Στο δρόμο του χρήματος

Το μεγάλο σχεδόν άλυτο ζήτημα σήμερα συνίσταται,
στο να μην παρίστασαι ως βλάκας
ούτε μπρος την δύναμη των άλλων
ούτε μπρος την ίδια σου την αδυναμία.
Adorno

Όλοι μιλάμε για την οικονομική κρίση, που μόλις χαράζει και ο κάθ’ ένας λέει το κοντό του και το μακρύ του.
Κάποιοι ειδικοί λένε τα μεν και κάποιοι άλλοι λένε τα δε. Σίγουρα, οι μη ειδικοί δεν λένε τίποτα, εκτός των ελλήνων δημοσιογράφων που τα ξέρουν όλα καλλίτερα από όλους.
Στο τέλος λέμε ότι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τα τεκταινόμενα γιατί είμαστε ανεπαρκείς και μ αυτή την εξήγηση τελειώσαμε με τον προβληματισμό.

Αλλά μήπως ΟΛΟΙ είμαστε ανεπαρκείς για ΟΛΑ;

Μήπως δηλαδή, ο κάθε άνθρωπος από τη μια άκρη του πλανήτη στην άλλη είναι ανεπαρκής για να ερμηνεύσει οτιδήποτε;

Μήπως μετά το τέλος της ιστορίας, φτάσαμε και στο τέλος της επιστήμης και της λογικής;

Μήπως χάσαμε την Common sense που λένε και οι αγγλοσάξονες;
Γιατί φίλοι μου, πώς γίνεται να τελειώσει το χρήμα από επιχειρησάρες και τραπεζάρες, που βεβαίως - βεβαίως είναι γεμάτες από λογισταράδες, μανατζαραίους, αναλυτάδες και βάλε και βάλε; Πως δηλαδή δεν το προβλέψανε; Και αν το προβλέψανε πως και δεν το προλάβανε;
Τώρα βέβαια, παίζει και το σενάριο να το πρόβλεψαν και να το άφησαν να συμβεί και ακόμα παίζει κι το σενάριο να το οδήγησαν εδώ επί τούτου, για να μαζέψουν και τα υπόλοιπα, πριν τους προλάβει κανένα κακό.
Τέλος πάντων, αφού συνέβησαν όσα συνέβησαν, πτώχευσαν δηλαδή εταιρείες και τράπεζες που κανείς δεν θα το φανταζόταν τυχαία ή επί τούτου, νομοτελειακά ή κατά λάθος, ακούς από δεξιά και αριστερά προτάσεις για το ξεπέρασμα της κρίσης που σου σηκώνεται η τρίχα.
Είπα προτάσεις; Γράψτε λάθος. Μια πρόταση ακούς: Θα δώσουμε λεφτά, ποτάμια μάλιστα, σε αυτούς που έχουν. Θα τα πάρουμε από αυτούς που δεν έχουν. Αστέρευτα ποτάμια χρημάτων από αυτούς που δεν έχουν σε αυτούς που έχουν. Πίς οφ κέϊκ, αφού πάθαμε ότι πάθαμε, ακριβώς στη στροφή επάνω, φτιάξαμε και το αεικίνητο!

Για δέστε σας παρακαλώ μερικά από τα πακέτα σωτηρίας, που μου θυμίζουν τα πακέτα του ερυθρού σταυρού για τους άπορους του 50:



