Τι έκαναν οι Αμερικανοί στο Ιράκ
Τον πρώτο καιρό υπήρξε από πλευράς του κόσμου πολύ μεγάλη διάθεση να συμμετάσχουν σε μια δημοκρατική ανασυγκρότηση της χώρας τους. Η Βαγδάτη ήταν καταστραμμένη, σε βαθμό που δεν είχαν καταφέρει τόσες χιλιάδες χρόνια ύπαρξης της, άλλοι επιδρομείς να πράξουν και όπως είναι φυσικό, οι άνθρωποι ήθελαν να ζήσουν και να ξαναφτιάξουν την καθημερινότητά τους. Ωστόσο οι νέοι κατακτητές, δεν είχαν κανένα απολύτως ενδιαφέρον για την Βαγδάτη και την ιστορία της. Στόχος ήταν να ιδιωτικοποιήσουν όλες τις δραστηριότητες της χώρα, πουλώντας τις πιο επικερδείς επιχειρήσεις σε τιμές ευκαιρίας στους κυρίαρχους του παιγνιδιού, αφαιρώντας παράλληλα από τους ντόπιους κάθε δυνατότητα συμμετοχής.
Η Ουάσιγκτον, ενώ διακήρυσσε ότι η πρόθεση της είναι να απαλλάξει τον λαό από έναν αιμοσταγή δικτάτορα και να φέρει τη Δημοκρατία, δεν κατάφερε ούτε καν να στήσει ένα σκηνικό τέτοιο, ώστε να μην γίνουν τόσο απροκάλυπτα φανερές οι πραγματικές προθέσεις της. Διαπίστωσε, ότι η ιδέα της οικονομικής εθνικής ανεξαρτησίας είχε βαθιές ρίζες στον λαό και κυρίως όσον αφορά τα πετρελαϊκά κοιτάσματα που αποτελούσε και την κυριότερη λεία, οπότε έπρεπε να διαγράψει εδώ και τώρα κάθε προηγούμενο μανιφέστο της και να αλλάξει ρότα πάραυτα! Έτσι, πριν λαλήσει ο πετεινός ο αμερικανός τοποτηρητής Πολ Μπρέμερ σταμάτησε κάθε διαδικασία διεξαγωγής εκλογών!
Η λεηλασία του Ιράκ θα ξεκινήσει και η αντίσταση του λαού θα λυγίσει με τα γνωστά μέσα καταστολής.
Βία, τρομοκρατία, βασανιστήρια, επιστημονικά και πρωτόγονα, εκτοπίσεις, φυλακίσεις, δολοφονίες και ότι βάζει ο νους του ανθρώπου που έχει απαλλαγεί από κάθε ανθρώπινη υπόσταση.
Υπολογίζεται ότι τα πρώτα τρία χρόνια της αμερικανικής κατοχής οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ συνέλαβαν και φυλάκισαν 61.500 ιρακινούς. Στις φυλακές χρησιμοποιούσαν ηλεκτροσόκ, γρονθοκόπημα, κατάβρεγμα με παγωμένο νερό, καθώς και σκυλιά που αλυχτούσαν τους κρατούμενους νύχτα μέρα.
Το πρώτο καλοκαίρι μετά την απόβαση, 31 Αυγούστου 2003, ο υποστράτηγος Τζεφρι Μίλλερ, διοικητής του Γκουαντάναμο, έφτασε στο Ιράκ, με σκοπό να Γκουανταναμοποιήσει τις φυλακές Άμπου Γκράϊμπ. Εδώ, στη χώρα των Αράβων, και μάλιστα των πιο κοσμικών από ολόκληρο τον ισλαμικό κόσμο, βρήκαν οι Αμερικανοί την ευκαιρία να αναβιώσουν, χωρίς κανέναν περιορισμό και χωρίς τον κίνδυνο να δώσουν αποζημιώσεις, τα φρικτά πειράματα του Δρ. του Σόκ του Γιούεν Κάμερον.
Από καταγγελίες αμερικανών στρατιωτών, που οι ίδιοι έδωσαν κρυφά στο τύπο, έγιναν γνωστά μερικά από τα βασανιστήρια στα οποία υπεβλήθησαν ιρακινοί πολίτες.
Ένας λοχίας αποκάλυψε την ύπαρξη μιας φυλακής, σε μια στρατιωτική βάση με το όνομα «Τίγρης» στο αλ-Κάϊμ, στα σύνορα με τη Συρία, όπου υπήρχαν 20 με 40 κρατούμενοι.
