Θα τιμήσω αυτή την Πρωτομαγιά, φέρνοντας στο νου σας, την τραγική ιστορία της κατάλυσης της ισπανικής Δημοκρατίας από τους φασίστες του Φράνκο, που τελέσθηκε με την πλήρη υποστήριξη του Χίτλερ και του Μουσολίνι και κάτω από τα αδιάφορα βλέμματα των συμμάχων αγγλογάλλων.Ήταν η μεγάλη πρόβα της επικείμενης σφαγής του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου.
Το Ιούλιο του 1936, το ισπανικό ραδιόφωνο εκφωνεί το λόγο της τραγικής ηρωίδας αυτού του ύπουλου και απάνθρωπου πολέμου, της Dolores Ibarruri
Εργαζόμενοι, Αντιφασίστες, εργαζόμενε λαέ
Σηκωθείτε,
Ετοιμαστείτε να υπερασπιστείτε την λαϊκή ελευθερία και τα δημοκρατικά επιτεύγματα του λαού!
Από τις δηλώσεις της κυβέρνησης και του λαϊκού μετώπου γνωρίζετε ήδη την σοβαρότητα της στιγμής.
Με την κραυγή «ο φασισμός δεν θα περάσει» αντισταθείτε κομμουνιστές, σοσιαλιστές, αναρχικοί, στρατιώτες και πιστές στον λαό δυνάμεις στους προδότες που θέλουν να κυλήσουν στη λάσπη την τιμή σας.
Όλη η χώρα τρέμει από οργή μπροστά στις πράξεις αυτών των αλιτήριων, που θέλουν με φωτιά και σπαθί να αιματοκυλήσουν και να τρομοκρατήσουν τον ισπανικό λαό.
Αλλά δεν θα τα καταφέρουν!
Όλη η Ισπανία έχει ξεσηκωθεί. Στη Μαδρίτη ο λαός έχει βγει στους δρόμους και δίνει δύναμη στη Κυβέρνηση με το αγωνιστικό του πνεύμα να αφανίσει τους εξεγερμένους αντιδραστικούς φασίστες.
Νέοι, Εμπρός, στον αγώνα!
Γυναίκες, ηρωικές γυναίκες του λαού.
Πολεμείστε στο πλευρό των ανδρών, υπερασπιστείτε μαζί το ψωμί σας και την ζωή των παιδιών σας που κινδυνεύει !
Στρατιώτες, παιδιά του λαού! Προχωρήστε μαζί σαν ένας άνθρωπος, στη πλευρά της Κυβέρνησης, στο πλευρό των αδελφών σας και των συντρόφων σας.
Αγωνιστείτε για την Ισπανίας της 16 Φεβρουαρίου
Εργαζόμενοι όλων των πολιτικών κατευθύνσεων!
Αν δεν πέσει κανείς ούτε ένα λεπτό σε αμφιβολίες, τότε θα γιορτάσουμε αύριο την Νίκη! Να είστε όλοι έτοιμοι να δράσετε. Κάθε εργαζόμενος, κάθε αντιφασίστας, πρέπει να δει τον εαυτό του κινητοποιημένο στρατιώτη.
Λαέ της Καταλωνίας, Βάσκοι, λαέ της Γαλικίας, λαέ όλης της Ισπανίας!Εμπρός για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας. Το κομμουνιστικό κόμμα σας καλεί στον αγώνα.
Εργαζόμενοι πάρτε θέση και υπερασπιστείτε τη χώρα σας ενάντια στους εχθρούς του λαού!
Ζήτω το λαϊκό μέτωπο
Ζήτω η ένωση των αντιφασιστών
Ζήτω η δημοκρατία.
Βέβαια σήμερα η Δημοκρατία δεν κινδυνεύει, ή …….
.jpg)
.jpg)
Καλό Μήνα!
AntwortenLöschenΕξαιρετική επιλογή για να τιμήσεις τη φετινή Πρωτομαγιά!
Επειδή την έχω παρουσιάσει στους Εκφραστές, γιατί είναι από τις γυναίκες που θαυμάζω πολύ, θα συμπληρώσω μερικά στοιχεία για όσους δεν την γνωρίζουν.
Η γυναίκα που πολέμησε τον φασισμό, βασικό μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ισπανίας και παλεψε για τα δικαιώματα των Γυναικών. Έμεινε στην ιστορία ως «Λα Πασιονάρια» («La Pasionaria», από το «λουλούδι του Πάθους», ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσε για να υπογράφει τα άρθρα της στην εφημερίδα των ανθρακωρύχων «El Mineero Vizcaino» και στην αριστερή εφημερίδα «Mundo Obero»).
Γεννήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 1895 στην Γκαγιάρτα της Ισπανίας και ήταν το έκτο από τα συνολικά 11 παιδιά μιας φτωχής οικογένειας ανθρακωρύχων. «Στην εποχή μου οι γυναίκες ήταν οικιακοί σκλάβοι χωρίς δικαιώματα. Και η λέξη "γάμος" σήμαινε για εμάς: ράψιμο, εγκυμοσύνες και κλάματα. Κλάματα, πολλά κλάματα για την κακή μας μοίρα, για την παντελή έλλειψη δύναμης, για τα αθώα παιδιά μας στα οποία έπρεπε να προσφέρουμε φροντίδες βουτηγμένες στα δάκρυα. Κλάματα για τη γεμάτη πόνο ζωή μας, μια ζωή χωρίς προοπτικές, γεμάτη αδιέξοδα. Πικρά δάκρυα με μια κατάρα μόνιμα στην καρδιά και μια βλασφημία στα χείλη».
Κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου η ευρέως γνωστή ως «Πασιονάρια» πλέον ήταν υπεύθυνη επικοινωνίας των δημοκρατικών. Στις 18 Ιουλίου του 1936 ολοκληρώνοντας μια ραδιοφωνική ομιλία της διακήρυξε: «Νο pasaran!» (οι φασίστες «δεν θα περάσουν!»). Η φράση αυτή έγινε το σύνθημα όλων των δημοκρατικών, των επαναστατημένων του κάθε ιδεολογικού αγώνα, μέχρι και του μεξικανού επαναστάτη Εμιλιάνο Ζαπάτα. Στην ανθολογία της παγκόσμιας Ιστορίας έχουν μείνει ακόμη δύο διακηρύξεις της. Η περίφημη «είναι καλύτερο να είμαστε χήρες ηρώων, παρά σύζυγοι δειλών». Και το θρυλικό: «Οι Ισπανοί να πεθάνουν όρθιοι, παρά να ζήσουν γονατιστοί». Ηταν μια φράση την οποία χρησιμοποίησε σε μια ομιλία της κατά τη διάρκεια της εκστρατείας για την ενίσχυση των δημοκρατικών, μια αποστολή ζωής που είχε φέρει την «Πασιονάρια» στη Γαλλία και στο Βέλγιο. Η Ευρώπη είχε πλέον καταγοητευτεί από τη φλογερή επαναστάτρια με το πανέμορφο πρόσωπο και το ασυμβίβαστο πνεύμα.
Η έλευση των φασιστών όμως δεν στάθηκε δυνατό να αποτραπεί. Η «Πασιονάρια» προτίμησε να ζήσει στη Σοβιετική Ενωση. Όταν πέθανε ο Φράνκο, θέλησε να επιστρέψει στην Ισπανία. Το 1977 εξελέγη ξανά στα Cortes. Πέθανε στις 12 Νοεμβρίου 1989, σε ηλικία 93 ετών, από πνευμονία.
Τιμή στη μεγάλη αυτή γυναικεία μορφή!
Μπράβο σου φιλενάδα που διάλεξες να την τιμήσεις!
Μαζί σου φιλενάδα. Καλό μήνα. Οι δημολρατίες δεν κινδυνεύουν πια. Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν... υπάρχουν. Ήδη εδώ και κάμποσα χρόνια είναι γνωστό ότι στις δημοκρατίες ανά την υφήλιο δεν υπάρχουν ισχυρά πρόσωπα. Τα ισχυρά πρόσωπα είναι επικίνδυνα για τις δημοκρατίες. Μεταλλάσσονται σε δυνάστες. Αλλά οι δημοκρατίες χωρίς οραματιστές γίνονται υποχείρια των δυνατών του παρασκηνίου. Ας φτιάξουμε τα στεφάνια μας για τον Μάη.
AntwortenLöschenΧαιρετώ τις γυναίκες τις όμορφες!
AntwortenLöschenΤις γυναίκες τις ευαίσθητες!
Τις σημερινές Πασιονάριες!
Σε χαιρετώ γλυκιά μου Γητεύτρα,
AntwortenLöschenΔιάλεξα την Πασιονάρια, όχι μόνο γιατί είναι από τις προσωπικότητες που λατρεύω έτσι κι αλλιώς, αλλά κυρίως γιατί διαβλέπω, ότι σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, η δημοκρατία κινδυνεύει.
Κινδυνεύει όπως τα λουλούδια του Μάη.
Κινδυνεύει, όπως ένα πλήθος έμβιων όντων, της πανίδας και της χλωρίδας, που τα εγγόνια μας θα βλέπουν από τα βιβλία, αν καταφέρουν να επιζήσουν.
Τρομάζω να κοιτάξω το αύριο.
Τρομάζω, γιατί δεν υπάρχουν υγιείς δυνάμεις που να αντισταθούν στη επέλαση των βαρβάρων της ιδεολογίας του χρήματος.
Η σημερινή εποχή έχει κάνει βήματα πίσω. Η Ισπανία του 30, ήταν πολύ μπροστά από την εποχή της, αλλά και πολύ πιο μπροστά από την εποχή μας.
Ο σημερινός φεμινισμός, είναι μία διαστρεβλωμένη εικόνα, μπροστά στον φεμινισμό, εκείνης της εποχής. Ένας φεμινισμός που περιορίζεται στην σεξουαλική χειραφέτηση, αποσυνδεδεμένος από τα τεράστια προβλήματα της ανθρώπινης χειραφέτησης. Ένας φεμινισμός που χειραγωγήθηκε από τις δυνάμεις της αντίδρασης, ακριβώς επειδή κινδύνεψε να συμπαρασύρει όλη την κοινωνία μαζί του.
Δες πως μιλάει η Πασιονάρια στους ισπανούς.
Ξέχασε πως ήταν γυναίκα και απόλαυσε τα δυνατά , βαθιά ανθρώπινα λόγια της.
Λόγια που σε σπαράζουν. Λόγια που σου φέρνουν δάκρυα.
Λόγια αθάνατα.
Λόγια γυναικεία και ανδρικά!
Λόγια θεϊκά και γι αυτό λόγια γήινα!!!!
Καλό μήνα!
@ Λεία
AntwortenLöschenΚαλό μήνα μεγάλη Λογοτέχνισσα!
Η δημοκρατία έχει πεθάνει! Αυτά λέει και ο συνάδελφός σου, ο Ζοζέ Σαραμάγκου.
Όλοι σήμερα μιλάνε για Δημοκρατία ενώ αυτή έχει σβήσει από καιρό.
Έχει πάει περίπατο, η την έχουν βάλει φυλακή: Προτιμώ το δεύτερο, γιατί έτσι μπορώ να ελπίζω, ότι μπορεί να ξαναβγεί κάποτε – πριν είναι πολύ αργά - στο ελεύθερο αέρα.
Μου αρέσει ο τρόπος που αντιμετωπίζεις την πραγματικότητα, Ας φτιάξουμε τα στεφάνια μας για τον Μάη…
Εγώ θα συμπληρώσω, όσο ακόμα βρίσκουμε μαργαρίτες και παπαρούνες!
Σε γλυκοφιλώ!
gb winzip said...
