστικές χώρες και γι' αυτό καταπιέζουν τις γυναίκες. Όχι από άναχρονιστική παράδοση και καθυστέρηση. Από τον καταραμένο καπιταλισμό και μόνον !
    2) Ομοίως στις αφρικανικές και άλλες μουσουλμανικές χώρες που ψωμολυσσάνε ο καπιταλισμός κόβει τις γυναικείες κλειτορίδες!
    3) Γιά να είσαι παιδεραστής ή ο,τιδήποτε άλλος ανώμαλος πρέπει να είσαι, απαραιτήτως, καπιταλιστής.

    Ωραία επαγωγική σκέψη που γι' αλλού ξεκινάει κι αλλού καταλήγει !
    Στη ίδια επωδό και την παρωπιδιασμένη μονομανία μας !

    Καλή νύχτα και όνειρα γλυκά !

    AntwortenLöschen
  8. βέβαια τα όσα είπα μπορεί να ερμηνευθούν και διαφορετικά. για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να συμπεράνει ότι:
    1) καθώς μουσουλμάνοι που κακοποιούν την γυναίκα τους εντοπίζονται τόσο στα χωριά του Αφγανιστάν, όσο και στη δυτικότροπη καπιταλιστική κοινωνία του Ντουμπάι, είναι πιθανόν το οικονομικό σύστημα μίας χώρας να μην είναι ο μόνος, ή ο σημαντικότερος παράγοντας που καθορίζει τέτοιες συμπεριφορές.
    2) Ο καπιταλισμός δεν είναι ηθική θεωρία αλλά οικονομική. Προτιμά συγκεκριμένο πλαίσιο αξιών (π.χ. ατομικά δικαιώματα) αλλά μόνον εκεί που και όταν εξυπηρετούν. Δεν είναι απαραίτητα. Στην προοδευτική, πρωτοπόρα υπερκαπιταλιστική Ιαπωνία η κακοποίηση των γυναικών αποτελεί τον κανόνα.
    3)Η καταπίεση των γυναικών συναντάται σε πολλές μη καπιταλιστικές κοινωνίες αλλά όχι σε όλες. Στην ελληνική ιστορία δεν μαρτυρούνται κλειτοριδεκτομές. Άρα δεν είναι η μη ύπαρξη καπιταλισμού που φταίει.
    4) Ο καπιταλισμός, μπορεί να φέρνει μαζί του κάποες αξίες και κάποιες φιλελεύθερες νομοθεσίες, αλλά φέρνει και τα εξής: α) εμπορευματοποίηση των πάντων, και εξ'αυτής εμποριο λευκής σαρκός και πορνεία.β) εξαθλίωση σε πολλές περιοχές του πλανήτη. Αν η Ινδία δεν είχε γίνει αποικία των Άγγλων, είναι πολύ πιθανό το βιοτικό επίπεδο να ήταν υψηλότερο, και οι εκτρώσεις λιγότερες.

    Όπως βλέπεις, ο καθένας μπορεί να βγάλει διάφορα συμπεράσματα, όπως και μπορεί να απαντήσει με διάφορους τρόπους, ανάλογα, βέβαια, με την διάθεση, την προαίρεση, την αγωγή και την εγκεφαλική λειτουργία (ή δυσλειτουργία) του.

