Ν ε α ρ ό ν Υ δ ω ρ.

Παγκόσμια αποθέματα νερού. Πράσινο: άφθονο νερό, κόκκινο: έλειψη νερού



Νεαρόν ύδωρ, έλεγαν οι προπαπούδες μας και απο νεαρον ύδωρ έγινε νερό. Είναι η μήτρα της ζωής και δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη νοιώθει ηρεμία δίπλα στο νερό, πάνω στο νερό, μέσα στο νερό.
Για τον Θαλή τον Μιλήσσιο το νερό ήταν το βασικό στοιχείο της φύσης. Ολα ερχονται απο αυτό και όλα καταλήγουν σ αυτό.
Σήμερα 1,2 δισεκατομμύρια ανθρώπινα όντα δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό, ενώ 2,5 δισεκατομμύρια υποφέρουν και αρρωσταίνουν απο την κακή του ποιότητα.
Το σωτηριον έτος 2004 παίθαναν 6 φορές περισσότερα παιδιά απο κατανάλωση μολυσμένου νερού, από ότι το 1996. Την ίδια περίοδο διπλασιάστηκε η ζήτηση νερού

Οταν θα λειώσουν και οι τελευταίοι πάγοι, πολλά ποτάμια θα στερέψουν, γιατι πάγοι είναι αυτοί που κάθε άνοιξη ρέουν στις κύτες τους.

Τα ποτάμια βρωμίζουν, όλο και περισσότερο, γιατι εκεί πλαίνονται οι μπουγάδες και χύνονται τα απόβλητα των βιομηχανιών

20% των παγκόσμιων αποθεμάτων του γλυκού νεού καταναλώνει η βιομηχανία, κυρίως για την ψύξη των θερμοηλεκτρικών σταθμών παραγωγής ρεύματος.

70% η αγροτική παραγωγή.

Οι υπανάπτυκτες χώρες καταναλώνουν το 90% του διαθέσιμου νερού στην αγροτική παραγωγη. Είναι επομένως φανερό, πόσο σημαντική είναι η ύπαρξη γλυκού και καθαρού νερού για τις πτωχές χώρες.

Στην χώρα μας, που δεν υπάρχει ούτε οικολογική ηθική ούτε οικολογική πολιτική ούτε οικολογική ευαισθησία, η κατάσταση είναι δραματική!
Περιμένω τον κ. Σανιδά - μόλις τελειώσει με τους απεργούς της ΔΕΗ -
να μιλήσει για υπεύθυνους και να ζητησει αποκατάσταση των ζημιών!

Περιμένω να ζητήσει ποινικές ευθύνες απο όλους αυτούς που υποβαθμίζουν το περιβάλλον μας και ανοίγουν διάπλατες πόρτες στον θάνατο.

Διαβάστε και κλάφτε, όσο ακόμα τρέχει νερό απο τα μάτια μας!

SOS O ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΥΛΑΕΙ ΣΤΟΝ ΑΣΩΠΟ
Της Χριστίνας Μωράκη

Ο ποταμός που από πηγή ζωής μετατράπηκε σε καταβόθρα.

Ο Ασωπός, που περνά από το Συκάμινο, τον Ωρωπό, το Σχηματάρι και τα Οινόφυτα, και καταλήγει στον νότιο Ευβοϊκό, κάποτε αποτελούσε πηγή ζωής για την Βοιωτία και την Αττική. Με τα γάργαρα πεντακάθαρα νερά του έζησαν άνθρωποι για αιώνες ολόκληρους. Ο κόσμος περιδιάβαινε στις όχθες του χαζεύοντας τα φλαμίνγκο και τους ερωδιούς και κολυμπούσε και ψάρευε άφοβα στα νερά του. Προσέφερε καταφύγιο σε δεκάδες είδη πτηνών, πολλά από αυτά σπάνια, όπως οι κύκνοι και οι ψαραετοί.

