Ο Περικλής, η Δημοκρατία και η Δικτατορία του Προλεταριάτου

Στο τελευταίο βιβλίο της Claude Mossè, διαβάζουμε το παρακάτω καμμάτι από τον περίφημο Επιτάφιο:

«Το πολίτευμά μας δεν έχει για πρότυπο τους νόμους άλλων, αλλά είμαστε μάλλον παραδείγματα παρά μιμητές. Ως προς το όνομα αποκαλείται δημοκρατία, καθώς οι πολιτικές υποθέσεις δεν βρίσκονται στα χέρια ενός μικρού αριθμού πολιτών, αλλά της πλειοψηφίας. Και σχετικά με τις ιδιωτικές διαφορές οι νόμοι αποδίδουν σε όλους ίσα, ενώ για τα αξιώματα καθένας προτιμάται για την διαχείριση των κοινών όχι περισσότερο εξ αιτίας της καταγωγής, αλλά εξαιτίας των προσόντων, με τα οποία διακρίνεται σε κάτι. Ούτε πάλι εξαιτίας της φτώχειας ή λόγω της ασημότητας της κοινωνικής θέσης, συναντά εμπόδια στο να ασκήσει ένα αξίωμα, εφόσον, βέβαια, μπορεί να κάνει κάτι καλό για την πόλη, »
Δημοκρατία λοιπόν ή Δικτατορία του Προλεταριάτου;
Ποιός μπορεί να βάζει σήμερα ένα τέτοιο ερώτημα; Η απάντηση είναι σαφώς κανείς. Αυτό το δεύτερο σχήμα πέθανε και όταν κάτι πεθαίνει, πεθαίνει για πάντα εκτός από αυτό το περίεργο αιγυπτιακό πουλί τον φοίνικα, που ζεί όσο θέλει και όταν βαρεθεί πεθαίνει και ξαναζωντανεύει μέσα από τις στάχτες της ίδιας του της φλόγας.
ο Περικλής εφεύρε τη Δημοκρατία, την πατρότητα της οποίας δεν φαίνεται προς το παρόν να την αμφισβητεί και διεκδικεί κανείς άλλος.
Την δεύτερη, ο Μάρξ. Ούτε αυτήν την διεκδικεί κανείς. Προς τι άλλωστε.
Η Claude Mosse, στο τελευταίο βιβλίο της καταφέρνει για μια ακόμη φορά να μας ταξιδέψει στην Αρχαία Ελλάδα, επικεντρωμένη αυτή τη φορά στο πρόσωπο του Περικλή, του πολιτικού αυτού που χαρακτήρισε ολόκληρο το 5ο προ Χριστού αιώνα. Τον χρυσό αιώνα του Περικλή.
Εξηγεί λοιπόν η C.M., ότι δημοκρατία σημαίνει το κράτος του δήμου, όπου με την λέξη «δήμος» εννοείται το σύνολο των πολιτών της Αθήνας, η πλειοψηφία των οποίων ήταν οι θύτες, δηλαδή οι πιο πτωχοί μεταξύ αυτών.

Αντιγράφω την ίδια την Μοσσέ:
-Ο «Δήμος», όπως στην νέα ελληνική ο «λαός», μπορεί να σημαίνει το σύνολο των πολιτών, αλλά επίσης κατά αντιδιαστολή προς τους «γνώριμους», το μικρό λαό.-

« λαός και κολωνάκι», λέμε.
Το δεύτερο συστατικό της τόσο διάσημης αυτής λέξης και έννοιας είναι το κράτος.
Κράτος όμως σημαίνει εξουσία, αλλά και βία. Στα Γερμανικά ακόμα σήμερα η λέξη εξουσία και βία είναι η ίδια. (Gewalt).

Αντιγράφω και εδώ την ίδια την Μοσσέ:
- Το «κρατώ» είναι επίσης όρος διφορούμενος. Γιατί υποβάλλει την ιδέα της βίας (ακόμα και σωματικής), της κυριαρχίας. Και βλέπουμε αμέσως πως ως προς αυτό διακρίνεται από τον όρο, που δείχνει την άσκηση της εξουσίας στις άλλες μορφές πολιτικών συστημάτων, δηλαδή τον όρο «αρχή» από τον οποίο παράγεται η «μοναρχία» και η «ολιγαρχία». «Αρχή» είναι η εξουσία που η πολιτεία παραχωρεί στους άρχοντες. Το ότι προτιμήθηκε ο όρος «δημοκρατία» από τον «δημαρχία» είναι αποκαλυπτικό των περιστάσεων, της εγκαθίδρυσης αυτού του καθεστώτος, δηλαδή της προσφυγής στη βία. -

Με λίγα λόγια η λέξη Δημοκρατία σημαίνει την άσκηση βίας των πολλών επί των ολίγων. Αλλά για να συνδέσω την όλη υπόθεση με το τίτλο, η έκφραση «Δικτατορία του Προλεταριάτου» δεν σημαίνει ακριβώς το ίδιο;;;;!!!!
Το ερώτημα που μπαίνει, ο Μάρξ εφηύρε αυτή τη έννοια, ή μήπως την εμπνεύστηκε από τον Περικλή; Εγώ νομίζω το δεύτερο καθόσον ο Μάρξ, ήταν μεγάλος γνώστης της αρχαίας ελληνικής κουλτούρας. Η διδακτορική του ήταν για τον Επίκουρο.
Ωστόσο, όπως και να ονομάσει κανείς το είδος της διακυβέρνησης, στο οποίο ο λαός αποφασίζει επί της ουσίας και άμεσα –χωρίς την «βοήθεια» των βουλευτών - για τα θέματα που τον αφορούν, είναι για μένα μονόδρομος για την πορεία του ανθρώπου.
Αρκεί η κάθε απόφαση που παίρνει να στηρίζεται σε γνώση αγνή και όχι σε γνώση σερβιρισμένη, πετσοκομμένη, χειραγωγημένη και επιδοτούμενη.
Αν πιστέψουμε ολόψυχα σε μία τέτοια δημοκρατία, τότε ο δρόμος προς αυτή θα ανοιχτεί μπροστά μας σαν ένα απλό βιβλίο της πρώτης δημοτικού. Η επιστήμη και η τεχνολογία, πρέπει να μπουν στην υπηρεσία ενός τέτοιου στόχου, ώστε η ανθρωπότητα να ξεφύγει από την σημερινή βαρβαρότητα που έχει οδηγηθεί.
Παραφράζοντας τον Γκλότζ
«Μακάρι η δημοκρατία για να εκπληρώσει το πεπρωμένο της, να υποταχθεί στη δικτατορία του πνεύματος»
Κλίνοντας, θα ήθελα να πω μόνο μια κουβέντα για τη προσωπικότητα του Περικλή:
Ο Περικλής όταν πέθανε δεν είχε αυξήσει την περιουσία του, ούτε κατά μία δραχμή!

Claude Mossé: ΠΕΡΙΚΛΗΣ Ο εφευρέτης της δημοκρατίας

Ο Jean Ziegler κατηγορεί το Ισραήλ

Ο Jean Ziegler, ειδικός σύμβουλος του ΟΗΕ για το δικαίωμα τροφής, συγγραφέας, καθηγητής, και μεγάλος ανθρωπιστής, μαζί με άλλους τέσσαρις ειδικούς απεσταλμένους του ΟΗΕ επισκέφτηκε τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε τον Λίβανο. Ομοίως, ο Ελβετός ειδικός σε θέμα ανθρώπινων δικαιωμάτων Walter Kälin, στην έκθεση που κατέθεσε την Τρίτη 3.10 κατηγορεί το Ισραήλ ότι έχει αγνοήσει την συνθήκη της Γενεύης.
Ο Ziegler ζητάει στην έκθεση του να γίνει έρευνα για να διαπιστωθεί, αν το Ισραήλ έχει καταπατήσει το δίκαιο για τροφή και να εξεταστεί κατά πόσον έχει διαπράξει εγκλήματα πολέμου.
Με την καταστροφή των δρόμων στο Λίβανο η ανθρωπιστική βοήθεια δεν φτάνει ποτέ στο σκοπό της. Ακόμα από τις διαρροές πετρελαίου στην θαλάσσια περιοχή, το ψάρεμα έχει γίνει αδύνατο.
">Link

Η 16 Οκτώβρη είναι αφιερωμένη στην καταπολέμηση της πείνας στον πλανήτη μας

Στοιχεία για την πείνα.

1. Σήμερα, στον 21ο αιώνα περί τα 1.300.000.000 ανθρώπινα όντα ζουν στην απόλυτη φτώχεια στον πλανήτη ΜΑΣ. Σχεδόν οι μισοί απ αυτούς υποφέρουν από χρόνιο υποσιτισμό. Κάθε χρόνο πεθαίνουν 40 εκατομμύρια από υποσιτισμό. Περισσότερα από τα μισά είναι παιδιά.
2. Κάθε μέρα πεθαίνουν 24.000 άτομα από πείνα ή από αρρώστιες που συνοδεύουν την πείνα. Τρία τέταρτα αυτού του αριθμού είναι παιδιά κάτω των 5 ετών.
3. 10% των παιδιών των υπανάπτυξη χωρών πεθαίνουν σε ηλικία κάτω των 5 ετών.
4. Ο υποσιτισμός δεν προκαλεί μόνο θάνατο, αλλά τύφλωση, απάθεια και στασιμότητα στην ανάπτυξη, πνευματική και σωματική. Υποσιτισμένα άτομα δεν είναι σε θέση να εκτελέσουν και τις πιο απλοϊκές πράξεις.
5. Περί τα 800 εκατομμύρια άτομα υποσιτίζονται, περίπου 100 φορές περισσότερα από αυτά που πεθαίνουν ετησίως.
Μερικές φορές χρειάζονται λίγα πράγματα για να καταπολεμηθεί αυτή η τραγικότητα. Πρόσβαση καταρχήν σε πόσιμο νερό και ουσιώδεις επεμβάσεις στον αγροτικό τομέα. Αλλά κυρίως χρειάζεται η θέληση των πλούσιων χωρών, δηλαδή των χωρών που ζούμε και εμείς.

