Donnerstag, 12. Dezember 2013

Σταλινικοί – Χιτλερικοί και νεοφιλελεύθεροι ή η Ιστορία και οι παραχαράκτες της.


Η Ιστορία είναι αυθύπαρκτη, δεν περιμένει τον ιστορικό για να περιγραφεί και δεν μπορεί να είναι αφήγημα στηριγμένο στην ιδεολογία του αφηγητή, γιατί τότε γίνεται παραχάραξή της. Δυστυχώς, μια μερίδα ιστορικών στην Ελλάδα, αλλά και στην αλλοδαπή αφήνουν την ιδεολογία τους να ερμηνεύει γεγονότα και αν δεν τους ταιριάζουν, τότε δεν αλλάζουν την ιδεολογία τους, αλλά τα γεγονότα.

Από όλες τις Ιστορίες που γράφονται και γράφτηκαν μέχρι σήμερα, πολλές είναι απλώς ιστορίες, πολλές είναι Ιστορίες και πάρα πολλές είναι ψευτιές και παραχαράξεις. Ψευτιές και λοβιτούρες που γράφονται είτε από άγνοια είτε για κάποιον λόγο!

Ο Χίτλερ, στον «αγώνα» του έγραφε ότι η καλύτερη προπαγάνδα είναι αυτή που κάνει χρήση πολύ μεγάλου ψέματος. Τόσο μεγάλου που σε κανέναν να μην περνάει από το μυαλό ότι μπορεί να είναι ψέμα.

Όταν λοιπόν μία μερίδα των ιστορικών μας διατείνεται ότι δεν υπήρξε ποτέ κρυφό σχολειό, παρότι το τραγούδησε ο λαός, το ζωγράφισε ο Λύτρας και τεκμαίρεται από εκατοντάδες πηγές άμεσα και έμμεσα,

Όταν τη Μεγάλη σφαγή της Σμύρνης ονομάζουν συνωστισμό,

Όταν γράφουν ότι οι Σουλιώτισσες δεν έπεσαν στον γκρεμό για να μην σκλαβωθούν στον Πασά, αλλά παραπάτησαν μέσα στη σύγχυση της μάχης,



Όταν διατείνονται ότι οι Έλληνες την εποχή της Τουρκοκρατίας ήταν αμόρφωτοι όχι γιατί τους πλάκωνε η σκλαβιά και τους έσκιαζε η φοβέρα, αλλά επειδή ήταν γεωργοί, οπότε δεν χρειάζονταν να ξέρουν γράμματα, αγνοώντας προκλητικά ότι οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν κατεξοχήν γεωργοί,

Όταν λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά και ακόμα περισσότερα –η λίστα είναι ατέλειωτη – τότε δεν δικαιούται κάποιος να πει ότι αυτοί οι ιστορικοί ακολουθούν κατά γράμμα ακούσια ή εκούσια την χιτλερική ιδεολογία;

Πιστεύω ότι το υπέρτατο καθήκον του ιστορικού είναι να γράφει Ιστορία, με άλλα λόγια να επιχειρήσει να αφηγηθεί σε ενιαία και ρέουσα συνέχεια τα μεγαλύτερα γεγονότα και κινήματα που αναστάτωσαν τις ανθρώπινες τύχες. (1)

Αν ο Έλληνας έψαχνε στην δική του Ιστορία να αναδείξει αυτά τα γεγονότα που αναστάτωσαν τις ανθρώπινες τύχες, τότε το μελάνι που θα κατανάλωνε για να την γράψει θα γέμιζε έναν ποταμό μεγαλύτερο και από τον Γάγγη και τον Αμαζόνα μαζί. Και θα ήταν ένα ποτάμι γεμάτο πιο πολύ με δάκρυα αίματος παρά με δόξα ή μάλλον πιο πολύ με δόξα παρά με δάκρυα αίματος.

Αυτό το ποτάμι κάποιοι σημερινοί ιστοριογράφοι , εντός και εκτός Ελλάδας προσπαθούν με νύχια και με δόντια, λες και κάποιοι τους έχουν τάξει το χάρισμα του Μίδα, να το μετατρέψουν σε έναν ξεροπόταμο, που δεν μπορεί να ξεπλύνει κανέναν μεγάλο πόνο, αλλά ούτε να πάρει στην διάβα του και στην ροή του τα διάφορα σκουπίδια της εποχής μας που συνωστίζονται στις δύο του όχθες και αυξάνονται με δραματικούς ρυθμούς.

Εμείς οι Έλληνες ήμασταν πολλοί περήφανοι για τον εαυτό μας. Σίγουρα όλοι οι λαοί έχουν έναν βαθμό αυτοεκτίμησης, αλλά σε μας ήταν και θα παραμείνει – ελπίζω - πολύ μεγάλος. Αυτή η αυτοεκτίμηση ξεκινάει από πολύ παλιά. Ο Περικλής ήταν ίσως ο πρώτος που το εξέφρασε με τόση σαφήνεια. Εμείς είμαστε καλύτεροι από τους προγόνους μας και τα παιδιά μας θα είναι καλύτερα από μας. Καταλυτική ρήση που βάζει τον χρόνο για πρώτη φορά σε γραμμική τροχιά και όχι σε κυκλική, που ήταν αντιληπτός στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία.

Στη Βυζαντινή εποχή, τόσο ο λαός όσο και οι Βασιλιάδες και οι αρχηγοί της εκκλησίας είχαν αίσθηση της δύναμης τους όχι μόνο της στρατιωτικής, αλλά και της πνευματικής. Η Αίγλη και η Δόξα του Βυζαντίου ήταν ζηλευτή σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο. Όταν ο βασιλιάς των Γερμανών Οθων ο Στ’ ζήτησε μια πριγκίπισσα από το Βυζάντιο για σύζυγο, οι Βυζαντινοί παρότι του προσέφεραν φιλοξενία αρμόζουσα της θέσης του, τον χλεύασαν.

Ε, όχι και να δώσουμε μια δική μας σε βαρβάρους!

Ο καθηγητής Φαίδων Μαλιγκούδης θεωρεί το μίσος των Γερμανών εναντίων μας, ότι πηγάζει από την τότε μεγάλη προσβολή που τους κάναμε.

Αυτή η λαμπρή Αυτοκρατορία μετά από 1123 χρόνια έφτασε στο τέλος της. Το σόκ της Άλωσης ήταν τόσο μεγάλο για τον Ελληνισμό αλλά και για τον χριστιανισμό της Ανατολής γενικότερα, που ήταν σαν η δόξα του κυρίου να ξαπόλησε το μοιραίο κεραυνό του τρομερού γοργού σπαθιού του (2)  επάνω στα κεφάλια μας.

Η Δύση, στα χρόνια που ακολουθούν την Άλωση θα αφήσει το πάθος της για κατακτήσεις να εκδηλωθεί αχαλίνωτα. Ο παλιός κόσμος έκλεισε. Ο Τούρκος θα εγκατασταθεί στο κέντρο της λαμπρής Ανατολής που θα την μετατρέψει από σύμβολο πολιτισμού σε μια απέραντη θάλασσα βαρβαρότητας.

Αυτή η Δύση, 50 χρόνια αργότερα, θα ανοίξει άλλους ποταμούς αίματος στην άλλη άκρη της γης. Θα φτάσει σε τόπους ειρήνης και θα τους μετατρέψει σε τόπους πολέμου και τρόμου. Θα εξολοθρεύσει 85 εκατομμύρια αθώους αυτόχθονες και θα ξεριζώσει πάνω από 35 εκατομμύρια από τις ευτυχισμένες εστίες τους της Αφρικής, για να τους σύρει δούλους σ αυτήν την άλλη άκρη του πλανήτη .

Για μας εδώ, ο χρόνος θα σταματήσει ακριβώς στο απόγειο της πνευματικής μας Αναγέννησης. Τα σχολεία μας θα κλείσουν, τα σπίτια μας δεν θα συμβάλουν πια στην προστασία μας, αφού ο κατακτητής θα εισβάλει για να κλέβει, να ληστεύει, να σκοτώνει, να βιάζει, να αρπάζει παιδιά για να τα κάνει με το ζόρι στρατιώτες του.

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι η τότε μεγαλοπρέπεια του Έλληνα τραυματίστηκε σε τέτοιο βαθμό, που μια μερίδα της διανόησης άρχισε να αλληθωρίζει προς την Δύση, την οποία έντυσε με ψεύτικα στολίδια μεγαλοσύνης και την ταύτισε με την εικόνα της αγαθής αλήθειας.

Στις 29 Μαΐου του 1453, ένας Πολιτισμός σαρώθηκε αμετάκλητα. Είχε αφήσει μια ένδοξη κληρονομιά στα Γράμματα και την Τέχνη. Είχε βγάλει χώρες ολόκληρες από την βαρβαρότητα και είχε δώσει σε άλλες την εκλέπτυνση των ηθών. Η δύναμή του και η ευφυΐα του προστάτεψαν πολλούς αιώνες την Χριστιανοσύνη. Για έντεκα αιώνες η Κωνσταντινούπολη ήταν το κέντρο ενός κόσμου φωτός».
Ἡ Κωνσταντινούπολις έγινε η έδρα της θηριωδίας, της αμάθειας, της μεγαλόπρεπης ακαλαισθησίας. (3)


Ωστόσο μπορεί κανείς να ισχυριστεί σήμερα ότι ένας μεγάλος ιστορικός λαός σωπαίνει δραματικά για 400 χρόνια; Η απάντηση είναι αρνητική. Εμείς οι Έλληνες δεν σταματήσαμε από την επομένη κιόλας της Άλωσης να αγωνιζόμαστε για την απελευθέρωσή μας.

Και παρά ταύτα υπάρχουν σήμερα ιστορικοί που υποστηρίζουν και διαλαλούν ότι μείναμε μονιασμένοι και αγαπημένοι με τους καταπιεστές μας, 400 χρόνια και ψάχνουν να βρουν τι είναι εκείνο που έκανε τον γείτονα να κάνει πόλεμο με τον γείτονα  (4)

Δεν είναι όμως αυτός ο μοναδικός λόγος που θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει χιτλερικούς τους εμπνευστές της νέας ιστορίας του Ελληνικού Έθνους.

Οι ίδιοι αυτοί ιστορικοί, θέλουν να μας πείσουν ότι εμείς οι σημερινοί Έλληνες δεν έχουμε καμία σχέση με την Αρχαία Ελλάδα, γιατί στις φλέβες μας δεν τρέχει καθόλου ελληνικό αίμα!

Μια θεωρία που πρώτος ξεφούρνισε ο γνωστός Γερμανός Φαλμεράγιερ. Αυτό μπορεί να είναι σωστό, αλλά η συνέχεια ενός Έθνους δεν είναι φυλετικό ζήτημα! Φυλετικά ζητήματα βάζουν μόνο οι ρατσιστές! Επομένως και εδώ, προκειμένου να υποστηρίξουν την θέση τους οι ιστορικοί της συμφοράς μας, πέφτουν σε παραπτώματα ρατσιστικά.

******************************
(1) Ράνσιμαν, Οι σταυροφορίες
(2) Ο Θούριος της Δημοκρατίας
(3) Ράνσιμαν, ο βυζαντινός πολιτισμός
(4) Βερέμης,  ΣΚΑΪ

Montag, 25. November 2013

Φαίδων Μαλιγκούδης: Σλάβοι στην Μεσαιωνική Ελλάδα

Ο εξαίρετος καθηγητής Φαίδων Μαλιγκούδης, ο οποίος σε μένα είναι γνωστός από το μαγικό του Μπλόγκ Insomnia εξέδωσε ένα ιστορικό βιβλίο που σίγουρα συμπληρώνει την εικόνα που έχουμε για τους βαλκάνιους γείτονες μας. Οι Σλάβοι έπαιξαν έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Στην μακρά ιστορική μας γειτνίαση, από τον 6ον αιώνα ξεκινώντας, πότε πολέμησαν στο πλευρό μας και πότε εναντίον μας, με πρώτους μεγαλύτερους εχθρούς μας, τους Βούλγαρους.

Ωστόσο, η μεγαλύτερη επιτυχία του Βυζαντίου ήταν ο εκχριστιανισμός τους. Αν αυτό δεν είχε γίνει, τότε θα ήμασταν περικυκλωμένοι από Μουσουλμάνους, αλλά και η Ευρώπη είναι αμφίβολο αν θα είχε επιζήσει χριστιανικά.

Η νίκη κατά των Αράβων και ο εκχριστιανισμός
 

των Σλάβων είναι τα πιο σημαντικά γεγονότα της Ευρωπαϊκής ιστορίας. Χωρίς αυτά τα δύο η Ευρώπη σήμερα θα ήταν Σαουδική Αραβία στην καλύτερη περίπτωση και Πακιστάν στην χειρότερη.

Το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει, αλλά θα το κάνω μόλις τελειώσω την ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που μόλις έχω αρχίσει.

Η ιστορία είναι χρήσιμη, γιατί μας δείχνει τον δρόμο για τα δύσκολα.

Οι θεσσαλονικείς θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν την πρώτη παρουσίαση του Βιβλίου την Πέμπτη στις 19 Δεκεμβρίου στην αίθουσα εκδηλώσεων της Εταιρείας των Μακεδονικών Σπουδών και εμείς οι Αθηναίοι στα μέσα Ιανουαρίου.

Sonntag, 24. November 2013

Eιδική συνοδική επιτροπή πολιτιστικής ταυτότητος

Η "ειδική συνοδική επιτροπή πολιτιστικής ταυτότητος" έχει προγραμματίσει 10 επιστημονικά ετήσια συνέδρια με θέμα "Η Ελληνική Επανάσταση του 1821"  ενόψει του εορτασμού των 200 χρόνων το 2021.
Το πρώτο συνέδριο , το 2012, είχε ένα μέρος του αέρα εκείνης της θύελλας, που συντάραξε τον τότε κόσμο και χάρισε στις δικές μας γενιές την Ελευθερία και την Αξιοπρέπεια.

Ο Γ. Καραμπελιάς μπροστά
από μια θαυμάσια
 εικόνα της εβδόμης οικουμενικής Συνόδου.
Αυτής που αναστήλωσε τις εικόνες.
Το  φετινό συνέδριο με θέμα «Η ζωή των υποδούλων Ελλήνων επί Τουρκοκρατίας . Καταπίεση – Κοινοτισμός – Παιδεία» είχε  χάσει την λάμψη του προηγούμενου.
«Επιστημονικές» διαλέξεις (έτσι λέμε εδώ στην χώρα μας την παραποίηση)  ψυχρές και ανούσιες, από εκείνες που γράφονται κατά εκατοντάδες ή χιλιάδες, όπου δεν θα βρει κανείς πολλά ψέματα, αλλά που δεν θα πάρει καμία απολύτως γεύση για την ζωή των υπόδουλων Ελλήνων.
Σε κάποια μάλιστα από τις ανακοινώσεις ελέχθη  κάτι περί της κατάληψης της Κωνσταντινούπολης από τους Έλληνες , αντί του ορθού απελευθέρωσης.
Μας  είπαν πολλά σπουδαία  για το εμπόριο εκείνης της εποχής, χωρίς να εξηγούν ότι ήταν το μόνο που μπορούσε να κάνει ο υπόδουλος. Οι Έλληνες έχουν ροπή προς το εμπόριο μας διαφώτιζε κάποια σύνεδρος. Αστεία πράγματα δηλαδή. Δεν βλέπετε σήμερα ποιοι κρατούν το εμπόριο στα χέρια τους; Όλοι Έλληνες είναι! 
Τα ίδια ελέχθησαν και για την Ναυτιλία.
Δεν άκουσα για τα  προνόμια που είχαν οι Γάλλοι και  οι Εγγλέζοι έναντι των Γραικών, οπότε  κάθε άλλη παραγωγική διαδικασία ήταν εν τοις πράγμασι καταδικασμένη.
Ακούστηκε η ευημερία της Μοσχόπολης, αλλά όχι και η κατάρρευσή της, η οποία οφείλεται αποκλειστικά στον τουρκικό ζυγό.
Ούτε τονίστηκε η ανισονομία μεταξύ Τούρκων και Γραικών. Ελέχθη, με αφορμή κάποιου παραδείγματος, αλλά επιστημονικά  (εδώ χωρίς εισαγωγικά) δεδομένα δεν έφεραν, ίσως για να μην γίνει φανερή η αλήθεια.
Βέβαια υπήρξαν και διαλέξεις έξω από αυτό το πνεύμα αλλά ήταν μικρή μειοψηφία.  Σ’ αυτήν σίγουρα ανήκει η διάλεξη του Γιώργου του Καραμπελιά, πώς θα μπορούσε να ήταν αλλιώς, αλλά και κάποιες άλλες, δεν τις αναφέρω γιατί μπορεί να αδικήσω κάποιον άλλον που μου διαφεύγει.
Απογοητευτική, σεβασμιότατε Ιγνάτιε.
Έφυγα απογοητευμένη, και μια  φωνή, που ξεκίναγε από μια αθεΐα φονταμενταλιστικής υφής  μου έλεγε χαιρέκακα: Εμ,  τι περίμενες για; Αυτή είναι η  Εκκλησία! Καλά να πάθεις!  

