Sonntag, 30. Oktober 2011

Το λυντσάρισμα του Καντάφι, όπως το είδε ένας Ισραηλινός

Το λυντσάρισμα του Καντάφι: τσιμπήστε με, σοκαρίστηκε κανείς;

Σόκαρε κανένα Το αποτρόπαιο λιντσάρισμα του πρώην δικτάτορα της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι;
Δεν είναι δικιά μου εντύπωση -ούτε στη Λιβύη, ούτε στην Ευρώπη ή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το αντίθετο συμβαίνει, οι νέοι ηγέτες της χώρας, οι δολοφόνοι του Καντάφι τον αντικατάστησαν γρήγορα περισυλλέγοντας τα συγχαρητήρια για την έναρξη ενός νέου κεφαλαίου στην ιστορία της Λιβύης. Αυτό ήταν όλο.

Δεν είναι ότι μου αρέσει ο Καντάφι ... Είμαι απλά ένα ανθρώπινο ον. Είμαι τρομοκρατημένος από τις εικόνες του λυντσαρίσματος.
Είναι όμως η ισραηλινή πλευρά που μου βγαίνει: Σε μας υπάρχει ανθρωπισμός!
Αλλά στην ουσία, τι σημαίνουν όλα αυτά; Όταν πρόκειται για συμφέροντα, όπως το πετρέλαιο, για παράδειγμα, είναι βολικό για τους ηγέτες του κόσμου να έχουν κάποιον άλλο να κάνει τη βρώμικη δουλειά, χωρίς τα διεθνή δικαστήρια και τις οργανώσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και τα χέρια τους παραμένουν καθαρά.

Εξάλλου θα παρατηρήσετε ότι πραγματικά κανείς δεν έκλεισε το μάτι! Ούτε καν το Συμβούλιο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Πρέπει να πούμε ότι η Λιβύη είχε καλή θέση εκεί όταν ο Καντάφι έκανε κουμάντο.

Είμαι σοκαρισμένος! Σοκαρισμένος! Θα μπορούσε ήδη να ήμουν με τη δολοφονία του Μπιν Λάντεν όπου οι συνθήκες εξακολουθούν να είναι θολές ... Και εκεί, το ξέρουμε: ο τύπος ήταν ακόμα ζωντανός ... Λυντσαρίστηκε, μπορντέλο! Ό, τι και να έκανε, αυτό θέλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας; στα βιβλία της ιστορίας τους; : «ο Καντάφι λυντσαρίστηκε από μια συμμορία άγριων βαρβάρων -αλλά δεδομένου ότι ήταν εγγεγραμμένοι στην Δύση, θα κρατήσουμε μόνο τη νίκη της Δύσης, τη πτώση των τιμών του πετρελαίου και τις παραγγελίες των Rafale...».


Ένας-ένας, πέφτουν οι Άραβες δικτάτορες. Ένας-ένας περνάνε από την εξαιρετική χλιδή (και ακραία σκληρότητα) σε θάνατο εξίσου ταπεινωτικό και εξευτελιστικό.

Οι άνθρωποι μπορούν να θέλουν ελευθερία, αλλά η βάση αυτής της αρχής δεν είναι τουλάχιστον να δείξουν σεβασμό προς τους νεκρούς, έλλειψη δικαιοσύνης;

Ο πρώτος μεταξύ αυτών ήταν ο Σαντάμ Χουσεΐν. Ο πρώην ιρακινός δικτάτορας συνελήφθη από τις αμερικανικές δυνάμεις το Δεκέμβριο του 2003, ενώ κρυβόταν σε αρουραιο-τρύπα στη γενέτειρά του Τικρίτ. Τα αμερικανικά στρατεύματα συνέλαβαν τον Σαντάμ, ενώ έμοιαζε περισσότερο με κλοσάρ παρά με ηγέτη και τον υπέβαλλαν σε εξευτελιστική (τουλάχιστον) ιατρική εξέταση. Γιατί διέδωσαν τις εικόνες; Στη συνέχεια καταδικάστηκε σε θάνατο από την κυβέρνηση του Ιράκ και κρεμάστηκε. Ένας από τους δήμιους του Σαντάμ Χουσεΐν είχε την έξυπνη ιδέα να φιλμάρει τη στιγμή, ακριβώς όπως το έκαναν και οι δολοφόνοι του Καντάφι.

Αρκετά χρόνια αργότερα ήρθε η σειρά του Χόσνι Μουμπάρακ. Συνελήφθηκε και οδηγήθηκε σε δίκη στο νοσοκομειακό κρεβάτι του.
Και την Πέμπτη, ήταν η σειρά του τρομερού Καντάφι.

Ο Καντάφι άδραξε τους καρπούς της τυραννίας του και της καταστολής του, της διεφθαρμένης κυβέρνησης του που έχει σπαταλήσει τους πόρους της χώρας του. Είναι πασίγνωστο ότι κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, χιλιάδες Λίβυοι σκοτώθηκαν χωρίς λόγο. Για να αναφέρουμε τους βιασμούς και βασανισμούς.

Ο αραβικός κόσμος αγνόησε ουσιαστικά την εξάλειψη του Καντάφι. Στη Συρία, δεν έδειξαν τις εικόνες από την εξάλειψη του Καντάφι (Ο Άσαντ φοβάται ότι αυτό θα έδινε ιδέες), ενώ αλλού, δημοσιεύτηκαν ασήμαντα άρθρα. Και πάλι, για να μην ενθαρρύνουν ταλέντα.

Ωστόσο, το λιντσάρισμα της Πέμπτης θα έπρεπε να φέρει πίσω στη γη όσους είχαν ελπίσει ότι η Λιβύη θα γίνει σύντομα μια ακμάζουσα δημοκρατία. Βγαίνει το συμπέρασμα ότι η συμμορία στην εξουσία της Λιβύης είναι σάρκα και αίμα του Καντάφι, ένα ουσιαστικό μέρος της παράδοσης αυτής της χώρας. Με όλο το σεβασμό στον Bernard Henry Levy: ο δρόμος της Λιβύης, και ο δρόμος της Μέσης Ανατολής για τη σταθερότητα και τη δημοκρατία, είναι σήμερα ακριβώς τόσο μακρύς από όσο ήταν πριν από λίγους μήνες.
Και δεν είναι η πιθανή ανάληψη της εξουσίας από τους ισλαμιστές στην Τυνησία, που θα με κάνει να πω το αντίθετο!

JSS (Ισραήλ) 22 Οκτωβρίου 2011
Jonathan-Simon Sellem – JSSNews (Ισραήλ)

Πηγή: JSSNews

Samstag, 29. Oktober 2011

Το Νέο Όχι του Γιάννη Βαρουφάκη

Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την παρακάτω πρόταση:

(διαφωνώ στην στάση πληρωμών στα οπλικά συστήματα, γιατί δυστυχώς ο εχθρός παραμονεύει. Αν γνωρίζει κιόλας ότι εγκαταλείπουμε την άμυνα της χώρας, μαύρο φίδι που μας έφαγε)

Να πει ΟΧΙ η κυβέρνηση; Σε τι;
Εφόσον η απόφαση της Συνόδου υπολείπεται των περιστάσεων για πολλοστή φορά, η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να πει ένα μεγάλο ΟΧΙ στο σημερινό συνονθύλευμα ημι-αποφάσεων που θα εμφυσήσουν ανέμους στα πανιά της Κρίσης. Να ασκήσει, εν πολλοίς, de facto βέτο στο κοινό κείμενο, έστω και κατόπιν εορτής (επιτρέποντας στους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος να ψηφίσουν κατά συνείδηση).
Την ίδια στιγμή να ανακοινώσει ότι αποσύρει τα τελευταία μέτρα που ψήφισε στην Βουλή (ιδίως την κατάργηση των κατώτατων μισθών στον ιδιωτικό τομέα) και να κηρύξει την χώρα σε έκτακτη οικονομική ανάγκη, εφαρμόζοντας μια σειρά από δικά της έκτακτα οικονομικά μέτρα (βλ. παρακάτω) έως ότου η Ευρώπη αλλάξει ρότα. Κι όλα αυτά, βέβαια, χωρίς να πει τίποτα περί στάσης πληρωμών (και φυσικά ούτε να διανοηθεί να μιλήσει, ή να αφήσει να εννοηθεί, ο,τιδήποτε περί εξόδου από την ευρωζώνη).
...
Βέβαια το ΟΧΙ από μόνο του θα ήταν ανεύθυνο... Η ελληνική κυβέρνηση, πριν αρθρώσει το ΟΧΙ της, θα έπρεπε να έχει προετοιμαστεί. Για ποιό πράγμα; Για την αυτάρκειά της τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα δώδεκα μηνών...
• Πώς μπορεί να εξασφαλίσει την αυτάρκεια του ελληνικού δημοσίου, δεδομένου του πρωτογενούς ελλείμματος το οποίο ενισχύεται από την εφαρμοζόμενη λιτότητα;
• Και γιατί λέω ότι ο προγραμματισμός θα πρέπει να αφορά τους επόμενους δώδεκα μήνες;
Ας απαντήσω το δεύτερο ερώτημα πρώτα: Επειδή μια μη-λύση της ευρωπαϊκής Κρίσης για άλλους δώδεκα μήνες (με την "διαρκή" Σύνοδο Κορυφής να μην μπορεί να κατασταλάξει σε κοινό ανακοινωθέν) θα οδηγήσει την Γαλλία στην υποβάθμιση και, συνεπώς, την Γερμανία εκτός ευρώ. Μετά από μια τέτοια (υποθετική) εξέλιξη, ο σχεδιασμός σήμερα είναι αδύνατος καθώς το τι μέλλει γενέσθαι τότε θα εξαρτηθεί από το ποια νέα νομίσματα θα προκύψουν, τι νέες συμμαχίες θα δημιουργηθούν, τον τρόπο με τον οποίο η διχοτόμηση ή τριχοτόμηση του ευρώ θα επιρρεάσει την Κρίση και δη την ελληνική της έκφανση. Κάτι τέτοιο θα ήταν τραγικό για την Ευρώπη αλλά όχι πιο τραγικό από ό,τι θα φέρει σύντομα στην πατρίδα μας άλλη μια αναβολή της Τελικής Λύσης.
Πάμε τώρα στο σημαντικότερο, πρώτο, ερώτημα: Στην εξασφάλιση αυτάρκειας του ελληνικού δημοσίου για αυτό το χρονικό διάστημα δώδεκα μηνών. Πως θα μπορέσει το δημόσιο να καλύψει τις ανάγκες του από τα πενιχρά του έσοδα τις επόμενες εβδομάδες και μήνες; Με τις εξής τρεις κινήσεις:
1. Εσωτερικός δανεισμός βάσει νέου ανταποδοτικού φορο-ομολόγου του ελληνικού δημοσίου το οποίο μόνο έλληνες φορολογούμενοι θα μπορούν αγοράζουν. Η ιδέα εδώ είναι ότι ο φορολογούμενος δανείζει το δημόσιο αγοράζοντας μονοετή, διετή, πενταετή και δεκαετή φορο-ομόλογα τα οποία θα φέρουν μηδενικό επιτόκιο αλλά θα μπορούν να χρησιμοποιούνται, την ώρα που λήγουν, για την αποπληρωμή φόρων στο δημόσιο με έκπτωση που θα καθορίζει η αγορά αυτών των φορο-ομολόγων (που, βεβαίως, θα μεγαλώνει με την διάρκεια του φορο-ομόλογου). Έτσι, όσοι σκοπεύουμε να μείνουμε στην Ελλάδα, θα έχουμε κίνητρο, ουσιαστικά, να προκαταβάλουμε τους φόρους μας των επόμενων ετών με σημαντική έκπτωση. Προσέξτε ότι αυτά τα φορο-ομόλογα θα μπορούν να αγοράζονται και να μετα-πωλούνται αλλά μόνο από έλληνες φορολογούμενους (δηλαδή κατόχους ΑΦΜ), καθώς οι υπόλοιποι δεν έχουν κανέναν λόγο να τα αγοράζουν (δεδομένου του ελληνικού επιτοκίου). Για τον ίδιο λόγο ούτε και οι Οίκοι Αξιολόγησης έχουν λόγο να τα... αξιολογούν. Θεωρώ ότι, στο πλαίσιο ενός καλά διατυπωμένου σχεδίου εθνικής αυτο-διάσωσης, το οποίο θα έχει ακολουθήσει ένα περήφανο ΟΧΙ, οι έλληνες πολίτες θα θελήσουν να δανείσουν το κράτος εξαγοράζοντας την μελλοντική φοροαπαλλαγή τους.

2. Δραστική μείωση, της τάξης του 90%, όλων των δημόσιων δαπανών με χαμηλό πολλαπλασιαστή στο εσωτερικό της χώρας: Π.χ. να ανακληθεί αύριο, για ένα χρόνο, το 90% των διπλωματικών και των διπλωματικών υπαλλήλων (οι οποίοι απλά θα παίρνουν τον εν Ελλάδι μισθό τους μετά την επιστροφή τους). Παύση πληρωμών, για ένα χρόνο, στους προμηθευτές οπλικών συστημάτων έως νεωτέρας. Γενικά, άμεση στάση πληρωμών που δεν μεταφράζονται σε ενεργό ζήτηση εντός της ελληνικής αγοράς.

3. Από-τα-πάνω-συμπίεση μισθολογικού και συνταξιοδοτικού κόστους (χωρίς να αγγιχθούν τα κατώτερα εισοδήματα). Πιο συγκεκριμένα, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους καλείται να ταξινομήσει όλα τα εισοδήματα του δημοσίου (μισθούς και συντάξεις) ξεκινώντας από το υψηλότερο προς το χαμηλότερο. Η από-τα-πάνω-συμπίεση θα λειτουργεί (στην βάση σκεπτικού που, κατ' εμέ, συνάδει με την αρχή περί δικαίου, γνωστή ως maximin, του Αμερικανού φιλόσοφου John Rawls) ως εξής: Παίρνουμε το υψηλότερο μισθό και τον συμπιέζουμε στο επίπεδο του δεύτερου υψηλότερου. Κατόπιν, παίρνουμε αυτούς τους δύο και τους συμπιέζουμε στο επίπεδο του τρίτου υψηλότερου. Μετά, συμπιέζουμε τους τρεις αυτούς μισθούς στο επίπεδο του τέταρτου υψηλότερου. Συνεχίζουμε έως ότου εξοικονομηθεί το ποσόν που, σε συνδυασμό με τα έσοδα από τα φορο-ομόλογα και τις οικονομίες από το μέτρο 2 πιο πάνω, ισοσκελίζουν έσοδα και έξοδα του κράτους (ώστε να μην τρέχουμε πίσω από την τρόικα ανά πάσα στιγμή). Έτσι, δεν μειώνονται καθόλου τα κατώτερα εισοδήματα (τα οποία, είναι δεδομένο, έχουν τον μεγαλύτερο πολλαπλασιαστή).
Είναι προφανές ότι τα παραπάνω μέτρα εντάσσονται σε σχέδιο έκτακτης ανάγκης και είναι υποστηρικτικά σε ένα ΟΧΙ που στόχο θα έχει να επιβάλει στην Ευρώπη είτε να αναδιαρθρώσει το τραπεζικό σύστημα και ολόκληρο το δημόσιο χρέος της ευρωζώνης είτε να προχωρήσει στην ελεγχόμενη διάσπαση του ευρώ. Αποτελούν όπλα για την επιβίωση της Ελλάδας έως ότου η Ευρώπη επιλέξει μεταξύ του δρόμου της βιωσιμότητας και της αυτο-κατάργησης.
Έως τώρα, μετά από κάθε Σύνοδο, ήταν σχεδόν αδύνατον στην χώρα μας να ακουστεί ορθολογική φωνή μέσα στην κακοφωνία της θριαμβολογίας. Ελπίζω σήμερα να πρυτανεύσει η σύνεση. Να διαβάσουμε προσεκτικά τα ανακοινωθέντα. Να συμφωνήσουμε ότι εξακολουθούν να κινούνται στην πορεία της ελάχιστης (βραχυπρόθεσμης) αντίστασης. Και να πούμε, από κοινού, ΟΧΙ.
Το πλεονέκτημα του νέου αυτού ΟΧΙ είναι διττό. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο επισπεύδει την κάθαρση στην τραγωδία της ευρωζώνης. Στο επίπεδο του ελληνικού δράματος ενώνει όλους μας:
• Σε εκείνους που νιώθουν απέχθεια για τον τρόπο με τον οποίο σκιαγραφείται η Ελλάδα διεθνώς, και παρουσιάζεται ως ο ζητιάνος της υφηλίου, τους επιστρέφει την χαμένη τους αξιοπρέπεια.
• Στους συμπολίτες μας που θεωρούν αμάρτημα το να συνεχίζουμε να απαιτούμε να ζούμε με δανεικά, δίνει μια ευκαιρία να πειραματιστούμε με την λύση της δημοσιονομικής αυτάρκειας (έστω και στο πλαίσιο μιας έκτακτης ανάγκης).
• Σε όσους πιστεύουν ότι ο πολιτισμός μιας κοινωνίας φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται στους πιο αδύναμους, η λύση της από-τα-πάνω συμπίεσης σηματοδοτεί μια ενδιαφέρουσα εναλλακτική των περικοπών που πλήττουν δυσανάλογα όσους δεν μπορούν να ικανοποιήσουν βασικές ανάγκες.
• Τέλος, εμπεριέχει και μία χρηματοοικονομική καινοτομία που όμως έχει σχεδιαστεί κόντρα στην λογική και τα συμφέροντα του χρηματοπιστωτικού τομέα (τα φορο-ομόλογα) για όσους κρίνουν πως ήρθε η ώρα να ενισχυθεί ο εσωτερικός δανεισμός, να μπουν στο περιθώριο οι Οίκοι Αξιολόγησης, και να βρει η ελληνική τρόπους να διασυνδέσει την φορολόγηση, την αλληλεγγύη και την χρηματοδότηση του κράτους.
...
Πηγή: tvxsteam tvxs.gr/node/74258

