ange-ta: Sir Steven Runciman

Samstag, 2. März 2013

Sir Steven Runciman

"Χαρτογραφώντας την μεσαιωνική φάση του ατέρμονου χάσματος μεταξύ Ανατολής και Δύσης στην Μέση Ανατολή ο Ράνσιμαν σαφώς έκλινε προς την πλευρά του Βυζαντίου έναντι της μισαλλοδοξίας και του πλιάτσικου στο οποίο επιδιδόταν η Δύση".*

Συμπτωματικά βρέθηκα μάρτυρας μιας συζήτησης μεταξύ τριών κυριών στο Μουσείο της Αθήνας.

Η συζήτηση ελάμβανε χώρα μπροστά σε έναν πίνακα, όπου η μια εξ αυτών παρατήρησε ότι

- Ο Πίνακας είναι ένα ανιστόρητο δημιούργημα, μια κακόγουστη αντιγραφή των δυτικών προτύπων, καθόσον στην Βυζαντινή Τέχνη δεν υπάρχουν "δαιμονικές στρεβλώσεις και τερατόμορφα αγρίμια".

- Πώς υπάρχουν, έχω δει πολλούς τέτοιους πίνακες, αντιλόγησε η δεύτερη

- Δεν ξέρω, δεν είμαι ειδικός της Τέχνης, αλλά διαβάζοντας τον Παπαϊωάννου και ψάχνοντας στο διαδίκτυο, όντως δεν βρήκα τίποτα τέτοιο. Κατά την άποψή μου αυτό έχει να κάνει με την γενικότερη ελληνική κουλτούρα, στην οποία η κόλαση είναι ανύπαρκτη. Στην αρχαιότητα δεν υπάρχει κόλαση και Παράδεισος, αλλά Κάτω Κόσμος στον οποίο οδηγούνται άπαντες.

- Τέλος πάντων, εμένα δεν μ αρέσει το Βυζάντιο.

- Ούτε εμένα, επιβεβαίωσε και η Τρίτη εξ αυτών.

- Ρε δεν κόβετε τις μ/κίες! είστε και ξεναγίνες! Είπε οργισμένη η πρώτη.

Η συζήτηση συνεχίστηκε σε υψηλούς τόνους, κυρίως από την πλευρά της πρώτης, η οποία δεν δίστασε να τις αποκαλέσει αμόρφωτες και άσχετες, μέχρι που έφτασε κάποιος να τις παρατηρήσει να μιλούν πιο σιγά.

Κάγκελο, εγώ! Επιστημονικές απόψεις: Δεν μ αρέσει το Βυζάντιο!

Θυμήθηκα τον μεγάλο βυζαντινολόγο Στήβεν Ράνσιμαν, ο οποίος είδε στην βυζαντινή τέχνη, αυτό που οι δύο ελληνίδες ξεναγίνες δεν είχαν ποτέ τους διανοηθεί, επειδή και οι δύο θαύμαζαν την κλασική αρχαιότητα και είχαν κλείσει τα μάτια τους σε κάθε τι βυζαντινό. Σαν να ήταν το Βυζάντιο, ο ίδιος ο διάβολος.

Σε συνέντευξη που δόθηκε από τον ίδιο, τον Οκτώβρη του 1994, για λογαριασμό της ΕΤ3, στις δημοσιογράφους Χρύσα Αράπογλου και Λαμπρινή Χ. Θωμά (**) , στην ερώτηση

Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι δεν είχε τέχνη (το Βυζάντιο), απαντάει.

Τότε αυτοί δεν πρέπει να ξέρουν τίποτε από τέχνη. Η βυζαντινή τέχνη ήταν από τις μεγαλύτερες σχολές τέχνης παγκοσμίως. Κανένας αρχαίος Έλληνας δε θα μπορούσε να χτίσει την Αγία Σοφία, αυτό απαιτούσε πολύ βαθιά τεχνική γνώση. Κάποιοι, ξέρετε, υποστηρίζουν, ότι η βυζαντινή τέχνη είναι στατική. Δεν ήταν καθόλου στατική, αλλά ήταν μια σχολή τέχνης από τις σημαντικότερες στον κόσμο, που όσο περνά ο καιρός εκτιμάται όλο και περισσότερο, κι όσοι έλληνες διανοούμενοί σας λένε ότι το Βυζάντιο δε δημιούργησε τίποτε, είναι τυφλοί.

Και αλλού, (***)λέει ο ίδιος: Εγώ προσωπικά, πιστεύω ότι ορισμένα βυζαντινά ψηφιδωτά είναι ανώτερα από όλα τα αρχαία αγάλματα της κλασσικής εποχής".

Η αλλοίωση αυτής της μεγαλύτερης ιστορικής περιόδου του ελληνισμού, βασίζεται στον δυτικό αλληθωρισμό της ξεπεσμένης ή καλύτερα να πω της ανύπαρκτης ελληνικής διανόησης της εποχής μας και μιας κακόβουλης αγγλικής σχολής που προσπαθεί να στηρίξει πνευματικά τον δυτικό πολιτισμό, που είναι πέρα για πέρα διαποτισμένος με το πνεύμα της αρπαγής και της λεηλασίας. Αρπαγής της υλικής και πνευματικής περιουσίας άλλων λαών και άλλων πολιτισμών. Εκεί λοιπόν που αυτή η αρπαγή είναι αδύνατη, τότε επιτίθεται στο αντικείμενο της αρπαγής μηδενίζοντας το ιστορικά. Αυτή την άποψη, ενός σκοτεινού Βυζαντίου υποστηρίζουν όλοι οι σημερινοί "Ευρωλιγούρηδες", καθιστώντας το έργο της ΤΡΟΙΚΑ εύκολο, αφού πατάει πάνω όχι σε έναν λαό με συνείδηση, αλλά σε έναν λαό που έχει χάσει την ιστορική του μνήμη και έχει καταντήσει ένας ξεπεσμένος και λοβοτομημένος όχλος.

Αισθάνθηκα την ανάγκη να ξανακούσω το παρακάτω βίντεο.

Ακούστε το με λίγη προσοχή. Δείτε τους λόγους της κατάρρευσης αυτής της μεγάλης Αυτοκρατορίας και κάνετε τις συγκρίσεις με τον σημερινό κόσμο. Οι λαοί οδηγούνται σε λοβοτομή, την ώρα που οι "βάρβαροι" γίνονται ολοένα και πιο φανατισμένοι τόσο σε θρησκευτικό όσο και εθνικό επίπεδο.

Η σημερινή πολιτισμένη δύση, παρουσιάζει όλα τα στοιχεία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας της εποχής που έσβηνε. Έσβησε, όχι μόνο από την επιθετική δριμύτητα του εξωτερικού εχθρού, αλλά και από την διάλυση της ενότητας της βυζαντινής κοινωνίας. Το τελικό κτύπημα δόθηκε από την αλλήθωρη και πουλημένη στην Δύση ελίτ.

Ομοιότητες και ιστορικές επαναλήψεις. Πάντα τόσο όμοιες μεταξύ τους, που είναι να απορείς πως και δεν προλαβαίνει κανείς τις καταστροφές.