«Ο Yunus και η τράπεζα Grameen μαρτυρούν, ότι και οι πιο φτωχοί μεταξύ των φτωχών μπορούν να δουλέψουν για να συνθέσουν και να επιτύχουν την δική τους πρόοδο».

Με αυτά τα λόγια απένειμε η Επιτροπή Νόμπελ για την Ειρήνη (εικόνα με τρείς γυναίκες!!!) το τελευταίο βραβείο της χρονιάς 2006 στον Mohammed Junus από το Μπαγκλαντές. Αυτή τη φορά το βραβείο έπιασε τόπο! Το μισό στην Τράπεζα Grameen και το άλλο μισό στον ιδρυτή της, Mohammed Junus από το Bangladesch, τον τραπεζίτη των πτωχών.

Η Τράπεζα Grameen, δίνει μικρά δάνεια, με χαμηλό επιτόκιο και κυρίως χωρίς να ζητάει εγγυήσεις. Το 97% της πελατείας της είναι πάμφτωχες γυναίκες! Ιδρύθηκε το 1976.
Σήμερα η Τράπεζα Grameen διαθέτει περί τα 2000 υποκαταστήματα σε 70000 χωριά στο Μπαγκλαντές.
Η Deutsche Welle χαρακτηρίζει την επιλογή της Ακαδημίας, ως μεγάλη έκπληξη.

Το χεράκι – χεράκι και η ψυχική υγεία

Κρατάτε το χέρι του συντρόφου σας η του αγαπημένο σας προσώπου και όχι το κινητό σας.
Το πρώτο ωφελεί την υγεία, το άλλο την εταιρεία.
Λέγεται, ότι το χεράκι – χεράκι αποβάλει μεγάλη ποσότητα συσσωρευμένου στρες και επομένως ωφελεί την ψυχική υγεία. Ωστόσο σήμερα το ένα χέρι είναι κατειλημμένο με το κινητό, κατά τα λόγια του ποιητή «το κινητό είναι συνέχεια του χεριού τους» και το άλλο κάνει σχέδια στον αέρα. Παρατηρείστε τους γύρω σας και θα το διαπιστώσετε.
Πως λέγεται αυτό; Μήπως φετιχισμός; Ή αποξένωση. Το ίδιο είναι

Γιατί τα Νόμπελ τα παίρνουν άνδρες και αμερικανοί επί το πλείστον

Τα βραβεία Νόμπελ Φυσικής, Χημείας και Ιατρικής απονεμήθηκαν με τις συνήθεις τσιριμόνιες, ξανά και πάλι και για άλλη μια φορά σε αμερικανούς άρρενες διδασκάλων ή αποφοίτων των γνωστών Πανεπιστημίων. Η απορία μου είναι εύλογη. Καλά, ο πλανήτης Γη, δεν έχει πια άλλους επιστήμονες πλην αμερικανών; Αλλά και το γυναικείο φύλο, το άλλο μισό του ουρανού, ακόμα στην κουζίνα βρίσκεται; Ας πούμε ότι μία γυναίκα δύσκολα κάνει καριέρα στις φυσικές επιστήμες, αλλά μήπως στην λογοτεχνία και στην ειρήνη είναι τα πράγματα αλλιώς;
Από το 1901, που θεσπίστηκε ο θεσμός, μόνο 33 γυναίκες έχουν «τιμηθεί» με αυτό το βραβείο. Ούτε το 5% δηλαδή.
Συγκεκριμένα, 2 γυναίκες με το Νόμπελ της Φυσικής, 3 με το Νόμπελ Χημείας, 7 με το Νόμπελ ιατρικής (επάγγελμα κατεξοχήν γυναικείο), 10 με το Νόμπελ Λογοτεχνίας και 12 με της Ειρήνης.
Κάποτε κάποια πληροφορία έπεφτε στην αντίληψή μας για το φεμινιστικό κίνημα. Σήμερα μας τέλειωσε και αυτό ή υπάρχει αυτολογοκρισία, που λεει και ο Τσόμσκι;

Εκτός της δόξας το βραβείο συνοδεύεται με 1.100.000 Ευρά
Συνοπτικά:
Νόμπελ Ιατρικής: Andrew Z. Fire και Craig C. Mello, για επιδόσεις στην γενετική, Stanford University και University of Massachusetts Medical
Νόμπελ Χημείας: Roger D. Kornberg, Stanford University. Γα την ανάλυση των ευκαριωτών
Νόμπελ Φυσική: John C. Mather και George F. Smoot NASA University of California, Μέτρησαν τις θερμοκρασιακές ανισοτροπίες στην μικροκυματική ακτονοβολία βάθους. (cosmic microwave background), που επιβεβαιώνει την Μεγάλη Έκρηξη.