Παιδιά σκλάβοι χτίζουν γερμανικους δρόμους και πλατείες 3/5

Σήμερα θα ταξιδέψουμε στην Δυτική Ινδία, σε ένα λατομείο.
Εδώ, δεν υπάρχει αστυνομία και πρέπει, όπως εξηγεί ένας άλλος Γερμανός και ο Ινδός συνοδός του, να είναι πολύ προσεχτικοί γιατί αν τους πάρουν πρέφα οι «επιχειρηματίες» της παιδικής δουλείας, μπορεί να γίνουν επικίνδυνοι. Η φωτογραφική μηχανή, θα πρέπει να είναι καλά κρυμμένη.
Οι δύο θα ψάξουν για τον εργοδηγό και η Ρεβέκκα με τον Τίλο θα φιλμάρουν.
Στο λατομείο δουλεύει όλη η οικογένεια. Οι γονείς, αφού δανείστηκαν για να αγοράσουν φάρμακα, δεν κατάφεραν να ξεπληρώσουν τους τοκογλύφους τους και υποχρεώθηκαν να πάρουν μαζί τους και τα παιδιά τους.
3.44: Όπως βλέπετε, ζούν μέρα και νύχτα μέσα στο λατομείο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν θα ξεπεράσουν τη ηλικία των 40 χρόνων. Θα πεθάνουν από τη σκόνη του λατομείου.
Συνεχίζουμε για το Ρανταστα.
Στο Ρανταστα (κάπως έτσι δεν ακούω καλά το όνομα της πόλης) βρίσκονται τα μεγαλύτερα λατομεία μαρμάρου και γρανίτη της Ινδίας. Οι τιμές τους είναι ακτύπητες στο παγκόσμιο εμπόριο. Όλα τα προϊόντα αυτά συνοδεύονται με πιστοποιητικά ΜΗ παιδικής εργασίας.
4.50: Πιστοποιητικά, από την Ινδία; Ποιος πιστεύει ότι με λίγα λεπτά δεν αγοράζει κανείς ότι πιστοποιητικό χρειαστεί, μας εξηγεί ο Μπέντζαμιν.
Και ποιος μπορεί να ασκήσει τον οποιονδήποτε έλεγχο στην αχανή αυτή χώρα;
6.21 Αυτά είναι τα χέρια ενός δεκάχρονου κοριτσιού
6.52 Αν τα μάτια του κοριτσιού ήταν μαχαίρια θα μας έσφαζαν. Οι πέτρες σπάνε με γερμανική ακρίβεια.
Θα πάνε, πράγματι αυτές οι πέτρες στη Γερμανία; Αναρωτιέται η Ρεβέκκα. Το βράδυ οι πέτρες φορτώνονται σε φορτηγά και χάνονται τα ίχνη τους.
Στο επόμενο βίντεο, θα βρεθούν!
Συνεχίζεται.