Sonntag, 6. Februar 2011

Συνάντηση σπιθιστών στην Αργυρούπολη


Εχτές 05/02/2011, στο πολιτιστικό κέντρο Αργυρούπολης έγινε η πρώτη συνάντηση των Σπιδιστών!
Στο πάνελ ήταν η προσωρινή συμβουλευτική επιτροπή, ωστόσο ομιλητές ήταν μόνο οι μισοί, για οικονομία χρόνου.
Σε μια κατάμεστη αίθουσα ο Μίκης μίλησε με τη βραχνή από τα γεράματα, αλλά πιο δυνατή παρά ποτέ φωνή του για την παγκοσμιοποίηση και την προδομένη από τους πολιτικούς της Ελλάδας.
Οι λαοί είναι εξαρτημένοι από την κυρίαρχη σήμερα δύναμη των ΗΠΑ. Το τελευταίο ανάχωμα για την πλήρη υποδούλωση είναι το Έθνος. Γι αυτό και η λυσσασμένη επίθεση όλων των δυνάμεων της αντίδρασης και της εξάρτησης ενάντια στην εθνική συνείδηση κάθε λαού.
Μετά από τον χαιρετισμό του Μίκη, το λόγο πήρε ο καθηγητής κ. Κασιμάτης, ο οποίος ανέλυσε το περιεχόμενο του μνημονίου: Κατόπιν ο Στρατηγός εν αποστρατεία κ. Αλευρομάγειρος, ο οποίος μίλησε για την Κύπρο. Όταν θα πέσει η Κύπρος, τότε θα αρχίσει η διάλυση της Ελλάδας, αρχίζοντας από την Θράκη και το Αιγαίο. Τρίτος ομιλητής ήταν ο κ. Φίλιας, ο οποίος είχε ένα λόγο πολύ συναισθηματικό και έδωσε ένα αέρα ελπίδας, ότι δεν έχουν τελειώσει όλα. Μπορεί το μνημόνιο να παραδίδει τη χώρα στους δανειστές μας, αλλά ο λαός έχει τη δύναμη να τα ανατρέψει όλα αν θέλει.
Τέταρτος μίλησε ο κ. Κωνσταντακόπουλος. Έκανε μια πολύ συγκροτημένη οικονομική ανάλυση της εποχής μας.
Μετά από τους ομιλητές του πάνελ σειρά πήραν εκπρόσωποι των τοπικών «σπίθα» και δήλωσαν όλοι την αγάπη τους προς τον Μίκη και την αποφασιστικότητα τους να αγωνιστούν για ένα καλύτερο αύριο.
Ήρθαν αντιπρόσωποι από όλη την Ελλάδα. Η ατμόσφαιρα ήταν μαγική και εμένα μου θύμισε εποχές δικτατορίας, όπου όταν τραγουδούσε ο Μίκης σειόταν ο τόπος. Υπήρχε διάσπαρτη η πεποίθηση ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε καθεστώς κατοχής και ότι αν δεν αγωνιστούμε θα χαθούμε. Ασκήθηκε κριτική και στα κόμματα της αριστεράς τα οποία δεν έχουν μαρτυρήσει στο λαό ότι έχει γίνει πραξικόπημα και με την παρουσία τους στη Βουλή, νομιμοποιούν αυτό το καθεστώς εκτροπής
Δεν ξέρω πόσο αποτελεσματική θα είναι η σπίθα, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Σήμερα με τον πολικό κόσμο να βουλιάζει σε ανούσια ζητήματα, με τα ΜΜΕ να ασχολούνται με συνταγές μαγειρικής και άλλες αηδίες, για να μη μιλήσουμε για την άμεση (ΣΚΑΙ) και την έμμεση (τουρκικά Σίριαλ) προπαγάνδα υπέρ της Τουρκίας, ίσως η σπίθα να είναι η τελευταία μας ελπίδα.
Γι αυτό ας την πλαισιώσουμε, όπου βρισκόμαστε

5 Kommentare:

  1. Η ευθύνη της Αριστεράς για το οτι ο καταγγελτικός της λόγος είναι πάντα εκ των υστέρων και όχι πριν ή έστω κατά την γέννηση των γεγονότων, είναι δυστυχώς μεγάλη... Και όντως η συμμετοχή στις διαδικασίες αυτού του καταργημένου κοινοβουλίου δεν προσφέρει το παραμικρό. Ο αγώνας μπορεί να δικαιωθεί μόνο στους δρόμους και χωρίς ταμπέλες.