Σχόλιο: αυτή η κυβέρνηση έχει πει σε όλα ναι και δεν πρόκειται να πει κανένα όχι στην υλοποίηση της σκληρής νεοφιλελεύθερης ατζέντας ούτε μελλοντικά , όσο βρίσκεται στην εξουσία. Γιατί αυτός ήταν και ο ρόλος της: χρησιμοποιώντας τη κρίση χρέους να περάσει με ¨δημοκρατικές διαδικασίες" αυτή την ατζέντα, η οποία ξεκίνησε από παλιά και σήμερα έχει βάλει και επιπλέον στόχο τη συρρίκνωση της μεσαίας τάξης στη δύση, γιατί το πλανητικό πια καταναλωτικό μοντέλο δεν αντέχει την πολυπληθή μεσαία τάξη. Μπορεί έτσι να μειώνονται τα κέρδη στην πραγματική οικονομία-λόγω της μείωσης της αγοραστικής δύναμής της-αλλά για ένα διάστημα ακόμα η χρηματοοικονομία σαν σύνολο θα συνεχίσει να κερδίζει από τα δάνεια-θα υπάρχουν βέβαια και οι χαμένοι του παιχνιδιού.
Ώσπου βέβαια όλοι μαζί οι ¨παίκτες" χρεοκοπήσουν την ίδια την"ΑΕ Γη"

Freitag, 28. Oktober 2011

Αποχώρησε από την παρέλαση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλιας



Υπό το βάρος της κατακραυγής χιλιάδων πολιτών που διαμαρτύρονταν εναντίον των επισήμων, στο χώρο της παρέλασης, στη Θεσσαλονίκη, απεχώρησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Υπουργός Αμύνης. Να σημειωθεί ότι ο κ. Μπεγλίτης έχει προκαλέσει το δημόσιο αίσθημα με τη στάση που τήρησε απέναντι σε αποδοκιμασίες, στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου, στις 26 Οκτωβρίου, στη Θεσσαλονίκη.
Ο κ. Παπούλιας αποχωρώντας από το χώρο της παρέλασης δήλωσε:
«Λυπάμαι πολύ. Πρέπει να ντρέπονται. Εγώ ήρθα για να τιμήσω τη Θεσσαλονίκη και κάποιοι δεν ήθελαν να γίνει η παρέλαση. Εγώ στα 15 μου πολέμησα για την πατρίδα. Δεν μπορούν να με λένε προδότη».
Στην Αθήνα ολοκληρώθηκε η μαθητική παρέλαση στο Σύνταγμα, παρουσία της υπουργού Παιδείας, Αννας Διαμαντοπούλου, αφού προηγουμένως είχε αποκλειστεί η πρόσβαση στους πολίτες στην ευρύτερη περιοχή γύρω από την εξέδρα των επισήμων.
Σύμφωνα με νεώτερες πληροφορίες, μαται
ώθηκε η παρέλαση στην Πάτρα, αφού εκατοντάδες πολιτών καταφέρθηκαν εναντίον του υφυπουργού Αμύνης και των λοιπών αξιωματούχων, που βρίσκονταν στην εξέδρα των επισήμων.



Από αποδοκιμασίες μαθητών χαρακτηρίστηκε η σημερινή μαθητική παρέλαση για τον εορτασμό της επετείου της 28ης Οκτωβρίου στο Σύνταγμα.
Οι μαθητές δύο σχολείων έστρεψαν το κεφάλι τους αρνούμενοι να χαιρετίσουν συμβολικά την υπουργό Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου και τους υπόλοιπους επίσημους, ενώ οι μαθητές ενός σχολείου σήκωσαν το χέρι τους σε σχήμα γροθιάς τυλιγμένη σε μαύρο περιβραχιόνιο.
Επίσης με μαύρα περιβραχιόνια, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα, συνόδευσε μουσικά την παρέλαση και η φιλαρμονική του δήμου Αθηναίων.
Η φιλαρμονική επέλεξε να δημοσιοποιήσει τη διαμαρτυρία της με τις μαύρες κορδέλες σε όλα τα μουσικά όργανα, παρ`ότι ο δήμαρχος Αθηναίων Γ. Καμίνης, τους είχε προειδοποιήσει προφορικά ότι αν κατέβαιναν στην παρέλαση με μαύρες κορδέλες θα τους παραπέμψει τη Δευτέρα στο πειθαρχικό, με το ερώτημα της απόλυσης.

Καθόλη τη διάρκεια της παρέλασης διαδηλωτές φώναζαν τα συνθήματα «Ψωμί Παιδεία Ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το '73» και «Προδότες, Προδότες, Προδότες», ενώ σε ένα από τα πανό είχε γραφεί το ναζιστικό σύνθημα που βρισκόταν στην είσοδο στρατοπέδων συγκέντρωσης «Η δουλειά φέρνει ελευθερία» ("Αrbeit macht frei" - Auschwitz ).
Η παρέλαση έγινε κάτω από αυστηρά μέτρα ασφαλείας.
Ναυτεμπορική

Donnerstag, 27. Oktober 2011

Διπλή προδοσία: Guten Tag geliebten Griechen

Wir kommen in Frieden zum Wohle Ihres Landes. Bessere Tage kommen!



Όταν οι Ιταλοί πρίν 71 χρόνια ζήτησαν από την Κυβέρνηση Μεταξά να παραδοθεί επειδή έρχονταν με ειρήνη, όπως γράφει και η πιο πάνω αφίσα,
προκάλεσαν δύο προδοσίες, και οι δύο ενάντια στον φασισμό και τον ναζισμό, που είχαν συμμαχήσει για να υποδουλώσουν την Ευρώπη.
Ο πρώτος προδότης ήταν ο εκπρόσωπος μιας στρατιωτικής χούντας, που κυβερνούσε «πεφωτισμένα» θα έλεγε ένα μικρό μέρος του λαού και καταπιεστικά ένα άλλο. Ο Μεταξάς ήταν γερμανόφιλος και γενικά ιδεολογικά κοντά με τον Χίτλερ. Ωστόσο, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και είπε ΟΧΙ. Τη χώρα μου δεν την παραδίδω σε σας, παρότι υπερτερείτε στρατιωτικά και οικονομικά και μείς είμαστε μια χούφτα αβράκωτων.
Την ίδια στιγμή, κάποιος άλλος, ένας κομμουνιστής από τα μαύρα κελιά της φυλακής, μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα για τον ελληνισμό, είπε και αυτός ένα μεγάλο όχι, παρότι υπήρχε ακόμα η συμφωνία μη επιθέσεως Χίτλερ – Στάλιν !
Ο καθένας με τον τρόπο του πρόδωσε την ιδεολογία του υπέρ της Πατρίδας.
Παράλληλα με την εποχή του 40, σήμερα, ο νέος Τσολάκογλου, παράδωσε την Ελλάδα στην Νεογερμανική κατοχή και γύρισε μαζί με τον παρατρεχάμενο του αναίσχυντο υπουργό των Οικονομικών, θριαμβευτικά: Τα καταφέραμε! Καταφέραμε ότι δεν τόλμησε ο Μεταξάς:



Σας παραδώσαμε! Σας προδώσαμε, θα έλεγα, αλλά όχι! Ο Γιώργος είναι πιστός στην Πατρίδα του!
Εμείς είμαστε συλλογικά προδότες, που ψηφίσαμε έναν πρωθυπουργό με αμερικανικό διαβατήριο.
Ας ξαναθυμηθούμε αυτό το γράμμα

**************************
Πρός του λαό της Ελλάδας

Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι έλληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλαίβει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ’ ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.
Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θάναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.
Αθήνα 31 Οχτώβρη 1940
Νίκος Ζαχαριάδης
Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ
*************************************


Mittwoch, 26. Oktober 2011

Patentamt Muenchen, Πνευματικά δικαιώματα στο Μπρόκολο

Με την οικονομική κρίση, όλα τα υπόλοιπα συμβάντα του πλανήτη, όχι απλώς έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα αλλά σταμάτησαν να υπάρχουν.
Σε ελάχιστα ιστολόγια θα διαβάσετε για τους σεισμούς, τις πλημμύρες, τις φουρτούνες, τις θύελλες ή τα μπουρίνια.
Ο φριχτός θάνατος του Ηγέτη της Λιβύης Μουαμάρ Αλ Καντάφι απασχόλησε ελάχιστα, ακόμα και αυτούς που το παίζουν φεμινιστές, παρότι η νέα κυβέρνηση το πρώτο που έκανε είναι να θάψει τις ελευθερίες των γυναικών ξεθάβοντας την Σαρία. (1) Η ΜΚΟ για τα ανθρώπινα δικαιώματα Human Rights Watch ζητάει διευκρινίσεις για την σφαγή των 53 συνοδών του (2), αλλά τα μεγάλα ΜΜΕ το κρύβουν. Και πώς να μην το κρύψουν, όταν σύμπασα η ηγεσία του κόσμου μας από τον Ομπάμα, τον Μπα Κι Μούν, την Αγγέλα, τον Σαρκοζύ, τον Κάμερον και σίγουρα άλλους πολλούς, εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για πράξεις ιδιαιτέρως ειδεχθείς όπως η δολοφονία και ο σοδομισμός του Ηγέτη της Λιβύης και μέχρι πρότινος συμμάχου και συνεργάτη τους και όταν η υπουργός εξωτερικών της πρώτης υπερδύναμης (3) χασκογέλαγε παριστάνοντας τον Καίσαρα τρομάρα να της έρθει.
Σε ένα τέτοιο κλίμα πνευματικής εξαθλίωσης των από πάνω και υλικής εξαθλίωσης των από κάτω, η γνωστή Μονσάντο βρήκε ούριο άνεμο ή άδειο διάδρομο απογείωσης.
Έτσι, εν μέσω μιας ανεργίας που ανθεί και λουλουδίζει στο Patentamt του Μονάχου έχει πέσει πολύ δουλειά.
Χορηγεί τη μια άδεια «πνευματικής ιδιοκτησίας» μετά την άλλη, όπως τόσο οργουελικά ονομάζεται η πειρατεία ζωντανών οργανισμών, που υπάρχουν ελεύθερα στη φύση εδώ και εκατομμύρια χρόνια.
Η Μονσάντο και η μικρή της αδελφούλα, Bayern, ζητάνε ρόγιαλτις για Μακαρόνια, Αγγούρια, Μπύρα, Ψωμί, μετά από αντίστοιχες για Σιτηρά, Καλαμπόκι και Σόγια. Τώρα ζήτησαν και από τα Μπρόκολα. (4) Όλα γραμμένα με Κεφαλαίο το πρώτο γράμμα τους, όπως γράφονται τα κύρια ονόματα.
Πολύ σύντομα θα ζητάνε ρόγιαλτις για τον αέρα και την αγάπη όπως διαμαρτυρόμενη αναφέρει η Green Peace.
Που στα τσακίδια πάμε ρε γαμώ την ατυχία μου;;
(1) : Frankfurter Allgemeine Zeitung, 26.10.11
(2) : Frankfurter Allgemeine Zeitung, 26.10.11
(3) : Video You tube
(4) : Greenpeace, 26.10.11



Samstag, 22. Oktober 2011

Αφιερωμένο στον φίλο μου Στέλιο Κ.: Περί Παναγιώτη Κονδύλη

Η Ελληνική ψυχή, είναι βαθιά σαν την θάλασσα της!


Κατ αρχήν Ηρόδοτε, πρέπει το εννοιολογικό περιεχόμενο των λέξεων να είναι δεδομένο, ώστε να μπορούμε να διατυπώσουμε κρίσεις για τα όσα πιστεύουμε ή αναζητούμε ή δεν καταλαβαίνουμε, έχοντας τες ως συγκεκριμένα σημεία αναφοράς και όχι να μπερδευόμαστε σε ατέρμονος ερμηνείες με το κάθε τι αξεκαθάριστο, αλλιώς το μόνο που θα μας μείνει θα ‘ναι κούφιες λέξεις. Χρειάζεται απαραίτητα να μας είναι προφανές – χωρίς τη βοήθεια καμιάς πρόσθετης απόδειξης – το πρωταρχικό νόημα της λέξης, αν θέλουμε να αναφερόμαστε σε κάτι συγκεκριμένο, όταν αναζητούμε, όταν βρισκόμαστε σε αδιέξοδο, ή όταν εκφέρουμε γνώμες.
Επιστολή Επίκουρου προς Ηρόδοτο


Πριν από έναν μήνα βρεθήκαμε παλιοί συμφοιτητές, ύστερα από πάρα πολλά χρόνια. Ας μην τα μολογήσω γιατί με πιάνει ίλιγγος.
Λοιπόν, σ αυτήν την συνάντηση ο καλός μου φίλος ο Στέλιος Κ. μου έφερε ένα μικρό βιβλιαράκι του αείμνηστου Παναγιώτη Κονδύλη: «Οι αιτίες της Παρακμής της Σύγχρονης Ελλάδας» μια εισαγωγή 58 σελίδων μεγέθους Α6 στο βιβλίο του "Η παρακμή του αστικού πολιτισμού". Χάρηκα, σφόδρα που ήταν μικρό, γιατί ο Κονδύλης με κουράζει σε βαθμό που να μην μπορώ να τον διαβάσω και δεν ήθελα να φανώ αγενής και να μην διαβάσω το βιβλίο που με τόση αγάπη μου έφερε ο φίλος μου ο Στέλιος.
Έτσι έκανα την φιλοτιμία ανάγκη και τον διάβασα με πολύ μεγάλη προσοχή, τόσο μεγάλη που στο τέλος όταν το ξανακοίταξα, το είχα σχεδόν όλο υπογραμμίσει με κόκκινα, πράσινα , κίτρινα και μαύρα μολύβια.

