
Με αφορμή τη θύελλα που έχει ξεσπάσει για το βιβλίο της στ δημοτικού, θεώρησα αναγκαίο να γράψω δύο ελάχιστα λόγια και στο δικό μου μπλόγκ, μιας και έχω ήδη πάρει θέση σε άλλα μπλόγκ.
Αφορμή πήρα από την άκρως πολιτικοποιημένη φετινή Berlinale 2007.
Όταν όλος ο κόσμος μιλάει για την Ιστορία, εμείς στην Ελλάδα θέλουμε να την θάψουμε και μάλιστα με τρόπο αλγεινό!
Δείτε, πως κρίνει η Welt το μεγαλύτερο (ή το δεύτερο μεγαλύτερο) ευρωπαϊκό κινηματογραφικό γεγονός, την Berlinale 2007:
Στην Berlinale 2007, θα μπορούσε κανείς να βρει όλα τα ιστορικά γεγονότα του 20ου αιώνα.
Η μαζική σφαγή των Αρμενίων ( το σπίτι των κορυδαλλών), η κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας (υπηρέτησα τον Άγγλο βασιληά), τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ( ο παραχαράκτης), ο β παγκόσμιος πόλεμος (Γράμματα από Iwo Jima), η έναρξη του ψυχρού πόλεμου ( ο καλός Γερμανός), η συνέχιση του ψυχρού πόλεμου (ο καλός βοσκός), η ουγγρική επανάσταση (τα παιδιά της δόξας), οι δικτατορίες στην Ν. Αμερική (το έτος που οι γονείς μου πήγαν διακοπές), το Απάρτχάϊτ (Goodbye Bafana), η αρχή της Aids-πανδημίας ( ο μάρτυρας), η ισραηλιτική κατάληψη του Λιβάνου (Beaufort).
Θα περίμενε κανείς η ελληνική κυβέρνηση να επιδιώκει με κάθε μέσον που διαθέτει την αναγνώριση της σφαγής και της γενοκτονίας τόσο των Ποντίων, όσο και την σφαγή των Ελλήνων κατά τη Μικρασιατική καταστροφή από τους Νεότουρκους του Κεμάλ, όπως το κατάφεραν για τη δική τους ιστορική μνήμη οι Αρμένιοι.
Θα έπρεπε, αλλά δεν γίνεται.
Επειδή έτσι παρήγγειλε η Αυτοκρατορία!
Σημειωση 1: Οι δύο παραπάνω εικόνες είναι δύο αθώες σκηνές από το έργο των αδελφών Ταβιάνι, το σπίτι των κορυδαλλών.
Σημείωση 3: Με τον όρο "Σημερινή Αυτοκρατορία", δεν εννοώ την Αμερικανική με την στενή έννοια, αλλά την σημερινή τάξη πραγμάτων, έτσι όπως την περιγράφουν οι δύο ιταλοί διανοούμενοι Negri και Hardt, στο βιβλίο "Αυτοκρατορία"
……
Πρώτα απ όλα η έννοια της Αυτοκρατορίας προϋποθέτει ένα καθεστώς το οποίο ουσιαστικά περικλείει την χωρική ολότητα, ή μάλλον κυβερνά όλο τον πολιτισμένο κόσμο.
Δεν υπάρχουν εδαφικά σύνορα που να περιορίζουν την εξουσία της. Η εξουσία της δεν έχει όρια.
Κατά δεύτερον, η έννοια της Αυτοκρατορίας παρουσιάζεται όχι ως ένα ιστορικά προσδιορισμένο καθεστώς που σχηματίζεται μέσα από κατακτήσεις, αλλά μάλλον ως μία τάξη πραγμάτων
…..
Κατά τρίτον η εξουσία της Αυτοκρατορίας λειτουργεί σε όλους τους καταγραφείς της κοινωνικής τάξης, εκτεινόμενη ως τα βάθη του κοινωνικού βίου.
…
Δεν ρυθμίζει μόνο την ανθρώπινη αλληλεπίδραση, αλλά αποσκοπεί να εξουσιάζει άμεσα την ανθρώπινη φύση.
Τέλος, μολονότι η πρακτική της βαπτίζεται συνεχώς στο αίμα, η έννοια της Αυτοκρατορίας είναι πάντοτε αφιερωμένη στη ειρήνη.