8 Μαρτίου, ημέρα της γυναίκας

Στις 8 Μαρτίου του 1857, εργαζόμενες στην υφασματοβιομηχανία διαδηλώνουν στους δρόμους της Νέα Υόρκης, ενάντια στις απάνθρωπες συνθηκες εργασίας και τις χαμηλές αμοιβές.
Ζητάνε ισότητα και σεβασμό.
Η Νεοϋορκέζικη αστυνομία δίνει ένα αιματηρό τέλος στην ειρηνική διαδήλωση αυτών των αδύνατων και φτωχών υπάρξεων. Πολλές από αυτές θα βρούν το θάνατο από τα πυρά της αστυνομίας και ακομα περισσότερες θα τραυματιστούν σοβαρά.

50 Χρόνια αργότερα η Κλάρα Τσέτκιν, θα ζητήσει να καθιερωθεί η 8 Μαρτίου, ημέρα αφιερωμένη στη γυναίκα.

Πέρασε άλλος ένας αιώνας. Η κοινωνία, δυτική, ανατολική, χριστιανική ή μουσουλμανική συνεχίζει να αντιμετωπίζει το άλλο μισό του ουρανού με διακρίσεις και αγριότητα.
Πάρτε όλες τις αδικίες που συμβαίνουν σήμερα και θα δείτε ότι η γυναίκα είναι διπλά και τρίδιπλα πιο αδικημένη, απο κάθε άλλο ανθρώπινο όν.

Σε κάθε στατιστική αναμέτρηση η γυναίκα κρατάει τα αρνητικά πρωτεία.
Η πλειονότητα των αναλφάβητων, των πεινασμένων, των καταπιεσμένων είναι γυναίκες.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, εκατομμύρια γυναίκες βιάζονται κάθε χρόνο!
ενώ άλλα 130.000.000 κορίτσια, που ακόμα δεν έχουν καταλάβει τον κόσμο, γίνονται θύματα ακρωτηριασμού, με θύτες τις ίδιες τις μανάδες τους.

Είναι λάθος να θυμώμαστε την μειονεκτική θέση της γυναίκας μόνο μια φορά το χρόνο, αλλά είναι εξ ίσου λάθος να μην την θυμόμαστε ποτέ.

Το φεμινιστικό κίνημα που ξεκίνησε στα μέσα του 19ου αιώνα και έφτασε στην άνθιση του μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ενώ έδειχνε να βάζει το ζήτημα σε σωστές βάσεις, στο τέλος εκφυλίστηκε και η μόνη του επιτυχία ήταν να ρίξει τις γυναίκες χωρίς εφοδια στην αγορά εργασίας, μειώνοντας ταυτόχρονα το μεροκάματο του άνδρα.

Η οικογένεια γίνεται ο πρώτος στόχος αλλά και το μεγαλίτερο θύμα των εμπορευματικών σχέσεων παραγωγης καταναλωτικών αγαθών.

Η σημερινή αλλοτρίωση, είναι τόσο βαθειά ριζωμένη μέσα στην συνείδηση μας, που αδυνατούμε να δούμε πέρα από τη μύτη μας.

Δείτε τι απόμεινε σήμερα από τους τόσους αγώνες και φρικιάστε!

Η μπούρκα και η μαντύλα κερδίζουν όλο και πιο πολύ έδαφος στο μουσουλμανικό κόσμο, ενώ οι γυναίκες στον "ελεύθερο κόσμο" όταν δεν δουλεύουν 12 και 15 ώρες το 24ωρο, για να καλύψουν τις ανάγκες του σπιτιού και να συμβάλουν στα οικονομικά της οικογένειας, τρέχουν να ποζάρουν σε κάθε λογιώ ηλίθιες εκπομπές, όπου επιδεικνύουν τα σιλικονάτα κάλη τους και το άδειο μυαλό τους.

Ξεπουλάνε την αξιοπρέπεια τους για λίγο χρήμα και προβολή.

Θύμα αυτης της απαράδεκτης κοινωνίας μας είναι και η γνωστη υφιστάμενη.

Ε, λοιπόν εγώ, παρα την κάθετη διαφωνία μου, με το τρόπο που η υφιστάμενη έδρασε,

αφιερώνω την 8η Μαρτίου του 2008 σ αυτήν τη γυναίκα!

Σ αυτην που τα μέσα την προβάλλουν

με το τρόπο που της προβάλλουν, χωρίς αιδώ!

Στη ερωμένη του εραστή προϊστάμενου,

στη γυναίκα που πάνω της η ελληνική δικαισύνη

αποφάσισε να επιδείξει την αυστηρότητά της και τα σάπια δόντια της.

Σ αυτη τη θλιβερή ύπαρξη

αλλά και σε όλες εμάς

που δεν βρήκαμε το θάρρος να πάμε έξω απο τα δικαστηρια

και να φωνάξουμε:

Εεεεε, εσείς ακούστε μας

Οι κλέφτες και οι εκβιαστές είναι έξω

και το ξέρετε!!!!