AntwortenLöschenΚατ' αρχήν αντιγράφω την απάντηση μου,
ange-ta, kalo mina και νεο κοινωνικό συμβόλαιο για τη πνευματική εργασία που σχιζοφρενεί όταν ακολουθεί το ωράριο του βιομηχανικού εργάτη και συνθλίβεται ανάμεσα σε αυτόν και τον εργοδότη δημόσιο ή μή."
λές στην γητεύτρια,"Ξέχασε (η Πασιον)πως ήταν γυναίκα και απόλαυσε τα δυνατά , βαθιά ανθρώπινα λόγια της."
Μάλλον δεν ξέχασε αλλά χάριν της θηλυκότητας, του λίμπιντο, αγωνίστηκε και εξέφραζε. ΠΑΣΙΟΝΆΡΙΑ=Παθο(ς)νάρια, αυτό εκφράζει το πάθος που πηγάζει απο τον έρωτα ..... το συναίσθημα, τη λογική του παράλογου, του Κένταυρου!
Καλή και αγωνιστική πρωτομαγιά στην οικοδέσποινα και σε όλες τις όμορφες πασιονάριες που προηγήθησαν!
AntwortenLöschenπασιονάρια έχει και τον διπλό χαρακτήρα ενός ανοιχτού άλφα κι ενός φαύλου κύκλου όμικρον...
AntwortenLöschenπ/θ
πάθος και πόθος
παράξενο, ε, όποιος έχει πάθος και πόθο δεν είναι παθητικός...
είναι γεμάτος ζωή, δεν είναι πεθαμένος
πεθαίνω - παθαίνω
παθιάζομαι
ποθώ...
η πασιονάρια μου θύμισε τα μάτια στις βυζαντινές εικόνες...
μάτια που βλέπουν ένα όραμα πέρα και έξω από το κάθε τι που υπάρχει γύρω μας.
έχετε σκεφτεί πόσο πονάει κάποιος άνθρωπος που οραματίζεται αυτό που δεν είναι;
είναι συντριπτικά ωραίο να μπορείς να δημιουργείς αυτό που θέλεις να δεις!
πεθαίνεις γι'αυτό
κι ο λαός που επικαλείται η πασιονάρια, όσο είναι δικός της, ζει μέσα του.
τον γονιμοποιεί...
Να χαιρετήσω κι εγώ -και να ευχηθώ καλό μήνα- στις πασιονάρες που προηγήθηκαν.
AntwortenLöschenΑλλά...
Μην τρελαθούμε κιόλας με τη σταλίνα Ιμπαρρούρι. Το σταλινικό ΚΚ Ισπανίας, εξέχον μέλος του οποίου ήταν κι η Ιμπαρρούρι, κι ενώ μαινόταν ο εμφύλιος, εκτελούσε και φυλάκιζε κατά χιλιάδες τους αναρχικούς και τους τροτσκιστές.
Αφήστε εκείνο το "επικό", "Καλύτερα να πεθάνουμε όρθιοι παρά να ζούμε γονατιστοί". Ό,τι έπρεπε για να τονώσει την ηττοπάθεια των αντιφασιστών...
Καλά, Χρήστο Μόρφο, μην είσαι τόσο απόλυτος! Μια χαρά είναι η Πασιονάρια.
AntwortenLöschenAnge-ta άριστη η επιλογή σου. Η Ντολόρες Ιμπαρούρι και η Φρίντα Κάλο είναι μορφές που με έχουν εμπνεύσει.
@ advocatus diaboli
AntwortenLöschenΜόνον που η Φρίντα Κάλο, ως φίλη -και πιθανώς ερωμένη του Τρότσκυ- αν μπορούσε πιθανώς θα ήταν στις Διεθνείς Ταξιαρχίες, και ίσως να είχε βρεθεί και σε καμιά "ιδιωτική φυλακή" με δεσμοφύλακα την Ιμπαρρούρι.
Και γιατί είμαι απόλυτος; Ιστορία είναι αυτή. Δεν είναι λιβάδια στρωμένα με άνθη - μέρα που είναι... Καλό σου μήνα!
Καλό Μάη και καλό παρελθόν.
AntwortenLöschenΓια νά' μαστε σίγουροι δηλαδή, γιατί το μέλλον δεν φαίνεται καλά. Σαν πολύ άρρωστο δείχνει.
Ήθελα να κάνω ένα σχόλιο, αλλά βλέπω ότι έχω καλυφθεί απ' τα προηγούμενα.
Συμφωνώ με τα περισσότερα.
Και συμφωνώ κυρίως με σένα ange-ta. Αν σταματήσουμε να γράφουμε γι' αυτά, οι Πασιονάρες και οι Παναγούληδες θα ξεχαστούν. Και μπορεί η δημοκρατία - και όχι μόνο αυτή - να πέθανε, αλλά ας κρατήσουμε ζωντανές τις μνήμες μας.
Γιατί είμαστε όσα θυμόμαστε. Η λήθη είναι μια μορφή θανάτου παρούσα στη ζωή, είναι το σύνθημα στο μπλογκ μου. Κάτι που (μετά τον Κούντερα) επαναλαμβάνω σε κάθε ευκαιρία.
@ winzip,
AntwortenLöschenωραία, μου φέρνεις την απάντηση σου εδώ. Μάλλον κάτι πρέπει να αλλάξω στον υπολογιστή μου.
Πάθος και έρωτας, αλλά εγώ τη Δημοκρατία είχα στο μυαλό μου. Το «ξέχασε», δεν είναι τρίτο πρόσωπο, αλλά προστακτική. Προτρέπω την Γυτεύτρα να ξεχάσει ότι η Ντολόρες είναι γυναίκα, να την δει δηλαδή αφαιρετικά. Να δώσει μεγαλύτερη σημασία στα λόγια και όχι σ αυτήν που τα λέει.
