Έλληνες όλων των χωρών ενωθείτε

Αφού έχασα ένα μέρος της Κυριακής μου για να μεταφράσω τον Ρίγκεμερ, διαπίστωσα, ότι το Αρθρο είχε μεταφραστεί και από άλλα μπλόγκ.

Τι να κάνω, ήρθα δεύτερη! Οποιος δεν το έχει διαβάσει ακόμα, ας το διαβάσει, αξίζει το κόπο!

Περίληψη. Τράπεζες των ΗΠΑ, γερμανικά Συγκροτήματα και η Ε.Ε. είναι συνυπεύθυνες. Ωστόσο ειδεχθή δάνεια δεν πρέπει να πληρωθούν. Επιχειρήματα για αντίσταση
Werner Rügemer

Η Ε.Ε. απαιτεί από την ελληνική Κυβέρνηση να πάρει μέτρα αυστηρής λιτότητας, προκειμένου να καταστεί δυνατή η άμεση αποπληρωμή του δημόσιου χρέους της. Ωστόσο, η Ελλάδα είναι μόνο η αρχή. Στη συνεχιζόμενη κρατική διάσωση των τραπεζών, θα απαιτηθεί και στην Γερμανία άλλος ένας γύρος μηδενικής αύξησης των μισθών των δημοσίων αλλά και των ιδιωτικών υπαλλήλων. Οι δήμοι πρέπει να σφίξουν το ζωνάρι. Ο,τι έχει απομείνει από το κράτος πρόνοιας στις πλούσιες χώρες, τίθεται υπό αμφισβήτηση.

«Η Ελλάδα είναι παντού»

Πειραματόζωο η Ελλάς

Η Ελλάδα, με αντικειμενικά κριτήρια, δεν ανήκει στις δακτυλοδεικτούμενες υπερχρεωμένες χώρες. Μάλιστα, αυτή η επίθεση κατά της Ελλάδας από τους αγγλοαμερικάνους σπεκουλαδόρους, είναι τόσο πιο αντιφατική, όσο ξέρουμε ο,τι οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί έχουν ένα έλλειμμα που ξεπερνά το 10%, με τη διαφορά ότι αυτοί, αλλιώς απ ότι οι Έλληνες, δεν κάνουν καμία προσπάθεια να το φέρουν κοντά στο 3%. (Financial Times Deutschland, 12.2.2010).
Η αύξηση του ποσοστού του δημόσιου χρέους από την αρχή της οικονομικής κρίσης ήταν, σύμφωνα με στοιχεία του OECD για την Ελλάδα 19,4%, την Γαλλία 22,6%, την Ιαπωνία 30,1%, τις ΗΠΑ 30,6%, το Η.Β. 36,2% και την περιέργως πως αγαπημένη χώρα της Ε.Ε. Ιρλανδία 53%. Για όλες αυτές τις χώρες δεν είναι ορατή κάποια οικονομική ανάπτυξη με μείωση του δημόσιου χρέους!
Δεν πρόκειται λοιπόν για κάποια δημοσιοοικονομική λογική.
Η Ελλάδα δυσφημίζεται με όλα τα μιντιακά και ψυχολογικά μέσα. Ξαφνικά μιλούν για τεμπέληδες βαλκάνιους, για διαφθορά και παραδοσιακή παραποίηση των στοιχείων. Από την διεύρυνση περάσαμε στα «μεσογειακά» κράτη με μειωμένη κρατική ποιότητα, συνδυασμένα με την ονομασία PIGS, από τα αρχικά Portugal, Italien, Griechenland και Spanien. Βέβαια η σειρά θα μπορούσε να ήταν Griechenland, Italien, Portugal, Spanien, δηλαδή GIPS, αλλά η σειρά PIGS είναι και αυτή που μας ταιριάζει, μια και στα αγγλικά η λέξη PIGS σημαίνει γουρούνια.
Μπορεί κανείς να συσχετίσει τη κρίση και την γρίπη των χοίρων.
Με πρώτη την Ελλάδα, η δυτική κοινωνία αξιών έχει ξαπλώσει πάνω στο τραπέζι του χασάπη 4 οικονομικά γουρούνια έτοιμα για σφάξιμο.
Μια επικοινωνιακή επιτυχία πρώτης τάξεως.

