Dienstag, 28. Februar 2012

Ο Κουβέλης η Ρεπούση και ΣΙΑ

Διαμαρτυρήθηκε η ΔΗΜ-Αρ για την αρνητική ψήφο της γερμανικής αριστεράς (die Linke) για τον επαίσχυντο Μνημόνιο ΙΙ.
Διαμαρτυρήθηκε για την παρακάτω λεβέντικη φωνή συμπαράστασης στην δυστυχία μας. Και να σκεφτεί κανείς ότι η ΔΗΜ- Αρ ΔΕΝ ψήφισε το μνημόνιο.

Την ακούμε και χειροκροτάμε και μεις! Να μου ζήσεις λεβεντιά μου!

Montag, 27. Februar 2012

Αποανάπτυξη: Ας την κάνουμε πράξη.

Βιβλία υπάρχουν πολλά και πολύ καλύτερα από τα επίσημα σημερινά ξενέρωτα και τοξικά

Πιστεύω ότι για την Ελληνική κρίση έχουν ειπωθεί τα πάντα και από τους πάντες. Νομπελίστες, ξενομπελίστες, πολιτικοί παράγοντες και απολιτικά υποκείμενα, συνειδητοποιημένοι πολίτες και ασυνείδητοι πολιτικοί, έξυπνοι και ηλίθιοι. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να προστεθεί.
Θα χρεοκοπήσουμε επισήμως, αλλά και όχι
Θα γυρίσουμε στην δραχμή, αλλά και όχι.
Θα ξαναπεράσουμε σε τροχιά ανάπτυξης το 2013 ή το 2015 ή το 2016 ή το 2020 και τώρα εσχάτως το 2040, όταν το χρέος θα ανέλθει ή θα κατέλθει εκεί που το είχαμε αφήσει το 2009, τότε δηλαδή που ο προδότης Πρωθυπουργός και ο εξίσου πουλημένος υπουργός των οικονομικών του, διακήρυττε δεξιά και αριστερά ότι αντιμετωπίζει τον τιτανικό και ότι έχει την ατυχία να είναι πρωθυπουργός ενός διεφθαρμένου λαού. Δηλαδή στο 120% του ΑΕΠ. Βέβαια δεν διευκρινίζεται πόσο θα είναι το ΑΕΠ το 2040, ούτε πόσοι Έλληνες θα έχουν πεθάνει από λιμό ή λοιμό ή από απλή πνευμονία ή από νεφρική ανεπάρκεια αφού τα φάρμακα θα υπάρχουν αλλά μόνο για τους λίγους και τα νοσοκομεία θα εξελιχτούν σε Χίλτον που μόνο οι διαλεχτοί του Θεού Μαμωνά θα έχουν πρόσβαση.
Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι θα αποθάνουμε μαζί με τους φίλους (υπάρχουν τέτοιοι άραγε;) και εχθρούς μας.
Κάθε μέρα που θα μας ξημερώνει τα μαντάτα θα είναι όλο και πιο χάλια και για όλα αυτά φταίει κατά 85% η πολιτική ηγεσία της Πατρίδας μας από Σημίτη και μετά (ο Σημίτης και η ομάδα του ευθύνονται τα μάλλα γιατί έβαλαν την Ελλάδα στην Ευρωζώνη είτε δρώντας ως προδότες του Ελληνικού Έθνους συνειδητά, είτε ως χαζοχαρούμενοι πανηλίθιοι που δεν ήξεραν πού τους πάνε τα τέσσερα και δεν πήραν απολύτως καμία μέριμνα.
Το λέω και το ξαναλέω: Δεν είναι δυνατόν να έχουμε παραδώσει το εθνικό μας χρηματοπιστωτικό σύστημα σε άλλη Αρχή και η ίδια αυτή Αρχή να δανείζει με 0% σπρέντ (δηλαδή επιτόκιο πάνω από αυτό της Ε.Κ.Τ.) την πλούσια και εξαγωγική Γερμανία και με 5% ή και με 6% την πτωχή Ελλάδα. Αυτής της  φτωχής Ελλάδας που πιο πριν οι ίδιοι αυτοί άθλιοι γραικύλοι κατέστρεψαν όλες τις παραγωγικές υποδομές της, λέγοντας παντού ναι σε όλα. Τείνω να πιστεύω όλο και πιο πολύ την πρώτη εκδοχή, όλες οι ενδείξεις αυτά λένε. Δεν μπορεί μια ολόκληρη κουστωδία οικονομικών επιστημόνων να μην ήταν σε θέση να προβλέψουν αυτήν την εξέλιξη!
Και για να ολοκληρωθεί η προδοσία της πολιτικής μας ηγεσίας, ο σημερινός τραπεζικός υπάλληλος, που μας έστειλε η ΕΚΤ συμφώνησε να μην κουρευτούν τα ομόλογα που έχει αγοράσει η ΕΚΤ, δίνοντας της την ευκαιρία να βγάλει από την παρούσα πτώχευση μέλους κράτους, του οποίου διαφεντεύει το χρηματοπιστωτικό του σύστημα, το απίστευτο ποσοστό κέρδους των 35% με 50%, ανάλογα με το ποσόν που η ίδια έχει αγοράσει τα ελληνικά ομόλογα, προκειμένου δήθεν να βοηθήσει την Ελλάδα.
Σήμερα δεν υπάρχει κανείς που να μην γνωρίζει ότι η Γερμανία, έχει σώσει τις δικές της τράπεζες από τα υψηλά επιτόκια που καταβάλει η Ελλάδα. Το λένε οι ίδιοι οι Γερμανοί.
Σήμερα, έμαθα ότι κλείσανε το Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων. Δηλαδή τέρμα τα δωρεάν βιβλία.
Μήπως έφτασε η ώρα να αλλάξουμε ρότα;
Να ξεχάσουμε τον τρόπο που ζούσαμε μέχρι σήμερα;
Να πετάξουμε τα βαρίδια της καταναλωτικής κοινωνίας που μας υποδούλωσε πρώτα πνευματικά και τώρα και στην πραγματικότητα;
Αν θέλετε ξεκινήστε με μια βόλτα στο σπίτι σας και διαλέχτε ότι δεν σας είναι απολύτως απαραίτητο και πετάξτε το!
Ξεκινάω εγώ το μέτρημα:
Ακυρώστε το κινητό, βάλτε στην μπάντα τα παραπάνω από 2 ζεύγη παπούτσια, (ψάχνουμε να βρούμε τσαγκάρη στην γειτονιά μας), μην ξαναγοράσετε ρούχα πάνω από 5 αλλαξιές και ποτέ μάρκας εκείνης ή της άλλης, ξεκινάμε να μπαλώνουμε τα παλιά μας ρούχα, βάλτε το αυτοκίνητο σε ακινησία, τέρμα οι αγορές παιγνιδιών, τέλος οι εκδρομές στην αλλοδαπή, τα εισαγόμενα τρόφιμα, τα είδη διατροφής εκτός εποχής.
Κάνουμε οικονομία στο ρεύμα, στο νερό, στο τηλέφωνο. Μιλάμε πάντα κάτω από 3 λεπτά, εκτός ειδικών περιπτώσεων.
Και τώρα στο φλέγον θέμα των σχολικών βιβλίων: Στα σχολικά βιβλία, υπήρχε κατά τη γνώμη μου και μεγάλη σπατάλη, αλλά και μεγάλη ιδεολογική παρέμβαση από ξένους παράγοντες ( όπως το πρακτορικό και τουρκολάγνο ΕΛΙΑΜΕΠ του Σόρρου ). Το πρώτο είναι πιο εύκολο να αποφευχθεί, με την επιλογή ενός οίκου που θα  εκδίδει τα βιβλία με το ελάχιστο κέρδος.
Όταν θα έχουν φύγει όλα τα βαρίδια της κατανάλωσης, η διάθεση 50 ευρώ για βιβλία είναι παιγνίδι μπροστά στις εκατοσταριές που πληρώνουν οι γονείς για τα κινητά των παιδιών τους και για τα ρούχα ονομαστών οίκων παιδικής και εφηβικής μόδας. Άσε που ο κάθε μαθητής πρέπει να μάθει να φυλάει το βιβλίο του μέχρι το τέλος της σαιζόν και να το πουλάει την επόμενη χρονιά ή να τα χαρίζει.
Σκεφτείτε πόσα δένδρα θα σώσουμε, αν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε το χαρτί που πετάει κάθε χρόνο ο κάθε μαθητής, αφού παίρνοντας τα βιβλία δωρεάν δεν έμαθε να τα προστατεύει.

Θα μου πείτε, βέβαια και με το δίκιο σας, αυτά λέει και η κ. Αννα Μπίλντερμπεργκ, αλλά για να θυμηθούμε και τον Μάρξ, η αστική τάξη θα πουλήσει το σχοινί που θα την κρεμάσουμε.
Ας ξεκινήσει ένα κίνημα που θα λέει τέρμα η Vodafone η Nike, η Addidas, η H&M, η Puma, η Lacoste και τόσες άλλες μάρκες που δηλητηριάζουν το πνεύμα μας και το σώμα μας και ας ακουστεί με αποφασιστικότητα «εδώ και τώρα θα αποφασίσουμε εμείς για τα σχολικά βιβλία των παιδιών μας» και θα δείτε πότε θα πάρετε τα υποχρεωτικά φυλλάδια της κυρίας Μπιλντερμπεργκ”

Ξεκινήστε με ελπίδα για το αύριο, γιατί πιστεύω ότι το αύριο ανήκει σ’ εκείνους  που θα έχουν εθιστεί να ζουν πτωχικά μέχρι αηδίας.

Samstag, 25. Februar 2012

Montag, 13. Februar 2012

Παπαδήμο, λές ψέματα!

Πάλι ο τραπεζίτης που μας φορτώθηκε εγκαθέτως ως πρωθυπουργός μας αράδιασε σειρά τα ψέματα.
Ψέματα αδιάντροπα, ελεεινά και φτηνά!

Όχι τραπεζίτη της συμφοράς και αγράμματε λογιστή:
Η χώρα δεν έχει να διαλέξει μνημόνιο ή χρεοκοπία, αλλά μνημόνιο Και χρεοκοπία.

Sonntag, 12. Februar 2012

ΣΗΜΕΡΑ ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ: Αντίσταση με στάση εξωτερικών πληρωμών και διενέργεια εσωτερικού δανείου - ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ - Συννεφιασμένης Κυριακής συνέχεια





Έτσι όπως διαφαίνεται, η Τρόικα και η Γερμανία υιοθετούν το πιο σκοτεινό σενάριο για τη χώρα. Με τα διάφορα μέτρα, καθώς και με τις κινήσεις των τελευταίων ωρών, που επιδιώκουν να δεσμεύσουν τους πόρους της βοήθειας και τα έσοδα της χώρας σε ειδικό ταμείο, ώστε να τα εξασφαλίσουν εξ ολοκλήρου για τους δανειστές, αποπειρώνται ένα ιδιότυπο πείραμα. Προσπαθούν να επιβάλουν συνθήκες χρεοκοπίας και πτώχευσης στο εσωτερικό, αποφεύγοντας τις συνέπειές της για το εξωτερικό, δηλαδή για τους ίδιους και τις αγορές! Γι’ αυτό και ο συντεταγμένος εκβιασμός έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, γι’ αυτό και η Τρόικα έχει αγγίξει στις διαπραγματεύσεις της τα όρια ενός παροξυστικού σαδισμού. Τέτοια πράγματα δεν έχουν γίνει πουθενά, σε καμία χώρα όπου ενεπλάκη, ούτως ή άλλως με δραματικές συνέπειες, το ΔΝΤ.


Εμείς, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να πασχίσουμε –έστω και στο «και πέντε»– να ξεφύγουμε από το θανάσιμο σπιράλ στο οποίο μας έχουν εγκλωβίσει οι δήμιοί μας: Να επιχειρήσουμε μια ηρωική έξοδο, αρνούμενοι τους εκβιασμούς και αντιστρέφοντας τα σχέδια των στραγγαλιστών μας. Να προχωρήσουμε σε στάση εξωτερικών πληρωμών και αναδιάρθρωση του χρέους εντός της ευρωζώνης, ενώ ταυτόχρονα να ξεκινήσουμε τις διαδικασίες για ένα εσωτερικό ομολογιακό δάνειο που θα δώσει την ευκαιρία στη χώρα να βρει τους κατάλληλους πόρους για τους μισθούς, την πρόνοια, τις συντάξεις, αλλά και για να ξεκινήσει δημόσιες επενδύσεις ανασυγκρότησης της κατεστραμμένης χώρας. Τέλος, αλλά όχι ελάχιστο, να διεκδικήσουμε από τη Γερμανία την εξόφληση του κατοχικού δανείου και τις πολεμικές επανορθώσεις.


Καλούμε ΟΛΟΥΣ τους βουλευτές, αυτή την ύστατη ώρα, που απειλείται η ίδια η επιβίωση της χώρας μας, να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να καταψηφίσουν σύσσωμοι τη νέα δανειακή σύμβαση που βάζει ταφόπλακα στο μέλλον του λαού μας. Διαφορετικά, οι ευθύνες τους για την καταστροφή της χώρας θα είναι τεράστιες και να είναι βέβαιοι ότι, αργά ή γρήγορα, θα πληρώσουν ακριβά το τίμημα.


Τούτες τις κρίσιμες ώρες, δεν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη σε κανέναν –πόσο μάλλον σε δήθεν ‘αντιμνημονιακούς’ που τώρα παίζουν ρόλο λαγού της Τρόικας και του Παπαδήμου. Μοναδικός παράγοντας που μπορεί να ανατρέψει την κατάσταση, είναι μόνον ο λαός.


ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΚΑΤΩ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ
ΕΞΩ ΟΙ ΔΗΜΙΟΙ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ – ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ – ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΔΑΝΕΙΟ


Κίνηση Πολιτών Άρδην

Η προδοσία των καθηγητών! Συννεφιασμένης Κυριακής συνέχεια



Οι τούμπες είναι της μόδας, αλλά καμία μόδα δεν κρατάει πολύ
Υποβλήθηκε από antibaro την Κυρ, 12/02/2012 - 10:30.


