Η ανάρτηση του Greek rider, μου έδωσε το έναυσμα για να σας διαβάσω άλλο ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από το καταπληκτικό βιβλίο του Μισεά, «η αυτοκρατορία του μικρότερου κακού».
Ο Μισεά, θεωρεί ότι η ανθρωπότητα αυτορυθμίζονταν από την ύπαρξη της και καθόλου δεν είχε ανάγκη τον γραφτό Νόμο που θέλει να ρυθμίζει ακόμα και μια κοινωνία δαιμόνων.
Η common decency ρύθμιζε από καταβολής κοινωνίας τις ανθρώπινες σχέσεις.
Σήμερα το δίκαιο που επικρατεί είναι το δίκαιο της κυρίαρχης τάξης και θεσπίζεται γι αυτήν και μόνο γι αυτήν!
Δίκαιο είναι το δίκιο του εργάτη γράφει ο Μαρξ στο μανιφέστο του κομμουνιστικού κόμματος.
Με το ίδιο νόημα, αλλά με μεγαλύτερη ευρύτητα γράφει ο Jen Assmann:
Πρέπει να διακρίνουμε
μια δικαιοσύνη εκ των άνω
και μια
δικαιοσύνη εκ των κάτω.
Η δικαιοσύνη εκ των άνω είναι όργανο του κράτους που καθιερώθηκε για να προστατεύει τους κυβερνώντες από την εξέγερση, τους κατέχοντες από την κλοπή, και την ορθοταξία από πάσης φύσεως ταραχές.
Στην περίπτωση της Αιγυπτιακής Μαάτ πρόκειται για μια δικαιοσύνη εκ των κάτω, μια δικαιοσύνη απελευθερωτική που δίδει χείρα βοηθείας στους φτωχούς και στους αδύνατους, στους απόκληρους και τους στερημένους δικαιωμάτων, στις χήρες και στα ορφανά.
Αυτή η δικαιοσύνη δεν θεσπίζεται εκ των άνω, αλλά απαιτείται εκ των κάτω» …
Ο Ασμαν πηγαίνει πολύ πιο πέρα.
Κατ αυτόν, είναι πλάνη να θεωρεί κανείς, όπως ο Νίτσε, ότι αυτή η λαϊκή ιδέα δικαιοσύνης κατάγεται, τάχα, από τον μονοθεϊσμό, «γιατί η δικαιοσύνη έχει θεσπιστεί στον κόσμο ετούτο πολύ πιο πριν την εμφάνιση του μονοθεϊσμού.
Χωρίς αυτήν οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να ζήσουν μαζί. Εξ άλλου στον αρχαίο αιγυπτιακό κόσμο, οι απαρχές της βρίσκονται στους ανθρώπους και όχι στους θεούς.
Οι άνθρωποι είναι αυτοί που διψούν για δίκαιο, οι θεοί για θυσίες.
Η θρησκεία και η ηθική συμπεριφορά έχουν διαφορετικές ρίζες και στις πρωτόγονες κοινωνίες, αποτελούν δύο χωριστές σφαίρες, παρόλο που επικοινωνούν η μία με την άλλη με πολλαπλούς τρόπους. Με την έλευση όμως του μονοθεϊσμού οι δύο αυτοί δρόμοι συγχωνεύονται με μια αξεδιάλυτη ενότητα»
………………..
Για να ικανοποιήσει τα δόγματα της ωφελιμιστικής του ανθρωπολογίας ο φιλελευθερισμός, είναι πράγματι αναγκασμένος να αρνείται αυτό το κοινό ιστορικό βάθος των οικουμενικών αρετών, ικανών εδώ και χιλιετίες να καλούν τους ανθρώπους να προσφέρουν τον καλύτερο τους εαυτό.
* Μαάτ: Θεά της ευταξίας, της ισορροπίας του κόσμου, της ισότητας, της ειρήνης, της αλήθεια και της δικαιοσύνης.