Τώρα γιατί ξεκινάω την νέα χρονιά με την οικονομική κρίση, λες και χάθηκε να πω κανένα πιο ευχάριστο θέμα, αφού έτσι η αλλιώς δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα από όλα όσα μας συμβαίνουν;
Επειδή πιστεύω ότι η οικονομική κρίση θα είναι το κυρίαρχο ζήτημα το 2009 και μάλλον και το 2010, ελπίζω μέχρι το 2100 να την έχουμε ξεπεράσει….
Αφού λοιπόν δήλωσα, ότι όλα όσα έχουν συμβεί περί των οικονομικών, εντός και εκτός και επί τα αυτά, είναι ανεξήγητα φαινόμενα για τους μη ειδικούς, για τους ειδικούς έτσι και αλλιώς είναι όλα ανεξήγητα, παρακάτω θα επιχειρήσω να κάνω μια πάρα πολύ σύντομη αναφορά στη μεταφορά πλούτου από τους λίγους στους όλο και πιο λίγους, μια ροή που συμβαίνει μάλλον από καταβολής της ανθρώπινης κοινωνίας, αλλά που τις τελευταίες δεκαετίας επιδεινώνεται σταθερά και επιταχυνόμενα.

Θα πάρω δηλαδή το δρόμο του χρήματος!

Από το 1989 μέχρι σήμερα το παγκόσμιο εισόδημα αυξάνεται, και από πιο πριν όπως είπαμε πιο πάνω, αλλά ας ξεκινήσουμε από κάπου, ας πούμε από την πτώση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης που σηματοδότησε μια νέα εποχή, αυτή της σαρωτικής μονομανίας της πλήρους ιδιωτικοποίησης. Ιδεολογικός πατέρας αυτής της πολιτικής ήταν και είναι ο Φριντμαν. Θα μιλήσω για αυτό το λουλούδι στα επόμενο ποστ.
Τι σημαίνει παγκόσμιο εισόδημα:

Όλα τα έσοδα, που δημιουργούνται σε ένα δεδομένο χρόνο, συνήθως ένα έτος, από εργασία, από χρήση Κεφαλαίου και εδάφους σε μορφή μισθού, Τόκου και κέρδους , συνιστούν το εθνικό εισόδημα.
Στην Ελλάδα από το 2000 μέχρι το 2006 έχουμε μια αύξηση 54% του εθνικού εισοδήματος και 57% του ΑΕΠ
Το 2005 σύμφωνα με πηγές της βίκι, οι παρακάτω μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη εμφάνισαν τα ακόλουθα μεικτά εθνικά εισοδήματα, σε εκατομμύρια δολάρια:
(έχω προσθέσει και την Ελλάδα)



Ρεσουμέ: Παγκόσμιο εισόδημα 45 τρις δολάρια.
Παγκόσμιος πληθυσμός 6,6 δις
Μέσο κατακεφαλήν εισόδημα: 6816 δολάρια
Κατώτατο κατακεφαλήν εισόδημα: 67 Ευρώ στο νησί Kiribati

Από το 2006 μέχρι και το 2009 η αύξηση και η προβλεπόμενη αύξηση του ΑΕΠ είναι ή προβλέπεται να είναι η παρακάτω:




Έτσι από το 2006 μέχρι το 2008 το παγκόσμιο ακαθάριστο προϊόν αυξήθηκε κατά 14% .
Στο ίδιο χρονικό διάστημα ο αριθμός των πλουσίων και η περιουσία τους αυξήθηκε εξαιρετικώς δυσανάλογα .
Δείτε το:



Όπως βλέπετε από τον παραπάνω πίνακα, στο ίδιο διάστημα (δηλαδή 2006 – 2008) ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά 53% και αντίστοιχα η περιουσία τους σχεδόν τριπλασιάστηκε!
6 τρις δολάρια και κάτι ψιλά κερδίζουν 1062 μόνο άτομα, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων βρίσκεται στις ΗΠΑ.

Μόνο το 2008 ο πλούτος των δισεκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά 73%

Ας ανοίξουμε δω μια παρένθεση: Αν από τα 1062 αυτά άτομα έπαιρναν όλες οι Κυβερνήσεις του κόσμου, ας πούμε σαν πρώτη δόση ένα 15% - σιγά το μπρόκολο δηλαδή - θα είχαμε μάνι – μάνι 900 δις δολάρια! Κλείνει η παρένθεση

Μιλάμε μόνο για τους σούπερ πλούσιους. Αλλά και η αμέσως μικρότερης κλίμακας κλίκα δεν πάει πίσω.
Οι αμοιβές των μάνατζερ ξεπερνάνε κάθε όριο αισχύνης και δεν είναι άλλο τι από αποδείξεις ελεεινής, ανοικτής κλοπής. Ξέρω ότι εδώ θα αρχίσουν κάτι ανθρωπάκια να ψελλίζουν περί λαϊκισμού και λοιπές αηδίες λες και τελικά ο λαϊκιστής πρέπει να ντρέπεται και όχι ο κλέφτης. Αλλά δεν είναι μόνο ότι είναι κλέφτες, όλοι αυτοί οι μανατζαραίοι, απέδειξαν ότι ο πιο ταπεινά αμειβόμενος λογιστάκος θα έκανε πολύ καλύτερα τη δουλειά τους!
Απέδειξαν με το πιο τρανό τρόπο, ότι οι αμοιβές τους , εκτός από κλοπή είναι και σκέτη κοροϊδία, αφοί δεν ήταν σε θέση να χωρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρο.
Μόνο στη Γερμανία υπάρχουν 30 μανατζαραίοι με αμοιβές από 14 εκατομμύρια μέχρι 1,5 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, ή 1.666.666 και 125.000 μηνιαίως! (αυτά είναι τα φανερά, για να μην ξεχνιόμαστε)
Μισθοί που καθόρισαν και καθάρισαν οι ίδιοι για τους εαυτούς τους.




Στην αντίπερα όχθη, οι μισθοί των εργαζομένων από το 1995 παρουσιάζουν μια αρρωστημένη σταθερότητα και μιαν «ελαφράν» (σαν ανοιξιάτικο αεράκι ακούγεται) πτώση.

Αν δηλαδή ένας εργαζόμενος κέρδιζε το 1995 ένα και μόνο ένα χιλιάρικο ευρώ τον μήνα, το 2007 θα είχε 800 ευρώ, ενώ ο αφέντης νεοφεουδάρχης θα είχε γιά κάθε χιλιάρικο από τα εκατοντάδες χιλιάρικα άλλο ένα πεντακοσσάρικο!

Ανοίγω δεύτερη παρένθεση. Αν από το 10% των δευτεροκλασάτων νεοφεουδαρχών
παίρναμε άλλα 15% θα είχαμε πάλι μάνι – μάνι άλλα 2,25 τρις και έτσι θα ξεπερνούσαμε τη κρίση με μια ανώδυνη ροή χρήματος από τα ψηλά στα χαμηλά και όχι αντίστροφα, όπως επιχειρείται από τους «ειδικούς» Κλείνει και αυτή η παρένθεση.

Δείτε στα παρακάτω σχήματα την δυσανάλογη αύξηση του χρήματος σε σχέση με τον πραγματικό πλούτο.
Δεν λέω «πραγματική οικονομία» που μας τσαμπουνάνε όλοι, γιατί χρήμα, χρηματιστήριο, φόνς, παράγωγα, σουπρίμ και λοιπές σούπες δεν εκπροσωπούν άλλο τι εκτός από την σημερινή οικονομία. Για μένα υπάρχει από τη μια μεριά ο πλούτος που παράγουν τα ανθρώπινα χέρια και από την άλλη το χρήμα. Το ατύχημα είναι που το καθένα έχει πάρει διαφορετικό δρόμο, ενώ θα έπρεπε να συμβαδίζουν. Και γι αυτό ευθύνονται οι γνωστοί άγνωστοι, δηλαδή οι κουκουλοφόροι των Εξαρχείων!

Δείτε και στα δύο παραπάνω σχήματα το χρονικό σημείο ρήξης μεταξύ πλούτου και χρήματος.