Μνημονιακοί που γίναν αντιμνημονιακοί και αντιμνημονιακοί που ξεθωρίαζουν



Βασίλειου Μαρκεζίνη
Ακαδημαϊκού



Από τότε που ξεκίνησε να αρθρογραφεί στον ελληνικό Τύπο, τον Ιανουάριο του 2007, ο διακεκριμένος Ακαδημαϊκός κ. Βασίλειος Μαρκεζίνης έχει διατυπώσει πληθώρα απολύτως επακριβών προβλέψεων για την πορεία της χώρας μας. Ο αναγνώστης μπορεί να αναζητήσει αυτές τις προβλέψεις σε έξι βιβλία του κ. Μαρκεζίνη, καθώς και σε περισσότερα από εκατό άρθρα που δημοσίευσε στο Αντίβαρο, την Αυγή, το Βήμα, την Ελευθεροτυπία, τα Επίκαιρα, το Έθνος, την Ημερησία την Καθημερινή, τη Ναυτεμπορική, το Παρόν της Κυριακής, τον Guardian, τους Times κ.ά. Την ίδια επιχειρηματολογία ανέπτυξε ο κ. Μαρκεζίνης και σε οκτώ τουλάχιστον συνεντεύξεις που έδωσε σε πέντε τηλεοπτικούς σταθμούς. Του ζητήσαμε να μας κάνει μια περίληψη και έναν απολογισμό τη στιγμή που η οικονομική και κοινωνική κρίση κορυφώνεται στη χώρα μας. Ιδού το πρώτο μέρος της απάντησής του. Το δεύτερο μέρος, με «διά ταύτα», θα δημοσιευθεί την ερχόμενη Κυρίακή και θα περιέχει τις σκέψεις του για το μέλλον.



Πέντε χρόνια προβλέψεων

1. Στις 16 Νοεμβρίου 2008, έγραψα στο Βήμα ότι το κύριο χαρακτηρηστικό της προεδρίας του κ. Ομπάμα θα ήταν ανυπέρβλητα προβλήματα στο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν και ότι ήταν μέγιστο σφάλμα να επεκτείνει τον πόλεμο στο Πακιστάν. Είχα δίκιο ή άδικο;

2. Στις 30 Νοεμβρίου 2008, και πάλι στο Βήμα, έγραψα ότι το Αφγανιστάν επρόκειτο να γίνει το Βιετνάμ του Αμερικανού Προέδρου. Ο κ. Ευσταθιάδης διαφώνησε τότε. Ποιος όμως είχε δίκιο;

3. Στις 15 Φεβρουαρίου 2009, σε άρθρο μου στο Βήμα, έγραψα ότι ο παλιός πολιτικός κόσμος της Ελλάδας έιχε φτάσει την ‘ημερομηνία λήξεως’ του και ότι έπρεπε, να φύγει. Πριν από τη δημοσίευσή του, ο Χρήστος Λαμπράκης μού είχε γράψει πως, παρόλο που θεωρούσε το άρθρο «τολμηρό», θα το δημοσίευε γιατί το θεωρούσε πολύ εύστοχο. Επανήλθα στο ίδιο θέμα στις 21 Ιουνίου 2009. Σήμερα, οι πάντες -εξαιρουμένων των αποτυχημένων πολιτικών που πρέπει να φύγουν- λένε ακριβώς το ίδιο πράγμα!

4. Στις 15 Μαρτίου 2009, τάχθηκα υπέρ της σύναψης στενότερων σχέσεων με τη Ρωσία.

5. Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου (βλ. το Βήμα της 14ης Ιουνίου 2009 και το Έθνος της 23ης Αυγούστου 2009), επιχειρηματολόγησα υπέρ του αγωγού South Stream και όχι υπέρ του Ναμπούκο, καθώς και υπέρ της ενισχυμένης συνεργασίας Ελλάδας και Ρωσίας για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Λίγο αργότερα (23 Αυγούστου 2009), διαφώνησα με τον τότε υπουργό Ανάπτυξης, κ. Χατζηδάκη, ο οποίος θεωρούσε ότι το πρόγραμμα –το οποίο σταμάτησαν οι Αμερικανοί, πείθοντας τους Βούλγαρους να κάνουν πίσω– ήταν έτοιμο να ξεκινήσει εκ νέου. Το έργο δεν προχώρησε!

6. Στις 11 Μαΐου 2010, στην Ακαδημία Αθηνών, προέβλεψα ότι το εμπάργκο κατά του Ιράν δεν επρόκειτο να λειτουργήσει, εξηγώντας για ποιους λόγους τα εμπάργκο αυτού του είδους δεν είναι αναποτελεσματικά και ισχυριζόμενος ότι, στη συγκεκριμένη περιοχή, οι «κηδεμονίες» ενέχουν τεράστιους κινδύνους για όλες τις χώρες. Βγήκα σωστός ως προς το πρώτο ζήτημα, αλλά ελπίζω ειλικρινά να μη βγω σωστός και ως προς το δεύτερο.

7. Από το 2009 και μετά, κάνω συνεχώς εκκλήσεις υπέρ της ανακήρυξης της ελληνικής ΑΟΖ, τόσο με ανοικτές επιστολές μου προς τον Τύπο όσο και, κυρίως, με τις τηλεοπτικές συνεντεύξεις μου. Παρότι κάποιοι άλλοι έγκριτοι επιστήμονες (όπως ο Καθηγητής Καρυώτης) είχαν τονίσει πριν από εμένα τη σημασία του συγκεκριμένου θέματος, οι προσωπικές μου τηλεοπτικές συνεντεύξεις προσέδωσαν στο θέμα την αναγκαία δημοσιότητα (πράγμα που παραδέχεται ο κ. Καρύωτης). Το θέμα της ΑΟΖ εξακολουθεί σήμερα να προκαλεί συζητήσεις – δυστυχώς, όμως, όχι και πολιτικές πράξεις.

8. Το φθινόπωρο του 2010, σε άρθρο μου στη Ναυτεμπορική, διαφώνησα με τον τότε υπουργό Οικονομικών, επιμένοντας (α) ότι δεν έχουμε ακόμη πιάσει οικονομικό «πάτο» (όπως ισχυριζόταν ο ίδιος, από κοινού με τον πρωθυπουργό του) και (β) ότι, παρά τις δηλώσεις της κυβέρνησης περί του αντιθέτου, θα ακολουθούσαν νέα οικονομικά μέτρα, και δη πολύ πιο σκληρά. Την ίδια δήλωση έκανε άλλωστε και ο κ. Βενιζέλος στις αρχές της θητείας του ως υπουργός Οικονομικών, αλλά μέχρι τώρα έχει αναγκαστεί δύο φορές να υπαναχωρήσει… κακήν κακώς!

9. Το 2010, σε αντίθεση με τις υπερβέβαιες δηλώσεις του τέως πρωθυπουργού, προέβλεψα, τόσο στην εφημερίδα Ημερησία όσο και στο βιβλίο μου Η Ελλάδα των Κρίσεων, ότι ήταν αναπόφευκτο να γίνει κούρεμα του ελληνικού χρέους τουλάχιστον κατά 50%.

10. Το 2010, στο βιβλίο με το οποίο έκανα έκκληση υπέρ της διαμόρφωσης Μιας Νέας Εξωτερικής Πολιτικής, εξέφρασα την έντονη ανησυχία μου για τον τρόπο που διατίθενται τα «μυστικά κονδύλια» από το Υπουργείο Εξωτερικών. Σήμερα, χάρις στις προσπάθειες του κ. Τσίπρα, το όλο ζήτημα ερευνάται από τους εισαγγελείς. Νομίζω ότι είχα δίκιο. Πρότεινα όμως επίσης να διεξαχθούν έρευνες για τις συνδεόμενες ΜΚΟ, αλλά τίποτε δεν έχει γίνει ακόμη σε αυτόν τον (εξίσου σκοτεινό) χώρο! Βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή!

11. Την άνοιξη του 2011, έγραψα στο Έθνος ότι η περιλάλητη «Αραβική Άνοιξη» μόνο «Άνοιξη» δεν ήταν∙ ότι η κατάσταση σύντομα θα επιδεινωνόταν και ότι εμπεριείχε στοιχεία που καθιστούσαν πιθανή την εξάπλωση των αναταραχών και σε εμάς. Πράγματι, αναταραχές άρχισαν να εκδηλώνονται και στην Ελλάδα, οι οποίες σήμερα αναμένεται να επιταθούν! Η εποχή του πεζοδρομίου πλησιάζει. Παράλληλα, ισχυρίστηκα ότι οι συγκεκριμένες εξελίξεις προσέφεραν στη χώρα μας νέες γεωπολιτικές ευκαιρίες, προκειμένου αυτή να δράσει άμεσα, αλλά το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών παραμένει πιο αδρανές από ποτέ άλλοτε.

12. Το περασμένο φθινόπωρο, εξέφρασα την προειδοποίηση ότι μια συγκεκριμένη εφημερίδα είχε αρχίσει να θέτει τα θεμέλια για τη δημιουργία ενός νέου, κεντροδεξιού κόμματος, αποτελούμενου από πολιτικούς, για πολλούς παν άλλο παρα δημοφιλείς, με τους οποίους διατηρεί στενούς δεσμούς. Επανέλαβα την προειδοποίηση τον περασμένο Οκτώβριο, ενώπιον ενός κοινού 1.000 ατόμων, σε ομιλία μου στο Hilton, όπου χαρακτήρισα το γεγονός ως «Νέα Ιουλιανά». Το εν λόγω «πείραμα» εξελίσσεται καθώς γράφονται αυτές τις γραμμές, αλλά μοιάζει ακόμη πολύ πιο άμορφο και ανοργάνωτο από όσο, προσωπικά, είχα φανταστεί.



Συνέπειες

Κατόπιν τούτου, θα με ρωτούσε κανείς ποιες ήταν οι συνέπειες όλου αυτού του μόχθου; Ε, λοιπόν:

1. Κατηγορήθηκα ότι ήμουν ρωσόφιλος, αντιαμερικανός ή και αντιευρωπαίος (!) – έχων τιμηθεί από πέντε Αχηγούς Κρατών δια το έργο μου στην προαγωγή του Ευρωπαϊκού δικαίου και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως - καθώς και ότι ήταν απολύτως εσφαλμένη η άποψή μου ότι η Ρωσία θα μπορούσε να αποβεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο χρήσιμη για τη χώρα μας. Μάλιστα, ο συγγραφέας ενός συγκεκριμένου δημοσιεύματος διερωτήθηκε αν ήμουν «κατάσκοπος των Ρώσων, κατάσκοπος των Βρετανών, πράκτορας του ελληνικού εφοπλιστικού λόμπι στο Λονδίνο…» Μπήκα στον πειρασμό να απαντήσω ότι, αν ήμουν και τα τρία αυτά πράγματα, τότε ήμουν ίσως και ο άνθρωπος που η Ελλάδα χρειαζόταν περισσότερο σε αυτήν τη φάση της οδυνηρής της απομόνωσης! Δεν είπα τίποτε όμως.

2. Το ΕΛΙΑΜΕΠ, που προσπάθησε να προκαλέσει μεγάλο μέρος της αντίδρασης για τον «φιλορωσισμό» μου, μας λέει σήμερα ότι πρέπει να σπεύσουμε να αποκτήσουμε σχέσεις με τους Ρώσους. Επιμένει μάλιστα ότι οφείλουμε να προωθήσουμε την ενεργειακή συνεργασία με τη Ρωσία πριν από τη διεξαγωγή των εκλογών! ((βλ. συνέντευξη του γενικού διευθυντή του ΕΛΙΑΜΕΠ στο http://www.athensnews.gr/issue/13481/53015). Πώς αυτή η τούμπα; Και γιατί τόση καθυστέρηση;

3. Ένα από τα επιχειρήματα που προβάλλει το ΕΛΙΑΜΕΠ είναι ότι οι σχέσεις μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας έχουν τώρα γίνει καλύτερες. Τούτο, για το ΕΛΙΑΜΕΠ, προφανώς υποδηλώνει ότι το τι θα κάνει η Ελλάδα πρέπει να εξαρτάται από το τι θέλει η Αμερική. Η απάντησή μου είναι κατηγορηματικά αρνητική: Ποτέ! Όπως σοφά είπε κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου, η ελληνική εξωτερική πολιτική πρέπει να καθορίζεται από τους Έλληνες.

4. Εξάλλου, η ανωτέρω δήλωση του ΕΛΙΑΜΕΠ σχετικά με τις ρωσοαμερικανικές σχέσεις ανατρέπεται πλήρως από το πρόσφατο σχόλιο της STRATFOR (6 Φεβρουαρίου 2012) όπου το έγκριτο περιοδικό παρατηρεί: «Οι σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας είναι απίστευτα τεταμένες». Μήπως το ΕΛΙΑΜΕΠ κάνει και πάλι λάθος;



Οι τούμπες είναι της μόδας
Και όμως, για να μην πληρώσουν οι υπαίτιοι για τα λάθη τους, εκπαιδεύονται αυτόν τον καιρό στις τούμπες! Σκοπός τους είναι να παρουσιασθούν διαφορετικοί απ΄ό,τι πράγματι είναι. Έτσι:

Κάποιοι κάνουν πολιτικές τούμπες. Στην κατηγορία αυτή βρίσκουμε ανθρώπους οι οποίοι, υποκύπτοντας σε ανεπίτρεπτους και επαίσχυντους εκβιασμούς από ξένους «φίλους» και μεγαλομανείς εγχώριους εκδότες και ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών, στηρίζουν απάνθρωπα και πρόχειρα μέτρα που λαμβάνονται.

Ακολουθούν οι «αυτοκαθαρκτικές» τούμπες από αποτυχημένους πολιτικούς – και έχομε πολλούς - που θέλουν να δικαιολογήσουν την αποτυχία τους δηλώνοντας αδιάντροπα ότι δεν έκαναν ενσυνείδητα τη δουλειά τους και δεν μελέτησαν δεόντως τα κείμενα των οποίων τους όρους κλήθηκαν να επιβάλουν στον αθώο ελληνικό λαό, που είχε εξαπατηθεί και τους είχε παραδώσει τη διακυβέρνησή του. Τώρα όμως όλοι έχουν γίνει αντιμνημονιακοί. Όλοι έχουν ξαναγίνει παρθένοι ή παρθένες, όλοι ζητάμε να τους ξαναεκλέξομε! Και νομίζουν ότι τους πιστεύουμε;

Τέλος, έχουμε τις «ιδεολογικές» τούμπες από αυτόκλητους πανεπιστημιακούς «σοφούς», οι οποίοι επί έτη είχαν το θράσος να επιβάλλουν σε άβουλους υπουργούς τη θέληση ξένων πρεσβειών και να κακολογούν όσους εξέφραζαν καλόπιστα διαφορετικές γεωπολιτικές απόψεις.