Ολίγον Μίκης και Ελύτης:
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη εσύ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
μη λησμονάτε τη χώρα μου
Αετόμορφα τα έχει τα ψηλά βουνά
στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά
στου γλαυκού το γειτώνεμα
Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό
τα γυρίζω πίσω απ' τον καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ' αίματα
.jpg)
.jpg)
Άποψη μου είναι πως και ο Μαρξισμός ο οποίος αποδείχθηκε τελικά γενικόλογος χωρίς ποτε να μιλήσει συγκεκριμένα και κυρίως ο νεοφιλελευθερισμός είναι αποδεδειγμένα αποτυχημένα πολιτικα συστήματα.
AntwortenLöschenΑν και είναι χρήσιμο να μελετάμε τους διάφορους θεωρητικούς και να κρατήσουμε κάποια στοιχεία δεν έχει νόημα πλέον να αναφερόμαστε σε αυτούς.
Ο Μαρξισμός οτι και να έλεγε ήταν μια θεωρία που εστίασε μόνο στη διαχείριση του πλούτου. Για το νεοφιλελευθερισμό δεν έχω να κάνω κανένα σχόλιο.
Για να επιτύχει ένα πολιτικό σύστημα θα πρέπει να επικεντρωθεί στον άνθρωπο με σκοπό τον άνθρωπο και όχι στη διαχείριση των αγαθών.
Το οτι αναφέρουμε ακόμα το Μάρξ μάλλον δείχνει και τη κατάντια της ανθρώπινης εξέλιξης και σκέψης.
γειά σου Λάκωνα,
AntwortenLöschenΑς πούμε ότι ο Μαρξ ήταν ένας φιλόσοφος ή ένας ιστορικός μοντελιστής πρώτης τάξεως.
Κριτική θα ασκήσουμε, όσοι και όση ασκήσουμε, στο σύστημα που ονειρεύτηκε.
Οντως το σοσιαλιστικό μοντέλο περιέχει το ίδιο λάθος με το καπιταλιστικό.
Και τα δύο βασίζονται σε οικονομικές θεωρίες, που βλέπουν μπροστά τους την μεγέθυνση και την ανθρώπινη ευημερία με βάση τον υλικό πλούτο.
Αυτη είναι και η θέση του βιβλίου του Μισεά.
Πάρτο να το διαβάσεις και θα ενθουσιαστείς.
καλή Κυριακή, όση απέμεινε
Πιστεύω ότι βασική προυπόθεση της δικαιοσύνης είναι η άμεση δημοκρατία και η αυτοθέσμιση.
AntwortenLöschenΟι Γάλλοι το πάνε μέσω της ψυχαναλυτικής οδού με το Νόμο του πατέρα κτλ.
Νομίζω ότι δεν είναι απαραίτητη αυτή η ανάλυση και μπορούμε να μιλήσουμε χωρίς άλλες εξηγήσεις για αυτοθέσμιση όπως είχε κάνει ο Καστοριάδης.
φίλε Greek rider,
AntwortenLöschenΠροϋπόθεση της δικαιοσύνης είναι η εξάλειψη των ακραίων ανισοτήτων.
Οσο υπάρχουν ισχυροί, το κράτος θα θεσπίζει Νόμους για αυτούς.
Βέβαια η άμεση Δημοκρατια θα είναι τότε γεγονός.
Αλλά ο δρόμος είνα μακρύς και τώρα τελευταία φοβάμαι, ότι η στιγμή που η ανθρωπότητα έπρεπε να πάρει το δρόμο της πραγματικής δικαιοσύνης, έχει παρέλθει.
.
AntwortenLöschenΈνας μέσος υποψήφιος θεωρητικής κατεύθυνσης, λίγο πριν τις εξετάσεις, οφείλει να έχει εμπεδώσει τα εξής βασικά από τον Αριστοτέλη που έχει στην ύλη του:
1) Η πολιτική κοινωνία συγκροτείται για την εξασφάλιση της υλικής βάσης της ύπαρξης των μελών της και υπάρχει για την εξασφάλιση της ευδαιμονίας τους (το γνωστό ευ ζην).