Να ελπίζω η επόμενη να είναι καλύτερη;  Ίσως να έχουν αλλάξει κάποια πράγματα στην πατρίδα μας, ώστε  αυτή η εθνική μειοδοσία σε όλα τα επίπεδα να μειωθεί και να δούμε  ανατροπές που θα μας εκπλήξουν ευχάριστα.  Γιατί τρέφω τέτοιες φρούδες ελπίδες, θα με ρωτήσει κάποιος. Γιατί δεν πάει άλλο ρε παιδιά. Δεν πάει πιο κάτω!

Freitag, 22. November 2013

Καμπανάκι για τον Θαλάσσιο Τουρισμό

Ο Νεοωθωμανισμός καλά κρατεί! Η Τουρκία χάνει την Κουρδία και για αντάλλαγμα θα πάρει την Ελλάδα. Αυτό ήταν εξ αρχής το σχέδιο. Ποιός ενδιαφέρεται σήμερα για την Πατρίδα έτσι που μας κατάντησαν. Μόνο την τσέπη μας που αδειάζει κοιτάμε. Όλα τα υπόλοιπα χάνονται στην θολούρα της φτώχειας μας. Διαβάστε ο παρακάτω Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ της Τρίτης 12.11.2013 και θα καταλάβετε.

«Καμπανάκι για το θαλάσσιο τουρισμό»


της Αγγέλας Ταβιανάτου*
Το Νομοσχέδιο Βαρβιτσιώτη για τον θαλάσσιο τουρισμό.

«Ξέρω ότι σε μια ηττημένη και καταστραμμένη χώρα όλα καταρρέουν: οι περιούσιες, οι τιμές,η εργασία, η απασχόληση, η ελευθερία, όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Εκείνο που δεν ξέρω είναι πότε δώσαμε Μάχη


Εδώ στην Ελλάδα μας, στην χώρα που δοκιμάζεται σήμερα με τον πιο σκληρό και απάνθρωπο τρόπο, ο κάθε υπουργός, ακόμα και σήμερα που θα έπρεπε να συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις του στο να ξεπεράσουμε αυτήν την δολοφονική συγκυρία, θεωρεί ως ύψιστο καθήκον του να φέρει έναν νέον Νόμο στην Βουλή.

Νομίζει ότι αυτός θα τον περάσει στην αθανασία και θα γλυτώσει από την μοίρα κάθε θνητού που είναι η λήθη. Φιλοσοφώ , γιατί όταν ένα καράβι είναι έτοιμο να τσακιστεί στα βράχια και ο καπετάνιος του δεν μπορεί πια να το κουμαντάρει, τότε το πλήρωμα το ρίχνει στις προσευχές, στις μαγκανίες και στην φιλοσοφία.

Το ίδιο και γω. Δραστηριοποιούμαι στον θαλάσσιο τουρισμό από το οργουελικό έτος 1984. Οφείλω να ομολογήσω ότι ο καλύτερος Νόμος ήταν αυτός του Παπαδόγγονα. Ένας Νόμος απλός, σαφής, ολίγων μόνο σελίδων. Με αυτόν τον Νόμο το γιώτινγκ άνθισε και θέριεψε. Τα πλοία στις ένδοξες δεκαετία του 80 και του 90 πολλαπλασιάστηκαν και γέμισαν τις θάλασσες και τις Μαρίνες. Το κράτος μας , άρχισε να μας κοιτάει ζηλόφθονα. Έπρεπε να μας γονατίσει. Κατέβαλε πολλές φιλότιμες προσπάθειες. Ο ΕΟΤ αύξησε τα τέλη ελλιμενισμού τόσο πολύ που άδειασαν οι Μαρίνες. Τώρα είναι αγορασμένες από Τούρκικες εταιρείες που δηλώνουν πολύ περήφανες για το απόκτημά τους.

Τον Νόμο του Παπαδόγγονα, τον 438 τον αντικατέστησε ο νόμος Σουμάκη, ο οποίος αποφάσισε να εισάγει ορισμούς. Μας διαφώτιζε γράφοντας ότι «Ένα πλοίο ιστιοπλοϊκό είναι ένα πλοίο που έχει ως μέσο πρόωσης τα ιστία και μπορεί να φέρει και βοηθητική μηχανή». Άντε να εξηγήσεις σε κάποιον ότι μια μηχανή 80 άλογα σε πλοίο 14 μέτρων δεν είναι βοηθητική, αλλά δεύτερο μέσο πρόωσης, που είναι απαραίτητο για μανούβρες στα λιμάνια και για πλόες υπό ταχύτητα ανέμου κάτω των 2-3Bf. Ο ναυπηγός, λοιπόν, του ΥΕΝ που όρισε τις συνθήκες που προσδιορίζουν ένα ιστιοπλοϊκό πλοίο, τα κατάφερε να κατηγοριοποιήσει ΟΛΑ – ναι όλα – τα πλοία σε μηχανοκίνητα.

Το ιστιοπλοϊκό εξαφανίστηκε. Εσύ δηλαδή που έβλεπες μπροστά σου ένα πλοίο με ένα κατάρτι ψηλότερο από την απέναντι πολυκατοικία, σκεφτόσουν ένα ιστιοπλοϊκό πλοίο, αλλά το ΥΕΝ το έβλεπε σαν μηχανοκίνητο.

Τα μπάλωσαν κάπως, έκαναν τα στραβά μάτια και ο Ελληνικός Νηογνώμων με μαγείες και με μαγειρέματα, ξανάφερε τα πλοία στην προτέρα κατάσταση. Δηλαδή είπαμε τα σύκα – σύκα και τα ιστιοπλοϊκά σκάφη – ιστιοπλοϊκά σκάφη. Μεγάλη πρόοδος!

Μετά ήρθε η κρίση. Με την κρίση, πολλά πλοία δεν κατάφεραν να συμπληρώσουν τις προβλεπόμενες από τον Νόμο ημέρες ναύλωση (1) και έτσι από το καθεστώς «επαγγελματικό» εξέπεσαν σε « ιδιωτικό». Η έκπτωση από τον παράδεισο του επαγγελματικού, συνοδεύτηκε με άρση της Επαγγελματικής Άδειας, που σημαίνει άμεση καταβολή του ΦΠΑ επί της αξίας του πλοίου. Δηλαδή, όχι μόνο βλέπαμε με πόνο τα πλοία μας δεμένα στο ντόκο, αλλά έπρεπε να τιμωρηθούμε γι αυτό. Και η τιμωρία δεν σταματάει στην πληρωμή κάποιων δεκάδων χιλιάδων Ευρώ, αλλά καθόσον το ιδιωτικό πλοίο έχει και υψηλό τεκμήριο διαβίωσης, συνοδεύτηκε με απαίτηση καταβολής φόρου πολυτελείας. Καταβολή λοιπόν απίστευτων ποσών για φόρο πολυτελούς διαβίωσης, παρότι το πλοίο δεν έλυσε ούτε μια μέρα για ταξιδάκι αναψυχής του πλοιοκτήτη, αφού ο ίδιος δεν είχε φράγκο ούτε για το πετρέλαιο.

Καμία μέριμνα από πλευράς του ΥΕΝ, για την εξαιρετικά δυσμενή κατάσταση στον θαλάσσιο τουρισμό, ώστε να αποφευχθούν τέτοια δραματικά γεγονότα.

Ετσι, όσοι δεν είχαμε μεγάλα χρέη στις τράπεζες πορευτήκαμε κουτσά – στραβά. Όσοι είχαμε χρέη χάσαμε τα πλοία τους. Τα πήρε η Τράπεζα, αλλά μην φανταστείτε ότι αυτή πλούτισε. Απλώς φορτώθηκε μια περιουσία που χρειάζεται άλλη μία για να την συντηρεί, αφού κανένας δεν ενδιαφέρεται να την αποκτήσει έστω και μισοτιμής ή και ακόμα παρακάτω.

Πού βρισκόμαστε σήμερα; Οι κρατήσεις για το 2014 πάνε, σχετικά και σε σύγκριση με άλλους κλάδους που έχουν ξεψυχήσει, καλά. Τα πλοία σταμάτησαν να πολλαπλασιάζονται άναρχα, οπότε παρουσιάζουν μια καλύτερη πληρότητα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι φτάσαμε σε ανεχτά επίπεδα πληρότητας. Οι τουριστικοί επισκέπτες έχουν μειωθεί αισθητά, αγγίζοντας εφέτος το ποσοστό των -30%, ενώ το 2012 ήταν πολύ χαμηλότερο. Θα είχαμε καταποντιστεί στα βαθειά νερά του Αιγαίου, αλλά μας έσωσαν οι τουριστικοί επισκέπτες από την Ρωσία και τις πρώην Ανατολικές χώρες, Πολωνία, Ουκρανία, Τσεχοσλοβακία.

Και ενώ περάσαμε τον κάβο και πορευόμαστε με αισιοδοξία προσπαθώντας να μπαλώσουμε τις ζημιές μας, μας προμηνύεται άλλη συμφορά!

Το Νομοσχέδιο Βαρβιτσιώτη ή όπως λέμε ο τυφώνας Κριστιάν!

Είναι ένας Νόμος 25 σελίδων και όπως είθισται ξεκινάει και αυτός με ορισμούς. Μεγάλο σκάφος, μικρό πλοίο, όλα ανάκατα, αλλά δεν πειράζει αφού τα ορίζουμε και τα βαφτίζουμε πάμε παρακάτω. Κάτι είναι κι αυτό! Ωστόσο, θα συμβούλευα τον κ. Βαρβιτσιώτη, να αποφεύγει την ονοματολογία «σκάφος» γιατί στα έγγραφα του Υπουργείου του δεν θα το βρεί αυτό το όνομα πουθενά. Χαριτωμένος νεολογισμός είναι και η λέξη καταχωρίζω, αντί του καταχωρώ. Ε, τι να κάνουμε, η ελληνική γλώσσα είναι κομμάτι δύσκολο για τους υπουργούς μας. Αν και νομίζω ότι ευφυώς διαπράττουν τέτοιους βαρβαρισμούς, προκειμένου να μην θυμώνουμε με το περιεχόμενο, αλλά με την μορφή. Πάλι θα φιλοσοφήσω, επειδή θυμήθηκα τον Einstein που έλεγε πάνω κάτω: «ό, τι είναι άσχημο είναι και λάθος».

Αλλά ας προσγειωθούμε στην σημερινή πραγματικότητα.

Τα έσοδα των πλοίων αναψυχής έχουν πέσει δραματικά, λόγω υψηλού ανταγωνισμού, με άλλα λόγια γίναμε πολλοί και οι μέρες μίσθωσης έχουν πέσει και αυτές σε δραματικά επίπεδα.

Από το 1984, που δραστηριοποιούμαι στον θαλάσσιο τουρισμό ως πλοιοκτήτρια πλοίων αναψυχής, εφέτος για πρώτη φορά, παρότι ήταν μια καλύτερη χρονιά από πέρυσι, έμειναν πολλά πλοία για όλον τον μήνα Αύγουστο ξενοίκιαστα. Οφείλεται στο γεγονός ότι οι Ιταλοί που έρχονται κυρίως τον Αύγουστο, εφέτος επέλεξαν την αποχή, προφανώς λόγω κρίσης. Αλλά και οι Γερμανοί δεν έρχονται πια με την ίδια συχνότητα, οπότε και τα άκρα μας έμεινα άπραγα. Οι Γερμανοί έρχονται Μάρτη - Απρίλη ή Οκτώβρη – Νοέμβρη.

Επομένως, η ζήτηση είναι μικρότερη της προσφοράς. Τι κάνει ο καλός νοικοκύρης σε τέτοιες περιπτώσεις; Σταματά να αγοράζει. Όντως, οι πωλήσεις νέων πλοίων, έχουν ομοίως καταποντιστεί.

Και ενώ αυτή είναι η αλήθεια, ο Υπουργός θέλει με το ζόρι να αυξήσει τον αριθμό των πλοίων. Πώς;

Με δύο τρόπους:

1. Ανοίγει τα σύνορα και σε πλοία με σημαία ξένης χώρας εκτός των χωρών της ΕΕ, δηλαδή στην Τουρκία.

2. Επιτρέπει και τον ιδιώτη να επιδίδεται στην εκμετάλλευση του ιδιωτικού του πλοίου.

Με το δεύτερο, εγώ προσωπικά δεν θα είχα αντίρρηση. Επειδή πιστεύω ότι όταν κάποιος έχει ένα ιδιωτικό πλοίο δεν θέλει να δει ναυλωτές να του χαλούν τη μόστρα. Εξ άλλου ο λόγος που κάποιος θα ήθελε ένα πλοίο ιδιωτικό να το εγγράψει στην κατηγορία των επαγγελματικών το πράττει προκειμένου να γλυτώσει τον ΦΠΑ και να πληρώνει μειωμένα τέλη ελλιμενισμού. Στην περίπτωση αυτή και τα δύο είναι ανεφάρμοστα. Τον ΦΠΑ τον έχει πληρώσει και τα λιμανιάτικα μάλλον δεν θα τα γλυτώσει, αφού η μαρίνα Φλοίσβου τα έχει ήδη καταργήσει και η μαρίνα Ζέα ομοίως. Επομένων προς τι το δώρον; Άσε που οι πιο πολλοί Έλληνες πλοιοκτήτες μεγάλων πλοίων τα έχουν υπό ξένη σημαία, προφανώς χώρας εκτός ΕΕ. Ωστόσο είναι δεοντολογικό λάθος Εάν ο ιδιώτης πλοιοκτήτης μπορεί να νοικιάζει το πλοίο του, τότε γιατί να μην μετατρέψουν όλοι οι Έλληνες τα αυτοκίνητά τους σε ταξί ή τα σπίτια τους σε ξενοδοχεία;

Αλλά το πρώτο προς τι;

Αφού πουλήσαμε τις μαρίνες μας σε τούρκους, τώρα λέμε να τους δώσουμε και το δικαίωμα να ναυλώνουν τα πλοία τους εδώ στην Ελλάδα. Ο λόγος είναι πρόδηλος. Οι μαρίνες που αγοράστηκαν από την τουρκική Ντογκάν είναι σχετικά άδειες. Όταν όμως θα επιτρέπεται σε πλοία με τούρκικο νηολόγιο να εκτελούν τουριστικούς πλόες στην Ελλάδα, τότε θα γεμίσουν. Οι Τούρκοι που έχουν υψηλή εθνική συνείδηση σε αντίθεση με μας, θα παρέχουν στα τουρκικά πλοία μειωμένο τιμολόγιο ελλιμενισμού. Μετά από την ολοκλήρωση του τουρκικού σχεδίου που προωθεί το ελληνικό ΥΕΝ, είναι επόμενο και αυτονόητο: Το ελληνικό γιώτινγκ θα σβήσει.
Η Τουρκία, με το χέρι του έλληνα υπουργού, μας έκανε κίνηση Ρουά-Ματ!

Όχι μόνο έχει κατακλύσει τα νησιά των Δωδεκανήσων, αλλά επιδιώκει να μεταφερθεί και στον Αργοσαρωνικό και στο Ιόνιο. Η Τουρκία έχει πολιτική και βάζει στόχους. Σήμερα ο κ. Βαρβιτσιώτης και η κ. Κεφαλογιάννη επιτρέπουν σε πλοία άνω των 24 μέτρων, σιδερένια και πλαστικά (σιγά τους ορισμούς) αύριο ο επόμενος θα άρει το μέτρο και θα το κατεβάσει στα 20 και μετά στα 12 και θα εξισώσει το ελληνικό με το τουρκικό πλοίο.
Γιατί γίνονται όλα αυτά; Ποιος θέλει τον πλήρη εξευτελισμό μας; Την πλήρη φτώχεια μας; Την πλήρη υποταγή μας. Το κόψιμο των φτερών μας. Τον θάνατο των ελπίδων μας. Η συγκυρία μας θέλει όλους δρομείς. Πρέπει να τρέξουμε και η Κυβέρνηση μας κόβει τα πόδια. Θέλει να πετάξουμε και η ίδια μας ξεπουπουλιάζει. Θέλουμε να ανασάνουμε και μας παίρνουν τον αέρα.

