Το Γερμανικό Φθινόπωρο. Με την ευκαιρία του θανάτου του Helmut Schmidt

Έχουν περάσει 30 χρόνια από την εποχή, που έμεινε στην μνήμη των Γερμανών, ως το γερμανικό φθινόπωρο. Πόσα πράγματα έγιναν από τότες;
Πόσα πράγματα αφομοιώσαμε; πόσα κατατάξαμε στον κατάλογο της εξέλιξης, του εκσυγχρονισμού, της προόδου της ανθρωπότητας και πόσα στην οπισθοδρόμηση και στην αντίδραση;

Η πρώην Σοβιετική Ένωση, έπεσε σαν τον χάρτινο τίγρη, όπως είχε προβλέψει ο Μάο, αυτός ο ίδιος παρανόησε, η Κίνα έπεσε σαν χάρτινη γάτα στα πόδια της αντίδρασης και κατέληξε σε παράδεισο της παγκοσμιοποίησης.

Οι ΗΠΑ, ως οι μοναδικοί κοσμοκράτορες ξαπόλησαν μία επίθεση κατά της φτωχής ανθρωπότητας, καθώς επίσης και κατά της ελεύθερης σκέψης με επιστημονικές μεθόδους πλύσης εγκεφάλου, που τελειοποίησαν από πόλεμο του Βιετνάμ και εντεύθεν.

Από τον γερμανικό φθινόπωρο περάσαμε στον παγκόσμιο χειμώνα, με μεγαλύτερο πρόβλημα αυτό του κλίματος και της ανεπανόρθωτης οικολογικής συμφοράς.

Η σοσιαλδημοκρατία και το κοινωνικό κράτος που είχε χτιστεί αργά – αργά μετά από σκληρούς εργατικούς αγώνες από της κοινωνική επανάσταση της Ευρώπης το 1848 και κυρίως μετά την επανάσταση της Ρωσίας το 1917, κατέρρευσε σε ελάχιστο χρόνο μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Το εργατικό κίνημα πήρε την κάτω βόλτα, όταν η κατά χιλιάδες συρροή των εργατών από τις πρώην σοβιετικές και λοιπές κομμουνιστικές χώρες κατέκλεισαν την δύση με φτηνά εργατικά χέρια. Πολλοί επιχειρηματίες μετακόμισαν σε φορολογικούς παραδείσους, εκεί που παράγουν ακόμα πιο φτηνά, παρότι οι εργαζόμενοι στις πλούσιες χώρες αποδέχτηκαν χωρίς καθόλου αντίσταση την μείωση του ημερομίσθιου τους.
Αλλά το χειρότερο απ όλα (αν δηλαδή μπορεί κανείς να μιλήσει για χειρότερο) είναι η έλλειψη οποιασδήποτε οργανωμένης αντίστασης ενάντια στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο συνδικάτο του εγκλήματος.
Από τη μία αυτοί και απο την άλλη το ταλιμπανικό Ισλάμ.
Η ζωή μας μοιάζει με την σκοτεινή, ακίνητη λίμνη, που περιγράφει η Γέλινεκ στο τελευταίο της βιβλίο «Απληστία». Μια ακίνητη, μαύρη λίμνη, χωρίς ζωή, χωρίς φως, χωρίς λάμψη, χωρίς μοιρωδιές, ευωδιές και γεύσεις.
Κοιτάζοντας προς τα πίσω, 30 χρόνια μετά, το γερμανικό φθινόπωρο φαίνεται σαν ιστορία μιας άλλης εποχής και ενός άλλου πλανήτη.
Σημάδεψε μια στροφή της επαναστατικής σκέψης και συμπεριφοράς. Σαν η ανθρωπότητα να γέρασε ξαφνικά ή να έμεινε εγκλωβισμένη στα λευκά κελιά του Στάμχάιμ.