2) Πολίτευμα είναι ο τρόπος με τον οποίο κατανέμεται η πολιτική δύναμη (τάξις στο πρωτότυπο) στα μέλη της πολιτικής κοινωνίας.
3) Δικαιοσύνη είναι αυτό που συγκρατεί την τάξη στην πολιτική κοινωνία, δηλαδή, επιβάλλει και αναπαράγει την εκάστοτε συγκεκριμένη κατανομή της εξουσίας.
Ο Αριστοτέλης, μάλλον, δεν είχε διαβάσει Μαρξ, ο Μαρξ όμως σίγουρα είχε διαβάσει Αριστοτέλη. Προσωπικά πιστεύω στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της μαρξιστικής ανάγνωσης της πολιτικής κοινωνίας. Εκείνο που θέλω να πω είναι πως, αν θέλει κάποιος να αφήσει τη βόλεψη της μεταφυσικής ερμηνείας και να καταλάβει τι παίζει γύρω του, δεν του είναι απαραίτητος ο Μαρξ (τουλάχιστον στην αρχή).
Μπορεί να το κατορθώσει και με εκλεκτά αποσπάσματα από τη σχολική ύλη.
.
@ Γκρίνια!!
AntwortenLöschenπολύ γρήγορα με διάβασες.
Τα παραπάνω αποσπάσματα ΔΕΝ είναι του Μαρξ, αλλά του Jen Assmann!
Τωρα για πες, ο Αριστοτέλης γράφει στο πρωτότυπο. "πολιτική κοινωνία" ή κοινωνία των πολιτών;
Στο τελευταίο, θα έλεγα ότι για να καταλάβουμε τι παίζει γύρο μας, χρειάζεται να έχουμε συμπόνια, κατανόηση και όπως λέει ο Jen Assmann, να διαθέτουμε αυτές τις οικουμενικές αρετές που επετρεψαν στο είδος μας να ζήσει και να επιζήσει εδω και κάτι λίγα εκατομμύρια χρόνια και όχι μόνο κάποιες εκατονταετίες που κατα τους φόβους του Μισεά, μπορεί και να είναι και οι τελευταίες μας.
Εκεί είναι το ζήτημα του βιβλίου.
.
AntwortenLöschenΣε διαβεβαιώ, διάβασα πολύ προσεκτικά το post αλλά και τα σχόλια. (Επαγγελματική διαστροφή)
Αν ήταν μόνο το post, σίγουρα δεν θα έγραφα αυτά.
Επίσης, τα περί Μαρξ και Αριστοτέλη απλώς ντύνουν το σημαινόμενο του σχολίου μου, που αφορά την πολιτική διάσταση της δικαιοσύνης και αφορμάται, όπως και το δικό σου post, από την εύστοχη ανάρτηση του Greek rider του οποίου είμαι τακτικός επισκέπτης.
Η ακριβής διατύπωση του Αριστοτέλη είναι η ακόλουθη:
Αὕτη δ’ ἐστὶν ἡ καλουμένη πόλις καὶ ἡ κοινωνία ἡ πολιτική.
Υποθέτω πως ο Αριστοτέλης θα έξυνε το κεφάλι του προσπαθώντας να καταλάβει τι ακριβώς περιγράφει η ασαφής έκφραση "κοινωνία των πολιτών", αφού γι αυτόν οι λέξεις έχουν οντολογικό περιεχόμενο και οι πολιτικές κοινωνίες παίρνουν το όνομά τους από τον τρόπο που κατανέμουν την πολιτική εξουσία στα μέλη τους (τους κοινωνούντες). Π.χ. δημοκρατία (παρεμπιπτόντως μή ορθό πολίτευμα για τον Αριστοτέλη, οπαδό της βασιλείας).
Να προσθέσω κάτι ακόμη.
Για τον Αριστοτέλη η δικαιοσύνη και οι άλλες αρετές έχουν πολιτική διάσταση και η ηθική διαπαιδαγώγηση είναι πολιτική πράξη την οποία απαιτεί από το κράτος.
