Αμερικανικός διπλωματικός «γκανγκστερισμός»
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Πέρυσι, κατά την πρώτη φάση του διαγωνισμού ιδιωτικοποίησης ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, η αμερικανική κυβέρνηση έδρασε με σχεδόν «γκανγκστερικό» τρόπο, υποχρεώνοντας την επιτροπή αποκρατικοποιήσεων να αποκλείσει ρωσική εταιρεία, όπερ και συνέβη για τυπικούς λόγους – τη σχετική απόφαση έσπευσε να κοινοποιήσει στους Ρώσους όχι το δημόσιο, αλλά η “Rothschild and Sons”, σύμβουλος αποκρατικοποιήσεων της κυβέρνησης.
Φέτος, οι εναπομείνασες στον διαγωνισμό ρωσικές εταιρείες έκαναν, κατά τη δεύτερη φάση, πολύ καλύτερες προσφορές, υπερδιπλάσιες των άλλων. Επιπλέον, υπόσχονται σημαντικές επενδύσεις στην ενεργειακή υποδομή και προνομιακή τιμολογιακή μεταχείριση στις προμήθειες ρωσικού αερίου, που αντιστοιχούν στο 80% των προμηθειών μας. Να σημειωθεί ότι η ΔΕΠΑ είναι εμπορική εταιρεία που πουλά κυρίως ρωσικό αέριο. Αν παύσουν οι Ρώσοι να την εφοδιάζουν και αρχίσουν να πουλάνε στην «Προμηθέας», όπως έχουν δυνατότητα, η όποια αξία της ΔΕΠΑ απομειώνεται δραματικά.
Ταχύτερα στην τελική καταστροφή
Η όλη υπόθεση ιδιωτικοποίησης της ενεργειακής υποδομής συνιστά στρατηγικό παραλογισμό, για να μην πούμε «προδοσία». Μαζί με όλα τα υπόλοιπα συμβαίνοντα, φέρνει την Ελλάδα κοντύτερα σε τελική κοινωνική-εθνική τραγωδία, πρωτοφανή στη νεοελληνική ιστορία.
Δεν χρειαζόμαστε το αστείο ποσό που αποτιμούν ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ οι συμμετέχοντες στον διαγωνισμό. Χρειαζόμαστε πίσω το κράτος μας που έγινε «αποικία χρέους». Για να το πάρουμε, η γεωπολιτική «υπεραξία» του ελληνικού χώρου είναι, ίσως, ένα από τα τελευταία χαρτιά μας. Αλίμονο αν τη χαρίσουμε, μέσω απόδοσης του ελέγχου των ενεργειακών υποδομών. Ούτε αντιλαμβανόμαστε τις ανοησίες των νεοφιλελεύθερων «Ταλιμπάν», που είναι εναντίον του κρατικού ελέγχου στρατηγικών επιχειρήσεων από το ελληνικό κράτος, αλλά προτείνουν να τις δώσουμε σε … ξένα κράτη! Που, όπως θα δείξουμε, είναι τα λιγότερο φιλικά προς την Ελλάδα!!!
Με (αμερικανικό) ζόρι Αζερμπαϊτζάν
Τέλος πάντων, η κυβέρνηση κάνει αυτό που της λένε οι Πιστωτές μέσω τρόικας, συνεχίζοντας τις ιδιωτικοποιήσεις. ‘Όμως ο κ. Ομπάμα πιστεύει ότι «όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα». Οι αγωγοί να πάνε στον πλειοδότη, αλλά να μην είναι Ρώσος! Γι’ αυτό και η κυβέρνηση έσπευσε, μετά το, υπέρ των ρωσικών εταιρειών, αποτέλεσμα της δεύτερης φάσης του διαγωνισμού, να τροποποιήσει τους όρους του, ώστε να μπορέσει η αζερική κρατική εταιρεία πετρελαίων να φτιάξει ένα κονσόρτσιουμ με άλλες εταιρείες και να «χτυπήσει» τον διαγωνισμό.
Αν οι Αζέροι καταφέρουν να βρούνε τους συνέταιρους και τα λεφτά, ενδέχεται να καταλήξουν με τον έλεγχο των δύο, στρατηγικής σημασίας, ελληνικών εταιρειών. Κάτι που μας οδηγεί στην απόλυτη εθνική ξεφτίλα και καταστροφή στην οποία, όπως αποδεικνύει και αυτή η υπόθεση, οδηγεί η υποταγή των ελληνικών κυβερνήσεων στην τρόικα, το Μνημόνιο και τους Πιστωτές και, ιδίως, οι «ιδιωτικοποιήσεις», όπως έχουν επιβληθεί.
