Η δύναμη της αδράνειας Ι

Πιστεύω ότι η ανθρωπότητα είναι τουλάχιστον κατά το ήμισυ τυλιγμένη στην καθημερινότητα. Αμέτρητες κληρονομημένες χειρονομίες συσσωρευμένες φύρδην μίγδην που επαναλαμβάνονται ατέλειωτα μέχρι να φτάσουν σε μας, μας βοηθούν να ζήσουμε, μας φυλακίζουν και αποφασίζουν για λογαριασμό μας σε όλη μας τη ζωή.
Είναι προκλήσεις, παρορμήσεις, πρότυπα, τρόποι η υποχρεώσεις που μας οδηγούν να ενεργήσουμε και που μερικές φορές, πιο συχνά μάλιστα από όσο νομίζουμε ανάγονται στα βάθη των αιώνων.
Μακραίωνο παρελθόν πολύ παλιό και πάντα ζωντανό, που εκβάλει στον παρόντα χρόνο όπως ο Αμαζόνιος ρίχνει την τεράστια μάζα των ταραγμένων υδάτων του στο ωκεανό.

«Η δυναμική του καπιταλισμού του Fernand Braudel.

Ο Fernand Braudel, δίνει στην ιστορία του ανθρώπου, η καλλίτερα στη πορεία του ανθρώπου στα περάσματα από το ένα πολιτισμό στο άλλο, από τη μία οικονομία στην άλλη, από πολέμους και κατακτήσεις, από ιδεολογίες και ιδεώδη, ιδιαίτερη σημασία στις σκοτεινές δυνάμεις της αδράνειας, που εμένα μου μοιάζουν σαν την σκοτεινή ύλη των νετρίνων, που ακόμα δε ξέρουμε, αν το σύμπαν είναι κλειστό η ανοικτό λόγω ακριβώς της μη μετρήσιμης αυτής σκοτεινής ύλης.
Αδράνεια που κρατάει τον άνθρωπο δεμένο με το παρελθόν του και το κάνει να δρα με τρόπο ακατανόητο.

Παράδοση, μας λέει η Πέρσα Κουμούτση, στο μυθιστόρημα της «Δυτικά του Νείλου»
Παράδοση, που σε αντίθεση με τον Braudel, σε εμποδίζει να ζήσεις.

Η ηρωίδα του μυθιστορήματος, κινείται στο μεταίχμιο της αλλαγής του καθεστώτος στην Αίγυπτο, από την δυτική πλευρά στην ανατολική πλευρά του Νείλου, του ζωοδότη, από την πλευρά που ζουν οι φτωχοί και στερημένοι και από την άλλη πλευρά, που ζουν οι πλούσιοι, που με την επικράτηση της επανάστασης του 1952 θα χάσουν τα αυγά και τα πασχάλια τους.
Σ αυτή τη τόσο γνωστή – από ιστορικής πλευράς και όχι μόνο της αιγυπτιακής ιστορικής πλευράς - ατμόσφαιρα της ανατροπής, ένας έρωτας γεννιέται και ναι μεν δεν πεθαίνει, αλλά εμποδίζεται από τις δυνάμεις της αδράνειας ή της παράδοσης να ανθίσει πλήρως. Η υπερηφάνεια του ντόπιου και η αναποφασιστικότητα της ελληνίδας κολλημένοι σε μία παράδοση κατακτητή και κατακτημένου εκεί ακριβώς που ο κατακτημένος αποφασίζει να γίνει κυρίαρχος του σπιτιού του, έχουν ρίξει την συνηθισμένη μπαριέρα που τελικά δεν υπολογίζει κανένα συναίσθημα και που η ευτυχία σκοντάφτει.
Βιβλίο εξαιρετικής ευαισθησίας που διαβάζεται απνευστί.

Στο επόμενο πόστ, θα σας γράψω μία άλλη πλευρά αυτής της σκοτεινής ύλης, που είναι και η φωτεινή πλευρά της.