Ουφ! Έβγαλα σχεδόν όλη την ύλη!
Τι μπορεί να μάθει κανείς στο σχολείο, άμα θέλει!
.
@ Γκρίνια!!
AntwortenLöschenΚατάλαβα τώρα γιατι έγραψες περι του Μαρξ, γιατι εγώ ανέφερα τον Μάρξ, παρεπιπτόντως. Λόγω του Greek Rider.
Κατάλαβα επίσης την διατύπωση του Αριστοτέλη, και αν κάνω λάθος να με διορθώσεις. ἡ κοινωνία ἡ πολιτική: Κοινωνία της πόλης! Και σωστά και πολύ διακριτικά μου λες, ότι η εκφραση "κοινωνία των πολιτών, είναι κενή νοηματος. Αλλα ούτε και "πολιτική κοινωνία" έχει νόημα, καθόσον σήμερα "πολιτική" δεν συνδέεται με την πόλη - κράτος αλλά με την ενασχόληση στα κοινά πράγματα μιας κοινωνίας.
Δηλαδή σήμερα θα λέγαμε ελληνική κοινωνία, ή αθηναϊκή κοινωνία ή σκέτο κοινωνία. Τέλος πάντων, πρέπει να διαβάσω Αριστοτέλη, και όχι για τον Αριστοτέλη, αλλά πάντα τον απέφευγα ή δεν πρόκαμα.
Ναι το γνωρίζω ότι ήταν υπέρ της ολιγαρχίας (βασιλικός που λες), καθώς και ο Σωκράτης και πολλοί άλλοι) και όχι δημοκρατικός.
"Για τον Αριστοτέλη η δικαιοσύνη και οι άλλες αρετές έχουν πολιτική διάσταση και η ηθική διαπαιδαγώγηση είναι πολιτική πράξη την οποία απαιτεί από το κράτος".
Αυτο συμβαίνει και σήμερα. Διδάσκει το κράτος την ηθική της τάξης που εκπροσωπεί ή που υποστηρίζει, η δε ηθική είναι η ηθική της κυρίαρχης τάξης και ιδεολογίας.
Αυτα γράφει και ο Μαρξ στο μανιφέστο του κομμουνιστικού κόμματος, ξεκάθαρα και επιθετικά.
.
AntwortenLöschen1) Τα περί Μαρξ τα έγραψα κυρίως λόγω του πρώτου σχολιαστή σου, ο οποίος τόσο αυτάρεσκα νομίζει ότι καθάρισε μαζί του. Η δική σου αναφορά ήταν ψύχραιμη και αξιοπρεπής.
2) Ο όρος "κοινωνία των πολιτών" γλωσσικά δεν διαφέρει από τον όρο "πολιτική κοινωνία" και απ' αυτήν την άποψη, ο Αριστοτέλης θα έξυνε το κεφάλι του μόνο αν είχε ξηροδερμία.
Απέρριψα αυτόν τον όρο επειδή, ως πρόταση της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας, προσπαθεί να παρουσιάσει τις πολιτικές κοινωνίες ως ομοιογενείς καταστάσεις με κοινούς στόχους αποκρύπτοντας, το δυναμικό και συγκρουσιακό χαρακτήρα τους.
Αντιθέτως, ο όρος "πολιτική κοινωνία" έχει πάντα νόημα, γιατί πολιτική δεν είναι η ενασχόλησή μας με τα κοινά αλλά η ύπαρξή μας, είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι.
Πολίτης, κατά τον Αριστοτέλη πάντα, είναι αυτός που συμμετέχει στην πολιτική και δικαστική εξουσία, οπότε, αν δεν το συνειδητοποιούμε αυτό, απλώς εκχωρούμε το μερίδιο της εξουσίας που μας αναλογεί σ' αυτούς που κόβουν ράμματα για τη γούνα μας.