Τι είναι το Αζερμπαϊτζάν;
Οι περισσότεροι ‘Ελληνες δεν γνωρίζουν τίποτα για το Αζερμπαϊτζάν, πρώην σοβιετική δημοκρατία που κηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος, όταν ο Ρώσος Πρόεδρος Μπαρίς Γέλτσιν αποφάσισε να διαλύσει τη χώρα του, την ΕΣΣΔ, κάπως με τον τρόπο που τώρα ενεργεί το ελληνικό και κυπριακό πολιτικό προσωπικό.
Το Αζερμπαϊτζάν είναι η χώρα που διατηρεί τις στενότερες σχέσεις στον κόσμο με την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου», το δημιούργημα του τουρκικού στρατού στα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη και την έχει σχεδόν αναγνωρίσει. Διατηρεί επίσης στενότατες σχέσεις με την εθνικά συγγενή του Τουρκία (όπως και το Ισραήλ), που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, σε μεγάλο βαθμό έλεγχο στην εσωτερική πολιτική ζωή και την εξωτερική και αμυντική πολιτική του Μπακού.
Ερωτούμε. Είναι δυνατόν να αποδοθεί στην κρατική εταιρεία αυτής της χώρας ο έλεγχος της ελληνικής ενεργειακής υποδομής; Εν τοιαύτη περιπτώσει, μήπως είναι λογικότερο να καταργήσουμε πλήρως το κράτος και να γίνουμε αυτοβούλως αποικία; ‘Ισως μας στοιχίσει και λιγότερο.
Σα να μην έφταναν όσα αναφέραμε, το Αζερμπαϊτζάν είναι επίσης εχθρός και διαρκής απειλή για την Αρμενία, ίσως τον πιο πιστό και παραδοσιακό σύμμαχο που διαθέτει η Ελλάδα στον κόσμο. Επιπλέον, το Αζερμπαϊτζάν επιχειρείται να χρησιμοποιηθεί από το Ισραήλ εναντίον του Ιράν, χώρας με ισχυρούς παραδοσιακούς δεσμούς με την Ελλάδα, ενώ αποτελεί «αγκάθι» για τη ρωσική πολιτική στον Καύκασο. Με ένα σμπάρο δηλαδή, πάμε μόνοι μας να σκοτώσουμε όσα περισσότερα τρυγόνια μπορούμε, να τα βγάλουμε μόνοι μας τα ματάκια μας, όπως σε τόσα άλλα θέματα!
Ελάχιστο πατριωτισμό αν διαθέτει ετούτη η κυβέρνηση, ας εκμεταλλευθεί τους ανταγωνισμούς και τις πιέσεις κι ας κηρύξει άγονο τον διαγωνισμό. Είναι η μόνη εθνική, φιλολαϊκή, πατριωτική λύση. Κι ας συμφωνήσει επιτέλους στην ελληνική συμμετοχή στον αγωγό South Stream, που ήταν πρόταση της Αθήνας, υλοποιείται όμως χωρίς ελληνική συμμετοχή, λόγω αμερικανικών πιέσεων!
Δεν προτείνουμε «πόλεμο» κατά των ΗΠΑ. Η Ουάσιγκτων δεν θα κινούνταν ποτέ έτσι, αν έβρισκε έστω ίχνος αντίστασης και αξιοπρέπειας στο ελληνικό πολιτικό προσωπικό. Πάντως, δεν συμφωνούμε με την υποδούλωσή μας στα αμερικανικά συμφέροντα, με μοναδικό «αντάλλαγμα» την καταστροφή μας! Αν κάτι σέβονται οι Αμερικανοί είναι την έννοια του «εθνικού συμφέροντος» γιατί την έχουν μέσα στο δικό τους DNA, όπως εμείς έχουμε, δυστυχώς, συχνά, τον Ραγιά. Εκτιμούν επίσης, όπως έλεγε ο Κάρλος Φουέντες, αυτούς που τους μιλάνε όρθιοι και τους κυττάνε στα μάτια. Αντιστρόφως, ας μην ξεχνάνε όσοι κυβερνάνε την Ελλάδα, την τελική μοίρα που επεφύλαξε η Ουάσιγκτον στα εγχώρια όργανά της.
