Donnerstag, 3. September 2009

Αποσπάσματα απο την ιστορία του 2017 και 1176



Μ αρέσουν τα βιβλία που τα διαβάζει κανείς σε ένα απογευματάκι.

Το βιβλίο του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

2017-Η ΕΛΛΑΔΑ ΥΠΟ ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ

ανήκει σ αυτήν την κατηγορία.


Είναι ένα βιβλίο που τρέχει στο άμεσο μέλλον (μόνο 8 χρόνια απο σήμερα) και βλέπει την Ελλάδα υπο οθωμανική κατοχή. Εχει χαμένα τα 12-νησα, τη μισή Θράκη, την Κύπρο και κυβερνιέται από μια κυβέρνηση πουλημένων και πλήρως παραδομένων στους Τούρκους.
Η Ε.Ε. δεν έκανε καμία προσπάθεια να αποτρέψει την αλλαγή συνόρων. Παντού επικρατεί ένας απερίγραπτος τρόμος και η σήψη είναι κυρίαρχη.
Μία ανατριχιαστική προοπτική!
Δεν είναι ούτε το πρώτο, αλλά ούτε το τελευταίο βιβλίο ή κείμενο που κοιτάει προς το μέλλον. Φαίνεται ότι με εξαίρεση τον Ιούλιο Βέρν και τον Επιτάφιο του Περικλέους, όλα τα μελλοντολογικά μυθιστορήματα – κείμενα έχουν ένα κοινό: Να προβλέπουν έναν κόσμο ανυπόφορο. Μια κόλαση!
Ο Παπαγιαννόπουλος ξεκινάει με την δραματική μάχη του Μυριοκέφαλου, αναφερόμενος στην περιγραφή του Νικήτα Χωνιάτη.
Η Μάχη του Μυριοκέφαλου, το έτος 1176, μαζί με αυτή της Ματζικέρτ, 100 χρόνια πριν, σηματοδότησαν την έναρξη της πτώσης της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, την έναρξη της εγκαθίδρυσης των Σελτζούκων Τούρκων και τον τελικό θρίαμβο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας 300 χρόνια αργότερα. Ωστόσο, αν δεν υπήρξε η ενδιάμεση καταστροφή της Βασιλεύουσας από τους παπικούς (1204) ίσως οι Τούρκοι να μην πέρναγαν ποτέ τον Ελλήσποντο, αλλά αυτές είναι υποθέσεις επιστημονικής φαντασίας.

1000 σχεδόν χρόνια μετά την μάχη του Ματζικέρτ, δηλαδή το έτος 2017,


η Ελλάδα θα ζήσει άλλη μια υποδούλωση. Και όπως συνέβη πολλές φορές στο παρελθόν, όταν η Ελλάδα βρέθηκε κάτω από ξένο ζυγό, οι κατακτητές, οι νέο-οθωμανοί θα έχουν μαζί τους και την πουλημένη ηγεσίας του ελληνικού λαού.
Στα σκοτεινά αυτά χρόνια οι Έλληνες θα αντιμετωπίσουν τον πάνοπλο εχθρό σε μια μάχη με πέτρες! Αυτές οι πέτρες, σύμβολα της συνέχειας της ελληνικής γης, θα ξυπνήσουν τις κοιμισμένες συνειδήσεις των κατακτημένων, αλλά και του κόσμου όλου και θα δώσει το έναυσμα για να οδηγηθεί η χώρα έξω από τις λάσπες της υποδούλωσης και της αλλοτρίωσης.
Μια καινούργια Ελλάδα διαφαίνεται…….
Αποσπάσματα από την μάχη της πέτρας:

Ο θρύλος λέει ότι ήταν και αυτός εκεί, στην μάχη της Πέτρας, ναι καλά ακούσατε, στην μάχη της πέτρας, έφηβος σχεδόν παιδί. Ότι συμμετείχε από την αρχή, ότι πολέμησε όπως όλοι οι
επιζώντες και τις τριάντα τρεις μέρες υπεράσπισης του βουνού από τις εχθρικές
ορδές. Ότι ανεβοκατέβαινε το βουνό τουλάχιστον δις ημερησίως, κουβαλώντας στη
πλάτη του και στα χέρια του πέτρες, τα μοναδικά όπλα που είχαν κατά του
εισβολέα…..
Ήρθαν και έπιασαν δουλειά πάνω στο βουνό οι Δίδυμοι, ο Θάνατος
και ο Χάρος, μαζεύανε ψυχές, ενώ πιο κάτω όλοι οι μακελάρηδες σκορπίζανε το
αίμα. Κοκκίνισε ο τόπος. Ανέβηκε και ο Ζόραν, όπως όλοι οι αμυνόμενοι με
ελάχιστα πράγματα μαζί του, κάτι χειμωνιάτικα ρούχα, ένα ραδιόφωνο, το σουγιά
του. Μια μάνα που ανέβαινε δίπλα του είχε το μωρό της σε μια θήκη μπροστά της
και μερικές πάνες στα χέρια της Ο καθένας ότι πρόλαβε.
….…
Τις νύχτες συνήθως ή σε κάποια άλλη ανάπαυλα των μαχών, έθαβαν τους νεκρούς τους. Τους τοποθετούσαν για την ακρίβεια κάτω από ακανόνιστες στοίβες από πέτρες και κοτρώνες λίγες ή πολλές ανάλογα με την διατιθέμενη κάθε φορά ποσότητα, με το τι είχε περισσέψει από τη μάχη και από το πόσες προβλέπονταν αναγκαίες για την
επόμενη. Και τους τοποθετούσαν πάνω στο χώμα κάτω από τις πέτρες.

