Φάε το φαϊ σου, γιατι αλλιώς θα το φάει η Τρόϊκα

Παιδί μου, φάε το φαί σου γιατί θα στο φάει η τρόϊκα.
Έτσι θα φοβερίζει σε λίγα χρόνια η μαμά τον κανακάρη της ή την κανακάρισά της που δεν θα έχει όρεξη για φαγητό.
Σήμερα, εν έτει 2010 μ.Χ. βασιλεύει σε ολόκληρο τον κόσμο η ελεύθερη οικονομία. Στην Δύση, όπως ήταν από τα γεννοφάσκια του, στις πρώην ανατολικές χώρες με σούπερ νεότερα ρούχα και στη Κίνα με γεύση απόμακρης Ανατολής, δηλαδή με πολύ κάπνα.
Οι αντικαπιταλιστικές φωνές είναι παρούσες όσο ποτέ άλλοτε, αλλά πάντα από τη θέση του βολεμένου θεατή. Η πλούσια Δύση στενοχωριέται για την φτώχεια της Ινδίας ή της υποσαχάριας Αφρικής ή της Λατινικής Αμερικής. Αλλά μόλις η φτώχεια αυτή κτυπήσει τη πόρτα τους, τότε το μόνο που ξέρουν είναι η τακτική του κανίβαλου. Όποιο σταθμό της τιβής μας και αν ανοίξεις ακούς το ίδιο τροπάριο. Μάλιστα το ακούς και από στόματα συνδικαλιστών. Από τα γραφτά των διανοούμενων, το ακούς και με το παραπάνω. Εκεί μάλιστα με επιστημονική χροιά. Όλα τεκμηριωμένα από τους λογιστάδες της πεντάρας. Να μειωθεί το σπάταλο κράτος, όπερ σημαίνει να πετάξουμε στο δρόμο καμιά 500σαριά χιλιάδες πρώην βολεμένους. Καιρός είναι να ξεβολευτούν! Να πάνε στα τσακίδια. Να κυλιστούν στη λάσπη αυτοί και οι οικογένειες τους. Δεν μπορούμε να ταΐζουμε τους υψηλόμισθους του ΟΣΕ, του λιμανιού, της Ολυμπιακής, των φυλακών, των εφόρων, των δασκάλων όλων των βαθμίδων, των γιατρών του ΙΚΑ και του ΜΙΚΑ, των σκουπιδιάρηδων, των ταχυδρόμων, των στρατιωτικών, των στρατιωτών και δεν ξέρω εγώ ακόμα ποιών απαίσιων τεμπέληδων που τρώνε τον ιδρώτα του λαού.
Και τώρα που τους έγραψα όλους αυτούς έμεινε να ρωτήσω ποιανού λαού; Ποιος λαός απέμεινε για να του πιούν το αίμα οι παραπάνω βρικόλακες;
Απέμειναν οι πολιτικοί μας. Αυτοί που κάθονται στην Βουλή των Ελλήνων με όλη του κουστωδία τους και αυτοί που κάθονται στις Βρυξέλλες και βρωμίζουν την ατμόσφαιρα με τα σούρτα – φέρτα τους.
Δεν λέω κάτι καινούργιο. Πάντα ο μαλάκας πληρώνει τα σπασμένα. ούτε σεισμός έγινε, ούτε λιμός έπεσε, ούτε επανάσταση ξέσπασε για να αλλάξουν αυτοί που μιλάνε με αυτούς που ακούνε και υπακούνε.
Ωστόσο δεν παύει να με απασχολεί η στραβομάρα αυτών που μας κυβερνάνε.
Όλοι – με καμία απολύτως εξαίρεση μιλάνε για λεφτά. Ακούσατε κανέναν να μιλάει για παραγωγή; Πως θα ανταγωνιστούμε του Βουλγάρους, έλεγε προχτές ένας σοφός στην τιβη, αν βάλουμε φόρους στο Κεφάλαιο. Και βέβαια δεν έχει άδικο. Πως θα ανταγωνιστούμε τον εργάτη της Ινδίας με το ένα Ευρώ την ημέρα;
Όχι δεν θα μπορέσουμε να τον ανταγωνιστούμε! Ένα μπορούμε να κάνουμε: Να του μοιάσουμε! Ο δρόμος της ελεύθερης οικονομίας οδηγεί στην Ινδία. Όποιος νομίζει ότι οδηγεί σε ανάκαμψη και επιστροφή σε καλές εποχές, την έχει πατημένη!

Η κρίση του 29, λένε κάποιοι ότι ξεπεράστηκε με την επέμβαση του κράτους, το οποίο επένδυσε στην παραγωγή. Οι δημόσιες επενδύσεις στην Αμερική είχαν φτάσει σε επίπεδο ρεκόρ (17%) προκειμένου να μειωθεί η ανεργία που ξεπέρασε το 20%. Και παρόλα αυτά, χρειάστηκε να έρθει ο πόλεμος για να ξεπεραστεί κρίση. Στην διάρκεια του πολέμου οι δημόσιες επενδύσεις έφτασαν στο 52% του ΑΕΠ.

Γι αυτό σας λέω: Έχετε κανένα οικοπεδάκι στο χωριό; Πηγαίνετε να καλλιεργήσετε το κήπο σας!!!