Το ξύπνημα της Δύσης και η Σταυροφορία των παιδιών

«Circa idem tempus pueri sine rectore sine duce de  universis omnium regionum villis et civitatibus versus  transmarinas partes avidis gressibus cucurrerunt, et dum quaereretur ab ipsis quo currerent, responderunt : 

Versus Jherusalem, quaerere terram sanctam… Adhuc quo devenerint ignoratur. Sed plurimi dierunt,              aquibus dum quaereretur causa cursus, dixerunt se nescire. Nudae etiam mulieres circa idem  tempus nihil 

loquentes per villas et civitates cucurrerunt …»

« Περίπου την ίδια εποχή, παιδιά χωρίς κυβερνήτες και χωρίς οδηγό, απ όλες τις πόλεις και τα χωριά όλων των περιοχών έτρεχαν προς υπερπόντιους τόπους και όταν τα ρωτούσαν πού έτρεχαν απαντούσαν «προς Ιερουσαλήμ να αναζητήσουμε τους Άγιους Τόπους ..»

Μέχρι να φτάσουν ως εκεί το τι θα γινόταν ήταν άγνωστο. 

Όμως υπήρχαν και πολλά που όταν τα ρωτούσαν την αιτία της πορεία τους έλεγαν ότι δεν ήξεραν. Την ίδια περίπου εποχή γυμνές γυναίκες έτρεχαν μέσα στις πόλεις και τα χωριά χωρίς να λένε τίποτε. (1)

Στην αρχή της δεύτερης χιλιετίας, όταν ξύπνησε η Δύση, μετά από έναν ύπνο 700 περίπου χρόνων κοίταξε γύρω της και διαπίστωσε ότι την ηγεμονία της μικρής Ηπείρου που ζούσε την είχε η Ανατολή. Δηλαδή, όχι ακριβώς η Ανατολή και όχι ακριβώς ξύπνησε, αλλά ούτε και ακριβώς από έναν ύπνο 700 χρόνων. 

Στο περίπου λοιπόν οι διάφορες φυλές και τα διάφορα νεοσύστατα κράτη δυτικά της Κωνσταντινούπολής, της πιο ωραίας, της πιο πλούσιας και της πιο πολυάριθμης πόλης του κόσμου, συλλογίστηκαν πώς δεν μπορούν άπιστοι να περπατούν εκεί που περπάτησαν τα πόδια Εκείνου.

Και όταν αυτός ο συρφετός συλλογίζεται, τότε φοβηθείτε άγιοι και διάβολοι και άνθρωποι! Αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι ολέθριο.

Πολλές οι εξορμήσεις της Λατινικής Δύσης και του Λατινικού Βορά προς τα κει. Α, δεν λέω πια προς πού, γιατί ο αρχικός στόχος – αν βέβαια υπήρχε ποτέ αυτός ο στόχος που έθεσε ο πάπας Ουρβανός ο Β’ - χάθηκε πριν καλά – καλά προσδιοριστεί.

Οι στρατιώτες που ντύθηκαν τον σταυρό ήταν κάθε καρυδιάς καρύδι. Φτωχοί, πλούσιοι, δόλιοι, εύπιστοι, λόρδοι, βασιλιάδες με λίγα λόγια όλοι τυχοδιώχτες.

Αλλά μια στρατιά από όλες τις παραπάνω είχε κάτι διαφορετικό! Κάτι που σου παίρνει την ανάσα.

Ήταν όλα παιδιά, που κάποιος τα ορμήνευσε να πάνε να απελευθερώσουν την Ιερουσαλήμ. Θα περπατήσουν με οδηγό την πίστη και όταν φτάσουν στην Μασσαλία η θάλασσα θα χωριστεί στα δύο και θα περάσουν απέναντι, τους είχαν μηνύσει.

Πού είναι το απέναντι, μην το ρωτάτε, ούτε πόσο εύκολο θα ήταν να διασχίσουν με τα πόδια ένα ανοιχτό πέλαγος, (απόσταση 3000 χιλιόμετρα στην ευθεία) αν πράγματι μέριαζαν τα νερά για να διαβεί αυτός ο περίεργος στρατός. Αυτά τα ερωτήματα για την μεγάλη αποστολή, ή μάλλον ας λέμε για την εξόρμηση, είναι μικρά γράμματα. Εξ άλλου, δεν είχαν ούτε κάτι να χάσουν, ούτε, τα περισσότερα από αυτά, άφηναν κάτι αγαπημένο πίσω τους. Ίσως κάποιες μανάδες, διαφορετικές από τις άλλες να προσπάθησαν να τα αποτρέψουν, πολλές μπορεί και να τα κατάφεραν, αλλά τελικά πάνω από 30.000 παιδιά, συγκεντρώθηκαν στο Βαντόμ στα τέλη Ιουλίου του 1212 . Κανένα τους δεν ήταν πάνω από 12 χρονών.