@ Greg,
Τι έγινες βρε παιδάκι μου; Πού χάθηκες;
Καλό μήνα!! Είναι μια φορά που δεν θα ήθελα να δούμε το θέμα φεμινιστικά, αλλά αγωνιστικά!! Όμως να μη σου βγει το όνομα!!
@Abttha,
Pasion + Aria,
Εγώ λέω, ότι είναι η άρια του πάθους.
Φωνές πάθους!
Τώρα Abttha μου για πόθο σε κείνους τους τραγικούς χρόνους του εμφύλιου, δεν ξέρω, αλλά για πεθαμένους, πολλούς. Πεθαμένες ελπίδες επίσης για ένα άλλον κομμουνισμό, τον αντιεξουσιαστικό, σε αντίθεση με τον εξουσιαστικό δηλαδή τον μαρξιστικό. Μια άλλη ευκαιρία που η ανθρωπότητα έχασε. Ποιος ξέρει τι μορφή θα είχε σήμερα ο κόσμος αν το ισπανικό πείραμα είχε άλλη κατάληξη!
@Χρήστο
Ναι δεν έχεις άδικο για το ΚΚΙ.
Ας μην επαναλάβω αυτά που είπα στην Abttha, περί εξουσιαστικού και αντιεξουσιαστικού κινήματος.
Ο ισπανικός εμφύλιος με είχε απασχολήσει πολύ, καθώς και οι κριτικές που έχουν γραφτεί και για τη στάση του Στάλιν (κατά την διάρκεια του εμφύλιου εννοώ και ο τρόπος με τον οποίο υποστήριξε τις δημοκρατικές δυνάμεις).
Αλλά μην τα βλέπεις τόσο αυστηρά.
Εξ άλλου εγώ για την Δημοκρατία που έχει πεθάνει μιλάω!
Όσο για την Πασιονάρια: Πάθος που ξεχειλίζει και πίστη σε κάποια ιδανικά, που υπηρέτησε μέχρι το τέλος. Αν αυτά τα ιδανικά είχαν λάθη, σκέψου την εποχή εκείνη. Σκέψου την πίστη που είχε όλη η αριστερά στον Στάλιν και στην Σοβιετική Ένωση. Σήμερα είναι πολύ εύκολο να κριτικάρουμε. Αλλά τι έχει απομείνει σε μας τους αριστερούς;
Λέω να μας κάνεις ένα ωραίο πόστ για τον ισπανικό εμφύλιο, τι λές;;
Καλό μήνα!!
@δικηγόρε του διαβόλου,
καλό μήνα!
Με τη ευκαιρία της πρωτομαγιάς, μιλήσαμε και για τον ισπανικό εμφύλιο.
Προτείνω, να μας κάνει ο Χρήστος ένα πόστ!
@Χρήστος Μόρφος
AntwortenLöschenΚαλό μήνα και πάλι σε όλη την παρέα!
Αγαπητέ Χρήστο, έχει γίνει πολλή κουβέντα πολλές φορές για το ίδιο θέμα με διάφορα πρόσωπα. Και λέω πάντα το ίδιο.
Είναι λάθος και άδικο να κρίνονται τα ιστορικά και πολιτικά πρόσωπα με τις συνθήκες και τις απόψεις τις σημερινές.
ΤΟΤΕ ήταν τέτοιες οι ανάγκες που δεν γινόταν να γίνει αλλιώς. Πώς θα καθιέρωναν τις επαναστάσεις; Το είπαμε και για την Κούβα και το Μεξικό και τη Χιλή και τη Ρωσία και παντού. Σε κάθε εμφύλιο ο ένας χτύπαγε τον άλλο. Κι εδώ τα ίδια γίνανε. Κι αν διαβάσεις την ιστορία από κάθε μεριά θα διαβάσεις άλλα. Και για την Ιμπαρούρι άλλα ξέρω εγώ. Η αλήθεια βρίσκεται στη μέση. Και λάθη να έγιναν δεν παραγνωρίζεται η αξία της προσφοράς και του αγώνα.
Έλεος ρε παιδιά. Σταλινική η Πασιονάρια, ομοφοβικός ο Κάστρο, γυναίκα του Περόν η Εβίτα, αντικομουνιστής ο Βενιζέλος, δεξιός ο Μίκης, χουντικός ο Μπιθί... στο Πασόκ ο Παναγούλης, συνεπώς ιμιτασιόν αγωνιστής. Αφήστε τα πρότυπα κάτω γιατί την έλλειψή τους θα την πληρώσουν τα παιδιά σας. Δε λέω. Ναι, έγιναν και λάθη. Να κριθούν όμως όπως τους πρέπει. Και κυρίως με μέτρο τις συνθήκες της εποχής τους.
Κι εγώ λατρεύω τον Τρότσκι και κυρίως γιατί αγαπούσε τις γυναίκες. Και η Φρίντα είναι στις αγαπημένες μου και σε αυτές που θαυμάζω απέραντα για όλα. Κάποιοι της χρέωσαν έκλυτη ζωή. Εξέτασαν όμως κάτω από ποιές συνθήκες; Με το ατύχημα και τον αφόρητο πόνο με τον οποίον έπρεπε να συμβιώνει, αυτό το ατίθασο και ανεξάρτητο πλάσμα, μ' έναν Ντιέγκο σαβουρογ... που αποπλάνησε ως και την αδερφή της. Μπορεί κανείς να της προσάψει λάθος επιλογές;
Και κάτι άλλο. Θα εκτιμούσα να αναφέρεις αν έχεις την πηγή των πληροφοριών σου γιατί εγώ σε όλα τα ισπανικά σάιτ δεν διάβασα τίποτα αρνητικό για την Ιμπαρούρι.
Καλησπέρα cropper,
AntwortenLöschenΠολύ σημαντικό αυτό που λές για τη λήθη,
Κάποιος είπε, ότι όλες οι μεγάλες αλήθειες είναι απολύτως τετριμμένες και θα πρέπει να τις εκφράζουμε μ εναν καινούργιο τρόπο και, ει δυνατόν, παράδοξο για να μην πέσουν στη λήθη"
Καλό μήνα!
