Μετα απο τις δύο απανωτές διαρροές πετρελαίου, αρχίσαμε να έχουμε διαρροές και στην CIA
Οι ΗΠΑ καταδικάζουν την διαρροή 91.731 εγγράφων για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν
Αυτά τα έγγραφα να δείτε πόσο καταδικάζουν τις ηγεσίες των ΗΠΑ και όλων των μεγάλων δυνάμεων για εγκληματικές πράξεις, γενοκτονίες, ψέματα, υποκρισία, παραπλάνηση των λαών που τους ψηφίζουν και πρωτοφανή ηλιθιότητα!
Πόλεμος στο πουθενά καταμαρτυρούν τα έγγραφα. Ούτε ναρκωτικά ούτε τίποτε!
Πέρα, όμως από τα αυτονόητα και τα γνωστά, ξεγυμνώνονται όλοι αυτοί οι σπουδαίοι μαλάκες της εποχής μας.
Μήπως θυμάστε την κυρά Μέρκελ, όταν έβγαζε πύρινους λόγους για την αναγκαιότητα της συνέχισης αυτής της αιμορραγίας;
Για την Ένωση (χριστιανοδημοκρατών) είναι καθαρό ότι οφείλουμε να διατηρήσουμε τις πολεμικές επιχειρήσεις της Bundeswehr! (στρατός) Αυτή η εντολή είναι πάνω από κάθε αμφιβολία για όποιον σκέφτεται το σύνταγμα και το Δίκαιο.
Απαίτηση για απόσυρση των δυνάμεων μας είναι ανεύθυνη!
Χα, χα, χα!!! Με τον πόλεμο δεν κινδυνεύει η οικονομία, δεν πληρώνει ο γερμανικός λαός τον τεμπέλη Έλληνα. Μα προφανώς και ΟΧΙ: Αφού η γερμανική βιομηχανία παράγει όπλα, ακόμα και ελαττωματικά.
Ποιος νοιάζεται; έτσι και αλλιώς αυτός ο πόλεμος ήταν χαμένος εξ αρχής!
Διαβάστε στην WikiLeaks :
Ολα στη φόρα!!!
Dienstag, 27. Juli 2010
Διαρροές
Sonntag, 25. Juli 2010
Ο κόσμος ο μικρός ο μέγας
«Α' Αναγνώστης
Καί φιλεύαν ο ένας τον άλλο τους ψωμί και αλάτι, βγαλμένο από τις αλυκές που σχημάτιζε ο λαός με το δάκρυ του..
Β' Αναγνώστης
Και τa δισκοπότηρα που μεταλαβαίναν, αντί κρασί είχαν μέσα τους τον πόνο του Έθνους»
Ν. Βρεττάκος
Καί φιλεύαν ο ένας τον άλλο τους ψωμί και αλάτι, βγαλμένο από τις αλυκές που σχημάτιζε ο λαός με το δάκρυ του..
Β' Αναγνώστης
Και τa δισκοπότηρα που μεταλαβαίναν, αντί κρασί είχαν μέσα τους τον πόνο του Έθνους»
Ν. Βρεττάκος
Ο κόσμος μας είναι ένα πολύχρωμο χαλί με πυκνή ύφανση.
Θρησκείες, δοξασίες, γλώσσες, ήθη, έθιμα, συνήθειες, καταβολές, ιστορικότητες και ιστορίες, βουνά, λαγκάδια, θάλασσες και ποτάμια, αποτελούν τα κύρια υλικά αυτού του χαλιού.
Πολύχρωμο και δυνατό φαντάζει αιώνιο και άφθαρτο με όσες αλλαγές γίνονται πότε αργά από μεγάλες αποστάσεις ιδωμένο και πότε γρήγορα, όταν το κοιτάς από κοντά.
Όταν τα υλικά που δένουν αυτό το χαλί σκορπίσουν στους πέντε ανέμους, τότε άχρηστα κουρέλια θα απομείνουν που θα τα σβήσει ο χρόνος!