Κλείνοντας, να πούμε ότι είναι πολύ εντυπωσιακή και απολύτως εύγλωττη και αποκαλυπτική, η σιωπή στο θέμα αυτό, των «υπερπατριωτών» του λόμπυ της «ΑΟΖ και των πετρελαίων». Οι φίλοι «ΑΟΖολογούντες» έχουν τρελάνει τον ελληνικό λαό υποστηρίζοντας (απολύτως ψευδώς και ανευθύνως) ότι χρειάζεται εδώ και τώρα ανακήρυξη ΑΟΖ για εκμετάλλευση υδρογονανθράκων. Τώρα μάλιστα, το «λόμπυ» γίνεται και των εξοπλισμών, υποστηρίζοντας να αγοράσει, η καθημαγμένη χώρα μας, που δεν διαθέτει γιατρούς στα νησιά της, ανταλλακτικά για τα αεροπλάνα της και πετρέλαιο για τον στόλο της, νέα όπλα, όπως φρεγάτες, για υπεράσπιση της ΑΟΖ που θα ανακηρύξει.
‘Οψιμοι κάπως, οι πλείστοι εξ αυτών, «πατριώτες», οι «ΑΟΖολόγοι» επιδεικνύουν συνήθως μόνο σε αυτό το θέμα «εθνική ευαισθησία». Προτιμούν να μη διαμαρτύρονται για το εντυπωσιακό πάγωμα, κατ΄επιταγήν των ΗΠΑ, των στρατηγικής σημασίας ελληνορωσικών σχέσεων. Ούτε επικρίνουν το Ισραήλ για την απόφασή του να παράσχει σημαντική στρατιωτική τεχνολογία στην τουρκική αεροπορία. Μήπως κάτι δεν πάει καλά με έναν τόσο επιλεκτικό «πατριωτισμό»;
Δημοσιεύτηκε στην «Ελλάδα αύριο», 26.2.2013
Δημήτρης Konstantakopoulos.
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Πέρυσι, κατά την πρώτη φάση του διαγωνισμού ιδιωτικοποίησης ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, η αμερικανική κυβέρνηση έδρασε με σχεδόν «γκανγκστερικό» τρόπο, υποχρεώνοντας την επιτροπή αποκρατικοποιήσεων να αποκλείσει ρωσική εταιρεία, όπερ και συνέβη για τυπικούς λόγους – τη σχετική απόφαση έσπευσε να κοινοποιήσει στους Ρώσους όχι το δημόσιο, αλλά η “Rothschild and Sons”, σύμβουλος αποκρατικοποιήσεων της κυβέρνησης.
Φέτος, οι εναπομείνασες στον διαγωνισμό ρωσικές εταιρείες έκαναν, κατά τη δεύτερη φάση, πολύ καλύτερες προσφορές, υπερδιπλάσιες των άλλων. Επιπλέον, υπόσχονται σημαντικές επενδύσεις στην ενεργειακή υποδομή και προνομιακή τιμολογιακή μεταχείριση στις προμήθειες ρωσικού αερίου, που αντιστοιχούν στο 80% των προμηθειών μας. Να σημειωθεί ότι η ΔΕΠΑ είναι εμπορική εταιρεία που πουλά κυρίως ρωσικό αέριο. Αν παύσουν οι Ρώσοι να την εφοδιάζουν και αρχίσουν να πουλάνε στην «Προμηθέας», όπως έχουν δυνατότητα, η όποια αξία της ΔΕΠΑ απομειώνεται δραματικά.
Ταχύτερα στην τελική καταστροφή
Η όλη υπόθεση ιδιωτικοποίησης της ενεργειακής υποδομής συνιστά στρατηγικό παραλογισμό, για να μην πούμε «προδοσία». Μαζί με όλα τα υπόλοιπα συμβαίνοντα, φέρνει την Ελλάδα κοντύτερα σε τελική κοινωνική-εθνική τραγωδία, πρωτοφανή στη νεοελληνική ιστορία.