@ Χρήστο,
AntwortenLöschenεγώ βγαίνω εκτός!
@ Γητεύτρα, όλα σχόλια δικά σου!!
@ Χρήστο Μόρφο
AntwortenLöschen«Αφήστε εκείνο το "επικό", "Καλύτερα να πεθάνουμε όρθιοι παρά να ζούμε γονατιστοί". Ό,τι έπρεπε για να τονώσει την ηττοπάθεια των αντιφασιστών... »
********************************
Επικό ε;
Έλεος... Τι θα έπρεπε να λέει δηλαδή; Για πες ένα σύνθημα κατά τη γνώμη σου που να εκφράζει και να τονώνει με τρόπο κυριλέ και δημοκρατικό, τον αγωνιστικό παλμό εναντίον φασιστών;
Και μετά απορούμε γιατί γράψανε έτσι το νέο βιβλίο της ιστορίας;
@ ghteytria
AntwortenLöschenΜια τελείως μα τελείως πρόχειρη έρευνα σε αγγλόφωνα site:
"She became a member of the committee designated to administer funds sent to Spain by the Comintern. Ibárruri was also involved in the destruction of the Worker's Party (POUM)..."
Ενεπλάκη, λέει, η Ιμπαρρούρι στη διάλυση του POUM [τροτσκιστές]. Αυτό αναφέρει το υπεράνω υποψίας site Spartacus.
Υποθέτω ότι δεν ήταν παρούσα στη δολοφονία του ηγέτη του POUM Αντρές Νιν, ούτε στις δολοφονίες εκατοντάδων στελεχών και μελών του κόμματος. Ούτε στις δολοφονίες και τις διώξεις αναρχικών.
Και στις "μέρες του Μάη [1937] στη Βαρκελώνη", όταν η ελεγχόμενη από τους σταλινικούς Πολιτοφυλακή επιχείρησε να καταλάβει, ως μη όφειλε, το κτήριο της τηλεφωνικής εταιρείας στη Βαρκελώνη, που έλεγχαν οι αναρχικοί, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν ένοπλες συγκρούσεις, η Ιμπαρρούρι είχε δηλώσει [Πηγή: wikipedia] ότι επρόκειτο για:
"φασιστικό αναρχοτροτσκιστικό πραξικόπημα"
λες και οι αναρχοτροτσκιστές είχαν εξαπολύσει την επίθεση.
Και άλλα πολλά. Στα ελληνικά για όποιον ενδιαφέρεται μια πρόχειρη βιβλιογραφική επιλογή: Ολλιβιέ, Λαντάου: "Η GPU στην Ισπανία - η σταλινική αντεπανάσταση στον ισπανικό εμφύλιο", Τζωρτζ Όργουελ, "Φόρος τιμής στην Καταλωνία", Ρούντολφ Ρόκερ, CNT-FAI, "Ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος" όλα από τις εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος.
Κι αν τα παιδιά μας είναι να έχουν για πρότυπο τύπους σαν την Ιμπαρρούρι [γιατί όχι και τον Στάλιν;] καλύτερα να μην έχουν κανένα.
Η Φρίντα είναι από τις αγαπημένες μου επίσης [έχω επισκεφθεί και το σπίτι της]. Και το σπίτι του Τρότσκυ έχω επισκεφτεί, αλλά αυτόν τον σιχαίνομαι.
Και ποιες είναι οι σημερινές απόψεις με τις οποίες έκρινα την Ιμπαρρούρι; Από τότε καταγγελόταν ο ρόλος των σταλινικών στον ισπανικό εμφύλιο. Τώρα αν κάποιοι έκαναν τα στραβά μάτια τότε, μπορούν σήμερα να λένε ό,τι θέλουν.
Και ποιες ήταν οι συνθήκες της εποχής; Ήταν ο αγώνας ενάντια στο φασισμό; Ή μήπως ήταν ο αγώνας ενάντια στην αριστερά, γιατί στην απίθανη περίπτωση που θα κέρδιζαν οι δημοκρατικοί θα έπρεπε οι σταλινικοί να είναι οι μόνοι παρόντες;
Στο δεύτερο σχόλιό σου δεν απαντώ, γιατί θα χρησιμοποιήσω το ίδιο ύφος και δεν είναι πρέπον :-)
@ Χρήστος Μόρφος
AntwortenLöschenΚαλημέρα. Θα ξεκινήσω από το τέλος. Το δεύτερο σχόλιο ήταν χιούμορ και σε καμία περίπτωση μη πρέπον ή προσβλητικό. Δεν το συνηθίζω. Συνεπώς ότι κι αν απαντούσες, ως χιούμορ και ως πείραγμα θα το εκλάμβανα και όχι ως προσβολή. Η αλήθεια είναι ότι συχνά προκαλώ τέτοια πειράγματα για να ελαφρύνει η ατμόσφαιρα. Γιατί αλλιώς θα τα λέγαμε από κοντά κι αλλιώς είναι στο γραπτό που εύκολα μπορούμε να παρεξηγηθούμε.
Στην ουσία τώρα. Δεν αμφισβητώ την αξιοπιστία των πηγών σου.
Όμως εμπιστεύομαι τις πηγές των χωρών των ανθρώπων για τους οποίους μιλάμε. Γενικά προς τις αγγλόφωνες πηγές έχω μια άρνηση. Θεωρώ ότι παίζουν τα δικά τους παιχνίδια που δε με αφορούν.
Διάβασα με προσοχή όσα έγραψες και δεν πείθομαι να αλλάξω γνώμη για την Ιμπαρρούρι.
Σου είπα και πριν ότι σε κάθε εμφύλιο γίνονται λάθη εκατέρωθεν.
