Mittwoch, 6. Juli 2011

Το Κοιμητήριο της Πράγας - The Prague Cemetery by Umberto Eco

Ο πολυβραβευμένος συγγραφέας και σημειολόγος Ουμπέρτο Εκο με το τελευταίο βιβλίο του συνθέτει ένα ιστορικό μυθιστόρημα με τρόπο που μόνο κάποιος ψυχωτικός ή κάποιος που δεν έχει ανάγκη να κακοχαρακτηριστεί, ούτε από τον εβραϊκό κόσμο, καθόσον κατέχει τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορος του εβραϊκού πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, ούτε από τον υπόλοιπο κόσμο, αφού έχει παρομοίως τιμηθεί από τα πιο αναγνωρισμένα Πανεπιστήμια της Ευρώπης θα αποτολμούσε να πράξει.
«Το Κοιμητήριο της Πράγας» αναφέρεται στον αιώνα που άλλαξε τον κόσμο και ωστόσο η οπτική γωνία από την οποία ο μεγάλος αυτός διανοούμενος τον θεωρεί είναι η οπτική γωνία ενός κακομαθημένου παιδιού, το οποίο κορεσμένο ή υπερχειλισμένο από γνώση, επιθυμεί να χλευάσει και ίσως να μειώσει την αξία της συμμετοχής των μαζών στα ιστορικά γεγονότα του λαμπρού 19ου αιώνα.

570 σελίδες αφιερωμένες σε συνομωσίες της εξουσίας και της παραεξουσίας

. Οι επαναστάσεις που έχουν ξεσπάσει από την μια άκρη της Ευρώπης στην άλλη χάνονται στις σκοτεινές υπόγειες διαδρομές της ίντριγκας κάθε λογής. Η ιστορία δεν είναι το επικό προϊόν της πάλης των τάξεων όπως φωνάζει αυτός ο «Εβραίος» ο Μάρξ, αλλά προϊόν χειραγώγησης της από σκοτεινές δυνάμεις του κράτους και του παρακράτους.

Καταρχήν σε όποιον προσπαθήσει να διαβάσει το βιβλίο θα του συστήσω να φρεσκάρει πιο πριν τη μνήμη του γύρω από τα ιστορικά γεγονότα της Ευρώπης από το 1789 μέχρι το 1900, γιατί αλλιώς θα δυσκολευτεί να το παρακολουθήσει και θα καταντήσει ένα βαρετό ανάγνωσμα που ίσως να μην αξίζει καν τον κόπο να διαβαστεί.
Ο συγγραφέας δηλώνει ότι όλα όσα αναφέρονται στο βιβλίο είναι ιστορία και όχι μύθος και όλα τα πρόσωπα πλην του Simone Simonini υπήρξαν στην πραγματικότητα και είπαν αυτά που τους καταλογίζει ότι είπαν. Ο Simone Simonini είναι ένας συμβολαιογράφος που ασχολείται και απασχολείται με την πλαστογράφηση εγγράφων είτε για δημόσια είτε για ιδιωτική χρήση. Πλαστογραφεί διαθήκες και σκαρώνει ιστορίες που τις πουλάει για αυθεντικές κατ εντολή αφεντικών πάσης φύσεως. Είναι ένα υποκείμενο, ένας διπλός και τριπλός πράκτορας , που η μόνη του διασκέδαση είναι το καλό φαγητό. Γι αυτόν δεν υπάρχουν ούτε φιλίες, ούτε έρωτες, ούτε οικογένεια και βεβαίως ούτε ιδεολογίες! Βρίσκεται στη διάθεση του καθενός που είναι σε θέση να πληρώσει το αντάλλαγμα οποιασδήποτε πράξης ανεξαρτήτου εγκληματικής διάστασης, του φόνου μη εξαιρουμένου. Αν το σκεφτεί κανείς, όπως ο ίδιος ο Εκο γράφει, είναι ένα άτομο που υπάρχει και ζει ακόμα ανάμεσά μας.Το ντεμπούτο του βιβλίου κάνουν οι Γερμανοί. Αραδιάζει γι αυτούς δύο σελίδες φτύσιμο! Όπως λ.χ. ότι παράγουν υπερβολικά περιττώματα, ζέχνουν λίπος και λαρδί, οι συμφωνίες του Μπετόβεν είναι ένα όργιο βαρβαρότητας, οι συνθέσεις του Μπάχ στερούνται αρμονίας, ο Βάγκνερ είναι πένθιμος και ατζαμής και γενικά το μόνο πνεύμα που διαθέτουν οι Γερμανοί είναι το οινόπνευμα που τους αποβλακώνει από νέους ακόμα. Ανακεφαλαιώνει το πλήρες άδειασμα των Γερμανών γράφοντας ότι «ο υπερθετικός βαθμός αυτής της χυδαιότητας είναι ότι δεν ντρέπονται που είναι Γερμανοί»

