Διακοπές πήγατε? Βιβλία διαβάσατε?

Κάπως αργά ξεκίνησα να μιλήσω για τα βιβλία των διακοπών μας, γιατί οι περισσότεροι την έχουν ήδη κάνει από την απαίσια Αθήνα.

Λοιπόν θα ξεκινήσω με την ρήση του μεγάλου έλληνα διανοητή Παναγιώτη Κονδύλη, αλλά με δικά μου λόγια
Να διαβάζετε τους κλασικούς για να μη σας παπαριάζει ο κάθε ημιμαθείς.
Και εφέτος όπως και πέρυσι έχει ο μπαξές απ’ όλα

Πολιτικά βιβλία:

Αφού μιλάμε για κλασικούς, καλό είναι να διαβάσουμε ή να ξανάδιαβάσουμε το πρώτο τόμο του Κεφαλαίου του Καρλ Μάρξ. Παρότι δεν διαβάζεται σε ένα βράδυ, ούτε και είναι ιδιαίτερα εύκολο, σίγουρα δεν είναι ιδιαίτερα ή δυσάρεστα δύσκολο. Οι ιστορικές αναφορές, στα σκοτεινά χρόνια της απαρχής του καπιταλισμού, που ήταν και τα σκληρότερα χρόνια της ανθρωπότητας, θα σας θυμίσουν κάτι από την εποχή μας.

Μικρά βιβλιαράκια που διαβάζονται γρήγορα αλλά όχι και τόσο γρήγορα, γιατι παραμένουν πολιτικά βιβλία είναι τα παρακάτω δύο που ήταν μάλλον και τα καλίτερα που
διάβασα εφέτος.

Edgar Morin: "Ευρώπη πολιτισμός και βαρβαρότητα".

Ένα βιβλίο που δεν ξεπερνάει τις 100 σελίδες (μπορεί και να κάνω λάθος, δεν το έχω πια στη βιβλιοθήκη μου για να το ελέγξω). Διαβάζεται εύκολα και από τον τίτλο και μόνο μπορεί κανείς να σκεφτεί περί τίνος πρόκειται.
Ένα απόσπασμα για εκείνους που θεωρούν τον Μέγα Αλέξανδρο σφαγιαστή των λαών:

"Περνώ σ αυτό που ονόμασα βαρβαρότητα της πολεμικής κατάκτησης......
Μπορούμε να ξεκινήσουμε για να απλοποιήσουμε τα πράγματα από τον Μ. Αλέξανδρο.....
Ο Αλέξανδρος σεβόταν τους θεούς των διαφόρων πολιτισμών που είχε κατακτήσει. Σε κάθε πολιτεία πάντρευε εκατοντάδες στρατιώτες του με κοπέλες του τόπου, προετοιμάζοντας έτσι έναν μιξογενή πολιτισμό.
η περίπτωση του Αλέξανδρου είναι όμως η απόλυτη εξαίρεση.
Οι άλλοι μεγάλοι κατακτητές είναι τρομεροί. Ο Τζόκινγκ Χαν έσπειρε τον θάνατο και την καταστροφή, τόσο στην Ανατολή, στην Κίνα όσο και στη Δύση, δημιουργώντας μια τεράστια αυτοκρατορία.
Αυτές οι αυτοκρατορίες όμως δεν κρατάνε πολύ...."
Σε αντίθεση με αυτή του Αλέξανδρου που κράτησε 1000 Χρόνια!!!

Κατρίν Λαρρέρ: Η φιλοσοφία του Περιβάλλοντος.