Κάποιες στιγμές πάλι που ξέμεναν από πέτρες, οι μαχητές παιρναν
από τα μνήματα που έβρισκαν μπροστά τους, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται
που και που αποσυντιθέμενα πτώματα , ασάλευτα εκεί με ήλιο ή με βροχή να
υποδηλώνουν ότι μαζί με τους ζωντανούς πολεμούσαν και οι νεκροί
.

Για την μάχη του Μυριοκέφαλου, θα βρείτε πολλές αναφορές στο δίκτυο. Αντέγραψα μια περιγραφή που την βρήκα πιο σύντομη.

Ή μάχη του Μυριοκεφάλου(1176)

Όταν ο Μανουήλ παραιτήθηκε από τις μεγαλεπήβολες βλέψεις του στη Δύση, ανακάλυψε ότι ή ισορροπία δυνάμεων με τους Σελτζούκους είχε ανατραπεί και επί πλέον, ότι οι νομάδες είχαν και πάλι διεισδύσει βαθιά στα αυτοκρατορικά εδάφη. Το 1175-1176 βρήκε μια πολύ σημαντική τουρκομανικη εγκατάσταση στο Δορύλαιο, πόλη που ήλεγχε τις προσβάσεις ανάμεσα στο μικρασιατικό υψίπεδο, στα ανατολικά, και στις αυτοκρατορικές κτήσεις, στα δυτικά.

Ό Ιωάννης Κίνναμος περιγράφει την εικόνα που αντίκρισε ο αυτοκράτωρ ως έξης:

«Κάποτε το Δορύλαιο ήταν μια από τις μεγάλες και πιο αξιόλογες πόλεις της Ασίας. Μια ευχάριστη αύρα φυσά στην περιοχή, που είναι γεμάτη από πεδιάδες πάνω σε οροπέδια μεγάλης ομορφιάς και πολύ πλούσια και γόνιμα, που παράγουν παχύ χορτάρι και μεστά δημητριακά. Ένα ωραίο ποτάμι διατρέχει την περιοχή και το νερό του είναι πολύ γλυκό. Τα ποταμόψαρα είναι τόσο άφθονα, ώστε παρά την εντατική αλιεύσει δεν λείπουν ποτέ. Παλιά είχε κτισθεί εδώ μια λαμπρή κατοικία του Καίσαρος Μελισσηνου, τα χωριά ήταν πολυάνθρωπα και υπήρχαν φυσικές θερμές πηγές με στοές και λουτρά και όλα τα αλλά αγαθά που προσφέρουν ευχαρίστηση στους ανθρώπους και που τα παρήγαγε η γη με αφθονία. Οι Πέρσες (Τούρκοι), όμως, όταν ή εισβολή τους στη χώρα των Ρωμαίων έφθασε στο αποκορύφωμά της κατέστρεψαν την πόλη εκ θεμελίων και την μετέβαλλαν σε ακατοίκητη περιοχή, εξαλείφοντας τα πάντα, ακόμα και το μικρότερο ίχνος του παλαιού της μεγαλείου... Κατόπιν 2.000 περίπου Πέρσες (Τούρκοι) νομάδες εγκαταστάθηκαν γύρω από την πόλη μέσα σε σκηνές, όπως συνηθίζουν».