Οι ιστορίες συνομωσίας που εκτυλίσσονται έχουν στόχο να απομακρύνουν τον γαλλικό, τον ιταλικό και τον ρωσικό λαό (μπορεί να ξέχασα και καμία άλλη εθνότητα) από τα προβλήματα και την αθλιότητα της καθημερινότητας, ώστε να διοχετεύουν την δυσφορία ή και το μίσος τους προς τους Εβραίους και τους Μασόνους. Ωστόσο, στη πορεία αυτός ο στόχος ξεθωριάζει και ο ρατσισμός εναντίον των Εβραίων εξελίσσεται σε αυτοσκοπό! Ο Εβραίος γίνεται η πηγή κάθε κακού, αποκτά μια σατανική δύναμη και προσπαθεί μέσω των μυστικών και μυστικοπαθών οργανώσεων του, που ορθώνονται σε όλη την Ευρώπη, να κυριεύσει και να κυβερνήσει τον πλανήτη.

Το τραπεζικό, αλλά και το χρηματιστηριακό Κεφάλαιο αρχίζουν να δυναμώνουν διεκδικώντας μέρος της εξουσίας που το παραγωγικό Κεφάλαιο έχει ήδη εδραιώσει. Η επίθεση του τραπεζικού κεφαλαίου με την εισαγωγή τόκων στα δάνεια έρχεται σε αντίθεση με την χριστιανική ηθική, αλλά και με το εκκλησιαστικό κατεστημένο. Οι ίντριγκες που εξυφαίνονται προσπαθούν να απαλλάξουν το τραπεζικό Κεφάλαιο (που η κοινή γνώμη ήδη θεωρούσε αποκλειστικότητα των Εβραίων)

από την αρπαχτική του πρόθεση και να μεταφέρουν όλη την ευθύνη στους Εβραίους. Ωστόσο ο Εκο, δεν ενδιαφέρεται να ερμηνεύσει την ουσία της ρατσιστικής συμπεριφοράς της κοινωνίας εναντίον των Εβραίων, αλλά απλώς να διασκεδάσει αυτήν την κοινωνική κατακραυγή και ίσως να αποδείξει ότι όλες οι κατηγορίες εναντίον των Εβραίων ήταν απλώς συνομωσίες πληρωμένων πρακτόρων και ψυχωτικών σατανιστών, που όμως κατάφεραν να συνθέσουν δια μέσω των αιώνων μία πραγματική απειλή που τον 20ον αιώνα θα εξελιχτεί σε θανάσιμο κλοιό γύρω από τον εβραϊκό λαό.
Διαβάζοντας το βιβλίο, καταλήγει κανείς να πιστεύει ότι ο Χίτλερ δεν έκανε τίποτ’ άλλο, παρά ως καλός (δηλαδή ηλίθιος και απροβλημάτιστος) γερμανός που ήταν, να θεωρήσει εαυτόν ιστορικά υπεύθυνο για να ξεβρομίσει τον πλανήτη από αυτήν την μάστιγα.
Φτάνοντας στο τέλος του βιβλίου, δεν ήξερα αν έπρεπε να γελάω ή να ενίσταμαι. Και ακόμα αδυνατώ να πιστέψω, ότι όλο αυτό το μίσος κατά των Εβραίων είναι το αποτέλεσμα προπαγάνδας, γιατί τότε θα πρέπει να αποδεχτώ ότι οι λαοί είναι κουτοί και όλα όσα συμβαίνουν είναι υπόθεση ενός έξυπνου διαχειριστή.

Μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο θα σας πείσουν για το μέγεθος αυτής της προπαγάνδας:
Μιλώντας για την πανούκλα του 1346 ένας ιστορικός της εποχής είχε πει ότι γι άγνωστους λόγους, οι Εβραίοι δεν είχαν πληγεί σε καμία χώρα,* ο Φρασκατόρ λέει ότι μόνο οι Εβραίοι σώθηκαν από την επιδημία τύφου το 1505…… ο Βάβρουχ απέδειξε ότι το παράσιτο της ταινίας δεν ανευρίσκεται σε εβραϊκό πληθυσμό…. Ποιο είναι το μυστικό που τους κάνει πιο δυνατούς από μας ακόμα και όταν μοιάζουν πιο αδύνατοι; Εγώ λέω ότι είναι ένας εχθρός τόσο επίβουλος και ισχυρός που πρέπει να καταστραφεί με οποιονδήποτε τρόπο (σελ. 270).
Κάθε εβραίος μπορεί να αποκτήσει έναν χριστιανό και να τον εκμεταλλεύεται με τοκογλυφία, ώσπου να του αποσπάσει όλο του το βιός (σελ 260).

