Ο Αλέξανδρος Παπαδημητρόπουλος και το συγγραφικό του Έργο , μέχρι τούδε

Προχτές μου έφερε ο ταχυδρόμος ένα μικρό δεματάκι . Διαβάζω τον αποστολέα και προς ευχάριστη έκπληξή μου διαπιστώνω ότι ήταν από έναν παλιό μου φίλο, τον Αλέξανδρο Παπαδημητρόπουλο, μηχανικό στο επάγγελμα. Ανοίγω το δέμα και βρίσκω  ένα βιβλίο γραμμένο από τον ίδιον. Ωραία λέω στην εαυτή μου, έτσι που μας πλάκωσε η κρίση, θα γίνουμε όλοι συγγραφείς. Για να μην πολυλογώ, διάβασα το βιβλίο και έμεινα άφωνη. Πού βρήκε τέτοιο ταλέντο ένας μηχανικός και μάλιστα ένας επιτυχημένος …..μπετατζής!

Το βιβλίο με τον τίτλο «ένα καταραμένο μενταγιόν» είναι κατά το ήμισυ ιστορικό μυθιστόρημα. Και λέω κατά το ήμισυ γιατί η αληθινή ιστορία σταματάει κάπου και μετά συμπληρώνεται με την φαντασία του συγγραφέα. Το θέμα του είναι η εκτέλεση της οικογένειας του τελευταίου Τσάρου από το καθεστώς των Μπολσεβίκων. Πολύ επίκαιρο θέμα, καθώς ο Φίλης και οι φίλοι του φίλοι πήραν ψηλά τον αμανέ της εξουσίας και ως νέοι μπολσεβίκοι καταργούν τους βασιλιάδες και τους πρίγκηπες.

Ο φίλος μου λοιπόν, φαντάζεται την τελευταία κόρη του Νικόλα, την Αναστάσια, να διαφεύγει της εκτέλεσης και να το σκάει  με τον αγαπημένο της , να διασχίζει την Ρωσία, να φτάνει στην Σμύρνη, μετά στην Μυτιλήνη και τέλος στην Θεσσαλονίκη. Μια ζωή γεμάτη αγάπη και κούραση, παρά την απώλεια του πριγκηπικού της τίτλου και κυρίως της πρώην πριγκηπικής ζωής της.

Γι αυτήν την μικρή πριγκηπέσα έχουν γραφτεί πολλές ιστορίες και έχουν γυριστεί και χολυγουντιανές ταινίες. Νομίζω, ότι αν κανείς γύριζε ταινία την ιστορία του Α.Π. θα ήταν δέκα φορές πιο πετυχημένη.

Πηγαίνω στο σάϊτ του και τον ευχαριστώ για τις ευχάριστές ώρες που μου χάρισε η ανάγνωση του δεύτερου  βιβλίου του. Το πρώτο, το είχα διαβάσει κάτι χρόνια πριν και το πέρασα στα γρήγορα, ως ένα ταξιδιωτικό ανάγνωσμα και  δεν φαντάστηκα τότε ότι θα είχε συνέχεια η συγγραφική δράση του Α.Π.

Α, όχι μου λέει, αυτό που σου έστειλα δεν είναι τα δεύτερο αλλά το έκτο! Την επόμενη, να σου και φτάνουν και  άλλα τέσσερα  βιβλία τα οποία τα διάβασα όλα απνευστί!

Ήταν όλα βιβλία με φαντασία, με δράση, γραφή χωρίς κοιλιές, αυτές που συνήθως παρουσιάζουν οι  σημερινοί Έλληνες, αλλά και ξένοι, συγγραφείς, οι οποίοι , χωρίς έμπνευση προσπαθούν να  ξεπεράσουν μανιωδώς τις 400 σελίδες, λες και το καλό βιβλίο είναι το μεγάλο βιβλίο.