Νοτιότερα ο Μανουήλ ανοικοδόμησε τον εγκαταλειμμένο οχυρωμένο οικισμό του Χόματος-Σουβλαίου (Κeςίbοrlu) στο μέσο περιοχής με πυκνές εγκαταστάσεις νομάδων με τα ποίμνια τους, για να του χρησιμεύσει ως προκεχωρημένη βάση για τις επιχειρήσεις του. Ή επανοχύρωση του Δορυλαίου και του Σουβλαίου στις ζωτικές αυτές περιοχές ήταν αναγκαία γιατί ο Μανουήλ σκόπευε να αναλάβει αποφασιστική εκστρατεία εναντίον του Κιλιτζ Άρσλάν. Στις δύο αυτές θέσεις τα βυζαντινά στρατεύματα θα έβρισκαν τα απαραίτητα εφόδια κατά την πορεία τους και, επί πλέον, θα εξασφάλιζαν τα νώτα τους. Το 1176 ο Μανουήλ αποφάσισε να θέσει τέρμα στη δύναμη των Σελτζούκων, καταλαμβάνοντας το Ικόνιο και αιχμαλωτίζοντας τον σουλτάνο. Έστειλε τον ανεψιό του Άνδρόνικο Βατάτζη να καταλάβει τη Νεοκαισάρεια ενώ ό ίδιος προχώρησε προς το Ικόνιο ακολουθώντας την πορεία χωναιΛάμπη και Χόμα-Σούβλαιον.Τελικά έφθασε στον εγκαταλειμμένο οικισμό του Μυριοκεφάλου (cardak) όπου έμελλε να διεξαχθεί η κρίσιμη μάχη. Τα βυζαντινά στρατεύματα είχαν εξαναγκασθεί να ακολουθήσουν εξαιρετικά αργό ρυθμό κατά την προέλασή τους επειδή είχαν μαζί τους πολλά εφόδια και μεγάλο αριθμό αμάχων. Ή πορεία τους καθυστέρησε και από την αντίσταση των Τουρκομάνων νομάδων, οι όποιοι υπερασπίζονταν τις κατοικίες τους και τα ποίμνιά τους, που τα απειλούσε η παρουσία ενός τόσο ισχυρού βυζαντινού στρατού. Οι νομάδες, σε ομάδες 5.000 ως 10.000 ανδρών, παρενοχλούσαν τους Βυζαντινούς και την προηγούμενη της μάχης 50.000 από αυτούς λεηλάτησαν το αυτοκρατορικό στρατόπεδο.Ό Κιλιτζ Άρσλαν με σύντονες προσπάθειες είχε προετοιμασθεί για να αντιμετωπίσει την εισβολή, στρατολογώντας πολυάριθμους Τούρκους της Μεσοποταμίας και ακολουθώντας την τακτική της «καμένης γης» κατά την υποχώρηση του στρατού του μπροστά στη βυζαντινή προέλαση. Τα χωριά και τα λιβάδια είχαν καεί και τα πηγάδια είχαν μολυνθεί από πτώματα όνων και σκύλων. Έτσι, πριν ακόμη αρχίσει η μάχη, ο βυζαντινός στρατός είχε αποδεκατισθεί από τη δυσεντερία.Παρ' όλη την ευνοϊκή γι' αυτόν κατάσταση ο σουλτάνος έστειλε πρεσβεία προς τον αυτοκράτορα προτείνοντας τη σύναψη ειρήνης. Ό Μανουήλ αγνόησε τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε ο στρατός του και τις έντονες αντιρρήσεις των πιο έμπειρων στρατηγών του και απέρριψε τις προτάσεις αυτές.Μετά την απάντηση του αυτοκράτορα ο σουλτάνος κατέλαβε την κλεισούρα Τζυβρίτζη, από την όποία θα περνούσαν οι Έλληνες μετά το Μυριοκέφαλο.

Ή μάχη που έγινε σ' αυτό το δύσβατο ορεινό πέρασμα υπήρξε σχεδόν εξ ίσου καταστρεπτική με τη μάχη του Μαντζικέρτ. Αποκομμένοι και περικυκλωμένοι μέσα στις στενές διαβάσεις οι Βυζαντινοί υπέστησαν φοβερή σφαγή. Επί πλέον, σφοδρή αμμοθύελλα είχε τόσο πολύ ελαττώσει την ορατότητα, ώστε να μην είναι δυνατό οι πολεμιστές να διακρίνουν τους αντιπάλους τους και να φονεύονται μεταξύ τους. Το απόγευμα, όταν κόπασε ή θύελλα, φαινόταν ότι οι Τούρκοι νικούσαν. Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι το ηθικό του βυζαντινού στρατού έπεσε ακόμη περισσότερο κατά τη διάρκεια της νύχτας με τις εκκλήσεις των Τούρκων, που πλησίαζαν το στρατόπεδο, προς τους χριστιανούς ομοεθνείς τους να εγκαταλείψουν τους Βυζαντινούς, όσο ήταν ακόμη καιρός. Ή καταπόνηση του στρατού ήταν τόσο μεγάλη, ώστε ο Μανουήλ σκέφθηκε σοβαρά να φύγει κρυφά και να εγκαταλείψει τον στρατό του στο έλεος των αντιπάλων.Το περίεργο πάντως είναι ότι, υπό τις συνθήκες αυτές, ο Κιλίτζ Αρσλαν σταμάτησε τις εχθροπραξίες και έστειλε έναν αξιωματούχο του, τον Γαβρα, να προτείνει όρους ειρήνης στον αυτοκράτορα. Οι κυριότεροι από τους όρους αυτούς περιλάμβαναν την απαίτησή του για την κατεδάφιση των οχυρώσεων του Δορυλαίου και του Χόματος-Σουβλαίου. Ή απροθυμία του σουλτάνου να εκμεταλλευθεί τη νίκη του οφειλόταν στο γεγονός ότι οι σύμβουλοι του ή είχαν δωροδοκηθεί από τον αυτοκράτορα ή πίστευαν ειλικρινά στην ειρήνη. Επί πλέον, όπως οι Βυζαντινοί διαπίστωσαν μετά την υπογραφή της ειρήνης και κατά τη διάρκεια της συμπτύξεώς τους, οι απώλειες των Τούρκων υπήρξαν πολύ μεγαλύτερες από ό,τι αρχικά νόμιζαν. Οι Τούρκοι είχαν ακρωτηριάσει τα πρόσώπα και τα μέλη των πτωμάτων ώστε να μην μπορούν να διαπιστώσουν οι Έλληνες την ακριβή έκταση των τουρκικών απωλειών.

