Αθεΐα και Δαρβινισμός

Να μας εδώ στα
αλαργινά του κόσμου
στους έρημους κι απάτητους
Σκυθικούς δρόμους.
Τώρα δουλειά σου, ω
Ήφαιστε, όσα ο πατέρας
πρόσταξε, να γνοιαστείς,
και
τον άνομο τούτο
στα βράχια στους ψηλούς
γκρεμούς να δέσεις
μ' αλύσων ασύντριφτα δεσμά ατσαλένια,

γιατί έκλεψε της πάντεχνης
φωτιάς τη φλόγα,
-τ' άνθος Σου εσένα- και το
χάρισε στους θνητούς!

Αθεΐα!

Γι αυτό του το αμάρτημα πρέπει να πάθει
Να μάθει του Δία το ανελέητο θέλημα,
Δεν θα τους κάνει θεούς τους ανθρώπους

Αισχύλος, Προμηθεάς Δεσμώτης

Είμαστε Συμβιωτές πάνω σ έναν συμβιωτικό πλανήτη, μας λέει η Lynn Margoulis στο βιβλίο της «Symboric Planet»* και αμέσως παρακάτω γράφει: Ο Δαρβίνος στο κύριο εργο του « η καταγωγη των ειδών» δεν αναφέρει απολύτως τίποτα για την «δημιουργία των νέων ειδών»

Θα ξαναγυρίσουμε για λίγο στον Δαρβίνο (1809 - 1882), (δείτε εδώ και εδώ) επειδή κάποιοι καλοί φίλοι μου είπαν ότι τον διέγραψα με τρόπο κατηγορηματικό, χωρίς να του αναγνωρίζω ότι συνετέλεσε κατά πολύ στον αγώνα που έκανε η ανθρωπότητα κατά του σκοταδισμού.
Σίγουρα το έργο του Δαρβίνου χαίρει μεγάλης εκτίμησης και αποδοχής καταρχήν από τους άθεους. Θεωρούν ότι ο «σοφός» αυτός παρατηρητής της φύσης, τόλμησε να παρουσιάσει το Έργο του σε μια εποχή, στην οποία η εκκλησία μοίραζε συγχωροχάρτια, έκαιγε επιστήμονες και μάγισσες, ασκούσε το δικαίωμα της πρώτης νύχτας σε σύμπραξη με τους φεουδάρχες, ηγείτο επιθετικών εκστρατειών, συνόδευε του κατακτητές στην άγρια Δύση κλπ. κλπ.
Ωστόσο δεν είναι αυτή η αλήθεια! Ο 19ος αιώνας δεν ήταν ο 16ος. Η κοινωνία είχε ήδη περάσει στην μεγάλη καπιταλιστική συσσώρευση και η θεοκρατία (στα πλούσια τουλάχιστον κράτη) είχε γίνει παρελθόν επειδή δεν συνέφερε το Κεφάλαιο, που είχε γίνει ήδη κοσμοπολίτικο.
Την εποχή που έζησε ο Δαρβίνος, η Ευρώπη έβραζε σαν ένα καζάνι. Το 1821 ξεσηκώνονται όλοι οι βαλκανικοί λαοί ενάντια της σκοταδιστικής οθωμανικής αυτοκρατορίας. Το 1848 έχει ξεσπάσει σε όλη την Ευρώπη επανάσταση. Στην Γερμανία, στην Ιταλία, στην Γαλλία, στην Ισπανία, στην Μ. Βρετανία, αλλά και στην μακρινή Βραζιλία. Στην Β. Αμερική η εργατική τάξη, ξεσηκώνεται ενάντια στην άγρια καταπίεση του πιο αρπαχτικού Κεφαλαίου που στήθηκε ποτέ. Η Αϊτή αποκτάει την ανεξαρτησία της και είναι η πρώτη χώρα που αναγνώρισε την αδύναμη Ελληνική Δημοκρατία.
Στην λογοτεχνία εμφανίζονται τα δυνατότερα μυαλά όλων των εποχών!
Εκδίδεται το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, το Κεφάλαιο, το Κρίστμας Κάρολ, οι άθλιοι, το Ζερμινάλ, το Έγκλημα και Τιμωρία, ο δούλος και Αφέντης, το τραγούδι του Χιαγουάθα, ο ευτυχισμένος πρίγκιπας, για να αναφέρουμε μερικά από αυτά, στα οποία πρωταγωνιστές είναι η φτώχεια και η αδικία.
Η εργατική τάξη έχει οργανωθεί και δείχνει τα δόντια της σε όλη την υφήλιο, ενώ στην σκηνή της επανάστασης κάνει και η γυναίκα το ντεμπούτο της!
Ο Δαρβίνος, ο μεγάλος αυτός παρατηρητής της φύσης, ενώ παρατηρούσε με μεγάλη σχολαστικότητα τους ζωντανούς οργανισμούς στα νησια Galapagos, όχι μόνο επέδειξε μια αδιαφορία για την κοινωνία και τις αγωνίες του ανθρώπου, αλλά πήρε ανοιχτά θέση υπέρ της άρχουσας τάξης! Ίσως επειδή διαποτισμένος βαθειά από το χριστιανικό πνεύμα μόλις διαπίστωσε ή ψυχανεμίστηκε ότι ο άνθρωπος κατάγεται από πίθηκο και επειδή για το χριστιανισμό τα ζώα με εξαίρεση τον άνθρωπο δεν είναι ισότιμα, και δεν έχουν καμία αξία παρά να υπηρετούν την κορωνίδα της Δημιουργίας και τον κατ εικόνα και καθ’ ομοίωση του ενός Θεού, τότε ο μισανθρωπισμός του απέκτησε γερές βάσεις!
Δεν με απασχολούν τόσο ο Δαρβίνος και οι ανοησίες του, όσο η θολούρα που κυριαρχεί στις μέρες μας (όχι πως παλιότερα ήταν καλύτερα) για πλείστα μεγάλα θέματα.
Θα είχε κανείς κάθε λόγο να πει, ότι αυτή η θολούρα συντηρείται για να μπορεί ο κάθε πικραμένος να ψαρεύει σε θολά νερά και να μην πιάνει ποτέ ψάρια εκτός από χάνους.
Τέλος πάντων, όλος αυτός ο πρόλογος για να κάνω μια αντιπαράθεση μεταξύ αθεΐας – Χριστιανισμού και πανθεϊσμού.

Ο Δαρβίνος λοιπόν, αντίθετα με τι πιστεύει κανείς δεν μπορεί να είναι σύμβολο αθεΐας αλλά αντίθετα είναι σύμβολο μιας χριστιανικής ηθικής, αυτής της ηθικής που εξοβελίζει τη ομορφιά της ζωής στο υπερπέραν και στο ακατανόητο, αυτής της ηθικής που διχοτόμησε τον άνθρωπο σε πνεύμα και σώμα και τον οδήγησε στη σχιζοφρένεια πάνω στην οποία θα στηριχτεί ο καπιταλισμός για να τον διαλύσει σε χίλια μικρά και ακίνδυνα γι αυτόν κομμάτια.
Υπάρχουν κάποιες μελέτες, δεν τις έχω διαβάσει, μόνο ακουστά τις έχω, που λένε ότι ο άνθρωπος είναι πάνω απ όλα φτιαγμένος για να πιστεύει. Αν πιστεύει κανείς ότι ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να πιστεύει, τότε ο αρχαίος άνθρωπος – αυτός που έβλεπε παντού θεούς και δαίμονες - ήταν πιο εξελιγμένος από τον σημερινό, που θεωρεί τις μηχανές ιερές και πανίσχυρες!
Ακόμα και αν δεν πιστεύει κανείς κάτι τέτοιο, κοιτάζοντας κριτικά τον σημερινό πολιτισμό της κατανάλωσης και του φαστ φούντ, δεν μπορεί παρά να ξαναθέσει τα παλιά ερωτήματα της φιλοσοφίας, «από πού ερχόμαστε, που βαδίζουμε και τι σκοπό έχουμε» όχι όπως παλιά που ο άνθρωπος ρωτούσε αντικρίζοντας τη φύση με θαυμασμό, αλλά με μια τραγική και ίσως καταληκτική χροιά, όπου τα τρία ερωτήματα συρρικνώνονται σε μια σπαρακτική κραυγή: Πού βαδίζουμε; Ένα ερώτημα που πλέον ο άνθρωπος δεν το θέτει κοιτάζοντας τη φύση, αλλά κοιτάζοντας τον εαυτό του και τον καθρέπτη μιας φύσης, που η δική δύναμη μεταμόρφωση σε κόλαση.

Ερωτήματα τόσο παλιά όσο και ο ανθρώπινος πολιτισμός. Αν θεωρήσουμε ότι η εξέλιξη έχει ένα βέλος προς το καλύτερο ας πούμε απλά προς τα πάνω, τότε το βέλος της εξέλιξης της πίστης και της θρησκευτικότητας έχει αντίστροφη πορεία: Λατρεία των πάντων ή του όλου – Λατρεία του ενός Θεού – Λατρεία των μηχανών και του χρήματος.

Περί αθεΐας δεν μιλάω, γιατί αυτή η φάση στην ανθρώπινη ιστορία δεν έχει καταγραφεί ακόμα. Οι περισσότεροι απ αυτούς που εννοούν τον εαυτόν τους σήμερα άθεο, απλώς έχουν αντικαταστήσει τον Θεό της Βίβλου με την πίστη στην Επιστήμη.

Μια Επιστήμη που ενώ θα έπρεπε να υπηρετεί τον άνθρωπο, μοιάζει ολοένα και περισσότερο με μια ολέθρια μηχανή που ξερνάει μόνο δυστυχία και φρίκη!