Αυτή την αίσθηση αποκόμισα διαβάζοντας το βιβλίο του Σπύρου Κουτρούλη, «ο κόσμος ο μικρός ο μέγας». Δεν είναι ωστόσο η πρώτη φορά που περνάνε τέτοιες σκέψεις από το μυαλό μου. Πόσο μπορεί να διατηρείται ζωντανή η ανθρωπότητα στηριγμένη στην κουλτούρα της χυδαιότητας, της απομόνωσης και του ατομικισμού αλλά όχι ατομικότητας που δημιουργεί προσωπικότητες;
Τι διαφορετικό συνέβη τους τελευταίους αιώνες (ας πούμε μετά την διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η οποία συμπίπτει με την εξόρμηση της Δύσης) και που προβληματίζει σήμερα πολλούς διανοητές της εποχής μας;
Πολλά έχουν συμβεί, τόσα πολλά που η κατάταξη και η αναφορά τους θα χρειαζόταν δυο και τρεις φορές τους τόνους σε χαρτί που καταναλώθηκε από την εφεύρεση της τυπογραφίας και εντεύθεν για να γραφτούν ή ίσως μπορεί να είναι και τραγικά σύντομη και απέριττη, κάτι δηλαδή σαν βράχος που πλακώνει κάθε λεπτομέρεια και αναφορά.
Ο Σπύρος Κουτρούλης σε λίγες σελίδες χρωματίζει την πορεία του Ρωμιού ξεκινώντας και ερμηνεύοντας την Μεγάλη Ιδέα μέχρι τις μέρες μας. Περιορίζεται δηλαδή σε ένα μέρος αυτού του χαλιού, που κάποιοι σήμερα πιστεύουν ότι έχει ήδη αρχίσει να ξηλώνεται και άλλοι μεταξύ αυτών και γω, ότι το ξήλωμα του χαλιού είναι – αλλοίμονο - παγκόσμιο φαινόμενο και όταν θα έχει σβήσει το κομματάκι που λέγεται Ελλάς τότε θα έχει ξηλωθεί ολόκληρο το χαλί και τα κομμάτια του θα τα σέρνουν μόνο τα σκυλιά.
Το βιβλίο είναι σπονδυλωτό και αναφέρεται σε μεγάλες προσωπικότητες της νεότερης Ελλάδας.
Η κυρίαρχη άποψη του βιβλίου είναι η διαφορετικότητα του ελληνικού πολιτισμού, σε σχέση με τις Αρχές εξουσίας οι οποίες πλησιάζουν κοινοτικά πρότυπα και όχι αυτά μια κεντρικής, καταπιεστικής και επιβλητικής εξουσίας αφ’ ενός, και η στενότερη σχέση που έχει αυτή η κουλτούρα με την Ρωσία ή γενικά με το ορθόδοξο σλάβικο στοιχείο αφ ετέρου. Άποψη (περί μοναδικότητας της Ορθοδοξίας) που συμμερίστηκε και ο πρόσφατα αποθανών Χάντιγκτον.
Η Ελληνική Επανάσταση επιδίωξε, με κύριο εκφραστή της το Ρήγα Φεραίο, αλλά και πολλούς άλλους, όπως ο Δραγούμης, ο Υψηλάντης, ο Σοκόλης, ο Καραβίδας, ο Μακρυγιάννης, την απελευθέρωση της Ελλάδας όχι σαν μια εθνική μονάδα, αλλά σαν μια ενότητα ενός γεωπολιτικού χώρου, όπου μετά την απελευθέρωση από την οσμανική κυριαρχία να μπορούν οι καταπιεσμένοι λαοί αυτού του χώρου να ασκήσουν εθνικά δικαιώματα, στη βάση ενός κοινοτισμού, μέσα στον οποίο όλοι αυτοί οι διαφορετικοί λαοί να είναι ελεύθεροι και κυρίαρχοι. Αυτή ήταν η Μεγάλη Ιδέα, η οποία έσβησε στη Σμύρνη με την εθνική κάθαρση και τις γενοκτονίες που ξεκίνησε ο Κεμάλ διακηρύσσοντας και επιβάλλοντας με το σπαθί και με ποταμούς αθώου αίματος την ακριβώς αντίθετη: «ένας λαός, μια θρησκεία, μια γλώσσα»
Η ιδέα της ένταξης ενός έθνους σε μια κοινότητα και άλλων εθνών, δεν είναι καινούργια. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, αυτή τη μορφή εξουσίας ενσάρκωνε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία και γι αυτό το λόγο ήταν η μακροβιότερη Αυτοκρατορία όλων των εποχών. (Το ίδιο και η Αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλέξανδρου)
Καθρέφτης αυτής της ιδεολογίας είναι – πως θα μπορούσε να ήταν αλλιώς – και η Τέχνη.