Γιατί κύριοι υπουργοί, ενώ εμείς πεινάμε εσείς ετοιμάζετε μπον φιλέ για την Τουρκία;

Αυτή η ιστορία της άρσης του καμποτάζ και για τις σημαίες χωρών εκτός ΕΕ, ξεκίνησε με την κ. Κεφαλογιάννη, η οποία δεν το έκρυψε, ότι το λόμπι των Μαρινών την πίεζε, υποσχόμενο να γεμίσει τις Μαρίνες. Λες και ο σκοπός του θαλάσσιου τουρισμού είναι να γεμίζει τις Μαρίνες.

Δεν σκέφτηκε η κυρία Κεφαλογιάννη τις κάποιες χιλιάδες ελληνικές οικογένειες που κερδίζουν τον επιούσιο από το ελληνικό επαγγελματικό πλοίο. Όχι δεν τις σκέφτηκε. Δεν σκέφτηκε την ανεργία , δεν σκέφτηκε τα λίγα κεφάλαια που έχουμε επενδύσει στον κλάδο χιλιάδες μικροί επιχειρηματίες.

Αλλά δεν σκέφτηκε ακόμα, ότι ανοίγεται ένας εύκολος δρόμος για τους τούρκους λαθρέμπορους.

Μέχρι σήμερα είχαμε να αντιμετωπίζουμε τον σκληρό ανταγωνισμό της Τουρκίας της οποία οι αμοιβές των εργαζομένων είναι οι μισές. Τώρα, θα πρέπει να ανταγωνιστούμε το τουρκικό πλοίο μέσα στα πόδια μας.

Δυσκολεύουμε να πιστέψω ότι αυτές οι απλές σκέψεις δεν περνάνε από το μυαλό των υπουργών μας.

Δεν θα μιλήσω αρνητικά αλλά θετικά: Οι Ελληνικές σημαίες πρέπει να πολλαπλασιαστούν! Οι θάλασσες μας είναι η κοιτίδα μας. Εδώ σ αυτές τις θάλασσες αναπτύξαμε το ελληνικό πνεύμα. Θέλουμε αυτές οι θάλασσες να παραμείνουν ελληνικές και να είναι πηγή ειρήνης και αλληλεγγύης. Δεν θέλουμε να βλέπουμε σ αυτές τους τούρκους να πλουτίζουν και μείς να πτωχεύουμε! Δεν το αξίζουμε. Ο κλάδος του θαλάσσιου Τουρισμού δεν ζήτησε από το κράτος ποτέ τίποτε. Ας μας αφήσουν ήσυχους! Μόνο να κερδίσει έχει το κράτος από μας. Όχι να χάσει. Αν εμείς πεθάνουμε θα πεθάνει και αυτό! Ο κύριος Βαρβιτσιώτης, είναι Υπουργός της Ελληνικής Ναυτιλίας και όχι της Τουρκικής και οφείλει να αφήσει στην άκρη πάραυτα την πρόθεση του να άρει το καμποτάζ και κάθε άλλος υπουργός πρέπει να εγκαταλείψει αυτή την ολέθρια για την Ελλάδα σκέψη!

Παρότι αυτά τα δύο ζητήματα είναι πρωτεύουσας σημασίας για τον Έλληνα επαγγελματία, υπάρχουν και άλλα ζητήματα, στο εν λόγω νομοσχέδιο στα οποία, ο μεν υπουργός της ελληνικής ναυτιλίας δεν πολυσκοτίζεται, αλλά το Υπουργείο Οικονομικών, που ψάχνει και μας αδειάζει κάθε τρεις και λίγο τις τσέπες μας θα έπρεπε να έχει βάλει τις φωνές.

Ο Υπουργός, προκειμένου να παραπλανήσει τα Σωματεία που κυνηγούν τα στενά τους συμφέροντα, χωρίς να βλέπουν ότι στενό συμφέρον είναι κακό συμφέρον γιατί κάποτε θα γυρίσει μπούμερανγκ, ανέβασε το μέγεθος του bare-boat, δηλαδή του πλοίου που μπορεί να ναυλώνεται χωρίς μόνιμο πλήρωμα, από 20 μέτρα που είναι μέχρι σήμερα στα 24 μέτρα.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι κάποιος θα ναυλώνει πλοίο 24ρων μέτρων χωρίς μόνιμο πλήρωμα, απλώς θα αποφεύγει με τον Νόμο και με την βούλα να προσλαμβάνει ναυτικούς χωρίς να τους ναυτολογεί.

Μάλιστα φτάνει στην άλλη λεκτική ασχήμια να ονομάζει τον ναύτη ή τον ναυτικό «οικιακή βοηθό».

Δηλαδή, άλλη μία παράδοση. Απιστία κατά του ΝΑΤ! Να γιατί τα ασφαλιστικά ταμεία σε λίγο δεν θα μπορούν πια να πληρώνουν συντάξεις.

Ανακεφαλαιώνοντας, η όψη του Γιώτινγκ μετά Βαρβιτσιώτη θα είναι η εξής:

Πλοία με τούρκικές σημαίες, πλοία με ανασφάλιστους ναυτικούς, θα αρμενίζουν στα ελληνικά νησιά, μεταφέροντας τουριστικούς επισκέπτες και λαθρομετανάστες. Αυτοί θα έχουν τα έσοδα και τα κέρδη τους και μείς τα σκουπίδια τους.

Τι να πούμε; Ο Θεός της Ελλάδας είναι μεγάλος, αλλά δεν πιστεύω πια ούτε σ αυτόν.

(1): Κάθε πλοίο για να διατηρεί το καθεστώς του επαγγελματικού πρέπει να ναυλώνεται κατά τουλάχιστον 60 ημέρες τον χρόνο το άνευ μονίμου πληρώματος και 50 το με μόνιμο πλήρωμα.

*Αγγέλα Ταβιανάτου, πρόεδρος ΔΣ Yachting Power, Πρώην μέλος ΔΣ ΕΠΕΣΤ και ΣΙΤΕΣΑΠ

Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής σήμερα 12.11.2013

Αυτά που λέει και ο τρόπος που τα λέει


Samstag, 16. November 2013

Η πιο τρελλή ιστορία της ανθρωπότητας


Αρπάξτε την ευκαιρία

Ο πολυαγαπημένος μου φίλος Σπύρος, που η άχρηστη δεν βρίσκω χρόνο ούτε ένα τηλέφωνο να τον πάρω, μου έστειλε ένα πολύ ωραίο κείμενο. Το χιούμορ δεν είναι original, ελληνιστί πηγαίο, αλλά αντιπροσωπεύει the state of the art and the Zeitgeist, ελληνιστί την τελευταία λέξη της Τέχνης και το πνεύμα της εποχής μας.

Ο Σπύρος έβαλε τα λόγια, εγώ τις φωτο:

Επειδή ακούμε από πτυχιούχους Οικονομολόγους ότι δεν πρέπει να στεναχωριόμαστε, διότι σε κάθε οικονομική κρίση δημιουργούνται πολλές ευκαιρίες, μοιράζομαι μαζί σας κάποιες περιπτώσεις για να καταλάβετε τι είδους ευκαιρίες εννοούν:

Η ληστεία
- Kατά τη διάρκεια μιας ένοπλης ληστείας στην πόλη Γουανγκτσού στην Κίνα, ο ληστής φώναξε στους πελάτες:
- Μην κινηθείτε, τα λεφτά ανήκουν στο Κράτος! "Η ζωή σας όμως ανήκει σε σας"!!! Όλοι ξάπλωσαν κάτω ήσυχα.
Αυτή η μέθοδος ονομάζεται: "MIND CHANGING CONCEPT"
Ελληνιστί: "ΑΛΛΑΓΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΣΚΕΨΗΣ"


- Όταν οι ληστές γύρισαν σπίτι με τα εκατομμύρια που έκλεψαν, ο μικρός αδερφός, με πτυχίο Master στα Οικονομικά, λέει στο μεγάλο αδερφό, απόφοιτο δημοτικού:
- Έλα να μετρήσουμε τα χρήματα που αρπάξαμε.
Ο μεγάλος αδελφός του Δημοτικού του λέει:


Το χρήμα
- Είσαι βλάκας! Είναι πολλά τα χρήματα και θα κάνουμε ώρες να τα μετρήσουμε. Το βράδυ στις ειδήσεις που θα ανακοινώσουν τη ληστεία, θα πουν και το ακριβές ποσό που εκλάπη!
- Αυτή η συμπεριφορά ονομάζεται "EXPERIENCE" (ΕΜΠΕΙΡΙΑ) και είναι σαφέστατα χρησιμότερη στις μέρες μας από τα πτυχία Master.




Όμως στην Τράπεζα, μετά τη ληστεία, ο ταμίας φωνάζει στο Διευθυντή να καλέσει την αστυνομία.
Ο πτυχιούχος Διευθυντής όμως του λέει:

Ο τραπεζίτης
- Μην τηλεφωνήσεις ακόμα! Ευκαιρία είναι, κοντά στα 20 εκατομμύρια που μας έκλεψαν, να πάρουμε άλλα 10 εμείς, συν τα 70 που έχουμε ήδη καταχραστεί, να πούμε ότι μας έκλεψαν 100!
Αυτή η μέθοδος στα Πανεπιστήμια ονομάζεται: "SWIM WITH THE TIDE"



Ελληνιστί σε παράφραση: "ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΜΑΣ"
Ο ταμίας λέει:
- Μακάρι δηλαδή να ʽχουμε μια ληστεία κάθε μήνα!
Αυτό λέγεται: "ΚΙLLING BOREDOM" του λέει ο Διευθυντής.
Ελληνιστί σε παράφραση σημαίνει: "Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ"

Το βράδυ, στις ειδήσεις ανακοινώθηκε ότι εκλάπη το ποσό των 100 εκατομμυρίων. Οι καημένοι οι ληστές μετρούσαν και ξαναμετρούσαν, αλλά το ποσό που είχαν στα χέρια τους ήταν 20 εκατομμύρια. Θυμωμένος λοιπόν ο ένας ληστής λέει:
- Ρισκάραμε τις ζωές μας για 20 εκατομμύρια, ενώ ο Διευθυντής με το πάτημα ενός κουμπιού καθάρισε 80 εκατομμύρια! Φαίνεται τελικά ότι είναι πιο επικερδές και ακίνδυνο να είσαι Διευθυντής Τράπεζας παρά ληστής!
Αυτό λέγεται: "KNOWLEDGE IS WORTH AS MUCH AS GOLD!"
Ελληνιστί: "Η ΓΝΩΣΗ ΑΞΙΖΕΙ ΟΣΟ Ο ΧΡΥΣΟΣ!"

Ο Διευθυντής ήταν πολύ χαρούμενος, που με τη ληστεία κάλυψε τις καταχρήσεις του.
Αυτό λέγεται: "SEIZING THE OPPORTUINITY and DARING TO TAKE RISKS!"
Ελληνιστί σημαίνει: "ΑΡΠΑΖΩ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ και ΤΟΛΜΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΡΙΣΚΟ!"



Αυτή η φωτο είναι από άλλο ανέκδοτο




Συγγνώμη αν είστε πτυχιούχος Οικονομολόγος...






Κατά τα άλλα, φίλοι και φίλες ανησυχείτε!
Στις Βρυξέλλες ακόμη μας επαινούν, ώστε να προλάβουν να μας φορτώσουν και όλα τα δικά τους λάθη εν αναμονή μιας ευκαιρίας για να μας αδειάσουν... που σημαίνει: "EXPLOIT every OPPORTUNITY"
Ελληνιστί: "ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΘΕΙΤΕ κάθε ΕYΚΑΙΡΙA!"


Οι μπράβοι των banksers


Montag, 28. Oktober 2013

Γερμανικές Αποζημειώσεις:Εκεί που μας χρωστούσανε, μας πήραν και το βόδι.

Εκεί που μας χρωστούσανε, μας πήραν και το βόδι.

Αυτή η ρήση μου ήρθε στο μυαλό, ακούγοντας τα νέα περί διαπραγματεύσεων και σκληρής θέσης της Γερμανίας, δηλαδή μιας χώρας πλιατσικολόγων που λήστεψαν και κατέστρεψαν την χώρα μας και τώρα μας βγαίνουν και από πάνω!
Ας όψονται αυτά οι γερμανοτσολιάδες που μας κυβερνούν!

Εκθεση Δοξιάδη:


Λεπτομερή στοιχεία - Συσσωρευμένο εθνικό εισόδημα 33 ετών οι καταστροφές κατά την Κατοχή

Σε συσσωρευμένο εθνικό εισόδημα 33 ετών ή τον προϋπολογισμό του κράτους για 130 χρόνια, υπολόγιζε το μέγεθος των καταστροφών ο Δοξιάδης. Στη φωτογραφία αρχείου, η Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα το 1941 [Πηγή: Φωτογραφίες από το βιβλίο ΤΩΝ R. BATHE ΚΑΙ E. GLODSCHEY, "DER KAMPF UM DEN BALKAN", OLDENBURG, BERLIN, 1942]