    AntwortenLöschen
  2. Φίλτατη χαίρε

    Η ραγδαίως επιδεινούμενη, σε όλα τα επίπεδα, κατάσταση της χώρας αποδεικνύει την απόλυτη χρεοκοπία όλων των εν χρήσει κοινωνικών και πολιτικών αξιών, μαζί και των πάσης φύσεως « -ισμών», και γεννά, ως άμεση αναγκαιότητα, την ανάπτυξη ενός και μόνο. Του «ελληνισμού», ως ύστατη πράξη αυτοσυντήρησης!
    Οι καιροί δεν επιτρέπουν τις περιττές πολυτέλειες διαίρεσης του παρελθόντος. Πρωτοβουλίες, όπως του Μίκη, με την πολυσυλλεκτική όπως φαίνεται, συγκέντρωση αγωνιούντων άφθαρτων προσωπικοτήτων, δίνουν ανάσα ζωής και πραγματική «σπίθα» φωτός και ελπίδας.
    Η εθνική συσπείρωση αποτελεί πρώτιστο καθήκον του κάθε εχέφρονος πολίτη. Φωνές που συνεχίζουν το βιολί της πολιτικής ομφαλοσκόπησης και επιζήμιας βυζαντινολογίας προδίδουν μυαλά κολλημένα σε παρωχημένα και παρακμιακά ιδεολογήματα και αποτελούν την καλύτερη εγγύηση βύθισης και παραμονής της κοινωνίας μας στο τέλμα της αποσύνθεσης.
    Οι κομματικές ταμπέλες και τα λαϊκίστικα δημαγωγικά τσιτάτα δεν περνάν πλέον. Ηχούν κούφια και παράτονα. Άδεια λόγια.
    Ποία η σχέση των δικτατοριών της Β. Αφρικής, της Κεντρ. Αμερικής και του εγχώριου ψευδεπίγραφου ΠΑΣΟΚ, (ο αρχηγός του οποίου «προεδρεύει» όλων αυτών), με τον σοσιαλισμό!
    Ποία απήχηση και απεικόνιση μπορεί να έχει σήμερα το δίλημμα της αλήστου μνήμης Λούξενμπουργκ – Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα»! – πάνω σε όσα αιματηρά παρακολουθούμε να συμβαίνουν στις αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις σε Τυνησία και Αίγυπτο.
    Όταν η σύγχρονη παγκόσμια οικονομία λειτουργεί με όρους, (ακατανόητους στους πολλούς), όπως spread, swaps, funds, ομόλογα (απλά, κρατικά, τραπεζικά, σύνθετα, δομημένα και γενικά «γαμ….»), φούσκες και διάφορα άλλα «κινέζικα» και όταν η κυριαρχία του χρήματος είναι απόλυτη και διάχυτη, η εμμονή στον Μαρξ και τις θεωρίες του μοιάζει με κυκλοφορία αραμπά εν μέσω υβριδικών οχημάτων.
    Οι κρίσεις, μέσα σε όλα τα δεινά που επιφέρουν, φέρνουν και ευκαιρία αναγέννησης. Μπορούν να λειτουργήσουν σαν αφυπνιστικό ηλεκτροσόκ, αλλάζοντας δεδομένα και διορθώνοντας πορείες.
    Ας δούμε κατάματα και με ρεαλισμό την πραγματικότητα και τους αληθινούς αντιπάλους, απαλλαγμένοι από αδιέξοδες αγκυλώσεις και ας αναζητήσουμε, ενωμένοι, διεξόδους. Με κομματικές «τσίμπλες» στο μάτι, σωτηρία δεν θα υπάρξει ποτέ. Ας καταθέσουμε τις κομματικές ταυτότητες κι ας προωθήσουμε κινήσεις, όπως αυτή του Μίκη, στοχεύοντας σε σοβαρές υπερκομματικές κυβερνήσεις εξωκοινοβουλευτικών προσωπικοτήτων, άφθαρτων και εγνωσμένης επαγγελματικής καταξίωσης και απαλλαγμένων πολιτικού κόστους.
    Έχοντας δοκιμάσει, για χρόνια, όλα τα πολιτικά «νούμερα» και έχοντας υποστεί στο πετσί μας τα πολιτικά τους βίτσια και τα ιδιοτελή τερτίπια τους , δεν νομίζω ότι το ανυπόληπτο υπάρχον «πολιτικό προσωπικό» (sic) μπορεί να προσφέρει, πλέον, τίποτε θετικό στον τόπο. Όσους λαγούς διέθετε στο καπέλο και όσους άσσους στο μανίκι, τους έβγαλε!
    Παρακολούθησε την τελευταία ιλαροτραγωδία με τους γιατρούς, to IKA και τα φαρμακεία και βγάλε συμπέρασμα!