«Στατιστικές φαλκιδεύσεις»

Κατηγορούν το ελληνικό κράτος ότι επιδίδεται σε παραχαράξεις στατιστικών στοιχείων, παρότι αυτή η τακτική είναι η τακτική του φιλελευθερισμού, είτε πρόκειται για τον αριθμό των ανέργων, είτε για τα χρέη κρατών. Εντούτοις, η νοθεία των στατιστικών στοιχείων εκείνων δεν είναι φανερή γιατί οι κάθε μορφής χειραγωγήσεις κινούνται στην γκρίζα περιοχή του νόμιμου.
Όταν λ.χ. γίνεται φοροδιαφυγή μέσω των φορολογικών παραδείσων, τότε μιλούν για «φορολογική μορφοποίηση»
Οι σημερινοί φορολογικοί παράδεισοι του πλανήτη, όπως η ομοσπονδιακή πολιτεία των ΗΠΑ Delaware, τα νησιά Cayman και το Λουξεμβούργο είναι γεμάτοι με εκατοντάδες Special Purpose Entities« ή »Conduits«.
Μέσω αυτών ανεπτύχθησαν τα σημερινά οικονομικά προϊόντα που είναι υπεύθυνα για την κρίση. Η γερμανική τράπεζα IKB, κάτοχος και διαχειριστής της "Rhineland Funding" με έδρα τον φορολογικό παράδεισο Delaware, όταν έφτασε στα όρια της πτώχευσης ο γνωστός μας κύριος Ακκερμαν της Deutsche Bank την διέσωσε με κρατικά κονδύλια ύψους 10 δις Ευρώ. (χρήματα που πλήρωσε ο γερμανός φορολογούμενος, αλλά που δεν διαμαρτυρήθηκε καθόλου, αφού κανείς δεν τον ενημέρωσε δεόντως. σημ μεταφραστή). Η Deutsche Bank είχε ανταλλάξει με την ΙΚΒ ομόλογα αμερικάνικων ακινήτων με δάνειο από την ΙΚΒ, χωρίς αυτή η ανταλλαγή να περάσει στα βιβλία των ισολογισμών. Αυτές οι κομπίνες είναι νόμιμες και κανείς δεν το πήρε χαμπάρι από το κράτος (;;;)
Οι χώρες της Ε.Ε. όχι μόνο ανέχονται και ενισχύουν αυτές τις πρακτικές των Hedgefonds και »ακριδών« αλλά τις ασκούν και οι ίδιες.
Στην Γερμανία από το 1990 (δεν είναι τυχαία αυτή η χρονιά, είναι η επόμενη της κατάρρευσης του σοβιετικού μπλόγκ σ.τ.μ) έγιναν η ρουτίνα στον επίσημο κρατικό προϋπολογισμό τέτοια σκοτεινά κονδύλια.
Μια άλλου είδους νοθεία των στατιστικών στοιχείων είναι κατά κανόνα τα συμβόλαια 30κονταετίας, σύμφωνα με το πρότυπο Public Private Partnership« (PPP).
( Θα το μεταφράζαμε στα ελληνικά δημοσιοϊδιωτική συνεργασία ή πιασε τα αυγό και κούρευτο, πάλι σ.τ.μ). Ο Vrennus έδωσε τη σωστη μετάφραση: "Συμπράξεις Δημοσίου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ)).
Η Ε.Ε. ενθαρρύνει και αυτά, μάλιστα η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανάπτυξης (EIB) δίνει και συφερτικά δάνεια. Τα συμβόλαια αυτά είναι στην ουσία κρυμμένα δάνεια και δεν εμφανίζονται στον κρατικό προϋπολογισμό. Θα εμφανιστούν κάποτε στο μακρινό μέλλον.
(βλ. Profit ohne Risiko. Public Private Partnership: Die Plünderung des Staates, jW-Thema v. 30.1.2010).