Έριξα μια ματιά και στο διαδίκτυο, όπου σχεδόν όλοι εκθειάζουν αυτό το κείμενο, αποδίδοντάς του και προφητικές διαστάσεις για το σήμερα. Εγώ αντίθετα το βρήκα από την αρχή μέχρι το τέλος α-πα-ρά-δε-κτο.

1. Ο νόθος αστισμός.
Ο Κονδύλης αποφεύγει την λέξη «καπιταλισμός» και χρησιμοποιεί την λιγότερο δόκιμη λέξη «αστισμός» Οι λέξεις έχουν τη δική συμβολή στην εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας και κουλτούρας. Όσο πιο δόκιμες λέξεις χρησιμοποιούμε τόσο πιο ξεκάθαρα είναι αυτά που θέλουμε να πούμε. Ωστόσο, φαίνεται να μην δίνει ιδιαίτερη σημασία στην διατύπωση καθαρών και διάφανων απόψεων. Χρησιμοποιώντας λοιπόν την λέξη αστισμός, αντί της ορθής «καπιταλισμός» καταφεύγει στην λέξη προαστικός, αντί προκαπιταλιστικός και το κείμενο μερικές φορές γίνεται κάπως φαιδρό.

Στην σελίδα 13 γράφει:
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η αστική τάξη συγκροτείται από λιγότερο ή περισσότερο πλούσια άτομα, τα οποία ως τάξη τάσσονται υπέρ της καπιταλιστικής οικονομίας και επομένως εχθρεύεται τον σοσιαλισμό.
Δεν κατάλαβα, αν υπονοεί ότι εμείς οι έλληνες δεν ξέρουμε τι σημαίνει αστική τάξη και λέμε τέτοιες ανοησίες ή προσπαθεί να μας δώσει να το καταλάβουμε με απλά λόγια.
Στην πρώτη περίπτωση θα ήταν μια εξόχως υπεροπτική διατύπωση, που δεν ταιριάζει σε ένα δοκίμιο αξιώσεων και στην δεύτερη θα ήταν απλώς άγνοια, αφού ένας τέτοιος ορισμός όχι μόνο δεν έχει σχέση με την πολιτική οικονομία έτσι όπως την ξέρουμε από τον Μαρξ, σίγουρα και από αστούς οικονομολόγους, αλλά είναι και αντιδιαλεκτικός. Δεν είναι η αστική τάξη που διαλέγει τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, αλλά ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής είναι που γεννάει και συντηρεί την αστική τάξη, όπως ταυτόχρονα με την ίδια μηχανή γεννάει και το αντίπαλο δέος της, δηλαδή το προλεταριάτο. Με άλλα λόγια ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής χωρίζει την κοινωνία σε δύο κυρίαρχες τάξεις, την αστική και το προλεταριάτο. Το αν λοιπόν η αστική τάξη είναι πλούσια είναι άσχετος προσδιορισμός, όπως εξίσου άσχετο είναι ότι εχθρεύεται τον σοσιαλισμό.
Μπορεί ο Κονδύλης να μην κάνει πολιτική οικονομία, αλλά …. φιλοσοφία! Σωστά, αλλά στην ίδια σελίδα, γράφει ότι «παρόλη της ασάφεια της γλωσσικής χρήσης, το αργότερο από τις αρχές του 20ου αιώνα γινόταν στην Ελλάδα συνεχώς λόγος για την αστική τάξη».
Υιοθετώντας την πρώτη εξήγηση, συνεχίζει με το ίδιο υπεροπτικό σχήμα να δηλώνει ότι οι έλληνες χρησιμοποιούσαν μια λέξη χωρίς να την καταλαβαίνουν…
Αυτά τα πολύ λίγα για την τυπολογία. Επί της ουσίας, η κατάσταση γίνεται έτι τραγικότερη!
Στο ίδιο κεφάλαιο υποστηρίζει ότι η Ελλάδα έχει έναν νόθο αστισμό, επειδή είχε νόθο φεουδαλισμό. Επειδή ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής είναι η άρνηση της φεουδαρχίας, και επειδή η Ελλάδα δεν είχε σωστή φεουδαρχία τότε δεν είχε και σωστή συνέχεια – δηλαδή καπιταλισμό που – μεταξύ άλλων - δεν επέτυχε τη ρήξη με την εκκλησία. Έτσι λοιπόν, αφού δεν μπορέσαμε να έχουμε έναν ορίτζιναλ καπιταλισμό αποκτήσαμε έναν νόθο, τον οποίον ονομάζει πατριαρχικό μοντέλο εξ ού πηγάζουν όλα τα κακά, με το μεγαλύτερο όλων τον μη χωρισμό εκκλησίας και κράτους ή όπως παρακάτω λέει κοινωνίας και κράτους!
Ανοησίες πρώτης τάξεως. Ο ίδιος ο Μαρξ, ο οποίος είναι ο εμπνευστής των «σταδίων» της εξελεγκτικής ιστορικής πορείας των ανθρώπινων κοινωνιών, (βασισμένος στην χεγγελιανή διαλεκτική) έχει ταχθεί ενάντια μιας στενοκέφαλης εφαρμογής αυτής της άποψης σε όλες τις κοινωνίες, ως πασπαρτού ερμηνεία πάσης νόσου και πάσης μαλακίας.
Ο Μάρξ εξυμνεί την αστική τάξη, τόσο στο κομμουνιστικό μανιφέστο, με ιδιαίτερο ενθουσιασμό, όσο και στο κεφάλαιο, επειδή την θεωρεί τροχό της ανάπτυξης. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον Κονδύλη, η αστική τάξη δεν κατάφερε να κτίσει το θαύμα – οικονομικό και πολιτιστικό – που κατάφερε η αντίστοιχη στη κεντρική Ευρώπη, επειδή χρωματίστηκε ευθύς εξ αρχής, δηλαδή «επί τη εμφανίσει της», αρνητικά, λόγω πρόωρης ανάπτυξης του προλεταριάτου.
Μια τέτοια θεώρηση της κοινωνίας στις αρχές του 20ου αιώνα θα ήταν ίσως αποδεκτή, αλλά το 1991 που έγραψε το βιβλίο, είναι ρηχή και επιπόλαια. Η μεγέθυνση που επέφερε ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής σκόνταψε στα οικολογικά όρια του πλανήτη, κάτι που διέφυγε του Μάρξ, που ωστόσο δεν μπορεί να παραβλέπει ένας προοδευτικός διανοούμενος της περασμένης δεκαετίας ή εικοσαετίας.
Στο πολιτιστικό πεδίο, υιοθετεί την άποψη της μετακένωσης και όχι της ελληνικής αναγέννησης.
Αντιγράφω: αν στην έλλειψη αυτή (των ουσιωδών γνωρισμάτων της αστικής οικονομίας, κατά τον ίδιο πάντα) προσθέσουμε και την απουσία των στοιχείων που δημιούργησε ο αστικός πολιτισμός στην προβιομηχανική του ακόμα φάση (δηλαδή από την Αναγέννηση ίσαμε τον 18ο αιώνα) τότε δεν δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε γιατί όσα και όποια στοιχεία του αστικού πολιτισμού διείσδυσαν στον ελλαδικό χώρο δεν αποτέλεσαν πόλους έλξης παρά μόνο συγχωνεύτηκαν με τις πιο εκλεπτυσμένες εκφάνσεις των πατριαρχικών ιδεολογιών και τάσεων.
Υπονοεί δηλαδή, ότι η Ελλάδα όχι μόνο δεν δημιούργησε δικό της πολιτισμό, δική της Αναγέννηση, αλλά ακόμα και τα εισαγόμενα κομμάτια της (αυτά που διείσδυσαν όπως λέει) απορροφήθηκαν από τις πατριαρχικές δομές και χάθηκαν.
Η άποψη αυτή έχει επαρκώς αναλυθεί και επικριθεί. Σήμερα μόνο ευρωλιγούρηδες και εθνομηδενιστές την αποδέχονται. Στο Αφιέρωμα του περιοδικού «Νέος Λόγος Ερμής, τεύχος 1» γίνεται εκτεταμένη αναφορά στην Ελληνική Αναγέννηση και στον Δυτικό Διαφωτισμό

2. Το κράτος και τα κόμματα.
Και σ αυτό το κεφάλαιο ο Κονδύλης εκπλήσσει αρνητικά. Ο κοινοβουλευτισμός, γράφει, είναι θεσμός εισαγόμενος και επειδή είναι τόσο προοδευτικός η πατριαρχική ελληνική κοινωνία δεν μπόρεσε να τον αφομοιώσει, με αποτέλεσμα να προκύψει η τερατογέννηση ενός κράτους που στηρίχτηκε στο ρουσφέτι και στη ρεμούλα. Το τέρας - υπέρογκο - χρειάζεται να καταπίνει μία υπερπληθώρα δημοσιών υπαλλήλων.
Μάλιστα γράφει:
Το γεγονός ότι η μεγάλη μάζα των δημοσίων υπαλλήλων όλων των βαθμίδων προερχόταν από στρώματα καθυστερημένα από πολιτισμική άποψη, είχε σοβαρές επιπτώσεις στο ποιόν του κρατικού μηχανισμού, του οποίου η λειτουργία πρόσκοπτε αδιάκοπα όχι μόνο στην αγραμματοσύνη, την στενοκεφαλιά, την κουτοπονηριά, την συμπλεγματικότητα, αλλά επίσης στην ανυπέρβλητη ανικανότητα του μέσου υπαλλήλου να προσανατολίσει την δραστηριότητα του σε απρόσωπες γενικές και αφηρημένες αρχές, εφ όσον η νοοτροπία του εμφορούνταν από τις αξίες της πατριαρχικής κοινωνίας, ήτοι την πρωταρχική νομιμοφροσύνη στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τους συγγενείς του, τους φίλους του, τους φίλους των φίλων του, τους προστάτες του και τους προστατευόμενους.


Δηλαδή  ο Π.Κ. θα έλεγε στον αγρότη: Που πας ρεε Καραμήτρο χωρίς αφηρημένες έννοιες στο κεφάλι σου; Δεν καθόσουν στο χωριό σου να κοιτάς τις ελιές και να συλλογάσαι πώς φύτρωσαν, γιατί φύτρωσαν, τι σκοπό έχουν και πού πάνε; αλλά ξεκίνησες να γίνεις τέκνο ενός νόθου αστισμού;


Ο Π.Κ. είναι τόσο βαθειά διαποτισμένος από την εικόνα μιας "ρωμαλέας" αστικής τάξης – που άνθισε μόνο στην Εσπερία και που το ελληνικό κράτος δεν εδέησε να αποκτήσει - ώστε συνεχίζει ακόμα πιο ανορθόδοξα παρακάτω:
Έτσι το κράτος από μόνο του πολύ λίγο μπόρεσε να καλύψει την έλλειψη μιας τάξης κυρίαρχης, συνεκτικής και συνάμα δυναμικής από παραγωγική και ιδεολογική άποψη. Για να παίξει αυτό τον ρόλο θα έπρεπε να είναι μια στιβαρή και συνάμα πεφωτισμένη δεσποτεία.
Χρειάζεται να σχολιάσω αυτό το παραλήρημα; Για να μπορεί το κράτος να παίξει τον ρόλο μιας συνεκτικής δύναμης χρειάζεται μια πεφωτισμένη δεσποτεία. Δεν είχε καμία πληροφόρηση ο Κονδύλης για τις πεφωτισμένες δεσποτείες τόσο του Χίτλερ όσο και του Στάλιν;
Κατά την γνώμη μου, ούτε και η άποψη περί μη ύπαρξης αστικής τάξης στέκει. Η Ελλάδα είχε αστική τάξη, η οποία για πολλές συγκυρίες δεν έγινε τόσο εύρωστη όσο η αντίστοιχη της κεντρικής Ευρώπης. Έλειψε η κρίσιμη μάζα και το timing.

Στην σελίδα 27 γράφει:
Ο πατριαρχικός ή πελατειακός χαρακτήρας του κοινοβουλευτισμού και συνάμα η σπάνη των θέσεων στην ελεύθερη αγορά εργασίας είχαν ως συνέπεια να παίξει ο κρατικός μηχανισμός στην Ελλάδα ρόλο ανάλογον μ’ εκείνον που έπαιξαν τα βιομηχανικά αστικά κέντρα στη Δύση: απορρόφησαν μάζες αγροτικής προέλευσης , αλλά για να τις διοχετεύσουν και να τις χρησιμοποιήσουν με τρόπο πολύ διαφορετικό και προπαντός πολύ λιγότερο παραγωγικό.

Η αποδόμηση της υπαίθρου και η δραματική μείωση του αγροτικού πληθυσμού στην Ελλάδα έγινε με πολύ πιο αργό ρυθμό από ότι στις βιομηχανικές χώρες. Από το 1821 μέχρι και το 1922 ο αγροτικός πληθυσμός ξεπερνούσε το 60%, ενώ στην Γερμανία ήδη από το 1907 είχε πέσει στο 24% δηλαδή στο επίπεδο του 2001(!) για την Ελλάδα.
Επομένως, μου φαίνεται λιγότερο πιθανό με τόσο υψηλά ποσοστά αγροτικού πληθυσμού να τρέχουν οι αγρότες στις πόλεις για μια θέση στο δημόσιο. ( Ο Καραμήτρος δηλαδή έμεινε στις ελιές του)

3. Το Έθνος

Η σύμπτωση έθνους και κράτους μέσα στα όρια του σύγχρονου κράτους, όπου στο εσωτερικό είχε ξεπεράσει κάθε είδους φεουδαλικούς και πατριωτικούς κατακερματισμούς ή τοπικισμούς, ενώ προς τα έξω πρόβαλε ως ομοιογενές και συμπαγές οικονομικό και πολιτισμικό σύνολο, αποτέλεσε τη μορφή με την οποία πραγματώθηκε ο αστικός εθνικισμός και κατ επέκταση η πολιτική κυριαρχία της αστικής τάξης, σε τυπικές τουλάχιστον ιστορικές περιπτώσεις.
Εξηγεί ότι επειδή στην Ελλάδα  δεν συντελέσθηκε η σύμπτωση έθνους και κράτους, τότε το έθνος είναι πρωτίστως έννοια πατριαρχική στηρίζεται δηλαδή σε πραγματικούς ή φανταστικούς φυλετικούς πολιτισμικούς παράγοντες (γλώσσα - θρησκεία) και η οικονομική διάσταση περνάει στο περιθώριο.
Αυτή η άποψη είναι ακόμα χειρότερη από αυτή του Eric Hobsbowm, περί δημιουργίας του κράτους – Έθνους. Αυτό που εγώ καταλαβαίνω είναι ότι όποιο κράτος επιχειρήσει να στηρίξει την ύπαρξη του σε εθνική συνείδηση (πραγματική ή φανταστική και τα δύο είναι υπαρκτά) και όχι στην οικονομική διάσταση, τότε είναι καταδικασμένο να είναι πατριαρχικό και καθυστερημένο. Δεν καταλαβαίνω πώς και γιατί αν υπάρχει εθνική συνείδηση θα αφήσει τον οικονομικό τομέα στο περιθώριο; Ίσως, γιατί πιστεύει, ότι η εθνική συνείδηση είναι εμπόδιο στον εκσυγχρονισμό, που ανοίγει την λεωφόρο στην μεγέθυνση και την ευημερία!
Για την εκκλησία: η οποία (εκκλησία) σ όλη την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, ποτέ δεν κατανόησε τον εαυτό της ως κεφαλή πρόμαχο ενός υπόδουλου έθνους, παρά ως ποιμένα ταγό χριστιανικών πληθυσμών αναγκασμένων να ζουν κάτω από αλλόθρησκο ηγεμόνα. …. Η Εκκλησία ήταν θεσμός ξένος προς το έθνος, θεσμός πολυεθνικός και επομένως μη εθνικός, στα μάτια του οποίου η ομολογία πίστεως μετρούσε περισσότερο από τη φυλή ή ακόμα από τη γλώσσα. Ακόμα χειρότερα μια εθνική εξέγερση θα μείωνε το εύρος της επιρροής της, επειδή, όσο δεν υπήρχε (χριστιανικό) κράτος, μόνη αυτή μπορούσε να απαιτεί από τους χριστιανούς υποταγή νομιμοφροσύνης και φόρους.
Αυτό που βγαίνει από τα παραπάνω είναι ότι καταρχήν είναι δεδομένη η ύπαρξη ελληνικού έθνους και άλλων εθνών, πριν την καπιταλιστική οικονομία και πολύ σωστά, διότι αυτές οι συλλογικές μορφές διαμόρφωσαν το έθνος - κράτος και όχι ο καπιταλισμός, όπως θεωρεί η σχολή του E.Hobsbowm και ο Σ.Κ.