    AntwortenLöschen
  3. να κλεισει η βουλη και να αναλαβει ο αμωμος Φιλιας ο ελλην! α ρε αληθινοι φασιστες του μεσοπολεμου, α ρε καταντια της αριστερας[μερους] που ψηνεται με δαυτους. mike

    AntwortenLöschen
  4. @ Γιάννη Αγιάννη,
    Η αριστερά ευθύνεται όχι μόνο γιατί μιλάει εκ των υστέρων, αλλά και αυτά που λέει εκ των υστέρων, είναι από άλλα ανέκδοτο. Δεν ξέρει πού πάνε τα 4. Τι κεφάλαιο τι τράπεζες λέει η Παπαρήγα με τόση σιγουριά που σου έρχεται να τραβάς τα μαλλιά σου.
    Εκείνο που έχει σημασία σήμερα είναι να οργανωθούμε σε μικρές ομάδες, στη γειτονιά μας, στη δουλειά μας, παντού. Να μάθουμε να ψωνίζουμε λιγότερα και ΜΟΝΟ ελληνικά. Διότι αν δεν βοηθήσουμε το σπίτι μας θα πέσει να μας πλακώσει.



    @ ORPHEA,

    Δεν μπορώ να πω πολλά σε όσα λες. Ωστόσο ένα είναι το πιο σπουδαίο απ όλα.
    Όταν όλα πεθαίνουν αρπάζεσαι από αυτό που είναι δικό σου. Και δικό σου είναι το σπίτι σου.

    AntwortenLöschen
  5. Γενικώς και «ανωνύμως»

    Σιγά «Μεγάλε» (Επαναστάτη) και προσοχή στις στροφές. Σπινάροντας μπορεί να σπάσει καν’ αυγό και να ξεμείνει από πυρομαχικά η Επανάσταση. (Κι η σούπα από αυγολέμονο!).
    Τέτοια φουριόζικα γράφεις κι εμπριτσιλίρησα, δικέ μου!
    Ναι, ναι, εγώ! Ένας «φασίστας του μεσοπολέμου». Προσωπικός φίλος του Χίντεμπουργκ κι οπαδός του bauhaus ! (Μαζί τα κουτσοπίναμε, με σούσι κι ούζο Τυρνάβου, φλερτάροντας τη Μάρλεν Ντήτριχ).
    Κι αργότερα, κολλητός του Αδόλφου. (Λύναμε sudoku ση Καγκελαρία).

    AntwortenLöschen

καλημέρα και καλά σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...