Το περιβόητο -θα άρμοζε ίσως περισσότερο να το χαρακτηρίσουμε μη δημοφιλές- ΕΛΙΑΜΕΠ υπάγεται σε αυτή την κατηγορία, μια και επιδίδεται εσχάτως σε αυτό το τελευταίο είδος «τούμπας», καθώς, αίφνης, και όπως ήδη επεσήμανα, μας συμβουλεύει να σπεύσουμε να συσφίξουμε τις σχέσεις μας με τη Ρωσία.

Πριν από λίγο καιρό, ο ίδιος σχολιαστής παραδέχθηκε επίσης –δεύτερη τούμπα- ότι ίσως υπάρχουν περισσότερα υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αερίου απ΄ό,σα επιστευε τα οποία η χώρα μας πρεπει να εκμεταλλευθεί, λησμονώντας ότι, σχετικά πρόσφατα, ορισμένα μέλη του ερευνητικού του ιδρύματος είχαν διερωτηθεί αν καν ύπαρχουν ή είχαν δηλώσει ότι η δημιουργία αγωγού που θα μας συνέδεε με την Κύπρο ήταν απαγορευτικά ακριβή.

Αναμένω με μεγάλη ανυπομονησία να μας πούνε σύντομα οι ίδιοι άνθρωποι αν είχαν άδικο όταν υποστήριξαν το Σχέδιο Ανάν· άδικο όταν ισχυρίστηκαν ότι δεν υπάρχει ούτε μία ιστορική αναφορά που να αποδεικνύει την ύπαρξη Κρυφών Σχολειών· άδικο όταν δήλωσαν ότι οι γυναίκες του Ζαλόγγου «σπρώχτηκαν στον γκρεμό» αντί να παραδεχθούν ότι αυτοκτόνησαν ηρωικά προτιμώντας τον θάνατο από την παράδοση στους «ανεκτικούς» Οθωμανούς, όπως συνεχώς μας λένε οι ίδιοι οι Τούρκοι (για να στηρίξουν την προπαγάνδα τους) αλλά και όπως κακώς επαναλαμβάνουν τα μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ, συμβάλλοντας με τον τρόπο τους στην ωραιοποίηση της τουρκικής ιστορίας.

Τα μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ, βεβαίως, θα μπορούσαν να δηλώσουν με ειλικρίνεια ότι έκαναν λάθος. Διότι είναι ίδιον των σοβαρών πανεπιστημιακών να παραδέχονται τα λάθη τους. Οι συνάδελφοι συγχωρούν - γιατί όλοι μας κάνομε λάθη - όπως ο ιερέας δίδει άφεση των εξομολογημένων αμαρτιών. Στον Αμερικανό φιλόσοφο Emerson αποδίδεται, μεταξύ άλλων, η φράση «to err is human, to forgive divine» («Τα λάθη είναι ανθρώπινα, η συγχώρεση θεϊκή»).

Έχουμε όμως την εντύπωση ότι πόρρω απέχουμε ακόμη από την παραδοχή των ανωτέρω «λαθών». Αντιθέτως, αυτήν τη στιγμή, τα μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ και η εφημερίδα τους σχεδιάζουν τη δημιουργία νέου κόμματος με την ελπίδα ότι θα συμβάλουν στη δημιουργία ενός πολυκομματικού κοινοβουλίου μετά τις επόμενες εκλογές, το οποίο, δια της διασπάσεως, θα τους επιτρέπει να κατεθύνουν τις τύχες του τόπου μας.

Προβλέπω ότι δεν θα τα καταφέρουν. Εάν όμως, παρ’ ελπίδα, επιτύχουν τους στόχους τους, τότε θα κατατρέψουν εντελώς τη χώρα μας – εφόσον, βεβαίως, δεν ξεσηκωθεί πριν ο ελληνικός λαός και τους καταπιεί σαν τσουνάμι. Θα εξετάσω αυτό το ενδεχόμενο στο άρθρο της επόμενης Κυριακής. Επί του παρόντος, αρκούμαι στη λίστα των προβλέψεών μου, η οποία δείχνει, νομίζω, ότι είδα τα πράγματα κάπως πιο καθαρά απο όλους εκείνους που ειδικεύονται σήμερα στις τούμπες, είτε είναι πολιτικοί, είτε δημοσιογράφοι, είτε ‘ανοικτόμυαλοι’ (!) καθηγητές.

Σήμερα Κυριακή 12 Φεβ 2012 η χώρα παραδίδεται άνευ όρων στην Γερμανία! ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ!!!! Τα ονόματα της προδοσίας:Παπανδρέου Γεώργιος του Ανδρέα Παπαδήμος Λουκάς Βενιζέλος Ευάγγελος Σαμαράς Αντώνης

Κλάφτε! Όχι για σας μόνο, αλλά για τα παιδιά σας και για τα παιδιά των παιδιών σας. Και όταν θα εξηγείτε στα παιδιά σας γιατι φτάσαμε εκεί που θα φτάσουμε, να θυμάστε να τους λέτε τα ονόματα των κυριότερων υπεύθυνων:
Παπανδρέου Γεώργιος του Ανδρέα
Παπαδήμος Λουκάς
Βενιζέλος Ευάγγελος
Σαμαράς Αντώνης





Συννεφιασμένη Κυριακή,
μοιάζεις με την καρδιά μου
που έχει πάντα συννεφιά,
Χριστέ και Παναγιά μου.

Όταν σε βλέπω βροχερή,
στιγμή δεν ησυχάζω.
μαύρη μου κάνεις τη ζωή,
και βαριαναστενάζω.

Είσαι μια μέρα σαν κι αυτή,
που ‘χασα την χαρά μου.
συννεφιασμένη Κυριακή,
ματώνεις την καρδιά μου

Samstag, 11. Februar 2012

Πώς βλέπουν την Ελλάδα της Κρίσης οι γελοιογράφοι

Τρέχα, αλλά την μηχανή θα την κρατήσουμε για εγγύηση

Πιο σφιχτό το ζουνάρι


Οι εντολές της Αγγέλας από τον  Economist: “Ου παραφορτωθείς με δάνεια . Ούκ αρνηθείς να τα πληρώσεις. Κατοχύρωσε στο Σύνταγμα  φρένο στα δάνεια. Παράδωσε τα δημοσιοοικονομικά  στη ΕΕ δηλαδή στη Γερμανία.”



Παπαδήμο γιατί λες ψέμματα;;Υπογραφή της νέας Συνθήκης Υποτέλειας ή Δραχμή

Πολλοί - ακόμα και αυτοί που θα έπρεπε να ντρέπονται να το λένε όπως ο Παπαδήμος και ο Σημίτης -
μας λένε ότι αν δεν υπογράψουμε την σύμβαση ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ θα βγούμε από το Ευρώ και την ΕΕ.

Ψεύδονται ασύστολα είτε από δόλο είτε από άγνοια, είτε και από τα δύο

Ακούστε τις ξεκάθαρες θέσεις του Βαρουφάκη:

« Δεν θα επιτρέψουμε (τώρα) τη χρεοκοπία της Ελλάδος».


Του Μιχαήλ Στυλιανού
Ένας γκρίζος υπάλληλος της διεθνούς ολιγαρχίας του χρήματος σε ρόλο πρωθυπουργού και τέσσερις εμβληματικές φιγούρες του εκφυλισμού της πολιτικής ως εκπρόσωποι της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού κινούνται αυτές τις ώρες στο τελευταίο και θανάσιμο στάδιο εφαρμογής ξένου σχεδίου για τη κατάλυση του ελληνικού κράτους και την συντριβή της ελληνικής κοινωνίας.
Πίσω από αξιοθρήνητες θεατρινίστικες πόζες διαπραγματευτών με «τη Λερναία Ύδρα» για …τις επικουρικές συντάξεις (που μόνο τον έμετο προκαλούν πλέον στο κοινό που απευθύνονται) επεξεργάζονται το επικοινωνιακό περιτύλιγμα πράξεων παράδοσης μιας χώρας σε ξένη κυριαρχία. Πρόκειται για γεγονός χωρίς διεθνές προηγούμενο σε συνθήκες ειρήνης:
Μεθοδεύουν την υπογραφή, κοινοβουλευτική υιοθέτηση και νομική κατοχύρωση -με το αδυσώπητο αγγλικό Δίκαιο- διεθνών συμβάσεων εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας, λεηλασίας της εθνικής περιουσίας (με την υποθήκευσή της σε πρόσθετο συντριπτικό δανεισμό που είναι αδύνατο να εξοφληθεί στον αιώνα) και υπαγωγής των Ελλήνων σε κατάσταση δουλοπαροίκων.
Συνυπογράφουν την ειλωτοποίηση ενός λαού, του οποίου η οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση, η αύξηση της θνησιμότητας και η μαζική μετανάστευση θα επιταχύνει μια προϋπάρχουσα καμπύλη αφανισμού, λόγω υπογεννητικότητας, δημογραφικής πρόσμιξης και εθνικής μετάλλαξης .
Διαμελισμός και διαρπαγή γεωγραφικών τμημάτων της επικράτειας προδιαγράφονται, από τη σεσημασμένη δράση «συμμαχικών» διπλωματικών και μυστικών υπηρεσιών, ως η συνέχεια στην εφαρμογή αυτού του σχεδίου.
Μόνον αυτή την ανάγνωση -ξένου σχεδίου- επιδέχονται σειρά στοιχείων αλλά και ο πολεμικός πυρετός, ένα σκηνικό υστερίας που χαρακτήριζε το τελευταίο δεκαπενθήμερο τη δαιμονιώδη κινητοποίηση των δορυφόρων και των ενεργουμένων της Μέρκελ στην Ε.Ε., τον καταιγισμό δηλώσεων υπουργών και στελεχών της, τον καθημερινό βομβαρδισμό τελεσιγράφων, διακοινώσεων και προθεσμιών προς τους υποτελείς εντολοδόχους της στην Αθήνα, την συνάντησή της με τον Σαρκοζί τη Δευτέρα, τις εκεί δηλώσεις τους, τη σημαδιακή φράση «δεν θα επιτρέψουμε τη χρεοκοπία της Ελλάδας» και τέλος την έκτακτη σύγκληση Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τη Πέμπτη.
Αυτά σε συνδυασμό με τις 52 σελίδες στα αγγλικά του προγράμματος κοινωνικής εξαθλίωσης που τελεσιγραφικά επέδωσε η Τρόϊκα τη τελευταία στιγμή -για μετάφραση και μελέτη με προθεσμία τριώρου- στους υποτακτικούς της στην Αθήνα.

΄Ηταν εξόφθαλμο ότι το 4ο Ράϊχ επείγεται και ανησυχεί.
Επείγεται να αποσπάσει υπογραφές και δέσμευση κομμάτων και Βουλής, να καταφέρει άμεσο καίριο πλήγμα στις δυνατότητες αντίστασης ενός εξουθενωμένου λαού και γρήγορα να τον δέσει με διεθνείς συνθήκες, βρετανικό δίκαιο και ευρωπαϊκό δικαστήριο. Να ασφαλισθεί από τον κίνδυνο μιας μεταδοτικής κατάρρευσης των ετοιμόρροπων ελληνικών τραπεζών -που θα πυροδοτούσε την ανατίναξη του τραπεζικού συστήματος της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης- και τότε μόνο, εκ του ασφαλούς, να τον οδηγήσει στη χρεοκοπία.
Πρέπει να είσαι τυφλός, ηλίθιος ή υποχείριο όταν από ηγετική θέση Έλληνας δεν βλέπεις τι διαπραγματευτικό όπλο υποδεικνύει για χρήση σου αυτή η
-χαρακτηριστικά γερμανική- χονδροειδής αποκάλυψη νευρικότητας και ανησυχίας και μάλιστα με την ομολογία του φόβου: « Δεν θα επιτρέψουμε (τώρα) τη χρεοκοπία της Ελλάδος». Τώρα, όταν για την Ελλάδα το ρίσκο είναι μηδαμινό, αφού έτσι κι΄αλλοιώς το δίλημμα είναι ανάμεσα στη Σκύλα και στη Χάρυβδη, που και οι δύο σημαίνουν το ίδιο: χρεοκοπία. Με μία διαφορά. Χρεοκοπία και φτώχεια και βάσανα, στη μία περίπτωση. Και χρεοκοπία, εξαθλίωση, λεηλασία και υποδούλωση χωρίς αύριο, στην άλλη.