Η εντυπωσιακά πλατιά μόρφωση του Σπύρου Κουτρούλη, μας ταξιδεύει από την Αρχιτεκτονική, στη ποίηση, τη λογοτεχνία, τη ζωγραφική. Είναι θαυμάσιο και εκπληκτικό, πως οι διανοούμενοι του περασμένου αιώνα πλησίασαν την ελληνική ψυχή με τόση καθαρότητα και ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι η ρηχότητα και ο ευτελισμός της σημερινής «διανόησης»
Από το θαυμάσιο αυτό βιβλίο, που το διάβασα με μια ανάσα (απνευστί), έχω υπογραμμίσει κάποια αποσπάσματα που μου έκαναν εντύπωση. Προσπαθώντας να κάνω μια ανθολόγηση αυτών των υπογραμμίσεων, διαπίστωσα ότι είχα υπογραμμίσει το μισό!
Για την Μεγάλη Ιδέα μιας Βαλκανικής Κοινοπολιτείας:
Ο Ρήγας Φεραίος στο πρώτο Άρθρο του συντάγματός του, γράφει ότι: «η Ελληνική Πολιτεία είναι μια και αδιαίρετη, αν και περιλαμβάνει στους κόλπους της ένα πλήθος διαφορετικών φυλών και θρησκειών»… Στον Θούριο καλεί σε εξέγερση ενάντια στο οσμανικό κράτος όχι μόνο τους χριστιανούς αλλά και τους μουσουλμάνους «από τη Βοσνία ίσαμε την Αραβία». Σε ένα σημείο γράφει:
«Βούλγαροι κι Αρβανίτες,
Αρμένιοι και Ρωμιοί,
Αράπηδες και άσπροι,
με μια κοινήν ορμή.
Για την ελευθερίαν να ζώσωμεν σπαθί,
πως είμαστε αντριωμένοι παντού να ξακουστή!»
Ο Γ. Κορδάτος υποστηρίζει ότι ο Ρήγας είναι:
Ο πρώτος που θεμελίωσε την υπόθεση ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους πάνω σε γερές βάσεις. Οι λαοί της Βαλκανικής σάλπισαν, αδελφωμένοι πρέπει να ξεσηκωθούν και με τας ιδικάς των δυνάμεις να κτυπήσουν τους κατακτητάς.
Ο Ρωμανός ο Μελωδός ήταν Σύριος.
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, σε προκήρυξη του 1821 στο Ιάσιο διακηρύσσει στο ίδιο τόνο:
Ο Μορηάς, η Ήπειρος, η Θεσσαλία, η Σερβία, η Βουλγαρία, τα νησιά του Αιγαίου, με μια λέξη όλη η Ελλάδα έχουν πάρει τ’ άρματα.
Για την επιρροή αυτής της πανεθνικής Ιδέας στην Τέχνη:
*
Επέλεξα από το διαδίκτυο δυο ναούς. Ένα καθεδρικό ναό, από αυτούς που με άφηναν άφωνη όταν ταξίδεψα στην λαμπρή Δύση (Γερμανία – Γαλλία, κυρίως) και ένα φτωχό Βυζαντινό ναό. Με εξαίρεση την Αγιά Σοφιά, δεν θα βρεθεί σε όλο τον κόσμο οίκημα διαστάσεων που ξεπερνούν τις ανθρώπινες. Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά στην 3χιλιετη ιστορία της η Ελλάδα, παρότι υπήρξε μεγάλη και κυρίαρχη για δύο τουλάχιστον από αυτές τις χιλιετίες, δεν έχτισε τίποτε προβοκατόρικα υπερμέγεθες! ( Ίσως ο κολοσσός της Ρόδου και ο Φάρος της Αλεξάνδρειας, σημάδια πρακτικής εφαρμογής μεγάλης κλίμακας). Αυτή η Αρχιτεκτονική μικρών διαστάσεων είναι κατά την άποψη μου, απόδειξη της ταπεινότητας, αλλά και της ιερότητας που χαρακτηρίζει τον πολιτισμό μας.