Ό Νικήτας Χωνιάτης δίνει αποτροπιαστικές σχετικές λεπτομέρειες.Ή μάχη αυτή αποτέλεσε το σημαντικότερο γεγονός που διαδραματίσθηκε στη Μικρά Ασία από την εποχή της μάχης του Μαντζικέρτ (1071) και σημείωσε το τέλος κάθε βυζαντινού σχεδίου για την ανακατάληψη της Μικράς Ασίας. Ή αυτοκρατορία υπέστη ισχυρό κτύπημα και σοβαρές απώλειες σε στιγμή κατά την όποία βρισκόταν στο χείλος της καταστροφής.Τα γεγονότα του 1176 οπωσδήποτε θα πρέπει να είχαν δυσμενείς επιπτώσεις στο ηθικό όχι μόνο του αυτοκράτορος, αλλά κυρίως των ελληνικών πληθυσμών των περιοχών της Μικράς Ασίας που βρίσκονταν ακόμη υπό βυζαντινή κυριαρχία. Αξίζει να σημειωθεί ότι ή μάχη του Μυριοκεφάλου έγινε σε απόσταση αρκετών εκατοντάδων μιλίων δυτικά από το πεδίο της μάχης του Μαντζικέρτ το γεγονός αυτό αποτελεί σαφή ένδειξη της μεγάλης εξαπλώσεως των Τούρκων στη Μικρά Ασία στο διάστημα των τελευταίων εκατό ετών.


πηγή: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους (Εκδοτικής Αθηνών),

ανάρτηση στοhttp://img.pathfinder.gr/clubs/files/61405/62.html

20 Kommentare:

  1. Καλησπερεςςςς.
    Να σου πω καλύτερο απο να βλεπεις τον χονδρό να ζηταει να επανιδρύσει για μια ακομη φορα το κρατος.
    Φανταζομαι με τοσους χαρους και πετρες να μη πηγες βόλτα στο Α' για να επιβαιβεώσεις την ματαιότητα του κόσμου τουτου!!!!!!

    AntwortenLöschen
  2. Γειά σου, περίμενα να βάλεις σήμερα, ή μάλλον χθες (3/9) κάτι για τα γενέθλια του δον Γκαλεάνο.
    Εγώ κάτι έβαλα
    http://kelaidismata.wordpress.com/2009/09/03/september-3/

    AntwortenLöschen
  3. @ taspa,

    Παρότι δεν τον πάω το χονδρό, δεν θα τολούσα ούτε στον χειρότερο εφιάλτη μου να φανταστω την Ελλάδα να συνδιοικούν οθωμανοί τούρκοι!

    Και είμαι και σε κάποια ηλικία, που δεν θα μπορούσα να πω, ότι θα αντισταθώ!

    Ασε ούτε για πλάκα να μη το λες, γιατι οι ουρανοί είναι ανοιχτοί και μπορεί η ευχή σου να εισακουστεί από τον Δία.

    @ τσαλαπετινέ,

    Μου διέφυγε,

    αλλα και αυτή η ανάρτηση είναι πολύ επίκαιρη με τους τουρκους να περνάνε πάνω από τη Σάμο και να κάνουν ακήσεις βομβαρδισμού! και το Γιανναρα να θαυμάζει τον νεοοθωμανό του Καίμπριτσ.