Ο Ζολά είναι ένας χυδαίος συγγραφέας, επειδή υποστήριξε τον Ντρέϋφους, ο Προύστ είναι ένας 25χρονος παιδεραστής και ο Μονέ ένας μπογιατζής για τον ίδιο λόγο. (σελ. 533)

Ακόμα και ο Ντοστογιέφσκι τους καταγγέλλει σαν εχθρούς που πρέπει να αφανιστούν δικαιολογώντας τις συνομωσίες εναντίον τους: Ακόμα και αν οι Εβραίοι αποκτούσαν τα δικαιώματα των άλλων πολιτών, δεν θα εγκατέλειπαν ποτέ την ιταμή ιδέα ότι θα έρθει ο Μεσσίας, που με το σπαθί του θα υποτάξει όλους τους άλλους λαούς. Γι αυτό και οι Εβραίοι προτιμούν μία μόνο δραστηριότητα, το εμπόριο, το χρυσάφι και τα κοσμήματα, έτσι με την έλευση του Μεσσία δεν θα νοιώθουν δεμένοι με την γη που τους φιλοξένησε και θα μπορούν να μεταφέρουν άνετα μαζί τους όλο τους το βιός. (σελ. 435)

Όσο για τον εβραίο Καρλ Μαρξ, αναφέρεται στο κομμουνιστικό μανιφέστο ( στο «περί λογοτεχνίας» βιβλίο του ο Εκο εξυμνεί την εκπληκτική δομή των επιχειρημάτων του Μαρξ και το κατηγοριοποιεί στα αξιοθαύμαστα κείμενα, που θα έπρεπε να διαβάζεται και να αναλύεται καταλεπτώς από τις διαφημιστικές σχολές) και στην αλλαγή που επαγγέλλεται ότι θα φέρει στο κόσμο η τάξη των προλεταρίων, όπου βεβαίως μόνο ένας εβραίος θα μπορούσε να μιλήσει για την κατάλυση της υπάρχουσας τάξης.

Πανέμορφη διατύπωση αυτής της σοσιαλιστικής ιδέας. Πιο περίγελος δεν θα μπορούσε να γίνει από κανέναν άλλον. Προσέξτε την όλη διατύπωση, όπου δυσκολεύεται κανείς, να ξεκαθαρίσει πότε μιλάει ο Εκο και πότε ο Τουσενέλ, καθώς όλη η συζήτηση εξελίσσεται σε ένα γαλλικό σαλόνι:
«Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την Ευρώπη» , μετά μας προσφέρει μια ιστορική έποψη των κοινωνικών αγώνων από την αρχαία Ρώμη μέχρι σήμερα και οι σελίδες που αφιερώνονται στην αστική τάξη ως επαναστατική σου κόβουν την ανάσα. Ο Μαρξ μας δείχνει αυτήν την ακατάλυτη δύναμη που τυλίγει όλον τον πλανήτη, σαν να είναι η πνοή της Θείας Δημιουργίας στην αρχή της Γένεσης. Και στο τέλος του πανηγυρικού μπαίνουν επί σκηνής οι υπόγειες δυνάμεις που ξύπνησε ο αστικός θρίαμβος: ο καπιταλισμός βγάζει από τα σπλάχνα του τους νεκροθάφτες του, τους προλετάριους. Οι οποίοι γλυκά – γλυκά δηλώνουν: «εμείς τώρα θέλουμε να σας καταστρέψουμε και να πάρουμε όλα όσα ήταν δικά μας» Υπέροχο. Το ίδιο κάνει και ο Ντοστογιέφσκι με τους Εβραίους, δικαιολογεί τη συνομωσία που διέπει την επιβίωσή τους στην Ιστορία και τους καταγγέλλει σαν εχθρούς που πρέπει να αφανιστούν.
(σελ. 434)

Το τελικό ερώτημα που μπαίνει από μένα είναι αν οι σημερινοί εβραίοι αποδεχτούν αυτόν το λίβελο, ακόμα και αν δεν κάνει άλλο τι από το να αποδείξει ότι όλα όσα λέγονταν γι αυτούς δεν είναι παρά υστερικές ανοησίες!