Αρχηγός τους ήταν ο Στέφανος, ένα φτωχό βοσκόπουλο από την πόλη Κλούα της Ορλεάνης. Τον Μάιο του 1212, εμφανίστηκε στον Αγιο Διονύσιο όπου έμενε ο Βασιλιά Φίλιππος και του παρέδωσε μια επιστολή, γραμμένη, κατά τους ισχυρισμούς του, από τον ίδιο τον Χριστό που εμφανίστηκε μπροστά του, ενώ έβοσκε τα πρόβατά του και του είχε πει να κηρύξει την Σταυροφορία.

Η χαρούμενη αυτή στρατιά των 30.000 παιδιών ξεκίνησε προς τα νότια. Ανάμεσά τους ήταν και κάποια αρκετά πλούσια ώστε να έχουν άλογο και πήγαιναν έφιππα. Η διατροφή τους καλύπτονταν από τις ελεημοσύνες, αλλά η χρονιά ήταν κακή και τα περισσεύματα λίγα. Πολλά παιδιά πέθαναν στο δρόμο, αλλά γύρισαν σπίτι τους, αλλά τελικώς αυτή η «μεγάλη» σταυροφορία των μικρών στρατιωτών έφτασε στην Μασαλία. Παρά την προσευχή και την κατάνυξη των παιδιών τα νερά της Μασαλίας παρέμεναν αχώριστα. Δεν συγκινήθηκαν καθόλου από τον στρατό του γάλακτος.

Μετά από μερικές ημέρες, σύμφωνα με τα όσα γνωρίζουμε, ο Ούγος ο σιδηρουργός και ο Γουλιέλμος ο Χοίρος, προσφέρθηκαν για την Δόξα του Θεού να μεταφέρουν τα παιδιά στην Παλαιστίνη δωρεάν.

Τέλος της Ιστορίας.

Κινητά δεν υπήρχαν, ταχυδρομείο ούτε και η τηλεόραση δεν έκανε καμία δήλωση αγνοουμένων.

Και ωστόσο, επειδή τίποτε δεν μένει κρυφό κάτω από τον ήλιο, έγινε γνωστή η τύχη των 20.000 παιδιών που επιβιβάστηκαν στα πλοία των .. καλών χριστιανών: Τα παιδιά βρέθηκαν δούλοι στα χαρέμια της Ανατολής, πουλημένα από ανίερους χριστιανούς Ολλανδούς έμπορους.

Το πιο συγκλονιστικό μέρος αυτής της ελεεινής ιστορίας είναι ο τρόπος που έγινε γνωστή η τραγική μοίρα των παιδιών. Πολλά από τα παιδιά χάθηκαν σε μια σφοδρή τρικυμία, ενώ πολλών αγνοείται παντελώς η τύχη τους. 18 από αυτά μαρτύρησαν γιατί δεν ήθελαν να ασπαστούν τον ισλαμισμό, Κάποια πουλήθηκαν στο σκλαβοπάζαρο της Αλεξάνδρειας και πέρασαν την υπόλοιπη ζωή τους σκλάβοι. Περί τα 700 είναι ακόμα ζωντανά.

Τις πληροφορίες αυτές έφερε στην Γαλλία, το 1230, ένας ιερέας που συνόδεψε τα παιδιά σ αυτήν την παράξενη σταυροφορία.

Ο ίδιος, μαζί με εκείνα που ήξεραν γράμματα, βρέθηκε στο παλάτι του Κυβερνήτη της Αιγύπτου, αλ- Καμίλ, ο οποίος ενδιαφερόταν για τις δυτικές γλώσσες και τα δυτικά γράμματα. Τους αγόρασε και τους κράτησε κοντά του ως διερμηνείς, δασκάλους και γραμματείς χωρίς να επιχειρήσει να τους αλλάξει την πίστη. Παρέμειναν στο Κάϊρο σε συνθήκες μάλλον άνετης αιχμαλωσίας και τελικά ο ιερέας αφέθηκε ελεύθερος. Είπε στους γονείς και συγγενείς που τον ρώτησαν όσα ήξερε και ύστερα χάθηκε στην αφάνεια. (2)

Μια μεταγενέστερη ιστορία ταύτισε τους δύο κακοήθεις εμπόρους της Μασσαλίας με δύο εμπόρους που απαγχονίστηκαν λίγα χρόνια αργότερα επειδή είχαν αποπειραθεί να απαγάγουν τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο για λογαριασμό των Σαρακηνών.  (2)



Το δίδαγμα της ιστορίας:

Στην Δύση οι άνθρωποι πουλάνε και την μάνα τους, αρκεί να βρεθεί αγοραστής.

***********************************************

Βιβλιογραφία: 

(1)  Η σταυροφορία των παιδιών Μαρσέλ Σβόμπ

(2) Η Ιστορία των Σταυροφοριών, του Σερ Στίβεν Ράνσιμαν. Εκδόσεις Γκοβόστη, σελ 151, τόμος Γ