Ακόμα και για τον Στάλιν υπάρχει αντίλογος ουσιαστικός και σοβαρός, από μη εγκάθετους που είναι εντελώς ανατρεπτικός για όσα μέχρι σήμερα πιστεύουμε. Η δική μου η θέση είναι να είμαι επιφυλακτική και να θεωρώ ότι η αλήθεια είναι στο κέντρο.
Όταν ζεις έναν πόλεμο δεν έχεις την πολυτέλεια του χρόνου να επιλέξεις τις καλύτερες στρατηγικές. Γι αυτό είπα ότι άλλο να το κρίνουμε σήμερα απ' έξω κι απ' τον καναπέ μας κι άλλο να είσαι μέσα στη μάχη και να αντιμετωπίζεις επιθέσεις άμεσες. Εκεί παίζει ο θάνατός σου η ζωή μου και οδηγεί σαφώς και σε λάθη.
Οι περισσότερες ηγετικές φυσιογνωμίες, χρεώθηκαν τέτοια λάθη. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν ήταν ήρωες. Και έτσι προτίθεμαι να τους αντιμετωπίζω τιμώντας τους. Το ότι ο Pablo Neruda και πολλοί άλλοι ποιητές έγραψαν για την Πασιονάρια ποίηση και τραγούδια και την τιμούσαν ως μεγάλη ηρωίδα και σπάνια γυναίκα, δε λέει κάτι;
Όσον αφορά το σύνθημα του Εμιλιάνο Ζαπάτα που χρησιμοποίησε «Αξίζει να πεθάνουμε όρθιοι παρά να ζούμε στα γόνατα», «Más vale morir de pie que vivir de rodillas» (frase original de Emiliano Zapata, popularizada por ella)...ειλικρινά δεν κατανοώ τί σε ενόχλησε.
Τέλος πάντων... σ'ευχαριστώ για το διάλογο, είχε ενδιαφέρον έτσι κι αλλιώς, προφανώς δε θα πείσουμε ο ένας τον άλλον :) ας κρατήσουμε την κοινή μας εκτίμηση για τη Φρίντα, στην οποία ετοιμάζω ένα αφιέρωμα τις προσεχείς μέρες και είσαι καλεσμένος από τώρα να καταθέσεις εμπειρίες από την επίσκεψή σου στο σπίτι της. Τυχερέ! Όνειρο τό 'χω το Μεξικό... :) Καλό μήνα και πάλι!
@ Χρήστος,
AntwortenLöschenΠαρότι είπα ότι τα σχόλια είναι της Γητεύτρας, δεν μπορώ να μη πάρω μέρος στη συζήτηση.
Τον Οργουελ τον είχα διαβάσει, το βιβλίο είχε το τίτλο "mein Katalonien" υποθέτω ότι είναι το ίδιο, αλλά ειλικρινά δεν θυμάμαι να είναι τόσο καταδικαστικός με την Ιμπαρούρρι.
Καταφέρεται εναντίον του Στάλιν, γιατί δεν βοήθησε περισσότερο τους Δημοκρατικούς, αλλά αν λάβεις υπόψη σου, ότι ο Στάλιν θα είχε αντιληφθεί, ότι γι αυτόν τροχίζονταν τα μαχαίρια των γερμανο-ιταλών κάτω από τα "αδιάφορα" (που καθόλου δεν ήταν αδιάφορα) όμματα των αγγλογάλλων, μάλλον θα είχε βάλει άλλες προτεραιότητες. Είναι πολύ δύσκολο εκ των υστέρων να κρίνουμε, αν ο Στάλιν έκανε καλά που αντιμετώπισε την κατάσταση έτσι και όχι αλλιώς. Αν είχαμε τα κατάλληλα εργαλεία να κατασκευάσουμε ένα μοντέλο με διαφορετικούς βαθμούς ανάμειξης του Στάλιν στην Ισπανία, θα μπορούσαμε ίσως να βγάζαμε σωστά συμπεράσματα, που δεν θα ωφελούσε και πολύ. Όμως κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, ότι ΔΕΝ τους άφησε εντελώς ξεκρέμαστους.
Χαίρομαι που δεν υπερασπίζεσαι τον Τροτσκι, γιατί αυτός ήταν το ίδιο κατασταλτικός όσο και ο Στάλιν, και όχι μόνο όσον αφορά το αναρχικό κίνημα.
Νομίζω, ότι η θεώρηση της ιστορίας της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, δεν γράφεται σε δύο γραμμές και πιστεύω, ότι όταν γίνεται επανάσταση δεν γίνεται με το γάντι και με λουλούδια. Αντίθετα φρονώ, ότι όλες οι επαναστάσεις συμπαρασύρουν στη διάβα τους ότι βρούν!!! Είναι σαν το καταρράκτη. Γιατί οι άνθρωποι για να φτάσουν εκεί, έχουν απίστευτα αποθέματα οργής! Και αυτός που μπαίνει αρχηγός του, δεν μπορεί να είναι κανένα λουλούδι, αλλά αγκάθι!
Ο,τι και να πούμε για την Ιμπαρούρι, θα ήταν άδικο, γιατί έδωσε ότι είχε να δώσει και το έδωσε με πάθος και ειλικρίνεια. Υπάρχει και η αντίθετη κριτική για τους αναρχικούς. Ότι δεν υποστήριξαν, όσο όφειλαν τη Κυβέρνηση, γιατί είχαν μαζί της διαφορετικές απόψεις και αν δεν ήταν έτσι, ο Φράνκο δεν θα τα κατάφερνε.
Αντιλαμβάνεται κανείς, ότι δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να μη κέρδιζε ο Φράνκο. Είχε μαζί του τη Γερμανία στο φόρτε της και απέναντί του μία Ισπανία διασπασμένη. Δες το λόγο της Ιμπαρούρι και θα το καταλάβεις. Στην ουσία είναι μία απελπισμένη έκκληση για ενότητα!!!!
Για τη Φρίντα, δεν υπάρχει κανείς εδώ που να την αμφισβητεί. Η ίδια πάντως, έφτιαξε δύο πορτραίτα του Στάλιν, αν δεν κάνω λάθος.
