Dienstag, 12. Dezember 2006

Δύο βιβλία ένας συγγραφέας

Διαβάζοντας την Γιασμίνα Χάντρα, που δεν είναι η Γιασμίνα, αλλά το γυναικείο ψευδώνυμο του Μοχάμεντ Μουλεσεχούλ, ταξιδεύεις στις χώρες της απόλυτης συμφοράς.
Στα «Χελιδόνια της Καμπούλ», το τραγικό Αφγανιστάν. Άνθρωποι συντριμμένοι από τους φανατικούς Ταλιπάν σε ένα κόσμο χωρίς ελπίδα, χωρίς όνειρα για το αύριο.

«Κανένας δεν πιστεύει στο θαύμα της βροχής, στη μαγεία της άνοιξης, ακόμα λιγότερο στην αυγή ενός ήπιου αύριο.»

Η Ζαϊρά, «τριάντα δύο χρονών, μία δικαστίνα που ο σκοταδισμός της στέρησε τη δουλειά δίχως αποζημίωση ή δίκη». Ο μόνος λόγος, το φύλο της. Σήμερα δεν μπορεί να βγει στο δρόμο, χωρίς να κρύψει το πρόσωπό της. Οπως, η ίδια μας λέει, «με αυτό το καταραμένο πέπλο, δεν είμαι ούτε άνθρωπος ούτε ζώο, μονάχα κάτι προσβλητικό ή επονείδιστο που πρέπει να το κρύβουμε σαν αναπηρία.»
Πόσο εξευτελισμό μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος;
Πόσο;
Φαίνεται ότι τα περιθώρια είναι μεγάλα, εκεί που η ζωή δεν έχει καμία αξία.

Στο τρομοκρατικό χτύπημα, το Ισραήλ και η Παλαιστίνη,
έτσι όπως ο ένας βλέπει τον άλλο, με αφορμή ενός τρομοκρατικού κτυπήματος.

Η Γιασμίνα Χάντρα, αφήνει τον αναγνώστη να ερμηνεύσει τα γεγονότα. Φεύγει από το πολιτισμένο Ισραήλ και μεταφέρεται στην Παλαιστίνη, εκεί που ο θρησκευτικός φανατισμός σου παίρνει το μυαλό.

Αλλά ποιος είναι τελικά ο πιο βάρβαρος, ο τρομοκράτης ισλαμιστής
ή ο άλλος;

Θεωρώ, ότι διαβάζοντας τα δύο αυτά βιβλία, έχει κάνει κανείς ένα μικρό βήμα για να καταλάβει λίγο περισσότερο τον σημερινό πολιτισμένο κόσμο που ζούμε



6 Kommentare:

  1. Xμμμ... Δουλειά για το σπίτι. Να δούμε τι θα πρωτοδιαβάσουμε.

    Βολκώφ

    AntwortenLöschen
  2. Τις καλησπέρες μου, που λες και σύ φίλε Θεοδόση!
    Πράγματι, δεν ξέρει κανείς τι να πρωτοδιαβάσει. Λογοτεχνία, ιστορία, ποίηση, πολιτική;

    AntwortenLöschen
  3. Αστα να πάνε, Ange ta... διβάζουμε, διαβάζουμε και δεν φτάνουν χίλια χρόνια...
    Πέρσα να πω μια καλησπέρα...


    Βολκώφ

    AntwortenLöschen
  4. Και τη δική μου !
    και καλές γιορτές, με πολύ έμπνευση!

    AntwortenLöschen
  5. Κοίτα να δεις, υπάρχει στα ελληνικά και δεν το ήξερα, και εγώ το διαβάζω στα γαλλικά, l' attentat. Είναι συναρπαστικό, και ειδικά το πρώτο κεφάλαιο έχει υπέροχη αφηγηματική τεχνική,με εφέ απροσδόκητου. Ένα από τα θύματα μιλάει σε πρώτο πρόσωπο για την απόπειρα καμικάζι, αλλά στο τέλος μαθαίνουμε ότι είναι νεκρός.

    AntwortenLöschen
  6. Καλησπέρα Babis,
    Η σύμπτωση είναι, ότι και γω το βιβλίο το βρήκα πρώτα στα γαλλικά και μετά στα ελληνικά.
    Σε όποια γλώσσα όμως και να το διαβάσεις δεν παύει να είναι υπέροχο, βαθειά ανθρώπινο.

    AntwortenLöschen

καλημέρα και καλά σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...