Απλή ανάγνωση των ειδήσεων της Τετάρτης το επιβεβαίωνε:
1η είδηση: Ο υπουργός Οικονομικών της Μέρκελ Β. Σόϊμπλε δήλωσε ότι τις επόμενες μέρες θα διατεθούν (στην Ελλάδα) μόνο 30 δις. ευρώ για τη διασφάλιση των τραπεζών που θα υποστούν το κούρεμα του χρέους. Η έγκριση των υπολοίπων 100 δις. για τη διάσωση της Ελλάδας δεν Θα τεθεί σε πρώτη φάση σε ψηφοφορία στη γερμανική βουλή. Είδηση των γερμανικών Φινάνσιαλ Τάϊμς, που σχολιάζουν: «΄Ετσι η Γερμανία κερδίζει χρόνο, είτε για να επιβάλει στο μεταξύ και άλλα μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα, είτε για να προετοιμάσει τη χρεοκοπία του ελληνικού κράτους.»
Αποκαλύπτεται εδώ ολοφάνερα, από τον ίδιο τον Σόϊμπλε, ποιο το μοναδικό κίνητρο της «βοήθειας» του δανείου των 130 δις.; Και αναδύεται ολόγυμνη η αλήθεια για την διάταξη δυνάμεων στο τραπέζι των «διαπραγματεύσεων» στην Αθήνα;
Από τη μία πλευρά οι δανειστές τραπεζίτες του Σόϊμπλε και από την άλλη η υπόχρεη Ελλάδα, να εκπροσωπείται από τον μέχρι χθες υποδιοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και τους αρχηγούς δύο μεγάλων κομμάτων (και ενός αποκόμματος) χρεωμένων με 250 εκατομμύρια στις ελληνικές τράπεζες, που ο Σόϊμπλε βιάζεται να προφυλάξει από κατάρρευση…
Παιχνίδι για την Ελλάδα με σημαδεμένα χαρτιά, χαμένο εξ υπαρχής.
2η είδηση: Το Γερμανικό περιοδικό Σπήγκελ δημοσιεύει το απόσπασμα της κοινής συνέντευξης Τύπου Μέρκελ- Σαρκοζί με την αναφορά στην ίδρυση «ειδικού ταμείου» στην Ε.Ε. για την εξυπηρέτηση του ελληνικού χρέους. Από το δημοσιευόμενο απόσπασμα στα γερμανικά αποκαλύπτεται ότι στο Ταμείο αυτό θα «κλειδώνεται» όχι το νέο δάνειο -όπως παρερμηνεύθηκε στην Ελλάδα- αλλά ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ( φόροι, δασμοί, ποσοστά κερδών σε επιχειρήσεις, εισπράξεις από ξεπούλημα, μελλοντικά έσοδα από εκμετάλλευση ορυκτού και υποθαλάσσιου πλούτου κ.ο.κ.).
Από αυτά «ΚΑΤΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ» θα καταβάλλονται χρεολύσια και τόκοι στους δανειστές, «για την εξασφάλιση της εξόφλησής τους». Μόνο από ό, τι -και εάν- περισσέψει θα καλύπτονται μισθοί, συντάξεις, εκπαίδευση, νοσοκομεία, άμυνα και λοιπές πρωτογενείς δαπάνες.
Το Ταμείο θα πληρώνει τους δανειστές ακόμη και όταν αναβάλλονται, η καθυστερούν οι δόσεις του νέου δανείου προς την Ελλάδα. Η και αν σταματήσουν…Με άλλα λόγια από την Ελλάδα αφαιρείται (με την υπογραφή και του Σαμαρά) η δυνατότητα παύσης πληρωμών -ακόμα κι’ αν «δεν υπάρχουν λεφτά για μισθούς και συντάξεις»!
Αυτό το Ταμείο (που είναι η μετεμψύχωση του «Επιτρόπου» τον οποίο εφόνευσαν οι κραυγές των παπαγάλων του Μέγκα…) προϋπήρχε στο γερμανικό σχέδιο που υπέβαλε η Μέρκελ στο Ευρωγκρούπ ( το non paper που δημοσίευσαν οι Φινάνσιαλ Τάϊμς). Και θα περιλαμβάνεται ως διάταξη στη νέα σύμβαση, για τη πληρωμή των δανειστών «κατά προτεραιότητα», «κατοχυρωμένη νομικά και κατά προτίμηση στο Σύνταγμα.»
Μέτρο που στερείται λογικής και νομιμότητας, αφού οι αποφάσεις που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα οδήγησαν σε οικονομική ύφεση» χαρακτήριζε αυτό το Ταμείο ο Γάλλος καθηγητής Ζαν-Μαρκ Ντανιέλ, σε συνέντευξη στην εφημερίδα Λε Μόντ και πρόσθετε: «Κατά τη γνώμη μου επιστρέφουμε σε μια νοσηρή λογική που συνίσταται στο να υφαρπάξουμε από την Ελλάδα την οικονομική της κυριαρχία.
Αυτά είπε Γάλλος καθηγητής και η Μόντ. Ο κ. Σαμαράς τι λέει; Οι βουλευτές της Ν.Δ., του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ, του εθνικιστικού ΛΑΟΣ, της κ. Ντόρας (που αιφνιδίως κραυγάζει κατά της συμφωνίας) τι θα ψηφίσουν; ΄Εχουν για οδηγό στη κρίση τους και άλλες μαρτυρίες διεθνούς εγκυρότητας, από τη συγκομιδή μιας ημέρας:
--Ο Πωλ Κρούγκμαν, νομπελίστας, στους Τάϊμς της Ν.Υόρκης, με παράθεση διαγραμμάτων για την εξέλιξη της ύφεσης και του ισοζυγίου πληρωμών από την αρχή των μνημονιακών προγραμμάτων: «Το σημερινό σχέδιο της Τρόϊκας που ζητεί από την Ελλάδα να επιτύχει το 1914 πρωτογενές πλεόνασμα 4% (μετά την πληρωμή των τόκων του χρέους) προϋποθέτει μείωση των δημοσίων δαπανών κατά 70% από το επίπεδο του 2009, πράγμα ασύλληπτο. Της επιβάλλουν να πετύχει απίθανα επίπεδα λιτότητας, χωρίς προοπτική εξόδου από το τούνελ. Αυτό το σχέδιο δεν θα πετύχει.»
--Το Σπήγκελ, με άρθρο του στην ηλεκτρονική έκδοση:
«Φαρσοκωμωδία η επιχείρηση διάσωσης της ελληνικής οικονομίας!
Τι είδους πακέτο διάσωσης είναι αυτό που οδηγεί σε βαθύτερη ύφεση, εκτόξευση της ανεργίας, διόγκωση του χρέους και απομόνωση της χώρας και του τραπεζικού συστήματος από τις αγορές, χωρίς να δίνει την παραμικρή προοπτική βελτίωσης;»
Το Σπήγκελ καλεί ελληνική κυβέρνηση και τους Μερκοζί σε έντιμη ομολογία πως απέτυχε η συνταγή σκληρής λιτότητας και πακέτων βοήθειας, και σε αποδοχή της χρεοκοπίας, γενικό κούρεμα του χρέους και εφαρμογή ενός είδους σχεδίου Μάρσαλ για την Ελλάδα.
Για την ολέθρια κατάληξη της μακάβριας «φαρσοκωμωδίας» του κομματικού Τριωδίου προειδοποιούν καθημερινά και οι κορυφαίοι των Ελλήνων οικονομολόγων. Ο διεθνούς εμβέλειας καθηγητής κ. Γιάννης Βαρουφάκης, την Τρίτη, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη, χαρακτήριζε ΕΓΚΛΗΜΑ την αποδοχή του πακέτου και την επιψήφιση των συμβάσεων που εισάγει. Επισήμαινε ότι στάση πληρωμών θα συνεπήγετο πολύ σκληρές δοκιμασίες, αλλά η Ελλάδα θα τα έφερνε βόλτα. Τα περί δελτίου στο πετρέλαιο ( από την προπαγάνδα των αδελφών Καψή) είναι είπε ανοησίες, αφού οι εταιρείες έχουν δικά τους κεφάλαια. Και χωρίς την αποδοχή του πακέτου της καταστροφής η Ε.Κ.Τ. θα συνέχιζε να χρηματοδοτεί τις ελληνικές τράπεζες, ενώπιον του κινδύνου ανατίναξης του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος με την χρεοκοπία τους.
Υπέδειξε μάλιστα ότι εδώ βρίσκεται ισχυρότατο χαρτί, ικανό να ανατρέψει τους όρους της διαπραγμάτευσης, υπέρ της Ελλάδος - όπως άλλωστε από έτους επεσήμαιναν Αμερικανοί και άλλοι ξένοι καθηγητές.
Επισημάνσεις που φθάνουν μόνο στους περιηγητές του Διαδικτύου και τους διαθέσιμους ακροατές «αιρετικών» εκπομπών. Στα ΜΜΕ της διαπλοκής και την ΕΡΤ του Κομισαρίου Επικρατείας η υπογραφή της συνθηκολόγησης είναι ο «μοναδικός δρόμος» για την αποφυγή της χρεοκοπίας και της «επιστροφής στην εποχή των σπηλαίων». Η παρουσίαση φορέων, στοιχείων και επιχειρημάτων με την αντίθετη άποψη είναι απαγορευμένη. Στη «δημοκρατία» Παπούλια- Συγκυβέρνησης-Τρόϊκας τα όρια ανάπτυξης της εθνικής υπερασπιστικής γραμμής είναι οι ασπίδες των ΜΑΤ.
Σε πείσμα ωστόσο της απόκρυψης, της διαστρέβλωσης και του φτηνιάρικου θεατρινισμού (με τους Βενιζέλο-Καρατζαφέρη να εξέχουν σε ανίερο διασυρμό της λέξης πατρίδα) ο λαός δεν ξεγελιέται, όπως αποκαλύπτουν και οι καμπύλες στους δείκτες αλλεπάλληλων δημοσκοπήσεων –οσοδήποτε «πειραγμένων». ΄
Ο λαός έχει πλέον αντιληφθεί ότι η ψήφος και εντολή του έχει υποκλαπεί, το πολίτευμα έχει ανατραπεί με πειρατική επιχείρηση, ότι οι διαχειριζόμενοι τις τύχες του και την επιβίωση του ΄Εθνους είναι άψυχα όργανα υπέρτερων συμφερόντων. Συμφερόντων που προφανώς διαθέτουν όπλα ( γνώση απορρήτων, υλικό και φακέλους) παραλυτικού εκβιασμού. Δεν χωρεί άλλη εξήγηση για την πολιτική και ηθική αυτοκτονία τουλάχιστον ενός των πολιτικών αρχηγών με τη συνέργεια στη εφαρμογή σχεδίου δολοφονίας της χώρας.
΄Οτι περί σχεδίου -ξένου σχεδίου- πρόκειται- για τον εξανδραποδισμό και αφανισμό των Ελλήνων και την άλωση του προνομιακού γεωγραφικού χώρου Ελλάδα- πρόσθετη απόδειξη εισήγαγαν οι αποκαλύψεις στην ανάκριση για την παράδοση της ΕΛΣΤΑΤ (από τους ΓΑΠ-Παπακ το 2009) στον έλεγχο του Γερμανού διευθυντή της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας και τις κάθ’ υπαγόρευσή του αλλεπάλληλες διογκώσεις του ελλείμματος σε ευρωπαϊκό ρεκόρ, για να εισαχθεί η Ελλάδα στη μέγγενη του ΔΝΤ και της επιτροπείας του 4ου Ράϊχ.
Είναι αποκαλυπτικό ότι στο νέο μνημόνιο της Τρόϊκα εισάγεται και η δημοσιονομικά άσχετη υποχρέωση αλλαγής του καταστατικού της ΕΛΣΤΑΤ, με καθιέρωση ασυλίας της από δικαστικό και κοινοβουλευτικό έλεγχο.
Εδώ τελειώνουν τα ψέματα, οι ψευδαισθήσεις και υπεκφυγές. Οι ΄Ελληνες εκβιάζονται τώρα γρήγορα να διαλέξουν: Θέλουν να σούρνονται σκλάβοι και υποπόδια σε γη πατημένη από ξένους, η θέλουν πατρίδα ελεύθερη, αξιοπρέπεια και ανοικτό πεδίο αγώνα για τη ζωή;

Αποθανέτω μετά των αλλοφίλων


Τι θα πάθουν και ποιοί, αν σταματήσουμε να πληρώνουμε από φυσική αδυναμία!

Η Ισπανία έχει συνολική έκθεση $ 1150 δις.
Η Ελβετία έχει συνολική έκθεση $ 3410 δις.
Η Ιταλία έχει συνολική έκθεση $ 3730 δις.
Το Βέλγιο έχει συνολική έκθεση $ 10500 δις.
Οι ΗΠΑ έχουν συνολική έκθεση $ 8230 δις.
Η Βρετανία έχει συνολικό άνοιγμα $ 12640 δις.
Η Γαλλία έχει έκθεση $ 55780 δις.
Η Γερμανία έχει συνολική έκθεση $ 21370 δις.
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν ομόλογα $ 62800 εκ.
Η ΕΚΤ έχει αγοράσει από τη δευτερογενή €40 δισ.
(και έχει δανείσει στις ελληνικές τράπεζες €91 δισ.) €40000

Τώρα, προσέχτε την ατιμία της ΕΚΤ. Η ΕΚΤ αγόρασε από την αγορά ομόλογα ονομαστικής αξίας 40 δις ευρώα, αλλά πλήρωσε 28 δις! Ωστόσο με την συμφωνία του κουρέματος του χρέους, το χρέος μας προς την ΕΚΤ θα παραμείνει 40 δις.
Δηλαδή η τράπεζα ΜΑΣ -μην ξεχνάμε ότι η ΕΚΤ είναι η μαμά ελληνική κεντρική τράπεζα - θα κερδίσει από την ελληνική φτώχεια και δυστυχία : 12 δις, από τα 40 δις και άλλα (;) 27 δις από τα 90.

Freitag, 10. Februar 2012

Απίστευτο???


Στην αντεπίθεση περνούν πλέον οι Έλληνες κάτοικοι του εξωτερικού ενάντια στις Γερμανικές μεθοδεύσεις της Αγγέλας Μέρκελ.Έπειτα από μήνες λάσπης, συκοφαντίες και ύβρεις κατά του Ελληνικού λαού τόσο από Γερμανικά μέσα ενημέρωσης όσο και από στελέχη του Γερμανικού κοινοβουλίου, 8.500 Έλληνες που ζουν μόνιμα στην ΕΕ, αποφάσισαν να σηκώσουν μπαϊράκι.Σαν άλλοι «Τσακάλωφ», «Εμμανουήλ» και «Σκουφά», προχώρησαν στην ίδρυση του συλλόγου «Νέα Φιλική Εταιρεία», αυτή τη φορά όχι απέναντι στον Οθωμανικό αλλά στο Γερμανικό ζυγό.Σε επιστολή κόλαφο που απέστειλαν προς τη Γερμανίδα καγκελάριο εκφράζουν τρομερούς υπαινιγμούς και κατηγορίες κατά των Γερμανικών κυβερνήσεων για υποθέσεις από το 1998 μέχρι σήμερα για οικονομικά σκάνδαλα εκβιασμούς κτλ.Αναλυτικότερα η επιστολή προς την κ. Μέρκελ έχει ως εξής:


«Αν δεν θυμάστε κάτι κα. Μερκελ… δεν πειράζει, θα σας βοηθήσουμε εμείς. Διαθέτουμε όλα τα αποδεικτικά στοιχεία …για τόπο, χρόνο, τραπεζικούς λογαριασμούς και διαπλεκόμενα πρόσωπα ……έως και για τα εσώρουχα που φορούσαν.

1. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ κα. Μερκελ, ότι από τον Ιούνιο του 1998 έως σήμερα, η γερμανική καγκελαρία επιστατεί, προωθεί και κατευθύνει τόσο την είσπραξη όσο και την ¨νομιμοποίηση¨ των παράνομων προμηθειών όλων των πολιτικών προσώπων τόσο των εκάστοτε κυβερνήσεων όσο και των κομμάτων της αντιπολίτευσης σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ουγγαρία, η Σλοβενία, η Σλοβακία, η Τσεχία, η Κροατία και η Ρουμανία;

2. ΑΛΗΘΕΥΕΙ ότι ένα ποσοστό του 15% επί του συνόλου των εισπραχθέντων προμηθειών, ρέει σε μυστικούς λογαριασμούς του χριστιανοσοσιαλιστικού κόμματος της Βαυαρίας ( CSU ) και από εκεί διανέμεται στα άλλα γερμανικά κόμματα, εξασφαλίζοντας έτσι τη χρηματοδότηση των μυστικών επιχειρήσεων;

3. ΑΛΗΘΕΥΕΙ ότι η αρχή αυτού του επενδυτικού ταμείου της πολιτικής μάσας έγινε στις 06 Ιουνίου του 1998 με την παραλαβή στο Βερολίνο ενός πακέτου αμερικανικών ομολόγων αξίας 80 εκ. $, που απεστάλη από ένα ελληνικό κόμμα ( προμήθειες από το πρόγραμμα των ολλανδικών φρεγατών) και παρελήφθη από τους εκπροσώπους των γερμανικών υπηρεσιών, μιας κεντρικής γερμανικής τραπέζης και μιας γαλλικής τραπέζης;

4. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ κα. Μερκελ ότι για αντάλλαγμα των συνταξιοδοτικών εξασφαλίσεων που προσφέρετε σε αυτούς τους διεφθαρμένους πολιτικούς, τους πείθετε(!!!) να παίρνουν πάντα αποφάσεις ανάλογες με τις ορέξεις και τα συμφέροντα της γερμανικής κυβέρνησης;

5. ΑΛΗΘΕΥΕΙ ότι από τα ίδια ταμεία προέρχονται τα 2 εκ. Δυτ. Μάρκα που εισέπραξε ο προκάτοχος σας Χέλμουτ Κολ;

6. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ κα. Μερκελ, ότι τον Απρίλιο του 2009 έγιναν επώνυμες καταγγελίες στην ευρωπαϊκή υπηρεσία κατά της διαφθοράς ( OLAF ) για το ίδιο θέμα, τις οποίες ο τότε γερμανός διευθυντής της υπηρεσίας ( κατ εντολή της κυβέρνησης σας ) φρόντισε να τις θάψει;

7. ΑΛΗΘΕΥΕΙ ότι την ίδια χρονική στιγμή κατετέθη στην Εισαγγελία του Βερολίνου για το ίδιο θέμα εμπεριστατωμένα στοιχειοθετημένη μήνυση, η οποία κατ εντολή της κυβέρνησης σας θάφτηκε, κατά το γερμανικό ρητόν, ότι όπου δεν υπάρχει καταγγελία …δεν υπάρχει και δικαστής;

8. ΑΛΗΘΕΥΕΙ κα. Μερκελ ότι τόσο εσείς, ως πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος όπως και οι προκάτοχοι σας στο ίδιο αξίωμα κ.κ. Κολ και Σόιμπλε, δεν σεβαστήκατε ποτέ τους γερμανικούς νόμους που διέπουν την χρηματοδότηση των κομμάτων στην Γερμανία;

Η μήπως δηλώσατε στο προεδρείο της Βουλής αναδρομικά τα 18 εκ. Μάρκα που μεταφέρθηκαν με βαλίτσες σε συμβολαιογράφο του Μονάχου από δυο βιομήχανους, προκειμένου να διατεθούν στον προεκλογικό αγώνα του κόμματος σας, μέσω μιας συγκεκριμένης διαφημιστικής εταιρείας;!

9. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ κα. Μερκελ, ότι τον Φεβρουάριο του 2006 ασκήσατε πιέσεις μέσω εκβιασμού στον τότε Έλληνα Πρωθυπουργό, προκειμένου να θάψει την υπόθεση των υποκλοπών;

10. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ κα. Μερκελ, ότι από τον Οκτώβριο 2002 οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες έβαλαν χέρι σε Έλληνες πολίτες που διέμεναν ως τουρίστες στην Δρέσδη και ήταν μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης της 17Ν ( υπεύθυνοι για την χρηματοδότηση της οργάνωσης) καθώς και κορυφαία μέλη του ελληνικού υποκόσμου;

Τους αφήσατε να εισπράξουν μια επιταγή ύψους 5,7 εκατ. ευρώ και μετά τους κρύψατε στην πόλη Σους της Τυνησίας μέχρι να ξεχαστεί η υπόθεση; Δουλεύουν αυτά τα άτομα τώρα στην Ελλάδα για τις γερμανικές υπηρεσίες; Γιατί δεν δώσατε καμία πληροφόρηση στην ελληνική αντιτρομοκρατική υπηρεσία;

11. ΑΛΗΘΕΥΕΙ κα. Μερκελ, ότι γερμανός αξιωματούχος ανάγκασε το 2007 τον πολιτικό αρχηγό ενός ελληνικού κόμματος της αριστεράς , με την απειλή ότι θα δημοσιευτούν λεπτομέρειες από την προσωπική του ζωή, να παραιτηθεί από μια νέα υποψηφιότητα για την αρχηγία του κόμματος;

13. ΑΛΗΘΕΥΕΙ κα. Μερκελ ότι φέτος χρηματοδοτήθηκαν τρία ελληνικά κόμματα με 16.4 εκατ. € από την κυβέρνηση σας μέσω μυστικών κονδυλίων;

14. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ κα. Μερκελ, ότι υπάρχει πρόβλεψη και σχεδιασμός μιας στρατιωτικής κάλυψης και προστασίας των γερμανών υπηκόων που δρουν για λογαριασμό της κυβέρνησης σας στην Ελλάδα;

Ανέλαβε το 4ο γραφείο ( GNTA ) του γερμανικού αρχηγείου στρατού στο στρατόπεδο φαλκενστάιν στην πόλη του Κόμπλενζ τον επιχειρησιακό σχεδιασμό μιας «νατοϊκής» αστυνομικοστρατιωτικής επέμβασης στην Ελλάδα;

15. ΑΛΗΘΕΥΕΙ κα. Μερκελ, ότι η κυβέρνηση σας επινόησε, χρηματοδότησε και υποστήριξε την προσφυγή της κυβέρνησης των Σκοπίων στο δικαστήριο της Χάγης;

16. ΑΛΗΘΕΥΕΙ κα. Μερκελ, ότι σε συζητήσεις με αντιπροσώπους δυο κρατών, προβλέψατε πως στο εγγύς μέλλον ορισμένες περιοχές της Δυτικής Θράκης και μια ζώνη γύρω από την Φλώρινα θα ανεξαρτητοποιηθούν, προκειμένου να παράσχουν προστασία στις μειονότητες που διαμένουν εκεί;

17. ΑΛΗΘΕΥΕΙ κα. Μερκελ, ότι μέλη της ελληνικής κυβέρνησης σας εζήτησαν, υπό τον φόβο μελλοντικών διώξεων εκ μέρους της ελληνικής δικαιοσύνης, να δεσμευτείτε ότι θα τους προστατέψετε;

18. ΑΛΗΘΕΥΕΙ κα. Μερκελ, ότι οι γερμανικές εμπορικές αλυσίδες στην Ελλάδα πληρώνουν μέσω υπερτιμολογήσεων των προϊόντων τους, μίζες προς τρίτους;
Ήταν αυτός ο λόγος που αποχώρησε από την ελληνική αγορά η εταιρεία ALDI;
Χρησιμοποιούνται αυτές οι μίζες για να εξαγοραστούν οι συνειδήσεις ελλήνων πολιτικών και δημοσιογράφων;

19. Εν τέλει κα. Μερκελ είναι ΑΛΗΘΕΙΑ ότι ένας υπουργός της κυβέρνησης σας μάζεψε την άνοιξη του 2010 στο Βερολίνο όλους τους εισαγωγείς και εξαγωγείς της ελληνικής αγοράς των φωτοβολταϊκών και έστησε ένα καρτέλ με προσυμφωνημένες τιμές και διανομή περιφερειών ανά την ελληνική επικράτεια;»
Πηγή

Sonntag, 5. Februar 2012

Ποιοι έκαιγαν την Ελλάδα το 2007





«Ένα άκρως εμπιστευτικό έγγραφο, με τα επτά ονόματα των μελών της οργανωτικής ομάδας Σκοπιανών πρακτόρων με αλβανικά διαβατήρια, οι οποίοι ευθύνονταν για τις πυρκαγιές του 2007 στην Πελοπόνννησο, διαβιβάστηκε από την Διακλαδική Διεύθυνση Πληροφοριών των Ενόπλων Δυνάμεων στον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας Ε.Μεϊμαράκη και από εκεί προωθήθηκε στον υπουργό Εσωτερικών, Π. Χηνοφώτη».
Αυτό αποκαλύπτει σήμερα, με καθυστέρηση 4,5 ετών βέβαια ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης Βύρωνας Πολύδωρας σε συνέντευξή του στην εφημερίδα “Δημοκρατία”

«Ένα πληροφοριακό σημείωμα των υπηρεσιών των Ενόπλων Δυνάμεων, το οποίο εδόθη στις 17 Νοεμβρίου 2007 στον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας, Βαγγέλη Μεΐμαράκη οι πυρκαγιές του θέρους 2007 σε σημαντικό αριθμό είναι έργο εξτρεμιστών Σκοπιανών, σε συνεργασία με αξιωματούχους των μυστικών υπηρεσιών των Σκοπίων».

Μεταξύ της επταμελούς ομάδας που οργάνωσαν τις εγκληματικές αυτές πυρκαγιές είναι και κάποιοι αξιωματούχοι, επιχειρηματίες, αλλά και άνθρωποι που εμπλέκονται σε κυκλώματα ναρκωτικών.

«Στόχος των επιχειρήσεων ήταν η αποσταθεροποίηση και η αποδυνάμωση της πολιτικής της Ελλάδας και η δημιουργία πολιτικής αστάθειας εν όψει των εξελίξεων για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ», υποστηρίζεται στο ίδιο άρθρο.

Σημειώνεται, ότι οι καταστροφικές πυρκαγιές στην Ηλεία τον Αύγουστο του 2007 είχαν σαν αποτέλεσμα να χάσουν με τραγικό τρόπο τη ζωή τους 63 άνθρωποι και να κατακαούν 269 εκτάρια περίπου.

Να δούμε πότε θα βγουν στο φως και οι αναφορές για τα Δεκεμβριανά του 2008 και τον ρόλο των ξένων μυστικών υπηρεσιών στην υποδούλωση της χώρας από τότε μέχρι σήμερα…

Με την ευκαιρία αναδεικνύεται επιτέλους και ο κρίσιμος εθνικά ρόλος της Διακλαδικής Διεύθυνσης Στρατιωτικών Πληροφοριών, η οποία υπάγεται απευθείας στο Γ.Ε.ΕΘ.Α. την αρχηγεία του οποίου στις πυρκαγιές του 2007 μόλις είχε αναλάβει ο αντιστράτηγος Δ.Γράψας, μέχρι τότε Α/ΓΕΣ.

Η «στρατιωτική Ε.Υ.Π.» διοικείται από υποστράτηγο (ή αξιωματικό αντίστοιχου βαθμού) και υπάγεται απ’ ευθείας στον αρχηγό Γ.Ε.ΕΘ.Α.

Η οργάνωση της υπηρεσίας περιλαμβάνει τέσσερεις βασικές διευθύνσεις. Τη διεύθυνση πληροφοριακής υποστήριξης τρεχουσών επιχειρήσεων, τη διεύθυνση συλλογής πληροφοριών (ΔΙ.Σ.ΠΛΗ.), τη διεύθυνση επεξεργασίας –πολιτικής- σχεδίων και εκμεταλλεύσεως(Δ.Ε.ΠΟ.Σ.Ε.) και τη διεύθυνση ασφαλείας -αντιπληροφοριών.

Το τμήμα επιχειρήσεων, συγκεντρώνει κρίσιμες πληροφορίες από «ανθρώπινη προέλευση»- HUMINT, δηλαδή από τους συνδέσμους ή συνεργάτες της υπηρεσίας, πληροφορίες εικόνων, στις οποίες περιλαμβάνονται εικόνες από δορυφόρους, αεροφωτογραφήσεις και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, πληροφορίες ακτινοβολιών (από την καταγραφή του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, από κάμερες και ραντάρ των ενόπλων δυνάμεων, από τα δίκτυα πληροφοριών του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε., άλλες χώρες με τις οποίες έχουν συναφθεί διμερείς συμφωνίες, από καταγραφή δορυφορικών εκπομπών).

Είναι μία υπηρεσία κρίσιμη για την υποστήριξη του έργου των Ε.Δ. καθώς η ΕΥΠ πλέον έχει διαφορετικό προσανατολισμό και μόνο ένα τμήμα της ασχολείται με τα καθαρά εθνικά θέματα.

Περισσότερα για την Δ.Δ.Σ.Π. και το έργο που επιτελεί δεν μπορούμε να αναφέρουμε για ευνόητους λόγους…

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Donnerstag, 2. Februar 2012

Ψυχραιμία, τα χειρότερα δεν ήρθαν ακόμα, γι αυτό ας κάνουμε τα σχεδια μας! Ο καθένας όσο καλύτερα μπορεί

Παρακολουθώ τον κύριο Βιλιάρδο από τότε που άρχισε να αρθρογραφεί για την κρίση. Πολλά από τα άρθρα του τα έβρισκα εξαιρετικά, αλλά αυτό νομίζω ότι είναι το πιο περιεκτικό Άρθρο που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα.
Παρότι είναι μεγάλο, αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε.
Είναι η πρώτη φορά, που θα πω: Ναι στην δραχμή όταν δεν θα υπάρχει άλλη λύση. Όχι στον συνεχιζόμενο διασυρμό της χώρας και όχι στην γενοκτονία μας!
Όταν και όποιος το διαβάσει ας μας πει ποιος πολιτικός μας – της αριστεράς, της κομμουνιστικής αριστεράς, της δημοκρατικής αριστεράς ή της κυβερνώσας αριστεράς όπως διατυμπανίζει ο Φώτης, της σοσιαλιστικής ή της σοσιαληστρικής παράταξης επί του ορθότερου, της δεξιάς ακραίας και μεσαίας - έχει κάνει τέτοια ανάλυση;

ΣΕΝΑΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ

Του κ.Βασίλη Βιλιάρδου - 



Η υιοθέτηση του μάρκου από τη Γερμανία, η επιστροφή της Ιταλίας στη λιρέτα, η διάλυση της Ευρωζώνης, η ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της Ελλάδας εντός ή εκτός του ευρώ, οι μέθοδοι επιβίωσης και οι στόχοι της χώρας μας

"Η κατοχή δεν μπορεί να είναι ανθρώπινη. Υπάρχουν επομένως δύο επιλογές: ή αποδέχεσαι την κατοχή και όλες τις μεθόδους που είναι αναγκαίες για την επιβολή της ή, διαφορετικά, την απορρίπτεις εξ ολοκλήρου και όχι μόνο κάποια συγκεκριμένα μέρη της" (Simone de Beauvoir).

Ανάλυση

Οφείλει κανείς να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του, όσον αφορά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει - αποφεύγοντας να «ενοχοποιεί» διαρκώς την κρίση, παρά το ότι ίσως αποδειχθεί τελικά χειρότερη από τη Μεγάλη Ύφεση του 1930. Αρκετά από αυτά οφείλονται χωρίς καμία αμφιβολία σε εμάς τους ίδιους- κυρίως λόγω του ότι δεν «μεριμνήσαμε» στις καλές εποχές του παρελθόντος, για τις κακές του μέλλοντος.

