dernier adieu à la scène de Maurice Béjart , II

Ο Gérard Lefort, μας θυμίζει:
Για να μετρήσουμε την ένταση του κεραυνού, που έπεσε πριν 40 χρόνια, πρέπει να μεταφερθούμε στην Αυλή του παλατιού της Αβινιόν τον Αύγουστο του 1967! Στην «Λειτουργία για την εποχή μας» .
Στην σκηνή νέες και νέοι που χόρευαν σαν όμορφοι διάβολοι ηλεκτρικά ρόκ του Pierre Henry, ενδιάμεσα το κομμάτι 'Too Fortiche'
Ήταν πολύ δυνατό και δεν ήταν ακόμα Μάης του 68, όμως η απελευθέρωση ήταν ήδη εδώ.
Μια απελευθέρωση του χορού, σε μία χώρα σαν την Γαλλία όπου ακόμα και ό Καρυοθραύστης έμοιαζε ηχηρός!
Αλλά το φαινόμενο Béjart ξεπερνάει τα σύνορα του γούστου.
Ο Béjart δεν άνοιξε απλώς αυτό το είδος της τέχνης στο πλατύ κοινό, ήταν ο πρώτος που έφερε την παγκοσμιοποίηση στον χορό, με χορογραφίες εμπνευσμένες από τον ινδικό χορό ή το Kabuki.

Ο Bejart:



Και άλλη μια φορά το εκπληκτικό Μπολερό:
με την Maya Plisetskaya



Σημείωση:
Το Άρθρο είναι από τη Liberation, το σκίτσο είναι του Herrmann