Εθνικισμός και τραλαλά

Μόλις σας πουν πως σήμερα αρχίζει μια καινούργια μέρα για την Ελλάδα, και τους δείτε να σφίγγουν τα χέρια με το γνωστό φιδίσιο χαμόγελο, να ξέρετε πως παράλληλα ξεκινάει η ατέλειωτη νύχτα των πολλών, των ανύπαρκτων, των αγνοημένων...

Όταν πρωτάρχισα το μπλόγκινγ υπήρχε μια μεγάλη διαμάχη στο διαδίκτυο:

Από τη μια ήταν οι εθνικιστές και από την άλλη οι διεθνιστές.

Οι πρώτοι κατηγορούσαν τους δεύτερους για απάτριδες και οι δεύτεροι τους πρώτους για φασίστες! Τότε, είχε ξεκινήσει και η ιστορίας της ιστορίας του βιβλίου της έκτης δημοτικού, δηλαδή η μάχη των πρώτων εναντίον κάποιας κυρίας Ρεπούση, που αν δεν είχε γράψει όλες αυτές τις απαράδεκτες, λίαν επιεικώς, προτάσεις για την ελληνική ιστορία δεν θα την ήξερε ούτε η μάνα της, τόσο άσημη ήταν και είναι βέβαια.

Εγώ τότε, μεγαλωμένη με την ελληνική λογοτεχνία των Μεγάλων Ποιητών και Συγγραφέων (Βενέζης, Παλαμάς, Σικελιανός, Παπαδιαμάντης, Σολωμός , Κάλβος καθώς επίσης Σεφέρης, Ελύτης και τόσοι άλλοι) δεν μου πέρναγε από το μυαλό ότι ένα σχολικό βιβλίο θα περιέγραφε την σφαγή της Σμύρνης σαν παρτούζα που στριμώχτηκαν οι εκδιωχθέντες από τις χιλιόχρονες εστίες τους Έλληνες. Άσχημα μου ήρθε επίσης όταν έβλεπα σοβαρά ιστολόγια να διαφημίζουν το «ζικ – ζακ στις κερασιές», ένα βιβλίο υποκουλτούρας από κάθε άποψη, που εγκρίθηκε για βιβλίο λογοτεχνίας και που επρόκειτο να διανεμηθεί στο δημοτικό, επειδή η κυρία (άλλη άγνωστη, που περιγράφει σ αυτό το βιβλίο πώς κάνει κάποια σεξ με το ψυγείο της) είχε κάποιες διασυνδέσεις με το κατεστημένο της τρέχουσας εποχής μας.

Σήμερα, ένα αντίστοιχο συνέβη με την αποκαθήλωση του Πίνακα του Βρυζάκη από το πρωθυπουργικό γραφείο και η τοποθέτηση - στην ίδια θέση που ήταν πρίν ο πίνακας του Βρυζάκη - ενός Πίνακα που προκάλεσε τον θαυμασμό της κυρίας Κλίντον. (Βασικά πιστεύω ότι ειρωνευόταν τον δόλιο βλάκα)

Ωστόσο και γω θεωρούσα και θεωρώ την εαυτή μου διεθνίστρια και δεν ήθελα, ούτε θέλω να μιλάω με περιφρονητικά λόγια για άλλους λαούς. Είτε αυτοί είναι Τούρκοι, είτε Γερμανοί είτε ότι θέλεις. Όλοι οι λαοί είναι ίδιοι. Η πτώχεια τους μεταμορφώνει σε αρπαχτικά και δολοφόνους.

Πολύ ωραία μέχρις εδώ.

Πολύ θα συμφωνούν με αυτά που γράφω και άλλοι θα διαφωνούν. Πολύ φυσικό!

Αν οι λαοί είχαν ομοψυχία και ομοκρισία στην αντιμετώπιση των κρίσεων και των καταστάσεων, ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός.

Ωστόσο, αν όλοι αυτοί που θεωρούν τους εαυτούς τους διεθνιστές και φιλάνθρωπους, έριχναν μια μικρή ματιά σε αυτά που γράφει ο γερμανικός λαός για μας, τότε ίσως κάτι να φώτιζε το σκοτάδι του μυαλού τους και άλλαζαν απόψεις.

Διαβάζοντας τα χιλιάδες σχόλια, για την οικονομική κρίση της χώρας μας και πατρίδας μας, άρχισα να πιστεύω, ότι έτσι ακριβώς ξεκίνησε η υπόθεση του ολοκαυτώματος. Η ναζιστική Γκαιμπελική προπαγάνδα είχε κάνει την ίδια προετοιμασία που κάνει σήμερα το γερμανικό γραφείο προπαγάνδας, με την υψηλή προϊσταμένη του την κυρία Δρ Φυσικής Αγγέλα Μέρκελ!

Πως μπορεί ένας λαός που το παρανοϊκό μίσος του τον οδήγησε να κάψει 20 εκατομμύρια αθώους, να συνεχίζει να συμπεριφέρεται και να σκέφτεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο;

Οι ψυχίατροι θα έλεγαν ότι ο Γερμανοί πάσχουν από «μανία επανάληψης» και δεν θα είχαν άδικο.

Ναι βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις, όπως τότε υπήρχαν πολλές εξαιρέσεις! Μάλιστα κάποιοι από τα πιο λαμπρά μυαλά της ανθρωπότητας πέρασαν τον ατλαντικό και βοήθησαν τους Αμερικανούς να κατασκευάσουν την ατομική βόμβα!

Χωρίς τον Αϊνστάιν η βόμβα δεν θα είχε κατασκευαστεί τότε τουλάχιστον.

Ξέρω, ότι να ερμηνεύει κανείς την ιστορία με κριτήρια DNA λαών είναι ρατσισμός. Ας το ακούσουν αυτοί που το κάνουν. Εγώ απλώς μεταφέρω αυτά που διαβάζω!

Έτσι λοιπόν σήμερα 21/7/2011, σε ένα τέτοιο απαξιωτικό για την Ευρώπη των λαών κλίμα, ένα κλίμα δηλαδή προπολεμικό, κλείδωσε η επιλεκτική χρεοκοπία, όπως την είχαν προαποφασίσει το δίπολο της αποτυχίας: Μέρκελ και Σαρκοζί!