Χεκίμογλου Αχιλλέας

Στο συσσωρευμένο εθνικό εισόδημα 33 ετών ή τον προϋπολογισμό του κράτους για 130 χρόνια (!) υπολόγισε τις καταστροφές που υπέστη η Ελλάδα από τη Γερμανία, τη Βουλγαρία και την Ιταλία κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο αείμνηστος πολεοδόμοςΚωνσταντίνος Δοξιάδης (1913-1975) στην ιστορική του έκθεση, την οποία είχε συντάξει ως διευθυντής του υπουργείου Ανοικοδόμησης το 1946.
Και όμως από τα 17,8 δισ. προπολεμικά δολάρια ή αλλιώς 1,994 τρισ. προπολεμικές δραχμές που διεκδικούσε η χώρα, η Ελλάδα δεν πήρε παρά μόνο «ψίχουλα» από τις δίκαιες απαιτήσεις της, λόγω της στάσης των συμμάχων. Ο Δοξιάδης, ως κυβερνητικός συντονιστής όλων των συναρμόδιων υπουργείων, μέτρησε με ανατριχιαστική ακρίβεια το μέγεθος της ζημιάς στη χώρα σε κάθε επίπεδο και, στη συνέχεια, υπολόγισε τις αξιώσεις της Ελλάδας.
Η ηλεκτρονική έκδοση του «Βήματος» εντόπισε την «έκθεση Δοξιάδη», η οποία σώζεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος υπό τον τίτλο «Θυσίες της Ελλάδος: Αιτήματα και επανορθώσεις στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο» (Αθήναι, Υπουργείον Ανοικοδομήσεως, 1947).
Η έκθεση σκιαγραφεί τόσο τα μεγέθη της καταστροφής που προκάλεσαν η Γερμανία, η Ιταλία και η Βουλγαρία στην Ελλάδα της Κατοχής όσο και την πρωτοφανή αδικία που υπέστη η χώρα, μεταπολεμικά από τους συμμάχους.
Εξόντωση με όπλο την παύση των εισαγωγών
Σύμφωνα με την έκθεση, η ελάττωση της καλλιέργειας και της μέσης ετήσιας γεωργικής παραγωγής (1941-1944) έφτασε σε σχέση με το 1938 το 40% στα δημητριακά, το 36% στα όσπρια, το 89% στον καπνό και το 75%, ενώ σε άλλα είδη, όπως η σταφίδα και τα σταφύλια, μειώθηκε κατά 66%. Μέγα τίμημα πλήρωσε ο δασικός πλούτος της χώρας.
«Έπειτα ήρθε η Κατοχή, άρχισαν οι εμπρησμοί και η έντονη ξύλευση έγινε από τους κατακτητές με τρόπο πρωτόγονο γιατί γνώριζαν ότι η παραμονή τους στην Ελλάδα θα ήταν σύντομη και έτσι αδιαφορώντας για τη μελλοντική παραγωγή των δασών μας θέλησαν να τα καταστρέψουν για πολλά χρόνια» έγραφε ο Δοξιάδης.
Η μελέτη βρήκε ότι περί τα 5.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα δασών, δηλαδή το 25% του δασικού πλούτου της χώρας, καταστράφηκε, ενώ η Αττική έχασε το 75% των δασών της. Αντίστοιχα, τα ζώα εργασίας ελαττώθηκαν κατά 60% σε σχέση με το 1939, τα αιγοπρόβατα και τα πουλερικά κατά 50%, ενώ οι χοίροι κατά 80%.
Η εξορυκτική βιομηχανία (σίδερο, μαγγάνιο, νικέλιο, χρώμιο κ.ά.) καταστράφηκε, καθώς οι εξαγωγές μειώθηκαν το 1940 στο 29% των προπολεμικών μεγεθών, στο 6% το 1941 και στο 2% το 1942. Το ίδιο άλλωστε συνέβη στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας, καθώς οι εισαγωγές κατέρρευσαν στο 6%, 10% και 12% αντίστοιχα την περίοδο 1941-1943, ενώ οι εξαγωγές στο 8%, 6% και 3% αντίστοιχα.
«Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα του τρόπου που χρησιμοποίησε ο Άξονας για να εξοντώσει τον ελληνικό λαό ελαττώνοντας τις εισαγωγές τροφίμων είναι και το τι έγινε με τις εισαγωγές ζώων κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Η εισαγωγή κτηνών για τη διατροφή του πληθυσμού και την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών πέφτει στο μηδέν σχεδόν. Κι ενώ η εισαγωγή ζωντανών ζώων που γινόταν πριν από τον πόλεμο σχεδόν εντελώς από τις χώρες που ανήκαν τώρα στον Άξονα έπεσε στο 0,05% του προπολεμικού επίπεδου, η εισαγωγή κρέατος νωπού ή συντηρημένου μηδενίσθηκε εντελώς» έγραφε ο αείμνηστος πολεοδόμος.
Πλήρης καταστροφή των υποδομών
Τεράστιες ζημιές υπέστησαν οι υποδομές. Σύμφωνα με την έκθεση, στους Σιδηροδρόμους του Ελληνικού Κράτους (ΣΕΚ) αχρηστεύθηκε το 75% της γραμμής Πειραιάς - Πλατύ, το 100% των γραμμών Θεσσαλονίκης - Φλώρινας και Θεσσαλονίκης - Ειδομένης, και το 23% της γραμμής Θεσσαλονίκης - Αλεξανδρούπολης. Επίσης καταστράφηκε το 80% των σιδηροδρομικών σταθμών, το 40% των γεφυρών, το 35% των σηράγγων, ενώ στους Σιδηροδρόμους Πειραιώς - Αθηνών - Πελοποννήσου (ΣΠΑΠ) αχρηστεύθηκε το 97% της γραμμής.
«Από το σύνολο των 7.708 τεμαχίων τροχαίου υλικού που είχαν οι σιδηρόδρομοι της Ελλάδος αρπάχτηκαν ή καταστράφηκαν 7.101 τεμάχια και δεν έμειναν παρά μονάχα 607 και αυτά σε κακή κατάσταση από την υπερβολική τους χρήση κατά την Κατοχή» έγραφε. Οι ζημιές που υπέστη η σιδηροδρομική υποδομή εκτιμήθηκαν σε 8 δισ. προπολεμικές δραχμές ή 72 εκατ. προπολεμικά δολάρια.
Συστηματική καταστροφή διαπιστώνεται και στο οδικό δίκτυο και στις γέφυρες, όπου καταγράφονται ζημιές σε ολικό μήκος οδοστρωμάτων 14.721 χλμ. και 5,5 χιλιάδες ημιτελείς δρόμους, αλλά και καταστροφή γεφυρών συνολικού μήκους 15 χλμ. Το μέγεθος αποτιμήθηκε σε 54,4 εκατ. προπολεμικά δολάρια.
Επίσης οι ζημιές σε τεχνικό εξοπλισμό (αυτοκίνητα, οδοστρωτήρες, μηχανήματα) του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα αθροιστικά εκτιμήθηκαν σε 4,2 εκατ. προπολεμικά δολάρια. «Η μανία της καταστροφής έκανε ασυγκράτητους τους εχθρούς μας. Γκρέμισαν ορεινές διαβάσεις, ανατίναξαν σήραγγες» έλεγε και σημείωνε σε τέσσερα χρόνια χάθηκε το 85% των υποδομών και του τροχαίου υλικού που υπήρχε το 1940. Οι ολικές απώλειες των επιβατικών αυτοκινήτων έφτασαν το 65%, των φορτηγών το 60% και των λεωφορείων το 80%, τόνιζε ο Δοξιάδης.
Κατέστρεψαν τη Διώρυγα της Κορίνθου
Πλήρης ήταν η καταστροφή και στα λιμάνια της χώρας. Η αξία των ζημιών σε προπολεμικά δολάρια έφτασε τα 4,7 εκατ. για τον Πειραιά, το 1,3 εκατ. για τον Βόλο, το 1,2 εκατ. για τη Θεσσαλονίκη κτλ. Επίσης, μεγάλη ήταν η ζημιά που έπαθε η Διώρυγα της Κορίνθου αφού οι Γερμανοί «στις παραμονές ακόμη της αποχώρησής τους ανατίναξαν τα πρανή και τη μεγάλη σιδηροδρομική γέφυρα, βύθισαν πλοία και πλωτά γεφύρια, στα στόμια του ισθμού, έριξαν βαγόνια σιδηροδρομικά, πόντισαν νάρκες, έκαμαν το παν για να αχρηστεύσουν για όσο περισσότερο καιρό ήταν δυνατόν τη μοναδική διώρυγα της χώρας», προκαλώντας ζημιές 860.000 δολαρίων, σημείωνε.
«Όλες οι εναέριες τηλεφωνικές και τηλεγραφικές γραμμές αποκόπτονται, τα υποβρύχια καλώδια καταστρέφονται. Όλες οι εγκαταστάσεις αχρηστεύονται κατά 100%, ενώ τα ειδικά μηχανήματα διαβιβάσεων μεταφέρονται στη Γερμανία κατά ποσοστό 70%. Η επικοινωνία με διάφορα διαμερίσματα της χώρας είναι αδύνατη. Το Ηράκλειο, η Πρέβεζα, η Άρτα, η Κέρκυρα, η Πάτρα, η Θεσσαλονίκη απομονώνονται» εξηγούσε ο Δοξιάδης και συμπλήρωνε ότι καταστροφική ήταν η Κατοχή και για τις αεροπορικές συγκοινωνίες.
Διέλυσαν το τεχνικό θαύμα του Μεσοπολέμου
Γερμανοί και Βούλγαροι κατέστρεψαν ολοκληρωτικά τα μεγάλα υδραυλικά και αρδευτικά έργα των κάμπων της Θεσσαλονίκης και των Σερρών, που αποτελούσαν το μεγαλύτερο μεταπολεμικό επίτευγμα των ελλήνων μηχανικών, καθώς η δημιουργία τους είχε επιτύχει τη ραγδαία αύξηση της αγροτικής παραγωγής.
Η ζημιά έφτασε το 13,2% της υποδομής στη Θεσσαλονίκη και το 38,6% σε Δράμα και Σέρρες. Οι καταστροφές σε έργα υδρονομικά, εγγειοβελτιωτικά, υδρεύσεων και υπονόμων ξεπέρασε τα 2 δισ. προπολεμικών δραχμών σε όλη τη χώρα, τόνιζε ο Δοξιάδης.
Επίσης, μετρήθηκε ότι οι απώλειες σε φορτηγά πλοία έφτασαν το 74%, ενώ στα επιβατικά το 94,5%. «Το ελληνικό εμπορικό ναυτικό διαλύεται. Η ελληνική εμπορική ναυτιλία, που κρατούσε την έβδομη θέση ανάμεσα στην φορτηγό ναυτιλία όλου του κόσμου, πλήρωσε και αυτή τον βαρύτατο φόρο στον αγώνα των Ηνωμένων Εθνών. Από την πρώτη μέρα που κηρύχθηκε ο πόλεμος, τα ελληνικά πλοία πέρασαν στην υπηρεσία των συμμαχικών στόλων, για να σκορπιστούν αργότερα σ' όλες τις συμμαχικές θάλασσες και σ' όλους τους ωκεανούς για τη μεγάλη υπόθεση της Ελευθερίας. Από τα 583 εμπορικά πλοία που είχε η Ελλάς το 1939, χάθηκαν τα 434» έγραφε ο Δοξιάδης. Επίσης, χάθηκε το 66% των ιστιοφόρων και συνολικά το 73% της χωρητικότητας του εθνικού στόλου.
Καταστράφηκε το ένα τέταρτο του κτιριακού αποθέματος
Οι καταστροφές των οικοδομών ήταν τεράστιας αξίας κυρίως από τους Βούλγαρους, αλλά και από τους Ιταλούς και τους Γερμανούς. Συνολικά η απώλεια έφτασε τις 409.000 οικοδομές, δηλαδή το 23,6% του προπολεμικού κτιριακού αποθέματος, εκ των οποίων οι 111.000 καταστροφές αφορούσαν πυρπολήσεις και αντίποινα.
Την κύρια ευθύνη είχαν οι Γερμανοί, οι οποίοι κατέστρεψαν περί τις 208.500 οικοδομές αξίας 31 δισ. προπολεμικών δραχμών. Η συνολική αξία των καταστροφών έφτασε τα 61 δισ. προπολεμικές δραχμές, τόνιζε.
Σύμφωνα με την «έκθεση Δοξιάδη»:
- 3.700 πόλεις και οικισμοί καταστράφηκαν από βομβαρδισμούς, λεηλασίες και πυρπολήσεις
- 1,2 εκατ. κάτοικοι, δηλαδή το 18% του πληθυσμού της χώρας έμειναν άστεγοι

- 88.000 αγροτικές οικογένειες ζούσαν σε ερείπια και 100.000 αστικές οικογένειες υπό άθλιες συνθήκες
- 15.000 καταστηματάρχες και βιοτέχνες έχασαν την επαγγελματική τους στέγη
- 80.000 οικογένειες πούλησαν τα σπίτια τους και έχασαν την περιουσία τους
- 5.000 σχολεία καταστράφηκαν
- 1,5 εκατ. οικογένειες ζούσαν σε σπίτια χωρίς τζάμια, φως ή θέρμανση.


Κλοπές και καταστροφές μουσείων και μνημείων
Η καταγραφή των υπουργείων εντόπισε καταστροφές μνημείων τέχνης, βυζαντινής και λαϊκής αρχιτεκτονικής, εκκλησιών και αρχοντικών.
Πολλά μοναστήρια και επτά μεγάλες βυζαντινές εκκλησίες καταστράφηκαν εντελώς (οι έξι από τους Γερμανούς), ενώ 12 άλλες έπαθαν σοβαρές ζημιές. Καταστράφηκαν βενετικά κτίρια, βιβλιοθήκες και μουσεία. Ένα διαλύθηκε εντελώς, τέσσερα υπέστησαν σοβαρές ζημιές, καθώς και μία βιβλιοθήκη (από τους Γερμανούς).
Ο Κ. Δοξιάδης έγραφε ότι οι Γερμανοί προκάλεσαν καταστροφές σε 87 αρχαιολογικούς χώρους, οι Ιταλοί σε 39 και οι Βούλγαροι σε τρεις, με χαρακτηριστικότερες τις περιπτώσεις της Βάρης, της Δημητριάδας και του Παλαιοκάστρου Κρήτης. Επίσης, εντοπίζονται ανασκαφές από τους Γερμανούς σε 24 σημεία και από τους Ιταλούς σε άλλα δύο.
Ακόμη, εντοπίζονται κλοπές αρχαιολογικές θησαυρών, με τους Γερμανούς να κλέβουν αρχαιότητες από 42 μουσεία ή αρχαιολογικούς χώρους, τους Ιταλούς από 33 και τους Βουλγάρους από εννέα.

Μαζικός θάνατος δια του πληθωρισμού
«Οι εχθροί της χώρας εκτός από τις ανατινάξεις, τις πυρπολήσεις και τις κατεδαφίσεις, προχώρησαν και στη συστηματική λεηλασία των όσων απόμεναν. Με το πρόσχημα της επίταξης, έπαιρναν κάθε εφόδιο και μέσο παραγωγής, ζωοτροφίες, οχήματα και μηχανήματα κάθε είδους. Μα η επίταξη δεν ήταν πάντα εύκολη, κυρίως στο εσωτερικό της χώρας, και δεν έφερνε αποτελέσματα γιατί οι κάτοικοι έκρυβαν τα αγαθά τους. Κι έτσι οι Γερμανοί για να καταφέρουν να μαζέψουν ό,τι ήταν δυνατόν εφάρμοσαν μία νέα μέθοδο: τον πληθωρισμό» έγραφε ο Δοξιάδης.
Έτσι, εξηγούσε, οι Γερμανοί άφησαν να κυκλοφορούν μεγάλες ποσότητες χαρτονομίσματος και η νομισματική κυκλοφορία έφτασε τον Σεπτέμβριο του 1944 τα 7,3 τετράκις εκατομμύρια δραχμές. Αποτέλεσμα; Η διατροφή της μέσης εργατικής οικογένειας στην Αθήνα μειώθηκε ραγδαία και έφτασε σε επίπεδα υποσιτισμού.
Σύμφωνα με τον Κ. Δοξιάδη, οι σκοποί των κατακτητών ήταν οι εξής: «Με τον πληθωρισμό είχαν την ευχέρεια να αποκτούν ό,τι τους ήταν αναγκαίο πληρώνοντας με νόμισμα χωρίς εσωτερική αξία που δεν τους κόστιζε τίποτε και υποχρέωναν τον ελληνικό λαό με τις άθλιες συνθήκες ζωής που δημιουργούσαν, αφού πουλήσει τα σπίτια του, τα κοσμήματά του, τα υπάρχοντά του και να στραφεί προς τον κατακτητή ζητώντας δουλειά στα εργοστάσια της Γερμανίας».
Πέθαναν από την πείνα 300.000 άνθρωποι
Έτσι, η νομισματική κυκλοφορία από τα 11 δισ. δραχμές του 1940 είχε φτάσει τον Σεπτέμβριο του 1944 σε 7,3 τετράκις εκατ. δραχμές. Μία οκά ψωμί κόστιζε 10 δρχ. το 1941, όμως τρία χρόνια μετά έφτασε τα 153 εκατ. δρχ. Η συνέπεια ήταν η κακή διατροφή και η πτώση του επιπέδου της στο μηδέν. Προπολεμικά από τις 2.800 θερμίδες την ημέρα η κατανάλωση έπεσε στις 930 το 1942, ενώ τον χειμώνα του 1941-1942 μόνο το 4% του λαού διατρέφονταν επαρκώς.
Ο Κ. Δοξιάδης έλεγε ότι οι ξένοι παρατηρητές «πάνω στα ορεινά μέρη αντίκρισαν κατάκοιτα, εξαντλημένα παιδιά που ζούσαν σε μία κατάσταση αποχαύνωσης, τέλεια αποσκελετωμένα από την ασιτία, ανίκανα όχι μόνο να κινηθούν, αλλά και να μιλήσουν ακόμα». «Η θνησιμότητα έφτασε στο εξαπλάσιο, ιδίως τον πρώτο χειμώνα της Κατοχής, ενώ οι νεκροί από την πείνα γέμιζαν τους δρόμους» έγραφε.
Οι απώλειες που υπέστη η Ελλάδα, σύμφωνα με τον Κ. Δοξιάδη, έφτασαν τον αριθμό των 390.700 νεκρών, εκ των οποίων οι 300.000 από την πείνα, ενώ με τους άστεγους των ορέων ο αριθμός ξεπερνούσε το μισό εκατ. ανθρώπους, έγραφε.
Παράλληλα, διαπιστώθηκαν μεγάλες αναγκαστικές μετακινήσεις πληθυσμών. Οι Βούλγαροι πήραν ομήρους 40.000 πολίτες, οι Ιταλοί 10.000 και οι ναζιστές 70.000, εκ των οποίων οι 60.000 έλληνες εβραίοι. Περί τους 140.000 πολίτες συνολικά εκπατρίστηκαν, ενώ οι ισραηλίτες εξολοθρεύτηκαν ολοκληρωτικά από τους ναζί. Επίσης, οι Βούλγαροι εκδίωξαν μαζικά χιλιάδες ανθρώπους από τη ζώνη κατοχής της Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης και των Σερρών.
Πώς υπολογίστηκαν τα αιτήματα της Ελλάδας
«Τα αιτήματα της Ελλάδος είναι δίκαια, γιατί ζητάμε να καταβάλουν οι υπεύθυνοι για τις καταστροφές λαοί που ζουν σήμερα πολύ καλύτερα από την Ελλάδα επανορθώσεις για την ανασυγκρότηση» σημειώνει και ανέφερε ότι, παρ' όλο που οι Αλβανοί συνεργάστηκαν με τους κατακτητές και προκάλεσαν ζημιές στη χώρα, «επειδή όμως ο αλβανικός λαός ζει σε χαμηλότερο επίπεδο από τον ελληνικό, η Ελλάς δεν έθεσε ζήτημα επανορθώσεων από την Αλβανία».
Ο Κ. Δοξιάδης έγραφε ότι οι αξιώσεις της Ελλάδας στηρίχθηκαν όχι στο τι χάθηκε, αλλά στο τι αποδεικνύεται ότι χάθηκε και μπορεί να εκτιμηθεί σε μονάδες. Έτσι, αξιολόγησε τις άμεσες ζημιές (θετικές), όπως «διαρπαγές, καταστροφές, απλήρωτες υπηρεσίες, πληρωμές, δαπάνες του προϋπολογισμού, κλήριγκ, συντάξεις στα θύματα, διαρπαγές κρατικών αποθηκών, πολεμικό υλικό και ποσά που καταβλήθηκαν σε εργάτες από εργοδότες». Οι έμμεσες ζημίες (αποθετικές) της περιόδου 1940-1944 ήταν η πτώση του εθνικού εισοδήματος και η ελάττωση της απόδοσης της εργασίας, που είχαν παρόμοιες συνέπειες και στη μεταπολεμική εποχή.
Ωστόσο, στις αξιώσεις δεν περιλαμβάνονται θυσίες του πληθυσμού (θάνατοι, ασθένειες, ελάττωση γεννήσεων), θυσίες του πολιτισμού (απώλεια καλλιτεχνικών και πνευματικών αξιών, ιδιωτικών περιουσιών κτλ). «Μετά από συστηματική δουλειά όλων των αρμοδίων», έγραφε, «οι συγκεκριμένες και σταθμητές θυσίες της χώρας ήσαν 17,8 δισ. δολάρια του 1938 ή 1,994 τρισ. δραχμές του 1938».
Το ΑΕΠ 33 ετών εξαφανίστηκε
Το 1938 το συνολικό εθνικό εισόδημα ήταν σχεδόν 60 δισ. δραχμές και ο προϋπολογισμός 15 δισ. δραχμές. Σύμφωνα με τον Κ. Δοξιάδη, οι αξιώσεις της Ελλάδας έφταναν το εθνικό εισόδημα 33 ετών ή τον προϋπολογισμό του κράτους για 130 χρόνια.
Η κατανομή των αποζημιώσεων έγινε ως εξής:
- 60,9% από τη Γερμανία, δηλαδή 10,8 δισ. δολάρια ή 1,2 τρισ. δραχμές
- 33,6% από την Ιταλία, ήτοι 6 δισ. δολάρια ή 670 δισ. δραχμές
- 5,5% από τη Βουλγαρία, δηλαδή σχεδόν 1 δισ. δολάρια ή 198 δισ. δραχμές.


«Για την Γερμανία το ποσόν που θα έπρεπε να πληρώσει στην Ελλάδα είναι αντίστοιχο με το ένα τρίτον του εθνικού εισοδήματος ενός έτους.
Για την Ιταλία είναι αντίστοιχο με ένα σχεδόν εθνικό εισόδημα ενός έτους. Για την Βουλγαρία το ποσόν είναι αντίστοιχο με το εθνικό εισόδημα δύο ετών» έγραφε ο Δοξιάδης.
«Ενώ λοιπόν ο κάθε κάτοικος της Ελλάδος θα πρέπει να εργάζεται 33 χρόνια για να αποκαταστήσει όλες τις ζημιές, οι υπεύθυνοι λαοί θα μπορούσαν να εργασθούν πολύ λιγότερο για να αποκαταστήσουν το ό,τι κατέστρεψαν» σημείωνε. Συγκεκριμένα, οι Γερμανοί θα χρειάζονταν μόνον τέσσερις μήνες, οι Ιταλοί έναν χρόνο και οι Βούλγαροι δύο χρόνια.
«Το πρόβλημα λοιπόν για τον ελληνικό λαό είναι 66 φορές σημαντικότερο από ό,τι για τους Γερμανούς, 33 φορές για τους Ιταλούς και 16 για τους Βουλγάρους» εξηγούσε.

Η Ελλάδα πήρε «ψίχουλα»

Σύμφωνα με τον πολεοδόμο, η Γερμανία προκάλεσε το 60,9% όλων των ζημιών και σχεδόν τις μισές από τις αποθετικές ζημιές. Έτσι, οι συνέπειες των ζημιών χρεώνουν όλες τη Γερμανία ως κύριο υπεύθυνο του πολέμου και της καταστροφής. Ωστόσο, τα επιχειρήματα των συμμάχων ήταν τελείως διαφορετικά, έγραφε, αφού υποστήριζαν ότι «η Γερμανία πρέπει να ανασυγκροτηθεί, η Ιταλία είναι πολύ πτωχή και η Βουλγαρία θυσιάστηκε για μας».
«Αυτά ήσαν τα νέα συνθήματα των μεγάλων δυνάμεων, ένα μόλις χρόνο μετά την ανακωχή στην Ευρώπη πριν συνταχθούν και υπογραφούν οι συνθήκες με τις αξονικές χώρες. Έτσι τα ελληνικά αιτήματα παραμερίστηκαν και αντί για εκπλήρωσή τους, τα διάφορα συνέδρια και οι συσκέψεις επιδίκασαν στην Ελλάδα συμβολικά και μόνον ένα ποσόν» τόνιζε ο Δοξιάδης.
Το συμβολικό ποσό ήταν 300 εκατ. δολάρια (του 1946) έναντι ελληνικών αιτημάτων 17,8 δισ. δολαρίων (του 1938), τα οποία δεν αντιστοιχούν παρά στο μισό ή τα δύο τρία της προπολεμικής τους αξίας, δηλαδή επιδικάσθηκε μόλις το 1% των αξιώσεων της χώρας.
«Η απόφαση αυτή δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και οφείλεται κυρίως στη διεθνή πολιτική που ασκήθηκε από τις μεγάλες δυνάμεις μετά τον πόλεμο. Υπεύθυνες για την απόφαση αυτή είναι οι μεγάλες δυνάμεις και προς αυτές πρέπει να απευθύνονται από εδώ κι εμπρός τα αιτήματά μας» σημείωνε.
Πήρε μόλις το 1%, παρά τις καταστροφές
«Η Ελλάς υπέφερε κατά τον πόλεμο και την Κατοχή όσο καμία άλλη χώρα του κόσμου. Είχε το μεγαλύτερο ποσοστό ανθρώπινων θυσιών και τον μεγαλύτερο βαθμό υλικών φθορών μεταξύ όλων των συμμάχων χωρών και πιθανώς και μεταξύ των ηττημένων. Τα αιτήματα της Ελλάδος ήταν δίκαια και λογικά. Δεν ζήτησε να αποζημιωθεί ούτε για τον πληθυσμό που έχασε ούτε για τις ηθικές ή άλλες πνευματικές φθορές ούτε ακόμη για την προσπάθεια που πήγε χαμένη. Ζήτησε απλώς να αποζημιωθεί για τις υλικές της φθορές» έγραφε ο Κ. Δοξιάδης.
«Από τα ηθικά και δίκαια αυτά ελληνικά αιτήματα δεν ικανοποιήθηκε, έστω θεωρητικά, με την αναγνώριση δικαιωμάτων παρά ένα ποσοστό 1% από το σύνολο των θυσιών. Το ποσόν αυτό αντιπροσωπεύει μόλις το 1% των ζημιών που προκάλεσαν οι Γερμανοί, το 1% των ζημιών που προκάλεσαν οι Ιταλοί και το 3% των ζημιών που προκάλεσαν οι Βούλγαροι. Το αποτέλεσμα είναι ότι μόνο η Ελλάς καταδικάζεται τελικά σε ένα παθητικό 17,6 δισ. δολαρίων του 1938 που αντιστοιχεί σε εθνικό εισόδημα 33 σχεδόν ετών» σημείωνε με λύπη.
«Για τις υπεύθυνες για τις καταστροφές χώρες το αποτέλεσμα είναι ότι η Γερμανία θα πληρώσει το 1/300 σχεδόν του εθνικού της εισοδήματος, η Ιταλία θα πληρώσει το 1/100 του εθνικού της εισοδήματος και η Βουλγαρία το 6% του εθνικού της εισοδήματος»συμπλήρωνε.
«Ενώ η Ελλάς που αγωνίσθηκε και δεν προκάλεσε ζημιές σε κανένα, θα χάση 33 φορές τις εθνικές της προσπάθειες, οι υπεύθυνες χώρες, που θα μπορούσαν με προσπάθεια μικρότερη του ενός χρόνου να εξοφλήσουν τις υποχρεώσεις τους στην Ελλάδα, δεν πρόκειται να συμβάλουν παρά με ένα ελάχιστο ποσοστό της εθνικής τους προσπάθειας ενός έτους, πράγμα που δημιουργεί όμως μίαν απόστασιν μεταξύ των θυσιών της Ελλάδος και των θυσιών των άλλων χωρών σχεδόν 3.000 προς 1. Αυτή είναι συγκριτικά η ικανοποίηση της Ελλάδος για τις προσπάθειες που κατέβαλε για τον αγώνα της Δημοκρατίας» σημείωνε ο Δοξιάδης.
Κατά κεφαλήν ζημιά 2.220 δολαρίων
«Ενώ οι συνολικές θυσίες της χώρας ήταν τόσες ώστε ο κάθε Έλληνας να έχει χάσει 2.550 δολάρια, οι επανορθώσεις είναι ίσες προς 30 δολάρια, δηλαδή μένει κατά κεφαλήν παθητικό 2.220 δολάρια» τόνιζε και υπογράμμιζε ότι δόθηκαν χώρες με μικρότερες ζημιές έλαβαν μεγαλύτερες αποζημιώσεις, ενώ σύμμαχοι του Άξονα κατέβαλαν μεγαλύτερες αποζημιώσεις σε τρίτες χώρες από ό,τι οι Γερμανοί στην Ελλάδα.
«Η αιτία που έγιναν όλες αυτές οι αδικίες ήταν η πολιτική που ακολούθησαν οι μεγάλες δυνάμεις να εξασφαλίσουν η κάθε μία τις χώρες που μένουν στην δική τους σφαίρα επιρροής και που ήταν προσκολλημένες στην πολιτική τους» έγραφε.
«Ένα συμπέρασμα είναι βέβαια και ασφαλές και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβήτηση κανένας, γιατί αποδεικνύεται από όλα τα στοιχεία που διατίθενται. Πως η Ελλάς που υπέστη τις μεγαλύτερες ζημιές στον πόλεμο πήρες τις μικρότερες επανορθώσεις και επομένως η Ελλάς βγήκε δύο φορές κατεστραμμένη, μία από τους εχθρούς με την κολοσσιαία μείωση του εθνικού της πλούτου και μία από τους συμμάχους της, με την αδικία που έγινε στην επανόρθωση των ζημιών της» διαπίστωνε ο πολεοδόμος.
«Ενώ βρισκόταν μετά τον πόλεμο ορισμένους βαθμούς κάτω από το προπολεμικό της επίπεδο και κάτω από τις άλλες χώρες, μετά την πληρωμή των επανορθώσεων θα βρίσκεται ακόμη χαμηλότερα, σχετικά με κάθε άλλη χώρα. Χάρη στις επανορθώσεις, η απόσταση της Ελλάδος από τις άλλες χώρες, αντί να μικρύνει, θα μεγαλώσει» κατέληγε.
«Κωνσταντίνος Αποστόλου Δοξιάδης, Αρχιτέκτων Μηχανικός, Διπλωματούχος του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, Διδάκτωρ Μηχανικός του Πολυτεχνείου του Βερολίνου. 1940-1946 προϊστάμενος Γραφείου Χωροταξικών - Πολεοδομικών Μελετών και Ερευνών Υπουργείου Δημοσίων έργων. 28.12.45 - 4.4.46 Υφυπουργός Ανοικοδομήσεως. Από 5.4.46 Γενικός Διευθυντής Υπουργείου Ανοικοδομήσεως».

BHMA


πηγή

Montag, 5. August 2013

Dan Brown: Inferno δηλαδή κόλαση.

Ο Δάντης με την Θεία Κωμωδία ανα χείρας. 
Οι πιο σκοτεινές γωνιές στην Κόλαση είναι φυλαγμένες
για εκείνους που διατηρούν την ουδετερότητά τους
σε εποχές ηθικής κρίσης

Μπορεί ο  Dan Brown να μην είναι  καλός συγγραφέας, σίγουρα όμως είναι ένας πολύ καλός  επιχειρηματίας. Ο Χάρι Πότερ των ενήλικων. Μόλις κυκλοφορεί το καινούργιο βιβλίο του, το βρίσκεις παντού! Στα βιβλιοπωλεία σε στοίβες που αρχίζουν από το πάτωμα και φτάνουν στην οροφή, σε σούπερ μάρκετ, σε λαϊκές αγορές, έξω από τις εκκλησίες και όπου αλλού βάνει ο νους του ανθρώπου. Πρώτη έκδοσή στην Ελλάδα: πάνω από 70.000 αντίτυπα.
Όπου κι αν πάς βρίσκεις μπροστά σου την «Κόλαση».
Το βιβλίο το διάβασα σε 24 ώρες με διάλυμα ύπνου. Από την πρώτη σειρά σε καθηλώνει στην καρέκλα και δεν σ αφήνει να πάρεις ανάσα. Διαβάζεις και περιμένεις τις ….συνήθεις εκπλήξεις.
Όπως και στα άλλα βιβλία του, στα οποία ήρωας είναι ο καθηγητής των ιστορικών συμβόλων, ο Dan Brown παρουσιάζει και σχολιάζει με απολαυστικό τρόπο μεγάλα δημιουργήματα της Τέχνης.  Το βιβλίο το διάβασα στην ηλεκτρονική του μορφή, οπότε το διαδίκτυο ήταν ένας πολύ γρήγορος σύμβουλος. Ακόμα και την συμφωνία του Λίστ για την θεία Κωμωδία βρήκα και άκουσα.

Στην «Κόλαση» του Dan Brown, ο καθηγητής  Ρόμπερτ Λάνγκντον (ήρωας στους Ιλλουμινάτι και στον κώδικα Ντα Βίντσι) καταπιάνεται με ένα ζήτημα βιο - τρομοκρατίας το οποία εκτυλίσσεται με επιδεξιότητα, όχι σε κρεσέντο όπως μας έχει συνηθίσει, αλλά σε σταθερό και ήσυχο τέμπο. Ένας Πούκ διατρέχει τη θεατρική σκηνή μαζί με τρυφηλούς πράκτορες που δεν καταφέρνουν να ρίξουν ούτε μια θανατηφόρα σφαίρα. Μόνιμο φόντο η θεία Κωμωδία του «μεγάλου Φλωρεντινού» όπως τον ονομάζει ο Μαρξ, σε τσιτάτο με το οποίο ξεκινάει το Κεφάλαιο.
Βρισκόμαστε σε έναν αγαθό κόσμο! Τόσο ο κόσμος των πρακτόρων όσο και οι διάφοροι Οργανισμοί, που εμπλέκονται, έχουν όλοι αγαθό σκοπό. Οι «κακοί» να σώσουν τον κόσμο από τον υπερπληθυσμό και οι «καλοί» από την πανδημία ή ανάποδα, δηλαδή οι «καλοί» να σώσουν τον κόσμο από τον υπερπληθυσμό και οι «κακοί» από την πανδημία.

Τρομάρα μας.

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.

Η πρόεδρος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας γίνεται κοινωνός της επιθυμίας ενός εξαιρετικά ευφυούς γενετιστή να μειώσει δραστικά και χωρίς καθυστέρηση τον πληθυσμό του πλανήτη, παρασκευάζοντας έναν θανατηφόρο ιό, παρόμοιο με αυτόν που αφάνισε το 1/3 της ανθρωπότητας τον 14ον αιώνα.

Ο γενετιστής, είναι - εκτός από άριστος επιστήμονας - λάτρης του Δάντη και θεωρεί ότι «η κόλασή» έχει μια διαφορετική σημαντική, από αυτήν που μέχρι σήμερα έχει αναλυθεί από πολλούς δαντιστές. Είναι η εικόνα της γης, όταν θα έχει κατακλυστεί από πεινασμένα ανθρωπάκια που είναι έτοιμα να διαπράξουν κάθε έγκλημα προκειμένου να ξεγελάσουν την πείνα τους και να ταΐσουν τα παιδιά τους.