πηγή: DI Tobias Plettenbacher, ATTAC Ried www.timesozial.org


Βλέπουμε λοιπόν, ότι το χρήμα αυξάνεται εκθετικά και όποιος πιστεύει ότι σε ένα πεπερασμένο κόσμο μπορεί να υπάρχει εκθετική αύξηση οποιουδήποτε μεγέθους είναι ή τρελός η οικονομολόγος!
Το χρήμα αυξάνεται εκθετικά και ανεξέλεγκτα και κάποιοι λίγοι το μαζεύουν με μια
πρωτόγνωρη παραφροσύνη.

Όλοι οι κατέχοντες, αλλά και οι διαχειριστές του πλούτου όρμησαν στο χρήμα που βρήκαν διαθέσιμο και αφού σπατάλησαν με περίεργες μεθόδους όσα βρήκαν, δανείστηκαν από τράπεζες, διαθέσιμες και σπάταλες και άπληστες όπως οι ίδιοι, ποσά δεκαπλάσια και εκατονταπλάσια από τις περιουσίες που είχαν ή που διαχειρίζονταν και αφού σπατάλησαν και αυτά συνέχισαν να παίζουν με ξέφρενο ρυθμό στο μεγάλο καζίνο με φανταστικά ποσά, αλλά όχι και τόσο φανταστικά γιατί πίσω από αυτά τα αμύθητα πλούτη, ο υπόλοιπος πληθυσμός ενός ολόκληρου πλανήτη στέναξε και συνεχίζει να στενάζει για ένα ή δύο ευρώ τη μέρα.
Και αφού κατάφεραν να φάνε αμύθητες περιουσίες, μας ξεφούρνησαν το καταπληκτικό παραμύθι: Δεν πληρώνει ο κόσμος τα σπίτια που έφτιαξε με δάνεια, γι αυτό πέσαμε έξω!

Τέλος δείτε στα επόμενα σχήματα, για πόσους είναι στρωμένο το τραπέζι του κόσμου:
Από Ανατολή σε Δύση ο περιούσιος «λαός» δεν ξεπερνάει το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού και δείτε τι καταβροχθίζει!!



Το 10% του αυστριακού πληθυσμού καταβροχθίζει το 68% του συνολικού πλούτου της χώρας. Το ίδιο συμβαίνει και στη Γερμανία και στον κόσμο όλο!

Το 80% του παγκόσμιου πλούτου είναι συγκεντρωμένο σε μια παγκόσμια ελίτ η οποία λυμαίνεται και καταστρέφει το σπίτι μας, λες και αυτοί όταν σε λίγα χρόνια θα έχουν ξεπατώσει τον πλανήτη από τη μια άκρη στην άλλη θα πάνε να ζήσουνε στον Άρη ή σε άλλο πλανήτη ή και σε άλλο ηλιακό σύστημα.
Φαίνεται τελικά πως ο άνθρωπος είναι ένα εντελώς ηλίθιο ζώο. Πιο ηλίθιο από όλα τα άλλα μαζί.


Αν τώρα μετά από όλα όσα έγραψα, με ρωτούσατε που οφείλεται η οικονομική κρίση σήμερα, δεν θα έλεγα ότι φταίνε απλώς οι ανισότητες. Αυτές φταίνε, γιατί έτσι δημιουργείται ένα κλίμα απανθρωπιάς, όπου κανένας κοινωνικός κανόνας δεν έχει αξία. Δεν μπορεί να υπάρξει ούτε δημοκρατία, ούτε ισονομία, ούτε δικαιοσύνη, ούτε αλληλεγγύη, ούτε κανείς μπορεί να βρει παρηγοριά και ελπίδα από πουθενά.

Η ρίζα του κακού δεν είναι οι ανισότητες, αλλά το επακόλουθο. Αν, λέω αν το χρήμα έχανε την αξία του σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως έγινε στη Γερμανία με τον υπερπληθωρισμό και ξεκινούσαμε από την αρχή σε λίγες δεκαετίες θα φτάναμε στο ίδιο αποτέλεσμα.

Ερώτημα: Ποιος φέρνει την κύρια ευθύνη της κρίσης που μπορεί να εξελιχτεί και σε κατάρρευση;