Γειά σου κοριτσάρα μου, μόλις έγραψα το σχόλιό μου, βρήκα το δικό σου ήδη ποστιασμένο.
AntwortenLöschenΕγώ συμφωνώ μαζί σου, και εκτιμώ αφάνταστα και τις απόψεις του Χρήστου γενικά.
Οντως τυχερός!! να έχει επισκευτεί το σπίτι της Φρίντα.
Ταυτόχρονα γράφαμε ε; :)
AntwortenLöschenΧαίρομαι να συνομιλώ μαζί σας φιλενάδα, το ξέρεις από τα κατεβατά που σας ποστάρω. Καμιά απολύτως σημασία δεν έχει αν διαφωνούμε στα σημεία. Η ουσία είναι η χαρά του διαλόγου και ότι όλοι μαθαίνουμε από την άλλη άποψη, άσχετα αν την υιοθετούμε ή όχι.
Έχω μια σημαντική ομιλία σήμερα, οπότε θα σας ξαναδώ το βράδυ αργά.
Την καλημέρα μου σε όλους!
Για την Ιμπαρρούρι επιμένω: ως στέλεχος του ΚΚΙ βαρύνεται κι αυτή με εγκλήματα εναντίον ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ. Γι' αυτό την κατηγόρησα όχι γιατί ήταν φεμινίστρια ή αγωνίστρια ή οτιδήποτε άλλο. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα.
AntwortenLöschenΟι αναρχικοί στην Ισπανία μπορεί να έκαναν ένα σωρό λάθη, αλλά να τους κατηγορεί κανένας ότι δεν στήριξαν και τη δημοκρατική κυβέρνηση, πάει πολύ. Τη δημοκρατική κυβέρνηση που αρνιόταν να δώσει όπλα στους αναρχικούς, κι ο Ντουρρούτι κάποια στιγμή αποφάσισε και πήγε στη Μαδρίτη με συντρόφους του για να ληστέψουν την Κεντρική Τράπεζα της Ισπανίας και να αγοράσουν όπλα. Το σχέδιο διέρρευσε και απέτυχε. Αν και είναι αμφίβολο αν θα κατάφερναν να αγοράσουν όπλα. Καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν πουλούσε... Έξω από το λιμάνι της Βαρκελώνης βρίσκονταν σοβιετικά πλοία με όπλα, που δεν τα ξεφόρτωναν γιατί την πόλη, και μεγάλο μέρος της Καταλωνίας, την έλεγχαν οι αναρχικοί.
Για μένα οι εκτελέσεις και οι φυλακίσεις επαναστατών στην Ισπανία από τους σταλινικούς ήταν και παραμένει έγκλημα. Τα συζητάμε όλα αυτά γιατί μερικές φορές είναι απαραίτητο να βγάζουμε και κάποια διδάγματα από την ιστορία. Για να πάμε παρακάτω.
Και καταπώς λέει και η Ange-ta, ο αρχηγός των επαναστατών αγκάθι είναι κι όχι λουλούδι. Κι έχει δίκιο. Μόνον που απ' αυτή την ιστορική αλήθεια μπορούμε να βγάλουμε δύο συμπεράσματα: 1. Δεν γινόταν αλλιώς. Πάντα έτσι γίνεται. 2. Τι χρειαζόμαστε τις επαναστάσεις; Και -μεταξύ μας- προτιμώ το ερωτηματικό του δεύτερου.
Την καλησπέρα μου.
ΥΓ1. Γητεύτρα: γι' αυτό και η χαμογελαστή φατσούλα μετά το "πρέπον".
ΥΓ2. Ange-ta κάνε κάτι με τα σχόλια. Οι μη Blogger-αδες δεν μπορούν να σχολιάσουν. Εγώ έχω ξεμείνει μ' ένα μπλογκ και μπορώ. Οι ιστολόγοι της WordPress αδυνατούν.
@ Χρήστο,
AntwortenLöschen@Γητεύτρα
Δεν έχω πραγματικά καμία δύναμη να υποστηρίξω το ΚΚΙ, κατά βάθος δε, ούτε την Ντολόρες, επειδή η ισπανική επανάσταση ήταν πάντα ο καημός μου. Και ήμουνα από πάντα υπέρ των αναρχικών! Και ακόμα η καρδιά μου στη Μαδρίτη του 39 τουφεκίζεται. Και στον φοιτητικό σύλλογο, ήμουνα το αγκάθι όλων των αριστερών δυνάμεων, που δεν τους άφηνα σε χλωρό κλαρί και πάντα τους έλεγα, από να έχουμε αρχηγούς που μας πάνε στο γκρεμό, καλλίτερα να μην έχουμε κανένα.
Και γώ πρώτη έλεγα, τι να τις κάνουμε τις επαναστάσεις, όταν πάλι πίσω μας γυρίζουν!
Και τον Ντουρούτι, τι μου τον θύμισες μεσημεριάτικα και μου χάλασες το βράδυ μου, το ήσυχο, το μικροαστικό!
Είμαστε αυτοί που έχτισαν τα παλάτια
Της Ισπανίας, της Αμερικής και του κόσμου όλου
Εμείς οι εργάτες καινούργια θα κτίσουμε στη θέση τους
Καινούργια και καλλίτερα
Δεν φοβόμαστε τα συντρίμμια
Η γη είναι η κληρονομιά μας,
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία
Η μπουρζουαζία θα τινάξει τη γη σε κομμάτια
Πριν φύγει από την σκηνή της ιστορίας
Κουβαλάμε ένα νέο κόσμο μαζί μας
Και αυτός ο κόσμος μεγαλώνει κάθε στιγμή,
Μεγαλώνει ενώ εμείς μιλάμε… και μπλογκάρουμε
Και όμως οι επαναστάσεις, ακόμα και με αγκάθια, ξεπλένουν τα εγκλήματα του ανθρώπου, ας είναι και με άλλα. Τι να πω;;
Μήπως βγάζω άκρη??