Διακρίσεις του Ουμπέρτο Εκο: • 2002 Ehrendoktorwürde der Hebräischen Universität Jerusalem, Prix Méditerranée, Österreichischer Staatspreis für Europäische Literatur 2001
• 2000 Prinz von Asturien-Preis in der Sparte Kommunikation und Geisteswissenschaften, Preis der tschechischen Stiftung Vize 97
• 1998 Ehrendoktorwürde der Freien Universität Berlin
• 1998 Aufnahme in den Orden „Pour le mérite für Wissenschaften und Künste“
• 1988 Ehrendoktorwürde der Pariser Universität Sorbonne
• 1985 Commandeur de l’Ordre des Arts et des Lettres, Marshall McLuhan Award
• 1982 Prix Medicis étranger
• 1981 Premio Strega, Premio Anghiari, Premio Il Libro dell’anno

4 Kommentare:

  1. εξαιρετικό βιβλίο, το διάβασα σε τρεις ημέρες. ο έκο είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας...

    πάντα μελετημένος, πάντα επίκαιρος ο έκο!

    AntwortenLöschen
  2. @ ria
    με τα ωραία πόδια,

    Επίκαιρος για μας τους Ελληνες που νοιώθουμε άλλη μια φορά τη γερμανική μπότα στο λαιμό μας, οπότε από τις πρώτες σελίδες αισθάνεσαι πολύ ωραία!

    Αλλά, νομίζω ότι απλώς κάνει με ιδιοφυή τρόπο συλλογή αντισημιτικών αποφάνσεων!

    Ξέχασε, ή δεν έχει μελετήσει τον Κοσμά τον Αιτωλό. Μάλλον πρέπει να του στείλω το βιβλίο για να συμπληρώσει το "Κοιμητήριο"

    AntwortenLöschen
  3. Είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο πάνω στις μηχανορραφίες οχι της εκκλησίας ΣΑΝ ΤΟ ΌΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΌΔΟΥ αλλά της γενεσιουργού ορμής του απαίδευτου ανθρώπου νάχει εχθρούς ή να τους δημιουργεί. Τι κάνει η stradford ως σύμβουλος του ΓΑΠ σήμερα, δίνει σαν ΣΗΜΕΡΙΝΟΎς εβραίους του ΣΥΡΙΖΑΪΟΥς και καθάρισε με τα όνειρα και τους στόχους μας...Εξαιρετική γραφή όπως τονίζεις με πολλά ιστορικά δρώμενα και δίνω βάση στην εμμονή του να αναλύει εντυπωσιακά ιατρικές καταστάσεις με επιστημονοσύνη, σε παλιώτερο μυθιστόρημα για τη φλόγα μιας πριγκιπέσσας το εγκεφαλικό και σε τούτο το ψθχιατρικό διχασμό προσωπικότητας. Θέλει πολύ κοπο για τον συγγραφέα να μπει στο μυαλό αρνητικών ηρώων και να τους ξεγυμνώνει στα μάτια μας. Προτεινόμενο διμήνου και για το μπλόγκ μου.Στο τέλος πιστέΥω αναφωνείς -τι κυνικός κόσμος μίσους ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.
    Ρια χρόνια πολλά για το γυιόκα σου που βρήκες το χρόνο να το ρουφήξεις σε 3 μέρες ρε θηρίο;;

    AntwortenLöschen
  4. @ Διόνυσε,

    Δεν θα μπορούσε κανείς να το πει καλύτερα:

    Τι κυνικός κόσμος, ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ, αλλά πού κρύβεται σήμερα το καλύτερο; Πόσα χρόνια πέρασαν απο την ηρωϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου και καμάρωσε την κυρία "εδώ πολυτεχνείο"

    Δεν θα ξεχάσω την νύχτα που μπήκαν τα τανκσ. Μαζεύτηκαν στην φοιτητική μου καμαρούλα, ίσα με 10 άτομα και την άλλη μέρα τα ξημερώματα διαδηλώναμε στο κέντρο του Μονάχου όλοι οι Ελληνες. Η Δραχμανάκη φάνταζε σαν Η ηρωίδα!

    Δες σημερα κατάντια και πες μου πως να πω : θέλω εναν άλλον κόσμο; Πως να το πω και πως να το πιστέψω;

    Δεν έλειψα απο την πλατεία. Και όμως αν κοιτάξεις καλά θα δεις πολλές κυρίες και κυρίους "εδω πολυτεχνείο"

    Είναι πολύ βαθύ το πηγαδι που έχουμε πέσει. Δεν ξέρω αν ποτέ θα βγούμε έξω.........

    Τα γράφω και βουρκώνω.

    Αλλά για να μιλήσουμε για το βιβλίο: Αυτή η μπακατελοποίηση του Μαρξ είναι άνω ποταμών! Εξοχη απο κάθε άποψη!!
    Η φλόγα της πριγκηπέσσα ήταν κομμάτι ανώτερο απο το κοιμητήριο.

    AntwortenLöschen

καλημέρα και καλά σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...