Ο πλούτος των Εθνών και ο πλούτος των γλωσσών

Καιρό είχα να απολαύσω το αφήγημα ενός καθαρού μυαλού για τα τεκταινόμενα του σήμερα.
Ο Jaen - Paul Fitoussi διαπιστώνει την υποχώρηση της δημοκρατίας, σε παγκόσμιο επίπεδο, με την αύξηση των ανισοτήτων.
Αυτή η οικονομική εικόνα που επεβλήθηκε από την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού με την ταυτόχρονη υποχώρηση του κράτους, έγινε όχι με την βοήθεια μιας αντεπανάστασης, αλλά με την βοήθεια της γλώσσας.
Το δράμα ξεκίνησε με την χρήση μιας ορολογίας που πήρε το ευγενικό όνομα πολίτικαλ κορέκτ, συνεχίστηκε με την υποστήριξη μιας κατά φαντασίαν διανόησης, που δηλώνει σε δεξιά και δυστυχώς κυρίως σε αριστερά αυτιά ότι όλες οι γλώσσες είναι τέλειες και ίσες και επομένως δεν χρειάζεται να στενοχωριόμαστε για την υποχώρησή του πλούτου τους.
Δεν υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες γλώσσες ούτε πλούσιες και πλουσιότερες ή φτωχές και φτωχότερες.
Αφού λοιπόν δεν υπάρχουν πλούσιες και φτωχές γλώσσες, δεν μας αγγίζει η φτωχοποίηση της γλώσσας και ο εμπλουτισμός της με νέες λέξεις που εισβάλουν σαν πανούκλα στην κοινωνία και καίνε αρχέγονες αρετές του ανθρώπου μεταβάλλοντας τον σε έναν παρατηρητή ενός κόσμου που σαπίζει. Λέξεις σβήνονται από το λεξιλόγιο μας και νέες λέξεις ακατανόητες εισέρχονται.
Έτσι δεν υπάρχει πια δημοσιονομική πολιτική, αλλά διαρθρωτική πολιτική, δεν υπάρχει ανεργία αλλά αύξηση της ανταγωνιστικότητας, δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις ενός προβλήματος, άρα δεν υπάρχει ούτε το πρόβλημα.
Το δημοσιονομικό χρέος είναι ο ίδιος ο διάβολος μεταμορφωμένος, επομένως το κράτος δεν πρέπει να κάνει χρέη, αλλά να λειτουργεί με μηδενικά ελλείμματα, παρότι το παγκόσμιο χρέος αυξάνει σαν ζιζάνια που καταστρέφουν την παραγωγή.
Δεν υπάρχουν πια φτωχοί, καθώς ο φτωχός παραδέχεται ακόμη και ο ίδιος ότι αυτός ευθύνεται για την φτώχεια του και έχει τύψεις γι αυτήν.
Με άλλα λόγια, λύθηκαν όλες οι διαφορές μεταξύ Κεφαλαίου και Εργασίας, αφού για όλα φταίμε εμείς οι ίδιοι.
Αν ωστόσο υπάρξει ένα ελάχιστο φως μέσα σ αυτό το σκοτάδι και την σύγχυση, τότε για να μπορέσει να αρθρωθεί ορθός λόγος, πρέπει να ξαναβρούμε τις χαμένες λέξεις και να τις εναποθέσουμε ευλαβικά στην θέση τους.