Η άποψη του Smith είναι ότι το «έθνος» προέρχεται από τα «έθνη», δηλαδή από τη συλλογική μορφή της κοινότητας στις προ-νεωτερικές κοινωνίες, στις οποίες οι παραδόσεις ήσαν ακόμα ισχυρές, και διατηρείτο η συνοχή τους ως μιας συνειδητής κοινωνικής οντότητας, η οποία κατά την διαδικασία του εκσυγχρονισμού της προσέδωσε στο έθνος και τον εθνικισμό μεγάλο μέρος του πολιτισμού και ειδικότερα του «συναισθήματος» και των «αισθημάτων» της αρχαιότητας.

Για τον ρόλο της εκκλησίας και του Πατριαρχείου, έχουν γραφτεί πολλά. Ας μην προσθέσω και γω τα δικά μου. Ο Κοσμάς ο Αιτωλός, γκρέμιζε εκκλησιές για να κτίζει σχολειά. Έκτισε περί τα 400 σχολεία για τους Έλληνες μόνο και όχι για όλους τους χριστιανούς.
Να προσθέσω πριν κλείσω τη θέση του Μαζάουερ: Η αδιαφορία των χριστιανών υπηκόων του σουλτάνου για τις εθνικιστικές κατηγοριοποιήσεις εξέφραζε το αίσθημά τους ότι ανήκαν σε μια κοινότητα της οποίας προσδιοριστικό στοιχείο ήταν η θρησκεία και όπου οι γλωσσικές διαφορές μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων είχαν λιγότερη σημασία από την κοινή πίστη τους στην ορθοδοξία. [ Mark Mazower, "Τα Βαλκάνια", εκδόσεις Πατάκη, 2002, στο πρωτότυπο, "The Balkans", The Modern Library, New York,2002]
Οι Βούλγαροι και οι Έλληνες δεν σταμάτησαν να είναι εχθροί από το 1000 μέχρι το 1900, παρά την κοινή τους θρησκεία

4. Εθνικισμός και Ελληνοκεντρισμοί

Η Αρχαία Ελλάδα εφευρέθηκε στη Δυτική Ευρώπη μας εξηγεί ο γερμανοθρεμμένος Κονδύλης.
Και ήρθε στην Νεότερη Ελλάδα ως ένα εισαγόμενο έτοιμο προϊόν, όπως τα κομπινεζόν της γαλλικής μπουρζουαζίας. Εξ άλλου, συνεχίζει, η επιστημονική συνεισφορά των Ελλήνων στη διεύρυνση του αρχαίου πολιτισμού στάθηκε μηδαμινή.
Τι να κριτικάρει κανείς σε τέτοιες απόψεις; Απλώς καταλαβαίνει κανείς ότι das Sein bestimmt das Bewusstsein. Καθηγητής σε γερμανικό πανεπιστήμιο ήταν. Πώς μπορεί να σκεφτεί αλλιώς;
Κρίμα που δεν έζησε για να δει την συνεισφορά των Γερμανών στην αρχαία ελληνική Τέχνη και Πολιτισμό, εν έτει 2009.
Η γνώμη μου είναι ότι όταν απελευθερώθηκε η ηγεσία ολόκληρης της Εσπερίας από τον καταναγκασμό που τους υποχρέωσε ο μέχρι σήμερα επιβεβλημένος από τους λαούς τους πολιτισμός (αυτός ήταν ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, ένας πολιτισμός που γέννησε η αληθινή δημοκρατία) και ένοιωσαν πως αυτοί είναι τόσο δυνατοί (οικονομικά και στρατιωτικά, δεν μιλούμε για κανένα πολιτιστικό παράδειγμα σήμερα πια) ώστε να γράψουν κάθε πολιτισμένη συμπεριφορά στα παλιά τους τα παπούτσια τότε ξεδίπλωσαν τα βαρβαρικά τους ήθη και έθιμα και πέταξαν με ένα σαρδόνιο χαμόγελο τις μάσκες του πολιτισμού που τους ανάγκασε η κουλτούρα της Αθήνας του Περικλή να φορούν.
Τέλος και θα κλείσω με το :

5. Το γλωσσικό και η γραμματεία
Συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο της απαξίωσης κάθε τι ελληνικού. Με εξαίρεση την ποίηση (αυτήν την αναγνωρίζει, όχι γιατί την κατάλαβε, γιατί όλοι οι μεγάλοι ποιητές μας είναι ελληναράδες αλλά μάλλον επειδή έχουμε δύο Νοπελίστες, δηλαδή διανοούμενους με την σφραγίδα της Εσπερίας) δεν έχουμε καμία σπουδαία λογοτεχνική, αστική παραγωγή. Δεν ξέρω γιατί διαχωρίζει την λογοτεχνία σε αστική και μη αστική.
Το νεοελληνικό μυθιστόρημα περιγράφει κατά κανόνα την μοίρα ατόμων από τα μεσαία στρώματα που συνθλίβονται μέσα σε συνθήκες στενές και μίζερες κάτω από την πίεση ανεκπλήρωτων ονείρων και μάταιων προσδοκιών. Ακόμα και όσοι φτάνουν ψηλά, περνάνε σαν μετέωρα, χωρίς να αφήσουν πίσω τους ένα συγκεκριμένο έργο ως κρυστάλλωση ενός συγκροτημένου προσώπου, παρά μονάχα σκόρπιες μνήμες, σκόρπιες αγάπες, και σκόρπια μίση.
Μάλλον «Αρλεκιν» διάβαζε…
Θα αναφέρω μερικούς που θυμάμαι και που έχω διαβάσει. Σίγουρα μου διαφεύγουν άλλοι τόσοι, που δεν ανήκουν σε σκόρπιες μνήμες, σκόρπιες αγάπες και σκόρπια μίση, χώρια αυτοί που δεν έχω διαβάσει.
Παπαδιαμάντης, Ροΐδης, Τσίρκας, Ξενόπουλος, Πηνελόπη Δέλτα, Βαλαωρίτης, Βιζυηνός, Καζαντζάκης, Μυριβήλης, Λουντέμης, Πρεβελάκης, Κρυστάλης, Κωνσταντίνος Καραβίδας, Ανδρέας Λασκαράτος, Τάσος Λειβαδίτης κλπ.
Ζωγράφοι; Τόσοι πολλοί και τόσο καλοί!
Κάπου γράφει ακόμα ότι δεν καταφέραμε να έχουμε όπερα.
Έχουμε τη Δώρα Στράτου, θα του απαντήσω ευθύς. Άσε που και Όπερα έχουμε και έναν Σκαλκώτα, (ακούστε αυτό το αριστούργημα που έχω ανεβάσει στην αρχή της ανάρτησης) ισάξιο του Μουσόρσκι έχουμε και δύο μεγάλους λαϊκούς μουσικοσυνθέτες και πολύ αξιόλογη λαϊκή μουσική. Αλλά άντε να μάθεις σε γερμανομαθή, περί λαϊκής τέχνης. Αυτός ψάχνει για αστούς. Και γω προσωπικά τους αστούς τους έχω χεσμένους, όπως και όλη την αστική τάξη, γι αυτό και το βιβλιαράκι αυτό με ξίνισε .
Ξέρω, ότι πολλοί θα μου πούν ότι αναθεώρησε τις απόψεις του. Ε, και; Κάντε μια βόλτα στο διαδίκτυο και θα δείτε τις επαινετικές κριτικές που παίρνει αυτή η «Ελληνική Νομαρχία» του 21ου αιώνα.
Κρίμα!

veni vidi vici



Η δήλωση της σουλτάνας στη θέση του σουλτάνου ξεπερνάει και τη ρήση του Καίσαρα veni vidi vici,
στην αγγλική

I came, I saw, I conquered.

που έγραψε σε επιστολή στον φίλο του Γάϊο Ματθαίο, μετά τη μάχη της Ζέλας, που διήρκησε ΜΟΝΟ 4 ΩΡΕΣ!

Επίσης δεν είπε ήρθα, είδα και σκότωσα, αλλά ήρθα είδα και νίκησα. Γιατί ο σκοπός μιας μάχης είναι η Νίκη και όχι οι σκοτωμοί. Οι σκοτωμοί είναι επακόλουθο.

Ωστόσο η σουλτάνα στη θέση του σουλτάνου δηλώνει ξεδιάντροπα και κάτι άλλο: Ο σκοπός της δολοφονικής επίθεσης του ΝΑΤΟ δεν ήταν η προστασία του λιβυκού λαού, αλλά η δολοφονία του Μουαμάρ αλ Καντάφι.

Στόχος λοιπόν επετεύχθη, μπορούμε να χασκογελάμε. Εξ άλλου σε ποιόν θα δώσουμε λογαριασμό;;

Το λιντάρισμα του Μουαμάρ Αλ Καντάφι και η ελεεινή Δύση

Ο θάνατος του Μουαμάρ αλ-Καντάφι έγινε δεκτός με έκρηξη χαράς και αγαλλίασης από τις δυτικές κυβερνήσεις αντί από το Λιβυκό λαό. Για τον Thierry Meyssan, αυτή η από στρατιωτικής άποψης περιττή δολοφονία δεν διαπράχτηκε από την αυτοκρατορία μόνο για το παραδειγματισμό, αλλά και για να διαλύσει την λιβυκή φυλετική κοινωνία.


Την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011, κατά τις 13 η ώρα και 30 GMT, το Λιβυκό Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο (ΛΕΜΣ) ανακοίνωσε το θάνατο του Μουαμάρ αλ Καντάφι. Αν και συγκεχυμένα, τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι ένα κομβόι αυτοκινήτων προσπάθησε να φύγει από την πολιορκημένη Σύρτη, μπλοκαρίστηκε και καταστράφηκε μερικώς από τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ. Ορισμένοι επιζώντες θα προσπαθήσουν να βρούν καταφύγιο σε σωλήνες υπονόμου. Ο Καντάφι, τραυματισμένος, συνελήφθη από την ταξιαρχία Τίγρης της φυλής των Μισράτα η οποία τον λυντσάρισε.

Το σώμα του «Οδηγού» της «Μεγάλης Αραβικής Τζαμαϊριγίας» δεν κρατήθηκε στη γενέτειρά του Σύρτη, ούτε μεταφέρθηκε στη Τρίπολη, αλλά οδηγήθηκε ως τρόπαιο από τους Μισράτα στην ομώνυμη πόλη.

Η φυλή των Μισράτα, η οποία ταλαντεύτηκε πολύ καιρό να επιλέξει τη πλευρά που θα πολεμήσει και σχεδόν απούσα από το ΛΕΜΣ, θα επενδύσει τελικά στη Τρίπολη μετά τους βομβαρδισμούς της από το ΝΑΤΟ, και θα λυντσάρει τον Μουαμάρ ελ Καντάφι μετά τον βομβαρδισμό της πομπής του από το ΝΑΤΟ. Θα μεταφέρει ακόμη και τη σωρό του στην πόλη τους για να γιορτάσουν τον θρίαμβο τους. Τον Ιούλιο, ο «οδηγός» είχε αναστατώσει τους Μισράτα, καλώντας τους να πάνε πίσω στην Κωνσταντινούπολη και το Τελ Αβίβ, αναφερόμενος στο γεγονός ότι η φυλή τους προέρχεται από τουρκοεβραίους που προσηλυτίστηκαν στο Ισλάμ.

Μια πλημμύρα σχολίων που είχαν προετοιμαστεί εκ των προτέρων εκτοξεύτηκαν αμέσως από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, ώστε να δαιμονοποιήσουν τον Μουαμάρ αλ Καντάφι, για να ξεχάσουμε τις βάρβαρες συνθήκες του θανάτου του.


Ο Ομάρ αλ-Μουχτάρ, το λιοντάρι της
ερήμου, σε προχωρημένη ηλικία

Οι βασικοί ηγέτες του Συνασπισμού εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για το θάνατο του εχθρού τους, σηματοδοτώντας το τέλος της επιχείρησης «Ενωμένος Προστάτης» (Unified Protector). Με αυτόν τον τρόπο, παραδέχονται εμμέσως ότι ο σκοπός της επιχείρησης δεν ήταν να εφαρμοστεί το ψήφισμα 1973 του Συμβουλίου Ασφαλείας, αλλά να ανατρέψουν ένα πολιτικό σύστημα και να σκοτώσουν τον ηγέτη του, παρόλο ότι η δολοφονία ενός ηγέτη κράτους απαγορεύεται ρητώς από το δίκαιο των ΗΠΑ και είναι διεθνώς καταδικαστέα.


Επιπλέον, το λιντσάρισμα του Μουαμάρ ελ Καντάφι δείχνει την προθυμία του ΝΑΤΟ να μην τον παραπέμψει στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο το οποίο δεν θα ήταν σε καλύτερη θέση να τον καταδικάσει για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας από το Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία που δεν μπόρεσε να αποδείξει την ενοχή του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, παρά τα δύο χρόνια της δίκης.

Στο χείμαρρο της πλημμύρας λάσπης που εξαπολύθηκε από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης για να αμαυρώσουν την μνήμη του, γυρίζουν σε φαύλους κύκλους τις ψευδείς κατηγορίες, πράγμα το οποίο δείχνει a contrario ότι τα μέσα αυτά δεν διαθέτουν παρά μόνο λίγα αυθεντικά στοιχεία που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναντίον του.

Έτσι ξαναέρχεται η υπόθεση της επίθεσης εναντίον της ντισκοτέκ La Belle στο Βερολίνο (5 Απριλίου 1986, με τρεις θανάτους), που χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα από την κυβέρνηση Ρέιγκαν για να βομβαρδίσει το παλάτι του και να σκοτώσει την κόρη του (14 Απριλίου 1986) και τουλάχιστον 50 άλλους. Εκείνη την εποχή, ο Γερμανός εισαγγελέας Detlev Mehlis (αυτός που θα φαλκιδέψει δύο δεκαετίες αργότερα την έρευνα για τη δολοφονία του Ραφίκ αλ-Χαρίρι), επικαλέστηκε τη μαρτυρία του Mushad Eter για να κατηγορήσει τον Λίβυο διπλωμάτη και τον συνεργάτη του Mohammed Amairi. Ωστόσο, η γερμανική τηλεόραση ZDF ανακάλυψε αργότερα ότι ο Mushad Eter ήταν όχι μόνο ψευτομάρτυρας αλλά και πράκτορας της CIA, ενώ ο βομβιστής Mahammed Aamiri ήταν πράκτορας της Μοσάντ [ 1 ].

Ή υπόθεση της επίθεσης του Λόκερμπι (21 Δεκέμβρη 1988, 270 θάνατοι): οι ερευνητές προσδιόρισαν τον ιδιοκτήτη της βαλίτσας που περιείχε τη βόμβα και το μηχανισμό πυροδότησης μέσω της μαρτυρίας ενός Μαλτέζου εμπόρου που είχε πουλήσει το παντελόνι που βρισκόταν στην βαλίτσα-παγίδα. Η σκοτσέζικη δικαιοσύνη κατηγόρησε τότε δύο πράκτορες της Λιβύης, τον Abdelbaset Ali Mohmed Al Megrahi και τον Al Amin Khalifa Fhimah. Το Συμβούλιο Ασφαλείας επέβαλε κυρώσεις κατά της Λιβύης. Τελικά, για να αρθούν οι κυρώσεις, η Λιβύη συμφώνησε να εκδώσει τους δύο πράκτορες (ο πρώτος καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, ο δεύτερος αθωώθηκε) και να πληρώσει αποζημίωση 2,7 δισ. δολάρια, ενώ συνέχιζε να διακηρύσσει τη πλήρη αθωότητά της. Τελικά, τον Αύγουστο του 2005, ένας από τους προϊσταμένους της σκωτσέζικης έρευνας δήλωσε ότι το κύριο αποδεικτικό στοιχείο, τον πυροκροτητή, τον είχε τοποθετήσει στον τόπο του ατυχήματος ένας πράκτορας της CIA. Στη συνέχεια, ο εμπειρογνώμονας ο οποίος είχε αναλύσει το πυροκροτητή για λογαριασμό του δικαστηρίου παραδέχτηκε ότι ο ίδιος τον είχε κατασκευάσει πριν να τον τοποθετήσει η CIA στην περιοχή. Τέλος, ο Μαλτέζος καταστηματάρχης παραδέχθηκε ότι έλαβε 2 εκατομμύρια δολάρια για την ψευδομαρτυρία. Οι αρχές της Σκωτίας αποφάσισαν να επαναλάβουν την δίκη, αλλά η υγεία του Abdelbaset Ali Mohmed Al Megrahi δεν το επέτρεπε.

Η τρέχουσα εκστρατεία παραπληροφόρησης περιλαμβάνει επίσης ένα κεφάλαιο για τον τρόπο ζωής του εκλιπόντος που περιγράφεται σαν υπερβολικά χλιδάτο, καθώς και το φαραωνικό μέγεθος της κρυμμένης περιουσίας του. Όμως, όλοι αυτοί που πλησίασαν τον Μουαμάρ αλ Καντάφι, ή αυτοί που απλά επισκέφτηκαν το σπίτι της οικογένειάς του και την κατοικία του μετά τους βομβαρδισμούς μπορούν να βεβαιώσουν ότι ζούσε σε ένα περιβάλλον παρόμοιο με αυτό της αστικής τάξης της χώρας του, πολύ μακριά από το bling bling του Υπουργού Προγραμματισμού Μαχμούντ Jibril. Ομοίως, κανένα από τα κράτη που ψάχνουν για τον κρυμμένο θησαυρό των Καντάφι για μήνες δεν ήταν σε θέση να τον βρουν. Όλο τα σημαντικά ποσά που κατασχέθηκαν ανήκαν στην κυβέρνηση της Λιβύης και όχι στον «Οδηγό» του.


Αντίθετα, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης δεν αναφέρουν το μόνο διεθνές ένταλμα σύλληψης που εκδόθηκε από την Interpol κατά του Μουαμάρ αλ Καντάφι πριν από την επίθεση του ΝΑΤΟ. Είχε κατηγορηθεί από τη λιβανική δικαιοσύνη ότι είχε εξαφανίσει τον Ιμάμη Μούσα Σαντρ και τους συνοδούς του (1978). Η παράλειψη αυτή εξηγείται από το γεγονός ότι η απαγωγή ήταν πράξη των Ηνωμένων Πολιτειών που ήθελαν να εξαφανίσουν τον Σιίτη Ιμάμη πριν να αφήσουν τον Αγιατολάχ Χομεϊνί να επιστρέψει στο Ιράν, από φόβο μήπως ο Σαντρ επεκτείνει και στον Λίβανο την επιρροή του Ιρανού επαναστάτη.

Τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν αναφέρουν ούτε τις επικρίσεις των οργανώσεων της αντι-ιμπεριαλιστικής πολιτικής αντίστασης, για τους επαναλαμβανόμενους συμβιβασμούς του με το Ισραήλ.

Από την πλευρά μου, μπορώ να επιβεβαιώσω ότι, μέχρι τη μάχη της Τρίπολης, ο «Οδηγός» διαπραγματεύτηκε με τους απεσταλμένους του Ισραήλ, ελπίζοντας να αγοράσει την προστασία του Τελ Αβίβ. Πρέπει επίσης να καταθέσω ότι, παρά την κριτική μου για την διεθνή πολιτική του, και το πλήρες αρχείο που είχε για μένα για το θέμα αυτό που του παραδόθηκε από τις γαλλικές υπηρεσίες πληροφοριών, τον Ιούλιο, με την ελπίδα να με συλλάβει, ο Μουαμάρ αλ Καντάφι μου έδωσε την εμπιστοσύνη του και μου ζήτησε να βοηθήσω τη χώρα του να διεκδικήσει τα δικαιώματά της στα Ηνωμένα Έθνη [ 2 ], μια συμπεριφορά μακριά από αυτή ενός τυράννου.

Τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν ανάφεραν ούτε τις παρεμβάσεις της Λιβύης στη γαλλική πολιτική ζωή, που κατάγγειλα και καταδίκασα, συμπεριλαμβανομένης της παράνομης χρηματοδότησης των προεδρικών προεκλογικών εκστρατειών του Νικολά Σαρκοζί και της Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Ο «Οδηγός» είχε πράγματι εξουσιοδοτήσει τον γαμπρό του Abdallah Senoussi να διαφθείρει τους δύο βασικούς υποψηφίους σε αντάλλαγμα για την υπόσχεση αμνηστίας ή να ασκήσουν πίεση στην γαλλική ποινική δικαιοσύνη για να κλείσει τον ποινικό φάκελο του. [ 3 ].

Πάνω απ 'όλα, τα δυτικά ΜΜΕ δεν αναφέρουν το κύριο έργο του «Οδηγού»: την ανατροπή της μοναρχίας μαριονέτα που επιβαλλόταν από τους Αγγλοσάξονες, την απομάκρυνση των ξένων στρατευμάτων, την εθνικοποίηση των υδρογονανθράκων, την κατασκευή του Man Made River (τα πιο σημαντικά αρδευτικά έργα στον κόσμο), την αναδιανομή των κερδών του πετρελαίου (μετέτρεψε έναν από τους φτωχότερους πληθυσμούς στον κόσμο, στο πιο πλούσιο της Αφρικής), το γενναιόδωρο άσυλο στους Παλαιστίνιους πρόσφυγες και τη βοήθεια άνευ προηγουμένου στην ανάπτυξη του Τρίτου Κόσμου (η λιβυκή βοήθεια για την ανάπτυξη ήταν πιο σημαντική από το σύνολο αυτής όλων των κρατών του G20).

Ο θάνατος του Μουαμάρ αλ Καντάφι δεν θα αλλάξει τίποτα στο διεθνές επίπεδο. Το σημαντικό γεγονός ήταν η πτώση της Τρίπολης, που βομβαρδίστηκε και κατακτήθηκε από το ΝΑΤΟ - σίγουρα το χειρότερο έγκλημα πολέμου αυτού του αιώνα – και η είσοδος της φυλής των Μισράτα για τον έλεγχο της πρωτεύουσας που επακολούθησε. Τις εβδομάδες πριν από τη μάχη της Τρίπολης, η συντριπτική πλειοψηφία των Λίβυων συμμετείχαν από Παρασκευή σε Παρασκευή, σε αντι-νατοϊκές, αντι-CNT και φιλο-Καντάφικες διαδηλώσεις. Τώρα η χώρα τους καταστράφηκε και κυβερνάται από το ΝΑΤΟ και τις μαριονέτες του CNT.

Ο θάνατος του οδηγού θα έχει αντιθέτως τραυματική επίδραση στη λιβυκή φυλετική κοινωνία. Με τη δολοφονία του ηγέτη, το ΝΑΤΟ κατέστρεψε την ενσάρκωση της αρχής της Αρχής. Θα χρειαστούν χρόνια και πολύ βία πριν να αναγνωριστεί ένας νέος ηγέτης από όλες τις φυλές ή να αντικατασταθεί το φυλετικό σύστημα από μια άλλη μορφή κοινωνικής οργάνωσης. Με αυτή την έννοια, ο θάνατος του Μουαμάρ ελ Καντάφι άνοιξε μια περίοδο Ιρακινοποιήσης η Σομαλοποίησης της Λιβύης.

[ 1 ] Έρευνα του περιοδικού Frontal,, που μεταδόθηκε από τη ZDF, 28 Αυγ, 1998.
[ 2 ] Αυτό που έκανα ως ακτιβιστής, χωρίς καμία αμοιβή.
[ 3 ] Ο Abdallah Senussi είχε καταδικαστεί ερήμην στη Γαλλία για την επίθεση κατά του DC-10 της UTA (19 Σεπτεμβρίου 1989, 170 θάνατοι) κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Τσαντ.

Thierry Meyssan, από Ινφογνώμων

Freitag, 21. Oktober 2011

Gaddafi – Ποιητής και Χασάπης του ίδιου του λαού του

Δείτε ποια είναι η σημειολογία από έναν πολύ μεγάλο ηλεκτρονικό τύπο της Γερμανίας.
Gaddafi – Ποιητής και Χασάπης του ίδιου του λαού του
Τέλος του "λυσσασμένου σκύλου": Muammar al-Gaddafi πέθανε εκεί που γεννήθηκε, κοντά στην Σύρτη, Η Λιβύη απελευθερώθηκε από τον δικτάτορα του «μεγάλου αδελφού».

Είναι απίστευτη η κατρακύλα της Εσπερίας. Απίστευτες και αδιανόητες και οι δηλώσεις του γ. γραμματέα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Με τέτοιους χαρακτηρισμούς, δεν βγήκε ποτέ εφημερίδα, ούτε κατά του Χίτλερ, ούτε κατά του Μουσολίνι ούτε κατά του Στάλιν!
Λυσσασμένος σκύλος, που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από τους εισβολείς. Τώρα είναι ελεύθεροι να κατασπαράξουν τα θύματα τους και να μοιράσουν –αυτοί σαν λυσσασμένα σκυλιά –την λεία τους.
Ωστόσο, και αυτός είναι ο λόγος αυτής της ανάρτησης, αυτή η χυδαία ανάρτηση σόκαρε ακόμα και τους γερμανούς! Από τα 130 σχόλια που διάβασα, είναι ζήτημα αν 10 σχολιαστές επικροτούν τόσο την περιγραφή όσο και το γεγονός αυτό καθ εαυτό. Και επίσης η συντριπτική πλειοψηφία κατηγορεί ανοιχτά το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τον καπιταλισμό –ιμπεριαλισμό εν γένει που κατάστρεψε μια χώρα όπως έκανε με το Ιράκ.
Δεν μας ξεγελούν πια αυτοί οι δολοφόνοι των λαών, αλλά σκασίλα τους. Αυτοί θα συνεχίζουν να αιματοκυλούν τον κόσμο και να καταστρέφουν τον πλανήτη. Αντίσταση δεν βρίσκουν πουθενά. Την λεκτική την έχουν γραμμένη.

Πηγή : Welt on Line



Δυστυχώς αυτό είναι το απάνθρωπο, εξουσιομανές, σκοταδιστικό, μεσαιωνικό πρόσωπο του δυτικού κόσμου (στον οποίο με το ένα πόδι τουλάχιστον είμαστε και εμείς μέσα).
Τέτοια διαπόμπευση και μοχθηρία προς οποιονδήποτε ηγέτη (χθεσινό τους σύμμαχο) προς γνώση και συμμόρφωση πιθανών μελλοντικών άλλων που θα τους αντιταχθούν, μόνο από παρακμιακά πολιτισμικά καθεστώτα εκτελούνται. Το έχουν ξανακάνει στο παρελθόν και το σίγουρο είναι πως θα κάνουν τα ίδια και πάλι στο μέλλον. Για ποιον κτυπά η καμπάνα; Ειδικά η Ελλάδα έχει βιώσει τουλάχιστον την αδικία - για να μην πούμε κάτι περισσότερο -πολλές φορές. Μπορεί να αφορά άμεσα ή εμμεσα οποιονδήποτε θα σταθεί απέναντι στα συμφεροντά τους.
Ένα αποδεικτικό της παραμής του δυτικού πολιτισμού τους είναι πως στο έτος 2011 μ.Χ στη λεγόμενη Δύση μπαίνει κατ'εξαίρεση Φως από τις χαραμάδες τους μόνο όταν γίνεται κάποια καλλιτεχνική/μουσειακή έκθεση που αφορά τον Ελληνικό Πολιτισμό (είτε Αρχαίο, είτε ύστερο π.χ Βυζαντινή έκθεση πριν μερικά χρόνια στο Λονδίνο). Τότε μόνο για λίγο βλέπουν τις Σκιές του Πλάτωνα, ευφραίνεται η καρδιά τους, καμώνονται τους πολιτιστικά εξελληνισμένους αλλά ύστερα βυθίζονται και πάλι στο σκοτάδι και παίρνουν μαζί τους και όλους τους άλλους.
Δυστυχώς, δυστυχώς....

ΔΕΝ ΑΝΕΡΤΗΣΑ ΚΑΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ. ΕΠΙ ΤΟΥΤΟΥ.

Dienstag, 18. Oktober 2011

Πειραματόζωον η Ελλάς

Το βίντεο της ημέρας:

ή της εποχής!!

Ασώματες κεφαλές: Ο,τι πιο τοξικό υπάρχει

Ακούστε αυτόν τον καταπληκτικό γλυκό Ουραγουανό. Χείμαρρος!

Μου τον έστειλε ο φίλος ο mirage:

Sonntag, 16. Oktober 2011

Οπα μαέστρο! σπάστα όλα

Ξέρεις κανείς να μου πει πόσο παλιό είναι το έθιμο του σπασίματος;
Διαβάζοντας το «Δώρο» του Μαρσέλ Μως, σύνδεσα όλα τα ελληνικά έθιμα του σπασίματος με όσα αναφέρει ο Μως για τις πρώτες εμπορικές συμβάσεις, μεταξύ των αρχέγονων ανθρώπινων κοινωνιών, που είχαν την μορφή της ανταλλαγής δώρων.
Οι άνθρωποι δωρίζουν τα αγαθά τους και περιμένουν ανταπόδοση που έρχεται σαν μια πλημύρα γενναιοδωρίας, που πολλές φορές καταλήγει σε εορτές ολικής παροχής ή «πότλατς» όπως ονομάζονται σύμφωνα με όσα γράφει ο Μώς.