Θα αφήσω τα κομεντς ελεύθερα, αλλά δεν ξέρω πώς να σβήνω τα ανώνυμα.
Το ποίημα του Buenaventura Durruti
AntwortenLöschenσας το αφιερώνω εξαιρετικά σε σας όλους, που πιστεύετε σε ένα καλλίτερο κόσμο χωρίς μπουρζουάδες!!!!
"Ο σημερινός φεμινισμός, είναι μία διαστρεβλωμένη εικόνα, μπροστά στον φεμινισμό, εκείνης της εποχής. Ένας φεμινισμός που περιορίζεται στην σεξουαλική χειραφέτηση, αποσυνδεδεμένος από τα τεράστια προβλήματα της ανθρώπινης χειραφέτησης. Ένας φεμινισμός που χειραγωγήθηκε από τις δυνάμεις της αντίδρασης, ακριβώς επειδή κινδύνεψε να συμπαρασύρει όλη την κοινωνία μαζί του.
AntwortenLöschenΔες πως μιλάει η Πασιονάρια στους ισπανούς.
Ξέχασε πως ήταν γυναίκα και απόλαυσε τα δυνατά , βαθιά ανθρώπινα λόγια της.
Λόγια που σε σπαράζουν. Λόγια που σου φέρνουν δάκρυα.
Λόγια αθάνατα.
Λόγια γυναικεία και ανδρικά!
Λόγια θεϊκά και γι αυτό λόγια γήινα!!!!"
Αγαπητή ange-ta, συμφωνώ πλήρως και επαυξάνω! Αλλά είναι στο χέρι σας, όλων των σωστά και δημοκρατικά σκεπτόμενων γυναικών, να αλλάξετε αυτή την κατάσταση!
Το ελπίζω τουλάχιστον!
Πολύ καλή ιδέα το αφιέρωμα στην Πασιονάρια!
Καλό μήνα!
@Rizobreaker,
AntwortenLöschenΚαλησπέρα και καλώς ώρισες στο μπλόγκ
"Αλλά είναι στο χέρι σας, όλων των σωστά και δημοκρατικά σκεπτόμενων γυναικών, να αλλάξετε αυτή την κατάσταση!"
Φρονώ, ότι δεν είναι στο χέρι των γυναικών μόνο αλλά και των δύο φίλων, με άλλα λόγια είναι κοινωνικό το θέμα και σεξιστικό!
Ευχαριστούμε για το ποίημα.
AntwortenLöschenΥΓ. Για τα σχόλια έχεις δίκιο. Νομίζω ότι στον blogger δεν μπορείς να τα σβήσεις. Μόνον να κάνεις moderation. Κι αυτό κι αν είναι σπαστικό. Άσε που ο μπλόγκερ δεν δίνει τη δυνατότητα να υπάρχουν τα πιο πρόσφατα σχόλια σε μια πλαϊνή στήλη, να ξέρει ο καθένας τι "παίζει". Γιατί δεν μετακομίζεις στη WordPress;
@ Χρήστος,
AntwortenLöschenτο WordPress έχω σκεφτεί, αλλά πού χρόνος!
αλλά τώρα βλέπω, ότι μπορώ να σβύσω τα σχόλια.
Συγνώμην που επανέρχομαι [επί του ασχέτου].
AntwortenLöschenΓια τα σχόλια το feed σου είναι:
http://ange-ta.blogspot.com/feeds/comments/default
Δεν θυμάμαι πώς ελέγχουν οι blogger-άδες τα σχόλιά τους, αλλά με το feed είναι ένας καλός τρόπος να ξέρεις τι "παίζει". Στο κάτω μέρος της πρώτης σελίδας σου υπάρχει το feed για τα ποστ αλλά όχι για τα σχόλια. Γιατί δεν τα προσθέτεις κάπου στην πλαϊνή στήλη;
Εγώ συγνώμη, που σε βάζω σε κόπο να εξηγείς.
AntwortenLöschenΘα τα ψάξω, αυτα που λές, αλλά είμαι ανεπίδεκτη μαθήσεως.
ασε να βρώ πρώτα το feeds και βλέπουμε!
Το είδες το σχόλιο του Μπάμπη στην "δύναμη της Αδράνειας Ι"
Στο link που μου άφησες ένα κείμενο βλέπω με κάποιες παρατηρήσεις ότι το θέμα τον αφορά προσωπικά και στην συνέχεια το γνωστό κείμενο copy-paste. Δεν δίνει περισσότερες πληροφορίες.
AntwortenLöschen[Επί του ασχέτου πάλι]: δεν χρειάζεται χρόνος. Απλά στήνεις ένα μπλογκ στη WP, δίνεις τους κωδικούς για τον blogger και η WP αναλαμβάνει τη "μεταφορά". Εσύ δεν κάνεις απολύτως τίποτα. Μεταφέρονται όλα: ποστ, σχόλια, εικόνες. Κι αν δεν σ' αρέσει απλά συνεχίζεις με τον blogger. Τόσο απλά. Αν θες οδηγίες πες μου να ανεβάσω κάποιες συμπληρωματικές στις όσες ήδη υπάρχουν στο δεύτερο μπλογκ μου, το wptips.
"Τον αφορά προσωπικά", ενοεί ότι είναι αυτός ο ίδιος πιασμένος στα γρανάζια της λογοκρισίας, με ΕΔΕ, για ότι έγραφε στον μπλόγκ του.
AntwortenLöschenΘα προσπαθήσω με wp, γιατι με τα feeds, δεν έβγαλα άκρη.
Αν χρειαστώ κάτι θα σε ενοχλήσω.
ευχαριστώ θερμά
οι blogger-άδες τα σχόλιά μας, τα παίρνουμε με ε-μέιλ, και αμέσως μετά γράφονται στο μπλόγκ.
AntwortenLöschen