Παράνομες Πιστώσεις

Παράνομα χρέη – στα αγγλικά odious debts (στα ελληνικά ειδεχθή δάνεια σ.τ.μ.) χαρακτηρίζονται τα δάνεια που οι όροι σύναψης, με κύρια ευθύνη του πιστωτή, είναι τόσο σκληροί, ώστε η αποπληρωμή τους να καθίσταται αδύνατη.
Το σκεπτικό του όρου «ειδεχθή δάνεια» προήλθε αρχικά από καταστάσεις δανειοδότησης των λεγομένων υποανάπτυκτων χωρών, όπου ξένες τράπεζες και εταιρείες συνεργάστηκαν με παράνομες δικτατορικές κυβερνήσεις, με επακόλουθα τον πλουτισμό του δανειστή και του δανειζόμενου, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το ξέπλυμα χρήματος, τη φοροδιαφυγή και την επιβολή έργων υπερβολικών διαστάσεων.

(Η Erlassjahr δραστηριοποιείται σε διεθνές επίπεδο υπέρ της μη αποπληρωμής τέτοιων δανείων! Επί αυτού δείτε και τις δικές μου απόψεις για τον δούρειο ίππο του Ευρώ στο ποστ μου "η κρίση και η σύγκριση των πολιτισμών")

Σήμερα, αυτή η ζοφερή εικόνα των υποανάπτυκτων χωρών κτύπησε και την πόρτα μας. Ακόμα και οι αναπτυγμένες χώρες είναι τόσο χρεωμένες που δεν πρόκειται ποτέ στη γήϊνη ζωή τους να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Και αυτό ισχύει και για τις μεγάλες δυνάμεις ΗΠΑ, ΗΒ και Ιαπωνία οι οποίες δεν έχουν να προτείνουν κανένα σχέδιο αποπληρωμής των χρεών τους. Μετά την διάσωση των τραπεζών η κατάσταση έχει έτι περισσότερο οξυνθεί. Οι τόκοι πληρώνονται με επιπρόσθετα δάνεια. Τράπεζες εκδίδουν ακόμα πιο ανασφαλή δάνεια: Η ασφάλιση των δανείων γίνεται και αυτή καθαυτή προϊόν σπέκουλας και ο φαύλος κύκλος έχει μπει ξανά μπρός, όπως δείχνει το αντικείμενο «Ελλάδα».
Αυτή η διαδικασία θεμελιώνει τις προϋποθέσεις, ώστε αφ ενός μεν οι εργαζόμενοι, οι φορολογούμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι κλπ. κλπ. να πληρώνουν τα τοκοχρεολύσια (τόκους και κεφάλαια) και να γίνονται όλο και πιο πτωχοί και αφ ετέρου να ιδιωτικοποιείται η Infrastruktur, να καταλύεται το κοινωνικό κράτος και το κράτος δικαίου.
Αυτή η θανατηφόρα λογική, που έχει σαν βάση και το Ευρώ, πρέπει να ανατραπεί. Η αντίσταση είναι απαραίτητη και νόμιμη.

Δεν πληρώνουμε «ειδεχθή» δάνεια, σύμφωνα με την αρχή

«Δεν θα πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα»

Κριτήρια για τα ειδεχθή δάνεια

Παρακάτω αναφέρονται μερικά κριτήρια για παράνομες πιστώσεις. Οι αναφορές είναι αποσπασματικές και πρέπει να συμπληρωθούν.
Η νοθεία των στατιστικών έγινε με την υποστήριξη τράπεζας:
Η Goldman Sachs το 2001/2002 κέρδισε 300 εκατομμύρια δολάρια μίζα, για να αγοράσει δάνειο σε γιεν και δολάρια που είχε η χώρα ύψους 10 δις και που αργότερα θα αντάλλαζε με ευρώ. Αυτή η συναλλαγή (Cross Currency Swap) ήταν ένα κρυφό δάνειο και δεν θα εμφανίζονταν, όπως και δεν έμφανίστηκε στον ισολογισμό μας.
Η JP Morgan και η UBS, αγόρασαν τα μελλοντικά έσοδα του Lotto και των διοδίων. Έτσι μπήκαν προσωρινά λεφτά στα ταμεία με ανταλλαγή μελλοντικών μειωμένων εσόδων.