Μετά το «καταραμένο μενταγιόν» μετακόμισα σε μια ιστορία για τον ελληνικό στρατό την εποχή της δικτατορίας.  «Μια θητεία σε θέση λίμπερο»  Βιβλίο με  τέλος μετά το τέλος. Μια εξαιρετική εφεύρεση του Α.Π. που σε ανθρώπους σαν και μένα που δεν μου λένε πολλά τα καψώνια και η ζωή των καραβανάδων τελικά με αποζημίωσε με το απρόσμενο τέλος μετά το τέλος.

Ύστερα ήρθαν οι  «Διαβολογυναίκες»  Η περιπέτεια μιας  ταλαντούχας ελληνίδας πιανίστα και ενός μεθοδικού έλληνα γιατρού. Η ηρωίδα στις «διαβολογυναίκες»  είναι  κόρη μεσοαστικής οικογένειας, της οποίας το σπίτι καταλαμβάνεται από τον ιταλό κατακτητή. Ο Ιταλός   τυχαίνει να είναι φιλόμουσος και φέρνει ένα πιάνο μαζί του. Η μικρή,  παιδί θαύμα, μαθαίνει να παίζει πιάνο και ξεπερνά κάθε προσδοκία.  Μια ιστορία γεμάτη νότες αλλά  παράλληλα μια αστυνομική ιστορία που ομοίως εκπλήσσει!

Χωρίς να περιμένω να ξεχαστεί η ανάγνωση των διαβολογυναικών , πέρασα   στους «Ασύμβατους Αξονες»  Είναι η ιστορία των τριών παιδιών ενός κρητικού. Το καθένα ξεχωριστό, όπως συμβαίνει σε όλες τις εργατικές οικογένειες , στις οποίες κάθε παιδί  διαμορφώνει τον δικό του χαρακτήρα, αλλά χαράσσει και τον δρόμο της ζωής του. Θα έλεγα, ότι αυτό είναι το καλύτερο  από τα έξι.

Ο άνθρωπος είναι ο αρχιτέκτονας της μοίρα του, λένε κάποιοι . Αυτόν τον μύθο, ή ας πούμε αυτήν την ρήση ο Α.Π.  βάζει σε αμφισβήτηση πλάθοντας μια ιστορία δραματική, όπου παρότι ξεχωριστοί χαρακτήρες οι ήρωες του, εντούτοις συγκλίνουν ασύμμετρα στο  τελικό δράμα ενός πεπρωμένου που κάποιος κακός διάβολος ή κάποιος καλός άγγελος, ότι  πιστεύει κανείς,  έχει προγράψει γι αυτούς.

Δηλαδή δύο αντίθετες αλλά κυρίαρχες φιλοσοφικές απόψεις. Είναι η ζωή μας προγραμμένη ή όχι;

Τέλος, αλλά όχι τελευταίο, «Η φωλιά της Κίσσας» είναι το κάτι άλλο! Ο ήρωας του έργου, Χάρης Ψαμμίτης , είναι γιατρός, αλλά παράλληλα  μανιώδης συλλέκτης έργων τέχνης, που τίποτε δεν τον σταματά προκειμένου να προσθέσει στην ιδιωτική του συλλογή το ένα αριστούργημα μετά το άλλο.

Τα βιβλία του Αλέξανδρου δεν θα τα βρείτε σε κανένα βιβλιοπωλείο. Γράφει για πάρτη του, για να περνάει ευχάριστα και για να δίνει  διέξοδο στην φαντασία του.

Ο ίδιος έχει επιμεληθεί και την έκδοση , οποία είναι άψογη από κάθε άποψη.

Εγώ, προμηθεύτηκα  30 κομμάτια και τα έβαλα φάτσα κάρτα  στο γραφείο μου. Όποιος βιβλιόφιλος  περάσει του δωρίζω και από ένα.

Άσε, που δεν υπάρχει καλύτερο δώρο!

Αν καταφέρετε να τα προμηθευτείτε, σας εύχομαι καλή ανάγνωση και στον φίλο Αλέξανδρο στέλνω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Το σάιτ του συγγραφέα εδώ:

https://plus.google.com/116534978690558979018/posts
και εδώ