Η είσοδος του λιμένος Πειραιώς είναι ένα από τα δυνατότερα θεάματα του κόσμου….
Το μεγαλείο και η συγκίνηση αυτής της εισόδου οφείλονται εν τούτοις κατά μέγα μέρος στη φτώχεια. Δεν ξέρω αν υπάρχουν πολλά άλλα μέρη στο κόσμο που να δίνουν τόσο μεγάλη την εντύπωση της φτώχειας. Σπιτάκια και χαμόσπιτα της Πειραϊκής, σπαραχτικά κολλημένα απάνω στον κίτρινο βράχο, φαγωμένα από τον ήλιο και τη θάλασσα. Ούτε ένα δένδρο ούτε μια πρασινάδα ούτε ένα κτυπητό χρώμα. Και από κει βγαίνει ένα σπαρακτικό καρδιοχτύπι, κάποιο φωτοστέφανο αθανασίας, κάτι αιώνιο, Και μήπως τι να πεθάνει; Η σκόνη; Ο ήλιος; Ο βράχος; Η θάλασσα; Τα βουνά; Εδώ γίνεται το μεγαλύτερο σκηνικό εφέ με τα λιγότερα μέσα και το μίνιμουμ της δαπάνης.
Το μεγαλείο και η συγκίνηση αυτής της εισόδου οφείλονται εν τούτοις κατά μέγα μέρος στη φτώχεια. Δεν ξέρω αν υπάρχουν πολλά άλλα μέρη στο κόσμο που να δίνουν τόσο μεγάλη την εντύπωση της φτώχειας. Σπιτάκια και χαμόσπιτα της Πειραϊκής, σπαραχτικά κολλημένα απάνω στον κίτρινο βράχο, φαγωμένα από τον ήλιο και τη θάλασσα. Ούτε ένα δένδρο ούτε μια πρασινάδα ούτε ένα κτυπητό χρώμα. Και από κει βγαίνει ένα σπαρακτικό καρδιοχτύπι, κάποιο φωτοστέφανο αθανασίας, κάτι αιώνιο, Και μήπως τι να πεθάνει; Η σκόνη; Ο ήλιος; Ο βράχος; Η θάλασσα; Τα βουνά; Εδώ γίνεται το μεγαλύτερο σκηνικό εφέ με τα λιγότερα μέσα και το μίνιμουμ της δαπάνης.
Η Υδρα
Πρωϊνο
_________________________________
Διάλεξα απο το διαδίκτυο:, τρείς πίνακες του Γκίκα και ένα του Θεόφιλου
Mittwoch, 21. Juli 2010
Όλα προς δόξαν της Μεγάλης Δυτικής Αγγλοσαξονικής Αυτοκρατορίας
Με πανιά μαζεμένα και τη σημαία κρεμασμένη στη στρογγυλή πρύμνη, το πλοίο γλιστρούσε στη παλίρροια, πλησιάζοντας τη στεριά. Όπως έλεγαν όλοι ήταν ένα παράξενο, τρομακτικό, μυστηριώδες πλοίο. Κανείς δεν ήξερε αν ήταν εμπορικό, κουρσάρικο ή πολεμικό. Μέσα από τα φινιστρίνια του ξεπρόβαλαν μαυρισμένες μπούκες κανονιών. Η σημαία του ήταν ολλανδική και το πλήρωμα ετερόκλητο. Το λιμάνι από όπου είχαν αποπλεύσει ήταν το Τζεϊμστάουν. Ήρθε πούλησε το εμπόρευμα του και σε λίγο θα έφευγε πάλι.
Πιθανόν κανένα πλοίο στη σύγχρονη ιστορία να μην έχει μεταφέρει πιο δυσοίωνο φορτίο. Ποιο ήταν αυτό το φορτίο; Είκοσι σκλάβοι.
