Επιστήμη και αρχουσα τάξη

Ζούμε σε έναν κόσμο, στον οποίο η τεχνολογική ανάπτυξη έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία. Δεν υπάρχει κλάδος που να έχει στερηθεί αυτής της δόξας.
Γεωργία, βιομηχανία, κυβερνητική, υπηρεσίες, ενέργεια, όλα έχουν πάρει τα πάνω τους.
Ομοίως και οι κοινωνικές επιστήμες δεν έχουν παράπονο παρότι έχουν καπελωθεί από τις παραπάνω.
Ωστόσο, υπάρχει μια πνευματική δραστηριότητα της ανθρώπινης κοινωνίας που ενώ ακολούθησε την ίδια ανοδική πορεία, κάπου σκόνταψε και έμεινε στάσιμη. Όχι μόνο στάσιμη, αλλά γύρισε πίσω ολοταχώς, σαν να έβλεπε μπροστά της έναν γκρεμό χωρίς επιστροφή.
Αυτή η τελευταία είναι η θρησκεία.
Θα έλεγα, ότι οι άνθρωποι ξαμολήθηκα και ξαναμάζεψαν, άκων - εκών τα μαύρα λάβαρα που είχαν μπήξει στα ουράνια για να δηλώσουν τον θάνατο των Θεών.
Γιατί άραγε ;
Γιατί, αυτό το τεχνολογικό θαύμα δεν έγινε κτήμα όλης της ανθρωπότητας! Αντίθετα, οι δημιουργοί του κλείστηκαν σε χρυσά παλάτια που αφειδώς τους παρέσχε η άρχουσα τάξη προκειμένου να τους κάνει σκλάβους της. Ω! δεν έγιναν σκλάβοι με το ζόρι. Το ήθελαν, γιατί πίστεψαν ότι έτσι θα γίνουν μέτοχοι ενός πλούτου που ποτέ στο παρελθόν και σε καμία χώρα του πλανήτη δεν μαζεύτηκε σε τόσα λίγα χέρια.
Εκτός, όμως από την συμμετοχή στα κέρδη, απολάμβαναν και δόξα, χωρίς όρια. Βιβλία, βραβεία, διαλέξεις μπροστά σε κοινό, το μέγεθος του οποίου δεν είχε ονειρευτεί κανένας άλλος σοφός ποτέ στο παρελθόν. Στην αρχή ήταν χιλιάδες, τώρα είναι εκατοντάδες εκατομμύρια! Ο κόσμος υποκλίνεται μπροστά τους. Τα αφεντικά τους και οι προαγωγοί τους , μπορεί να είναι άγνωστοι, αυτοί όμως όχι!
Τα αφεντικά τους μπορεί να έχουν και ένα μικρό κοινό που θα τους καταδικάσει για το τάδε ή το δείνα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Αυτούς όμως κανείς. Είναι στο απυρόβλητο, αφού αυτοί κάνουν καθαρή επιστήμη, όπως ακούς τακτικά και από πολλούς.
Ο λαός λοιπόν, ξαναγύρισε σ αυτά που ήξερε: Θεέ μου βοήθα με να ζήσω και να περάσω στον άλλον κόσμο που θα με απαλλάξει από τα βάσανά μου.
Ο αριθμός αυτών των μεγάλων επιστημόνων, που βοήθησαν το έγκλημα και τον μαζικό φόνο είναι πάρα μα πάρα πολύ μεγάλος. Στην πραγματικότητα αμφιβάλω αν υπάρχουν εξαιρέσεις.
Δεν θα αναφέρω πολλούς, αλλά έναν και μάλιστα λέοντα, με το τρανταχτό όνομα: Αλβέρτος Άϊνστάϊν
Ο Αλβέρτος δεν ήταν μόνο ο θεωρητικός της ατομικής βόμβας, όπως όλοι γνωρίζουμε, αλλά και ο κύριος εμπνευστής της κατασκευής της. Είχε πιέσει τον Ρούσβελτ να την κατασκευάσει, γιατί δήθεν την ετοίμαζαν οι Γερμανοί! Ο πόλεμος είχε τελειώσει τον Μάϊο του 45 η βόμβα στην Χιροσίμα έπεσε τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου. Ο αρχηγός του τίμ, ο Οπενχάϊμερ, κατηγορήθηκε ως πράκτορας των Ρώσων, γιατί προσπάθησε να καθυστερήσει την κατασκευή της. Στο θεάρεστο αυτό έργο εργάστηκαν 42.000 άτομα μεταξύ των οποίων μερικές χιλιάδες επιστήμονες, όλοι τους αθώοι!
Όταν δε έπεσε η βόμβα, μόνο ο Καμύ αντέδρασε και βεβαίως και ο Οπενχάϊμερ με την πρόταση «κάναμε την δουλειά του διαβόλου και γυρίσαμε στα σπίτια μας»