    AntwortenLöschen
  4. ΦΙΛΕΝΑΔΑ,με παρεξηγησες δεν εκανα καμία ευχή,απλως πολλοι λυνουμε τα υπαρξιακα μας προβλήματα ,στον τόπο του φοβου μας.
    Προσωπικα ουτε απο εξω δεν περνω!!!!

    AntwortenLöschen
  5. @ taspa,

    Σε κατάλαβα, το ευχή το έβαλα στη θέση του κατάρα, για να το εξευμενίσω....

    Αντε να εξευμενίσεις τέτοια κατάρα, μακρυά απο μας και απο τα παιδιά μας βεβαια!

    "πολλοι λυνουμε τα υπαρξιακα μας προβλήματα ,στον τόπο του φοβου μας"
    τραγικό αυτό που γράφεις!

    AntwortenLöschen
  6. πλακώσαν και οι κινέζοι στα μπλόκ και μας στέλνουν σχόλια στα κινέζικα.
    δεκα λεπτά μου πήρε να καθαρίσω το μπλόγκ μου απο δαύτους!

    AntwortenLöschen
  7. Εγω κατακλιζομαι απο ΑΡΑΜΠΙΑ

    AntwortenLöschen
  8. ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΜΕΙΛ.

    AntwortenLöschen
  9. @ taspa,

    δεν μου είπες αν σ αρεσει το νέο λουκ του μπλόγκ μου;;

    AntwortenLöschen
  10. μάλιστα... τό ἄργησες θαρρῶ... μοῦ κάνει πιό πολύ γιά παραλιάτο βιβλίο... :) μέ τήν καλή ἔννοια!

    AntwortenLöschen
  11. Πολύ ωραίο αφιέρωμα. Είδα και τις παλαιότερες σου αναρτήσεις κ χαίρομαι που συμφωνούμε απολύτως στο θέμα Γαβρά!!

    AntwortenLöschen
  12. Υποθέτω πως η Ιστορία δεν έχει την αύρα σαν "τα καλά και συμφέροντα" αλλά την αύρα της σύγκρουσης όπου κυριαρχεί η αλήθεια και η ισχύς αυτών. Υπό αυτή την έννοια η κατάληψη της Πόλης το 1204 από τούς Σταυροφόρους γίνεται διότι εμποδίζει τα ζωτικά συμφέροντα των εμπορικών συναλλαγών της αναπτυσόμενης φραγκολατινικής δύσεως. Πιθανότατα τα οφέλη της Βενετίας απτό ταξίδι του Μάρκου Πόλο στην Κίνα οφείλονται σε αυτήν την ήττα της Πόλης που έχει σαν συνέπεια την απρόσκοπτη ακμή της οδού της Μετάξης. Η έλευση των Οθωμανών είναι ίσως η απάντηση εξ ανατολών, των φρουρών της ασφαλείας της Εμπορικής οδού, στην γραφειοκρατικοποίηση των τοπικιστικών συμφερόντων της ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
    Σε αυτή την τρόϊκα των συμφερόντων, Ρώμης, Κωνσταντινούπολης και Κίνας, όσοι αισθάνονται κληρονόμοι όχι της ανθρωπότητος αλλά μέρους αυτής άς αναλογιστούν πως η ιστορία θέτει στο περιθώριο ότι κινείται συμφεροντολογικά και κοντόθωρα και να υιοθετήσουν λιγότερο ρομαντισμό και περισότερη αυτοκριτική. Αν αποκαταστήσει κανείς την ιστορία μετά μπορεί η φαντασία ελεύθερη να ανακαλύψει και να υποθέσει τις πραγματικές ευθύνες για να γράψει νέα σενάρια χρήσιμα για το μέλλον.
    την καλησπέρα μου και καλό σαβατοκύριακο.

    AntwortenLöschen
  13. @ airgood
    Και βεβαίως-βεβαίως:
    ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΪΌΝΤΑ (και οι φτηνοί εργάτες, μην ξεχνιόμαστε) ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΙΑ ΠΟΛΕΜΟΙ!

    Ώπερ έδει δείξαι!

    Μουχαχαχαχχααααααχχχχ... Ανατρίχιασα!
    (με την κακή την έννοια, βρε κουτό)

    AntwortenLöschen
  14. Εγώ ανατριχίλα να δείς ...
    θαρρώ το σχόλιο σου "πολιτικάντικο και θα σε κυνηγήσω" (με την καλή έννοια, βρε κουτή) όπως λέει ο Κοσμάς ο Αιτωλός που έχεις μόστρα στα δεξιά της σελίδας σου.
    την καλησπέρα μου.

