Στατικά και δυναμικά φαινόμενα, ή η επιστολή του Μέγα Τραπεζίτη

Στατικά φαινόμενα είναι αυτά που έζησε η Ευρώπη μετά τον πόλεμο.

Ο β’ πόλεμος τέλειωσε και άφησε πολλές δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς και τραυματίες. Ο κόσμος σήκωσε τα μανίκια, άρχισε να δουλεύει και βάλθηκε να ξεχάσει. Να ξεχάσει την θηριωδία της Γερμανίας, όταν όλη η Δύση έπεσε επάνω της να την ξελασπώσει και να την βοηθήσει να ορθοποδήσει. Ο θύτης αμείφτηκε γενναιόδωρα σαν να ήταν θύμα. Το χρήμα έπεφτε πάνω στα κεφάλια των Γερμανών σαν βροχή.
 Οι Γερμανοί σαν υπάκουα σκυλιά, έσκυψαν το κεφάλι, στρώθηκαν στην δουλειά και επιτέλεσαν το λεγόμενο γερμανικό «θαύμα».
  Οι σύμμαχοι, δηλαδή οι αντίπαλοι της στον πόλεμο, της έσβησαν με μια γόμα, που ήταν ποτισμένη και πρόσφατα μάλιστα στο αίμα εκατομμυρίων αθώων θυμάτων της, τα χρέη της και τις υποχρεώσεις, που θα έπρεπε να κουβαλάει για τουλάχιστον έναν αιώνα .
Αλλά ποιος τα θυμάται αυτά; Σήμερα η πλειονότητα των εκπροσώπων της Κυβέρνησης και του συστήματος αναρωτιέται, πως μπορεί να συνεχίσει η «Ευρώπη» να πληρώνει το ελληνικό βαρέλι των Δαναΐδων. Πώς θα πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις; Τι θα γίνει αύριο που ο Σόϊμπλε και η συμμορία του κλείσουν την στρόφιγγα των δανείων. Των δανείων που μας έδωσαν, προκειμένου να πληρώνουμε τα ληστρικά τοκοχρεολύσια.
 Ο Παπανδρέου και η σπείρα του παρέλαβαν μια Ελλάδα ανεξάρτητη και την μεταμόρφωσαν σε δύο μόνο χρόνια σε μία χώρα που οφείλει να πληρώνει δάνεια και τόκους με προτεραιότητα και μετά, αν περισσεύει κάτι, μισθούς και συντάξεις, αστυνομία και στρατό. Ο τραπεζίτης που κατέβηκε από τον ουρανό, δηλαδή την γουόλ στριτ και τις λοιπές γιάφκες δολοφόνων, έστειλε – άκουσα – επιστολή στον Παπούλια, στην οποία αναφέρει την δεινή κατάσταση της οικονομίας. Ωστόσο, δεν ξέρω αν αυτήν η επιστολή είχε μια διατύπωση του στυλ:

 «μετά το κούρεμα των ασφαλιστικών ταμείων που πραγματοποίησα, κατόπιν εντολών των κατακτητών της χώρας, να λάβετε υπόψη σας ότι τα ταμεία δεν μπορούν να πληρώσουν τόκους και συντάξεις. Επομένως δεν θα πληρώσουμε συντάξεις, αλλά μόνο τόκους»

 ή

 «Για κοίταξε ρε Παπούλια να κάνετε μια (φάκινγκ) κυβέρνηση στα γρήγορα , με τα δικά μας παιδιά, γιατί αλλιώς αν έρθουν οι ΑΛΛΟΙ θα βρούν άδεια τα ταμεία του κράτους,  αφού αρπάξαμε και ό,τι άλλο είχε απομείνει,  και την βάψαμε.» 
ή

 «Αν δεν τα βρείτε με Σαμαρά, Βενιζέλο και Κουβέλη, να φωνάξουμε τον Ράιχενμπαχ κατευθείαν να τελειώνουμε. Αυτή η φάρα των Γερμανών ξέρει από κατασχέσεις, αφού στην κατοχή εκτός από την σοδιά άρπαζαν ακόμα και τα γαϊδούρια των Ελλήνων. Τώρα πιθανόν να πεθάνουν και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ή και μερικά εκατομμύρια, αλλά δεν βαριέσαι, να αραιώνουμε και λιγάκι.» 

 Αυτά τα φαινόμενα είναι στατικά. Ο Έλληνας μπήκε σε μια φάση που φτωχαίνει μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ. Στο τέλος του δρόμου υπάρχει ένα πεινασμένο και εξευτελισμένο υποκείμενο, χωρίς παρελθόν και χωρίς μέλλον. Για το παρελθόν έχουν φροντίσει οι ίδιοι αυτοί που τώρα θέλουν διακαώς να ξεμπερδέψουν και με το μέλλον.
Αν, όμως στο τέλος του δρόμου περιμένει ένα θηρίο που μόλις ξεπέρασε την ταπείνωσή του, αφού πια δεν έχει άλλο τι να χάσει, τότε το μέλλον είναι απροσδιόριστο! Δεν έχει γραφτεί από τους χαρτογιακάδες Παπαδήμους και Βενιζέλους – Σαμαράδες, αλλά από πανουργία της ίδιας της ιστορίας, αυτοί που νομίζουν ότι μας σκάβουν τον λάκκο μας θα βρεθούν όλοι μαζί αγκαλιά με τους χειρότερους δαίμονες της πιο βαθειάς μεριάς της κόλασης. Αυτό το δεύτερο είναι ένα δυναμικό φαινόμενο, που εμφανίζεται στο πόντιουμ της ιστορίας όχι πολύ τακτικά, αλλά όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο σαρώνει σαν την χειρότερη θύελλα κάθε σκουριά, κάθε σκόνη και κάθε αμάρτημα του παρελθόντος.

Η ανθρωπότητα πλένει τις βρωμιές της σε ποτάμια δακρύων και συμφορών.