Τι θα έβλεπε ο Ηρόδοτος σήμερα

Ποιος δεν θα συμφωνήσει ότι το καλό βιβλίο είναι μία απόλαυση;
Αλλά και το καλό φαγητό είναι μία εξ ίσου καλή απόλαυση.

Όταν τρώμε ένα ωραίο φαγητό, σημαίνει ότι έχουμε υγεία και το αντίτιμο σε χρήμα για να προμηθευτούμε τα υλικά.
Όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο είμαστε δύο φορές καλά!

Γιατί και το μυαλό μας δουλεύει.

Συνεπώς «cooκ the book» και όλα θα είναι τέλεια!

Καλή παρέα, καλό κρασί, άνεση σε χρόνο και σε χώρο, καλή εμφάνιση, ώστε να ευφραίνεται και ο οφθαλμός!
Όλα ωραία και καλά!

Πόσο μπορεί να κοστίζει ένα καλό τραπέζι ας πούμε για δύο άτομα;
100, 1.000, 10.000, 100.000 ευρά;;.

Πολλά λέω; Μπορεί να λέω και λίγα. Υπάρχει ένα χρηματιστήριο κρασιών στις Βρυξέλλες, που σου φέρνει το κρασί με αεροπλάνο, αρκεί να πληρώσεις 200.000 ή και 300.000 ευρά.

Είναι αυτό που κάνει τη διαφορά. Αυτή τη διαφορά που τόσο την έχουν κάποιοι ανάγκη. Να ξεχωρίζουν από τη μάζα.

Ωστόσο, άλλα ξεκίνησα σήμερα να μας πώ.

Ας αφήσω, καλλίτερα τον Μπρωντέλ και τον Lucien Fevre να μας τα πεί.

«Εάν ο Ηρόδοτος, ο πατέρας της ιστορίας, που έζησε τον πέμπτο αιώνα π. Χ., ερχόταν μαζί με τους τουρίστες του σήμερα, θα έπεφτε από τη μία έκπληξη στην άλλη.
Τον φαντάζομαι, γράφει ο Lucien Fevre, να ξανακάνει το περίπλου της Μεσογείου.
Τι σάστισμα!
Μα αυτά τα φρούτα του χρυσού ανάμεσα από τα σκοτεινά πράσινα φύλλα, τα πορτοκάλια, τα λεμόνια, τα μανταρίνια, δεν θυμάται να τα έχει ξαναδεί!
Και πώς θα μπορούσε, αφού μας τα έφεραν οι Άραβες από την μακρινή Ανατολή!
Εκείνα πάλι τα παράξενα φυτά με τις μοναδικές φιγούρες, αγκαθωτά ανθισμένα στελέχη, σύκα της Βερβερίας, ούτε αυτά τα έχει ποτέ του ξαναντικρίσει.
Καθόλου παράξενο, αφού έρχονται από Αμερική.
Μα μήπως έχει δει ετούτα τα μεγάλα δένδρα με τα χλωμά φύλλα, που έχουν μάλιστα και το ελληνικό όνομα ευκάλυπτος;
Βέβαια και δεν τα έχει ξαναδεί, έρχονται από την Αυστραλία.
Ούτε τα Κυπαρίσσια, αφού είναι περσικά!
Και όλα αυτά για στολισμό!
Αλλά, τι θα πει για ένα συνηθισμένο γεύμα; Αυτό και αν είναι έκπληξη!
οι ντομάτες; περουβιάνικες, οι μελιτζάνες; ινδικές, οι πιπεριές; από την Γουϊάνα, το καλαμπόκι; από το Μεξικό, το ρύζι; δώρο των Αράβων και αυτό,
Και ας μη μιλήσουμε για τα φασόλια, τις πατάτες, τα βερίκοκα που ξεκίνησαν από τα κινέζικα βουνά και έφτασαν στην Περσία, ούτε για τον καπνό θα μιλήσουμε!»
Όλα αυτά τα φυτά και τα φρούτα έγιναν σήμερα αναπόσπαστο τμήμα της μεσογειακής καθημερινότητας. Διαβάζοντας όλο αυτό το κατεβατό αναρωτιέμαι, τι από όλα όσα στόλιζαν το τραπέζι των ελληνορωμαϊκών συμποσίων έχει απομείνει σήμερα;

Ελιές, λάδι, τυρί, κρασί, κρέας. Άλλο τίποτε δεν περνάει από τα μυαλό μου.

Από το δικό σας;

"Σύκα, μανιτάρια, κρεμμύδια, σουσάμι, ξύδι, κάππαρι, ρόκα, παντζάρια, μαϊντανός, λάχανο, σπαράγγια, αυγά, κουκουνάρια, καρύδια, σταφίδες, ρόδια, ρεβίθια, πράσα, κάρδαμο, ρίγανη, μούρα, κάστανα, μήλα. Αυτά, μαζί με λευκό ή κόκκινο κρέας, κοσμούσαν συνήθως το αρχαίο ελληνικό τραπέζι".

Τα παραπάνω ολίγα, μου έγραψε ο τοιχώρυχος