Οι ανταλλαγές αυτές, δεν αφορούν μόνο την ανταλλαγή πλούτου και αγαθών. Οι άνθρωποι μαθαίνουν να ανταλλάσουν φιλοφρονήσεις, τελετουργίες, γυναίκες παιδιά, χορούς γιορτές πανηγύρια, σε ένα πνεύμα άμιλλας που ο ένας πρέπει να ξεπερνάει τον άλλον σε απλοχεριά και σε σπατάλη.
Και αυτές οι παροχές και αντιπαροχές, μόλο που φαίνεται να είναι εκούσιες με την μορφή δώρων, στην ουσία είναι υποχρεωτικές.
Όσο πιο απλόχερο είναι ένα δώρο τόσο μεγαλύτερη η τιμή και η αξία του δωρητή. Αυτή η πίεση για ανταπόδοση, καταλήγει στην άρνησή της, που στο τέλος το θέμα δεν είναι να λάβει κανείς ανταπόδοση: Καταστρέφει, ακριβώς για να δείξει ότι δεν θέλει καμία ανταπόδοση.
Τα πιο πολύτιμα μπακίρια πετιούνται στη θάλασσα, για να συντρίψει κανείς και να ισοπεδώσει τον αντίπαλό του!
Φίλε, συνάνθρωπε δεν δωρίζω, γιατί δεν έχω τίποτα να δωρίσω, αφού τα έσπασα. Οπότε απαλλάσσομαι και εγώ, αλλά και σύ από την ανταπόδοση της οποιασδήποτε παροχής μου.
Περίπλοκες σκέψεις!
Τόσο μακριά πάει αυτό το «όπα μαέστρο»

Donnerstag, 13. Oktober 2011

a Nobel cause



Πολύ σοφία, πολλοί σοφοί, πολλές συναντήσεις, πολλά καμπανάκια, πολλά δάκρυα και πολλές κραυγές για φρόνηση μας στέλνουν από την Στοκχόλμη.
Αλλά τελικώς προς ποιόν απευθύνονται; Στου κουφού την πόρτα;


Όλοι αυτοί που ρίχνουν δάκρυα αίματος, αναρωτήθηκαν κατά πόσο είναι και αυτοί παράγοντες, αν όχι πρωτεργάτες της κατηφόρας, που έχει πάρει η ζωή στον πλανήτη μας;
Πριν από τρία χρόνια, ξανάγραψα για την συνάντηση προσωπικοτήτων στο Postam της Γερμανίας.
Αυτοί εκεί, ξανάπαν τα ίδια κι εγώ εδώ πάλι τα ίδια περίπου λέω, παρότι σήμερα η κατάσταση έχει επιδεινωθεί. Οι πόλεμοι αυξάνονται και σε ποιότητα και σε ποσότητα και σε βαρβαρότητα και σε δριμύτητα. Εκεί στο Βορρά, οι στεφανωμένοι με τις δάφνες του Νόμπελ ή ας πούμε επί του ορθότερου, με τα εκατομμύρια του Νόμπελ, γιατί οι δάφνες ξεράθηκαν στην αρχαία Ελλάδα, συγκεντρώνονται για τρίτη συνεχή χρονιά και χωρίς να αισχύνονται θα επαναλάβουν τις ίδιες μπαναλιτέτεν, όσο πιο ανώδυνα μπορούν, για να μην θίξουν το σύστημα που γεννάει και θρέφει όλα όσα αναφέρουν και άλλα τόσα που δεν αναφέρουν.
Μετάφρασα την Περίληψη που υπέγραψαν οι με δάφνες, συγνώμη με εκατομμύρια, στεφανωμένοι κύριοι και κυρίες.



Δείτε και το περιβάλλον στο οποίο συνεδρίασαν. Ένα σκοτεινό δωμάτιο φορτωμένο με κάδρα που αν δεν τα καθάριζε η ακριβοπληρωμένη καθαρίστρια θα γέμιζε με τις αράχνες που στολίζει ο χρόνος όλα τα άχρηστα πράγματα.
Μυρίζει η σαπίλα τους μέχρι εδώ στο δικό μου το φτωχό, αλλά γεμάτο ήλιο δωμάτιο.

Ω φρίκη, πώς τους ανέχεσαι ακόμα!!


Α. ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ή επίδοξος τίτλος του Πρωτότυπου:

Αλλαγή Σκέψης για τον Μεγάλο Μετασχηματισμό
Υπάρχουν πολλές πτυχές που δεν καταλαβαίνουμε ακόμα. Εντούτοις, είμαστε η πρώτη γενεά με τη διορατικότητα των νέων κινδύνων που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα σε παγκόσμιο μέγεθος.
Διαπιστώνουμε ότι η τιμή της η προόδου μας, ως κυρίαρχο είδος έχει γίνει πολύ υψηλή.
Ο απαράδεκτος τρόπος παραγωγής και κατανάλωσης, καθώς και η αύξηση του πληθυσμού προκαλούν την αντοχή του πλανήτη στην ανθρώπινη δραστηριότητα.
Συγχρόνως, οι ανισότητες μεταξύ των κοινωνιών, αλλά ανάμεσα τους, παραμένουν υψηλές, αφήνοντας δισεκατομμύρια με ελλείψεις στις βασικές ανθρώπινες ανάγκες και δημιουργώντας μια δυσανάλογη ευπάθεια στις περιβαλλοντικές αλλαγές του πλανήτη. Αυτή η κατάσταση μας αφορά βαθειά.
Ως μέλη του 3ου συμποσίου Νομπελιστών, για τις αντοχές του πλανήτη, καλούμε όλους τους ηγέτες του 21ου αιώνα να ασκήσουν με συλλογική υπευθυνότητα την πλανητική διακυβέρνηση. Αυτό σημαίνει να θέσουν τα θεμέλια για έναν βιώσιμο και δίκαιο πολιτισμό στον οποίον ολόκληρη η γήινη κοινότητα θα είναι ασφαλής και εύρωστη .
Η επιστήμη δείχνει ότι παραβιάζουμε τα πλανητικά όρια που έχει διατηρήσει τον πολιτισμό μας ασφαλή εδώ και 10.000 χρόνια.
Οι ενδείξεις πολλαπλασιάζονται ότι οι ανθρώπινες πιέσεις αρχίζουν να συντρίβουν τις ανοχές της γήινης ανθεκτικότητας. Ο άνθρωπος είναι τώρα ο σημαντικότερος οδηγός των πλανητικών αλλαγών, και ωθεί τον πλανήτη σε μια νέα γεωλογική εποχή, την Ανθρωπογενή. Δεν μπορούμε πλέον να αποκλείσουμε την πιθανότητα ότι οι συλλογικές ενέργειές μας θα ξυπνήσουν διαδικασίες δραματικών και αμετάκλητες αλλαγών τόσο στις ανθρώπινες κοινωνίες όσο και στα οικοσυστήματα. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε αυτή σ αυτή την πορεία.
Ο χρόνος για αναβολή τελειώνει. Δεν μπορούμε να αντέξουμε την πολυτέλεια της άρνησης. Πρέπει να αποκριθούμε λογικά, εξοπλισμένοι με τα εργαλεία της επιστήμης. Η ανατροπή μπορεί να επιτευχθεί με την επανασύνδεση της ανθρώπινης ανάπτυξης και πλανητικής βιωσιμότητας και να απομακρυνθούμε από την λάθος διχογνωμία ότι αυτά τα δύο είναι ασυμβίβαστα.
Σε έναν διασυνδεμένο και ενωμένο κόσμο, στον οποίο όλοι μας θα έχουμε μια συμβιωτική σχέση με τον πλανήτη, η περιβαλλοντική βιωσιμότητα είναι προϋπόθεση για την εξόντωση της φτώχειας, την οικονομική ανάπτυξη, και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Το κάλεσμα μας είναι για εκ βάθρων μετασχηματισμό και καινοτομία σε όλες τις σφαίρες και σε όλες τις κλίμακες προκειμένου να σταματήσουμε και να αντιστρέψουμε την περιβαλλοντική αλλαγή και να κινηθούμε προς τη δίκαιη και μόνιμη ευημερία για τις σημερινές και μελλοντικές γενιές.
Στην συνέχεια οι σοφοί, εκτός από τα γενικά μπλα – μπλά – μπλά μπλά….. δικαιοσύνη, ευημερία, ευτυχία, αυτά δηλαδή που μηρυκάζει με περισσό στόμφο η ανθρωπότητα από την νεωτερικότητα και μετά, περνάνε και πάλι με πολύ μεγάλη προσοχή στα δια ταύτα.

Β. ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΝΕΠΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΡΑΣΗ
Προτείνουμε προσέγγιση σε δύο κατευθύνσεις
α) Λύσεις έκτακτης ανάγκης τώρα, ώστε να ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για την παύση των
αρνητικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων και να επανορθώσουμε τις ανισότητες στα ανεπαρκή θεσμικά πλαίσια εργασίας μέσα στα οποία κινούμαστε και .
β) μακροπρόθεσμες δομικές λύσεις που θα αλλάξουν βαθμιαία τις αξίες, τους θεσμούς τις πολιτικές. Χρειαζόμαστε να υποστηρίξουμε τη δυνατότητά μας να καινοτομούμε, να προσαρμοζόμαστε και να μαθαίνουμε.

1. Να φτάσουμε σ έναν πιο δίκαιο κόσμο:
• Αιτία της φτώχειας είναι η άνιση διανομή των πλεονεκτημάτων της οικονομικής ανάπτυξης
Παρά τις προσπάθειες για την καταπολέμηση της φτώχειας το 1/3 της ανθρωπότητας ζει με λιγότερο από 2 δολάρια την ημέρα. Γι αυτό απαιτείται η άμεση δράση μας
Περιβάλλον και ανάπτυξη πρέπει να πηγαίνουν χέρι – χέρι
Χρειαζόμαστε:
• Να επιτύχουμε τους στόχους του Μιλένιουμ στο πνεύμα της πλανητικής βιώσιμης ανάπτυξης
• Να υιοθετήσουμε ένα συμβόλαιο ανάμεσα στις βιομηχανικές και τις αποανάπτυξη χώρες για την ανάπτυξη των επενδύσεων με τρόπο ώστε να μειωθεί η πτώχεια, να ισορροπηθεί το κλίμα και να γίνει σωστή διαχείριση των οικοσυστημάτων.

2. Διαχείριση της κλιματικής ενεργειακής πρόκλησης
Οι κυβερνήσεις να αποδεχτούν την μείωση των εκπομπών
Καθοδηγούμενες από την επιστήμη βασισμένες στην ηθική και τη δικαιοσύνη.
Εν τω μεταξύ να βρεθεί τρόπος 3 δις ανθρώπων να αποκτήσουν πρόσβαση σε σχετικές πηγές ενέργειας.
Να καταβληθεί προσπάθεια παγκοσμίως.
• Αύξηση θερμοκρασίας κάτω των 2°C,
• Να θεσμοθετηθεί ικανοποιητική υψηλή τιμή από του G20 στις εκπομπές και με τα χρήματα αυτά να χρηματοδοτηθούν οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
3. Δημιουργία μιας αποδοτικής επανάστασης.
• Πρέπει να μετασχηματίσουμε τον τρόπο χρήσης ενέργειας και υλικών.
Όχι πέταμα και χρήση ανακυκλούμενων υλικών
• Να βρεθεί τρόπος να αποχωριστεί η οικονομική ανάπτυξη από την χρήση πηγών (resource)
• ΝΑ αναπτυχθούν νέα επιχειρηματικά μοντέλα στηριγμένα σε δραστική πρόοδο ενέργειας και βαθμού απόδοσης. αποδοτικότητας.
4. Να εξασφαλιστεί τροφή για όλους
Ο τρόπος παραγωγής της τροφής είναι σπάταλος και δημιουργεί πείνα και κακή διατροφή. Πρέπει να προχωρήσουμε σε μείωση φωσφορικών αποθέματων , πετρελαίου, οικονομικής σπέκουλας και κλιματικής βλάβης. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να μειώνουμε την βιοποικιλότητα.
• Προώθηση γεωργικής επανάστασης , στην οποία θα παράγεται περισσότερη τροφή με βιώσιμο τρόπο χωρίς χάσιμο των υδατικών αποθεμάτων
• Να χρηματοδοτηθεί τεχνολογία για κατάλληλη γεωργία με μικρές φάρμες στις υποανάπτυξη χώρες.

5. κινούμενοι εντός πράσινης ανάπτυξης
Υπάρχουν σοβαροί λόγοι να ξανασκεφτούμε το συμβατικό μοντέλο της οικονομικής ανάπτυξης.

Μπαλώνοντας το οικονομικό σύστημα που δημιουργεί την κρίση δεν είναι αρκετό
Οι αγορές και το επιχειρηματικό πνεύμα θα είναι πρωταρχικοί οδηγοί της λήψης απόφασης και της οικονομικής αλλαγής, αλλά πρέπει να συμπληρώνεται από τα πολιτικά πλαίσια που προωθούν έναν νέο βιομηχανικό μεταβολισμό και χρήση των αποθεμάτων.
Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας το φυσικό κεφάλαιο, τις υπηρεσίες οικοσυστήματος και τις κοινωνικές πτυχές της προόδου σε όλες τις οικονομικές αποφάσεις και τις στρατηγικές μείωσης της φτώχειας :

Κάτι τέτοιο απαιτεί την θεμελίωση ενός νέου δείκτη που θα διαμορφώσει τον ΑΕΠ σαν πραγματικό δείκτη ευημερίας και μεγέθυνσης.

• Αναρρύθμιση των οικονομικών κίνητρων έτσι ώστε η καινοτομία να οδηγείται από ευρύτερα κοινωνικά συμφέροντα και να φθάνει στο μεγάλο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού που αυτήν την περίοδο δεν ωφελείται από αυτές τις καινοτομίες.
6. Μείωση της ανθρώπινης πίεσης
Η πίεση για καταναλωτισμό, η χρήση μη αποδοτικών αποθεμάτων, καθώς και ακατάλληλων τεχνολογιών είναι οι κύριες αιτίες της αύξησης της πλανητικής κατάρρευσης. Οπωσδήποτε η πληθυσμιακή αύξηση χρειάζεται επίσης προσοχή.
Πρέπει
• Να βελτιωθεί η δημόσια πληροφόρηση για τις επιδράσεις της μη βιώσιμης κατανάλωσης και να μετακινηθεί από τον καταναλωτισμό σε βιωσιμότητα.
• Να αυξηθεί η πρόσβαση σε αναπαραγωγικές υγειονομικές υπηρεσίες, με εκπαίδευση όλων των γυναικών σε όλο τον κόσμο, επειδή αυτές παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στην αναπαραγωγή.
7. Ισχυροποίηση ενός συστήματος παγκόσμιας διακυβέρνησης
Το πολυμερές σύστημα πρέπει να μεταρρυθμιστεί για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της εποχής μας, όπως
• Αλλαγή των σχέσεων της ανθρωπότητας με τον πλανήτη και να ξαναχτιστεί η εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων και των εθνών.
• Η πλανητική διακυβέρνηση πρέπει να ισχυροποιήσει τον σεβασμό των πλανητικών συνόρων και να υποστηρίζει τις εθνικές και τοπικές προσεγγίσεις.
Οφείλει να:
• Αναπτύξει και ισχυροποιήσει όργανα που θα προωθούν στην ημερήσια διάταξη τους το κλίμα και την βιοποικιλότητα
• να ερευνήσει τα νέα όργανα που θα υποστηρίξουν τα νόμιμα συμφέροντα των μελλοντικών γενεών.
8 Θέσπιση μιας νέας σύμβασης μεταξύ επιστήμης και κοινωνίας,
γεμίζοντας τα χάσματα στις γνώσεις μας και εμβαθύνοντας την κατανόηση μας,
είναι απαραίτητο να βρεθούν λύσεις στις προκλήσεις της Ανθρωπογενούς περιόδου και να γίνει έκκληση για σημαντικές επενδύσεις στην επιστήμη
Ένας διάλογος μεταξύ αυτών που παίρνουν αποφάσεις και του κοινού είναι ένα επίσης σημαντικό μέρος μιας νέας σύμβασης μεταξύ της επιστήμης και της κοινωνίας
Χρειαζόμαστε:

• Να ξεκινήσει μια σημαντική πρωτοβουλία σε όλα τα ερευνητικά κέντρα του κόσμου για την βιωσιμότητα του πλανήτη, σε μέγεθος όμοιο με εκείνο που έχει επιτευχθεί για το διάστημα, για την υπεράσπιση και την υγεία, και για όλους τους τομείς της επιστήμης.
• Να κλιμακώσουμε τις προσπάθειες εκπαίδευσης ώστε να μεγαλώσει η επιστημονική κατάρτηση ειδικά μεταξύ των νέων,

Mittwoch, 12. Oktober 2011

Ή εμείς ή αυτοί!



