Παιδιά στο δρόμο για ενα άλλο ξεκίνημα

Την 3η Αυγούστου 1999, στην Αποθήκη ενός Boeing 747 που προσγειώθηκε στο Ζάβεντεμ, βρέθηκαν τα παγωμένα κορμιά δύο Αφρικανών νεαρών παιδιών, που μάλλον σκαρφάλωσαν παράνομα από τους τροχούς του αεροπλάνου στο Conakry της Αφρικής. Στην τσέπη του παντελονιού του μεγαλύτερου παιδιού, βρέθηκε, με περισσή προσοχή διπλωμένο, ένα γράμμα με το παρακάτω περιεχόμενο:

«Και εάν λοιπόν βλέπετε, ότι βάλαμε τη ζωή μας σε κίνδυνο, είναι γιατί εμείς στην Αφρική υποφέρουμε πολύ και σας χρειαζόμαστε για να πολεμήσουμε τη φτώχεια και να δώσουμε ένα τέλος στο πόλεμο. Παρόλα αυτά εμείς θέλουμε να σπουδάσουμε και ζητάμε σ αυτό τη βοήθεια σας, για να γίνουμε και εμείς, σαν εσάς.
Τέλος ζητάμε τη συγνώμη σας, που τολμήσαμε να γράψουμε αυτό το γράμμα, Σε Σας του Αφέντες, που οφείλουμε σεβασμό! Ωστόσο μην ξεχνάτε, ότι σε σας χρωστάμε αυτή μας την ανέχεια.»

Σήμερα, σχεδόν 10 χρόνια μετά από αυτό το συγκλονιστικό περιστατικό, η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί στο ελάχιστο. Αντίθετα, η φτώχεια στον πλανήτη μεγαλώνει και τα περισσότερα θύματα της φτώχεια είναι τα παιδιά. Παιδιά ανυπεράσπιστα, αβοήθητα, καταδικασμένα «παράγωγα» ενός άκαρδου κόσμου.
Μαζί με τους κολασμένους αυτού του κόσμου που εγκαταλείπουν τις εστίες τους ψάχνοντας για ένα καλύτερο ξεκίνημα, οι τραγικότεροι ακούσιοι συνοδοί αυτής της πορείας είναι τα παιδιά.
Παιδιά, που αν ξεφύγουν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, που στοιβάζονται, θα καταλήξουν στα φανάρια, αντικείμενα κάθε είδους εκμετάλλευσης.
Δεν μπορώ να σκεφτώ, τι θα μπορούσε να κάνει κανείς γι αυτά τα πλάσματα ενός κατώτερου θεού!

Μήπως θα μπορούσε να διαμορφωθεί κάποιο νομικό πλαίσιο, όπου μια υιοθεσία θα ήταν γρήγορα εφικτή;
Αν και φοβάμαι, ότι πάλι θα ξοδευτούν κάποια εκατομμύρια για ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ, αλλά όχι για τους πρόσφυγες ή μετανάστες ή τα παιδιά τους!

Η ΜΚΟ, «Δίκτυο για τα δικαιώματα του παιδιού», μου έστειλε την παρακάτω ανοιχτή επιστολή, την οποία και παραθέτω, αν και εγώ προσωπικά, δεν πιστεύω πια σε καμία ΜΚΟ, όχι γιατί τα άτομα που δωρίζουν το χρόνο τους σ αυτές έχουν κάποια λοβιτούρα στο μυαλό τους, αλλά γιατί αν δεν αλλάξει το παγκόσμιο σύστημα, η κατάσταση θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Όμως, από την άλλη δεν μπορούμε να καθόμαστε με δεμένα τα χέρια και να περιμένουμε την παγκόσμια επανάσταση, γιατί όπως πολλές φορές έχω πει σ αυτό το μπλόγκ,
Η επανάσταση αργεί πολύ ακόμα!


Προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας,
Τον Πρωθυπουργό,
Τον Πρόεδρο και τους Αρχηγούς των Κομμάτων της Ελληνικής Βουλής,
Τους Βουλευτές και Ευρωβουλευτές

Με μεγάλη ανησυχία παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα την αντιμετώπιση του ζητήματος των μεταναστών και των προσφύγων στη χώρα μας, που αφορά επίσης εκατοντάδες ανήλικα παιδιά για τα οποία δεν γίνεται λόγος. Η αντιμετώπισή τους με το χαρακτηρισμό «λαθρομετανάστες» και «παράνομοι» υποδηλώνει, σε μεγάλο βαθμό, την παράλειψη της πολιτείας για παροχή προστασίας σε αιτούντες άσυλο και ασυνόδευτους ανήλικους. Οι πρόσφυγες και τα ανήλικα παιδιά που εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους εξαιτίας εμπόλεμων καταστάσεων και διώξεων δικαιούνται προστασίας και φροντίδας σύμφωνα με τις Διεθνείς Συνθήκες και τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού του ΟΗΕ.
Τα παιδιά-πρόσφυγες δεν ευθύνονται τα ίδια γιατί έχασαν τα σπίτια και τους γονείς τους, γιατί βρέθηκαν ξαφνικά σε μια βάρκα να θαλασσοπνίγονται, ούτε για τους κινδύνους και τις κάθε είδους ταλαιπωρίες και κακοποιήσεις που υφίστανται. Τα παιδιά-πρόσφυγες φτάνουν στην Ελλάδα σε κατάσταση απόγνωσης, συχνά ασυνόδευτα, εγκαταλείποντας τη χώρα τους προκειμένου να διαφύγουν τον κίνδυνο και έχοντας βιώσει τραυματικές εμπειρίες, έχοντας δει γονείς και συγγενείς να φυλακίζονται, να εξαφανίζονται ή ακόμη και να εκτελούνται. Αντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα επιβίωσης, στερούνται οικογενειακών και κοινωνικών δεσμών, και έχουν προβλήματα επικοινωνίας, λόγω γλωσσικών και πολιτισμικών διαφορών.
Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ επισημαίνει την ανάγκη προστασίας και την έλλειψη κατάλληλων κέντρων υποδοχής στη χώρα μας, καθώς τα ήδη υπάρχοντα «κέντρα διαμονής και φιλοξενίας» είναι στην πραγματικότητα «κέντρα διοικητικής κράτησης». Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε ότι το πρόβλημα δεν λύνεται με επιχειρήσεις «σκούπα» που καταλήγουν σε καταπάτηση των δικαιωμάτων των ανηλίκων και σε πογκρόμ, ούτε και είναι της αποκλειστικής αρμοδιότητας της ΕΛΑΣ. Απαιτείται αποτελεσματικότερη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών, δημιουργία δομών υποδοχής στα σημεία εισόδου που θα επιτρέπουν τον εντοπισμό των ατόμων που δικαιούνται διεθνούς προστασίας και Κέντρα Κρατικής Μέριμνας που οφείλει να εξασφαλίσει για τους ανήλικους το υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας.
Για τους παραπάνω λόγους ζητούμε από την ελληνική Πολιτεία:
-Να διασφαλίσει το σύστημα ασύλου στην Ελλάδα και να μην επαναπροωθεί ασυνόδευτους ανηλίκους, χαρακτηρίζοντάς τους συλλήβδην λαθρομετανάστες. Μεταξύ των αιτούντων άσυλο περιλαμβάνεται μεγάλος αριθμός ασυνόδευτων ανηλίκων που στερούνται ταξιδιωτικών εγγράφων και προέρχονται από χώρες από τις οποίες είναι αδύνατον, εξαιτίας αντικειμενικών λόγων, να προσκομίσουν τα σχετικά επίσημα έγγραφα αποδεικτικά της ταυτότητάς τους.

Θα πρέπει να τηρείται η αρχή για γρήγορη, δίκαιη και αποτελεσματική διαδικασία ασύλου. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις το 0,05% των αιτήσεων ασύλου σε πρώτο βαθμό έγιναν δεκτές το 2008, ενώ πολύ χαμηλά ήταν τα ποσοστά και στο δεύτερο βαθμό εξέτασης της αίτησης ασύλου (10,29%). Το Προεδρικό Διάταγμα που προωθεί η κυβέρνηση υπονομεύει σοβαρά τη δίκαιη εξέταση των αιτημάτων ασύλου. Το Προεδρικό Διάταγμα αναθέτει την αρμοδιότητα λήψης πρωτοβάθμιων αποφάσεων στους Αστυνομικούς Διευθυντές ανά τη χώρα, ενώ καταργεί τη δευτεροβάθμια εξέταση των αιτημάτων από την Επιτροπή Προσφυγών, χωρίς την εγγύηση μιας ανεξάρτητης, αποτελεσματικής και ουσιαστικής προσφυγής σε περίπτωση απόρριψης, σε αντίθεση με ό, τι επιτάσσει η νομοθεσία της Ε.Ε.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ετήσια Έκθεσή του για το 2008, ο Συνήγορος του Παιδιού κάλεσε όλους «τους αρμόδιους κυβερνητικούς και τοπικούς παράγοντες να λάβουν άμεσα τα αναγκαία μέτρα για την προστασία, φροντίδα και περίθαλψη των αλλοδαπών ανηλίκων, απέχοντας από κάθε έκνομη ενέργεια άσκησης βίας σε βάρος τους και διασφαλίζοντας τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη μη έκθεσή τους σε νέους κινδύνους. » Επίσης, ο Συνήγορος του Παιδιού με αφορμή τις επισκέψεις του σε Κέντρα Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων δημοσιοποίησε τις διαπιστώσεις του για τις συνθήκες φιλοξενίας των ανηλίκων και κάλεσε τους αρμόδιους φορείς «να λάβουν άμεσα τα αναγκαία θεσμικά μέτρα για τη φροντίδα των ασυνόδευτων ανηλίκων που βρίσκονται στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις αρχές του ανθρωπισμού και τις επιταγές της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού».ε: Εκθέσεις – Πορίσματα, Κύκλος Δικαιωμάτων του Παιδιού]
το παιδί www.synigoros.gr/0-18
- Να διασφαλίσει σε κάθε περίπτωση το διαχωρισμό των ανηλίκων από τους ενήλικες.
-Να σεβαστεί το δικαίωμα στην οικογενειακή επανένωση.
-Να ενισχύσει τις Στέγες των ΜΚΟ για ανήλικους και να εξασφαλίσει Κέντρα Κρατικής Μέριμνας για τους ανήλικους, οργανωμένα από το υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας.
-Να αναθέσει σε έμπειρους και ειδικευμένους επιστήμονες το σχέδιο μέριμνας και τη φροντίδα για τους ανήλικους.
-Να ενισχύσει τη δράση και να προωθήσει άμεσα τη συνεργασία με τις ΜΚΟ που μπορούν να προσφέρουν κάθε είδους υποστήριξη στους ανήλικους.


«Είμαστε άνθρωποι, είμαστε παιδιά» δηλώνουν με κάθε τρόπο οι ανήλικοι πρόσφυγες. Είναι μια φωνή που πρέπει να ακουστεί από όλους, κυβερνητικούς αξιωματούχους, φορείς, πολίτες, ΜΜΕ, και την οποία οφείλουμε να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο. Τα δικαιώματα των παιδιών- προσφύγων διασφαλίζονται από διεθνείς συμβάσεις που η χώρα μας έχει υπογράψει και στις οποίες οφείλει σεβασμό αλλά και από τη συνείδηση και τη συλλογική δράση όλων μας.

Αθήνα, 23 Ιουνίου 2009
Τα μέλη του Δ.Σ. της Μ.Κ.Ο. “Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού”