Η έσχατη ανηθικότητα ΙΙ

Εμείς ευτυχώς έχουμε το πανεπιστήμιο, χώρο ελεύθερης έκφρασης, έρευνας και διδασκαλίας και θα συνεχίσουμε τη δουλειά μας.

Τάδε έφη κ. Ρεπούση.

Τι μπορεί, μα τις ενωμένες 1000 τράπεζες, να έχει στο μυαλό της η κ. Ρεπούση, όταν κάνει τέτοιες δηλώσεις; Πιστεύει ότι το πανεπιστήμιο στους σκοτεινούς χρόνους που περνάμε είναι χώρος ελεύθερης σκέψης;

Εσείς το πιστεύετε;

Η Ρακέλ Κάρσον σίγουρα όχι:

Η βιομηχανία γίνεται το κόσκινο μέσα από το οποίο πρέπει να κοσκινίζονται τα γεγονότα, ώστε να μένουν πίσω οι σκληρές δυσάρεστες αλήθειες και να περνάνε μόνο τα ακίνδυνα τρίμματα.Ξέρω ότι είναι πολλοί οι ευαίσθητοι επιστήμονες που ενοχλούνται που τα ιδρύματά τους μετατρέπονται σε βιτρίνες των βιομηχανιών. Κάποιοι έχουν θέσει ένα ενοχλητικό ερώτημα αν σήμερα στην Αμερική αναπτύσσεται ένα πνεύμα λινσενκοϊσμού – της φιλοσοφίας που οδήγησε στην εξαχρείωση και στην καταστροφή της επιστήμης της γενετικής στη Ρωσία και μάλιστα διείσδυσε σε όλες τις γεωργικές επιστήμες του έθνους αυτού.Όμως εδώ η παραποίηση, το κοσκίνισμα της στοιχειώδους αλήθειας γίνεται όχι μόνο για να εξυπηρετήσει μια κομματική γραμμή, αλλά για να διευκολύνει το βραχυπρόθεσμο κέρδος, να υπηρετήσει τους θεούς του κέρδους και της παραγωγής.

Αυτούς τους θεούς του κέρδους, που τρελαίνει τους ανθρώπους και δεν τους αφήνει να δουν την καταστροφή του περιβάλλοντος σε παγκόσμια κλίμακα.

Η υπερθέρμανση του πλανήτη,

η καταστροφή του στρώματος όζοντος της ατμόσφαιρας,

Ο αφανισμός των τροπικών δασών,

το ρήμαγμα των κοραλλιογενών νησιών,

οι αλιευτικές καταχρήσεις,

η εξαφάνιση διαφόρων ειδών,

η απώλεια της γενετικής ποικιλότητας,

η αυξανόμενη τοξικότητα του περιβάλλοντος και της τροφής μας,

η ερήμωση,

η συρρίκνωση των υδατικών αποθεμάτων,

η έλλειψη καθαρού νερού και

η ραδιενεργός μόλυνση,

συνθέτουν ένα χαλί φρίκης, που η σημερινή κυρίαρχη τάξη έχει στρώσει για τις γενιές του αύριο και που η πανεπιστημιακή κοινότητα και βέβαια όχι μόνο αυτή, προσπερνά, προκειμένου να υπηρετήσει τα αλλοπαρμένα αφεντικά της.

Θαυμάστε την ανικανότητα των ισχυρών κυβερνήσεων του κόσμου μας να δράσουν, έστω και λιγάκι ενάντια στην επερχόμενη λαίλαπα:

Η Αποτυχία του πρωτοκόλλου του ΚΙΟΤΟ
Πηγές: Παγκόσμια Τράπεζα.

Το 1997, μετά από 7 χρόνια διαπραγματεύσεων, οι 7 μεγάλοι αποφάσισαν να επιδιώξουν τη μείωση των εκπομπών του CO2 και των υπολοίπων αερίων του θερμοκηπίου κατά 5,2% σε σχέση με το επίπεδο του 1990 έως το 2008 – 2012!

Αυτός ο τόσο συντηρητικός στόχος, που θα μπορούσε να επιτευχθεί με ελάχιστες προσπάθειες, όχι μόνο δεν επιτεύχθηκε, αλλά η κατάσταση επιδεινώθηκε!

Η άρνηση προήλθε από τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, την Ν. Ζηλανδία, την Αυστραλία και τον Καναδά, οι οποίες συμφώνησαν να πληρώνουν τις φτωχές χώρες που δεν εκπέμπουν αέρια του θερμοκηπίου, λόγω έλλειψης βιομηχανίας και αγοράζουν με αυτό τον τρόπο τα δικαιώματά τους στη μόλυνση του πλανήτη.Έτσι λοιπόν καταφέρνουν , όχι μόνο να παραγκωνίσουν τις συστάσεις του ΚΙΟΤΟ, αλλά δημιουργούν άλλον ένα χρηματιστηριακό κλάδο!

Τι να πει πραγματικά κανείς σ αυτή την διαστροφή;
Μοιάζει με την ατάκα των αναρχικών,

Διατηρείτε την Αθήνα καθαρή, πετάχτε τα σκουπίδια σας στον Πειραιά!

Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Παρότι οι χώρες παπαγάλοι της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ν. Ζηλανδία, Αυστραλία Καναδάς, βρήκαν έναν τρόπο να αχρηστεύσουν το Πρωτόκολλο του ΚΙΟΤΟ, οι ΗΠΑ το Μάρτιο του 2001, αποχώρησε μονομερώς από το ΚΙΟΤΟ, διότι, όπως δήλωναν, μια τέτοιου είδους συμφωνία θα ήταν αβάσταχτη για την «ευημερία των Αμερικανών πολιτών» !

Δίκαια θα μπορούσαμε λοιπόν να αναρωτηθούμε: Είναι η ευημερία, ή ο σημερινός πολιτισμός αυτοσκοπός ή

"ένα προχωρημένο στάδιο βαρβαρότητας";

*

Σημειώσεις:

Οι ατάκες είναι απο το νεανικό μπλόγκ του χαμόγελου

Η τελευταία πρόταση είναι του Χέρμαν Μέλβιλ.

Η βιβλιογραφία είναι η ίδια με το προηγούμενο πόστ.