    AntwortenLöschen
  15. @ airgood

    1) Τι έχεις κατά του Κοσμά του Αιτωλού, που είναι και πατριωτάκι μου; Ούτως ή άλλως, ο άνθρωπος ήταν μεγάλη φυσιογνωμία. Αν και καλόγερος, έλεγε "δεν χρειάζονται τόσες πολλές εκκλησίες, γκρεμίστε κανα-δυό να χτίσετε σχολείο, να μάθουν τα παιδιά σας ελληνικά!" Δεν πιστεύω νά'χεις αντιρρήσεις επ' αυτού (εκτός κι αν δεν σ' αρέσουν τα ελληνικά και προτιμάς άλλη γλώσσα, οπότε πάσο).

    2) Και με την κακή έννοια να με κυνηγήσεις... Ο,τι ήταν να πάθω, τό'χω πάθει. Πρόλαβαν και με κυνήγησαν άλλοι. Ούτε τα κόκκαλα δεν θα βρεις. ;)

    Και πάμε στο δια ταύτα:

    Κάνεις μια ιστορικοπολιτική ανάλυση των γεγονότων, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως οι εισβολές, εκ Δυσμών κι εξ Ανατολών, οφείλονταν "στην γραφειοκρατικοποίηση των τοπικιστικών συμφερόντων της ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας", που δυσχέραιναν το εμπόριο. Τι άλλο μπορεί να εννοείς εδώ, εκτός απο την είσπραξη φόρων διελεύσεως και τους συνοριακούς ελέγχους;

    (Επειδή δεν νομιζω να κατάλαβα λάθος, συνεχίζω τον συλλογισμό μου σ' αυτή τη βάση κι αν εννοείς κάτι άλλο, το διασαφηνίζεις και το πιάνουμε από κει.)

    Κατά τη γνώμη σου, τι θα έπρεπε να κάνει το Βυζάντιο, εφ όσον μέρος της οδού του μεταξιού περνούσε μέσα απ' τα εδάφη του; Ν' ανοίξει τα σύνορα στο αφορολόγητο εμπόριο "της αναπτυσόμενης φραγκολατινικής δύσεως" με την ανατολή; Μήπως σου διαφεύγει πως, ακριβώς αυτό το εμπόριο με την ανατολή, το διεξήγαγε το ίδιο το Βυζάντιο; Εκτός απ΄ τον γεωργικό και ορυκτό πλούτο των εδαφών του, αυτό το εμπόριο με την ανατολή ήταν που έκανε το Βυζάντιο τόσο πλούσιο και ισχυρό, ώστε ν΄αντέξει 1.000 χρόνια. Οι Βενετοί (κι ο Πάπας, απ' τα παρασκήνια) και βέβαια θα προτιμούσαν να εμπορεύονται απευθείας, χωρίς την διαμεσολάβηση και το νταβατζιλίκι των Βυζαντινών, ώστε να καρπούνται οι ίδιοι τα οφέλη κι όχι οι μισητοί "αιρετικοί". Όσο οι αυτοκράτορες κυβερνούσαν, η αυτοκρατορία ήταν ισχυρή και οι Λατίνοι δεν μπορούσαν να κανουν τίποτα επ' αυτού. Όταν όμως τό'ριξαν στον "πολιτικαντισμό" και στη χλίδα, το Βυζάντιο κατέρρευσε από μέσα, όπως κάποια στιγμή καταρρέουν όλες οι αυτοκρατορίες. Και τότε μπουκάρησαν οι Λατίνοι. Τότε μπόρεσαν.

    Τι θέλω να πω, μ' όλο αυτό το μακρινάρι αυτονόητων κοινοτυπιών; Πως η ανθρώπινη ιστορία είναι μια ιστορία συμφερόντων, ιδιοτέλειας και πυγμής. Όποιος έχει τη δύναμη επιβάλει τα συμφέροντά του κι οι άλλοι κάνουν την πάπια. Όταν αποδυναμωθεί, πέφτουν απάνω του, σαν τα κοράκια, οι άλλοι ιδιοτελείς που "θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη" και τον τρώνε λάχανο. Τόσο απλά!

    AntwortenLöschen
  16. (συνεχίζω...)

    Το να προσπαθείς να αποδόσεις ηθικές (και σχεδόν μεταφυσικές) ερμηνείες στα ιστορικά γεγονότα, αυτό ακριβώς είναι "πολιτικάντικο". Επειδή, ερμηνεύοντας την ιστορία μ' αυτόν τον (στρεβλό και τραβηγμένο απ' τα μαλλιά) τρόπο, βάζεις τις ιδεολογικές βάσεις (βάσεις που δεν βασίζονται πουθενά, παρά μόνο σε αυθαίρετα και ανιστόρητα ιδεολογήματα που, εκ των ύστερων, προσπαθούν να εφαρμόσουν, σαν κορσές, πάνω στην ιστορία για να της δώσουν το "επιθυμητό" σχήμα και μέγεθος) για την "αναγκαιότητα της κατάλυσης των συμφεροντολογικών κρατών" και την επικράτηση ποιου πράγματος; του ανιδιοτελούς διεθνισμού; Όχι βέβαια, αλλά της τελειωτικής άλωσης, ολόκληρου του πλανήτη, από την εξουσία των "λίγων κι εκλεκτών". Να υποθέσω πως αυτοί οι "λίγοι κι εκλεκτοί", που θα κάνουν κουμάντο στο "παγκόσμιο -ειρηνικό!- χωριό", θα είναι "φωτισμένα μυαλά" και θα εργαστούν για το καλό της ανθρωπότητας; (μουχαχαχαχχχχ!)