Η Κίνηση Πολιτών ΑΡΔΗΝ καταγγέλλει το πρωτοφανές φορολογικό νομοσχέδιο το οποίο η κατοχική κυβέρνηση έχει ενσωματώσει στο κατατεθέν πολυνομοσχέδιο.

Η ληστεία των ανέργων, των φτωχών, των νέων και των συνταξιούχων, η οποία διαπράττεται με το νομοσχέδιο αυτό, δεν έχει ιστορικό προηγούμενο παγκοσμίως. Οι αυξήσεις των φόρων είναι ανήκουστες: έως και 700% (!) στα χαμηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια. Οι αυξήσεις αυτές προκύπτουν με την κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών, τη μείωση του αφορολόγητου ορίου και την άνοδο των φορολογικών συντελεστών. Από την άλλη, παρέχεται φορολογική ασυλία στα μεγαλύτερα εισοδήματα, ενώ καμία μέριμνα δεν υπάρχει για την ουσιαστική καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Αντίθετα, σε μία κίνηση, που έχει ιδιαίτερη συμβολική σημασία, φορολογούνται βαρύτερα οι έχοντες παιδιά!

Μόνο μια κατοχική κυβέρνηση, όπως είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου-Βενιζέλου, μπορεί και έχει το θράσος να προωθεί ένα τέτοιο νομοσχέδιο.

Το σχέδιο είναι απλό: Αυτή τη στιγμή, μέσω της χρεοκοπίας, επιχειρείται η εξ ολοκλήρου αποικιοποίηση της χώρας από το γερμανικό –κυρίως– κεφάλαιο. Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση πρέπει να συμπιέσει μισθούς και συντάξεις, να εκποιήσει τον δημόσιο πλούτο, και ταυτόχρονα να εμφανίσει πρωτογενές πλεόνασμα, ώστε να είναι σε θέση να πληρώνει τις δόσεις και του τόκους των δανείων. Γι’ αυτό και δίνεται εξαιρετικό βάρος στη φορολογία: γιατί ένα κατεχόμενο, διαλυμένο κράτος δεν μπορεί από πουθενά αλλού να βρει έσοδα παρά μόνο ληστεύοντας το λαϊκό εισόδημα – όπως ακριβώς δηλαδή γινόταν και επί τουρκοκρατίας!

Μέσα από αυτόν τον σχεδιασμό, ξεπροβάλλει ένα νέο μοντέλο κράτους, το «κράτος των ξένων επενδυτών και των τραπεζών», που στρέφεται με κάθε μέσο ενάντια στον ελληνικό λαό και υπονομεύει την ύπαρξη και το μέλλον του. Αυτά είναι τα σχέδια των «Τσολάκογλου» Παπανδρέου – Βενιζέλου και του Γερμανού ηγεμόνα. Ο στόχος είναι, η μετανάστευση όσων μπορούν, η πλήρης εξαθλίωση των υπολοίπων, η πλήρης οικονομική και κοινωνική αποσύνθεση.

Αυτά τα σχέδια εμείς, ο ελληνικός λαός, έχουμε καθήκον να γκρεμίσουμε, ως πρωταρχική προϋπόθεση για την εθνική ανεξαρτησία και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Να υποστηρίξουμε άμεσα τις καταλήψεις και τους αγώνες των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα


Να σταματήσουμε το πολυνομοσχέδιο με κάθε πρόσφορο μέσο.

Όλοι στην πλατεία Συντάγματος, 15 Οκτωβρίου 2011, Ημέρα Παγκόσμιας Αγανάκτησης.

Όλοι στην Γενική Απεργία, την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Να πέσει η κυβέρνηση των σύγχρονων Τσολάκογλου, να φύγουν οι κατακτητές της Τρόικας.


Δεν υπάρχει άλλος δρόμος: Ή εμείς ή αυτοί!

Κινήση πολιτών Άρδην
http://ardinkp.gr/
ardinkp@gmail.com

Βεσπασιανός vs Βενιζέλος (ο μικρός και χονδρός)



Διαβάζοντας ιστορία, μπορεί κανείς να βρει πολλές ιδέες για να μαζέψει χρήμα:
ο Βεσπασιανός έγινε αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του δημιούργησε πολλά κτήρια, όπως το Κολοσσαίο και το Φόρουμ, καθώς και επέβαλλε φόρο για την ούρηση.

Αν λοιπόν βάλουμε καθαρτική ουσία στις τυρόπιτες, θα μαζέψουμε ας πούμε 5 ευρώ/τυρόπιττα, αν υποθέσουμε ότι τουλάχιστον 5 εκατομμύρια έλληνες τρώνε τυρόπιτες, γιατί δεν έχουνε λεφτά για φασολάδα, έτσι που ακρίβυναν τα φασόλια, θα μαζευτούν σε μια μέρα
25 εκατομμύρια ευρώ!
Επί 365 μέρες = 9 δις.
Δεν φτάνουν, 16 δις είναι οι τόκοι μόνο. Επομένως θα βάλουμε 10 ευρώ στο αποτέλεσμα της βρώσης της τυρόπιττας!

Φοβερός ο Στάθης!!!!

Διαβάστε τον εδώ:

Εδώ η περίληψη:

Το πιο αποτελεσματικό όπλο του νεοφιλελευθερισμού είναι η αποβλάκωση που έχει επιφέρει, η υποβάθμιση του δημόσιου λόγου κυρίως μέσω των ΜΜΕ σε επίπεδο πριν απ’ την αλφάβητο. Λες και, -λέγε-λέγε-λέγε- η ανθρωπότητα να έχασε τη μνήμη της, να ξεφορτώθηκε γνώσεις, φιλοσοφία, επιστήμη και να μπορεί να συζητά ωσάν τα βασικά να ‘ναι τα αταβιστικά της, τα αρχετυπικά της ή το πολύ τα γκλαμουριάρικα νεαντερταλιανά της. Λόγου χάριν ο ανταγωνισμός! μια έννοια που εκλαμβάνουν ως χρήσιμη ακόμα και άνθρωποι καλών προθέσεων. Σου λένε, πρέπει μια επιχείρηση να ‘ναι ανταγωνιστική, έτσι θα αντέξει. Ας αντιπαρέλθουμε το κόστος της ανταγωνιστικότητας για τους μισθούς κι ας δεχθούμε ότι προσπορίζεται την ισχύ της από άλλους παράγοντες. Αν λοιπόν η ανταγωνιστικότητα βοηθήσει μια επιχείρηση να αντέξει (κατ’ αρχήν) αυτό σημαίνει ότι (στη συνέχεια) θα την οδηγήσει να κατισχύσει μιας άλλης ανταγωνιστικής επιχείρησης. Κι αυτό θα συνεχίζεται ώσπου να ‘ρθει η σειρά της «δικιάς μας» να φαγωθεί από μιαν άλλη που με τη σειρά της θα φαγωθεί από μιαν επόμενη – ζούγκλα κανονική. Ωσπου μια νέα τάξη μονοπωλιακή να επικρατήσει και να επιβληθεί επί όλων μόνη της ή με συμμάχους, τραστ. Κι όμως τριάντα χρόνια η συζήτηση έχει εφιαλτικά περιχαρακωθεί γύρω από έννοιες όπως ο ανταγωνισμός, ενώ κάθε άλλη συζήτηση για εναλλακτικές οικονομικές πολιτικές έχει εξ ορισμού εξορισθεί ου μην και στιγματισθεί. Αν αυτό δεν είναι αποβλάκωση…


Dienstag, 11. Oktober 2011

Η Ρένα και ο Ασωπός



Περί τους 1.600 τόνους αργό πετρέλαιο διαρρέουν στην Ν. Ζηλανδία από το φορτηγό πλοίο «Ρένα»


Επιπροσθέτως, τα κοντέινερ που κουβαλάει το πλοίο περιέχουν εκτός από ακριβά κρασιά, για να κάνουν γιορτή τα ψάρια εύφλεκτα υλικά.
Η αιτία της προσάραξης, όποια και αν είναι (λέγεται ότι ο καπετάνιος ήταν μεθυσμένος, πολύ σπάνια κατάσταση για καπετάνιους, που μόνο νερό πίνουν) δεν μπορεί να μειώσει την ευθύνη της παγκόσμιας κοινότητας που επιτρέπει την μεταφορά με τραίνα και βαπόρια από κρασιά και σκόρδα, μέχρι τοξικά λιπάσματα και επικίνδυνα πυρηνικά απόβλητα.


Πόσα δίς έδωσε η κυβέρνηση για να σώσει την ΠΡΟΤΟΝ;

Ωστόσο για τον Ασωπό, αυτόν τον αιώνιο ποταμό δεν δίνει ούτε δίφραγκο:

Η πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού Περιβάλλοντος Γ. Παπακωνσταντίνου στον Ασωπό και η εξαγγελία «νέων» μέτρων για τη σωτηρία του δεν αλλάζουν τη θλιβερή αλήθεια: ο ποταμός πεθαίνει. Ο ευρύτερος υδροφόρος ορίζοντας είναι ανεπανόρθωτα μολυσμένος. Χιλιάδες κάτοικοι, αγρότες και αλλοδαποί εργάτες καταναλώνουν ή έρχονται σε επαφή με καρκινογόνο νερό. Κι όμως, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν είναι διατεθειμένη να τα βάλει στα σοβαρά με τις βιομηχανίες που διαπράττουν το έγκλημα.

Tomas Tranströmer, Nobel Λογοτεχνίας 2011


Από τους 10130 που ρωτήθηκαν, αν έχουν διαβάσει κάτι από τον

Tomas Tranströmer,
το 86% είπε όχι.
Το υπόλοιπο 14% είπε ναι.
δεν γνωρίζω/δεν απαντώ, απάντησε το 0%.

Αυτό από το site του Nobel price.

Φαίνεται ότι πολύς κόσμος παίρνει στο ψιλό τους ενάρετους Βόρειους εταίρους μας.


Και όμως κάποτε αυτός ο θεσμός είχε άλλη αίγλη!


Σήμερα ο Στάϊνμπεκ, με την αναφορά του στις τράπεζες, θα ήταν επικηρυγμένος τρομοκράτης!

Montag, 10. Oktober 2011

Αυτοί που φεύγουν: Κώστας Μπαλάφας

Οι μεγάλοι φεύγουν και οι μικροί μένουν.

«Οι ανθρωπολογικοί τύποι του παρελθόντος» όπως λέει ο Ζαν Κλώντ Μισεά, αλλά και Καστοριάδης και βέβαια και πολλοί άλλοι, που ίσως δεν έχουν ακουστά αυτούς τους μεγάλους διανοητές, μειώνονται και το σύστημα θα πάψει να λειτουργεί και εξ αυτού του λόγου.

Και όταν κάποιος μεγάλος φεύγει, εμείς οι μικροί τον θυμόμαστε, ενώ τον είχαμε λησμονημένο μέχρι πρότινος. Κάποιοι τυχεροί μπορεί να έχουν κανένα άλμπουμ στη βιβλιοθήκη τους. Και εκεί θα δούν με περισσή θλίψη μιαν άλλη Ελλάδα που χάνεται και αυτή όπως οι φωτογράφοι της.

Sonntag, 9. Oktober 2011

Οι ελεγκτές της Ελλάδας, Οι μάγκες μας στην Αθήνα

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς από το παρακάτω αρθρίδιον της Welt on Line
Το ύφος;
Το δήθεν ηθικό δίδαγμα;
Την αντιπαράθεση μεταξύ σπάταλων ελλήνων υπουργών και σεμνών γερμανοδανών;
Και ποιόν να πρωτοσιχτιρίσει:
Τους έλληνες υπουργούς που τρώνε σαν τα βόδια, την σημερινή κυβέρνηση Τσολάκογλου που μας έχει σύρει σε τέτοιο διασυρμό ή τις μεγαλοπουτάνες τους Γερμανούς που μας το παίζουν παρθένες;

Διαβάστε και θαυμάστε:

Τρείς κορυφαίοι υπάλληλοι ελέγχουν, εάν η Αθήνα εκπληρώνει τις διαταγές.
Ότι στην Αθήνα υπάρχει πολύ δουλειά, το αντιλήφθησαν οι κορυφαίοι υπάλληλοι αμέσως με την έναρξη του μεσημεριανού φαγητού. Ένα μέλος της ελληνικής κυβέρνησης τους είχε προσκαλέσει. Ήταν πολύ γαλαντόμος: Σχεδόν 750 ευρώ πλήρωσε στο τέλος.



FOTO: GRAFIK WELT ONLINE, Οι σωτήρες της Ελλάδας : Matthias Mors (l.), Klaus Masuch (M.) und Poul Thomson (r.)
Έδωσε ο υπουργός και 50 ευρώ πουρμπουάρ, και παρήγγειλε να του σταλεί ο λογαριασμός στο γραφείο του.
Αυτή ηταν η τελευταία φορά που οι ελεγτές βγηκαν μ αυτόν τον κύριο. Αυτοί έτρωγαν μετά από αυτό στο κεντρικό, μια απλή ταβέρνα
Άνδρες με Αποστολή
Ο Νίκος Κουτουζής, ο κάπελας τους θυμάται καλά. Έτρωγαν με 40 ευρώ και άφηναν 1 – 2 ευρώ πουρμπουάρ.
Θα μπορούσε να τους πει κανείς τσιγκούνηδες, αυτούς τους άνδρες με Αποστολή: Πρόκειται για τον δανό Poul Thomsen, και τους δύο Γερμανούς τον Matthias Mors και τον Klaus Masuch του ΔΝΤ και της ΕΚΤ.

Βέβαια δεν λέει το Άρθρο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων με το ζόρι να αγοράσει κανένα σουβλάκι, όταν κατάκοποι από τη δουλειά δεν έχουν χρόνο να φτιάξουν καμιά φασολάδα. Όχι να τρώνε με 40 Ευρώ ημερησίως!

Εχθροί και φίλοι, από την Δύση και από την Ανατολή


του Γιώργου Καραμπελιά
από τη Ρήξη που κυκλοφορεί (τ.78)

Αυτός ο τόπος, εδώ και εννιακόσια χρόνια τουλάχιστον, βιώνει την ίδια μοίρα, βλέπει το ίδιο σενάριο να εκτυλίσσεται. Ο Τούρκος μας υποχρεώνει σε υποταγή στον Φράγκο, ο Φράγκος μας εξαθλιώνει οικονομικά, μας υποτάσσει πνευματικά και πολιτιστικά και έρχεται στη συνέχεια και πάλι ο Τούρκος να ολοκληρώσει τον ίδιο θανάσιμο και καταθλιπτικό κύκλο. Το 1071 οι Τούρκοι θα εισβάλουν στη Μικρά Ασία και με τη μάχη του Ματζικέρτ θα αποσπάσουν το μεγαλύτερο μέρος της από το βυζαντινό κράτος –και η καταστροφή θα ολοκληρωθεί με τη μάχη του Μυριοκεφάλου το 1176. Την ίδια χρονολογία, το 1071, οι Νορμανδοί θα καταλάβουν τη Νότια Ιταλία και τη Σικελία, και το 1081 το Βυζάντιο θα παραχωρήσει στη Βενετία, και σύντομα και στις υπόλοιπες ιταλικές πόλεις, εμπορικά προνόμια που μέσα σε εκατό χρόνια μετέβαλαν το Βυζάντιο σε ιταλική ημιαποικία. Όταν το 1182 θα ξεσηκωθούν οι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης και θα φθάσουν μέχρι και σε σφαγές των Φράγκων, οι Βενετσιάνοι θα οργανώσουν την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, το 1204, και τον διαμελισμό της Αυτοκρατορίας σε όλα τα φραγκικά «έθνη», Γάλλους, Γερμανούς, Ιταλούς, Εγγλέζους, Βέλγους κ.λπ.. Έτσι το Βυζάντιο θα αποδυναμωθεί θανάσιμα και παρά την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης το 1261, δεν θα μπορέσει ποτέ να ξαναπάρει τα πάνω του. Οι Τούρκοι θα καταλάβουν τη Μικρά Ασία και το 1354 θα περάσουν στην Ευρώπη. Οι Βαλκάνιοι, Έλληνες, Σέρβοι, Βούλγαροι θα βγάζουν τα μάτια τους μεταξύ τους και οι Δυτικοί θα αφυπνιστούν πολύ αργά για να μπορούν να αντιδράσουν έναντι της Τουρκίας. Έ τσι οι Οθωμανοί θα καταλάβουν τη Βαλκανική επί πέντε αιώνες.