Ένα μαύρος Αμερικανός συγγραφές, ο Τζεϊ Σοντερς Ρεντι, περιγράφει την άφιξη ενός δουλεμπορικού.
Πιθανόν κανένα πλοίο στη σύγχρονη ιστορία να μην έχει μεταφέρει πιο δυσοίωνο φορτίο. Ποιο ήταν αυτό το φορτίο; Είκοσι σκλάβοι.
Ένα μαύρος Αμερικανός συγγραφές, ο Τζεϊ Σοντερς Ρεντι, περιγράφει την άφιξη ενός δουλεμπορικού.
Σε συνέχεια του προηγούμενου Κουΐζ θα κλείσω την αναφορά στην ανεκδιήγητη αυτή προσωπικότητα, τον Μέγα Δαρβίνο, η θεωρία του οποίου αναστάτωσε την ανθρωπότητα, με την παρακάτω εμετική του απόφανση:
Υπάρχει σίγουρα μεγάλο ποσοστό αλήθειας στην υπόθεση ότι η θαυμαστή πρόοδος των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς και ο χαρακτήρας του λαού τους, οφείλονται στη φυσική επιλογή. Οι πιο θαρραλέοι, πράγματι, οι πιο δραστήριοι και οι πιο παράτολμοι άνδρες από όλα τα μέρη της Ευρώπης μετανάστευσαν στη μεγάλη αυτή χώρα, όπου κατάφεραν να ευημερήσουν.
Προσβλέποντας στο μέλλον, δεν νομίζω ότι ο αιδεσιμότατος κύριος Ζίνκε διατυπώνει καμιά υπερβολική άποψη όταν λέει: «Όλες οι άλλες ιστορικές εξελίξεις, όσες προκάλεσαν λ.χ. την πνευματική καλλιέργεια κι άνθηση στην Ελλάδα κι όσες κατέληξαν στην ίδρυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δεν φαίνεται να έχουν σκοπό και αξία, παρά μόνο αν εξεταστούν σε συνάρτηση, ή μάλλον σαν βοηθητικές του μεγάλου ρεύματος αγγλοσαξονικής μετανάστευσης προς Δυσμάς» *
Υπάρχει σίγουρα μεγάλο ποσοστό αλήθειας στην υπόθεση ότι η θαυμαστή πρόοδος των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς και ο χαρακτήρας του λαού τους, οφείλονται στη φυσική επιλογή. Οι πιο θαρραλέοι, πράγματι, οι πιο δραστήριοι και οι πιο παράτολμοι άνδρες από όλα τα μέρη της Ευρώπης μετανάστευσαν στη μεγάλη αυτή χώρα, όπου κατάφεραν να ευημερήσουν.
Προσβλέποντας στο μέλλον, δεν νομίζω ότι ο αιδεσιμότατος κύριος Ζίνκε διατυπώνει καμιά υπερβολική άποψη όταν λέει: «Όλες οι άλλες ιστορικές εξελίξεις, όσες προκάλεσαν λ.χ. την πνευματική καλλιέργεια κι άνθηση στην Ελλάδα κι όσες κατέληξαν στην ίδρυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δεν φαίνεται να έχουν σκοπό και αξία, παρά μόνο αν εξεταστούν σε συνάρτηση, ή μάλλον σαν βοηθητικές του μεγάλου ρεύματος αγγλοσαξονικής μετανάστευσης προς Δυσμάς» *
Προφανώς και δεν διαφωνώ με την θεωρία της εξέλιξης, αλλά όχι όπως αυτή διατυπώθηκε από τoυς Λαμάρκ – Δαρβίνο, αλλά όπως έχει διατυπωθεί από την υπέροχη Λιν Μάργκουλις:
Η εξέλιξη των ειδών είναι μια θαυμαστή διαδικασία που συμβαίνει λόγω της αδήριτης ανάγκης τους για συνεργασία και συμβίωση, έτσι ώστε να δημιουργούνται νέα είδη πιο ανθεκτικά λόγω συμβιώσεως και όχι λόγω της επικράτησης του ισχυρότερου που οδηγεί σε σίγουρη αλληλοεξόντωση και επομένως και στο πέρας της εξέλιξης. Επί αυτού του ζητήματος έχω αναφερθεί και παλιότερα.
