Ας μιλήσουμε για καπιταλισμό ή για παγκόσμιες ελίτ

Πληθαίνουν οι φωνές που ξαναχρησιμοποιούν τη λέξη «καπιταλισμός» που έχει σταλεί στο πύρ το εξώτερον, από της κατάρρευσης του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού .

Πληθαίνουν επίσης οι φωνές διαμαρτυρίας ενάντια στους υπόγειους και ζοφερούς τρόπους δράσης της σημερινής κυρίαρχης τάξης.

Η ελβετική εφημερίδα «le temps» αφιέρωσε στις 21/6 το κύριο άρθρο της στα ομόλογα, τα οποία λόγω της επιρροής που ασκούν στις κεφαλαιαγορές, θεωρούνται ως η «ισχυρότερη βιομηχανία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου.

«Αυτά τα Fonds κυκλοφορούν σε απόλυτη ανωνυμία και τα διαχειρίζονται έμπειροι βιομήχανοι ή χρηματιστές, χωρίς αυτές οι μεταβιβάσεις να είναι δημόσια φανερές ή ελεγχόμενες», εξηγεί ο Pierre Veya.
"Από οικονομικής άποψης, οφείλουμε στο ένστικτο των μεγαλοκαρχαριών
την αναγέννηση επιχειρήσεων, οι οποίες έχουν καταδικαστεί από την παραδοσιακή κεφαλαιαγορά, και κανείς δεν τολμάει να αντισταθεί στις φανταστικές ανακατατάξεις και στις συνταραχτικές συγχωνεύσεις.
Αυτά τα καπιταλιστικά όρνια είναι εκείνα που σπρώχνουν επιχειρήσεις σε πτώχευση, ώστε να αποκομίσουν τη λεία τους, χωρίς καμία έγνοια αν αυτή η πράξη θα συνεχίζει να αποδίδει.
Αυτοί οι επενδυτές είναι ταυτόχρονα οι δαίμονες και οι άγγελοι του παγκόσμιοποιημένου καπιταλισμού.

Μήπως αυτοί οι δαίμονες και άγγελοι προαναγγέλλουν και την διαλεκτική άρνηση και κατάρρευση του καπιταλισμού;

Ή, είναι έτσι απλά, ένα δείγμα της δουλειάς των εκπληκτικών σούπερ επιστημόνων, αυτών των "αξιοζήλευτων" απόφοιτων των μεγάλων ελίτ σχολείων, όπως του Χάρβαρντ και των άλλων ίδιων του;

Και μια και ο λόγος για το Χάρβαρντ, θαυμάστε τα παρακάτω στοιχεία, όπως μας τα δίνει η αυστριακή εφημερίδα «Der Standard»:

Το Harvard διαθέτει ένα Budget 3 δισεκατομμυρίων ευρω ετησίως.
Απασχολεί 25.000 άτομα.

Αυτά τα λίγα, έτσι για να καταλάβουμε από πού αντλεί αυτό το σχολείο την δύναμη και την αξία του!!

Σημείωση:
Αυτή την ανάρτηση την αφιερώνω στον καθηγητή κ. Μαλιγκούδη, όχι μόνο για να τον ευχαριστήσω για τις δικές του υπέροχες και διδακτικές αναρτήσεις στο ιστολόγιο του «insomnia», αλλά και γιατί με ενέπνευσε να αναρτήσω αυτές τις λίγες γραμμές για τις παγκόσμιες ελίτ.