    Όσο γι' αυτούς τους μυστηριώδεις "φρουρούς της ασφαλείας της Εμπορικής οδού!", πολύ θα ήθελα να ήξερα ποιοι είναι.
    Αν εννοείς τους Τούρκους, μάλλον σε μυθιστόρημα της Εργκενεκόν το διάβασες. Θα σε λυπήσω, αλλά οι Τούρκοι ήταν αυτάρκεις νομάδες, κτηνοτρόφοι και ουδεμία σχέση είχαν, με οποιασδήποτε μορφής εμπόριο. Εξεδιώχθησαν απ' την Μογγολία, απ' τους υπόλοιπους Μογγόλους, για την αγριότητα των ηθών τους (φαντάσου!). Αφού περιπλανήθηκαν επί δεκαετίες στην κεντρική Ασία, μη γινόμενοι δεκτοί πουθενά, τους επετράπη μεγαθύμως να εγκατασταθούν σε Περσικά εδάφη. Το αποτέλεσμα ήταν, αφού λίγδωσε τ' άντερο τους (κι ασπάστηκαν τον Μωαμεθανισμό), να καταλάβουν την Περσική εξουσία και να επιβάλουν στυγνή δικτατορία στους γηγενείς (Ζωροαστριστές) Πέρσες. Και με την γνωστή μέθοδο των βίαιων εξισλαμισμών και της πολιτισμικής αφομοίωσης, έγιναν πολλοί κι επεκτάθηκαν βίαια κι αρπακτικά προς την Δύση, μέχρι που τους σταμάτησε ο Πρίγκιπας της Βλαχίας, Βλαντ Τσέπες (Vlad Dracula, ο γνωστός Δράκουλας των Καρπαθίων) κι ύστερα οι Αυστριακοί.

    Καλησπέρα-καληνύχτα, κάτι τέτοιο. :)

    Υ.Γ. Σού'χω μαντάτα: η ιστορία, όχι απλώς δεν "θέτει στο περιθώριο ό,τι κινείται συμφεροντολογικά και κοντόθωρα", αλλά αντιθέτως το καθιστά εξουσιαστή επί των υπολοίπων. Αρκεί να ρίξεις μια ματιά γύρω σου για να το διαπιστώσεις, από τον κοινωνικό σου περίγυρο, μέχρι την διεθνή πολιτική. Όλα τ' άλλα είναι ευχολόγια και "ρομαντισμοί". :D

    AntwortenLöschen
  17. @ vangelakas
    Το είχα γράψει κανένα μήνα πριν, αλλά πέσανε τα γεγονότα του Γαβρά, που και αυτά θα τα πέρναγα χωρίς σχόλιασμό, αν δεν με εξόργισε η θέση της Δαμανάκη.

    Εμένα με άρεσε το βιβλίο πάρα πολύ!

    @ Λακων

    Χαίρομαι που συμφωνούμε!!



    @ airgood@gmail.com

    Έχεις έναν τρόπο να σχολιάζεις, που πάντα με κάνει να αναρωτιέμαι τι θέλεις να πεις!
    "τα καλά και συμφέροντα" είναι η ίδια σκέψη με άλλη διατύπωση με την «αύρα της σύγκρουσης». Όταν κανείς κοιτάει τα συμφέροντα του τότε ετοιμάζεται και για σύγκρουση, ΑΝ τον παίρνει η σύγκρουση…..
    Αυτή δυστυχώς είναι η ιστορία στην πλειοψηφία των περιπτώσεων. Οι πρώτες σταυροφορίες χρηματοδοτήθηκαν από την παπική εκκλησία η τέταρτη και φαρμακερή για την Βασιλεύουσα από την Γαληνότατη.
    Ο Ουμπέρτο Εκο περιγράφει με πολύ χιούμορ στο Μπαουντολίνο την επέλαση των βάρβαρων δυτικών, που οι σημερινοί ιστορικοί, πιθανόν να μην θέλουν να αναφέρουν.
    Εξ άλλου ο σημερινός Πάπας, για τον οποίο έχω κάνει επανειλημμένες αναρτήσεις, έχει ζητήσει συγνώμη για την επιθετική πολιτική που άσκησαν οι Λατίνοι ενάντια στο Βυζάντιο. Αν η παπική εκκλησία δεν είχε αυτή τη στάση, να είσαι σίγουρος, ότι
    1. δεν θα έφταναν μέχρι την Ισπανία οι Άραβες και
    2. το Ισλάμ σήμερα δεν θα είχε αυτή την παράλογη επιθετικότητα!
    Η βίκι τόσο στην ελληνική βερσιόν όσο και στην γερμανική αναφέρει ότι οι πάπες ήθελαν τη καταστροφή του Βυζαντίου.
    Κάνεις μεγάλο λάθος να υποτιμάς και τον θρησκευτικό παράγοντα.