Σκέψου, ύστερα απ' αυτό, πόσο ανάπηροι γίναμε ως πολίτες, όταν, για παράδειγμα, ψηφίστηκε η κατάργηση των ενόρκων στις δίκες για τα αδικήματα του τρομονόμου. Ο εχθρός λαός, θα μπορούσε να πει κανείς.
3) Το "πόλις-κράτος" θα πρέπει να διαβάζεται "πόλις = κράτος", όπως το σημερινό "έθνος-κράτος" διαβάζεται "έθνος = κράτος" δηλαδή, σκέτο κράτος.
Πολύ φχαριστήθηκα τη συζήτηση.
Σκέφτομαι, παρεΜπιπτόντως, πώς γίνεται, ενώ τόσοι σοβαροί άνθρωποι υπάρχουν τριγύρω, να μας κυβερνάνε τόσο γελοίοι διαχειριστές.
Να 'σαι καλά!
.
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
AntwortenLöschenΕΠΕΙΓΟΝ - ΕΠΕΙΓΟΝ - ΕΠΕΙΓΟΝ
ΜΙΑ ΑΘΩΑ ΨΥΧΗ ΕΚΠΕΜΠΕΙ SOS ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ. Η ΜΑΡΙΑ (http://mariatweety.blogspot.com) ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΑΝΙΣΗ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΡΑΤΟ ΝΟΣΟ ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΜΕΣΑ ΤΗΝ ♥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΣΤΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΜΑΣ. Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΤΡΑΕΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ. ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΙΓΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ. ΕΞΑΛΛΟΥ, ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΔΩΣΕΙ ΑΛΗΘΙΝΟ ΝΟΗΜΑ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ ΜΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ ΜΑΣ ΨΥΧΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ. ΑΣ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΣ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΑΣ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΑΛΕΠΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΜΕ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΓΑΠΗΣ!
ΣΠΕΥΣΑΤΕ ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
Άσχετο:
AntwortenLöschenΣτο Blog μου ανέβασα πρόταση για ένα παιχνίδι που ίσως σας ενδιαφέρει. Ανοιχτό για συμμετοχή σε όλους κι όλες.
Με αφορμή το σχόλιο της Γκρίνιας: θα έχετε συναντήσει διάφορους κολλημένους που λένε ότι οι αρχαίοι Ελληνες τα έχουν πει όλα κτλ κτλ. Ε λοιπόν αυτοί οι κολλημένοι είναι πιο κοντά στην αλήθεια παρά στην αερολογία. Πχ το 5ο βιβλίο από τα Πολιτικά του Αριστοτέλη (περί επαναστάσεων). Καλό Πάσχα!
AntwortenLöschenΗ αστική Δικαιοσύνη, ως βασικός πυλώνας του αστικού εποικοδομήματος, έχει προφανώς πολλούς λόγους να θέλει να εμφανίζεται σαν «δίκαιη» και «ανεξάρτητη», ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό που είναι: Δηλαδή αστική Δικαιοσύνη, που τα όρια του δικαίου που εφαρμόζει και επιβάλλει είναι σαφώς προσδιορισμένα, είναι τα ταξικά όρια του συστήματος.
AntwortenLöschenΓια παράδειγμα, τα δικαστήρια που βγάζουν παράνομες τη μια απεργία μετά την άλλη, πόσο ανεξάρτητα είναι από το πολιτικό και κοινωνικό σύστημα εντός του οποίου λειτουργούν;
Για παράδειγμα, οι καταδικαστικές αποφάσεις σε εκείνες τις δίκες κατά των αγροτών ή των μαθητών που διαδηλώνουν, πόσο δίκαιες είναι και πόσο απαλλαγμένες από το «δίκαιο» των μεγαλοτσιφλικάδων (κάθε εποχής) και των εμπόρων της γνώσης (κάθε εποχής);
Δεν υπάρχει, λοιπόν, ούτε «δίκαιη» δίκη, γενικώς, ούτε «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη, γενικώς (άλλο πράγμα η διεξαγωγή μιας δίκης «σωστά», στο πλαίσιο δηλαδή των υφιστάμενων κανόνων δικαίου). Υπάρχει ταξική Δικαιοσύνη και δίκες που διεξάγονται σε ορισμένο κοινωνικοπολιτικό (και άρα ταξικό) πλαίσιο.