Περαιτέρω, τόσο οι επιχειρήσεις (τα κράτη επίσης), όσο και τα νοικοκυριά, οφείλουν πάντοτε να λειτουργούν, λαμβάνοντας υπ' όψιν τα χειρότερα δυνατά σενάρια - ευχόμενοι φυσικά να μη συμβούν ποτέ. Παράλληλα, πρέπει να έχουν έτοιμες εναλλακτικές δυνατότητες διαχείρισης κρίσεων (σχέδιο Α, Βκλπ.), έτσι ώστε να μην «άγονται και φέρονται» από τα γεγονότα - δηλαδή, να μην αναγκάζονται να αποφασίζουν κάτω από συνθήκες πίεσης ή/και εκβιασμών (όπως η σημερινή πολιτική μας ηγεσία, η οποία διαρκώς προβληματίζει τους Έλληνες - ιδίως όταν υποκλίνεται, χωρίς αντίκρισμα, απέναντι στονεχθρό της Ευρώπης).

ΥΠΟΘΕΤΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ

Στα πλαίσια αυτά, ορισμένα από τα σενάρια (worst case scenarios' κλπ.), με βάση τα οποία οφείλουν να λαμβάνονται οι επιχειρηματικές αποφάσεις, καθώς επίσης η διαχείριση των περιουσιακών μας στοιχείων, σε συνθήκες «χρυσής μεσότητας» (χωρίς υπερβολική αισιοδοξία ή απαισιοδοξία), είναι αναμφίβολα τα εξής:

(Α) Η έξοδος της Γερμανίας από την Ευρωζώνη: Στο σενάριο αυτό συνηγορεί ο πρόσφατος αρνητικός δανεισμός της Γερμανίας, αφού σημαίνει έμμεσα ότι οι επενδυτές, αυτοί δηλαδή οι οποίοι αγόρασαν γερμανικά ομόλογα, πιθανολογούν την υιοθέτηση ενός δικού της νομίσματος - με αποτέλεσμα να ανατιμηθεί το γερμανικό μάρκο, οπότε να κερδίσουν από το γεγονός αυτό.

Με κριτήριο το ότι, δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάμε τις αγορές, κυρίως επειδή επενδύουν στις εκάστοτε προβλέψεις τους και δεν «θεωρητικολογούν», υποθέτουμε ότι σε καμία περίπτωση δεν θα τοποθετούσαν χρήματα, έναντι αρνητικών αποδόσεων (επιτοκίων). Επομένως ότι προσδοκούν κέρδη, αναλαμβάνοντας ελάχιστο ρίσκο - κέρδη τα οποία, στην προκειμένη περίπτωση, θα ήταν «συναλλαγματικά».

Στο ίδιο σενάριο συνηγορεί επίσης η άποψη ότι, αφού η Γερμανία πήρε όσα ήθελε να πάρει από την Ευρωζώνη, δεν έχει πλέον κανένα λόγο να παραμείνει - πόσο μάλλον να επιστρέψει τα κέρδη της, βοηθώντας στην καταπολέμηση της κρίσης («η ευρωπαϊκή κρίση είναι ευλογία για τη χώρα», αναφέρουν χαρακτηριστικά τα γερμανικά ΜΜΕ, διαπιστώνοντας ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 3% και αρνητικά επιτόκια δανεισμού του δημοσίου).

Το ενδεχόμενο της «μονομερούς» εξόδου της Γερμανίας θα ήταν μάλλον θετικό, εάν δεν κατέρρεε η Ευρωζώνη, με τις υπόλοιπες χώρες να παραμένουν στο κοινό νόμισμα - γεγονός που θα οδηγούσε ίσως στην πληθωριστική αντιμετώπιση της κρίσης, με τη βοήθεια της ΕΚΤ. Εν τούτοις, η Γερμανία θα απομονωνόταν, γεγονός που θα ήταν αρκετά προβληματικό, σε σχέση με τη διατήρηση της ειρήνης στην Ευρώπη - κάτι που αποτέλεσε έναν από τους λόγους της απόφασης υιοθέτησης του κοινού νομίσματος.

Ειδικά όσον αφορά τη Γερμανία, μία τέτοια «κατάληξη» θα ήταν αναμφίβολα πάρα πολύ ενδιαφέρουσα. Ξεκινώντας το 1952, παρά τα εγκλήματα του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου κατάφερε να επιτύχει την εθελούσια διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους των δημοσίων χρεών της, με την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των υπολοίπων και με χαμηλά επιτόκια, χωρίς καν να υποχρεωθεί στην εξόφληση των πολεμικών αποζημιώσεων - αναβάλλοντας τες μέχρι τη στιγμή της ενδεχόμενης ένωσης της. Στη συνέχεια ενώθηκε με την Ανατολική πλευρά της, με τη βοήθεια της Γαλλίας και με την προοπτική της Ευρωζώνης - καταφέρνοντας να μην υποχρεωθεί να εξοφλήσει τις επανορθώσεις, οι οποίες ήταν (και είναι) πλέον «απαιτητές».

Αργότερα, χρησιμοποιώντας τα πλεονεκτήματα της ΕΕ και της Ευρωζώνης, κατόρθωσε να εξυγιάνει την Α. Γερμανία, δαπανώντας περί τα 150 δις € ετησίως - κόστος το οποίο «εξυπηρέτησε» με τη βοήθεια των «μερκαντιλιστικών» εξαγωγών προς τους «εταίρους» της, εκμεταλλευόμενη μεταξύ άλλων τηδιαφθορά των κυβερνήσεων τους (ειδικά όσον αφορά τα εξοπλιστικά προγράμματα).

Σήμερα, θα μπορούσε να «αποσχισθεί», έτσι ώστε να μην υποχρεωθεί να καταβάλλει απολύτως τίποτα για τη διάσωση της Ευρωζώνης - με τη βοήθεια του διασυρμού και της ώθησης της Ελλάδας στη χρεοκοπία. Τα αποτελέσματα ενός τέτοιου ενδεχομένου για την ειρήνη στην ΕΕ, ειδικά για τη Γαλλία, την Ολλανδία και τις υπόλοιπες χώρες, με τις οποίες συνορεύει, δεν είναι τόσο δύσκολο να προβλεφθούν - ενώ η Γερμανία δεν ήταν ποτέ «διάσημη» για την ευγνωμοσύνη της (όταν αναφερόμαστε στη συγκεκριμένη χώρα εννοούμε πάντοτε το βιομηχανικό καρτέλ, το οποίο ουσιαστικά την κυβερνάει και όχι τους Πολίτες της).

(Β) Η διάλυση της Ευρωζώνης: Εάν υποθέσουμε πως η έξοδος της Γερμανίας δεν θα οδηγούσε στην κατάρρευση του κοινού νομίσματος, είναι δεδομένο το ότι, εάν δεν επιλυθεί το πρόβλημα της μη ισορροπημένης κατανομής ελλειμμάτων και πλεονασμάτων εντός της νομισματικής ένωσης (όπου κυρίως η Γερμανία και η Ολλανδία κερδίζουν εις βάρος αρκετών εκ των υπολοίπων χωρών), οι εναλλακτικές λύσεις που απομένουν είναι είτε η δημοσιονομική ένωση (μεταφορά χρημάτων από τις πλεονασματικές στις ελλειμματικές οικονομίες), είτε η έξοδος όλων των χωρών μαζί από την Ευρωζώνη.

Κατά την άποψη μας, η έκδοση Ευρωομολόγων ή/και η αγορά δημοσίων ομολόγων εκ μέρους της ΕΚΤ, από την πρωτογενή αγορά, προϋποθέτει τη δημοσιονομική ένωση - τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης δηλαδή. Φυσικά δεν θεωρούμε ότι, πρόκειται για μία ρεαλιστική πιθανότητα - τουλάχιστον όχι από εθνολογικής ή οικονομικής πλευράς (άρθρο μας). Επομένως, οι προοπτικές διατήρησης της Ευρωζώνης είναι ελάχιστες - ενώ ο μεγάλος κίνδυνος θα προέλθει από την Ιταλία (θα αναζητήσει αναχρηματοδότηση ύψους περί τα 300 δις € εντός του 2012 - με τις τράπεζες της σε πολύ δύσκολη οικονομική θέση).

Βέβαια, η δημοσιονομική ένωση της Ευρωζώνης είναι πιθανόν να προωθείται εκ μέρους των Η.Π.Α., στα πλαίσια του 1ουπαγκόσμιου οικονομικού πολέμου που βιώνουμε - κρίνοντας από τις συνεχείς υποτιμήσεις των ευρωπαϊκών χωρών, εκ μέρους των εταιρειών αξιολόγησης, οι οποίες δυσχεραίνουν τη λειτουργία του μηχανισμού στήριξης (EFSF). Οι υποτιμήσεις αυτές, οι οποίες ανταποκρίνονται στις καθαρές, βιώσιμες λύσεις που απαιτούν οι αγορές, έχουν σαν αποτέλεσμα την υποχρέωση λήψης ριζικών αποφάσεων εκ μέρους των ηγετών της ΕΕ, οι οποίες σε τελική ανάλυση θα ήταν είτε η ένωση της Ευρωζώνης, είτε η πλήρης διάλυση της.

Το σενάριο της διάλυσης θα μπορούσε επίσης να είναι θετικό για την Ελλάδα, αφού η αποχώρηση όλων μαζί από την Ευρωζώνη θα ήταν κατά πολύ λιγότερο επώδυνη, από την κατά κάποιον τρόπο «μονομερή» έξοδο της.

(Γ) Η έξοδος της Ιταλίας από την Ευρωζώνη: Όπως αναφέραμε προηγουμένως, οι ανάγκες χρηματοδότησης της Ιταλίας είναι τεράστιες - ενώ δεν πρέπει να μας καθησυχάζει η πρόσφατη μείωση των επιτοκίων δανεισμού της, η οποία ήταν μάλλον τεχνητή, αφού ακολούθησε την αύξηση του δανεισμού των ευρωπαϊκών τραπεζών κατά 500 δις €, εκ μέρους της ΕΚΤ (η οποία μάλλον υποχρέωσε τις Ιταλικές και Ισπανικές τράπεζες να αγοράσουν ομόλογα του δημοσίου τους, θέλοντας να «ξεγελάσει» τις αγορές - οι υποτιμήσεις της S&P ήταν πιθανότατα η απάντηση των αγορών).

Περαιτέρω η Ιταλία είναι μία μεγάλη, υπερήφανη χώρα, η οποία πιθανολογούμε ότι δεν θα αποδεχόταν την «επιτήρηση» του ΔΝΤ ή της Γερμανίας, όπως δυστυχώς η Ελλάδα - ενώ φυσικά δεν θα επέλεγε τη χρεοκοπία εντός Ευρωζώνης, πόσο μάλλον αφού το ταμείο σταθερότητας (EFSF) δεν θα μπορούσε να τη βοηθήσει, λόγω περιορισμένων κεφαλαίων (ειδικά μετά τη χθεσινή υποτίμηση της Γαλλίας και της Αυστρίας, η οποία αποτελεί ένα τεράστιο πλήγμα για τη χρηματοδότηση τουEFSF - άρθρο μας).

Ταυτόχρονα βέβαια έχει αρκετά οικονομικά προβλήματα (δημόσιο χρέος άνω του 120% του ΑΕΠ, έλλειμμα προϋπολογισμού, έλλειμμα εξωτερικού ισοζυγίου, συνεχή μείωση της βιομηχανικής παραγωγής της κλπ.), για τα οποία απαιτούνται ριζικές λύσεις - γεγονός που την καθιστά στόχο τωνεταιρειών αξιολόγησης και, κατ' επέκταση, των διεθνών τοκογλύφων.

Εάν λοιπόν διαπιστώσει το αυτονόητο, το ότι δηλαδή η παραμονή της στην Ευρωζώνη θα τη φέρει αντιμέτωπη με κινδύνους, ανάλογους με αυτούς της Ελλάδας, υποθέτουμε πως δεν θα περιμένει το μοιραίο - οπότε θα αποχωρήσει από το κοινό νόμισμα, υιοθετώντας ξανά τη λιρέτα. Στο ενδεχόμενο αυτό, λόγω μεγέθους της οικονομίας της, θεωρούμε μάλλον βέβαιη τη διάλυση της Ευρωζώνης (άρθρο μας) - γεγονός που μπορεί να συμβεί πολύ πιο σύντομα, από ότι φανταζόμαστε, μετά τη χθεσινή μείωση της πιστοληπτικής της αξιολόγησης κατά δύο μονάδες (μαζί με την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Κύπρο, παρά την ανακάλυψη πλούσιων κοιτασμάτων στο θαλάσσιο υπέδαφος της).

Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε εντελώς απίθανο να αποδεχθεί η Ιταλία τα «βασανιστήρια του βατράχου» (ο οποίος τοποθετείται στην αρχή σε χλιαρό νερό, το συνηθίζει, στη συνέχεια αυξάνεται σταδιακά η θερμοκρασία και τέλος ψήνεται, χωρίς να το καταλάβει), στα οποία συνεχίζει να υποβάλλεται η Ελλάδα - προκαλώντας μας απορία για τη «σιωπή των αμνών». Επίσης απίθανο θεωρούμε το να συνεχίσει να ανέχεται το διασυρμό της εκ μέρους της Γερμανίας ο οποίος, με αφετηρία τα εξαιρετικά προσβλητικά άρθρα του Spiegel (Chao Italia, 2010), συνέχισε με τις κατηγορίες εναντίον των Ιταλών πολιτών, για εκτεταμένη φοροδιαφυγή (η γνωστή ναζιστική μέθοδος της θυματοποίησης).

(Δ) Η ελεγχόμενη, εθελούσια χρεοκοπία της Ελλάδας εντός Ευρωζώνης: Γνωρίζοντας ότι, ελεγχόμενη χρεοκοπία σημαίνει διαγραφή μέρους των δημοσίων χρεών ή/και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, ενδεχομένως με χαμηλότερα επιτόκια, με τη συμφωνία των δανειστών (όπως αποφάσισαν οι σύνοδοι κορυφής του Ιουλίου και Οκτωβρίου του 2011), καθώς επίσης ότι,

είναι απόλυτα συνδεδεμένη με «μνημόνια», τα οποία οδηγούν στη χρεοκοπία, με την Ελλάδα λεηλατημένη και με τους Έλληνες εξαθλιωμένους, οφείλουμε να λάβουμε υπ' όψιν τόσο τις βραχυπρόθεσμες (παρατεταμένη ύφεση), όσο και τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της (ανεξέλεγκτη χρεοκοπία). Επίσης το ότι, εάν τελικά η διαγραφή ξεπεράσει το 50%, είναι δυνατόν να θεωρηθεί ως πιστωτικό γεγονός - επομένως, ως μη εθελούσια.