Σήμερα, περισσότερες από 200 βιομηχανίες απορρίπτουν τα λύματά τους στον Ασωπό. Στο Χαλκούτσι, δίπλα στα νερά κυριαρχεί αφόρητη δυσοσμία. Σε πολλά άλλα σημεία το ποτάμι είναι σκέτος βούρκος. Οι παράνομοι αγωγοί είναι εμφανείς. Η ορνιθοπανίδα απειλείται και το κολύμπι απαγορεύεται.

Το νερό δεν πίνεται και δεν αγγίζεται.

H ζημιά στο οικοσύστημα είναι ορατή και το χειρότερο, μη αναστρέψιμη.
Γιατί μας σκοτώνουν;

Δεκαετίες ολόκληρες το φώναζαν οι κάτοικοι, πριν από πέντε μήνες το παραδέχτηκε η πολιτεία: στην άτυπη βιομηχανική ζώνη της ευρύτερης περιοχής των Οινοφύτων, Σχηματαρίου και Τανάγρας, «απουσιάζουν οι βασικές υποδομές που επιτρέπουν την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος». Με άλλα λόγια ο Ασωπός έχει μετατραπεί σε θανατηφόρο βούρκο από τα ανεπεξέργαστα στερεά και υγρά απόβλητα που ρίχνουν ασυστόλως και χωρίς κανέναν έλεγχο οι γύρω βιομηχανίες στο ποτάμι.
Η ιστορία ξεκίνησε πριν από σαράντα ολόκληρα χρόνια, με χουντικό προεδρικό διάταγμα του 1969, το οποίο επέτρεπε την εγκατάσταση βιομηχανιών στην ευρύτερη περιοχή των Οινοφύτων. Η απόφαση αυτή ωστόσο δεν καθόριζε τον τρόπο λειτουργίας, ούτε έθετε όρια στις δραστηριότητές των βιομηχανιών. Δέκα χρόνια μετά, το 1979, με απόφαση του νομάρχη Βοιωτίας, επετράπη η ρίψη αποβλήτων στον Ασωπό, με την προϋπόθεση να ελέγχονται για τις ποσότητες χρωμίου που περιέχουν. Εν τω μεταξύ τα εργοστάσια είχαν ήδη συγκεντρωθεί κατά δεκάδες στην περιοχή και μαζί τους είχε μετοικήσει χιλιάδες κόσμος για ανεύρεση εργασίας.

Τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια, έως το 2004, κανένας επίσημος φορέας δεν ασχολήθηκε με τη ζημιά που μπορεί να προκαλούσαν οι βιομηχανίες στο περιβάλλον, πόσο μάλλον με το αν τηρούσαν τις προδιαγραφές ασφαλείας στη απόρριψη των αποβλήτων τους. Τη δεκαετία του ‘90 το ΥΠΕΧΩΔΕ έδωσε την εντολή για κάποιες πρώτες ενέργειες απορρύπανσης οι οποίες δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. Το 1997 ανατέθηκε μελέτη στο Πολυτεχνείο, η οποία κατέδειξε την απουσία εγκαταστάσεων επεξεργασίας λυμάτων στα εργοστάσια καθώς και το μέγεθος της ρύπανσης. Οι επιστήμονες πρότειναν την δημιουργία κεντρικής μονάδας επεξεργασίας λυμάτων στο Στενό Αυλώνα. Και το σχέδιο αυτό εγκαταλείφθηκε γιατί δεν βρέθηκε επίσημος φορέας διατεθειμένος να αναλάβει τη χρηματοδότηση.

Τότε ξεκίνησαν οι κινητοποιήσεις των κατοίκων. Μάλιστα κάποιοι εργοστασιάρχες έκατσαν στο σκαμνί ως υπαίτιοι της ρύπανσης. Τα πρόστιμα που τους επεβλήθηκαν ήταν της τάξεως των 1500-2000 ευρώ, μαζί με και ποινές φυλάκισης δύο και τριών μηνών με τριετή αναστολή. Φυσικά προτίμησαν να πληρώσουν παρά να ξοδέψουν για εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού και επεξεργασίας λυμάτων.

Στη συνέχεια, τίποτα δεν άλλαξε. Οι βιομηχανίες συνέχισαν να ξεφορτώνονται ανεπεξέργαστα λύματα με τον ίδιο ακριβώς παράνομο τρόπο, και χιλιάδες άνθρωποι συνέχιζαν να πίνουν επικίνδυνο νερό χωρίς να ξέρουν τίποτε.


Το Νοέμβριο του 2004 ανιχνεύτηκαν για πρώτη φορά υψηλές συγκεντρώσεις χρωμίου στο πόσιμο νερό και στις αρχές του 2005, ύστερα από νέο έλεγχο, οι τιμές βρέθηκαν ακόμα υψηλότερες. Το θέμα μάλιστα έφτασε με επερώτηση και στη βουλή χωρίς αποτέλεσμα. Οι αναλύσεις εμφάνιζαν μεν υψηλές συγκεντρώσεις χρωμίου, αλλά κανείς δεν προνόησε να δει τι είδους χρώμιο ήταν αυτό (καρκινογόνο εξασθενές ή όχι) και από πού προέρχεται. Το δεύτερο εξάμηνο του 2005 και το 2006 δεν έγινε κανένας έλεγχος ή ανάλυση. Από τον Ιανουάριο του 2007 με πρωτοβουλία του Δήμου Οινοφύτων άρχισαν συστηματικές αναλύσεις και παρακολουθήσεις του νερού. Η ποσότητα του ολικού χρωμίου βρέθηκε συνεχώς αυξανόμενη. Ο κόσμος άρχισε να διαμαρτύρεται. Η δημοτική αρχή ζητούσε διορία τριών ετών για την αλλαγή προέλευσης του νερού και οι δημότες ζητούσαν να γίνει ανάλυση για να διαπιστωθεί η ύπαρξη ή όχι εξασθενούς χρωμίου. Μετά από παρέμβαση των πολιτών έγινε τελικά η ανάλυση από το Γενικό Χημείο του κράτους και αποδείχτηκε ότι το νερό είναι τοξινωμένο με ασθενές χρώμιο.

Μέχρι σήμερα το νερό που τρέχει στις βρύσες των σπιτιών είναι το ίδιο.

Οι κάτοικοι πληρώνουν για να πίνουν εμφιαλωμένο νερό, αλλά οι φτωχοί μετανάστες και οι εργάτες μέσα στα εργοστάσια είναι σε ακόμα πιο δυσμενή θέση.

Σε πέντε ολόκληρους δήμους εξελίσσεται μια αληθινή τραγωδία χωρίς να γίνεται τίποτα..

Το φθινόπωρο το ΥΠΕΧΩΔΕ είχε δηλώσει ότι Οινόφυτα και η Αυλίδα θα συνδεθούν με το δίκτυο της ΕΥΔΑΠ πριν από τα Χριστούγεννα, και ότι στις δύο περιοχές θα κατασκευαστούν ταχυδιυλιστήρια συνολικού προυπολογισμού 2 εκ. ευρώ. Επίσης, ότι εντοπίστηκαν οι υπαίτιες εταιρείες και διαβιβάστηκαν οι σχετικοί φάκελοι στον εισαγγελέα και τη Νομαρχία, ότι διεξάγονται έλεγχοι και η ποιότητα του νερού είναι υπό παρακολούθηση.

Στην ουσία,

Στις βρύσες τρέχει ακόμη μολυσμένο νερό.οι βιομηχανίες συνεχίζουν να απορρίπτουν τα απόβλητά τους με τον ίδιο τρόπο, ο Ασωπός παραμένει βούρκος

Και το χειρότερο, κανείς δεν έχει ακόμα ξεκινήσει να ερευνά τις επιπτώσεις του χρωμίου στις αγροτικές καλλιέργειες.