Γιά σου Αγγέλα.
AntwortenLöschenΠολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά .
(το μέγιστο κέρδος)κηνητήρια δύναμις.
Καλές γιορτές.
Υγεία σε όλους που αγαπάς.
@ Γκρίνιαα!!
AntwortenLöschenΈχεις πολύ δίκιο με τη δεξιά σοσιαλδημοκρατία. Όντως γι αυτούς η κοινωνία των πολιτών είναι μία κοινωνία σούπας. Σήμερα οι τάξεις έχουν καταργηθεί, ότι δηλαδή έκανε ο Στάλιν στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες που κήρυξε τον κομμουνισμό και επομένως την κατάργηση των τάξεων, κάνουν σήμερα οι αντισταλινικοί αριστεροδεξιοί.
Συμπέρασμα: υιοθετώ πάραυτα τον όρο «κοινωνία η πολιτική» και όχι πολιτική κοινωνία.
Και τα υπόλοιπα που γράφεις είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα και ευχάριστη παρέμβαση!
Να σαι καλά και σύ και να μας ξανάρθεις!
@ Heliotypon Θα ρίξω βλέφαρο
@ herrkstories
Θα ορμίσω στον Αριστοτέλη, και ας είναι ολιγαρχικός! Το επόμενο ποστ είναι για σένα!
@ aliatas
καλώς τον φίλο τον aliata.
Ξέρεις, δεν είναι ότι οι δικαστές είναι διεφθαρμένοι ή πουλημένοι (σίγουρα υπάρχον και τέτοιοι, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα). Είναι που η αστική ιδεολογία είναι τόσο βαθειά στερεωμένη μέσα τους και έξω τους, που δεν καταλαβαίνουν ότι βγάζουν άδικες και μονομερείς αποφάσεις.
Γιατί, όπως λέει και ο Μαρξ, (μια και τον μελετήσαμε σήμερα ας το συνεχίσουμε) Das Sein bestimmt das Bewusstsein. δηλαδή το είναι καθορίζει την συνείδηση μας και όχι αντίστροφα.
Διαβάζοντας, κάποιες άλλες δικαστικές αποφάσεις στις ΗΠΑ, διαπιστώνεις ακόμα πιο ξεκάθαρα, πόσο η δικαιοσύνη είναι για τους λίγους εκλεχτούς.
Κάποτε υπήρχε ένας γενικός διευθυντής μιας ανώνυμης μεγάλης εταιρείας, ο οποίος πλήρωνε τους εργαζόμενους τους με υψηλότερες αμοιβές και είχε υψηλότερα κονδύλια για το περιβάλλον Αυτόν τον μάνατζερ τον πήγαν οι μέτοχοι στο δικαστήριο, γιατί σκόρπιζε το κέρδος των μετόχων.
Το δικαστήριο δεν δέχτηκε την άποψη του μάνατζερ, ότι μία εταιρεία οφείλει να έχει και κοινωνική ευθύνη και ευαισθησία! Ο μάνατζερ έφυγε χωρίς τα εκατομμύρια που πήραν στις μέρες μας τα χρυσά παιδιά, παρόλο που και τις εταιρείες τους ζημίωσαν και την κοινωνία.
δεν υπάρχει ανεξάρτητη δικαιοσύνη!
@ nikos
Χρόνια πολλά και σε σένα.
Αφού το συστήνεις θα το διαβάσω.
AntwortenLöschenΜε λίγα λόγια πάντως αυτό που θέλω να πως είναι πως γεγονότα όπως αυτά του Δεκεμβρίου, μαζί με τις Χριστουγενιάτικες διακοπές των επαναστατών δεν ερμηνεύοντα Μαρξιστικά.