Τους έδεναν τα μάτια, τους φορούσαν χειροπέδες, και τους έκλιναν για 24 ώρες μέσα σε μεταλλικά κοντέϊνερ στα οποία επικρατούσε αποπνικτική ζέστη, χωρίς ύπνο, χωρίς φαγητό χωρίς νερό, χωρίς τουαλέτα. Σε άλλη φυλακή, έκλειναν τους κρατούμενες σε κελιά 1,5 επί 1,5, ώστε να μην μπορούν να σταθούν ούτε όρθιοι, ούτε καθιστοί. Τα βασανιστήρια επιστημονικής και χυδαίας έμπνευσης (όπως ξερίζωμα των δοντιών και των νυχιών), η δεύτερη από τα πρώην στελέχη του Σαντάμ, δεν έχουν τέλος. Μπορεί, όλα αυτά τα φρικτά, να έμεναν εκτός ομμάτων της δημοσιότητας, ωστόσο, μια άλλη πολιτική, αυτή της αποστολής μηνυμάτων προς τους αντιφρονούντες, πίεζε τους κατακτητές να δηλώνουν τις μεθόδους καταστολής σε τηλεοπτικά σίριαλ, όπως αυτό που χρηματοδότησαν οι ΗΠΑ στο δίκτυο Al Iraqiya “η τρομοκρατία στην τσιμπίδα της δικαιοσύνης». Σ αυτό το σίριαλ, εμφανίζονταν κρατούμενοι, οι οποίοι εμφανώς κακοποιημένοι και αφού οι οικογένειες τους είχαν δεχτεί απειλές, αναγκάζονταν να ομολογήσουν εγκλήματα, τα οποία ουδέποτε είχαν διαπράξει.
Δεν έχουν τέλος οι ιστορίες για τον τρόπο που οι ΗΠΑ έφεραν την «Δημοκρατία» και την «Απελευθέρωση» στο Ιρακ.
Και ωστόσο, αυτό δεν ήταν το μοναδικό επίτευγμα σ αυτόν τον περίεργο πόλεμο! Η απόβαση στο Ιράκ ήταν μια πρόβα τζενεράλε, όπου ένα κράτος διενεργεί πόλεμο, χωρίς την δική του πολεμική μηχανή. Η Ουάσιγκτον με κύριο εμπνευστή τον τότε υπουργό πολέμου των ΗΠΑ, Ράμσφελντ, αναθέτει όλη την οργάνωση σε ιδιώτες.
Η καινοτομία του ιρακινού πειράματος συνίστατο στο γεγονός, ότι μετέτρεψε την εισβολή, την κατοχή και την ανοικοδόμηση σε μια ενδιαφέρουσα πλήρως ιδιωτικοποιημένη αγορά.
Εκτός από τις τράπεζες (HSBC, Citygroup) και τους πετρελαιάδες (Shell, BP, Exxon Mobil, Chevron Lukoil), δεκάδες άλλες εταιρείες έπεσαν σαν τους λύκους πάνω σε απροστάτευτα πρόβατα. Και όλες αυτές οι εταιρείες, δεν χρησιμοποίησαν ιρακινούς! Ούτε γιατρούς, ούτε μηχανικούς, ούτε απλούς εργαζόμενους παρότι ήταν εξ ίσου φτηνοί με τους εισαγόμενους!
Ότι είχε αυτή η χώρα γκρεμίστηκε! Η γεωργία της, η βιομηχανία της, η ιστορία της! Πρώτα την βομβάρδισαν, ύστερα την λήστεψαν και ύστερα έσπρωξαν όποιον γλύτωσε από τις σφαγές στην πλήρη αποσύνθεση!
«Όπως συμβαίνει συνήθως τα πρώτα θύματα ήταν οι γυναίκες, οι οποίες εξαφανίστηκαν πίσω από τις μαντήλες τους και κλείστηκαν στα σπίτια τους. Το κοσμικό κράτος του Σαντάμ έσβησε σε λίγους μήνες.
Ύστερα τα παιδιά, που σταμάτησαν να πηγαίνουν σχολείο. Ακολούθησαν οι επαγγελματίες: Γιατροί, καθηγητές, επιχειρηματίες, δικηγόροι, δικαστές, φαρμακοποιοί, δάσκαλοι. Υπολογίζεται ότι μετά την εισβολή 300 ιρακινοί ακαδημαϊκοί και 2000 γιατροί δολοφονηθήκαν. Άλλοι 12.000 γιατροί εγκατέλειψαν τη χώρα.
Αυτή ήταν με πολύ λίγα λόγια η ανθρωπιστική αποστολή των ΗΠΑ και του Η. Βασιλείου στο Ιράκ!