Υποστήριξη της νοθείας:

Αυτά συνέβησαν με γνώση της Ε.Ε. η οποία εφαρμόζει αυτές τις τακτικές που οδηγούν στην απορύθμιση των οικονομικών αγορών. Μπορεί μεν το 2005 ο Joaquín Almunia να προγραμμάτισε να ελέγξει τα δημοσιοοικονομικά της Ελλάδας, αλλά ο José Manuel Barroso τον απέτρεψε.
Από το 2004 η Eurostat, η στατιστική υπηρεσία της Ε.Ε. έθεσε υπό αμφισβήτηση τα ελληνικά στοιχεία και την συμφωνία με την Goldman. Αλλά για πολιτικούς λόγους δεν έπρεπε να γίνουν αναταράξεις στο μέλλος της Ε.Ε., όταν ένα χρόνο πριν γιορτάστηκε στην Ακρόπολη η είσοδος άλλων 10 καινούργιων μελλών!

Διαφθορά:

Όπως και στα δάνεια έτσι και στα θέματα διαφθοράς συμμετέχουν δύο μέρη. Είναι σωστό, ότι η ελληνική κυβέρνηση και οι κρατικές επιχειρήσεις είναι διεφθαρμένες, αλλά επί αυτού υπάρχει πάντα ένας δυτικός σύντροφος.
Τα μεγάλα δυτικά Συγκροτήματα εξασφαλίζουν μεγάλα Έργα με χρηματισμό.
Παράδειγμα η Siemens: Από το 1990 πλήρωσε 15 εκατομμύρια Ευρώ για μίζες.
Πλήρωσε 85 εκατ. (δραχμές) στον διοικητή του ΟΤΕ και σε διάφορα υπουργία, το 2004 κατέβαλε άλλα τεράστια ποσά. (Süddeutsche Zeitung, 27.6.2005). Τα δύο κόμματα PASOK και ΝΔ. λέγεται ότι παίρνουν 2% ετησίως από τον τζίρο του ΟΤΕ. (Der Spie¬gel, 28/2009). Μια από τα ίδια και με το γαλλικό κοντσερν Thales (Le Monde, 27.9.2005). Αυτά ήταν γνωστά στους τραπεζικούς κύκλους κατά την χορήγηση δανείων για μεγάλα Έργα.
Ο Γιώργος Χατζιμαρκάκης, ευρωβουλευτής και μέλος του Δ.Σ. της FDP (το κόμμα των φιλελευθέρων της Γερμανίας), παράλληλα πρόεδρος του ελληνογερμανικού οικονομικού συνδέσμου δηλώνει για την κριτική κατά της Siemens: « Αυτή είναι ρεαλιστική πολιτική. Αν η Γερμανία θέλει να παραμείνει εξαγωγικά κυρίαρχη, τότε να πετάξει τα ροζ γυαλιά . Ο χρηματισμός πρέπει όχι μόνο να επιτρέπεται αλλά και να υποστηρίζεται φορολογικά.» (Süddeutsche Zeitung, 15.12.2006).

Παραχάραξη της ικανότητας αποπληρωμής:

Η Goldman Sachs έχει οργανώσει από το 2002 την πώληση Τίτλων του Δημοσίου ύφους 15 δις Ευρώ. Γνώριζε την θρυλική οικονομική θέση της Αθήνας, αλλά δεν κατέστησε προσεκτικούς τους αγοραστές. Η Goldman Sachs λοιπόν προκάλεσε την υπερχρέωση της Ελλάδας και έκρυψε την πραγματική εικόνα της δυνατότητας αποπληρωμής των χρεών, επειδή το ένα δισεκατομμύριο προμήθεια που πήρε ήταν γι αυτή προφανώς πιο σπουδαίο από τα υπόλοιπα. Οι μεγάλοι επενδυτές ελέγχουν τις ενέργειες της Goldman Sachs, αγωγές είναι δυνατές, ενώ η ΕΕ δεν τις ελέγχει.