Δεν χρειαζόμαστε το αστείο ποσό που αποτιμούν ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ οι συμμετέχοντες στον διαγωνισμό. Χρειαζόμαστε πίσω το κράτος μας που έγινε «αποικία χρέους». Για να το πάρουμε, η γεωπολιτική «υπεραξία» του ελληνικού χώρου είναι, ίσως, ένα από τα τελευταία χαρτιά μας. Αλίμονο αν τη χαρίσουμε, μέσω απόδοσης του ελέγχου των ενεργειακών υποδομών. Ούτε αντιλαμβανόμαστε τις ανοησίες των νεοφιλελεύθερων «Ταλιμπάν», που είναι εναντίον του κρατικού ελέγχου στρατηγικών επιχειρήσεων από το ελληνικό κράτος, αλλά προτείνουν να τις δώσουμε σε … ξένα κράτη! Που, όπως θα δείξουμε, είναι τα λιγότερο φιλικά προς την Ελλάδα!!!
Με (αμερικανικό) ζόρι Αζερμπαϊτζάν
Τέλος πάντων, η κυβέρνηση κάνει αυτό που της λένε οι Πιστωτές μέσω τρόικας, συνεχίζοντας τις ιδιωτικοποιήσεις. ‘Όμως ο κ. Ομπάμα πιστεύει ότι «όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα». Οι αγωγοί να πάνε στον πλειοδότη, αλλά να μην είναι Ρώσος! Γι’ αυτό και η κυβέρνηση έσπευσε, μετά το, υπέρ των ρωσικών εταιρειών, αποτέλεσμα της δεύτερης φάσης του διαγωνισμού, να τροποποιήσει τους όρους του, ώστε να μπορέσει η αζερική κρατική εταιρεία πετρελαίων να φτιάξει ένα κονσόρτσιουμ με άλλες εταιρείες και να «χτυπήσει» τον διαγωνισμό.
Αν οι Αζέροι καταφέρουν να βρούνε τους συνέταιρους και τα λεφτά, ενδέχεται να καταλήξουν με τον έλεγχο των δύο, στρατηγικής σημασίας, ελληνικών εταιρειών. Κάτι που μας οδηγεί στην απόλυτη εθνική ξεφτίλα και καταστροφή στην οποία, όπως αποδεικνύει και αυτή η υπόθεση, οδηγεί η υποταγή των ελληνικών κυβερνήσεων στην τρόικα, το Μνημόνιο και τους Πιστωτές και, ιδίως, οι «ιδιωτικοποιήσεις», όπως έχουν επιβληθεί.
Τι είναι το Αζερμπαϊτζάν;
Οι περισσότεροι ‘Ελληνες δεν γνωρίζουν τίποτα για το Αζερμπαϊτζάν, πρώην σοβιετική δημοκρατία που κηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος, όταν ο Ρώσος Πρόεδρος Μπαρίς Γέλτσιν αποφάσισε να διαλύσει τη χώρα του, την ΕΣΣΔ, κάπως με τον τρόπο που τώρα ενεργεί το ελληνικό και κυπριακό πολιτικό προσωπικό.
Το Αζερμπαϊτζάν είναι η χώρα που διατηρεί τις στενότερες σχέσεις στον κόσμο με την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου», το δημιούργημα του τουρκικού στρατού στα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη και την έχει σχεδόν αναγνωρίσει. Διατηρεί επίσης στενότατες σχέσεις με την εθνικά συγγενή του Τουρκία (όπως και το Ισραήλ), που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, σε μεγάλο βαθμό έλεγχο στην εσωτερική πολιτική ζωή και την εξωτερική και αμυντική πολιτική του Μπακού.
Ερωτούμε. Είναι δυνατόν να αποδοθεί στην κρατική εταιρεία αυτής της χώρας ο έλεγχος της ελληνικής ενεργειακής υποδομής; Εν τοιαύτη περιπτώσει, μήπως είναι λογικότερο να καταργήσουμε πλήρως το κράτος και να γίνουμε αυτοβούλως αποικία; ‘Ισως μας στοιχίσει και λιγότερο.