___________________________________
*Από το βιβλίο "Η καταγωγη του ανθρώπου" εκδόσεις Γκοβόστη του Κ. Δαρβίνου
Sonntag, 18. Juli 2010
Αποφάνσεις ενός φωτισμένου! Ποιός είναι;;;;
Ήταν αρχές Οκτωβρίου του 1492 και είχαν περάσει 33 ημέρες από τότε που εκείνος και το πλήρωμα του είχαν αποπλεύσει από τα Κανάρια νησιά. Τότε είδαν κλαριά και κομμάτια ξύλου να επιπλέουν στο νερό. Είδαν επίσης σμήνη πουλιών. Αυτά ήταν σημάδια ότι κοντά υπήρχε στεριά. Στις 12 Οκτωβρίου, λίγο πριν ξημερώσει ένας ναύτης ο Ροντρίγκες, είδε τη λευκή άμμο να γυαλίζει στο φως του φεγγαριού και έβαλε τις φωνές. *Ο στόλος εκείνου έφτασε στις Μπαχάμες της Καραϊβικής
Είναι γνωστό, ότι με την αποίκιση του νέου κόσμου, οι παλιοί πληθυσμοί, οι αυτόχθονες ή ιθαγενείς ή ινδιάνοι, σχεδόν εξαφανίστηκαν. Ο αριθμός των ιθαγενών που χάθηκαν ανέρχεται, σύμφωνα με κάποιους εκτιμητές, από 60.000.000 μέχρι και 80.000.000, αν δεν είναι και παραπάνω, αφού κανένας δεν έκανε το κόπο να μετρήσει το μέγεθος της πιο μεγάλης και πιο ανελέητης γενοκτονίας όλων των εποχών!!
Ωστόσο, δείτε τι γράφει ένα «φωτισμένο» μυαλό περί των αιτιών που οδήγησαν στη μείωση του πληθυσμού του νέου κόσμου από το 1492 και μετέπειτα. Πιθανόν να είναι σε πολλούς από σας γνωστές αυτές οι απόψεις, εμένα όμως με άφησαν κάγκελο!
Ποιος είναι;
Όποιος τον βρει παίρνει μεγάλα εύσημα! Είναι πολύ γνωστός, πολύ διάσημος τον γνωρίζει ο κόσμος όλος! (Δεν είναι ο Κολόμβος)
Γράφει λοιπόν αυτός ο φωτισμένος (ή «φωτισμένος») αποδεχόμενος την μελέτη κάποιου κ. Σπρωτ:
Η αλλαγή συνηθειών, παρεπόμενο πάντα της άφιξης των Ευρωπαίων, προξενεί ένα σωρό αρρώστιες. Πράγμα που επιμένει να το αποδίδει σε μια φαινομενικά ασήμαντη αιτία, στο ότι δηλαδή ο καινούργιος τρόπος ζωής γύρω τους όχι μόνο προκαλεί σύγχυση και θλίβει τους ιθαγενείς, αλλά τους κάνει να χάνουν όλα τα κίνητρά τους για προσπάθεια, χωρίς να βρίσκουν άλλα να τα αντικαταστήσουν.
Και συνεχίζει ακάθεκτος την ανθρωπιστική του έρευνά:
Ο βαθμός πολιτισμού συνιστά σοβαρό παράγοντα για την επιτυχία κάποιου από τα ανταγωνιζόμενα έθνη.
………..
Ένα παράξενο γεγονός είναι πως οι άγριοι δεν χάνονταν μπρος τους λαούς της κλασσικής αρχαιότητας όπως χάνονται σήμερα μπρος τους σύγχρονους πολιτισμένους λαούς.
……….
Οι σοβαρότερες αιτίες εξαφάνισης φαίνεται να είναι σε πολλές περιπτώσεις η μείωση της γονιμότητας και η ασθενικότητα των παιδιών αιτίες οφειλόμενες στην αλλαγή των συνθηκών ζωής, έστω και αν οι καινούργιες συνθήκες δεν είχαν καθαυτές τίποτα το βλαβερό.
Το πόσο βλαβερές ήταν οι νέες συνθήκες ζωής θα σας το πω στα επόμενα ποστ.
...…..
Όποιος, πάντως και αν ήταν ο αριθμός τους, σύντομα μειώθηκε από τους αδιάκοπους πολέμους είτε με τους Άγγλους είτε μεταξύ τους.
……..
Για τη μείωση κατά 33% σε μια δεκαετία του πληθυσμού των Μαορί, αποφαίνεται ο ίδιος φωτισμένος:
Αφού απέδειξε ότι οι προβαλλόμενες συνήθως αιτίες, οι νέες αρρώστιες, η ακολασία των γυναικών, η μέθη, οι πόλεμοι κ.λ.π. δεν αρκούν για να εξηγήσουν την υπερβολική αυτή μείωση, σε μια βαθύτερη μελέτη ο κ. Φεντον, πιστεύει ότι μπορεί να την αποδώσει στην στειρότητα των γυναικών και στην αυξημένη θνησιμότητα τν μικρών παιδιών!
..........
Στην Χαβάη, καταγράφεται μείωση του πληθυσμού των αγρίων κατά 68% σε 40 χρόνια.
Δείτε τι μας γράφει πάλι ο φωτισμένος:
Δείτε τι μας γράφει πάλι ο φωτισμένος:
Μείωση που από τους περισσότερους συγγραφείς, αποδόθηκε στην κακή διαγωγή των γυναικών, τους φονικούς πολέμους, στη σκληρή εργασία που επιβλήθηκε στις υποταγμένες φυλές και στις νέες αρρώστιες που έφεραν οι Ευρωπαίοι και που, σε μερικές περιπτώσεις προκάλεσαν ανυπολόγιστης καταστροφής επιδημίες. Οι αιτίες αυτές μπορούν αναμφισβήτητα να εξηγήσουν ως ένα σημείο την υπερβολική μείωση πληθυσμού που παρατηρείται ανάμεσα στο 1832 και 1836. Αλλά νομίζουμε ότι η σοβαρότερη αιτία στάθηκε η ελάττωση της γονιμότητας των ιθαγενών.
……
Θνησιμότητα που αποδόθηκε μάλλον σε μια έμφυτη αδυναμία κράσης των παιδιών, συνέπεια της ελάττωσης της γονιμότητας των γυναικών
…………..
Χωρίς αμφιβολία, η ακολασία των γυναικών μπορεί να εξηγήσει εν μέρει την μειωμένη γονιμότητα των γυναικών.
……
……
Πρέπει να προστεθεί, πως θέλοντας να μιμηθούν τους ευρωπαίους, οι ιθαγενείς μετέβαλλαν ριζικά το ντύσιμό τους και συνήθισαν γενικά τα οινοπνευματώδη ποτά.
……
Υποστηρίχθηκε συχνά, ότι ο άνθρωπος μπορεί να αντέξει, χωρίς να πάθει τίποτε, στις μεγαλύτερες κλιματολογικές διαφορές κι αλλαγές μόνο προκειμένου για πολιτισμένες φυλές.
……………
Μερικοί συγγραφείς υποστήριξαν, πάλι, πως οι νησιώτικοι πληθυσμοί χάνουν τη γονιμότητα τους και προσβάλλονται από ένα σωρό αρρώστιες εξαιτίας της αιμομικτικής διασταύρωσης.
...........
...........
Και ένα τελευταίο και φαρμακερό:
Χωρίς αμφιβολία, οι άνθρωποι των πολιτισμένων φυλών αντέχουν ασύγκριτα καλύτερα από τους άγριους στις κάθε λογής αλλαγές.
Χωρίς αμφιβολία, οι άνθρωποι των πολιτισμένων φυλών αντέχουν ασύγκριτα καλύτερα από τους άγριους στις κάθε λογής αλλαγές.
_________________
* από το βιβλίο του Howard Zinn, Ιστορία του λαού των ΗΠΑ
δείτε και τις μνήμες φωτιάς
Ολα τα αποσπάσματα απο το βιβλίο "Η καταγωγη του ανθρώπου" εκδόσεις Γκοβόστη του Κ. Δαρβίνου
Freitag, 9. Juli 2010
Abonnieren
Posts (Atom)