Δημόσιος vs ιδιωτικός τομέας

θάθελα, επίσης, να μην ήμουν αφελής

γιατί δημόσια αν ήταν όλη η κοινωνία,

η οικονομία θάταν λέξις ευτελής

κι όχι του βίου η τραγική μας ειρωνεία

Δημοσκοπήσεις γίνονται 10 το μήνα. Ωστόσο καμία δεν θέτει το πιο βασικό ερώτημα;
Τι γνώμη έχετε για το δημόσιο; Θέλετε να μεγαλώσει ή να μικρύνει; Με μεγάλη πιθανότατα, με την πλύση εγκεφάλου που δεχόμαστε από την ίδρυση της Σοβιετικής Ένωσης και μετά, η απάντηση θα ήταν να μικρύνει.
Διότι θα σου πει ο κάθε πικραμένος. Δεν μπορεί ο ελληνικός λαός να πληρώνει τη χασούρα της Ολυμπιακής, ούτε της ΟΥΛΕΝ, ούτε της ΔΕΗ, ούτε του μπακάλη της γειτονιάς, ούτε του τάδε ή δείνα, του μεγάλου ή του μικρού, του κοντού η του ψηλού του χονδρού ή του λεπτού.
Ωστόσο, είναι φαεινότερο και από τον ήλιο, ότι ο παράνομος πλουτισμός, είτε από μίζα, είτε από την δημιουργία τράστ και μονοπωλίων, είτε από καταχρηστική πτώχευση γίνεται με αφαίμαξη του λαού αφού αυτός παράγει όλες τις αξίες.
Ο Γκαλμπρέϊθ, σε ηλικία μόλις 97 χρονών, περιγράφει με πολύ γλαφυρό τρόπο, στο μικρό βιβλιαράκι του «Τα οικονομικά της αθώας απάτης» ότι όλες οι επιχειρήσεις σήμερα είναι δημόσιες και τις εκμεταλλεύονται οι κλέφτες που τις διοικούν.
Συμπτωματικά έπεσα σε ένα πολύ χαριτωμένο ποίημα για το δημόσιο. Το αναδημοσιεύω, αφού αράδιασα τα σχόλια μου παραπάνω.
Η υπογράμμιση της τελευταίας στροφής έγινε από μένα


θάθελα νάτανε δημόσια τα κτελ
ταεροπλάνα, τα καράβια, οι σινεμάδες
να μην υπήρχαν για ο,τιδήποτε καρτέλ
του δήμου νάτανε οι βροχές και οι λιακάδες

θάθελα νάτανε δημόσια τα φαστφούντ
οι πιτσαρίες, τα μπαράκια, οι ταβέρνες
να μη χρειάζεται να φέρει ο ρόμπιν χουντ
τα κλεψιμαίικα, με τα φτερά στις φτέρνες

θάθελα νάτανε δημόσια η εξοχή
οι παραλίες, καφετέριες και ντίσκο
ποτά δημόσια για κάθε εποχή
θάθελα νάχαμε, πολύ σωστό το βρίσκω

θάθελα νάχαμε δημόσια φεστιβάλ
με συναυλίες, παραστάσεις, διαλέξεις
και το δημόσιο νάταν ιντερνασιονάλ
για όλου του κόσμου τις φυλές και τις ορέξεις

θάθελα νάτανε δημόσιος ο βυθός
όλες οι τράτες, τα υποβρύχια, τα σκάφη
και με τις μάσκες να χαζεύουμε εμβριθώς
απ’ την ιθάκη και τη ρόδο ως την ανάφη

θάθελα νάταν το δημόσιο αλλιώς
νάχε συμβούλια, σοβιέτ σε συνελεύσεις
και να μην άλλαζε τα ρούχα ο μανολιός,
διευκρινίζω για τυχόν υπονομεύσεις

θάθελα νάτανε δημόσιο κάθε τι
τα φαρμακεία, οι κλινικές και οι ενέσεις
μονάχα ο σεβ ιδιωτικώς να επαιτεί
αυτός που σέκανε σταλήθεια να πονέσεις



θάθελα, επίσης, να μην ήμουν αφελής
γιατί δημόσια αν ήταν όλη η κοινωνία,
η οικονομία θάταν λέξις ευτελής
κι όχι του βίου η τραγική μας ειρωνεία

πηγή και ποιητής