Σα να μην έφταναν όσα αναφέραμε, το Αζερμπαϊτζάν είναι επίσης εχθρός και διαρκής απειλή για την Αρμενία, ίσως τον πιο πιστό και παραδοσιακό σύμμαχο που διαθέτει η Ελλάδα στον κόσμο. Επιπλέον, το Αζερμπαϊτζάν επιχειρείται να χρησιμοποιηθεί από το Ισραήλ εναντίον του Ιράν, χώρας με ισχυρούς παραδοσιακούς δεσμούς με την Ελλάδα, ενώ αποτελεί «αγκάθι» για τη ρωσική πολιτική στον Καύκασο. Με ένα σμπάρο δηλαδή, πάμε μόνοι μας να σκοτώσουμε όσα περισσότερα τρυγόνια μπορούμε, να τα βγάλουμε μόνοι μας τα ματάκια μας, όπως σε τόσα άλλα θέματα!
Ελάχιστο πατριωτισμό αν διαθέτει ετούτη η κυβέρνηση, ας εκμεταλλευθεί τους ανταγωνισμούς και τις πιέσεις κι ας κηρύξει άγονο τον διαγωνισμό. Είναι η μόνη εθνική, φιλολαϊκή, πατριωτική λύση. Κι ας συμφωνήσει επιτέλους στην ελληνική συμμετοχή στον αγωγό South Stream, που ήταν πρόταση της Αθήνας, υλοποιείται όμως χωρίς ελληνική συμμετοχή, λόγω αμερικανικών πιέσεων!
Δεν προτείνουμε «πόλεμο» κατά των ΗΠΑ. Η Ουάσιγκτων δεν θα κινούνταν ποτέ έτσι, αν έβρισκε έστω ίχνος αντίστασης και αξιοπρέπειας στο ελληνικό πολιτικό προσωπικό. Πάντως, δεν συμφωνούμε με την υποδούλωσή μας στα αμερικανικά συμφέροντα, με μοναδικό «αντάλλαγμα» την καταστροφή μας! Αν κάτι σέβονται οι Αμερικανοί είναι την έννοια του «εθνικού συμφέροντος» γιατί την έχουν μέσα στο δικό τους DNA, όπως εμείς έχουμε, δυστυχώς, συχνά, τον Ραγιά. Εκτιμούν επίσης, όπως έλεγε ο Κάρλος Φουέντες, αυτούς που τους μιλάνε όρθιοι και τους κυττάνε στα μάτια. Αντιστρόφως, ας μην ξεχνάνε όσοι κυβερνάνε την Ελλάδα, την τελική μοίρα που επεφύλαξε η Ουάσιγκτον στα εγχώρια όργανά της.
Κλείνοντας, να πούμε ότι είναι πολύ εντυπωσιακή και απολύτως εύγλωττη και αποκαλυπτική, η σιωπή στο θέμα αυτό, των «υπερπατριωτών» του λόμπυ της «ΑΟΖ και των πετρελαίων». Οι φίλοι «ΑΟΖολογούντες» έχουν τρελάνει τον ελληνικό λαό υποστηρίζοντας (απολύτως ψευδώς και ανευθύνως) ότι χρειάζεται εδώ και τώρα ανακήρυξη ΑΟΖ για εκμετάλλευση υδρογονανθράκων. Τώρα μάλιστα, το «λόμπυ» γίνεται και των εξοπλισμών, υποστηρίζοντας να αγοράσει, η καθημαγμένη χώρα μας, που δεν διαθέτει γιατρούς στα νησιά της, ανταλλακτικά για τα αεροπλάνα της και πετρέλαιο για τον στόλο της, νέα όπλα, όπως φρεγάτες, για υπεράσπιση της ΑΟΖ που θα ανακηρύξει.
‘Οψιμοι κάπως, οι πλείστοι εξ αυτών, «πατριώτες», οι «ΑΟΖολόγοι» επιδεικνύουν συνήθως μόνο σε αυτό το θέμα «εθνική ευαισθησία». Προτιμούν να μη διαμαρτύρονται για το εντυπωσιακό πάγωμα, κατ΄επιταγήν των ΗΠΑ, των στρατηγικής σημασίας ελληνορωσικών σχέσεων. Ούτε επικρίνουν το Ισραήλ για την απόφασή του να παράσχει σημαντική στρατιωτική τεχνολογία στην τουρκική αεροπορία. Μήπως κάτι δεν πάει καλά με έναν τόσο επιλεκτικό «πατριωτισμό»;
Δημοσιεύτηκε στην «Ελλάδα αύριο», 26.2.2013
Δημήτρης Konstantakopoulos.
.jpg)
.jpg)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen
καλημέρα και καλά σχόλια: