Ο Χέγκελ κάνει κάπου την παρατήρηση, ότι όλα τα μεγάλα κοσμοϊστορικά γεγονότα και πρόσωπα παρουσιάζονται σα να λέμε δύο φορές.
Ξέχασε όμως να προσθέσει : την μια φορά σαν τραγωδία την άλλη σαν φάρσα.
Ο Κοσιντιέρ αντί του Δαντόν, ο Λουϊ Μπλάν αντί του Ροβεσπιέρου, οι ορεινοί του 1848 αντί των ορεινών του 1793 – 1795, ο ανεψιός αντί του θείου, ο γυιός αντί του πατέρα.
Δεν άντεξα να μην αναφερθώ και γω στο μεγάλο γεγονός των δύο τελευταίων μηνών.
Στην εκλογή προέδρου του ΠΑΣΟΚ, που ευελπιστεί να είναι και ο επόμενος πρωθυπουργός της χώρας μας.
Αλλά, επειδή ένα μεγάλο μέρος της μπογκόσφαιρας, αναφέρθηκε σ αυτή την εκλογή, είπα να σας θυμίσω ένα παιχνίδι των παιδικών μας χρόνων:
Την κυρία Μπερλίνα,
Καλημέρα σας κυρία μπερλίνα, πέρασα από το γαϋδουροπάζαρο και άκουσα πολλά καλά και κακά για σας.
Ο πρώτος μου λέει:
Αυτή ήταν η πρώτη και η τελευταία νίκη του ΓΑΠ
Ο δεύτερος μου λέει:
Μετά από τόσες ήττες οι οπαδοί του Γ. Α. Παπανδρέου είδαν τον αρχηγό τους να κερδίζει εκλογές.
Ο τρίτος μου είπε:
Δια στόματος Κυρ , αν χάσει ο Παπανδρέου, θα γίνει της πουτάνας, ευτυχώς το γλυτώσαμε, να γίνει της πουτάνας.
Ο τέταρτος μου λέει,.
Ολέ - ολέ
Ο πέμπτος μου λέει
ο Βενιζέλος έχασε, επειδή μπήκε με φόρα
Και γω σας λέω, ότι δεν έχει έρθει η ώρα να κυβερνήσει ξανά σοσιαλιστικό κόμμα, γιατί στα επόμενα χρόνια πρέπει να περάσουν ότι ακόμα δεν έχει περάσει.
Όπως, πλήρης ιδιωτικοποίηση των πάντων!!!
Ακόμα και της γιαγιάς σου, όσοι από σας έχουν ακόμα γιαγιά.
Τα κόμματα του σοσιαλισμού, τα κρατάνε για ρεζέρβα. Όταν η οργή του κόσμου θα αρχίζει να ξεχειλίζει.
Πολύ σεναριολογία και ντεντεκτιβιλίκι σας σερβίρω, ε;
Ξέρω γω ρε σεις παίδες!!!!
Εσείς τι λέτε;
Σημείωση
Το τσιτάτο που αναφέρω στην αρχή είναι απ τη 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη του Μάρξ.
Μου τ ο θύμισε το ποστ του Ροϊδη