    AntwortenLöschen
  9. Φίλε Νικόλα, καλημέρα.
    Βάζεις ταυτόχρονα πολλές παραμέτρους και με μπερδεύεις αναγκάζοντας τη σκέψη μου να διασπαστεί και τη συζήτηση ν’ αποπροσανατολιστεί.
    Το ζήτημα της ανάρτησης είναι απλό, πανάρχαιο και πολυσυζητημένο. Αφορά την γυναίκα σαν φύλο και τη θέση της στην κοινωνία. Την όποια κοινωνία.
    Εγώ, θεσμικά, δεν πιστεύω σε ισότητες. Καμία. Πιστεύω σε αναλογικότητες και ισοδυναμίες (πχ. 5+2 = 4+3).
    Τα δύο φύλα δεν είναι, επ’ ουδενί, ίσα στη Φύση (φαντάζομαι κατανοητό), αλλά απολύτως ισοδύναμα στην Κοινωνία. Αυτό αποτελεί και το «δέον γενέσθαι».
    Στην πράξη, οι πολιτισμένες και προοδευμένες, πνευματικά, κοινωνίες το έχουν αποδεχτεί και το εφαρμόζουν, ανεξάρτητα πολιτικών και οικονομικών ανταγωνισμών. Η ισοδυναμία των φύλων δεν παίζει, και δεν πρέπει να παίζει, σ’ αυτά τα «παιχνίδια».
    Η εκμετάλλευση και ο υποβιβασμός του γυναικείου φύλου γίνεται, αποκλειστικά, σε υπανάπτυκτες κοινωνίες, ανεξαρτήτως πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού status, με μοναδικό έρεισμα την π α ρ ά δ ο σ η. Έτσι έμαθαν, έτσι τους βολεύει, έτσι κάνουν !
    Και εννοείται ότι όλες οι υποανάπτυκτες χώρες, άσχετα με πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης (κομμουνισμός ή δικτατορία, καθ’ όσον δημοκρατία αποκλείεται να έχουν λόγω υπανάπτυξης) έχουν εδραιωμένη ανδροκρατία και «χρησιμοποιούν» τη γυναίκα ως απλό αντικείμενο ή «κατοικίδιο». Res με τη λατινική ορολογία.
    Ο μουσουλμανισμός, (που σαν θρησκεία είναι μια χαρά) έχοντας την ατυχία να ευδοκιμεί σε πολύ καθυστερημένες κοινωνίες, αναμειγνυόμενος με φυσιολογικές ιδιοτελείς συντηρητικές πρακτικές (η συντήρηση πάει γάντι με την καθυστέρηση)
    λειτουργεί νομοτελειακά σ’ αυτή την κατεύθυνση, εκμεταλλευόμενος και την λειψανδρία των αραβικών φυλών, αφού ως γνωστόν κοιτίδα και λίκνο του υπήρξε η Αραβική χερσόνησος.
    Συμπερασματικά, στις σύγχρονες πολιτισμένες κοινωνίες που, είτε αρέσει είτε όχι, είναι οι λεγόμενες «δυτικές», η ισοδυναμία των δύο φύλων είναι δεδομένη κι αυτονόητη. Και οι όποιες αναφορές και «διεκδικήσεις» παραβιάζουν ανοιχτές θύρες! Κάθε αντίθετη περίπτωση αποτελεί μεμονωμένο εξωθεσμικό φαινόμενο εντάσσεται στις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν ένα κανόνα και οφείλεται σε κακές συμπεριφορές συγκεκριμένων ατόμων.
    Γενικά η πολιτική εκμετάλλευση ενός ανύπαρκτου θέματος και η ένταξή του σε κομματικά οπλοστάσια αδικεί και το «γυναικείο ζήτημα» και αυτούς που το εμπλέκουν στην πολιτική ίντριγκα.
    Όλα τα υπόλοιπα, πχ. παιδεραστίες, ναρκωτικά, κλπ, αποτελούν θαυμάσια αντικείμενα εξέτασης κι επεξεργασίας, αλλά είναι εκτός του συζητούμενου θέματος.

    AntwortenLöschen
  10. τώρα μάλιστα, εν μέρει συμφωνούμε.
    η διαφωνία μου, μπορεί να συνοψιστεί στα εξής:
    α) η ταύτιση καπιταλισμού και Δύσης. Μία κοινωνία μπορεί να είναι ελεύθερη ή\και δυτική χωρίς καπιταλισμό και το ανάποδο. Με την τελευταία απάντηση ξεκαθαρίζεις το θέμα, αλλά στο πρώτο σχόλιό σου όχι.
    β) ο τρόπος που συνδέεις την κακοποίηση των γυναικών με την παράδοση και την υπανάπτυξη. Το βρίσκω λίγο απόλυτο. Η παράδοση μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία για πολλά δεινά, αλλά το ίδιο ισχύει και για την "πρόοδο". Και ο πόλεμος του Ιρακ στο όνομα της ελευθερίας και των ατομικών δικαιωμάτων έγινε. Με λίγα λόγια, μήπως στοχοποιούμε την παράδοση χωρίς να είναι αυτή υπεύθυνη;

    Ίσως να έπρεπε να κάνουμε και άλλον έναν διαχωρισμό. Άλλο πράγμα η κακοποίηση και άλλο η προτίμηση ενός φτωχού ζευγαριού σε αγόρια, λόγω οικονομικών αναγκών. Αυτό συμβαίνει στις φτωχές χώρες, αλλά για μένα είναι περισσότερο θέμα ανάγκης, παρά κάποιο διεστραμμένο έθιμο (όπως η κλειτοριδεκτομή)

    Τι λένε και οι γυναίκες επ'αυτών;

    AntwortenLöschen
  11. ΨΑΧΝΕΙΣ... ΝΑ ΒΡΕΙΣ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ;

    ΣΟΥ ΒΡΗΚΑ ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΜΙΑ...

    ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΔΩΡΟΘΕΑ Μ.Μ., ΨΗΦΙΣΕ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΛΛΑ ΘΑ ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΕΙ ΟΣΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ... ΘΙΓΟΥΝ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ...

    ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ... ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΗ...; :))

    AntwortenLöschen
  12. Νικόλα καλημέρα.
    Επί των διαφωνιών σου, αντίλογος.
    1)Ανάφερε μου μία χώρα, πραγματικά δημοκρατική και ελεύθερη χωρίς καπιταλισμό. Όμως ας μη συγχέουμε τον επιστημονικό οικονομικό όρο με τα άκριτα και αδηφάγα μονοπώλια, δηλαδή την υπερβολή και την κατάντια του. Υπάρχει πάντα κι ο δρόμος της καμήλας.
    Ανάλυσε τον όρο. Υπό την σωστή του έννοια, καπιταλίστας είναι κι ο περιπτεράς της γειτονιάς αφού κι αυτού η δουλειά στηρίζεται στο κεφάλαιο !
    Θυμήσου τον Δημοσθένη. «Δει, δη χρημάτων, ω άνδρες Αθηναίοι, και άνευ τούτων ουδέν εστί των δεόντων…..». Καπιταλίστας προ καπιταλισμού !
    Άρα μελαγχολική, έστω, διαπίστωση. Χωρίς χρήμα δεν γίνεται τίποτα !
    2) Στα θέματα της «παράδοσης» αναλίσκεσαι στο να ερμηνεύσεις το γιατί δημιουργείται αυτή. Εγώ στέκομαι στο ότι, καλώς ή κακώς, υπάρχει.
    Στην πραγματική «πρόοδο» κάθε τι υπόκειται στη βάσανο της κριτικής , της αναθεώρησης και της αναπροσαρμογής, κατά τις σύγχρονες απαιτήσεις ζωής. Στην «υπανάπτυξη» όχι. Γι’ αυτό και παραμένει από γραφική έως επικίνδυνη.
    Η σχέση «παράδοση – πρόοδος» είναι ικανή και όχι αναγκαία συνθήκη (μαθηματικός όρος).
    Τέλος, η συμφωνία ή διαφωνία σε απόψεις δεν είναι το ζητούμενο. Αποτελεί την «Ιθάκη» του ποιητή, ένα τέρμα άνευ μεγάλης σημασίας. Ζητούμενο είναι ο εποικοδομητικός και πολιτισμένος διάλογος και ο προβληματισμός που αυτός δημιουργεί. Δηλαδή «ο δρόμος για την Ιθάκη» !

    AntwortenLöschen
  13. Νικόλα καλημέρα.
    Επί των διαφωνιών σου, αντίλογος.
    1)Ανάφερε μου μία χώρα, πραγματικά δημοκρατική και ελεύθερη χωρίς καπιταλισμό. Όμως ας μη συγχέουμε τον επιστημονικό οικονομικό όρο με τα άκριτα και αδηφάγα μονοπώλια, δηλαδή την υπερβολή και την κατάντια του. Υπάρχει πάντα κι ο δρόμος της καμήλας.
    Ανάλυσε τον όρο. Υπό την σωστή του έννοια, καπιταλίστας είναι κι ο περιπτεράς της γειτονιάς αφού κι αυτού η δουλειά στηρίζεται στο κεφάλαιο !
    Θυμήσου τον Δημοσθένη. «Δει, δη χρημάτων, ω άνδρες Αθηναίοι, και άνευ τούτων ουδέν εστί των δεόντων…..». Καπιταλίστας προ καπιταλισμού !
    Άρα μελαγχολική, έστω, διαπίστωση. Χωρίς χρήμα δεν γίνεται τίποτα !
    2) Στα θέματα της «παράδοσης» αναλίσκεσαι στο να ερμηνεύσεις το γιατί δημιουργείται αυτή. Εγώ στέκομαι στο ότι, καλώς ή κακώς, υπάρχει.
    Στην πραγματική «πρόοδο» κάθε τι υπόκειται στη βάσανο της κριτικής , της αναθεώρησης και της αναπροσαρμογής, κατά τις σύγχρονες απαιτήσεις ζωής. Στην «υπανάπτυξη» όχι. Γι’ αυτό και παραμένει από γραφική έως επικίνδυνη.
    Η σχέση «παράδοση – πρόοδος» είναι ικανή και όχι αναγκαία συνθήκη (μαθηματικός όρος).
    Τέλος, η συμφωνία ή διαφωνία σε απόψεις δεν είναι το ζητούμενο. Αποτελεί την «Ιθάκη» του ποιητή, ένα τέρμα άνευ μεγάλης σημασίας. Ζητούμενο είναι ο εποικοδομητικός και πολιτισμένος διάλογος και ο προβληματισμός που αυτός δημιουργεί. Δηλαδή «ο δρόμος για την Ιθάκη» !