Και όμως, και στη διάρκεια αυτής της κατοχής, το ίδιο σενάριο θα παίζεται και πάλι. Όταν μετά το 1700 οι Έλληνες θα ξαναρχίσουν να δυναμώνουν οικονομικά, με το εμπόριο και τη ναυτιλία, πνευματικά, με τον φωτισμό του γένους, και στρατιωτικά, με το δυνάμωμα της κλεφτουριάς, ενώ η παρακμή της Τουρκίας θα αρχίσει να επιταχύνεται, οι Φράγκοι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να εμποδίσουν τους Έλληνες να αναστήσουν το κράτος τους, που φοβούνταν πως θα αποτελέσει έναν ανταγωνιστή τους στην Ανατολική Μεσόγειο.

Μια στιγμή και μόνο θα αλλάξουν πολιτική, κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν θα είναι διαιρεμένοι μεταξύ Αγγλογάλλων και Γερμανών και οι πρώτοι θα προσπαθήσουν να διαμελίσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία για να πάρουν τα αραβικά πετρέλαια. Ωστόσο αμέσως μετά, από το 1920 και εξής, θα επανέλθουν στην παλιά στρατηγική: Να εμποδίσουν τη Ρωσία, να στηρίξουν την Τουρκία και να συρρικνώσουν την Ελλάδα σε ένα κρατίδιο-πελάτη τους στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Και αυτή την τακτική θα την κρατάνε απαρέκκλιτα μέχρι σήμερα, που ένας νέος κύκλος μοιάζει να διαγράφεται.

Μετά τις επιθετικές κινήσεις των Τούρκων, με την κατάληψη της Βόρειας Κύπρου το 1974 και τις διεκδικήσεις στο Αιγαίο, η Ελλάδα θα περάσει υπό την σκέπη των Φράγκων για να «προστατευτεί» από τους Τούρκους. Έτσι θα προσχωρήσει στην ΕΟΚ / Ευρωπαϊκή Ένωση / Ευρωζώνη, και θα μεταβληθεί σε ένα παράσιτο που κατανάλωνε ιταλικά ρούχα, γερμανικά αυτοκίνητα και υποβρύχια, γαλλικά αρώματα και Μιράζ, χάνοντας κάθε οικονομική αυτοδυναμία. Και όταν ήρθε η στιγμή της οικονομικής κρίσης, όταν το παράσιτο δεν μπορεί πια να καταναλώνει, οι Φράγκοι δείχνουν όλη την αγάπη τους για την Ελλάδα.

Έχει ολοκληρωθεί ή τείνει να ολοκληρωθεί μία φάση του κύκλου. Και επιταχύνεται η συνέχεια. Η νεοθωμανική Τουρκία καραδοκεί. Και αν ορισμένοι κύκλοι στη Δύση αρχίζουν να ανησυχούν, είναι ήδη αργά. Η Τουρκία επιθυμεί να ολοκληρώσει την απομάκρυνση της Κύπρου από την Ελλάδα ως πρώτο νέο μεγάλο βήμα της. Με την ευκαιρία της πρόσφατης κρίσης γύρω από τις έρευνες και την ΑΟΖ, η Τουρκία παρεμβαίνει ανοικτά απειλώντας, ενώ η Ελλάδα κρύβεται, έχοντας εγκαταλείψει με την συνέργεια των μειοδοτικών κυβερνήσεων των δύο χωρών ακόμα και τις τυπικές υποχρεώσεις της ως εγγυήτριας δύναμης της Κύπρου. Και μπορεί οι Τούρκοι να μην κάνουν ίσως άλλες κινήσεις αυτή την στιγμή, αλλά έχουν επιτύχει το μείζον, εμφανιζόμενοι ως ο αποκλειστικός συνομιλητής της κυπριακής κυβέρνησης. Το ελλαδικό ανδρείκελο, μετά την οικονομική καταστροφή της χώρας, έχει επιτύχει και τον δεύτερο στόχο του, την παράδοση της Κύπρου σε Τουρκία, Ισραήλ, Αγγλία. Και είναι βέβαιο πως θα ακολουθήσουν και τα επόμενα βήματα, στο Αιγαίο, την Θράκη και την μεταβολή, σε πρώτη φάση, της Ελλάδας σε condominium Ελλάδας-Γερμανίας. Και ο Μπουτάρης στη Θεσσαλονίκη είναι εδώ, για να τονίσει πως «οι Τούρκοι είναι πιο κοντά μας από τους Ευρωπαίους», προετοιμάζοντας το πέρασμα στη δεύτερη φάση του κύκλου, την οθωμανική.

Γι’ αυτό και οι πράκτορες ετοιμάζονται να πετσοκόψουν και τις αμυντικές δαπάνες με πρόσχημα την κρίση, ώστε να αφοπλιστεί εντελώς η χώρα. Και συνεπικουρούνται από τους χρήσιμους ηλίθιους της «Αριστεράς», ή όσους ονειρεύονται την «ουδετερότητα της Ελλάδας» –ίσως γιατί πουλάνε πολλούς δίσκους στην Τουρκία–, όπως ο Νταλάρας, που δήλωσε γυρνώντας από την «Ισταμπούλ», πως «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του». Γι’ αυτό και ο Μπεγλίτης στήνει παρακρατικό μαγαζί στο υπουργείο Άμυνας, για να μπορέσει να κάμψει την αντίσταση των αξιωματικών στα ξεπουλήματα που στήνει με τον πρωθυπουργό του.

Πρέπει λοιπόν να έχουμε συνείδηση πως δεν έχουμε ένα μέτωπο μόνο, αλλά δύο, και πως πίσω από τον Φράγκο, πίσω από τους Γερμανούς που ξανάρχονται, καραδοκούν οι αιώνιοι σύμμαχοί τους, οι Τούρκοι.

Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε απέναντι σε αυτή την εξέλιξη; Είναι άραγε μοιραία η επανάληψη του κύκλου;

Μόνο οι ραγιάδες και οι προσκυνημένοι έχουν χάσει τις μάχες πριν να τις δώσουν!

Διότι, ας είμαστε βέβαιοι πως τόσο η απόπειρα των Γερμανών να υποτάξουν την Ευρώπη (η τρίτη μέσα σε εκατό χρόνια), όσο και των Τούρκων να ανασυστήσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, θα προκαλέσουν σε μεσο/μακροπρόθεσμη βάση τέτοιες αντισυσπειρώσεις, τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Μέση Ανατολή, ώστε τελικά να αποτύχουν. Το ερώτημα είναι αν εμείς θα αντισταθούμε και αν θα αποτελέσουμε ενεργό παράγοντα των αντισυσπειρώσεων που περιγράψαμε. Οι Έλληνες άρχισαν το ξήλωμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1821 και ήταν οι πρώτοι που αντιστάθηκαν σθεναρά στον Άξονα στο 1940-41. Και τότε υπήρχαν τουρκόφιλοι Μαυρογένηδες και γερμανόφιλοι Τσολάκογλου, αλλά και Κολοκοτρωναίοι και Βελουχιώτηδες. Και σήμερα υπάρχουν ο ΓΑΠ και ο Χριστόφιας, αλλά και απέναντι τους αγέρωχος ο Σολωμός Σολωμού.

Εμείς αυτή τη μάχη θα τη δώσουμε. Πιστεύουμε πως το ίδιο θα κάνει και η πλειονότητα του λαού, που μέσα από την πείρα του θα αναδείξει τις νέες ηγεσίες και τα νέα στελέχη αυτής της μεγάλης μάχης που έχει αρχίσει.

Dienstag, 4. Oktober 2011

Ο εμίρης και ο ψεύτης

Αυτό το βίντεο είναι ένα σχόλιο στην ανάρτηση περί Κατάρ και χρυσού:


Montag, 3. Oktober 2011

Ο εμίρης και ο κακομοίρης


Διαβάζουμε στο πολύ ενημερωμένο ιστολόγιο


ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ

Oργίασε η προπαγάνδα στα Ελληνικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης τις τελευταίες δυο ημέρες: “Το Κατάρ επενδύει 1 δις δολάρια στα μεταλλεία της Χαλκιδικής”. “Συμφωνία 1,2 δισ. ευρώ με το Κατάρ έκλεισε η Ελλάδα”. Ο Πρωθυπουργός χαμογελά πλατιά, χειροκροτώντας τον Πρόεδρο της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Δημήτρη Κούτρα που μόλις υπέγραψε τη συμφωνία με τον Εμίρη του Κατάρ. Ψήφος εμπιστοσύνης από το Κατάρ στην Ελλάδα! Το Κατάρ θα βάλει 1,2 δις ζεστά πετροδολάρια στη χώρα μας. Σωθήκαμε!

Είναι ωραία τα παραμύθια με τους Εμίρηδες αλλά είναι μόνο παραμύθια. Τα Μεταλλεία Κασσάνδρας και ο ορυκτός τους πλούτος των $22 δις μεταβιβάστικαν κατά πλήρες δικαίωμα νομής και κατοχής στην Ελληνικός Χρυσός το 2003, χωρίς κανένα οικονομικό αντάλλαγμα για το Ελληνικό Δημόσιο με τη μορφή μισθωμάτων ή δικαιωμάτων (royalties). Πρόκειται δηλαδή για ιδιωτικά μεταλλεία από τα οποία η Ελλάδα δεν έχει να προσδοκά ούτε ένα ούτε ένα ευρώ όποιος κι αν είναι ο ιδιοκτήτης. Η θρυλική συμφωνία με το Κατάρ δεν είναι τίποτα άλλο από μια συμφωνία μεταξύ ιδιωτών επιχειρηματιών με τρία σκέλη:

Το πρώτο σκέλος είναι ένα δάνειο από την Qatar Holdings στην European Goldfields ύψους $600 εκατ., με εγγύηση τα περιουσιακά στοιχεία της European Goldfields στην Ελλάδα – δηλαδή τα 317.000 στρέμματα της Χαλκιδικής – και πληρωτέο σε 8 δόσεις ξεκινώντας από το 2015. Έναντι αυτού του δανείου, η Qatar Holdings αποκτά τίτλους νέων μετοχών που αντιστοιχούν στο 22% του σημερινού μετοχικού κεφαλαίου..
Το δεύτερο σκέλος είναι μια εντελώς ξεχωριστή συναλλαγή, στην οποία οι Κούτρας και Μπόμπολας (ΕΛΛΑΚΤΩΡ) πουλάνε στην Qatar Holdings συνολικό ποσοστό 9,9% της European Goldfield για $182 εκατομμύρια.
Επιπλέον η Qatar Holdings αποκτά το δικαίωμα αγοράς (option) επιπλέον μετοχών της European Goldfield που ανέρχονται σε ποσοστό 5,11%.
Η Ελλάδα δεν υπάρχει πουθενά σ’αυτήν την ανακοίνωση. Δεν πρόκειται για “επένδυση στην Ελλάδα” αλλά για μια απλή συμφωνία χρηματοδότησης ενός ιδιωτικού project. Ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν απλά ο μεσίτης, o broker της συμφωνίας που σαν αντάλλαγμα οι δυο ιδιώτες συμβαλλόμενοι του επέτρεψαν να κάνει το επικοινωνιακό του παιχνίδι και να αποκομίσει πολιτικά οφέλη υποκρινόμενος ότι “η Ελλάς εσώθη”.

Στην πραγματικότητα το Ελληνικό Δημόσιο είναι για μια ακόμα φορά ο μεγάλος χαμένος, ο μεγάλος εξαπατημένος της υπόθεσης “Μεταλλεία Κασσάνδρας”, που εδώ και πολλά χρόνια βλέπει τα δισεκατομμύρια να σφυρίζουν γύρω του χωρίς να μπορεί να εισπράξει ούτε ένα ευρώ. Στις 23 Δεκεμβρίου 2003, τα μεταλλεία μεταβιβάστηκαν στην Ελληνικός Χρυσός, μια εταιρειούλα που είχε συσταθεί μόλις δυο μέρες νωρίτερα από τον Δημήτρη Κούτρα με μετοχικό κεφάλαιο 60.000 ευρώ. Η μεταβίβαση έγινε με μηδενικό τίμημα για το Δημόσιο και χωρίς να τηρηθεί σε τίποτα η νόμιμη διαδικασία. Αρχιτέκτονας αυτής της δυσώδους συναλλαγής ήταν ο τότε Υφυπουργός Οικονομικών και νυν Δήμαρχος ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ Χρήστος Πάχτας, άλλος ένας πολιτικός από αυτούς που μας έφεραν στα σημερινά χάλια όμως ποτέ δεν πλήρωσε για τις πράξεις του.

Την αμέσως επόμενη μέρα μετά την κύρωση της μεταβίβασης από τη Βουλή, οι Κούτρας και Μπόμπολας άρχισαν να πουλάνε κομμάτι-κομμάτι την Ελληνικός Χρυσός στην European Goldfields αποκομίζοντας καθαρό και άκοπο κέρδος 95,7 εκατ. ευρώ. Παράλληλα έγιναν κάτοχοι του 19,9% της μητρικής European Goldfields και κράτησαν και ένα ποσοστό 5% στην Ελληνικός Χρυσός. Σήμερα οικονομάνε άλλα 136,5 εκατ. ευρώ χωρίς να έχει πέσει ούτε μια φτυαριά στη Χαλκιδική και φυσικά με μηδενικό όφελος για τη χώρα.

Mετά από πολλές και διάφορες αγοραπωλησίες μετοχών, στους εθνικούς μας “επενδυτές” Μπόμπολα-Κούτρα απομένει ακόμα 15% της European Goldfields και 5% της Ελληνικός Χρυσός. Άποψή μας είναι ότι στην πρώτη ευκαιρία θα το χρυσοπουλήσουν κι αυτό. Για πολλούς λόγους: Επειδή τους ενδιαφέρει πρωτίστως το χρηματιστηριακό παιχνίδι και το εύκολο και γρήγορο κέρδος. Επειδή είναι πνιγμένοι στα χρέη και χρειάζονται άμεσα μετρητά. Επειδή δεν έχουν σχέση με μεταλλευτικές-μεταλλουργικές μπίζνες. Επειδή ξέρουν πώς έφαγαν τα μούτρα τους στη Χαλκιδική η TVX και πριν από αυτήν η ΜΕΤΒΑ. Και κυρίως, επειδή ξέρουν ότι οι πολίτες της Χαλκιδικής είναι εναντίον του έργου και δεν θα το αφήσουν να γίνει.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...