Η Ελλάδα δανείστηκε από τις χώρες στις επιχειρήσεις των οποίων ανέθεσε μεγάλα έργα με τις γνωστές μεθόδους του χρηματισμού. Πιστωτές από την Γερμανία είναι κυρίως η Deutsche Bank και η Allianz, καθώς επίσης περιστασιακά και οι γνωστές ιδιωτικές πτωχευμένες τράπεζες Commerzbank, Eurohypo και HypoReal Estate (HRE). Όλες χορήγησαν δάνεια, χωρίς να δώσουν προσοχή στην αξιοπιστία της Ελλάδας.

Απορύθμιση:

Στις 8.12.2009 η Fitch απαξιώνει την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας από »A-« σε »BBB+« και ακολουθεί Standard & Poor’s. Η ΕΕ όχι μόνο δεν συντάσσει καμία εσωτερική αξιολόγηση των κρατών μελών της, αλλά ακόμα περισσότερο στηρίζεται, όπως και πριν τη κρίση, στην αξιολόγηση εκείνων των πρακτορείων αξιολόγησης που δρουν σύμφωνα με τα συμφέροντα των πιστωτών.
Αυτή η απαξίωση σημαίνει: Οι τελευταίοι (δηλαδή οι πιστωτές) θα μπορούν αμέσως να απαιτήσουν 2.9% υψηλότερο επιτόκιο, δηλαδή διπλάσιο αυτού της Γερμανίας.
Παράλληλa ξαμολιούνται τα Hedgefonds και άλλα προϊόντα σπέκουλας. Οι μέχρι σήμερα πιστωτές και κάτοχοι ελληνικών ομολόγων ασφαλίζουν το χρέος αγοράζοντας Credit Default Swaps, CDS. (να διευκρινίσουμε ότι κάθε δάνειο ασφαλίζεται, αλλά τώρα τα ασφάλιστρα αυξάνονται και μάλιστα, και αυτό είναι το παρανοϊκό, γίνονται και αυτά , δηλαδή τα ασφάλιστρα προϊόντα σπέκουλας).
Οι τράπεζες που διαθέτουν τέτοια ασφαλιστικά προϊόντα, γεμίζουν με πρόσθετα κέρδη στα ταμεία τους.
Με τα αυξανόμενα επιτόκια αυξάνει και το ελληνικό χρέος ακόμα γρηγορότερα. Για νέα δάνεια αυξάνονται ακόμα περισσότερο τα επιτόκια κ.ο.κ.
Από την άλλη επενδύουν οι σπεκουλαδόροι στα δημόσια δάνεια, επειδή έχουν μεγαλύτερη απόδοση. Συνέπεια: Η οικονομική ανάπτυξη φρενάρεται και το κράτος θα εισπράξει λιγότερους φόρους.
Παρούσα πάλι η ασφαλιστική American International Group (AIG): Πριν τη κρίση μάζεψε εκατομμύρια από Prämien ασφαλειών, χωρίς όμως να διαθέτει κανένα Κεφάλαιο ως εγγύηση. Ωστόσο, έπρεπε να διασωθεί από την αμερικανική Κυβέρνηση, ώστε μεταξύ άλλων να πληρωθεί και η Deutsche Bank με 11 δις δολάρια για τα σάπια και επισφαλή δάνεια που χορήγησε, χωρίς άλλες εγγυήσεις.
(δηλαδή ασφαλίζουν στον αέρα και ελπίζουν ο καλός θεός να μην αφήσει να συμβεί κάτι κακό, αλλά και τότε, τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα, πτώχευση μετά από ένα πανηγύρι κερδών που καρπώθηκαν οι διαχειριστές και όχι οι μέτοχοι ή τα ασφαλιστικά ταμεία που μας λένε, σκασίλα τους μεγάλη. Άσε που πάλι κάποιος νομπελίστας ειρήνης θα του αναχρηματοδοτήσει σ.τ.μ.)