Δεν έχω καμία αμφιβολία, λέει με πάθος ο γενετιστής στην διευθύντρια του ΠΟΥ, ότι αντιλαμβάνεστε πως ο υπερπληθυσμός αποτελεί πρόβλημα υγείας. Φοβάμαι όμως ότι αυτό που δεν αντιλαμβάνεστε είναι ότι θα επηρεάσει τελικά την ψυχή του ανθρώπου.
Υπό την πίεση του υπερπληθυσμού, άνθρωποι οι οποίοι δε διανοήθηκαν ποτέ να κλέψουν θα καταλήξουν κλέφτες, προκειμένου να θρέψουν τις οικογένειές τους. Άνθρωποι που δε σκέφτηκαν ποτέ να σκοτώσουν θα το κάνουν, προκειμένου να στηρίξουν τα παιδιά τους. Όλα τα θανάσιμα αμαρτήματα τα οποία περιγράφει ο Δάντης, η απληστία, η λαιμαργία, η ατιμία, ο φόνος και τα λοιπά, θ’ αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται… να ανεβαίνουν προς την επιφάνεια της ανθρωπότητας, ενισχυμένα από τις όλο και πιο αναιμικές προσπάθειές μας. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια μάχη στην οποία θα κριθεί η ψυχή της ανθρωπότητας.


Με γρίφους βασισμένους στο μνημειώδες αυτό έργο του Δάντη, αλλά και στην ιστορική εποχή που γράφτηκε, εξηγεί – ο γενετιστής - τον τόπο και την ώρα που θα απελευθερωθεί ο ιός. Τους γρίφους αναλαμβάνει να λύσει ο καθηγητής Λάνγκτον σε συνεργασία με το δεύτερο σημαντικό πρόσωπο της «Κόλασης» την Δρ Σιένα .

Η Σιένα είναι μια γιατρίνα με 208 IQ, που ωστόσο δίπλα στον καθηγητή δεν καταφέρνει να ξεδιπλώσει αυτό το τεράστιο απόθεμα ευφυΐας που κατέχει. Ο Einstein είχε μόνο 176 και άλλαξε τον κόσμο ανακαλύπτοντας την θεωρία της ατομικής βόμβας. Δεν κατάλαβα γιατί ο Dan Brown την προίκισε με τόσο υψηλό δείκτη νοημοσύνης. Στην πράξη τα καταφέρνει μια χαρά με  τις γνώσεις της περί των πολεμικών τεχνών, παρά με  το μυαλό της. Ίσως ετοιμάζει καμιά συνέχεια που θα είναι η Σιένα το κύριο πρόσωπο.

Το τοπίο συμπληρώνεται με μια ζοφερή εταιρεία που διαθέτει τέτοιους πόρους σε ανθρώπινο δυναμικό, σε χρήμα και σε διασυνδέσεις που ταράζει κάθε συνετό άνθρωπο. Αυτός είναι ο φορέας που θα επιτρέψει στον μεγάλο γενετιστή να ασχοληθεί με την παρασκευή του θανατηφόρου ιού χωρίς να τον πάρει κανείς χαμπάρι. Ούτε καν ο ΠΟΥ, ο  οποίος έχει εξαπολύσει λυτούς και δεμένους για να τον βρουν, αφού ήδη γνωρίζει ότι ο γενετιστής είναι αποφασισμένος να λύσει το πρόβλημα του υπερπληθυσμού μόνος του, όταν οι άλλοι νομίζουν ότι θα το λύσουν μοιράζοντάς δωρεάν προφυλακτικά, ή όπως ο ίδιος λέει προσπαθώντας να αποφύγουν έναν μετεωρίτη κτυπώντας τον με μυγοσκοτώστρα.

Σύμπασα η τεχνολογία του 21ου αιώνα, όπως η γενετική μηχανική και η πληροφορική, ανοίγει τις φτερούγες της και πλανάται χειρότερη και από τα χειρότερα όρνια της Κόλασης πάνω από τα κεφάλια της ανθρωπότητας έτοιμη να την κατασπαράξει ακόμα και όταν πρόκειται να την σώσει.

Ο γρίφος:

Της Βενετιάς τον άτιμο δόγη,
που τα κεφάλια αλόγων έκοψε…
και της τυφλής τα οστά αφαίρεσε.


είναι κλειδί της έρευνας, αλλά για όποιον αναγνωρίζει σ αυτόν τον γρίφο τον δόγη Δάνδολο μειώνεται κάπως το σασπένς. Και μεταξύ μας δεν είναι και πολύ δύσκολο να αναγνωρίσεις αυτό το διεστραμμένο τυφλό υποκείμενο ( ο πιο άπληστος σακάτης της ιστορίας) που διέταξε να κοπούν τα κεφάλια των αλόγων της Κωνσταντινούπολης για να τα μεταφέρει στην Βενετία, όπου προστέθηκαν τα κολάρα για να μην φαίνεται η σφαγή τους.

Τα τέσσερα επιχρυσωμένα άλογα του Ιπποδρόμου της Κωνσταντινούπολης κοσμούν σήμερα την εκκλησία του Αγίου Μάρκου στη Βενετία
«...Eβλεπε κανείς όχι μόνον τις ιερές εικόνες του Χριστού να θραύονται με αξίνες και να ρίπτονται στο χώμα και τα στολίδια τους να αποσπώνται χωρίς φειδώ και προσοχή και να ρίχνονται στη φωτιά, αλλά και τα σεπτά και πανάγια σκεύη να αρπάζονται με θράσος από τους ναούς, να ρίχνονται στη φωτιά και να παρέχονται στα εχθρικά στρατεύματα ως απλός άργυρος και χρυσός  (* ) ».

Και σίγουρα δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις στον επόμενο γρίφο

Στο χρυσοποίκιλτο μουσείον γονατίστε της ύπατης σοφίας,
και το αυτί στο έδαφος τοποθετήστε,
ν’ αφουγκραστείτε το νερό που κατρακυλά.

Την Αγιά Σοφιά!

Τέλος να μην ξεχάσω να γράψω για την άκρως  ανιστόρητη άποψη του συγγραφέα για
Της Βενετιάς τον άτιμο δόγη, για τον οποίο νομίζει ότι

είχε χαρίσει μεγάλη δόξα στη
Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ανακαταλαμβάνοντας την Κωνσταντινούπολη.

Αστεία πράγματα, μόνο ένας Αμερικανός θα έγραφε τέτοια μπούρδα.
Το  1204  δεν υπήρχε άλλη Αυτοκρατορία εκτός από την  Βυζαντινή. Όταν κάποιος αναφέρονταν στην Αυτοκρατορία εννοούσε αυτή των Ελλήνων.  Και όταν αναφέρονταν στον Αυτοκράτορα, εννοούσε τον Αυτοκράτορα του Βυζαντίου.Βέβαια υπήρχε και η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία των Γερμανών, αλλά δεν είχε καμία σχέση με την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, έτσι όπως την νομίζει ο ανιστόρητος κύριος Brown

Το 324 ο Κωνσταντίνος έγινε αυτοκράτορας ολόκληρης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (δηλαδή της Ανατολικής και της Δυτικής) και στις 11 Μαΐου του 330 άλλαξε το όνομα της αρχαίας πόλης «Βυζάντιο» σε «Νέα Ρώμη». Το όνομα όμως αυτό δεν το κράτησε πολύ η νέα πόλη, καθώς πέρασε στην ιστορία ως Κωνσταντινούπολη.

Η Κωνσταντινούπολη μέχρι την άλωση και λεηλασία  της από τους Φράγκους και όχι από την ανακατάληψή της όπως γράφει ο Dan Brown ήταν η πιο πλούσια, η πιο ωραία  και η πιο ζηλευτή πόλη του κόσμου. 150 χρόνια μετά της ίδρυση της Κωνσταντινούπολης,   η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατέρρευσε κάτω από την πίεση των εξωτερικών της εχθρών, αλλά και από την ανεπάρκεια των αυτοκρατόρων της. Η Κωνσταντινούπολη, ως η πρωτεύουσα του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, που αργότερα ονομάστηκε Βυζάντιον ή Βυζαντινή Αυτοκρατορία   έζησε άλλα 1123 χρόνια.

Δεν ξέρω, αν ο Dan Brown είχε κάτι στο μυαλό του, όταν διάλεξε να κάνει ένα ανθρωπολογικό reboot,  σε έναν κατεξοχήν Ελληνικό τόπο, βάζοντας στο στόμα του γενετιστή την φανταχτερή και πομπώδη δήλωση:

ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ, ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ,

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΛΛΑΞΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.

Ίσως ένας ελληνιστής ιστορικός να έγραφε την ίδια πρόταση για το 1204, έτος σημαδιακό, που χωρίς αμφιβολία δρομολόγησε το 1453 και αμέσως μετά την (δυτική) Αναγέννηση και την απομάγευση του κόσμου. Θα έγραφε δηλαδή αυτός ο ιστορικός :

Εδώ στην Κωνσταντινούπολη στις  13 Απριλίου του 1204 ο κόσμος άλλαξε για πάντα.

Όσο ελαφρύ και αν είναι το βιβλίο του Dan Brown δεν μπορεί παρά να είναι θετικό το γεγονός ότι ένας συγγραφέας που διαβάζεται σε κάθε γωνιά του πλανήτη τολμάει να μιλήσει για το αυτονόητο: Η γή έχει πεπερασμένους πόρους και η ανθρωπότητα πολλαπλασιάζεται ανεξέλεγκτα και αυτό θα έχει κακό τέλος.
Το ζήτημα που θίγει ο Dan Brown στην «Κόλαση» είναι πολύ καυτό. Κατά την δική μου την αντίληψη είναι το μεγαλύτερο και το κύριο πρόβλημα της ανθρωπότητας του αιώνα μας. Κρίση χρέους και τράπεζες και ότι άλλο ακούμε κάθε βράδυ από τους λογιστές της πεντάρας, έτσι όπως έχουν εκφυλιστεί όλοι, από τους ανώτερους διοικητικούς υπαλλήλους, των προέδρων και των πρωθυπουργών συμπεριλαμβανομένων, μέχρι τους δημοσιογράφους και τους παπάδες, του Πάπα και του Πατριάρχη μη εξαιρουμένων, είναι τέταρτης και πέμπτης αξίας ζητήματα.

Είναι πολύ σωστό αυτό που γράφει ο κύριος Dan Brown, ότι όλοι πάσχουν από το σύνδρομο της άρνησης να αντιμετωπίσουν ή έστω να μιλήσουν για το ζήτημα. Πώς να πει κανείς σταματήστε να πολλαπλασιάζεστε σαν κουνέλια γιατί στο τέλος το χώμα της γης θα γίνει άμμος που δεν θα μπορεί να παράγει τίποτε. Όχι μόνο δεν το λένε, αλλά μπροστά στον πολλαπλασιασμό των μουσουλμάνων με ρυθμούς τριπλάσιους και τετραπλάσιους με αυτούς των χριστιανών, η ηθική προσταγή είναι πολλαπλασιαστείτε εξ ίσου γιατί θα μας φάνε οι μουσουλμάνοι. Είναι μεγάλο λάθος του Dan Brown, όταν μας δηλώνει από το στόμα της προέδρου του ΠΟΥ και του γενετιστή ότι ο Πάπας απαγορεύει την χρήση των προφυλακτικών, γι αυτό και οι ενέργειες (σιγά τις ενέργειες) του ΠΟΥ καθίστανται άκυρες. Αυτοί που πολλαπλασιάζονται αφρόνως δεν είναι οι Χριστιανοί οι οποίοι βρίσκονται ήδη σε μείωση πληθυσμού, αφού ο ρυθμός ανάπτυξης τους είναι πολύ κάτω του 2, αλλά οι μουσουλμάνοι, οι φτωχοί και όλοι οι ξεχασμένοι αυτού του κόσμου.

Εξ άλλου η μοναδική ηθική προσταγή του σημερινού ανθρώπου είναι: Να είστε και αν δεν είστε να γίνετε πλούσιοι, με όποιο μέσο μπορείτε. Κλέβοντας και εξαπατώντας αλλά κυρίως αρπάζοντας την εξουσία. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τον πλανήτη, αλλά μόνο για το χρήμα και για την ισχύ που αποκτά μέσω αυτού.
Επίσης ένα άλλο φάουλ του είναι η εκτίμηση που δείχνει στον ΠΟΥ.
Αν όντως ο ΠΟΥ είχε το ελάχιστον ενδιαφέρον στο πού βαδίζει η ανθρωπότητα θα φρόντιζε ομού με τον άλλον οργανισμό μαζικής καταστροφής, τον ΠΟΕ, να σταματήσει την ελεύθερη διακίνηση αγαθών, υπηρεσιών και ανθρώπων που αυξάνουν την παγκόσμια φτώχεια και μαζί με αυτήν και τον ανθρώπινο πληθυσμό. Οι φτωχιές χώρες πιστεύουν ότι θα κάμψουν τις πλούσιες που είναι οι δυνάστες της Γής μέσω της δικής του πληθυσμιακής υπεροχής.

Κατά την δική αντίληψη, η αντιμετώπιση του υπερπληθυσμού δεν μπορεί να είναι η τεχνοκρατική τακτική, αλλά η φυσική αντιμετώπιση του ζητήματος όπως η υποστήριξη μια άλλης παιδείας, η εξάλειψη της ακραίας φτώχειας, το σταμάτημα της άγριας εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών, με λίγα λόγια το πέταγμα προς τα μπρός με αποανάπτυξη(**) και επιστροφή σε κοινότητες, υποκείμενες στα έθνη που έχουν κοινή γλώσσα και κοινή κουλτούρα, μακριά από την σούπα της άνευ Αρχών Παγκοσμιοποίησης και μακριά από την λογική του σκληρού και ανελέητου ανταγωνισμού.

Σε αντίθεση με τις σημερινές επιταγές της ανταγωνιστικότητας θα πρέπει να επιδιωχθεί η αύξηση των τιμών των γεωργικών προϊόντων, που θα απελευθερώσει τους αγρότες από την πείνα και την αναγκαιότητα να κάνουν παιδιά γιατί αυτά είναι τα πιο φτηνά εργατικά χέρια και η μόνη ελπίδα για τα γεράματά τους.

Να γίνει πάλι σε αντίθεση με τα σημερινές ντοκτρίνες η στήριξη ενός σταθερού και σοβαρού ασφαλιστικού συστήματος για την υγεία και για τα γεράματα. Και ίσως σαν πρώτη αρχή, να φορολογηθεί το τρίτο παιδί.
Σίγουρα υπάρχουν και άλλες προτάσεις, αλλά αυτά σε άλλο πόστ.


Dienstag, 16. Juli 2013

Μία σοβαρή άποψη για την αιτία της Ελληνοκυπριακής κρίσης σε συνδιασμό με την Συριακή

Ελλάδα, Κύπρος, Συρία. Τρεις ξεχωριστές κρίσεις σύμφωνα με τις επίσημες εκδοχές: το δημόσιο χρέος δεν είναι πλέον ανεκτό από την αυστηρή Ευρώπη, η ευαισθησία του τραπεζικού συστήματος του μεσογειακού νησιού, η ένοπλη εξέγερση ενάντια στο καθεστώς Άσαντ. Κρίμα που κανείς δεν βλέπει τι βρίσκεται από κάτω: ακριβώς στον βυθό, εκεί χαμηλά, της θάλασσας του Αιγαίου.Τεχνικώς: ένα απέραντο κοίτασμα αερίου. Ένας ανεκτίμητο θησαυρός στον οποίο θα έχουν πρόσβαση -βάσει του διεθνούς δικαίου- τόσο οι Έλληνες οι αποδεκατισμένοι από την κρίση, όσο και οι Κύπριοι οι τσακισμένοι από τις Βρυξέλλες, αλλά και οι Σύριοι οι πολιορκημέ
νοι από στρατιωτικούς του ΝΑΤΟ μεταμφιεσμένους σε επαναστάτες.