    Η έλευση των Οθωμανών δεν έχει προφανώς καμιά σχέση με φρουρούς του δρόμου των μπαχαρικών!!! Δεν καταλαβαίνω πως μπορεί κανείς να ισχυριστεί κάτι τέτοιο! Γιατί να θέλουν να φρουρούν τα μπαχάρια; Απλώς, αυτοί αφού εγκαταστάθηκαν εκεί, εμπόδισαν τα καραβάνια είτε γιατί εζήταγαν μεγάλο μπακσίς είτε λόγω αυξημένης επιθετικότητας και η δύση αναγκάστηκε να ψάξει να βρει άλλο δρόμο, αυτόν τον δια θαλάσσης.
    Γράφεις: «η κατάληψη της Πόλης το 1204 από τούς Σταυροφόρους γίνεται διότι εμποδίζει τα ζωτικά συμφέροντα των εμπορικών συναλλαγών της αναπτυσσόμενης φραγκολατινικής δύσεως».
    Η Πόλη υπήρχε εκεί πολύ πριν την έλευση των «φρουρών». Γιατί πριν δεν εμπόδιζε το εμπόριο;
    «Αυτοκριτική» Ναι εμείς οι Έλληνες έχουμε πολλούς λόγους για να κάνουμε αυτοκριτική, αλλά όχι γιατί «προκαλέσαμε» τους Φράγκους και τους Λατίνους, να καταστρέψουν με αφάνταστη μανία και να γκρεμίσουν και τον Παρθενώνα (400 χρόνια μετά την καταστροφή της Πόλης), γεγονός που κανένας βάρβαρος ΔΕΝ είχε πιο πριν τολμήσει!

    Αγαπητέ μου η τότε Δύση δεν διαφέρει και πολύ από τους σημερινούς Ταλιμπάν! Και μεταξύ μας ούτε η σημερινή Δύση!
    Τέλος, αν για κάτι πρέπει να κάνουμε αυτοκριτική, θα ήταν για την θλιβερή μας στάση απέναντι σ αυτή τη λαμπρή Δύση του δήθεν πολιτισμού και του ελεύθερου εμπορίου!

    AntwortenLöschen
  18. @ airgood@gmail.com
    Οταν έγραφα το δικό μου σχόλιο δεν είδα της τασπα.

    με καλύπτει και η δική της οπτικη και η πληρότητα του σχολίου της για τους Τούρκους!

    AntwortenLöschen
  19. Πήγα κι αγόρασα το βιβλίο, παρότι διάβαζα το συγγραφέα στο Παρόν και δε μ' άρεσε το γραπτό του.
    Προσπάθησα αλλά δεν μπόρεσα να το διαβάσω.
    Δε μου αρέσει ο τρόπος γραφής, θα προτιμούσα ένα τέτοιο ωραίο θέμα να το αναπτύξει λογοτέχνης συγγραφέας με ευαισθητη ματιά και γνώσεις...

    AntwortenLöschen
  20. @neotera,

    Μπορεί να χεις δίκιο, η προοπτικη της σκλαβιας μας στους Νεο-οθωμανούς είναι το συγκλονιστικο σ αυτο το βιβλίο. Επίσης η σκέψη να βάλει ανθρώπους να πολεμάνε με πέτρες, είναι ευρηματικο γιατι μας επαναφέρει σε τάξη. Δεν είναι η υπεροπλία που μετράει σε μια αναμέτρηση , αλλα η καρδια!
    Φοβάμαι, ότι υποτιμάμε την τουρκικη απειλή και επειδη έχουμε και εκλογές, καλό είναι να έχουμε κατα νου, τη θέση ΚΑΙ των δύο κομμάτων: Ναί στην είσοδο της Τουρκίας στη Ε.Ε.
    Αλλα και τα άλλα κομματα, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, ούτε αυτα έχουν ξεκάθαρη άποψη. Σήμερα όλοι μιλούν για την οικονομία, αλλα τι να τα κάνω τα λεφτα, αν δεν είμαι λέφτερη;;

    AntwortenLöschen

καλημέρα και καλά σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...