(Ε) Η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της Ελλάδας εντός του Ευρώ: Εάν δεν επιτευχθεί η συμφωνία διαγραφής (Ο γρίφος τουPSI), για οποιονδήποτε λόγο, ή εάν δεν θα μπορέσει κάποια στιγμή στο μέλλον να «εξυπηρετηθεί» το χρέος, τότε η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει ανεξέλεγκτα - δεν θα μπορεί δηλαδή να αποπληρώσει «μονομερώς» τις οφειλές της, οπότε θα πάψει να εξοφλεί τα ληξιπρόθεσμα ομόλογα (τα 14,4 δις € λήγουν στις 20. Μαρτίου).

Στην περίπτωση αυτή είναι πιθανόν να σταματήσει ο περαιτέρω δανεισμός της από την Τρόικα, με αποτέλεσμα να μην χρηματοδοτούνται πλέον τα δίδυμα ελλείμματα της (προϋπολογισμός, ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών) - οπότε ουσιαστικά θα τίθετο σε λειτουργία το σενάριο της χρεοκοπίας (άρθρο μας).

Ειδικότερα, θα ακολουθούσε μία τραπεζική κρίση, αφού οι Ελληνικές τράπεζες θα έπρεπε να διαγράψουν (να μηδενίσουν) την αξία των ομολόγων στα βιβλία τους - με αποτέλεσμα να χρεοκοπήσουν οι περισσότερες, πρακτικά μέσα σε μία νύχτα. Οι πιστώσεις προς την πραγματική οικονομία, καθώς επίσης ο εφοδιασμός της με χρήματα θα κατέρρεαν, οπότε η Ελλάδα θα υποχρεωνόταν να δανεισθεί χρήματα από το ταμείο σταθερότητας (EFSF), έτσι ώστε να ανακεφαλαιώσει και να διασώσει τις τράπεζες της - κάτι που νομικά θα ήταν εφικτό, αλλά πολιτικά πολύ δύσκολο,αφού θα απαιτούσε τη συμφωνία των κοινοβουλίων των χωρών της Ευρωζώνης.

Κατά την άποψη μας, ο κίνδυνος μίας μη ελεγχόμενης χρεοκοπίας της Ελλάδας τόσο για την Ευρωζώνη, όσο και για τον υπόλοιπο πλανήτη (κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος), δεν έχει ακόμη εξουδετερωθεί - αν και είναι πολύ μικρότερος, σε σχέση με το 2010 (άρθρο μας). Επομένως, μάλλον θα υπάρξει δανεισμός για την εξόφληση του ομολόγου των 14,4 δις €, έτσι ώστε να καθυστερήσει η χρεοκοπία - μέχρι τη στιγμή που δεν θα αποτελεί πλέον κίνδυνο η Ελλάδα για την Ευρωζώνη.

Σε κάθε περίπτωση, η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη φαίνεται να είναι προτιμότερη για την ίδια, από την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία εντός ευρώ - γεγονός που οφείλει να λάβει σοβαρά υπ' όψιν η πολιτική ηγεσία, αν και δεν παύει να αποτελεί μία αρκετά δυσμενή εξέλιξη για τη χώρα μας.

(ΣΤ) Η έξοδος της Ελλάδας από το Ευρώ: Είναι δυνατόν να επιλεχθεί η υιοθέτηση της δραχμής, σε συνδυασμό με τη μετατροπή του δημοσίου χρέους στο εθνικό νόμισμα, με απόφαση της Βουλής, (φυσικά πριν υιοθετηθεί το Αγγλικό Δίκαιο, το οποίο απαγορεύει τέτοιες ενέργειες), έτσι ώστε να αποπληρώνονται οι οφειλές - αφού τότε η Ελλάδα θα έχει τη δυνατότητα έκδοσης χρημάτων, σε οποιεσδήποτε ποσότητες και δεν θα χρεοκοπήσει. Επομένως, θα μπορούσε επίσης να αναχρηματοδοτήσει η ίδια τις τράπεζες, χωρίς να περιμένει την έγκριση δανείων, από το μηχανισμό σταθερότητας.

Στην περίπτωση αυτή, η υποχρεωτική μετατροπή των Ευρώ σε δραχμές θα ήταν δεδομένη - επίσης ο διασυνοριακός έλεγχος της διακίνησης των χρημάτων, το άνοιγμα των τραπεζικών θυρίδων, ο πληθωρισμός, η υποτίμηση του νέου νομίσματος κλπ. (άρθρο μας).

Όπως συνέβη στη Ν. Αμερική, όλες οι καταθέσεις στις τράπεζες, όλες οι πιστώσεις (δάνεια) των τραπεζών και όλες οι «συμβάσεις» στην πραγματική οικονομία (μεταχρονολογημένες επιταγές, πιστώσεις, οφειλές κάθε είδους κλπ.), θα μετατρεπόταν δια νόμου σε δραχμές - έτσι ώστε να αποφευχθεί η χρεοκοπία τραπεζών, νοικοκυριών και επιχειρήσεων από την υποτίμηση του νέου νομίσματος (κάτι δεδομένο, εάν τα χρέη θα παρέμεναν σε ευρώ).

Συνεχίζοντας, θεωρούμε πολύ πιθανή την επιλογή μίας ισοτιμίας 1:1 με το ευρώ, έτσι ώστε να χρησιμοποιηθούν τα Ευρώ που κυκλοφορούν («μαγνητισμένα» σε δραχμές) - μέχρι την αντικατάσταση τους από νέες δραχμές, η οποία απαιτεί τουλάχιστον ένα έτος. Ο υπερπληθωρισμός θα μπορούσε να αποφευχθεί (όπως συνέβη στην Αργεντινή μετά το 2002), η ραγδαία υποτίμηση του νέου νομίσματος επίσης (αφού μάλλον δεν θα συνέφερε τους δανειστές της χώρας), οι εισαγωγές θα μπορούσαν να εξασφαλισθούν σε κάποιο «βιώσιμο» βαθμό (η αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης έχει προβλέψει τέτοιου είδους ενδεχόμενα, αφού έχουν διατηρηθεί τόσο οι κεντρικές τράπεζες, όσο και κάποια συναλλαγματικά αποθέματα), ενώ φυσικά δεν θα επρόκειτο για το τέλος του κόσμου.

Κατά την άποψη μας, πρόκειται για ένα σενάριο με ελάχιστα θετικά και πάρα πολλά αρνητικά επακόλουθα - ειδικά για την Ευρωζώνη, για την οποία θα ήταν μάλλον προτιμότερη η χρεοκοπία της Ελλάδας εντός ευρώ. Μεταξύ άλλων, όταν για την αγορά ενός ευρώ θα απαιτούνται 1,30 δραχμές (30% υποτίμηση), οι πολίτες των υπολοίπων ελλειμματικών χωρών της Ευρωζώνης, υποθέτοντας ότι θα συμβεί κάτι ανάλογο και στους ίδιους, θα αποσύρουν μαζικά τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες - επίσης από το Ευρώ, μετατρέποντας τις αποταμιεύσεις τους σε άλλα νομίσματα και μεταφέροντας τες σε άλλες τράπεζες.

Το ενδεχόμενο αυτό θα προκαλούσε την άμεση κατάρρευση τόσο του ευρώ, όσο και του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Ευρωζώνης - πολύ πιθανόν ολόκληρου του πλανήτη. Θεωρείται λοιπόν ως μία πολύ περισσότερο επικίνδυνη «επιπλοκή», σε σχέση με την ενδεχόμενη ζημία των τραπεζών, σε περίπτωση χρεοκοπίας της Ελλάδας - αν και μάλλον δεν έχουν συμπεριληφθεί οι ζημίες της ΕΚΤ, στην οποία οι Ελληνικές τράπεζες οφείλουν περί τα 55 δις €, ενώ η Τράπεζα της Ελλάδας (άρθρο μας) οφείλει 101 δις € (συνολικά 156 δις €, όταν το κεφάλαιο της ΕΚΤ δεν υπερβαίνει τα 10 δις €).

(Ζ) Η έξοδος της Ελλάδας από το Ευρώ και η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία: Η μη προγραμματισμένη και χωρίς σχέδιο επιστροφή στη δραχμή, ειδικά κάτω από συνθήκες πίεσης ή/και εκβιασμών, θα οδηγούσε πολύ πιθανόν στη χρεοκοπία - εάν όχι άμεσα, τότε αργά ή γρήγορα.

Σύμφωνα με ορισμένους οικονομολόγους, ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα συνοδευόταν από υπερπληθωρισμό, καθώς επίσης από μεγάλες κοινωνικές αναταραχές, ενώ θα ήταν πολύ πιθανή η «εγκατάσταση» δικτατορικού καθεστώτος. Η μαζική επιδρομή στις τράπεζες (bank run) θα ήταν δεδομένη, ενώ η λέξη «καταστροφή» δεν θα μπορούσε να περιγράψει ούτε στο ελάχιστο, το τι ακριβώς θα επακολουθούσε.

Αν και είναι το δεύτερο χειρότερο δυνατό σενάριο για την Ελλάδα (το χειρότερο όλων είναι να οδηγηθεί στη δραχμή και στη χρεοκοπία, αφού λεηλατηθεί από τους δανειστές της τόσο η δημόσια, όσο και η ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων), οφείλει να ληφθεί επίσης υπ' όψιν - εάν δεν θέλουμε να βρεθούμε ξαφνικά προ απροόπτου.

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Με βάση τα παραπάνω υποθετικά σενάρια είναι εμφανές ότι, εάν προετοιμασθεί κανείς για το τελευταίο, θα περιορίσει σε μεγάλο βαθμό τις ζημίες του. Στα πλαίσια αυτά, γνωρίζοντας ότι τα κράτη δεν χρεοκοπούν όπως οι επιχειρήσεις (δεν «κλείνουν» δηλαδή και συνεχίζουν να πληρώνουν - η στάση πληρωμών αφορά κυρίως τα ομόλογα του δημοσίου), ότι δεν πρόκειται για τη συντέλεια του κόσμου, καθώς επίσης ότι κάποια στιγμή «η τάση αντιστρέφεται», η χώρα «αναρρώνει» και αρχίζει ξανά να αναπτύσσεται, έχουμε την άποψη πως η εξασφάλιση συνθηκών επιβίωσης, για το πρώτο χρονικό διάστημα, είναι ότι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε - τόσο όσον αφορά τις επιχειρήσεις, όσο και τα νοικοκυριά.

Ειδικά όσον αφορά τη διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων μας, προέχει η μείωση των δαπανών μας στις απόλυτα απαραίτητες, η εξασφάλιση του κεφαλαίου (όχι η αύξηση του), η διατήρηση των οφειλών μας, η μείωση των απαιτήσεων μας, καθώς επίσης η διασπορά του κινδύνου. Για παράδειγμα (όπως πάντα, εντελώς υποκειμενική τοποθέτηση, επιφυλασσόμενοι για την ορθότητα της),

(α) η ενοικίαση των ακινήτων, έστω και με πολύ μειωμένα ενοίκια, έτσι ώστε να καλύπτονται τα πάγια έξοδα τους και να μην χρειαστεί να πουληθούν στις εξευτελιστικές τιμές των περιόδων χρεοκοπίας (οι οποίες, αργά ή γρήγορα, περνούν - με την ανάπτυξη να ξεκινάει πρακτικά την επόμενη ημέρα της επίσημης χρεοκοπίας, όπου οι τιμές των ακινήτων ακολουθούν συνήθως τον πληθωρισμό),

(β) η διατήρηση μετρητών και σε άλλα νομίσματα (τα οποία δεν θα μετατρεπόταν υποχρεωτικά στο εθνικό νόμισμα, εάν διαλυόταν η Ευρωζώνη ή εάν οδηγείτο μονομερώς η χώρα εκτός Ευρώ),

(γ) η αγορά υποτιμημένων μετοχών εταιρειών με χαμηλά χρέη, σταθερή κερδοφορία και περιορισμένες απαιτήσεις προς τους πελάτες τους (όταν η οικονομία επανέρχεται, οι τιμές των υγιών εταιρειών αυξάνονται με εκρηκτικό ρυθμό - κατά το παράδειγμα της Αργεντινής),

(δ) η διατήρηση τραπεζικών λογαριασμών σε ανθεκτικές τράπεζες του εσωτερικού ή/και του εξωτερικού (δεν υπάρχει κανένας λόγος ύπαρξης μετρητών σε θυρίδες), με κάποιες «πρόχειρες» ρεζέρβες, για την περίπτωση που οι τράπεζες θα κλείσουν μερικές ημέρες (αλλαγή νομίσματος κλπ.) ή οι καταθέσεις μας θα δεσμευθούν (με τον περιορισμό των ποσών ανάληψης για κάποιο χρονικό διάστημα, όπως συνέβη στην Αργεντινή),

(ε) η παράταση των δανείων μας προς τις τράπεζες, σε συμφωνία φυσικά μαζί τους (ενδεχόμενη επιστροφή στο εθνικό νόμισμα θα ήταν υπέρ των οφειλετών και εις βάρος των δανειστών),

(στ) η έντονη προσπάθεια μείωσης των απαιτήσεων μας από τους πελάτες μας, έτσι ώστε να μας χρωστούν το δυνατόν λιγότερα, καθώς επίσης η μείωση των τιμών πώλησης - με στόχο τη διατήρηση του «μετρητοίς», υγιούς τζίρου, στον οποίο οφείλουμε να προσαρμόσουμε τις δαπάνες,

(ζ) η αξιοποίηση όλων των περιουσιακών μας στοιχείων (ιδιαίτερα των αγρών - το μέλλον ευρίσκεται στα τρόφιμα και στη γεωργία), αφού δεν πρέπει να διατηρούμε τίποτα ανεκμετάλλευτο, χωρίς έσοδα δηλαδή,

(η) η τοποθέτηση ενός μικρού μέρους των χρημάτων μας σε μέταλλα (χρυσός, ασήμι), σε φυσική μορφή κλπ.

Σε γενικές γραμμές λοιπόν, η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διασπορά του κινδύνου, με κριτήριο όχι την κερδοφορία, αλλά την επιβίωση και τη διατήρηση των περιουσιακών μας στοιχείων, έως τη στιγμή που θα περάσει η καταιγίδα, είναι μάλλον η καλύτερη «συνταγή» - γνωρίζοντας ότι τίποτα δεν διαρκεί τόσο όσο νομίζουμε, ενώ όλα περνούν αργά ή γρήγορα.

Δυστυχώς, για τους εργαζομένους χωρίς αποταμιεύσεις ή άλλα περιουσιακά στοιχεία (πόσο μάλλον για τους ανέργους, για τους οποίους η παραμονή στη ζώνη του Ευρώ, με πολιτικές λιτότητας που θα διευρύνουν συνεχώς την ανεργία, δεν είναι ότι καλύτερο), η στρατηγική επιβίωσης είναι μία πολύ δύσκολη διαδικασία.

Πόσο μάλλον όταν η αύξηση της ανεργίας αποτελεί σκόπιμη επιλογή των «μνημονιακών πολιτικών» (αφού διευκολύνει την «υποταγή» των συνδικάτων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και τον περιορισμό των αμοιβών), ενώ η μείωση των μισθών επιδεινώνει όχι μόνο τη θέση τους, αλλά και την οικονομική κατάσταση της χώρας - αφού δεν πρόκειται μέσω αυτών να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας, η οποία προϋποθέτει κυρίως επενδύσεις (ο δείκτης του εργατικού κόστους ανά προϊόν στην Ελλάδα είναι μόλις 1, όταν στη Γερμανία είναι 1,7 - δηλαδή, η ώρα εργασίας είναι κατά 70% ακριβότερη στη Γερμανία, χωρίς να μειώνει την ανταγωνιστικότητα της).

Η συμμετοχή των εργαζομένων στα κέρδη της επιχείρησης, η αυτοδιάθεση, η ομαδικότητα, ο μοντέρνος κεφαλαιουχικός εξοπλισμός, οι νέες μέθοδοι παραγωγής και διανομής, η σωστή χρηματοδότηση κλπ. αυξάνουν πολύ περισσότερο την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα, από το ύψος των μισθών - το οποίο οφείλει να είναι προσαρμοσμένο στο βιοτικό επίπεδο της εκάστοτε χώρας.

Κλείνοντας, οφείλουμε να προσθέσουμε ότι, η μετανάστευση επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τα φορολογικά έσοδα του δημοσίου (αφού περιορίζεται ο αριθμός των φορολογουμένων), ενώ δυσχεραίνει τις προοπτικές της χώρας - επειδή αυτοί που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν είναι συνήθως οι νέοι, οι μορφωμένοι, οι ικανοί και οι παραγωγικοί πολίτες.

Επίσης ότι, τυχόν αύξηση της τιμής του πετρελαίου (λόγω Ιράν κλπ.), θα ήταν υπέρ της παραγωγής στην Ευρώπη - αφού θα αυξάνονταν τα μεταφορικά από τις χώρες φθηνού εργατικού δυναμικού (Κίνα κλπ.), τα οποία συμμετέχουν σε μεγάλο βαθμό στην τιμή του παραγομένου προϊόντος (αν και θα ήταν αρνητικό για τη ναυτιλία).

Ήδη πολλές επιχειρήσεις, τόσο στις Η.Π.Α., όσο και στη Γερμανία, παράγουν πλέον στις χώρες τους - αποσυρόμενες από την Κίνα και την υπόλοιπη Ασία. Το γεγονός αυτό θα ωφελήσει μεσοπρόθεσμα τους εργαζομένους, αφού αργά ή γρήγοραθα περιορίσει την ανεργία, ενώ θα λειτουργήσει θετικά στη διαμόρφωση των μισθών - κάτι που συνηγορεί επί πλέον, στην επιλογή μίας ψύχραιμης στρατηγικής επιβίωσης, η οποία πρέπει απαραίτητα να συμπεριλαμβάνει και την αλληλεγγύη.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Τα πλεονεκτήματα της συμμετοχής της χώρας μας στην Ευρωζώνη ήταν κυρίως η ασφάλεια των συνόρων, η λήψη ευρωπαϊκών προγραμμάτων χρηματοδότησης, οι επιδοτήσεις, η δυνατότητα δανεισμού με χαμηλά επιτόκια, η διατήρηση του πληθωρισμού σε χαμηλά επίπεδα, καθώς επίσης η προστασία του νομίσματος από συναλλαγματικές επιθέσεις - οι οποίες θα είχαν σαν αποτέλεσμα τη ραγδαία υποτίμηση του. Φυσικά αρκετά από αυτά τα πλεονεκτήματα, όπως για παράδειγμα ο δανεισμός με χαμηλά επιτόκια, έχουν πλέον εκλείψει - ενώ η Πολιτική αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων.

Περαιτέρω, το βασικότερο μειονέκτημα της συμμετοχής μας ήταν η επιδρομή των ξένων πολυεθνικών, εμπορικών κυρίως, η οποία οδήγησε πολλές μικρομεσαίες Ελληνικές επιχειρήσεις στη χρεοκοπία - με εξαιρετικά δυσμενή αποτελέσματα τόσο για την απασχόληση, όσο και για τα έσοδα, καθώς επίσης για τις δαπάνες του δημοσίου (ανεργία).

Ειδικά όσον αφορά τα δημόσια έσοδα, η συνήθης φοροαποφυγή των πολυεθνικών (transfer pricing - μεταφορά ουσιαστικά των κερδών και μειωμένη φορολόγηση τους εκτός Ελλάδας) είχε σαν αποτέλεσμα τον περιορισμό της φορολογικής βάσης - γεγονός που οδήγησε την Ελλάδα στη συνεχή αύξηση των φορολογικών συντελεστών, καθώς επίσης σε διαρκώς νέους φόρους (με οδυνηρές συνέπειες για τις εγχώριες επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά).

Δυστυχώς οι Ελληνικές εταιρείες δεν μπόρεσαν να επεκταθούν ανάλογα στην Ευρώπη, έτσι ώστε να εξισορροπηθούν οι συνθήκες - με αποτέλεσμα αφενός μεν να μειώνονται τα δημόσια έσοδα, αφετέρου να κλείνουν η μία μετά την άλλη. Ταυτόχρονα, η βασισμένη στην κατανάλωση ανάπτυξη, ο εύκολος δανεισμός, τα υπερτιμημένα έργα υποδομής (από τα οποία κέρδισαν κυρίως οι ηγετικές δυνάμεις της Ευρωζώνης), οι πανάκριβοι Ολυμπιακοί αγώνες, οι τεράστιες εξοπλιστικές δαπάνες, η διαφθορά κλπ., ενέτειναν τα προβλήματα μας - για τα οποία φυσικά δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών.

Η «επιδρομή» των πολυεθνικών συνέβαλλε παράλληλα στην αποβιομηχανοποίηση της Ελλάδας, καθώς επίσης στο συνεχώς αυξανόμενο έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της - αφού οι εμπορικές αυτές εταιρείες (Lidl, Carrefour, Makro, Media Marktκλπ.), εισάγουν κυρίως τα προϊόντα τους είτε από τις «μητρικές» τους χώρες, είτε από άλλες, φθηνού εργατικού δυναμικού (Κίνα κλπ.). Επομένως, οι εισαγωγές αυξάνονταν, οι Ελληνικές βιομηχανίες αδυνατούσαν να ανταγωνιστούν τις τιμές, οι εξαγωγές μειώνονταν κλπ. - οπότε ο παραγωγικός ιστός της χώρας οδηγήθηκε σταδιακά στην απόλυτη καταστροφή.

Με κριτήριο τα παραπάνω, η λύση του προβλήματος της χώρας μας απαιτεί πολύ περισσότερα, από την εξασφάλιση της αποπληρωμής του δημοσίου χρέους - εάν επιθυμεί πράγματι να επιστρέψει στις αγορές, να πάψει να ευρίσκεται «στον ορό» της Τρόικας, καθώς επίσης να μην μετατραπεί σε γερμανική αποικία. Όπως έχουμε αναφέρει λοιπόν, απαιτούνται τα εξής:

(1) Χρηματοδότηση με επιτόκιο ΕΚΤ (1%), μακροπρόθεσμο διακανονισμό των δόσεων αποπληρωμής του χρέους (χρεολύσια) και εκδίωξη (εξόφληση) του ΔΝΤ.

(2) Παραγωγικές (όχι εμπορικές) επενδύσεις, στη βιομηχανία και στις υπηρεσίες, από χώρες της Ευρωζώνης (σχέδιο Μάρσαλ) - οπότε θα αυξηθούν οι εξαγωγές μας, παράλληλα με τη μείωση των εισαγωγών, λόγω μεγαλύτερης παραγωγής.

(3) Ανταγωνιστικό φορολογικό περιβάλλον, με κριτήριο τις γείτονες χώρες. Δεν είναι δυνατόν να απαιτείται φόρος εισοδήματος στην Ελλάδα της τάξης του 45%, όταν στα γειτονικά κράτη είναι 10-20%. Εάν δεν αλλάξει αμέσως η τακτική που μας έχει επιβληθεί, όχι μόνο δεν θα προσελκύσουμε επενδύσεις αλλά, αντίθετα, θα εγκαταλείψουν τη χώρα μας όλες οι εναπομείναντες παραγωγικές επιχειρήσεις.

(4) Συμμετοχή της ΕΕ στα εξοπλιστικά προγράμματα μας, καθώς επίσης σε αυτά της προστασίας των συνόρων μας από τη λαθρομετανάστευση - με την παράλληλη συμβολή της Ευρωζώνης στη διαχείριση του προβλήματος των λαθρομεταναστών που ευρίσκονται ήδη στην Ελλάδα.

(5) Αξιοποίηση του εξαιρετικά εκπαιδευμένου εργατικού δυναμικού της χώρας μας σε νέες επενδύσεις. Οι πλεονασματικές χώρες της ΕΕ πρέπει επιτέλους να καταλάβουν ότι, οφείλουν να επενδύουν στο ζωτικό χώρο τους - στην Ευρώπη δηλαδή και όχι στην Κίνα, στις Η.Π.Α., στη Βραζιλία ή αλλού.

(6) Ισοσκελισμένος προϋπολογισμός - δηλαδή, τα έξοδα μας να μην υπερβαίνουν τα έσοδα. Μείωση λοιπόν των περιττών δαπανών του δημοσίου, ει δυνατόν χωρίς απολύσεις και με επιλεκτικές μειώσεις μισθών, παράλληλα με την αύξηση της παραγωγικότητας των ΔΥ, μέχρι να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Διατήρηση τόσο των στρατηγικών, όσο και των κοινωφελών δημοσίων επιχειρήσεων, με την παράλληλη αναδιοργάνωση τους.

(7) Αναμόρφωση της δημόσιας διοίκησης, με στόχο την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας (διευκόλυνση στο άνοιγμα και κλείσιμο των επιχειρήσεων, σταθερό φορολογικό περιβάλλον, σταθερό οικονομικό πλαίσιο κλπ.), καθώς επίσης τον εξορθολογισμό του φορολογικού μηχανισμού.

(8) Καθοδήγηση και κίνητρα ανάπτυξης του ιδιωτικού τομέα, για να αυξηθεί το ΑΕΠ και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας (γεωργία, τουρισμός, ναυτιλία, διαδίκτυο, λοιπές υπηρεσίες).

(9) Περιορισμός των ελλειμμάτων στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών. Ειδικά το εμπορικό μας ισοζύγιο, αν και βελτιώθηκε το 2010, παρέμεινε αρνητικό - στο -8,6% σε σχέση με το 2009, χωρίς τα πετρελαιοειδή. Αν και δεν είναι θετικό, ο ισχυρισμός πολλών σε σχέση με το ότι η χώρα μας δεν παράγει τίποτα, είναι εντελώς εσφαλμένος - αφού οι εισαγωγές μας, ύψους 33.786,4 εκ. € το 2010, ήταν της τάξης του 15,5% του ΑΕΠ μας.

Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της κατανάλωσης καλύπτεται από προϊόντα που παράγονται εντός Ελλάδας - πόσο μάλλον εάν προσθέσουμε τις εξαγωγές, ύψους 14.529 εκ. € (έλλειμμα 2010 19.257,50 εκ. €). Δυστυχώς οι εισαγωγές καυσίμων και λοιπών πετρελαιοειδών επιδεινώνει τα μεγέθη μας - κάτι που ίσως μελλοντικά αντιμετωπισθεί, με τη βοήθεια της εκμετάλλευσης του υπογείου πλούτου της χώρας μας.

(10) Καταπολέμηση της φοροαποφυγής των πολυεθνικών (με ειδικό φόρο επί του τζίρου) - παράλληλα με την εγκατάσταση ενός λειτουργικού Κράτους Δικαίου, καθώς επίσης με τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων από τη Γερμανία (περί τα 90 δις € συν τους τόκους - ενδεχομένως έως και 560 δις €).

Ολοκληρώνοντας, θεωρούμε πως το μεγαλύτερο πρόβλημα μίας χώρας είναι η ανεργία η οποία, εκτός του ότι κοστίζει στο κράτος περί τα 400 εκ. ανά 1%, εξαθλιώνει ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων. Έχουμε την άποψη λοιπόν ότι δεν είναι εύλογη η ανακοίνωση συνεχώς νέων μέτρων από μίακυβέρνηση, τα οποία «εξακοντίζουν» την ανεργία σε ποσοστά άνω του 20% - πόσο μάλλον αφού ο προϋπολογισμός επιβαρύνεται με τα ποσά που αναφέραμε (συνολικά πάνω από 4 δις €).

Σε κάθε περίπτωση, δεν θα ήταν σκόπιμο να επικρατήσει και στην Ελλάδα η νεοφιλελεύθερηαντιμετώπιση, με βάση την οποία (άρθρο μας) "οι νέοι καπετάνιοι του υπερωκεανίου ρίχνουν έναν μεγάλο αριθμό ταξιδιωτών στη θάλασσα, για να μπορέσει το καράβι να συνεχίσει το δρόμο του με τους υπόλοιπους".

Εάν λοιπόν δεν επιλυθούν τα προβλήματα μας, εάν δηλαδή η κυβέρνηση δεν τα καταφέρει, καθώς επίσης εάν η ΕΕ συνεχίσει να μας αρνείται τα εκ μέρους της απαιτούμενα, τότε είναι καλύτερα να επιλεχθεί αμέσως η στάση (αναβολή) πληρωμών - έτσι ώστε να εξασφαλισθεί ο απαραίτητος χρόνος, εντός του οποίου θα μπορούσαμε να διαπραγματευθούμε, σωστά και μεθοδικά, το μέλλον της χώρας μας, η οποία πρέπει να παραμείνει ελεύθερη και δημοκρατική (άρθρο μας).

Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)
Αθήνα, 14. Ιανουαρίου 2012
viliardos@kbanalysis.com

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...