Αυτόν τον θησαυρό τον θέλουν εξολοκλήρου και σε εξευτελιστικές τιμές οι Επτά Αδελφές. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο προσπαθούν να καταπατήσουν την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας, της Κύπρου και της Συρίας.
Δεν πρόκειται για μια θεωρία, αλλά για γεγονότα τα οποία γνωρίζει ο κόσμος της διπλωματίας.
"Η καταστροφή που σημειώνεται σήμερα -οικονομική κρίση, δημοσιονομική διάλυση, μόνιμες εστίες πολέμου σε κάθε γωνιά του πλανήτη- έχει μια συγκεκριμένη ημερομηνία έναρξης: την 11η Σεπτεμβρίου. Όχι εκείνης του 2001, των Δίδυμων Πύργων. Μιλάμε για έντεκα χρόνια νωρίτερα, όταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου", λέει ο Αγκοστίνο Κιέζα Αλτσιατορ, πρώην πρόξενος της Ιταλίας στη Γαλλία.
Εκείνη την ημέρα του 1990, ο Τζορτζ Μπους, πατήρ, πρώην διευθυντής της CIA, έβγαλε έναν ιστορικό λόγο: ανακοίνωσε την έναρξη μιας Νέας Τάξης Πραγμάτων, που διευθύνεται από την Ουάσινγκτον και το Λονδίνο.
Ήταν το σημείο εκκίνησης μιας αμείλικτης διαδικασίας, από τον ριζικό μετασχηματισμό του ΝΑΤΟ -από αμυντικό μηχανισμό σε επιθετικό όργανο, για την κυριαρχία του πλανήτη- μέχρι την εξουδετέρωση του ΟΗΕ ώστε ν' ανοίξει για τις Η.Π.Α. ο δρόμος του "προληπτικού πολέμου" με ένα μοναδικό κίνητρο: την απόκτηση απεριόριστης πρόσβασης στο πετρέλαιο, τη μόνη πραγματική αξία που στηρίζει το επιστήλιο της αμερικανικής οικονομίας, το δολάριο.
Αυτή είναι η στιγμή που αλλάζει η παγκόσμια ισορροπία, η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Το σχέδιο για έναν Νέο Αμερικανικό Αιώνα που καταστρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '90 από Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο, δεν είναι μια απλή εξέλιξη, εξηγεί ο Αλτσιατορ:
"Οι Ηνωμένες Πολιτείες διεκδικούν το δικαίωμα να παρεμβαίνουν σε ολόκληρο τον κόσμο όταν θεωρούν ότι διακυβεύονται τα συμφέροντα τους.
Αυτή είναι στην πράξη, η απόλυτη υποβάθμιση των Ηνωμένων Εθνών και του ρόλου τους, που μέχρι και τότε χειριζόταν -καλά ή κακά- την διεθνή νομιμότητα μέσω ενός Συμβουλίου Ασφαλείας που αντανακλούσε την ισορροπία των δυνάμεων".
Από τη γεωπολιτική στην οικονομία το πέρασμα είναι σύντομο. "Ο άλλος πυλώνας της παγκόσμιας κυριαρχίας είναι το δολάριο, η κυκλοφορία του οποίου επιβλήθηκε διεθνώς", συνεχίζει ο Αλτσιατορ: "Στο εξής όλες οι , λίγο-πολύ μυστικές, συμφωνίες με τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες διαπραγματεύονται υποχρεωτικά σε δολάρια".
Το πρόβλημα αρχίζει με το τέλος της σχέσης δολαρίου και χρυσού, στις 16 Ιουλίου 1971: "Από τη μια μέρα στην άλλη, ο Νίξον αποφάσισε ότι δεν υπάρχει πια η σταθερή ισοτιμία των 36 δολαρίων για κάθε ουγγιά χρυσού: από εκείνο το σημείο το δολάρια δεν έχει ένα σταθερό σημείο αναφοράς όπου να βασίζονται όλες οι συναλλαγές και οι οικονομικές συμφωνίες σε όλον τον κόσμο και αποκτά μια αξία διαπραγματεύσιμη κατά περίπτωση, δίχως κανένα άλλο αντίκρισμα".
Τι μένει; "Μόνο το πετρέλαιο που είναι το σημείο αναφοράς του πραγματικού πλούτου και πάνω στο οποίο θα βασιστεί το δολάριο για να διατηρήσει την αξιοπιστία του".
Στη μεταμόρφωση της αμερικανικής ηγεμονίας, σε μια πραγματική παγκόσμια κυριαρχία, το δολάριο παίζει έναν πρωταρχικό ρόλο μαζί με το πετρέλαιο και τις άλλες πηγές ενέργειας: "Έτσι, η ανάγκη των ΗΠΑ να ελέγχουν όλες τις πετρελαιοπαραγωγές περιοχές γίνεται απόλυτη".
Έτσι ξεκινάει μια εποχή του "αέναου πολέμου", προς έναν "νέο ψυχρό πόλεμο" τον οποίο βιώνουμε: οι ΗΠΑ ελέγχουν σταθερά τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες, εισβάλλουν σ' αυτές, ή τις περικυκλώνουν. Τις απομονώνουν φρουρώντας τους αγωγούς και τις επικοινωνίες με το εξωτερικό. "Όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να εισβάλλουν απευθείας, με στρατό, στα εδάφη που παράγουν τη ζωτική βάση του δολαρίου, ελέγχουν τις διεθνείς αρτηρίες που συνδέουν τις χώρες αυτές με τον καταναλωτή".
Σε κάποιες περιπτώσεις ο πόλεμος αποφεύγεται μόνο για τον "φόβο ενός παγκοσμίου πολέμου" ή για τον θεωρητικό κίνδυνο μιας "αμοιβαίας καταστροφής" από τη σύγκρουση δύο αντίθετων πυρηνικών οπλοστάσιων. Αν οι πύραυλοι του Πούτιν αναγκάζουν την Αμερική να είναι συνετή, "στενεύει ο κλοιός γύρω από τις χώρες που παράγουν αέριο και πετρέλαιο, ώστε να μην υπάρχουν πετρελαιοπαραγωγικές πηγές που δεν εκφράζονται σε δολάρια".
Για παράδειγμα, ανάμεσα στην Ρωσία και την Κίνα η ανταλλαγή γίνεται σε ρούβλια και γιουάν, ενώ οι Κινέζοι "πληρώνουν το ιρανικό πετρέλαιο σε χρυσό και οι Ιρανοί ανταλλάσσουν στη συνέχεια τον χρυσό με άλλο συνάλλαγμα και όχι δολάρια".
Η λογική είναι η εξής: "Οικονομικά, το σχέδιο της παγκόσμιας κυριαρχίας περνά μέσα από την επιβίωση του δολαρίου, το οποίο εξαρτάται από το πετρέλαιο και το αέριο".
Ως προς αυτό, η Ευρώπη έχει θέση στρατηγικής σημασίας καθώς ελέγχει τους κύριους αγωγούς και είναι ένας από τους μεγαλύτερους αποδέκτες αερίου με προέλευση τη Ρωσία. Δεν είναι τυχαίο, προσθέτει ο Αλτσιατορ, ότι η Ιρλανδία και κάποιες άλλες βορειοευρωπαϊκές χώρες αντιτέθηκαν στην άρση του εμπάργκο για την προμήθεια όπλων στους σύριους "επαναστάτες", που τώρα γίνεται μέσω Ιορδανίας με την προστασία αμερικανικών εγκαταστάσεων και πυραύλων Πάτριοτ.
Η κατάσταση στη Συρία είναι στάσιμη, αλλά υπάρχουν λεπτομέρειες που φωτίζουν τις δυνατότητες που έχει μπροστά της η Ευρώπη. Την παραμονή της συνόδου των G8 τον Ιούνιο, όπου ο Πούτιν πίεσε τον Ομπάμα για μια νέα συμφωνία ειρήνης για το Συριακό, δύο παράγοντες έπαιξαν τον κυρίαρχο ρόλο: ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον και ο νέος Πάπας, Φραγκίσκος. Ο Κάμερον, αποκαλύπτει ο Αλτσιατορ, έγραψε στον ποντίφικα για να τον διαβεβαιώσει ότι στους G8 η Μεγάλη Βρετανία θα υποστήριζε την πρόταση για ειρήνη που θα εισήγαγε ο Πούτιν. Και ο Φραγκίσκος του απάντηση αμέσως: πολύ καλά, αλλά να ξέρετε ότι η ειρήνη περνάει μέσα από την άμεση παύση του πυρός και μια συνθήκη που λαμβάνει ειλικρινά υπόψη της τα συμφέροντα όλων των πλευρών.
Σε εκείνο το γράμμα, συνεχίζει ο πρώην διπλωμάτης, ο Χόρχε Μπεργκόλιο πρόσθεσε κάτι άλλο πολύ σημαντικό: "Είπε ότι η ειρήνη – και στην οικονομία, η κρίση- δεν θα αποκατασταθεί αν ο άνθρωπος δεν θεωρείται πλέον ένα εμπόρευμα που μπορείς να πετάξεις στα σκουπίδια, αλλά ως το επίκεντρο κάθε οικονομικής ή πολιτικής επιχείρησης". Με άλλα λόγία: "Δεν θα υπάρχει νομιμότητα, ούτε κοινωνική ειρήνη, μέχρι να επανέλθει ο άνθρωπος -η αξιοπρέπεια του, η προσωπικότητα του, η ελευθερία του- στο επίκεντρο κάθε πολιτικής και οικονομικής πράξης".
Είναι λόγια που προηγούνται λίγες μέρες της εγκυκλίου που είχε ετοιμάσει ο προκάτοχος του, Γιόζεφ Ράτζινγκερ, που σύμφωνα με τον Αλτσιατορ "εξαναγκάστηκε σε παραίτηση" εξαιτίας και αυτού του κειμένου, που καταγγέλλει τα εγκλήματα του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού της. Άλλωστε, θυμάται ο πρώην πρόξενος, "ο Ράτζινγκερ είχε θίξει το θέμα ήδη στο τέλος του 2012, με αφορμή τις χριστουγεννιάτικες ευχές στους εκπροσώπους του διπλωματικού σώματος, λέγοντας ότι 'δυστυχώς η ιδέα πως η πρόνοια και το κοινωνικό κράτος δεν συμβιβάζονται με την οικονομική πρόοδο έχει διαποτίσει την κοινωνία κι αυτό είναι απαράδεκτο".
Το κρίσιμο βήμα που έκανε ο Πάπας Φραγκίσκος στο γράμμα του προς τον Κάμερον για τη Συρία, είναι ότι ακολούθησε το πνεύμα της "Διακύρρυξης για την Ευρώπη" η οποία [...] πιέζει τις ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις στον εκδημοκρατισμό της της Ένωσης, ο οποίος θα ελευθερώσει τις Βρυξέλλες από τον ζυγό της οικονομικής ελίτ και θα αποκαταστήσει την εθνική κυριαρχία και την αξιοπρέπεια των λαών. Ανάμεσα στους στρατηγικούς στόχους είναι πριν απ' όλα η αποκάλυψη της παραπληροφόρησης που προστατεύει τη δικτατορία των επιχειρήσεων.
Σίγουρα ο πόλεμος στη Συρία οφείλεται και σε στρατηγικού σκοπούς [...] όμως η βασική αλήθεια, εκείνη για την οποία κανείς δεν μιλάει, είναι βαθιά όσο κι η Μεσόγειος: αλίμονο αν ο θησαυρός του Αιγαίου πέσει στα "λάθος" χέρια, δηλαδή σ' αυτά των νόμιμων κατόχων τους με κίνδυνο να στερηθεί το δολάριο από την ευμάρεια που κρύβει ο θαλάσσιος βυθός.
Η Συρία είχε μια μικρή παραγωγή πετρελαίου, 300.000 βαρέλια το χρόνο, η οποία με το εμπάργκο μειώθηκε σε 20.000 βαρέλια, γεγονός που της αποδίδει λιγότερα έσοδα. Αλλά έχει και τα δικαιώματα εκμετάλλευσης - εξηγεί ο Αλτσιατορ- επειδή από νομική άποψη, η διεθνής υποθαλάσσια υφαλοκρηπίδα τής διασφαλίζει δικαιώματα εκμετάλλευσης έως και 250 χιλιόμετρα από την ακτή". Τώρα, η απόσταση μεταξύ της Κύπρου και της βόρειας ακτής της Συρίας είναι μικρότερη από 250 χιλιόμετρα: αυτό αρκεί για να χωριστεί η απόσταση στα δύο και να μοιραστεί η εξόρυξη.
"Αντιθέτως, θέλουν να αποκλείσουν τη Συρία και το Λίβανο, από την πρόσβαση στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων". Πάντα για το μονοπώλιο του δολαρίου-πετρελαίου, "η Συρία πρέπει να μείνει απ' έξω και τα κοιτάσματα να πέσουν αποκλειστικά στα χέρια των πολυεθνικών πετρελαϊκών εταιρειών: αυτό είναι το κίνητρο της λύσσας ενάντια στη Συρία".
Εφόσον η Κύπρος έχει "τακτοποιηθεί" με την τραπεζική κρίση και ο Λίβανος, που επίσης άπτεται του υποθαλάσσιου χρυσού, συνεχίσει κλονίζεται από πολιτικο-στρατιωτικές δονήσεις, και μόνο το φυσικό αέριο του Αιγαίου αρκεί για να εξηγήσει το μαρτύριο στο οποίο υποβάλλεται Ελλάδα.
Οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες, εξηγεί Αλτσιατορ, έχουν ήδη επωφεληθεί από την ελληνική κρίση για να αρπάξουν τις παραχωρήσεις σε τιμές ευκαιρίας: "Αν έπρεπε να αγοράσουν σε πραγματικές, ανταγωνιστικέςτιμές, η Ελλάδα θα μπορούσε να πληρώσει όχι μία, αλλά δέκα φορές το χρέος που της έχουν δημιουργήσει οι πολυεθνικές χρηματοπιστωτικές".

Πηγή: e-go.gr

Dienstag, 11. Juni 2013

Ρε δασκάλα της συμφοράς, Αλλoς ο Κεμάλ του Γκάτσου άλλος ο Κεμάλ ο τούρκος

Καλημέρα Μάνο Αθάνατε!




Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκιπα, της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ’ αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ’ τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ’ τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλιά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ’ ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ’ αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ’ ένα μήνα σ’ ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...

Donnerstag, 16. Mai 2013

Για όσους δεν το ξέρουν: Οι Γερμανοί ήταν οι εμπνευστές της Γενοκτονίας των Αρμενίων



Οι λαοί κουβαλάνε ένα παρελθόν, που είτε τους συνετίζει είτε τους στιγματίζει. Οι Γερμανοί, κάνουν ότι μπορούν για να μας υπενθυμίζουν πόσο βάρβαρα και απάνθρωπα έχουν μέχρι σήμερα εμφανιστεί στο πόντιουμ της Ιστορίας.
Σήμερα, 100 χρόνια μετά την Αρμενική Γενοκτονία, 90 μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και 60 χρόνια μετά την Μεγάλη Σφαγή,  θέλουν ρεβανσιστικά, να τιμωρήσουν την Ελλάδα που  χάλασε τα σχέδια του μεγάλου ηγέτη τους του Χίτλερ. Αυτοί λοιπόν οι σφαγείς, θέλουν να μας  κάνουν μαθήματα πολυπολιτισμού και μεταναστευτικής πολιτικής μας.
Ξεχνάνε, ότι ενώ εμείς δεν έχουμε να φάμε όλη η Ευρώπη επιβάλει  το Δουβλίνο 3 που συνεχίζει την πολιτική του Δουβλίνου 3. 
Αφήστε τα δάκρυα για άλλους. Εσάς σας ξέρουμε πολύ καλά. Και κοιτάχτε μεγαλοαπατεώνες και μεγαλομπαταχτζίδες να ξεπληρώσετε τα δάνεια σας. Είστε οι τελευταίοι που δικαιούστε να μιλάτε για ανθρωπισμό και ανοχή.





ή αλλιώς

ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑ ΦΕΡΟΝΤΕΣ


του Δημήτρη Κουτσομητόπουλου
Μόναχο 14.05.2013

Την στιγμή που εμείς, εδώ στα ξένα, σχεδόν καθολικά σιωπούμε και μετά βίας αναφερόμαστε - διαμαρτυρόμαστε για τα όσα κατά περιόδους μας καταμαρτυρούν τα γερμανικά ΜΜΕ, και εφαρμόζουν στην χώρα μας η γερμανική κυβέρνηση και πολιτική ηγεσία

την στιγμή που ιδιαίτερα εμείς εδώ στην Γερμανία, "συλλογικά ξεχνάμε" τις αιτίες που μας οδήγησαν στην "οδύσσεια" της μετανάστευσης , και δεν λέμε κουβέντα όχι μόνο γι αυτά που συμβαίνουν τώρα, αλλά και τα όσα επέφερε η γερμανική κατοχή - θηριωδία στην πατρίδα μας, όπως οι καταστροφές, εγκλήματα, ολοκαυτώματα κλοπές και οφειλές που δεν έχουν ξεπληρώσει και που είναι διεθνώς καταγεγραμμένα.


Οι εδω συμπολίτες μας, επειδή "ως γνωστόν" είναι μεθοδικοί!!!!! και λάτρεις των "καταγραφών και μετρήσεων", ιδεολογικά προετοιμασμένοι, από το σπίτι, το σχολειό και το πανεπιστήμιο, για το ¨"ορθόν" και "πρέπων", και δρώντας πάντα προληπτικά έχοντας βάθος ιστορικού ορίζοντα, και τέλοςακολουθώντας πάντα τις ίδιες "φωνές" [1], ΑΠΤΟΗΤΟΙ, οργανώνουν "τουριστικά" ταξίδια στην πατρίδα μας με ειδικούς πολιτικούς στόχους, "επιστημονικά"καλυμμένους.