Ένα επίσης μίνι βιβλίο, αλλά εξαιρετικά συμπαγές σε νοήματα και ομορφιά. Ένα μάθημα για τη φιλοσοφία της ζωής, θα έλεγα.
Δείτε με ποια τρυφερότητα μιλάει για τα ζώα:

Η ερώτηση δεν είναι αν μπορούν να σκεφτούν ή αν μπορούν να μιλήσουν, αλλά αν μπορούν να υποφέρουν (Bentam).
Είναι εξαιρετικά εμπνευσμένη η άποψη που εκφράζει ο Singer για τον «ρατσισμό των ειδών» μια αντίληψη που φτάνει στο απόγειό της στην εποχή του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού με τα εκτρωματικά εκτροφεία των ζώων που μας τρέφουν. Για να καταλάβετε τι εννοώ, δείτε τι λέει ο ίδιος: οι πολιτισμοί της αρχαιότητας δεν απέδιδαν στην ανθρώπινη ζωή αξία αρχής, έτσι δέχονταν το πέταγμα των νεογέννητων.

Λογοτεχνία

Διαβάστε ξανά το Έγκλημα και Τιμωρία ή την Φόνισσα, αλλά όχι σε μετάφραση!

Πολύ ωραίο και ευκολοδιάβαστο βρήκα την "κλέφτρα", της Σαρρα Γουότερς.

Σκηνικό: Αγγλία της ίδιας εποχής με εκείνη του Κεφαλαίου του Μάρξ.

Για τους λάτρες της ποίησης προτείνω :

Την Ingeborg Bachmann, σε μετάφραση, εξαιρετική(!!!!) της Ντάντι Σιδέρη-Σπεκ, «Να λέω λόγια σκοτεινά»

Για να πάρετε μια ιδέα της ομορφιάς του βιβλίου:

Ακόμα φοβάμαι να σε δέσω με το νόημα της πνοής μου,
Να σε ντύσω με τις γαλάζιες σημαίες του ονείρου
Να καίω πυρσούς στις νεφελώδεις πύλες του πύργου μου
Του σκοτεινού, για να με βρεις…..

Και το κλασσικό έπος του Χένρι Λονγκφελλόου
«το τραγούδι του Χιαγουάθα»

Η νεότητα είναι όμορφη, το γήρας μοναξιά,
Η νεότητα είναι φωτιά, το γήρας παγωνιά.
Μου θυμίζει τις μέρες που έχουν φύγει,
Τα παθιασμένα νιάτα μου
Και την όμορφη Γουενονάχ

Ιστορικά Βιβλία:

Δεν διάβασα πολύ ιστορία εφέτος και μου έλειψε!
Διάβασα μόνο το 1922 του Γιώργου Καραμπελιά. Προσωπικά το βρήκα ακόμα καλλίτερο από το «1204» του ίδιου, που είχα διαβάσει παλιότερα. Επίσης το κοίλον της Ιστορίας.

Ο ελληνικός πολιτισμός και η ελληνική ιστορία, στο «1922» φτάνουν το 1922 σε αδιέξοδο, σε μαθηματική ασυνέχεια. Τι σημαίνει αυτή η τραγική ημερομηνία για τον ελληνισμό? Μάλλον αγγίζει ένα τέρμα…
Μια οξυδερκής κριτική της σημερινής εκσυγχρονιστικής πολιτικής.

Και τα τρία αυτά βιβλία σας τα προτείνω χωρίς καμία επιφύλαξη. Ακόμα και αν δεν συμφωνήσετε με τον συγγραφέα, αξίζει το κόπο να τον μελετήσετε.

Βιβλία επιστημονικά:

Οπως πάντα ο Stephen Hawking εκπληκτικός .
Ο μεγάλος αυτός φυσικός, δεν χρειάζεται συστάσεις.

Αν είδα καλλίτερα είναι γιατι στάθηκα Στους ώμους των γιγάντων, γράφει ο Ισαάκ Νιούτον. Ένα εξαιρετικό βιβλίο, που μπορείτε να το χαρίζετε και στα παιδιά των φίλων σας σε κάθε ευκαιρία. Χριστούγεννα, γενέθλια, γιορτή.

Καλές διακοπές και καλές αναγνώσεις.
Και αν κάτι διαβάστε από τα παραπάνω, θα χαιρόμουνα να ακούσω τη γνώμη σας.