Δεν αναπολώ αυτή την εποχή, παρότι για μένα προσωπικά είναι συνδεδεμένη με τα νιάτα μου, όμως δεν θα πάψω ποτέ να ελπίζω σε κείνη τη στιγμή, που οι επαναστάτες δεν θα είναι μία απομονωμένη από τις μάζες ελίτ, που επιδίδεται σε πράξεις χωρίς αποτέλεσμα, αλλά που ολόκληρη η ανθρωπότητα θα επαναστατήσει αποφασισμένη να πάρει την μοίρα της γης στα χέρια της.

Τα γεγονότα εν τάχει:

- 2. Ιουνίου 1967: Διαδήλωση κατά της επίσκεψης του Σάχη της Περσίας, στο Βερολίνο.
Ένας αστυνομικός σκοτώνει τον διαδηλωτή Μπένο Ονεσόργκ. Αυτή είναι η αρχή της φοιτητικού κινήματος!
Από δω και ύστερα ξεκινάει μια δεκαετία αιματηρών συγκρούσεων, με το αποκορύφωμα και το τέλος του «γερμανικού φθινόπωρου» στις 19 Οκτωβρίου του 1977
- Στις 11 Απριλίου δολοφονείται ο Ρούντι Ντούτσκε, από δεξιό εξτρεμιστή
- Το 1971, η RAF σκοτώνει έναν αστυνομικό.
- Το 1972, μετά από επίθεση σε αμερικάνικη βάση σκοτώνεται ένας Αμερικανός στρατιώτης και τραυματίζονται 13 άτομα.
- Το 1974, πεθαίνει ο Holger Meins μετά από εξαντλητική απεργία πείνας στις φυλακές υψηλής ασφαλείας, που κτίστηκαν επί τούτου, στα ονομαζόμενα λευκά κελιά του Στάμχάιμ, διαμαρτυρόμενος για τις συνθήκες απάνθρωπης κράτησης.
- Το 75, απαγάγουν τον Peter Lorenz, βουλευτή του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος και τον ανταλλάσουν με κρατούμενους της RAF.
- Στις 21 Μαΐου 1975 ξεκινάει η δίκη κατά των τρομοκρατών Baader, Meinhof, Ensslin και Raspe

- Στις 9. Μαϊου 1976, αυτοκτονεί η Ulrike Meinhof στο κελί της. Κανείς δεν πιστεύει στην αυτοκτονία. Στους δρόμους διαδηλώνουν με συνθήματα όπως "το κράτος δολοφόνησε την Meinhof" .
- Στις 7. Απριλίου 1977 εκτελείται ο γενικός ομοσπονδιακός δικαστής Siegfried Buback. Η RAF παίρνει εκδίκηση.

- Στις 28 Απριλίου οι Baader, Ensslin και Raspe καταδικάζονται σε ισόβια κάθειρξη, αφού προηγουμένως το δικαστήριο αποφάσισε, ότι οι κατηγορούμενοι δεν είναι πολιτικοί κρατούμενοι.

- Στις 5. Σεπτεμβρίου 1977: η RAF απαγάγει τον πρόεδρο των εργοδοτών Hanns Martin Schleyer, σκοτώνονται 4 από τους συνοδούς του.
- Στις 13. Οκτωβρίου 1977, Παλαιστίνιοι απαγάγουν ένα Jet της Lufthansa και ζητάνε την απελευθέρωση των κρατουμένων. Το αεροπλάνο προσγειώνεται στο Μογκαδίσου της Σομαλίας.
- Στις 18 Οκτωβρίου, Γερμανοί κομάντο απελευθερώνουν τους ομήρους και σκοτώνουν τους απαγωγείς.

- Την ίδια μέρα, «αυτοκτονούν» οι κρατούμενοι στα άσπρα κελιά του Στάμχάιμ.
- Την επόμενη, εκτελείται ο Σλάιερ και βρίσκεται πεταμένος σε ένα δρόμο του Mülhausen.

Τέλος των γεγονότων.

Σήμερα, οι Γερμανοί βρήκαν το θάρρος να ανοίξουν τον Φάκελο της RAF, γιατί όπως λέει ο Mathias Ziegler, πρέπει να κατανοήσουμε πως μία κανονική αστική ζωή, μπορεί να πάρει τέτοιο δρόμο.