η Βορ. Ελλάδα που θα επισκεφτεί η "ταξιδιωτική ομάδα"
σε μια εντελώς 'τυχαία' διοικητική της διαίρεση σε αλλήστου
μνήμης εποχές

Οργανώνουν ειδικά ταξίδια, όπου μαζί με τα φυσικά κάλλη και αρχαιολογικά αξιοθέατα (καλυμμένα απ αυτά), θα επισκεφτούν και θα καταγράψουν εθνικές, γλωσσικές, πολιτισμικές, θρησκευτικές ιδιομορφίες, μειοψηφίες κλπ.

Και για του λόγου το αληθές, εδώ ένα μικρό απόσπασμα απο το "πρόγραμμα' περιήγησης (ο θεός να μας φυλάει απο τέτοιες επισκέψεις - περιηγήσεις και... επισκέπτες) που διοργανώνεται απο ένα απο τα πιο υπεύθηνα think tank της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής αναφορικά με την βαλκανική πολιτική. Την περίφημη SÜDOSTEUROPA GESELLSCHAFT (SOG) [2].

απόσπασμα απο το πρόγραμμα "περιήγησης" της „Süddosteuropa Gesellschaft“ απο τις 07 – 15 Σεπτεμβρίου 2013, στην Βορ. Ελλάδα..

1. Nach der Besichtigung geht es weiter nach Veria,eine Stadt mit einer gemischten Bevölkerungsstruktur. Dort wird es ein Gespräch mit Vertretern der Aromunen geben (SOG).
2. Im Gebiet um die Prespa-Seen leben viele Slawo-Makedoner. In dem Dorf Agios Germanos bietet sich Gelegenheit, mit slawo-makedonischen Vertretern über die aktuelle Situation dieser Minderheit zu sprechen (SOG).
3. West-Thrakien: Umstrittenes Grenzland : ....Weiterfahrt über Xanthi nach Echinos, unweit der Grenze zu Bulgarien, einem Zentrum der muslimischen Minderheit der Pomaken. Dort werden in einem Gespräch mit Kommunalpolitikern aus West-Thrakien die Probleme dieser multi-religiösen und multi-ethnischen Region thematisiert werden (SOG). Abend in Xanthi, das in der jüngeren Geschichte mehrfach unfreiwillig dieNationalität zwischen Griechenland und Bulgarien wechselte.

Στο μεγαλέιο της η σ’ όλους μας γνωστή γερμανική 'ευαισθησία για την "λεπτομερή" καταγραφή, 'διαφορών", "συμπεριφορών" και πάνω απ όλα εθνικών, γλωσσικών και άλλων μειονοτήτων (και λέω γνωστή γιατί δημιούργησε και άφησε και ανεξίτηλα μνημεία [3]). Και φυσικά, διοργανωτές ή και αρωγοί αυτών των "επιστημονικών περιοδειών, "διάφορες ομοσπονδιακές υπηρεσίες, ευαγή ιδρύματα και ¨επιστημονικά ινστιτούτα και ... ιδιωτικά συμφέροντα!! [4].

Βέβαια, για τους λίγους που έχουν ασχοληθεί γενικά με τον γερμανικό πολιτισμό - ιστορία, την γερμανική πολιτική και ιδιαίτερα με το θέμα «η Γερμανία και οι μειονότητες», οι τέτοιου είδους επιλογές και κινήσεις δεν είναι κάτι το καινούργιο και ξαφνικό. Είναι "γερμανικά' προγραμματισμένες. Δηλαδή είναι κεντρικά σχεδιασμένες.

Ενδεικτικά αναφέρω, πως υπάρχουν ειδικές υπηρεσίες, Ινστιτούτα κλπ, που χρηματοδοτούνται από γερμανικές κυβέρνητικές υπηρεσίες, και το υπουργείο εξωτερικών, που ασχολούνται με την καταγραφή των μειονοτήτων - μειονοτικών προβλημάτων στην Ευρώπη, και που μάλιστα με τον ένα άλλο τρόπο και ιδιάιτερα με την βοήθεια της γερμανικής κυβέρνησης , έχουν κατορθώσει ν’ αποκτήσουν μέσα στην ΕΕ, συντονιστικό - καθοδηγητικό ρόλο, δημιουργώντας σύμμαχα δίκτυα σ όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ (ευρωπ. υπηρεσίες, ΜΚΟ κ.α.) [4].

Αυτό που ίσως είναι καινούργιο, είναι ο ανοικτός, θα έλεγα απροκάλυπτα προβοκατόρικος τρόπος οργάνωσης, προβολής. Συμπεριφορά που πέρα απο την γνωστότατη γερμανική υπεροψία και αμετροέπεια, είναι και ένδειξη πως είναι σίγουροι πως βρίσκονται στο απυρόβλητο, κι αυτό, όχι μόνον επειδή ελέγχουν στην πατρίδα μας, το δημόσιο λόγο και πολιτική, αλλά επειδή σίγουρα έχουν και ντόπιους " ιδεολογιπολτικούς συνοδοιπόρους". Είναι δε, εντελώς ενδεικτικό, πως η κίνηση αυτή, εκδηλώνεται ακριβώς την στιγμή που

α. η Γερμανική οικονομική και πολτική ελίτ, με "αιχμή" την κατάσταση στον ελλαδικό χώρο (Ελλάδα, Κύπρο), πιέζεται από πολλές πλευρές για αλλαγές (μερικοί μιλάνε πως πρέπει να πληρώσει το "τίμημα" της πολιτικής της)

β. η ελληνική Κυβέρνηση πρόβαλε δειλά μεν, αλλά πρόβαλε, το αίτημα των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων και οφειλών, χωρίς εκπτώσεις, εννοώ, χωρίς διαφοροποιήσεις μεταξύ αποζημιώσεων και αναγκαστικού δανείου.

Και επειδή σκέπτομαι "ανοικτά", θα ήθελα να θυμίσω μια άλλη ιστορική περίοδο, που η Γερμανικλη ελίτ και πάλι ευρισκόμενη στην αρχή της ανάπτυξης ενός παλαιού της ονείρου,

για την απόκτηση του λεγόμενου ζωτικού χώρου (Lebensraum) και ανοίγματος του δρόμου πρός την πολυπόθητη Ανατολή και τα "καλούδια" της (τα σιτηρά και το υπέδαφος της Ρωσίας, και τα πετρέλαια της περιοχής του Καυκάσου),

και συνάμα αναγκαζόμενη να χρησιμοποίηση το ίδιο οδοιπορικο wie damals, την γραμμή του «σιδηροδρόμου για την Βαγδάτη» που οδηγεί στα πετρέλαια της Ανατολής, και τα ίδια σλογκαν όπως πχ. το περίφημο πλέον « Serbien muss sterbien»,

ενεργοποιούσε και πάλι ΑΝΟΙΚΤΑ τους ίδιους γνωστούς διαλυτικούς προπαγανδιστικούς μηχανισμούς που είχε χρησιμοποιήσει και στις δύο προηγούμενες μεγάλες της προσπάθειες, για να «νουθετήσει» την Ευρώπη και την υπόλοιπη υφήλιο.
Αναφέρομαι στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν με την "σιωπή - ανοχή" και βοήθεια ΟΛΩΝ, η τότε "νεοσυσταθείσα" Γερμανία, εισέρχονταν στην παγκόσμια πολιτική σκηνή με τα γνωστά θορυβώδη βήματα και έχοντας σαν στόχο την πολυδιάσπαση και τον έλεγχο, προωθούσε με τον πιο ωμό τρόπο την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας .

Τότε, θέλοντας να προλάβει και να κάμψει την όποια αντίσταση μας, αλλά και για να εκβιάσει την ανάληψη (υφαρπαγή) μεγάλων έργων όπως Αεροδρόμια (Eλ. Βενιζέλος HochTief) κλπ., με αφορμή το λεγόμενο "Μακεδονικό πρόβλημα", βυσσοδομούσε εις βάρος μας, βρίζοντάς μας ως εθνικιστές, καταπιεστές λαοτητων, θρησκειών κλπ, πλασάροντας τις πιο χυδαίες θεωρίες (Φαλμεράγιερ κλπ,). Ποιος θα ξεχάσει τις ενορχηστρωμένες επιθέσεις των ναυαρχίδων της γερμανικής δημοσιογραφίας (FAZ, SZ, WELT, SPIEGEL των Meier, Reissmüller, Koydl όπως πχ. το «περίφημο» άρθο του V.Meier στην FAZ„Schmelztiegel Saloniki – Θεσσαλονίκη το Χωνευτήρι - κλπ ).


Έτσι και σήμερα, βλέποντας πως η αντίσταση του ελληνικού λαού δεν κάμπτεται , και μάλιστα είναι εμφανέστατα αντιγερμανική, και συνάμα δεχόμενη πιέσεις από παντού ενεργοποιεί , και πάλι το γνωστό παιχνίδι. Ενεργοποιεί μειονοτικά προβλήματα και "ανθρώπινα δικαιώματα". Φυσικά, όπως πάντα, σαν εμπόρευματα για σκύλευση . Παραδείγματα πάμπολλα.Πρόσφατα Ιρακ, Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν,Λιβύη,Τυνησία, και όσον ούπω Συρία.

Και κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον, κι εμείς. Απόδειξη το γεγονός, πως το "παρατηρητήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων (αυτή η «ανεξάρτητη» ΜΚΟ!!!!!), μας, έχει βάλει, και πάλι στο στόχαστρό του. Φυσικά, όπως πάντα,
υποστηριζόμενο και απο τους "προοδευτικούς" μας ταγούς, αυτούς τους διαρκείς οικότροφους κι όχι μόνο υπότροφους των «προοδευτικών» κύκλων και ιδρυμάτων της εσπερίας, αυτούς τους «τσιστσερόνες», που διέπονται απο "Τσατσοπούλιες Δραγωνιάδες" και .."Μίχιες Ρεπούσιες Ι(ως)εις" κλπ..

Τελευταίο ανησυχητικό δείγμα και παράδειγμα η «αντικειμενική δημοσιογραφία» στο προχθεσινό άρθρο στην SZ, οποία «χρησιμοποιεί» κάποιες αλήθειες όχι για να τις επεξηγήσει αποκαλύπτοντας τις βαθύτερες αιτίες αυτών των φαινομένων, αλλά για να παρουσιάσει μια εικόνα αναρχίας. Δηλαδή εικόνα παράλυσης των δημόσιων λειτουργιών, που αργά η γρήγορα, θα απαιτήσει την παρέμβαση ευρωπαϊκών δυνάμεων ασφαλείας για την διατήρηση της.... τάξης και την προστασία των πολιτών!!! Ενδεικτικό, τις όλης "αγωνίας" και "μέριμνας" του αρθρογράφου, αλλά και της σύνταξης που το πέρασε (για να μην ξεχνάμε πως ¨ελευθερη" δημοσιογραφία περνάει κι απο φίλτρα - ελέγχους) είναι αυτό το σχετικά μεγάλο απόσπασμα, (υπογραμμίσεις είναι δικιές μου).

"..Bei all diesen Schwierigkeiten wird eine andere Krise leicht übersehen. Die fremdenfeindliche Gewalt gegen Migranten und Asylsuchende in Athen und anderswo droht, außer Kontrolle zu geraten. Massenausschreitungen gegen Menschen aus Afghanistan und Afrika sind an der Tagesordnung, die meisten werden nicht einmal offiziell registriert. Dagegen muss Griechenland in diesem Jahr unbedingt etwas tun, gemeinsam mit Deutschland und den anderen EU-Mitgliedstaaten. Die Übergriffe selbst sind massive Menschenrechtsverletzungen. Allerdings wiegt noch schwerer, dass die Verantwortlichen normalerweise nicht bestraft werden. Weder die Polizei noch andere staatliche Organe bemühen sich ernsthaft darum, die Täter zur Rechenschaft zu ziehen. Diese Straflosigkeit zerstört die Illusion, dass in dem mit dem Nobelpreis ausgezeichneten Europa Toleranz und Frieden regieren. ". περισσότερα στις υποσημ. [5])

Αλλά ένα είναι σίγουρο, πως όποιοι κι αν τολμήσουν, Πως, και πάλι θα φύγουν με το κεφάλι σκυμμένο προς τα κάτω, κυνηγημένοι και ηττημένοι γιατί..


«ΗΡΘΑΝ ντυμένοι «φίλοι» αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας. Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους. Έφεραν το Σοφό, τον Οικιστή και το Γεωμέτρη, Βίβλους γραμμάτων και αριθμών, την πάσα Υποταγή και Δύναμη, το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας. Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους...»


Δ.Κ.
Μόναχο 13.05.2013

Sonntag, 28. April 2013

Η κορωνίδα της δημιουργίας του Θεού: Είναι όντως κατ εικόνα και καθ ομοίωση Του?


Ένα από τα πιο ωραία βίντεο που έχω δει ποτέ! Ακούστε το. Η μουσική είναι απαραίτητη.
MAN from Steve Cutts on Vimeo.

Montag, 8. April 2013

Η Μαλβίνα και το Νίτσε


Α ρε Αθάνατη Μαλβίνα. Τι θα έλεγες σήμερα να έβλεπες που μας πήε ο τάπας.

Dienstag, 2. April 2013

Κινηματογραφικά Σάββατα

Δύο έργα του αξέχαστου κινηματογραφιστή Γιώργου Αντωνόπουλου, ενός ανήσυχου πνεύματος που αναπτύχθηκε μέσα στις γραμμές ενός ριζοσπαστικού Αντιδικτατορικού Κινήματος των Ελλήνων του Εξωτερικού (μεταναστών εργατών και φοιτητών) ενάντια του φασιστικού καθεστώτος 67-74. Ο Γιώργος Αντωνόπουλος σπούδασε στην Δημόσια Σχολή Σκηνοθεσίας του Βερολίνου.


Σήμερα 30 περίπου χρόνια μετά, οι ταινίες αυτές παραμένουν επίκαιρες, τόσο αναφορικά με την ταινία ΜΑΝΤΟΥΔΙ, που θα προβληθεί αυτό το Σάββατο, καθόσον μας θυμίζει τις Σκουριές, όπου οι κάτοικοι της περιοχής έδειξαν μια πρωτοφανή αγωνιστική συνείδηση, αλλά και οικολογική ευαισθησία, πολύ σπάνια συμβαδίζουσα με εργατικές κινητοποιήσεις όσο και αναφορικά με την δεύτερη ταινία η οποία θα προβληθεί το Σάββατο στις 20 Απριλίου.

Η δεύτερη ταινία ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ εμφανίζεται επικίνδυνα επίκαιρα, καθώς ένα νέο κύμα μετανάστευσης βρίσκεται σε εξέλιξη.

Τότε ανειδίκευτοι εργάτες έπαιρναν το δρόμο της συμφοράς, αφού η μετανάστευση μόνο με αυτή τη λέξη μπορεί να συνοδευτεί, σήμερα ο ανθός της ελληνικής κοινωνίας εγκαταλείπει τη χώρα.

Το τότε κύμα μετανάστευσης δεν πέρασε ούτε ειρηνικά ούτε ομαλά. Ο Ελληνικός κόσμος πληγώθηκε για άλλη μια φορά. Η Βόρεια Κύπρος αλώθηκε από τον ίδιο εχθρό σε συνεργασία με τους ίδιους δήθεν συμμάχους μας. Μαζί με την Κύπρο πέρασε στο στρατόπεδο της αλλοτρίωσης και της προδοσίας και η πνευματική ηγεσία της χώρας. Οχι πως δεν ήταν στην ίδια πλευρά και πριν, αλλά τώρα έγινε ανοιχτά τουρκολάγνα και ευρωλιγούρικη ταυτόχρονα.

Σήμερα, 40 σχεδόν χρόνια μετά, στο τραπέζι του χασάπη βρίσκεται τόσο η Κύπρος, όσο και η Ελλάδα. Ποιος θα κατακρεουργηθεί πρώτος μόνο ο Θεός των Ελλήνων το γνωρίζει.

Εμείς, δηλαδή ο ελληνικός και ο κυπριακός λαός περιμένουμε, χωρίς να κάνουμε απολύτως τίποτα, όχι τους βαρβάρους, αφού βάρβαροι γίναμε ήδη οι ίδιοι, αλλά την ΤΡΟΪΚΑ.

Δηλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα, που θα διώξει όλα αυτά τα σκυλιά από το σβέρκο μας.

Μην χάσετε αυτές τις δύο αξέχαστες ταινίες.

Ο νέος χώρος πολιτικής και πολιτισμού του ΑΡΔΗΝ, θα σας εμπνεύσει προς έναν παραγωγικό προβληματισμό

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...