Ούτε πλέον νομίζω πως ο Αλβανός και ο Πακιστανός εργάτης έχουν κάτι κοινό ωστε να αναπτύξουν ταξική συνείδηση.
Και να έχουν δηλαδή έχουν τόσες πολλές άλλες πολιτιστικές και όχι μόνο διαφορές που οι Μαρξιστικές προσεγγίσεις πάνε περίπατο.
Φίλε Λάκων επέτρεψε μου μια παρέμβαση στα λεγόμενα σου.
AntwortenLöschenΤα γεγονότα του Δεκεμβρίου σαφώς και ερμηνεύονται Μαρξιστικά. Δεν έχουν όμως καμιά σχέση με τον Μαρξισμό.
Στα πρώιμα της αστικής επανάστασης ο Βολταίρος διακήρυσσε ότι η ελευθερία του ενός σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Χρειάστηκε να έρθει ο Μαρξισμός για να διακηρυχτεί η ελευθερία ως η γνώση της ανάγκης. Και μετά από 150 χρόνια να βρεθούν αστοί δημοσιολόγοι, που παριστάνουν τους αριστερούς και μάλιστα «ερωτευμένοι αναρχικοί» που διαβάζουν και Καμύ, «αντιεξουσιαστές» αλλά μέχρι εκεί που δεν πειράζουν την εξουσία, αφού είναι παιδιά της, για να μας πουν τα ίδια περί ελευθερίας του ενός που σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου.
Η καπιταλιστική κρίση οδηγεί, αναγκαστικά τουλάχιστον, σε κοινωνική δυσαρέσκεια και τον Αλβανό και τον Πακιστανό Και τον Έλληνα εργαζόμενο. Κάτι που οι αστοί διαβλέπουν, ήδη, και σαν κοινωνική αντίσταση. Και σωστά από την πλευρά τους.
Μόνο που η κοινωνική αντίσταση μπορεί να πάρει διάφορους δρόμους: Από την τυφλή εκτόνωση που κατευθύνουν ως και μηχανισμοί κρατικής τρομοκρατίας. Μπορεί να πάρει, όμως, και τη συνειδητή ταξική - πολιτική πάλη ως και την ανατροπή της εξουσίας των καπιταλιστών. Αυτό είναι μια κοινή υπόθεση της εργατικής τάξης που δεν μπορεί να της σταθεί εμπόδιο καμία πολιτιστική διαφορά.
Όλα αυτά βέβαια είναι δύσκολο να γίνουν κατανοητά από όσους πιστεύουν ότι η ελευθερία του εργάτη σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του αφεντικού του.
@ aliatas,
AntwortenLöschenμε τόσο λίγα λόγια ανέλυσες σωστά τα πρόσφατα γεγονότα!
Οντως το νόημα της φράσης, η ελευθερία του ενός ξεκινάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου, είναι η γνωστη θολούρα της αστικής δικαιοσύνης.
Αν αυτο ηταν σωστό και δίκαιο θα είμασταν μια κοινωνία άπειρων κανόνων και θεσμών και δεν θα φτάναμε πουθενά. Και αυτό έχει γίνει σήμερα. Για τις πιο απλές καθημερινές ενασχολήσεις του ο άνθωπος χρειάζεται δικηγόρο.
Τέλος πάντων, να μη χαλάω αυτό που είπες.
Το δίκιο του εργάτη ξεκινάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του εργοδότη του.
Όλα καλά αλλά τον Νταράλλα(*) τι τον ήθελες; Μας έχει μαγαρίσει πολλά τραγούδια μεταξύ των οποίων και αυτό!
AntwortenLöschen(*) έτσι ήταν το όνομα του πατέρα του αλλά το απαρνήθηκε ...
@ grsail
AntwortenLöschenδίκιο έχεις!
Αλλά, αυτό βρήκα στο you tube.
Εξ άλλου τραγουδάει ο εκπληκτικός Μπιθικώτσης...