    AntwortenLöschen
  14. Ο κύριος λόγος για την λεγόμενη γυναικοκτονία είναι οι (προοδευτικής εμπνεύσεως) κρατικές πολιτικές ελέγχου των γεννήσεων. Πολλές απο αυτές επιβλήθηκαν την δεκαετία του 70 όταν η παράνοια των διάφορων περιβαλλοντικών κύκλων για την υποτιθέμενη πληθυσμιακή έκρηξη και την εξάντληση των φυσικών πόρων είχε φτάσει στο απόγειο της. Σύμφωνα με το σκεπτικό ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε μεγάλης κλίμακας συγκρούσεις και λιμούς, ήταν ο παραμερισμός των ατομικών δικαιωμάτων των κατοίκων του αναπτυσσόμενου κόσμου προς όφελος του "κοινού καλού" της ανθρωπότητας. Έτσι είχαμε υποχρεωτικές στειρώσεις στην σοσιαλιστική Ινδία αυστηρές πολιτικές ελέγχου των γεννήσεων στην Κίνα και αντίστοιχες παρεμβατικές πολιτικές σε δεκάδες χώρες του κόσμου.

    AntwortenLöschen
  15. Ο κύριος λόγος για την λεγόμενη γυναικοκτονία είναι οι (προοδευτικής εμπνεύσεως) κρατικές πολιτικές ελέγχου των γεννήσεων. Πολλές απο αυτές επιβλήθηκαν την δεκαετία του 70 όταν η παράνοια των διάφορων περιβαλλοντικών κύκλων για την υποτιθέμενη πληθυσμιακή έκρηξη και την εξάντληση των φυσικών πόρων είχε φτάσει στο απόγειο της. Σύμφωνα με το σκεπτικό ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε μεγάλης κλίμακας συγκρούσεις και λιμούς, ήταν ο παραμερισμός των ατομικών δικαιωμάτων των κατοίκων του αναπτυσσόμενου κόσμου προς όφελος του "κοινού καλού" της ανθρωπότητας. Έτσι είχαμε υποχρεωτικές στειρώσεις στην σοσιαλιστική Ινδία αυστηρές πολιτικές ελέγχου των γεννήσεων στην Κίνα και αντίστοιχες παρεμβατικές πολιτικές σε δεκάδες χώρες του κόσμου.

    AntwortenLöschen
  16. δύσκολο ακομα και να διαβάσω τα σχόλια σας, για τα οποια σας ευχαριστω.
    ελπίζω σε 10 μέρες να βγω απο μαρτυριο της ξάπλας

    AntwortenLöschen
  17. Ενδιαφέρουσα η τοποθέτηση του Anonymous.
    Όμως.
    Ως γνωστόν Κίνα και Ινδία είναι οι πλέον πολυάνθρωπες χώρες του πλανήτη και από τις πλέον φτωχές. Άρα και εκείνες με το μεγαλύτερο επισιτιστικό πρόβλημα.
    Θέμα ιδεολογικής αφετηρίας του ελέγχου των γεννήσεων δεν τίθεται (Διαφορετικά κοινωνικά συστήματα, ίδια πολιτική στο πρόβλημα). Και διαφορετικές μέθοδοι αντιμετώπισης.
    Η Κίνα τιμωρούσε τους γονείς του δεύτερου παιδιού με οικονομικά μέτρα και η Ίντιρα Γκάντι έδινε τρανζίστορ σε όποιον άνδρα εδέχετο να στειρωθεί !
    Κανένα τους δεν τον απασχολούσε το «κοινό καλό» της ανθρωπότητος αλλά το δικό τους πρόβλημα. Και μόνο. Και αυτό επεδίωκαν να λύσουν.
    Γυναικοκτονία δεν επιζητήθηκε ποτέ, απλώς παιδοαποφυγή αδιακρίτως φύλου.
    Βεβαίως, ακριβώς λόγω της φτώχιας τους ήταν απείρως προτιμότερο ένα αγόρι από ένα κορίτσι. Γιά τον απλούστατο λόγο ότι δύο αντρικά χέρια θεωρούνται εκεί (κάκιστα κατ’ εμέ) χρησιμότερα και παραγωγικότερα από δύο γυναικεία !
    Όμως και αυτό το θέμα είναι εκτός αρχικής ανάρτησης.

    AntwortenLöschen

καλημέρα και καλά σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...