ΕΕ, ΕΚΤ, συμμετέχουσες κυβερνήσεις και εθνικές τράπεζες (π.χ. Deutsche Bundesbank) δεν φρόντισαν να ρυθμιστούν ούτε τα πρακτορεία (οίκοι λέμε στην Ελλάδα) αξιολόγησης, ούτε τα Hedgefonds και επομένως είναι όλοι συνυπεύθυνοι για το αυξανόμενο χρέος της Ελλάδας.
Δεν θα φτάναμε εδώ που φτάσαμε, αν η Angela Merkel και οι φίλοι της, ζητούσαν από την Ελλάδα να μειώσει με λογικό ρυθμό τα χρέη της αντί να αφήσουν τις αγορές να σπεκουλάρουν στην καταστροφή της χώρας. (Financial Times Deutschland, 12.2.2010).

Goldman – ή ποιος κυβερνάει;

Η περίπτωση της Ελλάδας κατέστησε σαφή της λανθασμένη βάση με την οποία κτίστηκε η ΕΕ και η ζώνη του Ευρώ και απαιτούνται δραστικά μέτρα αναδιάρθρωσης.
Σύμφωνα με τη Σύμβαση της Λισαβόνας, δεν επιτρέπεται σε καμία χώρα να επιφορτιστεί με τα χρέη κάποιας άλλης. «Γιατί όμως δεν εφαρμόζεται η ίδια λογική και στις τράπεζες, που η μόνη τους φροντίδα είναι τα κέρδη τους εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος;»
Απαιτείται τώρα από τους Έλληνες να σφίξουν το ζωνάρι. Παρότι αυτή η πολιτική οδηγεί στην ύφεση, όπως δηλώνει ο γάλλος οικονομολόγος Jean-Paul Fitoussi (FR-online, 11.2.2010).

Η λογική του Ευρώ σημαίνει: Το χρηματιστηριακό Κεφάλαιο κυριαρχεί, στις χώρες αφήνονται η μείωση των μισθών, η μείωση της φορολογίας και η ιδιωτικοποίηση.
Σύμφωνα με αυτή τη λογική η Παγκόσμια Τράπεζα οδήγησε δεκάδες χώρες στην υπερχρέωση, την στασιμότητα, την φτώχεια και τη διαφθορά των Ελίτ που διευθύνουν. Η λογική έφτασε σε τέτοια όρια στην Ελλάδα, που ο πρώην διοικητής της Goldman, ο τραπεζίτης Πέτρος Χριστοδούλου να διοριστεί διαχειριστής του χρέους.

Το 2001 η Αργεντινή κήρυξε στάση πληρωμών των δανείων που συνήψε με ζοφερούς όρους ο ακραίος νεοφιλελεύθερος πολιτικός της προηγούμενης Κυβέρνησης (Carlos Menem) και υποτίμησε το νόμισμα της. Αυτό επέφερε μεγάλες ζημιές στις τράπεζες (δεν πτώχευσαν όμως), αλλά οδήγησε τη χώρα σε έξοδο από την κρίση.
Η μοναδική προϋπόθεση για να πληρωθεί ένα χρέος είναι το ζωντάνεμα της οικονομίας, νέα προϊόντα και υπηρεσίες, νέες θέσεις εργασίας και νέοι φόροι.
Με άλλα λόγια: η Υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας δεν ξεκίνησε στα γραφεία των πρακτορείων αξιολόγησης, αλλά στα γραφεία μισθών των γερμανικών επιχειρήσεων. (Die Zeit, 14.2.2010).
Υψηλότεροι μισθοί για τους γερμανούς εργαζόμενους και αντίσταση στις περικοπές στην Ελλάδας, δεν είναι μόνο για το συμφέρον των Γερμανών και των Ελλήνων, αλλά και όλων των ευρωπαίων.

Τελευταία βιβλία του Werner Rügemer: «Ο τραπεζίτης» και «Ακρίδες στον δημόσιο χώρο»
Διατηρεί και ιστοσελίδα : http://www.werner-ruegemer.de/